Ιδεογραφήματα

Από τον αγρό, στα πιάτα μας...

Τα κιντέατα είναι είδος τσουκνίδας, που χρησιμοποιούσαν στον Πόντο σε πίτες αντί για σπανάκι. Τα έφτιαχναν χυλό, αλλά τα έτρωγαν και ωμά ως σαλάτα. Επίσης παρασκεύαζαν τσάι από τσουκνίδες, αφέψημα με σημαντικές θεραπνευτικές ιδιότητες.


Υλικά:
1 κιλό κορφούλες από τσουκνίδες
2 σκελίδες τριμμένο σκόρδο
1 φλυτζάνι αλεύρι
δυόσμο τριμμένο
χυμό από 1 λεμόνι
αλάτι
λάδι



Εκτέλεση:
Πλένουμε και βράζουμε τις τσουκνίδες (όπως τα χόρτα). Κατόπιν τις πολτοποιούμε στο μπλέντερ μαζί με το ζουμί τους, αν στον αγρό δεν έχετε μπλέντερ, μπορείτε να τα πολτοποιήσετε πιέζοντας με ένα κουτάλι. Αδειάζουμε το χυλό σε κατσαρόλα, ρίχνουμε το αλεύρι ανακατεύοντας καλά και προσθέτουμε το δυόσμο, το σκόρδο και το αλάτι. Βράζουμε το χυλό σε χαμηλή φωτιά μέχρι να πήξει ανακατεύοντας συνέχεια για να μην κολλήσει. Τον σερβίρουμε ζεστό περιχύνοντάς τον με λάδι και το χυμό του λεμονιού. Αν θέλουμε τρίβουμε από πάνω φρέσκο πιπέρι.

Πηγή: http://xortosyntages.blogspot.com/2007/ ... _3090.html

ΥΓ. Μην σας ξεγελά η εμφάνιση, η γεύση του τα σπάει.

Αυτή κι αν είναι μία φανταστική ιδέα. Βέβαια, δεν θα λέγεται πια κιντέας αλλά τσουκνιδόρυζο, όμως γιατί όχι; Μ' έβαλες ιδέα τώρα και θα κοιτάξω αν έχουν μείνει τσουκνίδες στον κήπο της γιαγιάς . Μπορούμε να δοκιμάσουμε να το μαγειρέψουμε όπως το σπανακόρυζο και να δούμε πώς θα βγει. Μην ξεχάσετε μόνο να σουρώσετε καλά τις τσουκνίδες μετά το βράσιμο πρωτού προσθέσετε το ρύζι, για να ξεφορτωθείτε τα αγκαθάκια.

Μία ακόμη ιδιότητα της τσουκνίδας είναι πως βοηθάει στη δυσκοιλιότητα. Είναι ένα αρκετά παρεξηγημένο φυτό γιατί ο περισσότερος κόσμος, έχοντας τσιμπηθεί από τσουκνίδα, δεν θέλει να τη βλέπει στα μάτια του. Αν αντί για όλα αυτά τα χάπια, τα ειδικά γιαούρτια και τα καθαρτικά, ο κόσμος έπινε μία στο τόσο λίγη τσουκνίδα, θα έβλεπε θεαματικά αποτελέσματα συν όλα όσα προανέφερε η Καλ Ελίνα

Μία ακόμα συνταγή που γεύτηκα με μισή καρδιά και στο τέλος μας απογείωσε ήταν η κοκκινιστή μολόχα με πατάτες. Η γεύση της μοιάζει με αυτή του σπανακιού, με τη διαφορά ότι είναι κάπως πιο...δεν μπορώ να το περιγράψω. Ενώ είμαι πανδύσκολη με το φαγητό, έφαγα μία κατσαρόλα μολόχες με πατάτες μόνη μου.

Με βάζεις σε τριπάκι με το φαγάκι σου

Kariatida έγραψε:Ενώ είμαι πανδύσκολη με το φαγητό, έφαγα μία κατσαρόλα μολόχες με πατάτες μόνη μου.

υγ.Ξεχορταριάζουμε και λίγο τον κήπο της γιαγιάς....

Τσουκνιδοπληγούρι έχουμε φάει άπειρο φέτος. Και τσουκνιδοπιροσκί, τσουκνιδόταρτα, τσουκνιδοραδικοσαλάτα και τσουκνιδόσουπα. Κι έχω βάλει και στην κατάψυξη για το χειμώνα. Και θα κρεμάσω μερικές να ξεραίνονται. Ο κήπος μου είναι κατά τόπους τσουκνιδοφυταία. Ιδίως εκεί πίσω από το κομπόστ δεν είναι να πλησιάσει άνθρωπος.

Να αναμένουμε συνταγές;;

"Παίρνεις τρυφερές τσουκνιδοκορφές, τις ζεματάς κά'να δίλεπτο και μετά παριστάνεις ότι είναι σπανάκι."


Δεν ξέρω από δοσολογία, τα κάνω με το μάτι. Αν θες στα λέω χοντρικά και τα συνταγοποιείς:

Πιροσκί:
ζύμη: αλεύρι ντίνκελ ολικής, νερό, λίγο λάδι κράμβης, μια ιδέα μαγιά. Ζυμώνουμε κανονικά, φουσκώνει ως συνήθως.
γέμιση: Τσιγάρισμα κρεμμύδια-σκόρδα, τσουκνίδες ή/και άλλη ζεματισμένη πρασινάδα και μετά ό,τι υπάρχει: μανιτάρια, λιαστές ντομάτες ή και τίποτα. Πιπέρια, άνηθους, ό,τι θέμε. Τυρί προαιρετικά. Η Ελένη στις δικές της (αυτοσχεδιάζουμε χωριστά) έβαλε πουρέ ντομάτας, κίτρινο σουηδικό τυρί και δε θυμάμαι τί άλλο.
Από πάνω πασπάλισμα με σουσάμι.
Φτιάχνουμε πιρόγες, τις ψήνουμε και τις τρώμε στο πικνίκ.

Τάρτα:
Ζύμη: Αλεύρι ντίνκελ ολικής, κλασικά. Λάδι κράμβης (κανονικά γίνεται με βούτυρο, αλλά άμα αποφεύγει κανείς τα ζωικά λιπαρά...). Ελλάχιστο νερό. Φτιάχνουμε μια ζύμη "τριφτή", τη στρώνουμε σε ταψάκι (ή σε ένα από κείνα τα σκεύη για τάρτες που έχουν σα φραμπαλά γύρω-γύρω, εμείς δεν έχουμε τέτοιο) και την ψήνουμε στους διακόσιους-διακόσιους εικοσιπέντε ανάλογα με το φούρνο. Για κά'να τέταρτο.
Γέμιση: ό,τι και οι πιρόγες από πάνω. Όταν ψηθεί η ζύμη, τα ρίχνουμε μέσα + 3-4 αυγά, λίγο αλεύρι και καμποσούτσικο γάλα που τα έχουμε χτυπήσει όλα μαζί. Ενδεχομένως και τριμμένο τυρί από πάνω, αλλά δεν είναι απαραίτητο.
Ψήσιμο μέχρι να ροδοκοκκινήσει, συνήθως ένα μισάωρο φτάνει.

Σαλάτα: ε δε νομίζω να χρειάζεται συνταγή και γι' αυτό;

Όπως το κιντέας, αλλά πιο πολύ ζουμί. Η παραδοσιακή σουηδική συνταγή το θέλει στο μπλέντερ, αλλά εμένα μ' αρέσει να μασουλάω κομματάκια και δεν το περνάω. Επίσης ρίχνω μέσα κανένα καροτάκι, καμιά πατατούλα, γογγύλια, parsnips...

Μιαμ, μ' άνοιξε η όρεξη...

Τα σημείωσα . Ευχαριστώ πάρα πολύ . Θα τα δείξω και στη σίστερ. Τι καλά

Μπρέ Kelaino είσαι σίγουρη ότι αυτός ο τσουκνιδόκηπος βρίσκεται στην Σουηδίαν ;
Εμπνευσμένες οι παραλλαγές μαγειρικής με βάση την τσουκνίδαν ......δίδω ρέστα για ο,τιδήποτε είναι σε μορφή πίτας ...νιάμ νιάμ νιάμ

Αυτή δε η δοσομέτρησης "με το μάτι" μου θυμίζει τα πρώτα μου μαθήματα δίπλα στην μαμά που τις ζητούσα ακριβείς δοσολογίες και μου απαντούσε ...αυτά πάνε με το μάτι , την αίσθηση της γεύσης και της μυρωδιάς παιδάκι μου

Προτείνω και ένα άλλο καταπληκτικό αλεύρι για ζυμώματα πάσης μορφής . Αλεύρι Λήμνου Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε.

Η Κάρι με τα της αδελφής θα έχουν πέσει με τα μούτρα πάνω στις κατσαρόλες για να εφαρμόσουν τις παραλλαγές

totispap έγραψε:Με βάζεις σε τριπάκι με το φαγάκι σου

Kariatida έγραψε:Ενώ είμαι πανδύσκολη με το φαγητό, έφαγα μία κατσαρόλα μολόχες με πατάτες μόνη μου.

υγ.Ξεχορταριάζουμε και λίγο τον κήπο της γιαγιάς....

Kariatida έγραψε:Τα σημείωσα . Ευχαριστώ πάρα πολύ . Θα τα δείξω και στη σίστερ. Τι καλά

Περικαλώ, ευχαρίστησίς μου Αναμένω αποτελέσματα, φωτό και μεζεδάκι τώρα που θα κατέβω, ε;

KAL EL έγραψε:1. Μπρέ Kelaino είσαι σίγουρη ότι αυτός ο τσουκνιδόκηπος βρίσκεται στην Σουηδίαν ;
2.Αλεύρι Λήμνου

1. Ναι, γιατί; Δεν πιστεύω να νομίζεις ότι ζούμε σε ινγκλού καταμεσίς στην τούντρα;
2. Για πες λεπτομέρειες, σκληρό/μαλακό, ολικής/λευκό, τί το ιδιαίτερο έχει.

Πάντως πριν από πολλά χρόνια, μέσα δεκαετίας ενενήντα, έψηνα ψωμί με προζύμι για ένα μαγαζί με οικολογικά στη Θεσσαλονίκη. Το αλεύρι το παίρναμε από μια τύπσσα και ήταν το νοστιμότερο αλεύρι έβερ. Όλοι ρωτούσαν τί βάζεις ρε Γιωργία στο ψωμί, αλλά δεν έβαζα τίποτα, αλεύρι και νερό μόνο. Πεντανόστιμο λέμε.

KELAINO έγραψε:

KAL EL έγραψε:1. Μπρέ Kelaino είσαι σίγουρη ότι αυτός ο τσουκνιδόκηπος βρίσκεται στην Σουηδίαν ;
2.Αλεύρι Λήμνου

1. Ναι, γιατί; Δεν πιστεύω να νομίζεις ότι ζούμε σε ινγκλού καταμεσίς στην τούντρα;
κάπως έτσι σας φαντάζομαι από τον ζεστό νότο που κατοικώ..

2. Για πες λεπτομέρειες, σκληρό/μαλακό, ολικής/λευκό, τί το ιδιαίτερο έχει.

Είναι πολύ εύκολο στο ζύμωμα , στο ψήσιμο και πάρα πολύ νόστιμο. Είναι κίτρινου χρώματος , σιταρένιο. Θα μου άρεσε να βγάζουν ολικής αλέσεως ή από ζιά , αλλά τί να γίνει; Μεταξύ όσων έχω δοκιμάσει με βάση το σιτάρι , είναι το καλύτερο. Γιά ψωμί δεν το έχω δοκιμάσει αλλά γιά ζύμες είναι εξαιρετικό

http://www.eliasmamalakis.gr/agapimena_ ... mena_id=40

Πάντως το ανακάλυψα μόνη μου , όχι μέσω του Μαμαλάκη ...

KAL EL έγραψε:Η Κάρι με τα της αδελφής θα έχουν πέσει με τα μούτρα πάνω στις κατσαρόλες για να εφαρμόσουν τις παραλλαγές

Την άνοιξη πάλι. Τώρα δεν είναι τόσο μαλακές και θα είναι σαν να μασάμε τσίχλα :Ρ