Το συναρπαστικό Σύμπαν

[Hlios]

Σύμπαν, Χώρος, Χρόνος, Βαρύτητα, Ύλη, Ηλεκτρομαγνητισμός, Πνεύμα. Όλα τα παραπάνω είναι γνώριμα
μα αγνοούμε την πραγματική τους φύση στην καθημερινότητα μας. Φαινομενικά ανεξάρτητα μα ουσιαστικά
αλληλοσυνδεόμενα. Πόσο καλά γνωρίζουμε την μεταξύ τους σχέση? Αν η απάντηση που δώσατε δεν σας
ικανοποιεί, ελάτε μαζί μου για να τα εξετάσουμε πιο προσεκτικά κάνοντας στάση μονάχα σε εκείνα τα σημεία
που έχουν ενδιαφέρον και που ίσως δεν τους είχαμε δώσει ποτέ την προσοχή που τους αξίζει.

Η ύλη δεν υπάρχει όπως την γνωρίζουμε. Η ύλη είναι μοναχά μια "πληροφορία". Ένα "συμβόλαιο ιδιοκτησίας
χώρου" θα λέγαμε. Ένα νόμιμο δικαίωμα ιδιοκτησίας, ενός συγκεκριμένου κάθε φορά χώρου, που απαγορεύει
την είσοδο εντός αυτού σε άλλους ιδιοκτήτες. Ο χώρος αυτός δεν περιέχει τίποτα μέσα του.
Άρα η ύλη δεν είναι τίποτε άλλο από ένας κενός, πλην όμως οριοθετημένος χώρος.
Η ύλη έχει ένα δίπολο χαρακτηριστικό. Από την μια εμποδίζει να εισέλθει εντός του χώρου ιδιοκτησίας του
κάποιος άλλος ιδιοκτήτης, μα ταυτόχρονα έλκει άλλους ιδιοκτήτες να έρθουν κοντά του. Να έρθουν
κοντύτερα του, ώσπου να έρθουν σε επαφή, μα απαγορεύοντας τους να παραβιάσουν τα σύνορα του χώρου του.

Την έλξη αυτή την ονομάζουμε βαρύτητα και είναι το αντίτιμο της ύπαρξης της ύλης. Δηλαδή για να έχει
η ύλη το δικαίωμα κατάληψης του χώρου του, απωθώντας οτιδήποτε άλλο να εισέλθει σε αυτόν,
υποχρεώνεται ως αντιστάθμισμα να έλκει προς το μέρος του άλλη ύλη. Αυτή είναι η ομορφιά, η τάξη
και η συμμετρία του κόσμου μας. Ναι μεν απωθεί αλλά ταυτόχρονα έλκει. Έτσι έρχεται η ισορροπία.

Πάμε τώρα να δούμε τι είναι ο χώρος. Εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα. Ο χώρος δεν μπορεί να εξεταστεί μόνος του
γιατί είναι άρρηκτα δεμένος με τον χρόνο. Και τα δυο μαζί είναι ένα. Είναι αυτό που ονομάζουμε χωροχρόνος και
είναι σαν τις δυο διαστάσεις ενός ελαστικού επίπεδου υφάσματος. Το ένα μπορούμε να το παρομοιάσουμε με το
μήκος και το άλλο με το πλάτος του. Αυτό το ελαστικό επίπεδο ύφασμα έχει κάποια περίεργα χαρακτηριστικά.
Αν ασκήσουμε δύναμη, το τραβήξουμε δηλαδή στο πλάτος, θα ξεχειλώσει. Θα μεγαλώσει η πλευρά στην οποία
ασκείται η δύναμη αλλά αντίστοιχα θα μαζέψει, συρρικνωθεί στην άλλη του διάσταση.

Όταν ασκούμε δύναμη στο ένα ως αποτέλεσμα έχουμε την συρρίκνωση του αλλού. Για να το κατανοήσουμε
θα πρέπει να έχουμε στο νου μας, πως για να μετακινηθεί ένα υλικό αντικείμενο στον χώρο θα πρέπει να
ασκήσουμε σε αυτό μια δύναμη. Η δύναμη που καταναλώνεται για την μεταφορά της ύλης μέσα στον χώρο
δεν χάνεται. Είναι η δύναμη που λέγαμε πρωτίστως, όταν τεντώσαμε το πλάτος και συρρικνώθηκε το μήκος.
Το μήκος στην προκειμένη περίπτωση είναι ο χρόνος. Άρα κάθε φορά που καταναλώνουμε ενέργεια για την
μετακίνηση της ύλης στον χώρο στην ουσία απλά συρρικνώνουμε τον χρόνο της. Για εκείνο το συγκεκριμένο
κομμάτι της ύλης ο χρόνος κυλάει πιο αργά (μετά την κατανάλωση ενέργειας, την ώθηση που δώσαμε δηλαδή).

Προσωπικά πιστεύω πως δεν είναι εφικτή η πραγματική μετακίνηση στον χώρο. Πιστεύω πως το μόνο που
καταφέρνουμε στην προσπάθεια μας να μετακινηθούμε είναι να ξεχειλώνουμε τον χώρο. Απλά τεντώνουμε
τον χώρο και συρρικνώνουμε κατά συνέπια τον χρόνο. Δεν μπορούμε να αποκολληθούμε από το ένα σημείο
και να προσκολληθούμε σε ένα άλλο του χώρου. Για τον ίδιο λόγο που δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε στον
χρόνο και να κάνουμε άλματα σε διαφορετικά του σημεία του, δηλαδή να μεταπηδούμε σε διαφορετικές
χρονικές περιόδους, έτσι και δεν μπορούμε να μεταπηδήσουμε, δηλαδή να μετακινηθούμε μέσα στον χώρο.
Αυτό που επιτυγχάνουμε όταν ασκούμε ώθηση στην ύλη για να "μετακινηθεί" όπως λανθασμένα νομίζουμε,
είναι απλώς να ξεχειλώνουμε τον χώρο ενώ ταυτόχρονα συρρικνώνουμε τον χρόνο του. Δηλαδή κάνουμε
τον χρόνο για εκείνο να κυλάει πιο αργά. Είδατε την μεγαλειώδη ομορφιά και την συμμετρία του κόσμου μας?

συνεχίζεται

[Hlios]

Μα για σταθείτε. Αφού η υλη δεν είναι παρά οριοθετημένος χώρος, όταν λέμε πως θέλουμε
να την μετακινήσουμε μέσα στον ευρύτερο χώρο εννοούμε να μετακινήσουμε χώρο μέσα σε χώρο.
Ουσιαστικά δηλαδή μετακινούμε την πληροφορία και όχι τον ίδιο τον χώρο. Μετακινούμε το
συμβόλαιο ιδιοκτησίας της ύλης. Μιλάμε για απλή μεταφορά δεδομένων κατά κάποιο τρόπο.

Για να επιτευχτεί η υποτιθέμενη μετακίνηση, δηλαδή η παραμόρφωση – ξεχείλωμα του χώρου
απαιτείται να καταναλωθεί ενέργεια. Ένα αυτοκίνητο για να κινηθεί καταναλώνει την ενέργεια που
εκλύει η βενζίνη με την καύση της. Η βενζίνη είναι και αυτή ύλη. Έχει και αυτή το δικό της
συμβόλαιο ιδιοκτησίας χώρου. Κατά την καύση με την βοήθεια και του οξυγόνου σπάνε τα
συμβόλαια ιδιοκτησίας τους (η βενζίνη και το οξυγόνο) και συντάσσουν καινούργια με διαφορετικά
χαρακτηριστικά. Αυτά να νέα συμβόλαια κατοχής ιδιωτικού χώρου είναι πλέον των καυσαερίων.

Ανακεφαλαιώνοντας, διασπάμε ύλη με την καύση και παίρνουμε ως αποτέλεσμα νέα ύλη (καυσαέρια)
συν ενέργεια, όπου αυτή επιφέρει διαστολή του χώρου και συστολή του χρόνου. Δηλαδή καταναλώνουμε
χώρο για να τεντώσουμε τον χώρο ενώ συστέλλουμε τον χρόνο. Γίνεται μια ανταλλαγή συμβολαίων
ιδιοκτησίας, σπάμε κάποια και συντάσσουμε νέα.

Τα συμβόλαια είναι η πληροφορία των χαρακτηριστικών της ύλης. Άρα μετατρέπουμε κάποιες πληροφορίες
(με την καύση της βενζίνης και του οξυγόνου) για να μεταφέρουμε (δηλαδή παραμορφώσουμε τον χώρο)
άλλες πληροφορίες (το αυτοκίνητο δηλαδή που είναι από ύλη). Όλα δηλαδή είναι απλώς μια μεταφορά δεδομένων.

[ArELa]

http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 31#p195331

[Hlios]

http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 31#p195331

[Hlios]

Μόνο με δυο τρόπους θα ήταν εφικτή η πραγματική μετακίνηση μας στον χώρο.
(δηλαδή μεταφερθούμε από το σημείο Α στο σημείο Β χωρίς να τεντώσουμε
τον χώρο και σμικρύνουμε τον χρόνο). Πρώτον εάν καταφέρναμε να μην
χρειαζόταν να καταναλωθεί ενέργεια και δεύτερον εάν δεν ήμασταν από ύλη.

[Hlios]

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν οτι ζούμε σε ένα σύμπαν το οποίο διαστέλλεται.
Όλα τα αστρικά σώματα απομακρύνονται το ένα από το άλλο ταυτόχρονα.
Στην ουσία δεν κινούνται όλα αυτά τα ουράνια σώματα αλλά ο χώρος που
βρίσκεται ανάμεσα τους διαστέλλεται. Έχει παρατηρηθεί ότι οι πιο μακρινές
από εμάς περιοχές παρουσιάζουν μια επιταχυνόμενη διαστολή ανάλογη με
την απόσταση από μας. Δηλαδή όσο πιο μακριά βρίσκεται μια περιοχή από
εμάς τους παρατηρητές τόσο μεγαλύτερη είναι η επιταχυνόμενη διαστολή του
χώρου σε αυτές. Ισχύει και το αντίστροφο, πως οι περιοχές που βρίσκονται
κοντύτερα σε εμάς που τις παρατηρούμε διαστέλλονται με πολύ μικρότερο
ρυθμό. Το περίεργο σε αυτή την διαπίστωση είναι πως μοιάζει κάθε φορά ο
παρατηρητής να βρίσκεται στο κέντρο του σύμπαντος. Ακόμα και αν μετακινηθεί,
αλλάξει θέση ο παρατηρητής πάντα θα παρατηρεί το συμπάν σαν να βρίσκετε
στο κέντρο του. Θα δούμε και αργότερα πως ο παρατηρητής παίζει μεγάλο ρόλο
στην διαμόρφωση της δομής που έχει το σύμπαν μας.

Είπαμε νωρίτερα πως όσο η ταχύτητα μεγαλώνει, τόσο ο χρόνος κυλά πιο αργά.
Όταν η ταχύτητα κάποιου φτάσει στο ανώτατο όριο, που ισούται με αυτή του φωτός,
τότε ο χρόνος του σταματά εντελώς. Βλέπουμε δηλαδή πως τα αδιαπέραστα όρια
του σύμπαντος συμπίπτουν. Όταν κάτι μπορέσει να αναπτύξει την ταχύτητα του φωτός,
ταυτόχρονα ο χρόνος παύει να υπάρχει γι αυτόν. Περνά στο άχρονο και στο άυλο.
Δραπετεύει από τον χωροχρόνο μας και από το δικό μας σύμπαν.
Ξεφεύγει από τον τρισδιάστατο κόσμο μας. Δεν είναι σπουδαίο?

Υπάρχει ακόμα ένα όμορφο όριο στο σύμπαν μας. Αυτό είναι ότι χρειάζεται άπειρη
ενέργεια να καταναλωθεί για την ώθηση κάποιου ώστε αυτό να μπορέσει να αγγίξει
την ταχύτητα του φωτός. Δηλαδή θα πρέπει να καταναλώσει, κάψει, διασπάσει,
ακυρώσει τα συμβόλαια όλης της υπαρκτής ύλης του σύμπαντος για να μπορέσει
να φτάσει την ταχύτητα του φωτός, δηλαδή να βγει από το δικό μας σύμπαν.

Χρειάζεται να καταναλώσεις καταστρέψεις καταργήσεις όλο το σύμπαν για να βγεις
από το σύμπαν. Την στιγμή που, υποθετικά πάντα μιλώντας, απορροφήσουμε την
ενέργεια όλου του σύμπαντος, (ακόμα και τον ίδιο μας τον εαυτό), τότε μόνο θα
μπορέσουμε να αναπτύξουμε την ταχύτητα του φωτός για να ξεφύγουμε από το
όριο του ίδιου μας του κόσμου που στο μεταξύ δεν θα υπάρχει πλέον. Φοβερό?

[Hlios]

Ήρθε η στιγμή να πούμε πως τα συμβόλαια ιδιοκτησίας και ιδιοτήτων της ύλης έχουν την μορφή
του ηλεκτρομαγνητισμού. Το τι όγκο, δηλαδή χώρο, θα καταλαμβάνει η κάθε μορφής υλη, είναι απόλυτα
εξαρτώμενο από το ηλεκτρομαγνητικό του φορτίο, δηλαδή τα ηλεκτρόνια και τα πρωτόνια που διαθέτει.
Τα οποία δεν είναι τίποτε άλλο από επίσης άδειους χώρους, φορτισμένους όμως ηλεκτρομαγνητικά.
Το γνωστό μας ηλεκτρόνιο το υποατομικό σωματίδιο είναι μηδενικής μάζας φορτισμένος αρνητικά χώρος.
Είναι σκέτο απλά ένα φορτίο ηλεκτρομαγνητικό. Το πλήθος των ηλεκτρονίων αυτών σε κάθε άτομο της
ύλης είναι που προσδίδει σε αυτό το ειδικό του βάρος (που έχει κατ αναλογία σχέση και με το κανονικό του,
γνώριμο βάρος) όπως και όλα τα υπόλοιπα ειδικά χαρακτηριστικά που έχει το κάθε υλικό συστατικό.

Συμπεραίνουμε λοιπόν πως τα άυλα θετικά και αρνητικά ηλεκτρομαγνητικά φορτία είναι οι πληροφορίες
ιδιοτήτων της ύλης. Και από αυτά εξαρτώνται τα διάφορα διαφορετικά χαρακτηριστικά που έχει το κάθε
στοιχειό της ύλης. Δηλαδή το βάρος του, τον όγκο του, την αγωγιμότητα του, το χρώμα του, την υφή του,
τα πάντα τέλος πάντων. Ο άυλος ηλεκτρομαγνητισμός είναι ο μόνος πραγματικός κρυφός πρωταγωνιστής
πίσω από την απατηλή αίσθηση της ανύπαρκτης ύλης, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά οριοθετημένος κενός
χώρος, όπως προείπαμε. Μα για σταθείτε. Ο ηλεκτρομαγνητισμός έχει πολύ κοινά χαρακτηριστικά με το φως.

Καταρχάς δεν έχει μάζα, δεν είναι από ύλη. Κατά δεύτερον μεταδίδεται-ταξιδεύει με την ταχύτητα του φωτός.
Μα τι σύμπτωση και αυτή βρε παιδί μου. Κατά συνέπια ο ηλεκτρομαγνητισμός είναι άχρονος και έξω από τα
όρια του δικού μας υλικού σύμπαντος. Ακόμα και η βαρύτητα μεταδίδεται επίσης με την ταχύτητα του φωτός.

[Mantam Froufrou]

Εξαιρετικές καταθέσεις! Θέλουν μελέτη

[Hlios]

Στο παρακάτω βίντεο περιγράφεται η μεγαλύτερη ανακάλυψη της επιστήμης.
Η σπουδαιότερη διαπίστωση που έκανε ποτέ η ανθρωπότητα περιγράφεται εκεί.
Εκεί στο πείραμα της διπλής σχισμής. Εκεί προσέξτε την επιμονή του καλλιτέχνη
στην απόδοση του παρατηρητή ως ένα μάτι. Νομίζω πως δεν είναι τυχαίο.



Μετά από όλα τα παραπάνω αποδεικνύεται πως τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που
κινούντο έξω από τα όρια του τρισδιάστατου υλικού μας κόσμου (γιατί ταξιδεύουν
με την μεγίστη ταχύτητα, αυτή του φωτός δηλαδή, άρα ζουν στο άχρονο αφού με
τέτοια ταχύτητα ο χρόνος παύει να κυλάει) μεταμορφώνονται σε σωματίδια ύλης
μόνο κατά την παρακολούθηση από το μάτι του παρατηρητή. Το πιάσατε το υπονοούμενο?

Ο έξω-συμπαντικής μας καταγωγής ηλεκτρομαγνητισμός
μεταμορφώνεται – μορφώνεται – γίνεται να μοιάζει με ύλη
μόνο κατά την στιγμή που εμείς τον παρακολουθούμε με τις αισθήσεις μας.

Οι αισθήσεις μας και η αντίληψη μας είναι τα μόνα υπεύθυνα
για την ύπαρξη του κόσμου μας με την συγκεκριμένη μορφή.

Ο κόσμος μας και το συμπάν μας είναι αυτό που είναι επειδή
εμείς και η αντιληπτική μας ικανότητα είναι αυτή που είναι.

Μεταφορικά μα και κυριολεκτικά είμαστε εμείς οι δημιουργοί όλου του κόσμου.
Η αντιληπτική μας ικανότητα είναι εκείνη που ευθύνεται για την μορφή του σύμπαντος.
Γι αυτό και μοιάζει να παρατηρούμε το σύμπαν πάντα από το κέντρο του όπως αναφέραμε παραπάνω.
Γι αυτό λέμε ότι ο κάθε ένας ζει στον κόσμο του (με κέντρο τον εαυτό του).
Τελικά αυτό, δεν λέγεται μεταφορικά αλλά ουσιαστικά.
Το ότι τελικά οι περισσότεροι άνθρωποι με τις παρατηρήσεις τους διαπιστώνουν πως βρισκόμαστε σε έναν κοινό
κόσμο, οφείλεται στο γεγονός πως κατά μεγάλο ποσοστό οι άνθρωποι έχουμε την ίδια αναληπτική ικανότητα.
Με ταυτόσημα μυαλά και αντίληψη προκύπτουν αντίστοιχα ταυτόσημοι κόσμοι και σύμπαντα.

[Mantam Froufrou]

Είναι ακριβώς αυτό που υποστηρίζει και η κβαντική φυσική (και οι εσωτεριστές όλου του κόσμου από απαρχής του γνωστού κόσμου) ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΘΕΜΑΑΑΑΑΑΑΑ!

[Mantam Froufrou]

Τώρα είδα και το βίντεο. Φυσικά και αναφέρεται στα κβάντα ;)

[Hlios]

Η ύλη απωθεί εμποδίζοντας άλλη ύλη να εισέλθει στον οριοθετημένο της χώρο.
Ταυτόχρονα έλκει άλλη ύλη υπό την μορφή της βαρυτικής έλξης.
Αυτές οι ελκτικές και απωστικές δυνάμεις χρησιμοποιούν ως μέσω μεταφοράς τους τον χώρο.
Εκδηλώνονται δηλαδή διαμέσω μιας παραμόρφωσης – καμπυλότητας του χώρου.
Αλλά όχι μόνο του χώρου αλλά πάντα ταυτόχρονα και του χρόνου όπως προείπαμε.

Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει με τον ηλεκτρομαγνητισμό όπου τα ετερονομία φορτία έλκονται
και τα ομώνυμα απωθούνται. Αυτές οι ελκτικές και απωστικές δυνάμεις, ομοίως με τις ανωτέρω,
εκδηλώνονται διαμέσω της καμπυλότητας του χωροχρόνου.

Στην πρώτο πόστ ειπώθηκε πως θα μιλούσαμε και για το πνεύμα. Ήρθε η ώρα να το κάνουμε.

Συνεχίζεται.

[alkinoos]

Η παρατήρηση με το ένα μάτι (εναλλάξ) μου θυμίζει ένα πείραμα που είχε κάνει ένας επιστήμονας στο πως θα έπρεπε να βλέπουμε(ανάποδα) και το πως μετατρέπει ο εγκέφαλος μας να βλέπουμε...Επίσης περί "παύση" χρόνου(γήινου) μπορούμε να το επιτύχουμε και δια μέσω της σκέψης(μας) η οποία και αυτή πιάνει ταχύτητες μεγαλύτερη του φωτός.


Ωραίο θέμα Hlie,αναμένω τη συνέχεια

[Hlios]

Όλα μοιάζουν να είναι «ατομικά μας διανοητικά» (αντιληπτικά) παράγωγα ηλεκτρομαγνητικών παλμών και μόνο.
Όλα μοιάζουν να είναι μονάχα μουσική. Μια δημιουργική μουσική που επηρεάζει την διάθεση μας.
Αυτή ακριβώς η διάθεση μας, είναι ο υλικός τρισδιάστατος κόσμος όπως έχουμε συνηθίσει να τον βλέπουμε.

Αποδειγμένα λοιπόν ο κάθε ένας μας ζει στον δικό του ανεξάρτητο χρόνο
και βρίσκεται κατ επέκταση στο κέντρο του δικού του προσωπικού σύμπαντος.
Και όλα αυτά όχι μεταφορικά αλλά στην κυριολεξία.

Εάν κάποιος εμπεδώσει σε βάθος τις προαναφερθείσες ιδιότητες του κόσμου μας
λαμβάνοντας τες υπόψη του καθ΄ όλη την διάρκεια του καθημερινού του βίου,
δυο τινά μπορεί να συμβούν, ή να χάσει τα λογικά του ή να τα βρει.
Ή θα απo-τρελαθεί ή θα απo-λογικευτεί.

[Mantam Froufrou]

Ή θα απo-τρελαθεί ή θα απo-λογικευτεί.

Το ίδιο είναι, Ήλιε μου

[firefightergr]

ΕΤΣΙ ΒΛΕΠΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΕΠΕΙΔΟΔΙΟ ΝO: 02
ΤΙΤΛΟΣ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΥ: Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΣΘΗΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

[Hlios]

Ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα στο κεφάλι ή στα πόδια μας;

ΠΗΓΗ : PERIERGAA: Ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα στο κεφάλι ή στα πόδια μας;


Τη θεωρία του Αϊνστάιν περί σχετικότητας του χρόνου, κατάφεραν να αποδείξουν επιστήμονες στις ΗΠΑ.
Με τη χρήση δύο υπερσύγχρονων "ρολογιών κβαντικής λογικής", όπως ονομάζονται, απέδειξαν ότι πράγματι ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα στο κεφάλι του ανθρώπου σε σχέση με τα πόδια του!

Τι λέει η θεωρία του Αϊνστάιν!
Υπεραπλουστεύοντας την θεωρία του Αϊνστάιν - για να γίνει κατανοητή από όλους- ας φανταστούμε ότι έχουμε δύο ρολόγια: το ένα είναι στο πάτωμα και το άλλο στην κορυφή μιας σκάλας.

Αυτό που έδειξαν οι επιστήμονες είναι ότι ο χρόνος ΔΕΝ κυλάει με την ίδια ταχύτητα στα δύο ρολόγια! Συγκεκριμένα κυλάει πιο αργά στο ρολόι που βρίσκεται στο πάτωμα, σε σχέση με εκείνο που βρίσκεται πάνω στη σκάλα. Αυτό συμβαίνει γιατί το ρολόι που βρίσκεται χαμηλά επηρεάζεται οριακά περισσότερο από την βαρύτητα!
Όσοι ζουν σε ψηλούς ορόφους, γερνούν γρηγορότερα!
Για να αποδείξουν τη θεωρία του Αϊνστάιν οι ερευνητές του Εθνικού Ινστιτούτου Προτύπων και Τεχνολογίας (www.nist.gov) των ΗΠΑ, με επικεφαλής τον C.W. Chou, χρησιμοποίησαν δύο δύο υπερσύγχρονα ατομικά οπτικά ρολόγια ύψιστης ακρίβειας, ρολόγια κβαντικής λογικής" τα οποία υπολογίζεται ότι "χάνουν"μόλις ένα δευτερόλεπτο ανά 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή όσο περίπου υπάρχει η ζωή η Γη.
Τα τοποθέτησαν σε υψομετρική διαφορά μόλις 33 εκατοστών το ένα από το άλλο και στη συνέχεια έδειξαν ότι, αν κάποιος ζήσει επί 79 χρόνια σε υψόμετρο 33 εκατοστών ψηλότερο από κάποιον άλλο, θα γεράσει περίπου 90 δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου περισσότερο!

Ο Αϊνστάιν με τη θεωρία της ειδικής σχετικότητας, είχε εκφράσει την πεποίθηση ότι ο χρόνος δεν κινείται με την ίδια ταχύτητα για όλους και παντού στο σύμπαν αλλά είναι κάτι σχετικό που εξαρτάται από ειδικές συνθήκες.

Η σχετικότητα του χρόνου έχει αποδειχτεί εδώ και χρόνια ότι ισχύει για μεγαλύτερα υψόμετρα και μεγάλες ταχύτητες κίνησης. Είναι η πρώτη φορά που επιβεβαιώνεται για μικρές και ασήμαντες υψομετρικές διαφορές πάνω στη Γη -και μάλιστα μικρότερες του ενός μέτρου- και ταυτόχρονα για μικρές ταχύτητες κάτω των δέκα μέτρων ανά δευτερόλεπτο.
Δεν είναι δηλαδή υπερβολή να πούμε ότι άλλος χρόνος ισχύει στα κεφάλι μας και άλλος στα πόδια μας! Κατ' επέκταση, οι άνθρωποι που ζουν σε ψηλούς ορόφους, γερνάνε γρηγορότερα από εκείνους που ζουν στα ισόγεια!
pyles.tv

ΠΗΓΗ : PERIERGAA: Ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα στο κεφάλι ή στα πόδια μας;

[Hlios]

Βάζω τα δυνατά μου να περιγράψω αυτό που εμπνεύστηκα μόλις τώρα.
Βάλτε και εσείς τα δυνατά σας να το καταλάβετε.

Με βάση όλα τα παραπάνω που έγραψα στην αρχή του νήματος
(που κανείς δεν διάβασε ή δεν κατάλαβε και δεν τον αδικώ γι αυτό)
βγάζουμε τα εξής συμπεράσματα.

Η υλη είναι περίπου ένας αρνητικός χώρος που προκαλεί καμπύλωση του χώρου γύρο από αυτήν.
Αυτή η καμπύλωση γίνεται αισθητή με δυο τρόπους. Ο πρώτος είναι η επιτάχυνση της βαρύτητας
με το χαρακτηριστικό της συστολής. Της έλξης δηλαδή από έξω προς τα μέσα. Προς ένα σημείο.
Ο δεύτερος τρόπος είναι η διαστολή του χρόνου. Ο χρόνος μας κυλάει πιο αργά υπό την έκθεση
μας στην συστολική βαρύτητα.
Το σύμπαν διαστέλλεται με επιταχυνόμενο ρυθμό. Η διαστολή αυτή είναι ουσιαστικά μια αρνητική
βαρύτητα. Μια βαρύτητα διαστολής που προέρχεται από την μη υλη, (την επονομαζόμενη σκοτεινή
ενέργεια) δηλαδή από τον κενό χώρο. Με φορά από μέσα προς τα έξω. Η έκθεση μας στην επιτάχυνση
της διαστολής του σύμπαντος προκαλεί την διαστολή του χρόνου μας.

Όταν λέω «μας» εννοώ εμάς που διαθέτουμε και υλικό σώμα.

Ο χρόνος για εμάς που αυτή την στιγμή είμαστε και από ύλη,
είναι γραμμικός προς μια κατεύθυνση έχοντας έναν συγκεκριμένο ρυθμό.

Ο ρυθμός αυτός (η ταχύτητα που κυλά ο χρόνος) είναι εξαρτώμενος από την διαστολή του σύμπαντος.

Η ύπαρξη του χώρου είναι η αιτία ύπαρξης και του χρόνου.

Ο ρυθμός-ταχύτητας διαστολής του σύμπαντος (του χώρου) είναι υπεύθυνος για τον ρυθμό-ταχύτητα του χρόνου.

Όσο η ταχύτητα διαστολής αυξαίνεται τόσο ο χρόνος μας κυλά γρηγορότερα.

Η φορά από μέσα προς τα έξω της διαστολής του σύμπαντος είναι η αιτία
της κατεύθυνσης του χρόνου από το παρελθόν προς το μέλλον.

Προσεγγίζοντας μια μαύρη τρύπα όπου η θετική βαρύτηκη δύναμη από έξω προς τα μέσα
μεγαλώνει, ο χρόνος κυλά όλο και πιο αργά, μέχρι που σταματά εντελώς στο σύνορο τής.

[Mantam Froufrou]

Εγώ τα κατάλαβα γιατί μου τα εξήγησες στο ιδιαίτερο μάθημα της συνάντησης
(τα ίδια δεν είναι ή ό,τι θα διαβάζω τώρα θα νομίζω ότι είναι εκείνα;;;;)

[Hlios]

Το τελευταίο πόστ είναι ολόφρεσκες (χθεσινές) σκέψεις μου και συμπεράσματα.
Είναι η πρώτη φορά (για εμένα τουλάχιστον) εξηγούνται ιδιότητες του χρόνου.
Που δίνονται εξηγήσεις στο γιατί ο χρόνος είναι γραμμικός προς μια μόνο κατεύθυνση.

[Eva Luna]

Για μια μονο στιγμη, μια μικρη στιγμουλα μου ηρθε στην φαντασια
μια εικονα οπου ο χρονος καβαλαει μεν μια γραμμη, μονο που δεν ειναι οριζοντια,
αλλα τριγωνικη (η πυραμιδικη): ανηφορικη για το παρελθον, μετα εκει που κορυφωνεται,
(κορυφη της πυραμιδας) ενα μοναχα σημειο, ενα μικρο σημαδακι (η στιγμη
που περναει και χανεται, σπανουδακης) και η αλλη πλευρα του τριγωνου
(ή πυραμιδας) ειναι το μελλον. Η μπορει να ειναι και αναποδα, η αριστερη
πλευρα το μελλον κι η δεξια το παρελθον, παντως η κορυφη ειναι το ΤΩΡΑ.
Δεν ξερω αν το διαβασα καπου, μετα το ειχα ξεχασει σε συρταρακι μνημης
και μονο του βγηκε τωρα, αλλα εξαιτιας αυτου του νηματος μου ηρθε στο μυαλο.
Μπορει και μονη μου εντελως να το φανταστηκα....
Παντως τωρα μου ταιριαζει καλυτερα η πληθωρα πυραμιδων και ματιων που βλεπουμε
στα διαφορα λογοτυπα να μας κατακλυζουν.
Γιατι στην κορυφη υπαρχει το ματι; Τι σχεση εχει με την στιγμη, τον χρονο, η "αλλη" αυτη οραση;
και επισης η πυραμιδα (χωρις βαση) ειναι και το ζικ-ζακ μιας εναλλασσομενης κυματομορφης σ εναν παλμογραφο.
(ενας παλμογραφος συνηθως καταγραφει και το πότε ακριβως πεθαινουμε κλινικα)
Κι αν ενα μονο ζικ-ζακ, ειναι ενα απο τα πολλα της κυματομορφης, τοτε μηπως σημαινει την τωρινη
ενσαρκωση ενω τα παραδιπλανα ζικ ζακ ειναι οι αλλες μας ενσαρκωσεις η και οι γυρω μας ανθρωποι;
Παντως (στο μυαλο μου) καπως συσχετιζονται πυραμιδες, ζικ-ζακ, κυματομορφες, χρονος και ζωη...
Αν λοιπον η κορυφη της πυραμιδας με το ματι απο πανω ειναι το τωρα, τοτε μηπως το ματι
χονδροειδως και μεταξυ αλλων σημαινει κι αυτο που βλεπω(=ζω) τωρα;
Η τωρινη μου ενσαρκωση;Ομως τον λενε και παντεποπτη οφθαλμο, ετσι απο κει που ειναι, στο τωρα
θα πρεπει να εινα σε θεση να δει και τα υπολοιπα, ολες τις ενσαρκωσεις κι ολες τις μελλοντικες
και παρελθοντικες στιγμες. Αρα, μηπως το καθε ΤΩΡΑ μας, η καθε μια ενσαρκωση μας κρυβει μεσα
της την δυνατοτητα ν ανεβει η αλλη μας οραση εκει ψηλα που ολα μπορει να τα θωρει
και να βγει εξω απο την ροη του χρονου; εξω απο τον κυκλο ενσαρκωσεων;
(κυκλος-πυραμιδα, αν δουμε το σηματακι στους καδους ανακυκλωσης ειναι τριγωνικο
κι εχει και βελακια με συγκεκριμενη φορά)
Αυτο ας πουμε :

ειναι και τριγωνικο αλλα δειχνει και την αναδιπλωση, ετσι αν αντι για σκουπιδια
συμβολισουμε τις ζωες μας, τον χρονο μας, δινει μια χαρα νοημα (σε μενα).
{Τωρα πως εφτασα απο τα σκουπιδια να καταληξω στην ζωη, το μυαλο μου και μια λιρα }

[Hlios]

[Hlios]

Υπάρχει χρόνος και πως ορίζεται?
Είναι ο χρόνος κάτι πραγματικό ή είναι κάτι το οποίο δημιουργούν οι αισθήσεις μας και οι ανάγκες μας?
Ποια είναι η πραγματική έννοια του χρόνου?
Έχει έννοια η ηλικία του σύμπαντος? Για να το δούμε?
Ηλικία του σύμπαντος δεν έχουμε. Είναι ένα κατασκεύασμα φιλοσοφικό.
Είναι κολπάκι της επιστήμης που εξυπηρετεί βεβαίως και άλλες θεωρίες
που δεν έχουν καμία σχέση με την επιστήμη και που θέλουν το σύμπαν να έγινε κάποια στιγμή.



Αυτές είναι μερικές από τις κουβέντες του Δανέζη.
Λέει και άλλα ακόμα πιο ενδιαφέροντα και που δεν πρέπει να παραβλέψει κανείς.






Χρόνος δεν υπάρχει. Ο χρόνος είναι κατασκεύασμα των δικών μας αισθήσεων.
Ο χρόνος είναι μια διάσταση όπως το πλάτος, μήκος και ύψος. Είναι μια διάσταση.
Χρόνος δεν είναι αυτό που μετρά το ρόλοι.
Αυτό που μετρούν τα ρολόγια και τα ημερολόγια μας δεν έχει τίποτα να κάνει
με αυτό που ονομάζει χρόνο η θεωρία της σχετικότητας.

[Hlios]

Πρέπει να πάψουμε επιτέλους να νομίζουμε πως η υλη αποτελείται
από μικροσκοπικά σωματίδια σαν συμπαγής μπίλιες.
Απλά δεν υπάρχει ύλη, δεν υπάρχει μάζα. Eίναι προϊόν του μυαλού μας.
Όπως και τα χρώματα που επίσης δεν υπάρχουν,
και είναι απλά, συγκεκριμένης συχνότητας ακτινοβολία,έτσι και η ύλη δεν υπάρχει.
Είναι απλά, συγκεκριμένης συχνότητας ακτινοβολία.

Πρέπει να πάψουμε επιτέλους να θεωρούμε τον χρόνο σαν να είναι κάτι το διαφορετικό
από ακόμα μια διάσταση του χώρου. Ο χρόνος είναι ένα επιπλέον μήκος.
Όπως είναι το κανονικό μήκος, πλάτος και ύψος υπάρχει και ακόμα μια διάσταση, αυτή του χρόνου.
Είναι απόλυτα συνεπής, συσχετιζόμενη και ταυτόσημη με τις άλλες τρεις γνωστές μας διαστάσεις.
Μην ψάχνεστε και μπερδεύεστε με τις χρονικές "παραδοξότητες"
που βασίζονται στην άγνοια της φύσης του χρόνου, ως μια ακόμα χωρική διάσταση.

[Hlios]

Ο χωροχρόνος είναι ελαστικός.
Είναι ελαστικός και επιδέχεται παραμορφώσεων όπου ασκούντο πεδία.

Το σύμπαν μας είναι επιταχυνόμενα διαστελλόμενο υπό την επήρεια της σκοτεινής ενέργειας
η οποία επιδρά επάνω στον χωροχρόνο σαν μια αρνητικής φοράς βαρύτητα.
Είναι μια αποστική (απωθητική) και όχι ελκτική βαρύτητα.

Ο χώρος δηλαδή στο διαστελλόμενο σύμπαν μεγαλώνει και τεντώνεται.
Ο χώρος από πού αντλεί τον επιπλέον χώρο που δημιουργείται για να μεγαλώσει - τεντώσει?
Η απάντηση είναι πως κλέβει από την διάσταση του χρόνου και την μετατρέπει σε μήκος.

Έχει διαπιστωθεί πως η φυσική και αβίαστη (χωροχρονική) κίνηση είναι αυτή που ακολουθεί
το μοτίβο του χώρου (ή σωστότερα χωροχρόνου), και δεν είναι άλλη από την σπείρα.

Το σχήμα ή η δομή αν προτιμάτε, του χώρου είναι σπειροειδής.
Όταν το σύμπαν διαστέλλεται και κατά συνέπεια ο χώρος τεντώνει είναι σαν να τεντώνει ένα ελατήριο.

Ο χρόνος είναι η περιέλιξη του σπειροειδούς χώρου.
Όταν λοιπόν ο χώρος διαστέλλεται, το επιπλέον μήκος που αποκτά το στερεί από το τύλιγμα του, από τον χρόνο δηλαδή.

Όσο η αρνητική βαρύτητα του κενού (σκοτεινή ενέργεια) προκαλεί επιμήκυνση του χώρου
θα σημειώνεται ταυτόχρονη επιτάχυνση της ταχύτητας (ροής) του χρόνου. Δηλαδή ο χρόνος θα κυλά γρηγορότερα.

Οι διαστάσεις του χώρου άρχισαν να ξεδιπλώνονται από μια σημειακή ανωμαλία του ψευδοκενού
κατά την στιγμή της μεγάλης έκρηξης από όπου ταυτόχρονα άρχισε να ξεδιπλώνει και ο χρόνος.