Παράλληλα Σύμπαντα (Arxaggelos27 )

[doctormarkon]

Ο Μπάρτον είχε κάνει ολόκληρη λίστα με πνεύματα και ομάδες πνευμάτων με τα ονόματά τους.
Και ότι μπορούν να κατοικήσουν σε αγάλματα και ότι πολλά από τα αγάλματα έχουν πνεύμα μέσα.
Ότι παρεμβάλλονται ανάμεσα στους ανθρώπους και μπορούν να δημιουργήσουν καυγάδες.
Αυτό το τελευταίο θυμίζει και το διάλογο του Αγίου Αντωνίου με το δαίμονα.
Που λέει ότι σε γλέντια και χαρές πάνε και κάνουν το γλέντι να καταλήξει σε καυγά.
Ο Παντελής Γιαννουλάκης στον Κώδικα μίλησε για κάτι ανάλογο.

Όχι κατάληψη πνεύματος δαιμονισμός κλπ
Αλλά για πολύ λίγο. Για λίγες στιγμές ή για κάποιες μέρες το πολύ και ότι λίγο πολύ συμβαίνει σε όλους και όχι σπάνια όπως είχε αναφέρει η Βασούλα σε περίπτωση κατάληψης πνεύματος μόνιμης.
Είχε αναφέρει μία περίπτωση όπου ένας νέος είχε καταληφθεί από πνεύμα.

Περισσότερο θυμίζει τους άρχοντες.
Ότι κάποιες σκέψεις ή μηχανικές μηχανικές κινήσεις ή ακόμα και κάποιο ατύχημα θα μπορούσε να αποτρέψει ένα γεγονός ή να δημιουργήσει γεγονός άμεσα ή μέσα από αλυσιδωτές αντιδράσεις και μικρότερα γεγονότα.

[doctormarkon]

Λένε τρελούς αυτούς που ακούν φωνές (και σε αυτό ειχε αναφερθεί η Βασούλα και είχε συνέντευξη με τον Μπρεζίνσκι)
Η όσους βλέπουν οντότητες.
Κι όμως αυτές βρίσκονται παντού στην πεζή καθημερινότητα και μάλιστα κάνουν αισθητή την παρουσία τους.
Στο κορονοέπος μας χύμηξαν πολλοί με κατάρες και γουρλωμένο μάτι.
Έμοιαζαν να μην είναι οι ίδιοι που ήξερα και ήταν κάποτε φίλοι.
Τελικά ήταν οι ίδιοι?
Μαζί με το φόβο μήπως ξαμόλησαν και κάποια όντα?

[dim]

Παρόλο που η θεωρία των παράλληλων συμπάντων δεν μπορεί να αποδειχθεί επι του πρακτέου, οπότε παραμένει να υπάρχει ως θεωρία ανάμεσα σε τόσες άλλες που μένει να αποδειχθούν μπορώ να χρησιμοποιήσω ένα ταπεινό απλό παράδειγμα που έστω και με έναν μπακαλίστικο τρόπο να διακιολογήσει την παρουσία τους. Κατά την δική μου άποψη, το γεγονός ότι εμείς ως άνθρωποι δεν έχουμε τα εργαλεία εκείνα που θα μας κάνουν να δούμε την ύπαρξη των άλλων συμπάντων δεν σημαίνει ταυτοχρόνως ότι είναι μόνο αυτά που μπορούμε να δούμε και να αισθανθούμε με τα αισθητήρια όργανα μας.. Το λάθος έγκειται στο γεγονός ότι δεν πρέπει να προσπαθούμε να βρούμε άκρη με βάση τα ανθρωπογενή μας χαρακτηριστικά γιατί ο κόσμος, το σύμπαν εμπεριέχει ναι μεν τον άνθρωπο και την βιολογία του αλλά και δισεκατομμύρια ακόμα άλλες μορφές ,καταστάσεις και στοιχεία που δεν έχουν καμία σχέση με αυτόν. Εδώ θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα: Οπως ένα γυμνό ανθρώπινο μάτι δεν μπορεί να δεί ένα μικρόβιο αυτό δεν σημαίνει ότι το μικρόβιο δεν υπάρχει. Θα χρειαστεί το απαραίτητο εργαλείο (σε αυτήν την περίπτωση το μικροσκόπιο) για να δει το μάτι την ύπαρξή του. Ομως είναι εκεί, υπάρχει και μάλιστα συμβιώνει με χιλιάδες άλλα αόρατα προς το μάτι , υπακούοντας σε ένα άλλο σύστημα ζωής που θα μπορούσαμε εύκολα να το ονομάσουμε σύμπαν. Συνεπώς, ναι έχουμε με αυτό το παράδειγμα την ύπαρξη δύο παράλληλων συμπάντων. Που είναι διαφορετικά μεν σε βιολογικούς νόμους αλλά υπαρκτά δε. Ενα άλλο παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι και αυτό του βυθού : Δηλαδή, υπάρχει στο βυθό ένα σύστημα ζωής που βρίθει απο έμβια όντα τα γνωστά μας ψάρια, με περίπου τους ίδιους κανόνες επιβίωσης, αλλά δεν έχει καμία συνδετική γέφυρα με το δικό μας σύμπαν στη γη. Την ίδια στιγμή που το ψάρι κηνυγάει ένα άλλο ψάρι για να τραφεί στο βυθό της θάλασσας, κάπου πέρα από την γνωστική του σφαίρα υπάρχει παράλληλα ένα μικρό παιδί που κάνει κούνια ανέμελα στο πάρκο κάποιας πόλης. Αυτά τα δύο όντα δεν έχουν καμία σύνδεση μεταξύ τους, κι όμως υπάρχουν μεταξύ τους ως δύο παράλληλα σύμπαντα ακριβώς την ίδια χρονική στιγμή. Ετσι λοιπόν, όχι μόνο δεν μπορεί να αποκλειστεί η περίπτωση των παράλληλων κόσμων αλλά νομίζω ότι επιβάλεται η συγκεκριμένη προσέγγιση αν θέλουμε να λύσουμε τον γρίφο για την θεωρία των παράλληλων συμπάντων..

[Tasoula1]

Παρόλο που η θεωρία των παράλληλων συμπάντων δεν μπορεί να αποδειχθεί επι του πρακτέου, οπότε παραμένει να υπάρχει ως θεωρία ανάμεσα σε τόσες άλλες που μένει να αποδειχθούν μπορώ να χρησιμοποιήσω ένα ταπεινό απλό παράδειγμα που έστω και με έναν μπακαλίστικο τρόπο να διακιολογήσει την παρουσία τους. Κατά την δική μου άποψη, το γεγονός ότι εμείς ως άνθρωποι δεν έχουμε τα εργαλεία εκείνα που θα μας κάνουν να δούμε την ύπαρξη των άλλων συμπάντων δεν σημαίνει ταυτοχρόνως ότι είναι μόνο αυτά που μπορούμε να δούμε και να αισθανθούμε με τα αισθητήρια όργανα μας.. Το λάθος έγκειται στο γεγονός ότι δεν πρέπει να προσπαθούμε να βρούμε άκρη με βάση τα ανθρωπογενή μας χαρακτηριστικά γιατί ο κόσμος, το σύμπαν εμπεριέχει ναι μεν τον άνθρωπο και την βιολογία του αλλά και δισεκατομμύρια ακόμα άλλες μορφές ,καταστάσεις και στοιχεία που δεν έχουν καμία σχέση με αυτόν. Εδώ θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα: Οπως ένα γυμνό ανθρώπινο μάτι δεν μπορεί να δεί ένα μικρόβιο αυτό δεν σημαίνει ότι το μικρόβιο δεν υπάρχει. Θα χρειαστεί το απαραίτητο εργαλείο (σε αυτήν την περίπτωση το μικροσκόπιο) για να δει το μάτι την ύπαρξή του. Ομως είναι εκεί, υπάρχει και μάλιστα συμβιώνει με χιλιάδες άλλα αόρατα προς το μάτι , υπακούοντας σε ένα άλλο σύστημα ζωής που θα μπορούσαμε εύκολα να το ονομάσουμε σύμπαν. Συνεπώς, ναι έχουμε με αυτό το παράδειγμα την ύπαρξη δύο παράλληλων συμπάντων. Που είναι διαφορετικά μεν σε βιολογικούς νόμους αλλά υπαρκτά δε. Ενα άλλο παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι και αυτό του βυθού : Δηλαδή, υπάρχει στο βυθό ένα σύστημα ζωής που βρίθει απο έμβια όντα τα γνωστά μας ψάρια, με περίπου τους ίδιους κανόνες επιβίωσης, αλλά δεν έχει καμία συνδετική γέφυρα με το δικό μας σύμπαν στη γη. Την ίδια στιγμή που το ψάρι κηνυγάει ένα άλλο ψάρι για να τραφεί στο βυθό της θάλασσας, κάπου πέρα από την γνωστική του σφαίρα υπάρχει παράλληλα ένα μικρό παιδί που κάνει κούνια ανέμελα στο πάρκο κάποιας πόλης. Αυτά τα δύο όντα δεν έχουν καμία σύνδεση μεταξύ τους, κι όμως υπάρχουν μεταξύ τους ως δύο παράλληλα σύμπαντα ακριβώς την ίδια χρονική στιγμή. Ετσι λοιπόν, όχι μόνο δεν μπορεί να αποκλειστεί η περίπτωση των παράλληλων κόσμων αλλά νομίζω ότι επιβάλεται η συγκεκριμένη προσέγγιση αν θέλουμε να λύσουμε τον γρίφο για την θεωρία των παράλληλων συμπάντων..

Πολυ πετυχημενο το παραδειγμα που εφερες!

[doctormarkon]

Ένα άλλο παράδειγμα για την κατανόηση άλλων διαστάσεων.
Πολύς λόγος γίνεται για πέμπτη αλλά δεν μιλούν για τέταρτη.

Πάμε στις δύο διαστάσεις όπως στο μυθιστόρημα επιπεδοχώρα.
Στις δύο διαστάσεις μία οντότητα τρίτης διάστασης γίνεται αντιληπτή όταν εφάπτεται στο επίπεδο.
Ο κύβος σαν τετράγωνο η σφαίρα σα σημείο η σαν κύκλος.

Στον κόσμο μας λοιπόν ενδέχεται μία οντότητα άλλης διάστασης να εφάπτεται ή να αφήνει κάποια σκιά αν πρόκειται για παράλληλο κόσμο και να γίνεται αντιληπτό στον δικό μας κόσμο και στην καθημερινότητα σαν κάτι συνηθισμένο και γνώριμο.