(στα μυαλά είμαι καρα-bi)
Την αγαπώ τόσο που έπλεξα κι ένα στιχούργημα στο όνομά της..., όχι ότι θα μπορούσαν ποτέ οι στίχοι και του καλύτερου στιχουργού να την περιγράψει ολάκερη ...
Κι είπα ν'ανοίξω αυτό το νήμα, να βάζουμε αυτή τη θολή ή κρυστάλλινη αγαπημένη κυρά, σε όλες τις μαγευτικές, απρόβλεπτες, μυστήριες εκφάνσεις της, να εξερευνούμε και τον όμορφο και συχνά κρυφό της κόσμο...
Ας αρχίσουμε με μουσικές, σπονδή στην αγάπη μας γι'αυτήν... Ας παίξουμε ένα απ'τα δυο, αγναντεύοντάς την
(και τα δύο πολύ αγαπημένα μου...)







Συνεχίζεται...
γιατί ποτέ δεν τελειώνει
Έκανα την αρχή. Αν θες ακολούθησέ με















