ArELa έγραψε: ↑Τετ 12 Φεβ 2020, 13:39
Το 16 έκανα το παρακάτω βίντεο, που εξηγεί τους λόγους
που πρέπει να χορηγείται νάρκωση, παρά το γεγονός οτι ο δότης
είναι εγκεφαλικά νεκρός...
Πως ακριβώς θα τους πείσουμε να γίνει νάρκωση;
Εγγράφως με υπογραφές και σφραγίδες είναι απίθανο να γίνει,
γιατί τότε αυτομάτως παραδέχονται πως ο εγκεφαλικά νεκρός νιώθει.
Άντε να το κάνουν άτυπα, ποιός μου λέει εμένα ότι όντως έγινε νάρκωση;
Θα τρέχω μετά το πτώμα για εργαστηριακές εξετάσεις;
ArELa έγραψε: ↑Τετ 12 Φεβ 2020, 15:47
Διαφωνώ με τη φίλη μας στο εξής:
Το ότι ένας λήπτης, εκτός απ'το όργανο, προσλαμβάνει και κάποια
ψυχικά χαρακτηριστικά του δότη, δε σημαίνει πως το αστρικό/πνευματικό
ή ψυχικό σώμα του (οπως θέλετε πείτε το) επηρεάζεται στο νέο επίπεδο
ύπαρξης που βρίσκεται...
Επειδή το θέμα αυτό είναι πολύ λεπτό, με πολλές προεκτάσεις που ίσως καν
δε γνωρίζουμε με σιγουριά ή που δε μπορούμε να καταλάβουμε, ούτε να εγγυηθούμε
(στον πνευματικό/ψυχικό τομέα τουλάχιστον),
θεωρώ πως έγκειται στο σύστημα πεποιθήσεων ή πίστης του καθενός μας...
Τι γίνεται στην περίπτωση που μία στις τόσες συμβεί αυτό
και ο φορέας αρχίζει να φρικάρει μη ξέροντας τι του συμβαίνει;
Απλές σκέψεις...
Παρακάτω παραθέτω ένα σεντόνι για τα επιχειρήματα υπέρ ή κατά του εγκεφαλικού θανάτου
Επιχειρήματα υπέρ του κριτηρίου του εγκεφαλικού θανάτου
Ο εγκέφαλος θεωρείται ότι είναι το όργανο του σώματος που ευθύνεται για
την έκφραση της προσωπικότητας του ανθρώπου, που περιλαμβάνει τις πνευματικές,
ψυχικές και συναισθηματικές της ιδιότητες. Ο θάνατος του εγκεφάλου συνεπάγεται
την μόνιμη και παντελή απώλεια της συνείδησης, που συνεπάγεται τη διακοπή της
ψυχικής και της σωματικής μοναδικότητας του κάθε ανθρώπου, γι’ αυτό και αποτελεί
κριτήριο θανάτου.
Ένα ακόμη επιχείρημα όσων υπερασπίζονται τον εγκεφαλικό θάνατο είναι ότι
ο εγκέφαλος έχει σημαντική συμβολή στις διαδικασίες της αναπνοής και της
κυκλοφορίας του αίματος στον ανθρώπινο οργανισμό, καθώς αυτός είναι που δίνει το
απαραίτητο σήμα από τα αντίστοιχα κέντρα του εγκεφαλικού στελέχους. Η
καταστροφή του εγκεφαλικού στελέχους που επέρχεται έπειτα από τον εγκεφαλικό
θάνατο λοιπόν, αναπόφευκτα θα επιφέρει την άπνοια και το άνοιγμα των
περιφερειακών αρτηριών. Έτσι, κάθε εγκεφαλικά νεκρός άνθρωπος αναπνέει
αναγκαστικά και μόνο με τη βοήθεια μηχανικής υποστήριξης. Σημειώνεται ότι η
λειτουργία του εγκεφάλου, αντίθετα με τη λειτουργία άλλων οργάνων, δεν μπορεί να
αντικατασταθεί με τεχνητά μέσα, καθώς ακόμη δεν υπάρχει η δυνατότητα ή η
ιατρική γνώση και τεχνολογία ώστε να επιτευχθεί κάτι τέτοιο.
Τέλος, οι υποστηρικτές του κριτηρίου του εγκεφαλικού θανάτου, ενισχύουν
την επιχειρηματολογία τους με μία ακόμη θέση. Θεωρούν ότι ο εγκεφαλικός θάνατος
συσχετίζεται με την παύση της λειτουργίας του οργανισμού ως ενιαίου συνόλου.
Μάλιστα, το 1993 το Συμβούλιο των Ομοσπονδιακών Ιατρών της Γερμανίας
διατύπωσε την άποψη, ότι ένας οργανισμός θεωρείται πλέον νεκρός όταν οι
μεμονωμένες λειτουργίες των οργάνων και των συστημάτων, όπως η σχέση
εναλλαγής του, σταματούν να συγκεφαλαιώνονται στη λειτουργική ενότητα της
ύπαρξης οριστικά και ανεπανόρθωτα και δεν διευθύνονται πλέον από αυτήν. Έτσι, το
Συμβούλιο κατέληξε ότι ο εγκεφαλικός θάνατος είναι ένα βέβαιο σημείο θανάτου,
αφού η επέλευσή του σηματοδοτεί την απώλεια της αυτονομίας, του αυθορμητισμού
του οργανισμού, της διεύθυνσης, της συνολικής προσαρμογής και της διάκρισης από
το περιβάλλον, καθώς και της ένταξης των μεμονωμένων λειτουργιών, στο σύνολο
του οργανισμού.
Επιχειρήματα κατά του κριτηρίου του εγκεφαλικού θανάτου
Επιχειρήματα κατά του κριτηρίου του εγκεφαλικού θανάτου, διατυπώνονται
ακόμη και από διακεκριμένα μέλη της διεθνούς, αλλά και της ελληνικής ιατρικής
κοινότητας. Ο Εμμανουήλ Παναγόπουλος, αναπληρωτής διευθυντής της Β΄
χειρουργικής κλινικής του νοσοκομείου «Άγιος Σάββας» και καθηγητής χειρουργικής
του πανεπιστημίου Αθηνών, θεωρεί ότι ο εγκεφαλικός θάνατος είναι μία διαδικασία
θανάτου, σηματοδοτεί την πορεία προς το θάνατο, όμως ο ίδιος δεν μπορεί να
ταυτιστεί με το θάνατο. Μάλιστα, προτείνει το επιχείρημα ότι στον εγκεφαλικά
νεκρό άνθρωπο δεν συμβαίνει η διαδικασία της αποσύνθεσης του οργανισμού, αφού
η υποστήριξή του με μηχανικά μέσα αναστέλλει την επέλευση του θανάτου.
Εξάλλου, σύμφωνα με τον Αναπληρωτή Καθηγητή Πυρηνικής Ιατρικής του
Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κ. Καρακατσάνη, ο σωματικός
θάνατος είναι ένα γεγονός που συμβαίνει στιγμιαία και σε καμία περίπτωση δεν
αποτελεί μία συνεχιζόμενη διεργασία.
Οι επικριτές του κριτηρίου του εγκεφαλικού θανάτου αμφισβητούν αρχικά
την αντίληψη ότι ο εγκέφαλος είναι η πηγή του πνεύματος, της συνείδησης και των
συναισθημάτων. Κάτι τέτοιο στην ουσία αγνοεί τη βασική αρχή, ότι υποκείμενο του
θανάτου αποτελεί ο άνθρωπος ως βιολογική οντότητα και όχι ο άνθρωπος ως
προσωπικότητα. Μάλιστα, η άποψη αυτή θεωρείται ότι είναι αντισυνταγματική, αφού
δεν συμφωνεί με το ατομικό δικαίωμα της ζωής, όπως αυτό περιγράφεται στο
Άρθρο 2, Παράγραφος 5 του Συντάγματος της Ελλάδας, αλλά και στην αρχή του
σεβασμού και της προστασίας της ανθρώπινης αξίας.
Μάλιστα, από την παρερμηνεία ή υπερβολή στην υιοθέτηση αυτής της
επιχειρηματολογίας, ξεκινά η αποδοχή της άποψης που υποστηρίζει τον εν μέρει
εγκεφαλικό θάνατο, που χαρακτηρίζεται από τη συνέχιση της λειτουργίας του
εγκεφαλικού στελέχους, αλλά καταστροφή του εγκεφαλικού φλοιού, μέσω του
οποίου πραγματοποιούνται βασικές λειτουργίες του ανθρώπου. Η υπερβολή στην
αποδοχή αυτής της θέσης έχει οδηγήσει τους υποστηρικτές του κριτηρίου του εν
μέρει εγκεφαλικού θανάτου, να υποστηρίζουν ότι είναι νεκροί ακόμη και ασθενείς
που έχουν κατεστραμμένο εγκεφαλικό φλοιό αλλά λειτουργών εγκεφαλικό στέλεχος,
δηλαδή ασθενείς σε φυτική κατάσταση, ανεγκέφαλα βρέφη, τα οποία γεννήθηκαν
χωρίς εγκεφαλικό φλοιό ή σε ιδιαίτερα υπερβολικές περιπτώσεις, ενδεικτικές του
μεγέθους του ζητήματος, ακόμη και ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο αλτσχάιμερ ή
από άνοια.
Με βάση τα ιατρικά δεδομένα, τα εγκεφαλικά κύτταρα υπό κανονικές
συνθήκες πεθαίνουν σε έξι έως δώδεκα λεπτά. Αντίθετα, η ανώτατη αντοχή της
καρδιάς υπολογίζεται ότι είναι περίπου ενενήντα λεπτά, του πνεύμονα τριάντα έως
εξήντα λεπτά, του ήπατος είκοσι έως τριάντα λεπτά και του νεφρού ανέρχεται σε
χρονικό διάστημα περίπου δυόμιση ωρών.
Σε καμία περίπτωση φυσικά, δεν αμφισβητείται το γεγονός, ότι έπειτα από τον
εγκεφαλικό θάνατο είναι αναπόφευκτο ο ασθενής σύντομα να οδηγηθεί σε
κατάσταση καρδιοαναπνευστικής καταπληξίας και συνεπώς δεν θα αργήσει η στιγμή
που θα σταματήσει η λειτουργία όλων των οργάνων του οργανισμού, αφού ο
εγκέφαλος δεν θα λειτουργεί ώστε να εξακολουθήσει να παρέχει τις απαραίτητες πληροφορίες.
Ο εγκεφαλικά νεκρός, όπως αναφέρουν οι επικριτές του κριτηρίου του
εγκεφαλικού θανάτου, διαθέτει ακόμη διάφορα αντανακλαστικά όπως είναι το
αντανακλαστικό του ματιού, ο βήχας, ο ιδρώτας, η στύση και η παραγωγή
σπέρματος. Ακόμη, κατά τη διαδικασία της αφαίρεσης οργάνων, του χορηγούνται
απαραιτήτως μυοχαλαρωτικά φάρμακα, ενώ μετά την πρώτη τομή προς αφαίρεση του
οργάνου, σημειώνεται αύξηση της αρτηριακής πίεσης του δότη.
Επιπρόσθετα, δεν είναι λίγοι οι εκπρόσωποι της ιατρικής κοινότητας που
υποστηρίζουν σε επιστολή τους που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Καθημερινή, ότι η
νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί παρά μόνο μετά την
αφαίρεση του εγκεφάλου του ασθενούς, η οποία γίνεται προφανώς σε κάθε
περίπτωση μετά το θάνατό του, γι’ αυτό και τα κριτήρια της διάγνωσης του
εγκεφαλικού θανάτου κρίνονται ως ανακριβή ή ακόμη και αυθαίρετα