Βιοκεντρισμός.

[_Divine_Sinner_]

Φοβόμαστε το θάνατο. Τον φοβόμαστε γιατί βλέπουμε ότι εκείνοι που πεθαίνουν εξαφανίζονται και δεν επιστρέφουν ποτέ ξανά, φοβόμαστε επειδή δεν ξέρουμε τι συμβαίνει "εκεί", κυρίως επειδή φοβόμαστε ότι δεν έχουμε πια καμιά σχέση με το σώμα μας, το οποίο πεθαίνει.

Ωστόσο, μια νέα επιστημονική θεωρία επιβεβαιώνει παλαιότερες θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες ο θάνατος δεν είναι το τέλος όπως εμείς το πιστεύουμε.

Η νέα θεωρία

Η καινούργια προσέγγιση στο μεγαλύτερο φόβο του ανθρώπου λέγεται Βιοκεντρισμός, και προέρχεται τόσο από το χώρο της κβαντοφυσικής και της θεωρίας των παράλληλων συμπάντων, όσο και από τον ίδιο τον Αϊνστάιν. Προτάθηκε το 2007 από τον Αμερικανό Robert Lanza.

Όπως λέει και η λέξη βιοκεντρισμός, η ζωή και η βιολογία είναι κεντρικής σημασίας στο είναι, την πραγματικότητα, και το σύμπαν – μάλλον η ζωή δημιουργεί το σύμπαν.Η θεωρία αυτή υποστηρίζει ότι οι τρέχουσες θεωρίες του φυσικού κόσμου δεν λειτουργούν, και μπορεί ποτέ να μην λειτουργήσουν, μέχρι αυτές να ευθύνονται εξ ολοκλήρου για τη ζωή και συνείδηση.

Ο Lanza υποστηρίζει ότι η υπεροχή της συνείδησης είναι χαρακτηριστική στο έργο του Ντεκάρτ, του Καντ, του Λάιμπνιτς, του Μπέρκλεϋ, του Σοπενχάουερ και του Μπερξόν. Ο ίδιος το βλέπει ως υποστήριξη του κεντρικού ισχυρισμού ότι αυτό που ονομάζουμε χώρος και χρόνος είναι μορφές της αντίληψης της αίσθησης των ζώων, και όχι εξωτερικά φυσικά αντικείμενα.

Ο Lanza υποστηρίζει ότι ο βιοκεντρισμός προσφέρει μια άλλη ματιά σε πολλά μεγάλα παζλ της επιστήμης, συμπεριλαμβανομένης της Αρχής της Αβεβαιότητας του Heisenberg, του πειράματος της διπλής σχισμής καθώς και της λεπτής ρύθμισης των δυνάμεων, των σταθερών και των νόμων που διαμορφώνουν το σύμπαν όπως το αντιλαμβανόμαστε.

Σύμφωνα με ένα άρθρο στο περιοδικό Discover με βάση το βιβλίο Lanza, ο βιοκεντρισμός προσφέρει ένα πιο ελπιδοφόρο τρόπο για να συγκεντρωθεί μαζί όλη η φυσική, καθώς οι επιστήμονες προσπαθούν να το κάνουν μετά από τις ανεπιτυχείς προσπάθειες για τις ενοποιημένες θεωρίες πεδίου του Einstein πριν 80 χρόνια.

Η θεωρία του Lanza για τον βιοκεντρισμό έχει επτά αρχές:

Αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικότητα είναι μια διαδικασία που περιλαμβάνει τη συνείδησή μας. Μια «εξωτερική» πραγματικότητα, αν υπήρχε, θα έπρεπε εξ ορισμού να υπήρχε στο χώρο. Αλλά αυτό δεν έχει νόημα, επειδή χώρος και ο χρόνος δεν είναι απόλυτες πραγματικότητες, αλλά τα εργαλεία του ανθρώπινου νου και των ζώων.
Οι εξωτερικές και εσωτερικές αντιλήψεις μας είναι άρρηκτα συνυφασμένες. Πρόκειται για διαφορετικές πλευρές του ίδιου νομίσματος και δεν μπορούν να διαχωριστούν το ένα από το άλλο.
Η συμπεριφορά των υποατομικών σωματιδίων, στην πραγματικότητα όλα τα σωματίδια και τα αντικείμενα, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παρουσία ενός παρατηρητή. Χωρίς την παρουσία ενός παρατηρητή με συνείδηση, αυτά στην καλύτερη περίπτωση υπάρχουν σε μια απροσδιόριστη κατάσταση των κυμάτων πιθανότητας.
Χωρίς συνείδηση, η "ύλη" κατοικεί σε μια ακαθόριστη κατάσταση των πιθανοτήτων. Κάθε σύμπαν που θα μπορούσε να είχε προηγηθεί της συνείδησης θα ​​υπήρχε μόνο σε μια πιθανή κατάσταση.
Η δομή του σύμπαντος είναι δυνατόν να εξηγηθεί μόνο μέσα από τον βιοκεντρισμό. Το σύμπαν είναι συντονισμένο με ακρίβεια για την ύπαρξη της ζωής, που αποκτά το νόημα της καθώς η ζωή δημιουργεί το σύμπαν. Το «σύμπαν» είναι απλά η πλήρης χωρο-χρονική λογική του εγώ.
Ο χρόνος δεν έχει πραγματική ύπαρξη έξω από την αντίληψη του ζώου . Είναι η διαδικασία με την οποία αντιλαμβανόμαστε τις αλλαγές στο σύμπαν.
Ο χώρος, όπως και ο χρόνος, δεν είναι ένα αντικείμενο ή ένα πράγμα. Ο χώρος είναι μια άλλη μορφή της κατανόησης της ζωικής μας κατανόησης και δεν έχει μια ανεξάρτητη πραγματικότητα. Μεταφέρουμε χώρο και χρόνο γύρω μας, όπως κάνουμε με τις χελώνες ή με τα κοχύλια. Έτσι, δεν υπάρχει μια απόλυτη αυτο-υπάρχουσα μήτρα στην οποία συμβαίνουν τα φυσικά γεγονότα ανεξάρτητα από τη ζωή.


Βιοκεντρισμός και Παράλληλα σύμπαντα


Σύμφωνα με ένα από τα θεμελιώδη αξιώματα της επιστήμης, την Αρχή του Λαβουαζιέ, καμίας μορφής ενέργεια δεν χάνεται. Δεν δημιουργείται και δεν καταστρέφεται απλά υπάρχει. Ξεκινώντας από αυτό, και με δεδομένο ότι ο εγκέφαλος, είναι μια τεράστια γεννήτρια ενέργειας, οι επιστήμονες καλούνται να απαντήσουν στο τι γίνεται αυτή η ποσότητα ενέργειας, όταν ο εγκέφαλος σταματήσει λόγω θανάτου να λειτουργεί. Είναι πιθανόν να μεταβιβάζεται σε ένα παράλληλο σύμπαν;

Για τους μελετητές, η θεωρία των παράλληλων συμπάντων, είναι μια πραγματικότητα πολύ πιο αντικειμενική από αυτό που θεωρούμε πραγματικότητα δεδομένου ότι έννοιες όπως ο χώρος και ο χρόνος, θεμελιώδεις όσον αφορά την προσέγγιση μας απέναντι στην πραγματικότητα, δεν υφίστανται όπως τις αντιλαμβανόμαστε. Οτιδήποτε ο εγκέφαλος επεξεργάζεται και χρησιμοποιεί σαν πληροφορία, είναι απλά ένα εργαλείο κατανόησης ενός συγκεκριμένου χωροχρόνου μιας συγκεκριμένης πραγματικότητας. Κάτι που αποδεικνύεται από την ανικανότητα του εγκεφάλου, να κατανοήσει την ύπαρξη του συμπαντικού απείρου, εφ’ όσον ο προγραμματισμός του, του καθιστά κατανοητά μόνο τα πεπερασμένα σύνολα.

Σε ένα σύμπαν χωρίς χώρο και χρόνο (με τις έννοιες που εμείς τους δίνουμε) όπως στην ουσία έχει αποδειχτεί ότι είναι το σύμπαν, η έννοια του θανάτου, του τέλους, πολύ απλά δεν υφίσταται λέει ο Robert Lanza. Υφίσταται η εμπειρία του θανάτου, όπως τον βιώνουμε με το συγκεκριμένης λειτουργίας εγκέφαλο μας, αλλά κατά πόσο αυτή η εμπειρία, ανταποκρίνεται σε μια αντικειμενική πραγματικότητα, για την οποία δεν έχουμε εργαλεία κατανόησης;

Ο ίδιος ο Αϊνστάιν είχε παραδεχτεί με αφορμή το θάνατό ενός φίλου του, του Μπέσο: «Ο Μπέσο έφυγε από αυτόν τον παράξενο κόσμο, λίγο πριν από μένα. Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Άνθρωποι σαν κι εμάς, γνωρίζουμε ότι ο διαχωρισμός ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, είναι απλά και μόνο μια πεισματάρικη ψευδαίσθηση».

Σύμφωνα με τη μελέτη των επιστημόνων, η αθανασία δεν είναι μια διαρκής ύπαρξη σε έναν κόσμο δίχως τέλος γιατί πολύ απλά σαν έννοια, κατοικεί έξω από την έννοια του χρόνου όπως τον ξέρουμε. Σε έναν κόσμο έξω από την αντιληπτική μας ικανότητα, κι από ότι θεωρούμε πραγματικό και μη.

Όσο δεδομένη είναι η περιορισμένη μας ικανότητα στον προσδιορισμό της πραγματικότητας άλλο τόσο είναι και η ικανότητά μας στον προσδιορισμό της μη πραγματικότητας. Αυτής που δεν περιορίζεται από το χώρο, το χρόνο και τους νόμους ενός χιλιοστού του σύμπαντος, αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρη την δημιουργία και τις παράλληλες, άπειρες όπως και ο χωροχρόνος, μορφές της.

Πολλοί επιστήμονες, μεταξύ των οποίων οι φυσικοί Lawrence Krauss και ο David Lindley ή ο νομπελίστας της Ιατρικής Donnall Thomas, λένε ότι η θεωρία του βιοκεντρισμού δεν είναι μια συνεπής επιστημονική θεωρία αλλά είναι περισσότερο μια φιλοσοφία.

Ο David Thompson, ένας αστροφυσικός στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA λέει όμως ότι είναι μια “κλήση αφύπνισης”. Επίσης, ο καθηγητής της ιατρικής Anthony Atala δήλωσε, «Αυτή η νέα θεωρία είναι βέβαιο ότι θα φέρει επανάσταση στις αντιλήψεις μας για τους νόμους της φύσης».

Ο Richard Conn Henry, καθηγητής της Φυσικής και Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, τόνισε ότι η θεωρία του Lanza είναι σύμφωνη με την κβαντική μηχανική.

Ο Ινδός συγγραφέας Deepak Chopra δήλωσε ότι «οι ιδέες του Lanza για τη φύση της συνείδησης είναι πρωτότυπες και συναρπαστικές» και ότι «η θεωρία του είναι συνεπής με τις πιο αρχαίες παραδόσεις της σοφίας του κόσμου, που λένε ότι η συνείδηση συλλαμβάνει, κυβερνά, και γίνεται ένα με τον φυσικό κόσμο. Είναι ο λόγος της ύπαρξής μας στην οποία η υποκειμενική όσο και η αντικειμενική πραγματικότητα έρχονται στην ύπαρξη."



https://physics4u.wordpress.com/2012/04 ... %8C%CF%82/

[ArELa]

Πολύ καλό, ευχαριστούμε Σινεράκο μας

[Hlios]

Σας προτείνω το παρακάτω βίντεο. Οι πληροφορίες που θα βρείτε θα σας εκπλήξουν.
Ένα θα πω έτσι για το suspense. Η ένωση κβαντομηχανικής με κλασική φυσική
έχει ήδη γίνει (..και δεν το λένε). Είναι σχετικά πρόσφατο.. και την ανακάλυψη της σχέσης
που ενώνει το μεγάλο με το μικρό την έχει κάνει ο ίδιος ο ομιλητής «που είναι έξω από το κουτί»
όπου τα ιδεο φιλοξενούν νήμα του εδώ και πολύ καιρό. Απολαύατε τον.

http://ideografhmata.gr/forum/viewtopic ... 61#p296961

[ArELa]

Η ένωση κβαντομηχανικής με κλασική φυσική
έχει ήδη γίνει (..και δεν το λένε).

Συμφωνώ. Προτείνω να ψάξετε και το D-WAVE (κβαντικό υπολογιστή)
και το συσχετισμό με την τεχνητή νοημοσύνη



https://www.youtube.com/watch?v=eXheG7TDtGA

[_Divine_Sinner_]

Σε κβαντικο επιπεδο η τεχνητη νοημοσυνη ισως να μην ειναι τοσο τεχνητη. Ισως να ειναι και συνειδητοτητες που δεν θα επρεπε να βρισκονται στον φυσικο κοσμο. ποιος ξερει τι κερκόπορτες ανοίγουμε.
Ισως χωρις να το ξερουμε να φτιαχνουμε τα σωματα ασώματων οντοτήτων.

[ArELa]

Σε κβαντικο επιπεδο η τεχνητη νοημοσυνη ισως να μην ειναι τοσο τεχνητη. Ισως να ειναι και συνειδητοτητες που δεν θα επρεπε να βρισκονται στον φυσικο κοσμο. ποιος ξερει τι κερκόπορτες ανοίγουμε.
Ισως χωρις να το ξερουμε να φτιαχνουμε τα σωματα ασώματων οντοτήτων.

[doctormarkon]

Δεν ξέρουμε τι είναι ο χρόνος αν υπάρχει χρόνος και σε περίπτωση που υπάρχει αν είναι γραμμικός κυκλικός δισκτυωτός.
Επειδή ο θάνατος έχει σχέση με το χρόνο αυτός που πεθαίνει δεν υπάρχει τωρα στο παρόν και δεν θα υπάρχει στο μέλλον.
Αλλά αφού στο παρελθόν υπήρχε σημαίνει ότι θα μπορούσαμε να τον συναντήσουμε αν πηγαίναμε πίσω στο χρόνο.

Αν κάποιος πέθανε από τροχαίο ή έτσι ξαφνικά και υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα, τότε εξακολουθεί να ζει σε άλλη χρονογραμμή στην οποία δεν πήγε το μοιραίο ταξίδι όπου συνέβη το τροχαίο ή δεν πήγε από κείνο το δρόμο ή πήγε και δεν συνέβη ποτέ κάποιο ατύχημα γιατί ο "άλλος" καθυστέρησε να ξεκινήσει ή τα γεγονότα δεν κόλλησαν ώστε να συμβεί ότι συνέβη.
Μία άλλη χρονογραμμή συμπεριλαμβάνει και κάποια πρόσωπα που έχουν πεθάνει. Ή όλοι εμείς σε κάποια άλλη χρονογραμμή δεν υπάρχουμε.

[Hlios]

Στα παραδείγματα σου doctormarkon εξετάζεις τον άνθρωπο σαν αυθύπαρκτη, ανεξάρτητη,
αποκομμένη υπόσταση από το περιβάλλον του, δηλαδή τον χωροχρόνο.
Επίσης αναφέρεσαι σε πιθανά παράλληλα σύμπαντα.
Η άποψη μου είναι πως παράλληλα σύμπαντα δεν υπάρχουν. Όλα είναι ένα συνεχές.
Ακόμα όμως κι αν υποθετικά θεωρήσουμε υπαρκτή την ύπαρξη ενός παραλλήλου σύμπαντος,
από την στιγμή που υπάρχει συσχέτιση αυτών των δυο (συσχέτιση που προκύπτει
από την υπόθεση πως εσύ η ίδια μπορεί να βρίσκεσαι και στο δεύτερο σύμπαν),
τότε λογίζεται σαν ένα ενιαίο σύνολο. Λογίζεται σαν ένα σύμπαν.
Λοιπόν στο θέμα μας τώρα. Ο άνθρωπος δεν είναι ξεχωριστό πράγμα από τον χωροχρόνο.
Είναι φτιαγμένος από χωροχρόνο, είναι αναπόσπαστο μέρος του. Είναι μια ιδιομορφία
του ίδιου του χωροχρόνου. Ένα μοτίβο του. Είναι μια πληροφορία που φέρει επάνω
στο σύνολο της ύπαρξης του. Στερείται λοιπόν νοήματος η υπόθεση μετακίνησης,
μετάθεσης, απόσπασης ή οτιδήποτε άλλο του ανθρώπου ως ανεξάρτητη ύπαρξη.
Ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε είναι απόρροια της κατάστασης μας.
Με τον θάνατο, δηλαδή με την αλλαγή της κατάστασης μας, πεθαίνει μαζί μας (δηλαδή αλλάζει)
και η συγκεκριμένη αντίληψη που είχαμε στην ζωντανή μας κατάσταση.
Θάνατος γενικά δεν υπάρχει. Ούτε το πριν και το μετά. Είμαστε μέρος του όλου.
Αυτό δε σημαίνει πως η τωρινή μας ανθρώπινη κατάσταση δεν πεθαίνει.
Ο άνθρωπος όπως γεννιέται, έτσι ασφαλώς και πεθαίνει. Κι ας μη μας αρέσει.
Αλλάζει η κατάσταση. Δεν ξέρουμε τι άλλη μορφή μπορεί να παράγει ο ωκεανός καθαρής πληροφορίας
που αποτελεί το σύμπαν μας και του οποίου εμείς είμαστε αναπόσπαστο μέρος του.

[_Divine_Sinner_]

Δεν ξέρουμε τι είναι ο χρόνος αν υπάρχει χρόνος και σε περίπτωση που υπάρχει αν είναι γραμμικός κυκλικός δισκτυωτός.
Επειδή ο θάνατος έχει σχέση με το χρόνο αυτός που πεθαίνει δεν υπάρχει τωρα στο παρόν και δεν θα υπάρχει στο μέλλον.
Αλλά αφού στο παρελθόν υπήρχε σημαίνει ότι θα μπορούσαμε να τον συναντήσουμε αν πηγαίναμε πίσω στο χρόνο.

Αν κάποιος πέθανε από τροχαίο ή έτσι ξαφνικά και υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα, τότε εξακολουθεί να ζει σε άλλη χρονογραμμή στην οποία δεν πήγε το μοιραίο ταξίδι όπου συνέβη το τροχαίο ή δεν πήγε από κείνο το δρόμο ή πήγε και δεν συνέβη ποτέ κάποιο ατύχημα γιατί ο "άλλος" καθυστέρησε να ξεκινήσει ή τα γεγονότα δεν κόλλησαν ώστε να συμβεί ότι συνέβη.
Μία άλλη χρονογραμμή συμπεριλαμβάνει και κάποια πρόσωπα που έχουν πεθάνει. Ή όλοι εμείς σε κάποια άλλη χρονογραμμή δεν υπάρχουμε.

Τα όνειρα εχουν καταγραφει οτι κρατάνε μερικα δευτερολεπτα ενω τα βιωνουμε σαν να περνάνε ώρες.
θα μπορούσε με εναν τετοιο τροπο να διασταλει ο χρονος την στιγμη του θανατου και αυτο που λεμε αιωνιοτητα να ειναι μια στιγμη η οποία όμως κρατάει για πάντα;

[Hlios]

Δεν υπάρχει περίπτωση η αντίληψη
που έχουμε για την ανθρώπινη ύπαρξη μας
που σχετίζεται τόσο άμεσα με το υλικό μας σώμα,
όταν αυτό χάνεται, όταν δηλαδή αλλάζει η κατάσταση του,
να θεωρούμε πως εξακολουθεί να παραμένει ανεπηρέαστη
και να συνεχίζει την πορεία της αντιλαμβανόμενη τον εαυτό της
και το περιβάλλον με τον ίδιο τρόπο. Δλδ με τον ανθρώπινο τρόπο.
Στην εργασία που είχα κάνει παλιότερα το είχα πάει και παρακάτω.
Είχα εξετάσει με βάση αυτά που γνωρίζουμε,
τις πιθανές αλλαγές που προκύπτουν στην αντίληψη μας
μετά την απώλεια του υλικού μας σώματος.
Δηλαδή σε συγκεκριμένες αλλαγές που προκύπτουν στην αντίληψη του χρόνου
και σε συγκεκριμένες αλλαγές που προκύπτουν στην δυνατότητα μετακίνησης.
Μα το κυριότερο από όλα αυτά είναι οι συγκεκριμένες αλλαγές
που προκύπτουν στην συνείδηση της ύπαρξης μας. Δηλαδή την μετάβαση
από την γνώριμη ανθρώπινη, σε μια διαφορετική (με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που περιγράφω εκεί).

[doctormarkon]

Τα όνειρα εχουν καταγραφει οτι κρατάνε μερικα δευτερολεπτα ενω τα βιωνουμε σαν να περνάνε ώρες.
θα μπορούσε με εναν τετοιο τροπο να διασταλει ο χρονος την στιγμη του θανατου και αυτο που λεμε αιωνιοτητα να ειναι μια στιγμη η οποία όμως κρατάει για πάντα;

Μπορεί να είναι έτσι. Μπορεί όμως αυτό που ζούμε τώρα να είναι όνειρο μέσα σε όνειρο μέσα σε όνειρο κ.ο.κ.

Και αν ο χρόνος είναι τέταρτη διάσταση τότε υπάρχει ένα σημείο τομής του τρισδιάστατου χώρου με την τέταρτη διάσταση. Ευκλείδιος γεωμετρία.

Το σημείο τομής είναι το υλικό τρισδιάστατο σώμα ΕΔΩ και ΤΩΡΑ και ο τρισδιάστατος κόσμος εδώ και τώρα
Στην τέταρτη διάσταση δεν έχουμε αυτό το σχήμα αλλά είμαστε σαν ....."σκουληκαντέρες" με κεφάλι όπως θα είμαστε τη στιγμή του θανάτου και η ουρά να καταλήγει σε ένα μωρό και πάλι σημείο τομής είναι το μωρό. Και αυτή η σκουληκαντέρα υπάρχει πάντα υποθέτω και κινείται σε μία άλλη διάσταση την πέμπτη στην οποία δεν υπάρχει χρόνος.
Στην τέταρτη διάσταση υπάρχει η δυνατότητα να κινείσαι μπρος πίσω στο χρόνο.

Η Πέμπτη διάσταση είναι λένε (ίσως να μην ισχύει) τα παράλληλα σύμπαντα. Όλες οι εκδοχές της ζωής των ανθρώπων σαν .....σκουληκαντέρες

[ArELa]

αυτό επειδή ο Μάκης άνοιξε νήμα με τον ίδιο τίτλο
και το ίδιο ακριβώς άρθρο που έχει το εναρκτήριο ποστ εδώ.
Το άλλο νήμα του Μάκη, θα πάει αποθήκη.
Ο,τι θέλετε να συζητήσετε επ'αυτού, εδώ παρακαλώ.

[ArELa]

κι επειδή ο Μακης τώρα άρχισε να με παιδευει πάλι,
αυτή τη φορά ανοίγοντας τόπικ ενώ υπήρχε ήδη ΟΛΟΪΔΙΟ,
παραθέτω αυτό που του έγραψα στο απομακρυνθεν τοπίκιό του
για να το βλέπει κι εκείνος, αλλά και όλοι οι νεόφερτοι ΙΔΕΟγραφίτες μας

Μάκη, δεν καταλαβαίνω ρε φίλε, γιατί δε χρησιμοποιείς
το search πανω δεξιά στη σελίδα... αυτό εδώ είναι



αν έβαζες σε εκείνο το πεδίο τη λέξη βιοκεντρισμός και πατούσες το φακό
θα σου έβγαζε το ήδη υπάρχον νήμα, καθότι έχουμε πάνω από 14 χιλιάδες
νήματα εδώ μέσα, και το πιθανότερο είναι να υπάρχει ήδη ένα
θέμα που σ'ενδιαφέρει...

[_Divine_Sinner_]

Κοιτάζω τις παλιότερες αναρτήσεις μου με δέος.

[ArELa]

Κοιτάζω τις παλιότερες αναρτήσεις μου με δέος.

Αυτο κάνει τα ΙΔΕΟ τόσο πολύτιμα...

[Ypervoreios]

Συγνώμη που άνοιξα τόπικ που ήδη υπάρχει.Αλλη φορά θα πατάω στο search.