ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟ ΑΘΛΙΟ ΡΕΧΑΓΚΕΛΙΟ ΣΥΝΟΝΘΥΛΛΕΥΜΑ

[karipis]

Οταν μας δίνουν νίκες είναι καλοί, γαμάτοι, φοβεροί.
Όταν έρχονται ήττες, πάντα φταίνε αυτοί και είναι καθίκια, μαλάκες, κωλάνθρωποι.
Αυτή για μένα είναι η λογική του ανεγκέφαλου όχλου, συγνώμη κι όλας.

Ευχαριστώ πολύ αλλά...

Επίτρεψέ μου να 'πω πως η σύγκριση είναι κάπως άσχετη και αδόκιμη. Σκέψου μόνο πως οι ίδιοι παίκτες ή ο ίδιος προπονητής δεν μπορούν να έχουν την ίδια απόδοση μετά από κάποια χρόνια (ούτε καν μετά από κάποιους μήνες πολλές φορές).
Να 'πω επίσης ότι η γνώμη μου για τον Ρεχάγγελο είναι (και ήταν πάντα δηλαδή) πως ο τύπος είναι ένας πολύ καλός "χρηματιστής" (<<αγοράζω>>, <<πουλάω>> και τα σχετικά). Κάπως έτσι νομίζω ότι έκανε/έγινε και εκείνο το Πανευρωπαϊκό.





ΥΓ. Για να μην αδικώ και πολύ όμως, βλέπε την τοποθέτηση του Ιων (Δημήτρη) στο ίδιο θέμα στις 17 του μηνός, με έμφαση εκεί που λέει "Τα θετικά".

[ArELa]

ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ και σε καθαρά ηθική βάση μιλάω, Καρίπη.
Πάω στοίχημα ότι πολλοί που κολάκευαν/κανάνευαν/έγλυφαν τον Χριστό στις μέρες που το οδοιπορικό του εντυπωσίαζε τα πλήθη, βρίσκονταν εκεί όταν δικαζόταν και φώναζαν "σταύρωσον αυτόν". Απλά λέω πως είναι ένα κομμάτι της ανθρώπινης φύσης (ποταπό ανεγκέφαλο κομμάτι) που προσωπικά με απωθεί. Δεν αναφέρθηκα σε πρόσωπα που το'καναν αυτό εδώ, γιατί δεν γίνεται μόνο εδώ και μόνο από έναν ή δύο...Γίνεται από πολλούς. Γενικά μιλάω και δεν εστιάζω σε κάποιον συγκεκριμένα.

Ο Ρεχάγγελ μπορεί να είναι έτσι όπως τον λες. Δεν ξέρω, δεν το'χω ψάξει και δεν έχω άποψη. Γιατί όμως λέγονται ΤΩΡΑ αυτά κι όχι και τότε;
Αν άκουγα εξ ίσου αυστηρές κριτικές για τον Οττο τότε που κερδίσαμε το κύπελο, δε θα με χάλαγε τώρα να τις ακούσω απ'τους ίδιους αυστηρότερες. Οταν όμως σε μέρες "δόξας" κάνουμε τουμπεκί ψιλοκομμένο και βρίσκουμε τώρα που ο άλλος είναι πεσμένος για τον α' ή β' λόγο, να του ρίξουμε κι εμείς άλλη μια κλωτσιά να πέσει παρακάτω...κάτι μου κάνει όλο αυτό. Δεν μου αρέσει.

[karipis]

Γιατί όμως λέγονται ΤΩΡΑ αυτά κι όχι και τότε;
Αν άκουγα εξ ίσου αυστηρές κριτικές για τον Οττο τότε που κερδίσαμε το κύπελο, δε θα με χάλαγε τώρα να τις ακούσω απ'τους ίδιους αυστηρότερες. Οταν όμως σε μέρες "δόξας" κάνουμε τουμπεκί ψιλοκομμένο και βρίσκουμε τώρα που ο άλλος είναι πεσμένος για τον α' ή β' λόγο

Η δική μου απάντηση είναι:

οι ίδιοι παίκτες ή ο ίδιος προπονητής δεν μπορούν να έχουν την ίδια απόδοση μετά από κάποια χρόνια (ούτε καν μετά από κάποιους μήνες πολλές φορές).

Όσον αφορά το "να του ρίξουμε κι εμείς άλλη μια κλωτσιά να πέσει παρακάτω..." νομίζω πως ουκ ολίγα λαμβάνει (αν κρίνω από τα εκατομύρια ευρά που του έδινε η "Μπάγερν" και δεν πήγε...!!!) για να δεχθεί όχι μια αλλά δεκάδες κλωτσιές.

[ArELa]

Η δική μου απάντηση είναι:

οι ίδιοι παίκτες ή ο ίδιος προπονητής δεν μπορούν να έχουν την ίδια απόδοση μετά από κάποια χρόνια (ούτε καν μετά από κάποιους μήνες πολλές φορές).

Δεκτή, σεβαστή και ουδεμία αντίρρησις επ'αυτού!

Όσον αφορά το "να του ρίξουμε κι εμείς άλλη μια κλωτσιά να πέσει παρακάτω..." νομίζω πως ουκ ολίγα λαμβάνει (αν κρίνω από τα εκατομύρια ευρά που του έδινε η "Μπάγερν" και δεν πήγε...!!!) για να δεχθεί όχι μια αλλά δεκάδες κλωτσιές.

Αν μετράμε το πόσες κλωτσιές απαξίας θα ρίξουμε ανάλογα με το μπικικίνι που τσεπώνει κάποιος, τι στο διάολο καθόμαστε και δεν την πέφτουμε στις τράπεζες ωρέ;

(πάντα σε λάθος στόχους βαράμε...)

[Fanariotis]

Αναρωτιέμαι... Αυτά που ειπώθηκαν εδώ για τον Ρεχάγκελ, γιατί δεν διανοήθηκε κανείς να τα ΣΚΕΦΤΕΙ, πολλώ δε μάλλον να τα πει κιόλας, όταν έφερε το κύπελο της Ευρώπης; ( http://www.youtube.com/watch?v=o3if8kxAKjA )

ΕΜΕΝΑ ΑΥΤΗ Η ΑΠΟΡΙΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΜΟΥ ΜΕΝΕΙ!

Οταν μας δίνουν νίκες είναι καλοί, γαμάτοι, φοβεροί.
Όταν έρχονται ήττες, πάντα φταίνε αυτοί και είναι καθίκια, μαλάκες, κωλάνθρωποι.
Αυτή για μένα είναι η λογική του ανεγκέφαλου όχλου, συγνώμη κι όλας.

ArELa, συμφωνώ μαζί σου, γι' αυτό και υπερασπίστηκα τον Ρεχάγκελ μετά την ήττα από την Κορέα. Δεν είπα ότι είναι αλάνθαστος, αλλά ότι με αυτόν προπονητή η εθνικής Ελλάδας έκανε τεράστια πρόοδο, η οποία αποδεικνύεται από τα πλέον αντικειμενικά στοιχεία (νίκες - ισοπαλίες - ήττες, συμμετοχές σε μεγάλες διοργανώσεις, τρόπαια). Αν μάλιστα συγκρίνει κανείς τα στοιχεία αυτά με τα αντίστοιχα προ Ρεχάγκελ, θα διαπιστώσει μια χαοτική απόσταση μεταξύ τους.

Αντί περαιτέρω σχολίων παραθέτω τμήματα του σημερινού άρθρου του Β. Σαμπράκου από την Εξέδρα των Σπόρ.

"Είναι ώρα για ένα μπράβο στα παιδιά της Εθνικής για την προσπάθειά τους. Ενα «ευχαριστώ» για τη χαρά που μας έδωσαν με την πρώτη ελληνική νίκη σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Και ένα γιγάντιο ευχαριστώ, με μια βαθιά υπόκλιση στον Οτο Ρεχάγκελ, του οποίου το χθεσινό πιθανότατα θα αποδειχθεί το τελευταίο επίσημο παιχνίδι της Ελλάδας υπό την καθοδήγησή του. "

"Ο Οτο Ρεχάγκελ είναι ο πιο επιτυχημένος προπονητής που έβαλε ελληνικά ρούχα της δουλειάς. Και είναι πολύ πιθανό να μην προκύψει ποτέ πιο επιτυχημένος. Είναι αυτός που έγραψε τον μύθο του 2004 και αυτός που ταξίδεψε με την Ελλάδα στις τρεις εκ των τεσσάρων μεγάλων διοργανώσεων που βρέθηκαν μπροστά του. Η Ελλάδα πρέπει, της πρέπει, να τον αποχαιρετίσει σαν τον μεγαλύτερο. Με τις μεγαλύτερες τιμές. Με τις πιο λαμπρές εκδηλώσεις. Θα τον θυμόμαστε για πάντα ως τον προπονητή που έδιωξε τη μιζέρια και μας επέτρεψε να ονειρευόμαστε. Η κληρονομιά για τον, όπως όλα δείχνουν, διάδοχό του, τον Φερνάντο Σάντος, είναι η βαρύτερη που θα μπορούσε η Ελλάδα να φανταστεί ότι θα άφηνε ένας ομοσπονδιακός προπονητής στον επόμενο. Επί των ημερών του η Ελλάδα έγινε, στο ποδόσφαιρο, ομάδα. Και στη συνέχεια έγινε μεγάλη ομάδα. Και στη συνέχεια έδειξε διάρκεια που δεν έχουν δείξει «μεγαλύτερες» ευρωπαϊκές δυνάμεις του ποδοσφαίρου στη 10ετία."

Όσοι ενδιαφέρονται για το πλήρες άρθρο βλ. http://www.exedrasports.gr/blogs/articl ... &aid=67532

[Fanariotis]

Πέρασε και ο τρίτος αγών της Εθνικής ομάδος και αυτό που μπορούμε να πούμε ότι έτσι όπως είναι δομημένη αυτή η ομάδα δεν είναι για πολλά πράγματα. Φυσικά, αν κρίνουμε από τους αντιπάλους στον όμιλο της Εθνικής, θα μπορούσαμε να είχαμε προκριθεί στους 16. Η Νότια Κορέα δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, μόνο τρέχουν, ενώ η Νιγηρία είναι για τα πανηγύρια. Γενικά οι αφρικανικές ομάδες, καίτοι στελεχώνονται από ικανοτάτους παίκτες (σε ατομικό επίπεδο καλλίτεροι από πολλούς ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων), δεν δύνατανται να παρουσιάσουν ανάλογο σύνολο.

Ξεκινώντας από τον τερματοφύλακα, παρά τις αποκρούσεις, ο Τζόρβας δεν είναι για την Εθνική, τουλάχιστον όχι ακόμη. Πηγαίνοντας στην άμυνα, η πολυπρόσωπη στελέχωσή της, σε γενικές γραμμές, απέδωσε, αν και οι Αργεντίνοι ξέφυγαν αρκετές φορές. Όποιος, όμως, προσέξει καλλίτερα, το πρώτο γκολ θα μπορούσε να αποφευχθεί εάν ο Κυριάκος άφηνε τον τερματοφύλακα να διώξει προς το κέντρο, αντί να βιαστεί να στείλει τη μπάλα κόρνερ. Γενικά οι Έλληνες αμυντικοί παραχωρούσαν με περισσή ευκολία τα κόρνερ, δίχως να σκέφτονται ότι έτσι δίνουν επιπλέον ευκαιρίες στον αντίπαλο.

Στο κέντρο έπρεπε να τοποθετήσει τον Νίνη από την αρχή, ενώ στην επίθεση συνέχισε ο Γερμανός με την εμμονή του στον αργό Σαμαρά. Θα μπορούσε να τοποθετήσει τον ταχύτατο Σαλπιγγίδη ώστε ο κίνδυνος για τους ασταθείς Αργεντίνους αμυντικούς να είναι πολλαπλάσιος. Με το σύστημα που έπαιξε ταίριαζε καλλίτερα ο Μακεδών επιθετικός. Ο Σαμαράς είναι παίκτης περιοχής και δεν συνίσταται για αντεπιθέσεις.

Σε γενικές γραμμές σταθήκαμε, αλλά η πρόκριση χάθηκε στο πρώτο παιχνίδι τη μία με τις μανατζερικές μλκς του Κόουτς και τη νωθρότητά του στον πάγκο και την άλλη με τους άνευρους, κοιμισμένους παίκτες.

Γενικεύοντας τώρα, σίγουρα το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν ήταν προετοιμασμένο για την επιτυχία του 2004. Με την ανοργάνωτη ποδοσφαιρική οργάνωση που μας διακατέχει δεν μας άξιζε αυτό το κύπελλο. Οι ποδοσφαιρικοί παράγοντες -ΕΠΟ και ΠΑΕ- έχουν το μυαλό τους στο στοίχημα, στην κομπίνα, στο εύκολο κέρδος, στο μανατζεριλίκι, σκεπτόμενοι κοντόφθαλμα. Άρα, όντως το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.

Όσον αφορά τον προπονητή της Εθνικής έπαιξε πολύ καλά τα παιχνιδάκια του με την προώθηση παικτών με όχημα την Εθνική. Αφού διεπίστωσε την σαθρή ελληνική ποδοσφαιρική εικόνα, σε επίπεδο παραγόντων, επέλεξε να συμβιβαστεί με αυτήν και όχι μόνον. Συνεργάστηκε μαζί της. Ο ίδιος δεν έβγαλε ούτε ένα ταλέντο και αρκέστηκε στις σχέσεις στοργής και κουμπαριάς. Που θα εύρισκε καλλίτερα; Το γεγονός που μαρτυρά τα παραπάνω είναι η άρνησις του να δεχθεί να καθίσει στον πάγκο της Γερμανίας, μίας προηγμένης ποδοσφαιρικά χώρας (από την οποία και κατάγεται). Κατά συνέπεια, άντε στο καλό Όθωνα, όπως έπραξε ο συνονόματός σου πριν 150 χρόνια.

Τέλος, για την Πορτογαλία τι να πω; Η εικόνα της μαρτυρά τη σταθερή διαχρονική πορεία της. Και μπορεί να μην έχει κατακτήσει ποτέ Ευρωπαϊκό τρόπαιο, αλλά δεν μπορεί να γίνει ουδεμία σύγκριση με την Ελλάδα. Οποιοσδήποτε αντικειμενικός γνώστης του ποδοσφαίρου θα γελούσε και μόνον στην προσπάθεια αυτή. Επιπρόσθετα, υπάρχει ακόμη μία χώρα με διεθνείς διακρίσεις στο ποδόσφαιρο. Συγκεκριμένα έχει κατακτήσει δύο (2) παγκόσμια κύπελλα (1930-1950), έχει πλασαρίσματα στην τετράδα του παγκοσμίου κυπέλλου (1954-1970) καθώς και σε οκτάδα με πολλές συμμετοχές, όπως επίσης έχει κατακτήσει 14 Κόπα Αμέρικα. Ο πληθυσμός της είναι μόλις 3.500.000 (δηλαδή λιγότερος από τον μισό ελληνικό). Αναφέρομαι, φυσικά, στην Ουρουγουάη. Επομένως, τα πληθυσμιακά και μόνον μεγέθη δεν αρκούν ώστε μία χώρα να έχει επιτυχίες στο διεθνές ποδοσφαιρικό στερέωμα. Το βασικότερο είναι η ορθή νοοτροπία και όχι εκείνη της τσέπης.

Διαβάζω την κριτική σου Ίων Ρωμανέ και ειλικρινά δεν ξέρω αν έχεις δίκιο ή άδικο, γιατί δεν έχω ιδιαίτερες γνώσεις ποδοσφαίρου και προπονητικής. Ένας απλός φίλαθλος είμαι. Αναρωτιέμαι όμως αν ο Ρεχάγκελ, πού είναι επί δεκαετίες επιτυχήμενος προπονητής και ζει την ομάδα και τους παίκτες τόσα χρόνια από τόσο κοντά, αν είναι τόσο ανίδεος, ώστε να κάνει τόσα πολλά και τόσο μεγάλα λάθη που με τόση σαφήνεια επισημαίνεις ...

Όσον αφορά στην Πορτογαλία τώρα. Όπως έγραψα ήδη, και η περίφημη Πορτογαλία είχε αποτυχίες και απουσίες από μεγάλες διοργανώσεις. Όλοι είδαμε τι έπαθαν φέτος οι Γάλλοι. Δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να έχει μονίμως επιτυχίες! Προσωπικά πάντως θεωρώ επιτυχία την προκριση και παρουσία μας στο μουντιάλ. Κάτι ακόμα για την Πορτογαλία. Δεν υπάρχει πουθενά στο μπάσκετ, στο βόλευ και στο στίβο. Εδώ δεν χρειάζεται καν να επεκταθώ σε συγκρίσεις. Ακόμα και αν δεν έχει σηκώσει κύπελλο, ναι, είναι καλύτερη απο εμάς στο ποδόσφαιρο και καλό είναι να την έχουμε για πρότυπο. Αλλά υπάρχουν και δεκάδες άλλες χώρες του μεγέθους της Ελλάδας και της Πορτογαλίας που είναι ασύγκριτα χειρότερες από εμάς. Καλό είναι να βλέπουμε το καλύτερο, αλλά για να κάνουμε ορθή αξιολόγηση δεν πρέπει να βλέπουμε μόνο αυτό και να μεμψιμοιρούμε ...

[Polikos Arkoudos]

εδώ ο κόσμος καίγεται και οι ποδοσφαιρολόγοι καλά κρατούν

χεσμένα τα έχω όλα αυτά τα τσογλάνια των εκατομμυρίων ευρώ

*συγνώμη που απαξιώνω το θέμα αλλά είναι και αυτό (που έγραψα) μία άποψη

[Dhmellhn]

Παραπλανημένε, αφού σε εμάς αρέσει να διεξάγουμε αυτή τη συζήτηση και να αναλύσουμε κάποια πραγματάκια, θεωρώ ότι εσύ που δεν ενδιαφέρεσαι περισσεύεις. Τα ΙΔΕΟ έχουν τόσες θεματικές, μία από αυτές είναι και ο αθλητισμός. Εάν δεν σου αρέσει δεν το παρακολουθείς και εστιάζεις αλλού. Και όχι, αυτό, που γράφεις δεν είναι άποψη, αλλά ένας ανούσιος αφορισμός.

Φαναριώτη, από το 2005 ζητούσα να φύγει ο Γερμανός. Κατά συνέπεια, μόνον όψιμος επικριτής δεν είμαι. Ουδείς παραγνωρίζει την επιτυχία το 2004. Η κριτική μου, όμως, εστιάζει στο αν τελικά μας ωφέλησε ή όχι. Φρονώ ότι δεν μας ωφέλησε. Το ελληνικό πρωτάθλημα εξακολουθεί να είναι υποβαθμισμένο. Ουδείς πραγματικά άξιος παίκτης (σε ώριμη ποδοσφαιρική ηλικία) δέχεται να έρθει να παίξει, ακόμη και σε πρωτοκλασάτες ομάδες. Όσο για τους Έλληνες που αγωνίζονται στο εξωτερικό, αυτοί βαίνουν ολοένα και μειούμενοι.

Είναι εύκολο να καταστρέφεις, αλλά δύσκολο να δημιουργείς. Αυτό το οδυνηρό θέαμα της παρουσίας μίας ομάδας με 11 αμυντικούς και 2 τερματοφύλακες απέναντι σε μία ομάδα (Αργεντινή) με 6 αναπληρωματικούς και 2 38άρηδες προκαλεί θυμηδία. Η Εθνική αποτέλεσε μία καρικατούρα των πρώτων διδαξάντων παγκοσμίων ποδοσφαιρικών απατεώνων των Ιταλών (έγιναν ρεζίλι και αποκλείστηκαν). Όχι αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο, αυτή δεν είναι ομάδα. Πως λοιπόν είμαστε πλέον υπολογίσιμη δύναμη

Επί των ημερών του η Ελλάδα έγινε, στο ποδόσφαιρο, ομάδα. Και στη συνέχεια έγινε μεγάλη ομάδα.

(όπως γράφει η εξέδρα) τη στιγμή που φοβόμαστε τόσο πολύ; Επομένως ζητείται σοβαρότητα από τους αθλητικογράφους, κάτι το οποίο στερούνται παντελώς με τη νοοτροπία που τους διακατέχει.

Τα υπόλοιπα που γράφεις για το Μπάσκετ δεν κολλούν εδώ, διότι συζητάμε για τον Βασιλιά των Σπορ (Ποδόσφαιρο) που είναι μία κατηγορία από μόνος του. Φυσικά και εκεί είμεθα από τους κορυφαίους παγκοσμίως διαχρονικώς, αλλά πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικά αθλήματα.

Όσο για το παρακάτω:

Καλό είναι να βλέπουμε το καλύτερο, αλλά για να κάνουμε ορθή αξιολόγηση δεν πρέπει να βλέπουμε μόνο αυτό και να μεμψιμοιρούμε...

Οι άνθρωποι δικαιούται και πρέπει να έχουν φιλοδοξίες. Κατά συνέπεια θα πρέπει να εστιάζουν στο καλλίτερο ώστε να παραδειγματίζονται με στόχο να βελτιούται διαρκώς. Αυτόν το λόγο είχε η αναφορά μου τόσο στην Πορτογαλία όσο και στην "Μικρή" Ουρουγουάη.

Καλή Τύχη στον Σάντος.

[Polikos Arkoudos]

[Dhmellhn]

Τελικά είσαι καραγκιοζάκος.

[TEUTAMOS]

O Ρεχάγκελ είναι ο πλεον επιτυχής προπονητής της Εθνικής μας. Παλαιά αν έλεγες ότι η Εθνική θα έπαιρνε ΕURO θα σ΄εθεώρουν άσχετον και γελοίον. Και όμως επετεύχθη επί των ημερών του Όθωνος. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήλθε και γι' αυτόν το πλήρωμα του χρόνου. Νομίζω τώρα είναι ο πλέον κατάλληλος χρόνος, μετά το Μουντιαλ, να αποχωρήσηι, όπερ και εγένετο, με αξιοπρέπειαν και χωρίς να αμαυρώσηι κι άλλο την εικόνα του. Εξάλλου οι παίκτες με τον νέον προπονητήν τους τον Σάντος θα δείξουν τί έμαθον τόσα χρόνια από τον Όθωνα. Και αν πραγματικώς έγινεν έργον θα φανεί και με τον επόμενον προπονητήν. Καλή τύχη εις τον Σάντος! Ευχαριστούμεν σε, Όθωνα!