Τάλως έγραψε:εχω δει πως καθε μα ΚΑΘΕ φορα που καποιος διαφωνει με τα γραφομενα σου λες αυτο το πραγμα...
καποτε πρεπει να δεχθεις πως δεν εχεις ουτε το αλαθητο ουτε καποια θεια φωτιση... εισαι ενας ανθρωπος και εσυ που οπως και εγω οπως και αλλοι
Δε διαφώνησες με τα γραφόμενά μου, διαφώνησες
μ'εμένα-
και είναι ειδοποιός η διαφορά. Κι όσο θα γίνεται αυτό, τόσο κι εγώ θα λέω αυτό το πράγμα που τόσο σ'ενοχλεί...
Αυτό το χτύπημα κάτω απ'τη ζώνη το'χω δεχτεί από πολλούς...καλοπροαίρετους, και εκτός του ότι γκάνιασα μ'αυτή την ανοησία, πρέπει να πω ότι είναι ενδεικτικό της βιασύνης να "την πει" κανείς σε κάποιον,
ανευ ερείσματος όμως, επειδή
υποκειμενικά κάτι του τη σπάει σε αυτόν.
Δε μ'ενδιαφέρει ο λόγος που σου τη σπάω. Μ'ενδιαφέρει να μη στρεβλώνεις και τις θέσεις μου και τις προθέσεις μου, και θα σ'επαναφέρω στην τάξη επ'αυτού, με δυο απλά
επιχειρήματα (κι όχι με αναπόδεικτη σπέκουλα που κάνεις εσύ με όλη την...ευγένεια που σε διακρίνει):
Επιχείρημα 1ο (και αυτονόητο): Ουδέποτε μ'εχει καταλάβει η παράνοια να δηλώσω
ή να νιώσω/πιστέψω πως έχω το αλάθητο. Στον πλανήτη αυτόν, ένας μόνος έχει το αλάθητο, ο πάπας, κι αυτό είναι
Επιχείρημα 2ο (και βασικότατο): Το να διαφωνεί κανείς μαζί μου, είναι κι δοκιμο και αναφαιρετο δικαίωμά του ασφαλώς και
καθ'ολα σεβαστό από μένα
φτάνει να εχει καταλάβει τι είναι αυτό στο οποίο (λέει πως) διαφωνεί και να μπορει να αντικρούει
με αντεπιχείρημα ΑΥΤΟ (που διατυπώνω) κι όχι εμένα προσωπικά... Το δεύτερο, (αντικρουση με αντεπιχείρημα) οφειλει να το κάνει, για ν'αποδείξει α/ και ότι ξέρει/κατάλαβε τι λέω, β/ και τη λογική πάνω την οποία στηρίζει τη διαφωνία του.
Για να μη σε φερω σε δύσκολη θέση, δε θα σε ρωτήσω τι κατάλαβες από τις διατυπώσεις μου, και που ακριβώς διαφωνείς. Θα σου αποδείξω με δικά σου λεγόμενα πως ΔΕΝ κατάλαβες τι έλεγα, (και άρα δεν αντέκρουσες με αντεπιχείρημα) και πως διαφώνησες χάριν διαφωνίας.
Λες λοιπόν:
Τάλως έγραψε:και αλλο να σου απαγορευουν κατι που ειναι βλαβερο σε δημοσιους χωρους και εσυ να λες πως το κανει η νεοταξιλα.
Τα ειχα πει και στο τόπικ που σε παρέπεμψα, αλλά ΦΥΣΙΚΑ δεν τα είδες.
Λοιπόν άκου, γιατί αυτή η καραμέλα-ΠΙΠΑ, παραπήγε και έχει καταντήσει φαιδρή.
Σε δημόσιους χώρους όπως νοσοκομεία, σχολεία, εκκλησίες, λεωφορεία, τρένα, ιατρεία, θέατρα, κινηματογράφους κλπ, εμείς οι καπνιστές ΣΕΒΟΜΑΣΤΑΝ τον διπλανό μας (και δε χρειάζονταν απαγορευτικές ταμπέλες για αυτό) και ποτέ δεν καπνίζαμε (αν εξαιρέσεις τα φουαγιέ θεάτρων και κινηματογράφων- ΜΕΣΑ στην αίθουσα ΔΕΝ καπνίζαμε και ΟΥΔΕΙΣ καπνιστής διαμαρτυρήθηκε ποτέ).
Σε δημόσιους χώρους όπως καφετέριες, κλαμπάκια, μπαρ, κέντρα διασκέδασης κλπ, το τσιγάρο
ανέκαθεν επιτρεπόταν, διότι το 80% (τουλάχιστον) του πληθυσμού ΕΙΝΑΙ καπνιστες (είτε σ'αρέσει αυτό είτε όχι) και με τον καφέ ή το ποτό τους θέλουν κι ένα τσιγάρο (είτε σ'αρέσει εσένα αυτό είτε όχι).
Το
"απαγορεύουν" είναι η λέξη κλειδί εδώ, και το γεγονός ότι ΑΠΟΔΕΧΕΣΑΙ μια απαγόρευση παραλογισμού, είναι ενδεικτικό του επηρεασμού που έχεις φάει (είτε το παραδέχεσαι εσύ αυτό είτε όχι). Γιατί παραλογισμού; Διότι αν κόπτονταν για το 10-20% των μη καπνιστών, ή αν κόπτονταν για τη δημόσια υγεια, θα κήρυσσαν τα τσιγάρα παράνομα - αλλά αφού τα συμφέροντα δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο, (μεγάλος ο φορολογικός μπεζαχτάς)- θα επέβαλαν στις καφετέριες
να έχουν χώρο για μη καπνιστές, κι όχι ν'απαγορεύουν το κάπνισμα σε ΟΛΟΚΛΗΡΟ το χώρο που πάει ο άλλος να διασκεδάσει, να χαλαρώσει ή να ψυχαγωγηθεί, και στο 80-90%.
Το καπνίζειν είναι ΑΤΟΜΙΚΗ επιλογή στην οποία κανένα κράτος/εξουσία δεν δικαιούται να παρεμβαίνει. Εσύ μπορεί να δέχεσαι το κράτος-νταντα, εγώ όχι.
Οπότε, εδώ παίζει τουλάχιστον ένας λόγος:
Επιβάλλουμε μια απαγόρευση στη συντριπτική πλειονότητα για να δούμε κατά πόσο θα την ανεχτεί, και κάνουμε την αρχή για την ολοκλήρωση της φασιστίλας που θα ενσκύψει-επιβαλλουμε σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής των πολιτών (βοοειδών γι'αυτούς).
Τάλως έγραψε:ε λυπαμαι πολυ αλλα εδω εχεις θεμα
Ελπίζω να κατανόησες επιτέλους ότι
ΣΕ ΑΥΤΟ που έβαλα σε bold παραπάνω αντιτίθεμαι και αντιδρώ (κι όχι στο ότι μου χαλάνε την προσωπική μου ζαχαρένια) κι αν δεν αντιτίθεσαι εσύ σ'αυτό, τότε ναι, διαφωνούμε και τότε ΕΣΥ έχεις θέμα, όχι εγώ.