ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Κομμάτια ή Ποιήματα Ελλήνων και Ξένων λογοτεχνών/ποιητών που αγαπήσατε
Άβαταρ μέλους
PELTASTIS VARNAVAS
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Δημοσιεύσεις: 2280
Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από PELTASTIS VARNAVAS » Τετ 06 Ιούλ 2011, 14:17

4. Το Μεϊντάνι (Σείριος-Μύλος, 1993)

Θα ήμουν οκτώ χρονών και η Αντιγόνη έξι όταν αποφασίσαμε να ζήσουμε μαζί και να παντρευτούμε. Μια μέρα στο Μεϊντάνι*, η μάνα της μας είδε αγκαλιασμένους, μας χώρισε βίαια και μου έδωσε ένα χαστούκι μπροστά στον κόσμο. Το βράδυ μ’ έδειρε ο πατέρας μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη γιαγιά μου με τα λίγα δό-ντια, να γελά.
… Στα δεκάξι μου στο πρώτο ραντεβού στο σχολείο όταν είδα την Έλλη να έρχεται ένιωσα μια συγκίνηση που ήταν πάνω από τη δύναμη μου και έφυγα τρέχοντας…


Λουδοβίκος των Ανωγείων
*πλατεία

Το χρώμα της Αγάπης

Ποιο το χρώμα της αγάπης
ποιος θα μου το βρει.
Αν είναι κόκκινο σαν ήλιος
θα καίει σαν φωτιά
κίτρινο σαν το φεγγάρι
θα’ χει μοναξιά.
Να ‘χει του ουρανού το χρώμα
θα ‘ναι μακρινή
Να ‘ναι μαύρο σαν τη νύχτα
θα ‘ναι πονηρή.
Ποιο το χρώμα της αγάπης
ποιος θα μου το βρει.
Να ‘ναι άσπρο συννεφάκι
φεύγει και περνά
Να ‘ ναι άσπρο γιασεμάκι
στον ανθό χαλά
Να ‘ ναι το ουράνιο τόξο
που δεν πιάνεται
όλο φαίνεται πως φτάνω
και όλο χάνεται;


ΑΦΟΥ Η μερα μου ξεκινησε με λουδοβικο ας τερματισει με λουδοβικο...ποιητικο σχημα κυκλος
οπως σε καποια μεηλ
καλο μεσημερι -καλο μεσημερι :giverose:
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει...
"


"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"

"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"




ΧΑΪΝΗΔΕΣ
Άβαταρ μέλους
Oneiro
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Κυρ 13 Σεπ 2009, 04:48
Φύλο: Γυναίκα
Επικοινωνία:

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από Oneiro » Πέμ 28 Ιούλ 2011, 02:27

"...Σήμερα αισθάνομαι ότι ο Μικρός Ήρως ήταν μεταξύ γελοιοποίησης και αναγνώρισης. Είναι ίσως ένα, σύμπλεγμα που έμεινε από τότε, γι' αυτό είχα βάλει και το ψευδώνυμο . Δεν ήθελα οι συνάδελφοι στις εφημερίδες που δούλευα - όπου ήμουν διακεκριμένος, στις εφημερίδες, ότι ήθελα να το κάνω το έκανα - δεν ήθελα λοιπόν να ξέρουν ότι εγώ γράφω τον Μικρό Ήρωα, είχα κατά κάποιον τρόπο μια ντροπή. Αυτά βέβαια, είναι τα παράξενα της ζωής, το ξέρω… Κι ακόμα γνωρίζω ότι τον Μικρό Ήρωα τον ξεκίνησα για να βγάλω λεφτά - να είμαστε εξηγημένοι. Τον ξεκίνησα επειδή δεν μου έφταναν τα λεφτά απ΄τις εφημερίδες, οι οποίες τότε είχαν μισθούς. Ήταν περισσότερα αυτά που έβγαζα από τη Μάσκα παρά αυτά που έβγαζα από την εφημερίδα.

To 1954 αν θυμάμαι καλά, είχα βάλει το Γιώργο Θαλάσση να σώζει τον Ουίνστον Τσώρτσιλ και αυτός να ρωτάει : " Τι θέλεις να σου δώσω; " και ο Γιώργος Θαλάσσης απαντάει: "Την Κύπρο" ενώ ο Σπίθας θα θυσιαζόταν για την Κύπρο αλλά το φαΐ, φαΐ ! Πράγματι του έδωσε φαΐ, αν θυμάμαι καλά. Εδώ να πούμε και μία ιστορία για την Κύπρο. Με ειδοποιούν απ' το Πρακτορείο ότι απαγορεύτηκε η κυκλοφορία του Μικρού Ήρωα στην Κύπρο. Πήγα στον Παρασκευά, τον διευθυντή του Πρακτορείου, δεν ζει πια, ο οποίος ήταν πολύ οργανωμένος και σωστός. Πάω λοιπόν και μου λέει "Οι Άγγλοι δεν το επιτρέπουν". Τι να κάνω; Που να πάω; Γιατί ήταν πολύ σημαντικό, είχε μεγάλη κυκλοφορία στην Κύπρο, όλοι αυτοί που βγήκαν μετά το Γρίβα της ΕΟΚΑ, όλοι αυτοί ήταν αναγνώστες. Είχα συρτάρια ολόκληρα με τα γράμματά τους, και έκανα τη βλακεία και τα πέταξα. Μου λέει λοιπόν : " πήγαινε στην Πρεσβεία και προσπάθησε να τους πείσεις ". Πήγα λοιπόν στην πρεσβεία, εκεί βρήκα έναν που μιλούσε θαυμάσια ελληνικά, δεν καταλάβαινες αν είναι Έλληνας ή ξένος και ήταν ο υπ' αριθμόν ένα των τότε αγγλικών υπηρεσιών, της Μ16, και του είπα έτσι και έτσι. " Γιατί ; ", μου λέει. " Επειδή είναι και η Τουρκία στη μέσ , γράφεις πολλά κατά της Τουρκίας ". Του λέω : " Γράφω κατά της Τουρκίας αλλά γράφω πολλά υπέρ της Αγγλίας ". Και μου απαντάει : " Δυστυχώς , δεν γίνεται " . Εκεί εγώ λιγάκι εξάπτομαι, λέω ότι είναι αδικία, χάνω την ψυχραιμία μου και του φωνάζω : " Αν σας θίξω εσάς, τι θα γίνει ; " Μου απαντάει : " Πως μπορείς να μας θίξεις ; " Του λέω : " Υπάρχει τρόπος και είναι ο εξής : Eγώ κάθε τόσο παρουσιάζω κάποιον προδότη, ο οποίος έπαιζε σημαντικό ρόλο στη σχέση μεταξύ των αντιμαχομένων, είτε μεταξύ των Ελλήνων - Γερμανών, Γερμανών - Άγγλων. Κατά κανόνα οι προδότες είναι κάποια χαμένα κορμιά. Τι θα λέγατε αν από εδώ και πέρα οι προδότες είναι κάποιοι Άγγλοι, μέχρι και στο περιβάλλον του άγγλου Αρχιστράτηγου; " Μου λέει : " Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό " Τον ρωτάω λοιπόν : " Δεν μπορώ από ποια πλευρά; Αν το γράψω θα τυπωθεί και θα κυκλοφορήσει " Μου λέει ότι δεν είναι σωστό και του λέω : "Είναι σωστό αυτό που κάνετε εσείς ; Μήπως μπορούμε να το κυκλοφορήσουμε το περιοδικό στην Κύπρο ; Tότε άρχισε να μου λέει ότι υπάρχει εντολή από πάνω, ότι είναι πολύ δύσκολο.

Ύστερα από αυτό για μερικές εβδομάδες δημοσιεύεται μια ιστορία όπου προδότης βρίσκεται ως και στο γραφείο του Αρχιστράτηγου. Μία φορά μάλιστα θεωρήθηκε ύποπτος και ο ίδιος ο Αρχιστράτηγος. Οπότε με ειδοποίησε το πρακτορείο , δεν με φώναξε ο Εγγλέζος αξιωματούχος, γιατί δεν μπορούσε να ρίξει τα μούτρα του , με ειδοποίησε το Πρακτορείο ότι επιτρέψανε την κυκλοφορία. Ήταν ένας εκβιασμός, ίσως δεν ήταν και πολύ θεμιτό αυτό που έκανα αλλά δεν ήταν δυνατόν να δεχτώ να μου απαγορεύει να κυκλοφορήσω χωρίς ν΄αντισταθώ.

Στο Μικρό Ήρωα έβαλα όλο τον εαυτό μου, για να μπορέσω να τον γράψω, αλλιώς δεν θα τον έγραφα. Γνωρίζω ότι σχεδόν όλα τα παιδιά είχαν ταυτιστεί με το Γιώργο Θαλάσση - αυτό έχει μεγάλη αξία αλλά όχι λογοτεχνική..."


Στέλιος Ανεμοδουράς

Εικόνα

Γιώργος Θαλάσης
Κωδική ονομασία: Πράκτωρ Ελλάς!
Ανεπαρκής να τον περιγράψει.
Για τούτο και ξεχάστηκε.
Έγινε το Παιδί-Φάντασμα: ο φόβος και ο τρόμος των κατακτητών.. Ο ανίκητος…
Παιδί-Φάντασμα, γιατί ξεγλιστρούσε κι από τις πιο θανάσιμες παγίδες…
Παιδί-Φάντασμα, γιατί εμφανιζόταν απρόσμενα, ακάλεστος και τιμωρός…
Πρότυπο ευρυμάθειας, πρότυπο ιπποτικότητας…
Σταυροφόρος υψηλών ιδανικών…
Ατσάλινη θέληση, άφθαστος στο σημάδι και στην ιαπωνική πάλη..
Έμπειρος πιλότος, οδηγός και ηγέτης…
Παιδί-Φάντασμα: εμβαπτισμένο και εμποτισμένο στα άχραντα του Γένους νάματα…
Dum spiro, spero: Τρόπος ζωής…
Γιώργος Θαλάσσης: Πουλούσε χαρουπόπιτες για να ζήσει, πριν γίνει το Παιδί-Φάντασμα…
Γιώργος Θαλάσσης: αθεράπευτα ερωτευμένος με την Κατερίνα…
Γιώργος Θαλάσσης, Παιδί-Φάντασμα, Μικρός Ήρως: Μόλις 13 χρονών!..

Ο ΟΡΚΟΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΘΑΛΑΣΣΗ

"Εγώ, ο Γιώργος Θαλάσσης, ορκίζομαι να αφιερώσω τη ζωή μου στην υπηρεσία της πατρίδος μου!
Ορκίζομαι να κάνω ό,τι μπορέσω για να προστατεύσω τους συμπατριώτες μου από τους απάνθρωπους τυράννους,
ορκίζομαι να πολεμήσω εναντίον των βαρβάρων επιδρομέων, ώσπου να δω την Ελλάδα ελεύθερη και ευτυχισμένη!"

Κατερίνα: προνύμφη με κοτσιδάκια…
Κατερίνα: Αμαζόνα καταιγιστικής δράσης…
Αστραπή εκτυφλωτικής ομορφιάς, ''εν μια νυκτί''…
Από προστατευόμενη, προστάτιδα του αγαπημένου της Γιώργου…
Κατερίνα: πίσω από τη μάσκα της ''Νίκης'' και το βέλο της ''Ελλάδος''…
Έως να αποδείξει, ότι θα στέκει δίπλα του ισάξιά του...
Ατσάλινη θέληση, άριστη γνώστρια πολεμικών τεχνών…
Άφθαστη χειρίστρια όπλων…
Αδυσώπητη τιμωρός…
Αντρικές αρετές σε εύθραυστο γυναικείο κορμί…
Θηλυκό Παιδί-Φάντασμα για τους κατακτητές…
Απλώς θηλυκό, για τον αγαπημένο της…
Έρωτας, όμως, ανολοκλήρωτος…
Αγνός…

Νίκος Κατσανίκος: Ποιος είναι αυτός;
Σπίθας: Όνομα-σύμβολο…
Σπίθας: ''αιώνια αχόρταγο και πεινασμένο παιδί''…
Σπίθας:… Και ολίγο πνευματικά καθυστερημένος (επιεικώς)…
Σπίθας: όνομα κατ' ευφημισμό, ανύπαρκτης εξυπνάδας;
Λάθος!…
Μέγας ταχυδακτυλουργός και ταλαντούχος ποιητής…
Φοβερός υπνωτιστής και αξεπέραστος άσος στο βολάν…
Μοναδικός λύτης άλυτων γρίφων…
Άσος στο σημάδι, άσος και στο ζίου ζίτσου..
Σπίθας: παγκόσμιος πρωταθλητής πολυφαγίας…
Ενέπνεε και για… θεός πρωτογόνων θρησκειών…
Ατσάλινη θέληση και καθόλου υπομονετικός…
Δύναμη βαρέων βαρών…
Σπίθας: ολόκληρος ένα στομάχι…
Σπίθας: ολόκληρος μια μεγάλη γενναία καρδιά μικρού παιδιού...

Την παρέα συμπλήρωναν οι υπόλοιποι ήρωες-σύντροφοι των τριών: ο Κεραυνός, ο Νίκος Γαλανός, ο Διαβολάκος, Ο Αρτέμιος, το Ζουζούνι, το Τζιτζίκι, ο Πιτσιρίκος, το Πειραχτήρι, ο Γάτος, ο Γαβριάς, η Σουσουράδα. ο Μπόμπιρας, η Κύπρος, ο Χαζούλης, ο Σαϊτας, η Μιμόζα, ο Τζάγκουαρ, ο Λίλιπουτ και οι τετράποδοι φίλοι τους: ο Μούτς, ο Φιλαράκος, ο Ριν Τιν Τιν & το Σπιθάκι.

Για τους μικρούς ήρωες, απανταχού... :swing:
"Τελικά ότι αγαπά κανείς αυτό κουβαλά μέσα του."


Links:
http://www.mikros-iros.gr/
http://www.ert-archives.gr/V3/public/po ... =mMainView
http://www.ert-archives.gr/V3/public/po ... =mMainView
Είμαι ένα 0νειρo που στις παρυφές των φιλοδοξιών του,
αναζητά τον χώρο εντός -όχι για να ονειρευτεί την ζωή-
αλλά για να τη ζήσει.
Άβαταρ μέλους
PELTASTIS VARNAVAS
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Δημοσιεύσεις: 2280
Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από PELTASTIS VARNAVAS » Πέμ 28 Ιούλ 2011, 07:46

Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει,

καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση.

Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει,

μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση.


Εικόνα

http://petra.pblogs.gr/2010/10/hsoyna-p ... mwros.html

αχ βρε :rose: ονειρο :lovey0: σου χω πει αν προκειται να ριξεις τετοιες ψυχοσυναισθηματικες βομβες υδρογονου
ενημερωνε με να μαι σπιτι μονος ως συνηθως και ουχι αλλου εν μεσω αλλων [συν]εργαζομενων
και εκτιθημι..ανεπανωρθωτα. :crybaby: χεχε
τηλεπαθεια...τουντες μερες ολοι ειχαμε κολησει στο σοϊ με μικρο ηρωα που τον μαζευαμε μικροι και τα διαβαζα και τα εκανα ντανες τα τευχη του...και λεγαμε να γινει τρελη επανεκδοση τωρα που με τους γερμανους παλι εχουμε...γκουχ θεματακια
χμμμ ναι η Κυπρος...ονειρεμενη αρπιστρια των εσω χορδων μου :giverose:
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει...
"


"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"

"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"




ΧΑΪΝΗΔΕΣ
Άβαταρ μέλους
PELTASTIS VARNAVAS
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Δημοσιεύσεις: 2280
Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από PELTASTIS VARNAVAS » Τρί 02 Αύγ 2011, 08:45

Της εφάνη εις τον ύπνον της ότι ήτον νέα ακόμα· ότι ο πατήρ της και η μάννα της την υπάνδρευον, όπως την είχαν υπανδρεύσει και την είχαν «νεκροβλοήσει» τον καιρόν εκείνον, και την επροίκιζαν, δίδοντες αυτή και τον κήπον τον πατρώον, όπου αυτή εσκάλιζε κ' επότιζε τα κουκιά και τα λάχανα, όταν ήτον μικρή· και ο πατήρ της την εφίλευε τάχα, διά τον κόπον της και της έδιδε «τέσσερα κεφάλια», κεφάλια από λαχανίδες. Η Χαδούλα μετά χαράς έλαβε τα τέσσερα φυτά εις τας χείρας, αλλ' όταν τα εκοίταξε, είδεν ω φρίκη! ότι ήσαν τέσσαρα μικρά κεφάλια ανθρώπινα νεκρικά....

Ανεταράχθη, εσκίρτησεν, είπε «Κύριε Ιησού Χριστέ!...» Πάλιν απεκοιμήθη. Ωνειρεύθη ότι η μητέρα της την συνελάμβανεν επ' αυτοφώρω ερευνώσαν να εύρη το κομπόδεμα, κάτω εις το ισόγειον, ανάμεσα εις τα βαρέλια και τα πιθάρια και τον σωρόν των καυσοξύλων· ως την είδεν, εμειδίασε πικρώς, το σύνηθες μειδίαμά της, και διά να την εβγάλη τάχα από τον κόπον, επήρε μοναχή της το κομπόδεμα, έβγαλε και της εχάρισεν από τα τόσα τάλληρα, τα σκυλοδεμένα, τρία γερμανικά τάλληρα, τρεις ρηγίνες, απ' εκείνας που είχαν και την εικόνα της Παναγίας επάνω, με την επιγραφήν «Patrona Bavariae». Η Φραγκογιαννού, μετά χαράς μεμειγμένης μ' εντροπήν, επήρε τα τρία νομίσματα από τα χέρια της μητρός της, πλην όταν τα εκοίταξεν, είδεν ότι τα τρία εκείνα νομίσματα, με τα πρόσωπα που έφερον επάνω, ήσαν τρία προσωπάκια, μικρά, πελιδνά, με σβησμένα ματάκια... Ω! τρόμος! προσωπάκια μικρών κορασίδων!

Εξύπνησε περίτρομος, δυστυχής, φρενιασμένη. Ήτον ήδη μεσημβρία. Ο ήλιος έκαιεν υπεράνω της κεφαλής της άνωθεν της κορυφής του δροσερού πλατάνου. Με όλον το θάλπος του ηλίου, και την φαιδρότητα της ημέρας της μαγιάτικης, η εντύπωσις του ονείρου έμεινεν επί μακρόν εις τον νουν της. Της εφαίνετο παράξενον μάλιστα πώς, εν ημέρα, είδε τα όνειρα αυτά. Οσάκις είχε κοιμηθή εν καιρώ ημέρας, εις την ζωήν της, δεν ενθυμείτο ποτέ να είδεν όνειρον.

Έβρεξεν εις την γούρναν δύο δίπυρα, τα απέθηκεν επί της πέτρας της πλακαρής παρά το χείλος του λάκκου, και τα ελησμόνησεν εκεί επί μακρόν, εωσότου έλυωσαν από το βρέξιμον κ' εσάπισαν. Μετά ώραν, εγέμισε την φούχταν της με τα ψιχία, και τα έφαγε.............

.........................

http://www.mikrosapoplous.gr/extracts/fragogiannou.html
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει...
"


"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"

"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"




ΧΑΪΝΗΔΕΣ
Άβαταρ μέλους
PELTASTIS VARNAVAS
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Δημοσιεύσεις: 2280
Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από PELTASTIS VARNAVAS » Δευ 22 Αύγ 2011, 11:08

Παλιά υπήρχαν τρία μέρη στον κόσμο· η Kυψέλη, η Eλλάδα και ο πλανήτης Γη. Tώρα βγαίνουν και λένε ότι ο κόσμος είναι ένας, όμως λένε ψέματα κι αυτό φαίνεται στα μάτια τους. Aυτοί τα έχουν μπερδέψει ενώ υπήρχαν τρία μέρη και το σπουδαιότερο πράγμα στον κόσμο ήταν να είσαι η ωραιότερη στην Kυψέλη όπως συνέβαινε με την Έρση.... :lovey0:

Ήταν πιο δύσκολο να είσαι η ωραιότερη στην Kυψέλη γιατί εκεί σε έβλεπαν κάθε μέρα στο δρόμο, δεν σε ψήφιζαν βαμμένη, με μουσική από πίσω, ούτε σε γνώριζαν από τα περιοδικά, σε είχαν αγαπήσει χωρίς φωτογένεια. Σε έβλεπαν γελαστή, βιαστική, τσακωμένη με τη μάνα σου, ιδρωμένη, σκονισμένη. Ήταν πολύ πιο δύσκολο να είσαι η ωραιότερη στην Kυψέλη γιατί υπήρχε μια μόνιμη επιτροπή που ψήφιζε όλο το χρόνο... :giverose:

Ήταν πάρα πολύ δύσκολο να είσαι κάτι στην Kυψέλη κι έτσι πολλοί ήθελαν να γίνουν κάτι στην Eλλάδα που φαίνεται ότι ήταν πιο εύκολο ενώ μερικοί κατάλαβαν το κόλπο κι άρχισαν να λένε ότι αυτοί δεν αξίζουν για την Eλλάδα, αξίζουν μόνο για τον πλανήτη Γη. .... :rose:

http://www.manifestomag.gr/2011/08/blog ... .html#more
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει...
"


"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"

"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"




ΧΑΪΝΗΔΕΣ
Άβαταρ μέλους
PELTASTIS VARNAVAS
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Δημοσιεύσεις: 2280
Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης

κοντογλου και παλι...

Δημοσίευση από PELTASTIS VARNAVAS » Τετ 12 Οκτ 2011, 13:50

Πάρε μαζί σου όσο λιγώτερα πράγματα μπορείς. Γιατί, το πιό μεγάλο κέρδος που θα’χεις πηγαίνοντας σε ένα τέτοιο μέρος, θά’ναι η φχαρίστηση που νοιώθει ο άνθρωπος σαν του λείψουνε πολλά πράγματα, που τα έχει στην πολιτεία τόσο εύκολα, και που εκειπέρα θα του φαίνεται σαν κάποια μεγάλη απόλαυση και χαρά το πιό παραμικρό πράγμα. Δυστυχισμένοι οι άνθρωποι που δεν τους λείπει τίποτα, και δεν έχουνε την ελπίδα να λαχταρήσουνε κάποιο πράγμα, είτε φαγητό είναι, είτε ξεκούρασμα, είτε ομιλία, είτε ζεστασιά, είτε δροσιά. Και καλότυχοι αληθινά όσοι δεν τα έχουνε όλα εύκολα, και για τούτο γίνονται για δαύτους ολοένα νέα και δροσερά όλα τα πράγματα.

http://kontoglou.wordpress.com/

------------------------------------καταμεσις του φθινοπωρου και στο κατωφλι του αγριου εργασιακου χειμωνα...
αθθυμουμαι τες παλιες απλες χαρές του καλοκαιριου και τες αφιερωνω ειδικα στα μαχιμα κοριτσια των ΙΔΕΟ, ανεξαρτητως "ληξιαρχικων" δεδομενων :wink:
:rose:
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει...
"


"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"

"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"




ΧΑΪΝΗΔΕΣ
Άβαταρ μέλους
PELTASTIS VARNAVAS
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Δημοσιεύσεις: 2280
Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από PELTASTIS VARNAVAS » Τρί 18 Οκτ 2011, 23:18

"...σήκωσε τα μάτια απ' το πλεχτό της και συνάντησε την τρίτη φωτεινή ακτίνα και της φάνηκε πως τα μάτια της συναντούσαν τα μάτια της, ερευνώντας όπως μόνο εκείνη μπορούσε να ερευνά το μυαλό και την καρδιά της, εξαγνίζοντας κι αφανίζοντας εκείνο το ψέμα, κάθε ψέμα.... Ήταν παράξενο, σκέφτηκε, πως όταν είσαι μόνος, στηρίζεσαι στα πράγματα, στα άψυχα- δέντρα, ρυάκια, λουλούδια- νιώθεις ότι σε εκφράζουν, πως κατά κάποιο τρόπο είναι εσύ- νιώθεις μια παράλογη τρυφερότητα έτσι (κοιτούσε εκείνο το διαρκές σταθερό φως) όπως για τον εαυτό σου..."

Βιρτζινια Γουλφ, στο φαρο - to the lighthouse

ενα τυπικο κορυφαιον βιβλιο ψυχογραφημα για φθινοπωρο..χειμωνα ...κουνιστη πολυθρονα παχεια ρομπα φλοκατη με το ενα χερι κρατας το βιβλιο και με το αλλο χαηδευεις το κρυσταλλινο ποτηρι με το σκατς...στα τοιχωματα [του ποτηριου με το σκατς] οι φλογες απο το μαρμαρινο τζακι παιζουν με τις σκιες απο τις πανοπλιες...αναμεσα των [πανοπλιων] ενα δαλματικο μισοκοιμαται υπο το βλοσηρο βλεμα του ουαλου μπατλερ μας...με λιιιγη φαντασια ακομα μεταφερομαστε στο νησι Σκαη και στις Εβριδες....απο το παραθυρο μονοτονα εισβαλλει το φως του φαρου...ως εξωτερικο ερεθισμα...ως εσωτερικο ερεθισμα...ειναι απλα ενα αμειλικτο ραντεβου συν τω χρονω με τα τρισβαθα και της ψυχης...

υγ: και με απλο χαμομηλακι-δικταμο-πασιφλορα της καρυατιδος΄ή με σκορδοσουπιτσα ιονιτσας ...
αθήνα...καλα θα παει το θκιαβαζμα :thumb:
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει...
"


"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"

"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"




ΧΑΪΝΗΔΕΣ
Άβαταρ μέλους
ION 4ever
"Δεν παίζεται" Ιδεογραφίτης
"Δεν παίζεται" Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 7582
Εγγραφή: Παρ 03 Δεκ 2010, 11:00
Φύλο: Γυναίκα
Έλαβε Likes: 1 φορά

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από ION 4ever » Τετ 19 Οκτ 2011, 00:00






υγ.Να μην ξεχνάμε και τον μαιντανό. :P
Μπόλικο
:rose:
There is a crack, a crack in everything
That's how the light gets in.
Άβαταρ μέλους
totispap
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Δημοσιεύσεις: 2381
Εγγραφή: Τετ 06 Ιαν 2010, 20:39
Irc ψευδώνυμο: totispap
Φύλο: Άνδρας

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από totispap » Παρ 25 Νοέμ 2011, 19:50

<<Η γυναίκα που υποδέχτηκε τον Εγκούτσι στο πανδοχείο τον
προειδοποίησε ότι δεν επιτρεπόταν να κάνει τίποτα που να μην
συμφωνεί με τους κανόνες της αισθητικής.Δεν επιτρεπόταν να
βάλει το δάχτυλό μέσα στο στόμα της κοιμισμένης κοπέλας ή
να επιχειρήσει κάτι παρόμοιο>>.


ΓΙΑΣΟΥΝΑΡΙ ΚΑΒΑΜΠΑΤΑ,
Το Σπίτι των Κοιμισμένων Κοριτσιών




<<Τα σημάδια της αυγής ήταν ότι έπρεπε για να μην είμαι ευτυχισμένος΄
πονούσαν τα κόκκαλά μου από νωρίς το ξημέρωμα,έτσουζε ο κώλος μου
και ακούγονταν από μακριά οι κεραυνοί μιας καταιγίδας μετά από τρεις
μήνες ξηρασία>>.

Gabriel Garcia Marquez
Οι θλιμμένες πουτάνες της ζωής μου



Συγκοινωνούντα δοχεία τα δύο βιβλία,αποτυπώνουν μια πλευρά των γηρατειών σε συνάρτηση με τον έρωτα
Μοναχή το δρόμο επήρες,
εξανάλθες μοναχή.
Δεν είν’ εύκολες οι θύρες,
εάν η χρεία τες κουρταλεί.
Άβαταρ μέλους
Oneiro
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Κυρ 13 Σεπ 2009, 04:48
Φύλο: Γυναίκα
Επικοινωνία:

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από Oneiro » Τρί 29 Νοέμ 2011, 01:09

Μία από τις καλύτερες σειρές που έχουν παιχθεί στην ελληνική τηλεόραση (κατά την προσωπική μου άποψη), είναι «Η Αίθουσα του Θρόνου». Προβλήθηκε από το Mega to 1998 και βασίστηκε στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Τάσου Αθανασιάδη. Παρόλο που πρώτα είδα τη σειρά και κατόπιν διάβασα το βιβλίο, οφείλω να ομολογήσω ότι η τηλεοπτική του απόδοση όχι απλά δεν στερήθηκε του γραπτού λόγου, αλλά αντιθέτως διάνθησε το όνειρο του συγγραφέα με την καταπληκτική σκηνοθεσία/φωτογραφία/μουσική και φυσικά τις ανεπανάληπτες ερμηνείες υπέροχων ηθοποιών.

Η ιστορία διαδραματίζεται σε κάποιο κυκλαδίτικο νησί την δεκαετία του 1960 και αφορά κυρίως στις ζωές κάποιων νέων ανθρώπων με διαφορετική ψυχοσύνθεση και επιδιώξεις αλλά με κοινό παρονομαστή τη προσωπική πάλη του καθένα προς την ωρίμανση. Όλους του ήρωες πίσω από την απατηλή εικόνα της ξεγνοιασιάς μοιάζει να τους βασανίζει κάτι σοβαρό. Χαρακτηριστική είναι η φράση του περ Γκρεγκουάρ ενός φραγκισκανού καλόγερου που επαναλαμβάνει συχνά: «Έρχεται μια μέρα όπου η μεγαλειότητά μας, ο εαυτός μας, είναι ανάγκη να περάσει στην αίθουσα του θρόνου με τους αυλικούς του, το νού και την καρδιά, για ν’ αποφασίσει πάνω στον καταστατικό χάρτη της ζωής του…».

Ο Λουκάς Δελόγγης (Αρης Λεμπεσόπουλος) αφού τελείωσε τις σπουδές του στην Αθήνα και στο Παρίσι και αφού πέρασε τα τελευταία 5 χρόνια στο Αγιο Ορος επιστρέφει στο νησί του. Η μητέρα του νομίζοντας ότι η επιλογή του γιού της ήταν να αφοσιωθεί τελικά στην ιεροσύνη επέδειξε έμπρακτα της αποδοκιμασία της, αυτοκτονώντας μπροστά τα μάτια του. Ο Λουκάς είναι ένας κλειστός τύπος με αινιγματική ψυχοσύνθεση και πλούσια εσωτερικότητα.

Η Γλαύκη Αρχοντίδη (Μαρία Ναυπλιώτου) κόρη άγγλου κομάντο που κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής σκοτώθηκε από τους κατακτητές. Ποτέ δεν τον είχε γνωρίσει και όλη της την ζωή έψαχνε με πάθος να μάθει περισσότερα για εκείνον. Ήρθε στο νησί για τα αποκαλυπτήρια του μνημείου που οι τοπικές αρχές κατασκεύασαν προς τιμή του πατέρα της. Η ίδια διαθέτει μια σπάνια πνευματικότητα και έναν ποιητικό ερωτισμό που έρχεται σε αντίθεση με την ξέφρενη καθημερινότητα του κοσμοπολίτικου νησιού.

Ο Καρλ Γκιούναρσον (Εβις Γραβριηλίδης) είναι ένας βαθύπλουτος σουηδός που έρχεται στο νησί με τη θαλαμηγό του μαζί με τη γυναίκα και την κόρη του και που ευεργετεί με κάθε τρόπο το νησί αλλά και που κρύβει ένα τεράστιο μυστικό. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που στα χρόνια του πολέμου ήταν ο στρατιωτικός διοικητής του νησιού κάνοντας θηριωδίες, μία από τις οποίες ήταν η εκτέλεση του πατέρα της Γλαύκης. Ο αριστουργηματικός τρόπος που παρουσιάζει ο συγγραφέας την προσωπικότητα του Γκιούναρσον καθηλώνει τον θεατή. Γιατί ενώ στην αρχή μας κάνει να τον μισήσουμε, στο τέλος μας κερδίζει πείθοντας για την ειλικρινή του μεταμέλεια. Αυτό το καταφέρνει φωτίζοντας τα τρίσβαθα της ψυχής του ήρωα, με απροσδόκητους τρόπους. Πάλι τα λόγια του περ Γκρεγκουάρ: : «πάντα το πίστευα πως ό,τι συμβαίνει στον κόσμο δεν είναι αποτέλεσμα της πάλης των τάξεων, καθώς μας λένε οι κομμουνιστές, μα κάτι πιο σκοτεινό: της πάλης των ιδιοσυγκρασιών. Αυτή γίνεται μέσα στο θυμικό μας, γι’αυτό είναι ανελέητη»

Όλο το έργο βρίθει συμβολισμών και αλληγοριών και ντύνει τους ήρωές του με περίτεχνες προσωπικότητες, μοναδικές αλλά και τόσο διαφορετικές. Η πλοκή υφαίνεται μαεστρικά πλάθοντας έναν μύθο που εξελίσσεται διαφορετικά για κάθε πρόσωπο και ταυτόχρονα όλα τα πρόσωπα παρεμβαίνουν το ένα μέσα στη ζωή του άλλου.

Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στις ερμηνείες δύο αείμνηστων ηθοποιών του Αλέκου Αλεξανδράκη και του Νίκου Ρϊζου.
Και φυσικά δεν γίνεται να ξεχάσω την υπέροχη μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα.

Εικόνα

"Τούτη την ώρα που το νησί ξεκόβει σαν γαλέρα από την καταχνιά,
μοιάζει να ταξιδεύεις σε καιρούς παλιούς, όταν οι κρινοδάκτυλες
πριγκιπέσες της Παροναξιάς το περναν προίκα μαζί με ένα ρόδι για γούρι".





- "Όταν με κοιτάς δεν υπάρχει τίποτα κακό στον κόσμο…
…ό,τι έχω είναι δικό σου, ό,τι χρειάζεσαι θα το βρω".
- "Σ' αγαπώ από τη μέρα που γεννήθηκα."


Είμαι ένα 0νειρo που στις παρυφές των φιλοδοξιών του,
αναζητά τον χώρο εντός -όχι για να ονειρευτεί την ζωή-
αλλά για να τη ζήσει.
Άβαταρ μέλους
PELTASTIS VARNAVAS
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Δημοσιεύσεις: 2280
Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από PELTASTIS VARNAVAS » Δευ 19 Δεκ 2011, 07:54

Όταν ήμουν μικρός, την παραμονή των Χριστουγέννων ο παππούς μου άνοιγε έναν από τους τόμους του Παπαδιαμάντη, στην έκδοση του Βαλέτα τότε και διάβαζε κάποιο χριστουγεννιάτικο διήγημα. Παρά την καθαρεύουσα, κάτι πρέπει να πιάναμε ή ίσως μας άρεσε η μορφή του, πάντως το έθιμο το αγαπούσαμε.

Καθώς έρχεται η παραμονή των Χριστουγέννων, σκέφτηκα ν’ ανεβάσω κι εγώ ένα παπαδιαμαντικό χριστουγεννιάτικο, όμως τα περισσότερα ήδη υπάρχουν στο Διαδίκτυο, οπότε ανεβάζω ένα χριστουγεννιάτικο όχι του Παπαδιαμάντη αλλά “για τον Παπαδιαμάντη” -του Κώστα Βάρναλη. Ο Βάρναλης σαν ήταν νέος είχε γνωρίσει τον Παπαδιαμάντη στη Δεξαμενή -την πρώτη μάλιστα φορά, πριν συστηθούν, ο Βάρναλης είχε φωναχτά διαμαρτυρηθεί στο καφενείο για τις αλλεπαλληλες γενικές ενός άρθρου της εφημερίδας (“όλο γκέων, γκέων, γκέων”), με τρόπο που είχε εξοργίσει τον Παπαδιαμάντη.


http://sarantakos.wordpress.com/2009/12/23/xristoppd/

http://www.24grammata.com/wp-content/up ... ugenna.pdf

:rose:

http://www.24grammata.com/?p=7464
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει...
"


"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"

"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"




ΧΑΪΝΗΔΕΣ
Άβαταρ μέλους
PELTASTIS VARNAVAS
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Δημοσιεύσεις: 2280
Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από PELTASTIS VARNAVAS » Τετ 28 Δεκ 2011, 18:38

Ο Μπαρμπαστυλιανός ο αβτζής

Σήμερα από το πρωί, συλλογιέμαι τον Μπαρμπαστυλιανό τον «αβτζή». Δεν τόνε γνώρισες εσύ αυτόν τον τύπο. Κυνηγός απ’ ένα χωριό του Λεπέτυμνου, από τα πιο απόκρημνα. Βρακάς αψηλός και χοντροκόκκαλος, ξερακιανός σαν το ξερίχι. Είχε πετσένιο σελάχι όλο μπρουτζένια θηλυκωτήρια στη μέση του, με μια κάμα στολιδομάνικη και με πολλές ξυλένιες πίπες για το τσιγάρο, δουλεμένες μερακλίδικα με ψιλό λεπίδι. Κερασιά, τριανταφυλλόξυλο, κουκουναριά και γιασεμί. Όλες με τάξη αραδιασμένες στο σελάχι, κ’ η καπνοσακούλα του και τα τσακμάκια στο πετσένιο πουγγί. Ο ήλιος του βουνού τουχε ψημένο το πετσί, το γάνωσε με κοκκινωπό χάλκωμα. Στο κορμί δεν του χε αφήσει ένα σπυρί γλύνα. Όλο του το σκαρί, που τοχε χειμώνα καλοκαίρι μισόγυμνο με το κουρελιάρικο βρακί και το ξεστηθωμένο πουκάμισο ηταν ένα σύμπλεγμα από νευρα ποντίκια και χοντρές φλέβες που κουλουριάζουνταν, σάλευαν και ζούσανε κατ από αυτό το τσουρουφλισμένο πετσί σαν ρωμαλέα φίδια. Γυναίκα, μωρά, τίποτα. Γεροντοπαλίκαρο. Το κυνήγι ήταν όλο του το πάθος κι η μοναδική του η τέχνη. Λοιπόν αυτός ο βουνίσιος άνθρωπος που το τομάρι του ήταν κακοπέτσουρο και ροζάρικο σαν το κορμί της ελιάς φύλαγε μέσα στην καρδιά του μια τρυφερή λυπησιά για τη ζωή των πουλιών και τω ζωντανών σαν τα βρισκε να πίνουν. Ειχε τέσσερα σκυλιά. Πως ταγαπουσε, μηδέ παιδιά του νατανε. Τα νιαζόταν και τα λατρευε πιο πολύ κι από τον εαυτόν του. Λοιπόν μια μέρα ντουφέκισε το ένα, τη Φλοξ, στο δεξί μπροστινό πόδι, γιατί χύθηκε πάνω σε ένα κοπάδι πέρδικες που δροσολογιόντανε σε μια γούβα νερό! Όλη την ώρα που τα πουλιά ποτίζονταν βαστούσε το δίκανο με τη μπούκα στο χορτάρι. Ήτανε ψυχές που πίναν ανυποψίαστες κάτω από τον ουρανό το νεράκι του Θεού. Αυτό το πράμα γιόμιζε τη βουνίσια του ψυχή ευλάβεια και σεβασμό. Ακόμα ειχε την ιδεα πως τα πουλιά είναι τα πιο ευλογημενα αναμεσα σε όλα τα ζωντανά. Γιατί σε κάθε γουλιά που καταπίνουν σηκώνουν το κεφαλάκι τους προς τον ουρανό να πουν «ευχαριστώ».
Που τον θυμηθηκα θα πεις τον Μπαρμπαστυλιανό έτσι ξαφνικά. Δεν είναι στην τύχη και θα δεις.
Σαν βγεις από το αμπρι μου και τραβήξεις όλο δεξιά το χαράκωμα Β1, περνώντας όλα τα παρακλάδια του με τις αριθμημένες πινακίδες ίσαμε την άκρη του Β14, βρίσκεσαι σε μια σχισμή του βουνού στο ξεσκεπο πια. Εκεί δεν εχει χαράκωμα μια επειδη το εδαφος είναι όλο μια σκληρή μαρμαρόπετρα και μια γιατί ο λόφος που πέρασες για να φτάσεις εκεί σε αποσκεπάζει από το παρατηρητήριο.
Έπειτα η σκισμή είναι τόσο απότομη, που το μέρος λογαριάζεται απ τους αξιωματικούς για απυρόβλητος τομέας, για νεκρή γωνία και δεν ξέρω τι άλλο. Αυτό θα πει πως και να ρίξει ο οχτρός οβίδες για κει, δεν γίνεται να κάμουνε μια κάθετη προς την τροχιά τους κόβοντας την καμπυλωτή διαδρομή για να πέσουνε στη σκισμή. Αυτό είναι μεγάλη ευτυχία για μας αφού εκειδά στη σκισμή βγαίνει ανάμεσα από τις μαρμαρόπετρες ένα μασούρι νεράκι σαν το διαμάντι. Απ΄αυτή τη φλέβα ποτίζουνται τρεις δικοί μας λόχοι κι ένας φραντσέζικος.
Έτσι καταντά μεγάλη καλοτυχία να εξασφαλίσεις κάθε μέρα ένα παγούρι γιομάτο. Μερικοί το κάμανε δουλειά. Οι επιχειρηματίες δε λείπουν από πουθενά. Πλερώνουνται και παίζουν τη ζωή τους μέρα μεσημέρι για να γιομίσουν τα ξένα παγούρια. Και χρειάζεται αλήθεια, μεγάλη αποκοτιά να περάσεις μέσα στο ξέφωτο και τα 14 παρασόκακα του χαρακώματος μας. Σε κάμποσες μεριές είναι ολότελα ρηχά και φαίνεσαι απ αντίκρυ ακόμα και να σέρνεσαι σαν τη σαύρα. Εξάλλου οι γερμανοβούλγαροι είχαν επισημάνει το νερό και όποτε τους ερχόταν όρεξη το έψαχναν έτσι στην τύχη με αυτό που λέμε «επισκηπτική βολή». Ένας από τους νερουλάδες είναι στη διμοιρία μου ο Δημητρος ο Σβίγγος ο άντρας της Παρασκευής που θυμάσαι μας σφουγγάριζε κάθε Σάββατο το σπίτι πριν πέσει πιασμένη από τα ρευματικά. Ο Σβίγγος δεν είναι καθόλου παλικάρι μα με τα παγούρια που γεμίζει –μια διπλή το παγούρι- μπορεί και στέλνει στη γυναίκα του ένα μικρό κομπόδεμα με το κάθε ταχυδρομείο. Μια πόρεψη είναι κι αυτό.
Πήγα και γω στην πηγή, κόυτσα-κουτσα σήμερα πολύ πρωί. Το πιο πολύ για να ξεμουχλιάσω τα πλεμόνια μου. Ειχε φεγγάρι ακόμα σαν έπιασε να γαλανιάζει η αυγή. Οι άντρες γύριζαν ολοένα από τη νυχτερινή υπηρεσία. Έτσι οι πελάτες της πηγής δεν ήτανε πολλοί. Από τη δική μας διμοιρία ήταν και ο Γιγάντης. Με είδε και μου κούνησε φιλικά το χέρι χωρίς να αφήσει τη θέση του στην αράδα. Γιόμιζαν κάτι Φραντσέζοι υπερέτες αξιωματικών κείνη την ώρα και καθένας καινούργιος που ερχόταν έκανε ουρά πις από τους αλλους. Ήταν τόσο μεγάλη ησυχία! Όλοι οι τομείς σώπαιναν. Τα κανόνια λαγοκοιμόντανε κάτω από τις περικοκλάδες που τα κρύβουν. Μονάχα ένα πολυβόλο μακριά γάζωνε φλύαρα τον ακίνητον αγέρα. Μεσα σε ολην αυτή την ησυχία μια οβίδα ξεκινησε πισω από το Περιστέρι. Ήτανε μέτριο διαμέτρημα, από εκείνες που οι φαντάροι μας τις παρανομιάζουν «κουτάβια», από το γάβγισμα που κάμνουν περνώντας. Κανένας δεν την πρόσεξε ως τη στιγμή που ήρθε κι έσκασε δυο μέτρα δίπλα στο νερό. Αυτή ηταν κι άλλη δεν έριξε. Σαν σηκώθηκα αλαλιασμένος από χάμου το δεξί μου το αυτί δεν ακουγε κι ενιωθα δυνατον πόνο στο στομάχι. Ο Γιγάντης ήτανε καθισμένος χάμου με το καφάλι πλαγιασμένο στα γόνατα, τα χέρια κρεμασμένα στα πλάγια, σαν τσακισμένες φτερούγες. Σ’ ένα από σιντεφένια δάκτυλα του κρεμότανε τ’αδειανό παγούρι περασμένο από την πετσένια θελιά. Έτρεξα κοντά του. Ήτανε σκοτωμένος δίχως καμιά λαβωματιά. Έτσι σαν να κοιμήθηκε ξαφνικά κι απόμεινε. Ο φουκαράς ο Σβίγγος, φορτωμένος καμιά κοσαριά παγούρια πήρε μια πλατιά πληγή στο μούτρο που χωρίς να τον σκοτώσει του χάλασε τη μύτη και τα μάτια. Ήτανε σαν να φορούσε μια μαυροκόκκινη προσωπίδα πολύ τσαλακωμένη. Αν ζήσει δεν είναι για να δει ποτές πια το φως του.
Καμιά δεκαριά άλλοι βογγούσαν ή ξεψυχούσανε ξανταριασμένοι. Ένας μεγαλόσωμος Φραντσέζος με γένια ξανθά σαν ώριμα στάρια, καθόταν ανεκούρκουδα. Αυτός, δίχως να βογγά καθόλου, κουνούσε ρυθμικά μπρος –πισω το κορμί του από τη μέση κι απάνω σαν μουεζίνης που διαβάζει Κοράνι. Σήκωνε το χέρι σιγά – σιγά ως το κεφάλι και με το δάχτυλο έψαχνε μια τρυπίτσα στο κρανίο του. Απ εκεί έτρεχε λίγο μυαλό ματωμένο. Έφερνε μπροστά στο πρόσωπο το δάχτυλο, προσπαθούσε να το δει και πάλι το πήγαινε στη μικρή πληγή.
Σήμερα όλο και συλλογίζομαι τον Μπαρμπαστυλιανό τον «αβτζή», που δε σκότωνε ποτές του τα πουλιά την ώρα πουπιναν νερό.

-----στρατης μυριβηλης, η ζωη εν ταφω :rose:
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει...
"


"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"

"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"




ΧΑΪΝΗΔΕΣ
Άβαταρ μέλους
PELTASTIS VARNAVAS
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Δημοσιεύσεις: 2280
Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από PELTASTIS VARNAVAS » Τρί 14 Φεβ 2012, 23:48

Είναι άνοιξη! Απόβραδο.
Με πνίγει η άνοιξη. Μου κόβει την ανάσα. Δεν αντέχει πια η ψυχή μου να κουβαλήσει τόση ομορφιά.
Σαν να φορτώσεις στη ράχη μιας κάμπιας ένα κόκκινο ρόδι.

Φουσκώνουν οι φλέβες μου, πονάει το αίμα μου, παλεύουν να βλαστήσουν οι σπόροι μέσα μου και δεν υπάρχει χώμα για να ριζώσουν. Δεν υπάρχει αρκετό νερό να ποτιστούν.
Όταν έπρεπε να κόψω όλους τους άγριους θάμνους να ελευθερωθεί το τοπίο, δεν το 'κανα. Λυπήθηκα τα φίδια, που δεν θα είχαν άλλες φωλιές για να κρυφτούν.
Όταν έπρεπε να φυλάξω λίγο νερό, για ώρα ανάγκης, δεν το 'κανα.
Λυπήθηκα τ' αδέσποτα, που διψούσαν.
Τώρα... Τώρα, πώς να φυτρώσουν οι βολβοί; Πως να ποτιστούν τα όνειρα...
Παρ' όλα αυτά, δεν λέω πως δεν βρίσκω κάποιες λύσεις. Πάντα υπάρχει ένα ξεχασμένο, άδειο κονσερβοκούτι στην ψυχή μου. Με φτάνει για να φυτέψω ένα λουλούδι, εποχιακό.
-Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλο πλάσμα επί της γης, που να υπηρετεί και να λατρεύει τόσο το εφήμερο όσο εσύ! μου είπε κάποτε ένας εραστής μου.
- Αμέ Υπάρχει. Οι πεταλούδες! του απάντησα.

Από το νέο της βιβλίο «Το ταξίδι που λέγαμε...»
Εκδόσεις: ΚΑΛΕΝΤΗΣ
Ημερ/νία έκδοσης: 2007
Αριθμός σελίδων: 394

http://porfyrada.blogspot.com/2007/05/blog-post.html

:rose: αυτης της ανοιξης η προσμονη κατι κρυβει φετος...
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει...
"


"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"

"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"




ΧΑΪΝΗΔΕΣ
Άβαταρ μέλους
Oneiro
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Κυρ 13 Σεπ 2009, 04:48
Φύλο: Γυναίκα
Επικοινωνία:

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από Oneiro » Τετ 15 Φεβ 2012, 02:05

"Να ονειρεύεσαι, μου 'λεγε ένας φίλος που μ'αγαπούσε και με ήξερε καλά. Τα όνειρα, συνήθως, προδίνουν. Παραπλανούν.
Καμιά φορά και σκοτώνουν. Ομως, δε γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι. Δεν έχει νόημα. Δεν έχει ουσία. Να ονειρεύεσαι!
Κοίτα μόνο να έχεις σταμπάρει την έξοδο κινδύνου από τα όνειρα σου. Τότε σώζεσαι. Και ποια είναι η έξοδος κινδύνου;
Τίποτε δεν είναι στη ζωή το παν! Εχει και παρακάτω, έχει και άλλο. Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα!
Αυτή είναι η έξοδος κινδύνου! Οταν ένας άνθρωπος έχει ενδώσει εντελώς στο πάθος του, είναι μάταιο να προσπαθείς να του
αλλάξεις τακτική. Είναι όπως ακριβώς ο τζόγος. Οσο χάνεις, τόσο κολλάς. Εχει μια περίεργη γλύκα η αυτοκαταστροφή.
Ανήκει στα σκληρά ναρκωτικά. Αν εθιστείς, μάλλον τελείωσες. Εκτός αν πετύχεις στις καλές του το Θεό. Συμβαίνει.
Εγώ τα είχα βρει μια χαρά με τη ζωή. Γίναμε κολλητάρια και τα περνούσαμε περίφημα. Πήγαινα ως εκεί που μ'έπαιρνε.
Για να χαίρομαι. Κι αν είχα κέφι, προχωρούσα ως εκεί που δε μ'έπαιρνε. Για να μαθαίνω. "


Α.Π.- Βαρκάρισσα της Χίμαιρας
PELTASTIS VARNAVAS έγραψε::rose: αυτης της ανοιξης η προσμονη κατι κρυβει φετος...
...ίσως το ταξίδι από ένα τραύμα προς σ'ένα θαύμα. Εκείνη την ατέλειωτη κι υπέροχη ανάσα... :- )))
Είμαι ένα 0νειρo που στις παρυφές των φιλοδοξιών του,
αναζητά τον χώρο εντός -όχι για να ονειρευτεί την ζωή-
αλλά για να τη ζήσει.
Άβαταρ μέλους
PELTASTIS VARNAVAS
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Δημοσιεύσεις: 2280
Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από PELTASTIS VARNAVAS » Σάβ 10 Μαρ 2012, 23:36

τα λινξ του γιουτουμπ τα εχω υποψη μου καιρο αλλά δεν τα εβγαζα στον ιδεο-αερα
δεν ξερω δισταζω με αυτες τις νοσταλγικες αναδρομες μεσουσης της κρισης
ειναι η νοσταλγια δυναμη ανασχεσης φρεναρισμα και οπισθοδρομηση?
ειναι οι αναδρομες μιζερια κλαψα καρμοιρια?
ή απλα ειναι μια μη υλιστικη λεπτοφυης πυρηνικη εσωτερικη δυναμη που φερνει
συνειδητοποιηση τις καλες στιγμες και δυναμη στηριξης τις δυσκολες ωρες???

ουκ οιδα

σας προτεινω αν εχετε ηλικια περιπου 40 [μη αναγκαια συνθηκη]
να κλεισετε τα ματια και να ακουσετε αρχικα μονο τη μουσικη
να δουμε αμα θα σας ερθει ο μεσημεριανος συνειρμος του τοτε....
υστερα ανοιξτε τα ματια [στεγνα ή οχι]
και περιπλανηθητε ....ΕΡΤ...παμε σαν αλλοτε:



και λιγο απο ....:




ωρες ωρες μου φαινεται οτι καλα ελεγε το τραγουδακι στην πρωτη δημοτικου:
η μουσικη κανει το σκλαβο βασιλεια
ντο σι λα σολ φα μι ρε λα... :rose:
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει...
"


"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"

"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"




ΧΑΪΝΗΔΕΣ
Άβαταρ μέλους
Hlios
Επίτιμος
Επίτιμος
Δημοσιεύσεις: 10006
Εγγραφή: Παρ 08 Ιούλ 2011, 11:53
Φύλο: Άνδρας
Έδωσε Likes: 39 φορές
Έλαβε Likes: 63 φορές

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από Hlios » Σάβ 10 Μαρ 2012, 23:48

:respect: :respect:
Άβαταρ μέλους
Oneiro
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Κυρ 13 Σεπ 2009, 04:48
Φύλο: Γυναίκα
Επικοινωνία:

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από Oneiro » Κυρ 11 Μαρ 2012, 00:07

Τι είπες τώρα...




υ.γ.: Οταν ο Άλγος καταφέρει να δει με τα μάτια της συντρόφου του της Νόστου
έστω και για κλάσματα δευτερολέπτου πριν εκείνος ανοίξει τα δικά του, τότε μία
από τις πιο εκλεκτές συμμαχίες ανατέλει :wink:
Είμαι ένα 0νειρo που στις παρυφές των φιλοδοξιών του,
αναζητά τον χώρο εντός -όχι για να ονειρευτεί την ζωή-
αλλά για να τη ζήσει.
Άβαταρ μέλους
ostrako
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Δημοσιεύσεις: 2137
Εγγραφή: Τρί 01 Νοέμ 2011, 22:29
Irc ψευδώνυμο: jim
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: ΧΑΛΚΙΔΑ

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από ostrako » Κυρ 11 Μαρ 2012, 00:09

Με μέτρο η νοσταλγία έ.
Ερχεται ο λοχιας Σωλτζερ να μας βγαλει απο την κριση.Μαχη. :lol: :lol:
Η ΠΟΝΗΡΙΑ ΑΔΥΝΑΤΗ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ, ΕΝΩ Η ΑΡΕΤΗ ΔΥΝ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΝΗΡΙΑ
Άβαταρ μέλους
PELTASTIS VARNAVAS
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Δημοσιεύσεις: 2280
Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από PELTASTIS VARNAVAS » Τετ 18 Απρ 2012, 00:00

Πάνω απ’ τη βουή του Αρχιπελάγου, πάνω απ’την πράσινη γη, πάνω απ’τα πρώτα κλωνιά που άνθισαν, η νύχτα κρεμάστηκε απ’τη χώρα των Ελλήνων. Στάθηκε κι’ έσκυψε ν’ αφουγκραστεί το μήνυμα. Πάντα είναι ένα μήνυμα νάρθει απ’τη χώρα των Ελλήνων, πάντα η νύχτα του κόσμου έχει από εκεί να περιμένει.
..............
Ηλίας Βενέζης – Ελληνικό Πάσχα


http://feltor.wordpress.com/2012/04/14/90876/

Χριστός Ανέστη!!!

τις ευχες μου σε ολα τα ιδεο ...ενεργους, ανενεργους, επισκεπτας, αναγνωστας,
και λοιπας δημοκρατικας δυναμεις

:rose:
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει...
"


"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"

"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"




ΧΑΪΝΗΔΕΣ
Άβαταρ μέλους
PELTASTIS VARNAVAS
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Δημοσιεύσεις: 2280
Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από PELTASTIS VARNAVAS » Τετ 02 Μάιος 2012, 20:48

Si j’ai du goût, ce n’est guère
Que pour la terre et les pierres.
Je déjeune toujours d’air,
De roc, de charbons, de fer.


του αγαπημενου της στηλης...A.Rimbaud, une saison en enfer...faim

Πολλὲς φορὲς κάθουμαι καὶ κοιτάζω τὶς πέτρες ποὺ τυχαίνει νὰ βρίσκουνται μπροστά μου, καὶ μοῦ φαίνεται πὼς μὲ κοιτάζουνε καὶ κεῖνες μὲ κάποια μυστηριώδη μάτια ποὺ δὲν φαίνονται, καὶ πὼς κρυφοκουβεντιάζουνε μεταξύ τους καὶ πὼς κρυφογελοῦνε γιὰ τὴν κουταμάρα μας νὰ φανταζόμαστε μεγάλα καὶ τρανὰ πράγματα, νὰ βγάζουμε ὁ ἕνας τ᾿ ἀλλουνοῦ τὰ μάτια καὶ νὰ τὶς στοιβιάζουμε, αὐτὲς τὶς πέτρες ποὺ μᾶς περιγελᾶνε, τὴ μιὰ ἀπάνω στὴν ἄλλη, ἢ νὰ τὶς πελεκᾶμε γιὰ νὰ κάνουμε ἀγάλματα καὶ ταφόπετρες, γιὰ νὰ τὶς βάλουμε ἀπάνω στὴν κοιλιά μας ἅμα πεθάνουμε! Ἀνατριχιάζω ὧρες-ὧρες, γιατὶ νοιώθω καθαρὰ τὰ γέλια ποὺ κάνουνε κρυφὰ οἱ πέτρες γιὰ τὴν κουταμάρα μας.

*

Ἀπὸ μικρὸς ἀγαποῦσα νὰ μαζεύω βότσαλα στὴν ἀκροθαλασσιά. Αὐτὴ τὴν ἀγάπη τὴν ἔχω ἀκόμα. Πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες ἕνα βράδυ, βρέθηκα κοντὰ στὴν ἀγαπημένη μου τὴ θάλασσα, σὲ μιὰ βορεινὴ ἀκρογιαλιά. Ὁ ἥλιος ἔγερνε στὸ βασίλεμα. Φυσοῦσε λίγο βοριαδάκι, καὶ τὰ κύματα ἔρχονταν ἥμερα ἀπὸ τὸ πέλαγο κι ἀφρίζανε ἀπάνω στὰ χαλίκια. Ἔγινα ἄλλος ἄνθρωπος ἄμα ἄκουσα τὸ ροχαλητὸ τοῦ νεροῦ, ποὺ μὲ νανούρισε ἀπὸ τὴν κούνια μου. Πῆρα τὸ γιαλό-γιαλό, καὶ τράβηξα κατὰ κεῖ ποὺ ἔβγαινε ἕνας κάβος κ᾿ ἔκλεινε ὁ κόρφος.

http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tribut ... -index.htm

Φ. Κόντογλου... :rose:


---------------ασχετο θα μου πειτε.... :giverose:
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει...
"


"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"

"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"




ΧΑΪΝΗΔΕΣ
Άβαταρ μέλους
PELTASTIS VARNAVAS
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Δημοσιεύσεις: 2280
Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από PELTASTIS VARNAVAS » Τρί 08 Μάιος 2012, 23:29

Φέτος η Γιορτή Βιβλίου επιστρέφει στο χώρο με τον οποίο το Βιβλίο έχει συνδεθεί περισσότερο, το Πεδίον του Άρεως. Η 35η Γιορτή Βιβλίου θα πραγματοποιηθεί από 4 εώς 20 Μαΐου 2012 και τελεί υπό την αιγίδα του ΥΠ.ΠΟ.Τ. Θα συνδιοργανωθεί από το σύλλογό μας, την Περιφέρεια Αττικής (στην οποία υπάγεται το Πεδίον του Άρεως), με τη συνεργασία του Δήμου Αθηναίων, και του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων.
Κατά τη διάρκεια της Γιορτής Βιβλίου θα πραγματοποιηθούν ποικίλες εκδηλώσεις, για μικρούς και μεγάλους, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο (όπως έκθεση πολιτικής γελοιογραφίας, κινηματογραφικές προβολές, συναυλίες, παρουσιάσεις βιβλίων κ.λπ.).
Σκοπός είναι να αναβαθμιστεί από κάθε άποψη η Γιορτή Βιβλίου, με στόχο την ανάπτυξη της φιλαναγνωσίας, ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες. Γι' αυτό το λόγο, θα συνεχίσουμε την προσπάθεια ενίσχυσης των βιβλιοθηκών που βρίσκονται σε παραμεθόριες περιοχές της χώρας μας, με τη μεγάλη κοινωνική καμπάνια: «ΜΕ ΔΙΑΒΑΣΕΣ; ΧΑΡΙΣΕ ΜΕ! ΔΩΣΤΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ, ΣΩΣΤΕ ΜΙΑ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ», σε συνεργασία με την Περιφέρεια Αττικής.
Η πρωτοβουλία αυτή ξεκίνησε στην 34η Γιορτή Βιβλίου και η ανταπόκριση του κόσμου ήταν συγκινητική γιατί, ακόμη και μετά τη λήξη της έκθεσης, συνέχισαν να φέρνουν βιβλία στα γραφεία του συλλόγου μας, αποδεικνύοντας ότι το κοινό είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένο σε θέματα βιβλιοφιλίας. Συγκεντρώθηκαν 3.000 βιβλία, τα οποία, στα μέσα Ιουνίου, στάλθηκαν στις βιβλιοθήκες της Λέρου και των Λειψών.
Φέτος, στην 35η Γιορτή Βιβλίου, θα συγκεντρώσουμε βιβλία για τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Ξάνθης και θα ενισχύσουμε τις βιβλιοθήκες των Νοσοκομείων Παίδων, Αγίας Σοφίας και Αγλαΐας Κυριακού, καθώς και του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες και του Γυμνασίου – Λυκείου Βερδικούσας της επαρχίας Ελασσόνας.
----------------------

να και κατι ευχαριστο απο τα :rose: παλια, στο ακριτικο κεντρο μας επανερχεται η λατρεμενη εκθεση βιβλιου απο τα βαθη των 80ς...οικονομιδης γρανιτες φραουλα γκρην παρκ κηλαηδονης ποπ κορν...δεν μπορω αλλο θα με παρουν τα ζουμια... :cool: και ειναι και κοντα στο λυχναρι...[το παλιο λυχναρι ηταν κατω απο τη γεωγραφικη υπηρεσια στρατου στο αλσος αρεως...]

η ομορφια θα σωσει τον κοσμο!!!
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει...
"


"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"

"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"




ΧΑΪΝΗΔΕΣ
Άβαταρ μέλους
Hlios
Επίτιμος
Επίτιμος
Δημοσιεύσεις: 10006
Εγγραφή: Παρ 08 Ιούλ 2011, 11:53
Φύλο: Άνδρας
Έδωσε Likes: 39 φορές
Έλαβε Likes: 63 φορές

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από Hlios » Τρί 08 Μάιος 2012, 23:46

PELTASTIS VARNAVAS έγραψε:Φέτος η Γιορτή Βιβλίου επιστρέφει στο χώρο με τον οποίο το Βιβλίο έχει συνδεθεί περισσότερο, το Πεδίον του Άρεως.
:xara: :xara: :xara: :xara:
Άβαταρ μέλους
Oneiro
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Κυρ 13 Σεπ 2009, 04:48
Φύλο: Γυναίκα
Επικοινωνία:

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από Oneiro » Τρί 10 Ιούλ 2012, 00:08

Μια ιστορία που δεν γνώριζα και έπεσε πρόσφατα στην αντίληψή μου. Πρόκειται για την ιστορία του «Ριψοκίνδυνου κύριου Καμπέρου» το πρατσούκλι του οποίου επεβίωσε στον χρόνο έστω και παραφρασμένο σαν «Τρελλοκαμπέρω». (πιο κάτω το λινκ που εξηγεί την παραπάνω παράφραση).

Ο Δημήτριος Καμπέρος (1883-1942) λοιπόν, υπήρξε από τους πρωτοπόρους της Πολεμικής Αεροπορίας στην Ελλάδα. Αξιωματικός του Πυροβολικού και ένας από τους έξι Έλληνες στρατιωτικούς που στάλθηκαν στην Γαλλία για αεροπορική εκπαίδευση το 1911. Τον Μαϊο του 1912 πραγματοποιεί την πρώτη πτήση στην Ελλάδα και τον Ιούνιο τροποποιώντας σε υδροπλάνο το αεροπλάνο του (τον ΔΑΙΔΑΛΟ) σπάει το τότε παγκόσμιο όριο ταχύτητας των 110 χαω. Μετά το τέλος του α’ παγκόσμιου πολέμου έγινε εκπαιδευτής νέων αεροπόρων. Διετέλεσε επίσης και διοικητής της Σχολής Ικάρων. Εξαιρετικά ριψοκίνδυνος και άφοβος αναλάμβανε τις δυσκολότερες αποστολές. (εξ ου και το παρατσούλι Τρελλοκαμπέρος)

Για περισσότερες πληροφορίες και για την αφήγηση της παράφρασης εδώ:
https://sarantakos.wordpress.com/2010/05/18/kamperos/

«Την ιστορία του Καμπέρου μου την διηγήθηκαν πριν μισό αιώνα, όταν ήμουν πολύ μικρός και δεν θυμάμαι καν ποιος. Εντυπωσιάστηκα όμως τόσο πολύ, που τη διατήρησα στη μνημη μου ζωντανή και την διηγήθηκα κι εγώ στα παιδιά μου όταν ήταν μικρά.
Η αφήγηση που έχω στο μυαλό μου ταυτίζεται απόλυτα με τα όσα διαβάζω εδώ και συμπληρώνεται με μια λεπτομέρεια. Την προέλευση των λέξεων «τρελοκαμπέρω» και «μπανιστηρτζής». Ο αφηγητής μου λοιπόν ισχυριζόταν ότι: Τρελοκαμπέρες = Οι τρελές με (ή σαν) τον Καμπέρο. Οι σουφραζέτες, οι φεμινίστριες της εποχής οι γυναίκες που πίστευαν ότι είναι εξ ίσου ικανές με τους άντρες και φυσικά και οι θαυμάστριες των πρωτοπόρων και των νεωτεριστών. Ο τύπος της γυναίκας δηλαδή που εκτός των άλλων σύχναζε τη δεκαετία 1910-20 και στα νεοϊδρυμένα τότε «Μπαιν-μιξτ» της παραλίας του Σαρωνικού. Και σε κάθε πέρασμα αεροπλάνου που προασαπογειωνόταν από την κοντινή βάση του Φαληρικού Δέλτα (υπήρχε ως «εργοστάσιο αεροπλάνων» μέχρι το 1970 τουλάχιστον) χαιρετούσε με υπερβολικό ενθουσιασμό τους τολμηρούς πιλότους προκαλώντας τον φθόνο των συνλουομένων αρσενικών τους οποίους πικάριζε με τη συμπεριφορά της. Και δικαίως η προτίμηση της προς του γενναίους και τολμηρούς προκαλούσε ειρωνικά σχόλια και χαρακτηρισμούς. Ο πλέον πετυχημένος απ αυτούς ήταν «η τρελοκαμπέρω».
Οι τρελοκαμπέρες βέβαια απαντούσαν με έναν άλλον περισσότερο απαξιωτικό χαρακτηρισμό των ανδρών που επισκέπτονταν τα Μπαιν-μιξτ για να θαυμάσουν τα κάλλη τους, υποκρινόμενοι τους «άνετους» και τους προοδευτικούς, ενώ κατά βάθος παρέμεναν δειλοί και συντηρητικοί. Τους αποκαλούσαν «μπανιστιρτζήδες» (από το μπάνιο)».


Εικόνα

«Εις το πρώτον των στρατιωτικών αεροπλάνων, δίδω το
όνομα Δαίδαλος, το δεύτερο ονομάζω Αετόν και τα άλλα δύο τα
βαπτίζω Γυψ και Ιέραξ. H Ελλάς θα παρακολουθεί πάντοτε, την
πρόοδον των Εθνών, εις ην από αιώνων συνεισέφερεν, έχω δε δι’
ελπίδος ότι δια του αεροπλάνου θα ανυψωθεί και η Εθνική Ιδέα».
Ελ. Βενιζέλος

http://library.techlink.gr/ptisi/articl ... ticle=3693

Αίεν Υψικρατείν :wink:

Αφιερωμένο στους απανταχού αεροβάτες και αιθερόπλοους :rose:

Είμαι ένα 0νειρo που στις παρυφές των φιλοδοξιών του,
αναζητά τον χώρο εντός -όχι για να ονειρευτεί την ζωή-
αλλά για να τη ζήσει.
Άβαταρ μέλους
ArELa
Founder-Administrator
Founder-Administrator
Δημοσιεύσεις: 66942
Εγγραφή: Κυρ 15 Απρ 2007, 01:29
Irc ψευδώνυμο: ArELa
Φύλο: Γυναίκα
Έδωσε Likes: 1879 φορές
Έλαβε Likes: 2770 φορές

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από ArELa » Τρί 10 Ιούλ 2012, 16:09

.







Δεν περιμένω τίποτα, δεν ελπίζω σε τίποτα,
δεν καταλαβαίνω τίποτα, είμαι ξανθιά κι ελεύθερη...


τα κανάλια μου /my channels:
στο vasoula2908 και στο vasoula2908asteria
στο Βrighteon,
στο Bitchute
στο Rumble
Άβαταρ μέλους
PELTASTIS VARNAVAS
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Δημοσιεύσεις: 2280
Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης

Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

Δημοσίευση από PELTASTIS VARNAVAS » Δευ 16 Ιούλ 2012, 11:28

Στίχοι: Αττίκ
Μουσική: Αττίκ
Πρώτη εκτέλεση: Κάκια Μένδρη

Άλλες ερμηνείες:
Ελίζα Μαρέλι
Μπάμπης Τσέρτος


Χτές αργά με ψυχή φορτωμένη
από θλίψη γιά σε περισσή,
πήγα μόνος να δω τι απομένει,
απ'τον κήπο που πότιζες εσύ.

Την πορτούλα ο κισσός είχε κλείσει,
μήπως ξένος κανείς την διαβεί
κι είχε ο χρόνος μ' αγκάθια στολίσει,
τη βρυσούλα που μένει πιά βουβή.


Μαραμένα τα :rose: γιούλια κι οι βιόλες :rose:
μαραμένα και τα γιασεμιά :rose:
μαραμένες κι οι ελπίδες μου όλες
στης καρδιάς μου τη μαύρη ερημιά.

Στη γωνίτσα που άλλοτ' ανθούσε
μέσα στ'άνθη η δική μας χαρά,
ενώ ο κήπος τριγύρω πενθούσε,
μέσα μ' ένοιωσα τέτοια συμφορά.

Ως το βράδυ μονάχος μιλούσα,
σαν να σ'είχα κοντά μου ξανά
κι όταν νύχτωσ' εκεί που γυρνούσα,
είπα "Να ζει κανείς η να μη ζει"


-------------->>>
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info= ... g_id=10008
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει...
"


"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"

"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"




ΧΑΪΝΗΔΕΣ
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ποίηση-Λογοτεχνία”