Κατ'αρχάς να πω ότι συνοδοιπορώ πολύ με την Πυγολαμπίδα μας.
FireflyEarth έγραψε: ↑Τρί 25 Φεβ 2020, 22:37
.Γ. Ίσως αυτά που γράφω έχουν ξανα-ειπωθεί στο συγκεκριμένο νήμα, αλλά ομολογώ πως δεν έχω το χρόνο να διαβάσω 10 ολάκερες σελίδες
εχουν ξαναειπωθεί από μένα...(και όχι μόνον βέβαια)
συνοδοιπόροι κι εδώ Ηλιάνα μου....
δε θυμάμαι αν είναι σ'αυτό το νήμα, στο βίντεό μου ή αλλού
αλλά συμπορεύομαι με την ουσία του σκεπτικού σου...
σιγουρα εδώ δεν θα'πρεπε να παίζει θέμα πίστης ούτε πεποίθησης...
λίγη κοινή λογική και απλή σκεψη θέλει...
ας πιάσουμε και την άλλη παράμετρο (που δεν έχω ξαναπεί...
πάλι κάτι μου φύτεψε ο οδηγός μου μάλλον
)
Δηλαδή ο μικρόκοσμος είναι μια μικρογραφία του μακρόκοσμου ή δεν είναι?
όταν τα μόρια, τα ηλεκτρονια, τα πρωτόνια και δε συμμαζεύεται
έχουν βεβαιωμένα σφαιρικό σχήμα
και παράλληλα στον μακρόκοσμο βλεπουμε πλανήτες και άστρα
πάντα σε σφαιρική μορφή, μέχρι και δορυφόρους (φεγγάρια)
πάντα και χωρίς καμιά εξαίρεση σφαιρικά...
τι στον κορακα είναι αυτό αραγε, που θα έκανε τη γη τηγανίτα?
Η παλιοδιαθήκη? σπουδαίιιιιιο επιστημονικό πόνημα...
Και τελικά τι είναι αυτό που θα την έβγαζε εκτός μικρόκοσμου,
ή μακρόκοσμου? η μοναδικότητά της?
Να με συγχωρνάτε, αλλά θα το πω... ΜΗ ΧΕΣΩ τελικά με την μοναδικότητα
που εκπορεύεται από νοοτροπία γεωκεντρισμού (και κακώς νοούμενου
ανθρωποκεντρισμού) που μας θέλει κέντρο ολάκερου σύμπαντος....
Σιγά ρε μη σκισουμε βρακάκια!
Κέντρο ενός σύμπαντος, που την έκτασή του δεν τη χωρά το κεφάλι μας
ούτε για πλάκα. Σιγά τη μοναδικότητα και διαφορετικότητα...
ούτε κουτσουλιά, ούτε κεφάλι καρφίτσας δεν είμαστε
στην απεραντοσύνη που δε μπορούμε να συλλάβουμε...
Τέλος, έλαχε στην τωρινή ενσάρκωσή μου, να το'φερε έτσι η ζωή
και οι συνθήκες της, ώστε να έχω κάνει μπόλικα αεροπορικά
ταξίδια, πολλά εξ αυτών υπερατλαντικά (Ν. Αφρική-Ελλάδα με τη μισή πτήση
πάνω απ'την αφρικανική ήπειρο και την αλλη μισή πάνω απ'τον Ατλαντικό,
Ροδεσία-Αγ. Μαυρίκιο, πτήση πάνω από Ινδικό, κλπ κλπ)
Γκαβή δεν ήμουν, μύωψ ήμουν, αλλά γυαλιά ή φακούς επαφής
φορούσα, κι έβλεπα σαν αητόπουλο.
Ο πλανήτης στα δικά μου γκαβάδια ( και πολλών άλλων δηλαδή)
είναι σφαιρικός, διαπιστωμένα κι απ'την οπτική γωνία που
χαρίζει μια πτήση σε υψος 40.000-42.000 ποδών (καμιά 12ριά χλμ)
Σαφώς σφαιρικότατη την είδα, τι να κάνουμε τώρα...
Τώρα όποιος γουσταρει τη μέγγενη των ψυχολογικων επιχειρήσεων
της ΣΙΑ (λες και δε μας κάνουν κάθε μέρα με μύριους τρόπους
τα μυαλά νιανιά), παρακαλώ...ας αράξει εκεί κι ας το απολαύσει.
όποιος θέλει τη γη τηγανίτα, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα...
ας ρίξει και λίγο μελάκι και καλή όρεξη
παίζει και σε μπανάνα για άλλα γούστα
Αντε καληνυχτούδια
ΥΓ. Οι παρθένοι δε φημίζονται για το έξυπνο χιουμορ τους
και συχνά αυτό εκλαμβάνεται από πολλούς σαν ειρωνία.
Παρτε το αλλιώς. Παρθένος είμαι (στο ζώδιο) και χιουμοράκι έκανα.
Φρονώ πως έχουμε πολύ πιο σοβαρά και άμεσα πράγματα να
απασχολούν το κεφαλάκι μας και να του καίνε και φλάντζες,
από το επίπεδο ή σφαιρικό της μάνας γης, που έτσι κι αλλιώς
κάποια στιγμή στην (άλλη) ζωή μας θα δούμε.
Για την ώρα, νιώθω πως αρκεί να την πατάμε γερά, σταθερά,
να την αγαπάμε, να την τιμάμε και να τη σεβόμαστε,
και φυσικά να προχωράμε πάνω στο πολύπαθο σώμα της, άφοβα...
(το κατά δύναμιν)