ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

[KAL EL]

Μάνα μας, όπως κι αν είσαι ή μέσα σε ανθρώπινο σώμα, ή σαν Γαία, πάντα φροντίζεις με στοργή, αγάπη και σοφία τα παιδιά σου

Γειά σου Πανίκα με τις καβουρόψιχές σου

[PELTASTIS VARNAVAS]

Τα λουλούδια της Χιροσίμα

Η υπόθεση του μυθιστορήματος Τα λουλούδια της Χιροσίμα εκτυλίσσεται 15 χρόνια μετά την 6η Αυγούστου 1945, ημέρα της ατομικής έκρηξης στη Χιροσίμα. O Σαμ, ένας νεαρός Αμερικανός, μπαίνει οικότροφος σε ένα σπίτι Γιαπωνέζων. Η νεαρή οικοδέσποινά του Γιούκα προσπαθεί να του κρύψει τα φρικτά της εγκαύματα, το σωματικό και ψυχικό μαρτύριο της οικογένειάς της που υποφέρει από τις συνέπειες της ραδιενέργειας. O Σαμ, μέσα από τη συναναστροφή του με τη Γιούκα, ανακαλύπτει σταδιακά το οικογενειακό τους δράμα, νιώθει αλληλέγγυος με τα θύματα και συμμερίζεται τις αξίες και το στόχο της ζωής της: να συντηρεί τη μνήμη του ολοκαυτώματος και να αγωνίζεται για την ειρήνη, ενάντια στην ανθρώπινη βαρβαρότητα.

Νάτα που γεννήθηκαν και τα μικρά σκιουράκια! Βγάζουν τη μύτη τους από την τρύπα του δέντρου, ακριβώς ίδια με τον ευτυχισμένο πατέρα τους. Η Οχάτσου κι εγώ τους φέραμε ένα σακουλάκι φουντούκια. Τώρα δε θα χρειαστεί να πάνε στον μπακάλη! Θα μπορούν να μένουν ολημέρα καθισμένα στην άκρη του παραθυριού του νοσοκομείου, θυμίζοντας στο Φούμιο και τους συντρόφους του πως υπάρχει ακόμη ευτυχία πάνω στη γη. Δεν είναι παράξενο το ότι οι άνθρωποι και οι σκίουροι έχουν στο βάθος τις ίδιες επιθυμίες, την αγάπη, την υγεία και την ειρήνη; Πώς γίνεται όμως στις μέρες μας τα ουσιαστικά αυτά αγαθά να μπορούν να τα χαίρονται πιο εύκολα οι σκίουροι παρά οι άνθρωποι;
- Δεν έγινε όμορφος ο σκίουρός μας;, με ρωτάει χωμένος στο κρεβάτι του ο Μαντόκα, το αγόρι που δεν έχει βλέφαρα..........................................................

http://digitalschool.minedu.gov.gr/modu ... 0/unit=810


βόηθα Παναγιά τη σκέψη να μην αγριέψει...

[PELTASTIS VARNAVAS]

Τις νύχτες του καλοκαιριού πού 'ριχνε τα μαλλιά σου
ένα αεράκι νοτικό μες στη θολή ματιά σου
θυμάσαι το μπάρμπα Στελλή με τσ' ώρες να μιλεί
γιά ένα μικρό Σαρακηνό κουρσάρο τον Αλή;

Μικρό παιδί το πήρανε και τό 'ψησε η αρμύρα
τρανός κουρσάρος γίνηκε, έτσι τό 'γραφε η μοίρα
έλεγε ο γέρος κι έπεμπε το λογισμό μου αλλού
μα επάτουνα στα χνάρια σου στην άκρη του γιαλού

Σ' ένα ακρογιάλι μιά βραδιά, στου φεγγαριού τη χάση
άραξε τη γαλέρα του μέχρι ο νοτιάς να πάψει
και μάγεψε τη σκέψη του μιας κόρης το φιλί
και η γαλέρα εμίσεψε με δίχως τον Αλή
.................

http://vithos-psihis.pblogs.gr/2010/05/ ... o-alh.html


απο το βυθο ψυχης στιχοι και βιτεακι...
απο μαρτη καλοκαιρι δηλαδη?
νοσταλγιες καβαλα σε ιπποκαμπους σερφαρουν στες κυκλαδιτικες δαντελες
αραγε προς το παρελθον θελουμε να τρεξουμε?ή προς το μελλον?
μαλλον προς το παρον πρεπει να προστρεξουμε στο παρελθον για να τρεξουμε προς το μελλον...
με λιγη σοκολατιτσα υγειας και τσικουδια ολα γινονται και οι γαλερες και οι νοτιαδες
και η αμμος στα βλεφαρα βαθεια...
καλησπερα ιδεο

[KAL EL]

Θησαυρός είσαι Βαρναβάκο

[PELTASTIS VARNAVAS]

Περιεχόμενα

1. ΓΕΛΑ ΠΟΥΛΙ ΜΟΥ
2. ΧΑΜΕΝΟ ΝΗΣΙ
3. ΡΕΓΓΑΙ ΚΑΙ ΛΑΚΕΡΔΑΙ
4. ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ
5. ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ ΜΑΥΡΩΝ ΣΚΥΛΙΩΝ
6. ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ
7. ΠΑΡΕ ΠΑΣΑ ΜΟΥ
8. ΤΟ ΚΑΚΟΣΑΛΕΣΙ
9. ΑΛΛΟΥ ΤΡΩΣ
10. ΣΧΗΜΑ ΛΟΓΟΥ
11. ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΟ ΛΟΥΚΙ
12. ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΠΑΡΕΑ
13. ΒΡΗΚΑ ΔΕΚΤΗ
14. ΜΠΡΙΓΙΟΛ
15. ΚΑΡΔΙΑ ΑΙΧΜΑΛΩΤΗ
16. ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΕΚΠΟΜΠΗ
17. BADITA DE COCO
18. ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑ
19. ΚΙΘΑΡΙΣΤΑΣ Η ΝΤΡΑΜΕΡ
20. ΑΜΠΕΜΠΑΜΠΛΩΜ
21. ΠΕΣ ΤΟ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ
22. Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΖΑΛΗ
23. ΕΙΝΑΙ ΓΑΤΑ
24. ΣΕ ΠΟΣΑ ΤΑΜΠΛΩ
25. ΣΑΝ ΣΤΑΡ ΤΟΥ ΣΙΝΕΜΑ
26. ΠΑΡΕ ΜΕ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ
27. ΑΠΟΤΟΜΑ
28. ΠΑΡΤΙΔΕΣ
29. ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΚΟΛΩΝΑΚΙ
30. ΤΟ ΦΙΛΑΡΑΚΙ
31. ΠΤΗΣΗ ΑΠΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ
32. ΔΕΣΠΟΙΝΑ
33. ΡΙΤΑ ΡΙΤΑΚΙ
34. ΕΥΛΑΜΠΙΑ
35. ΤΣΙΚΑΜΠΟΥΜ
36. ΜΠΑΝΑΚΙ ΜΑΝΑΚΙ
37. ΠΟΙΜΕΝΙΚΟ ΡΟΚ
38. ΣΚΗΝΕΣ ΖΗΛΟΤΥΠΙΑΣ
39. Η ΚΥΡΙΑ ΜΠΟΧΛΟΥΜΠΟΥ
40. ΤΟ ΡΙΣΚΟ
41. ΜΑΖΕΡΑΤΤΙ
42. Η ΣΕΡΕΝΑΤΑ

-------------ΜΕ ΤΗ ΜΕΘΟΔΟΝ των ελευθερων συνειρμων αυτα τα νοσταλγικα ασματα με οδηγουν καπου αναμεσα μουντιαλ μεχικο 1986
κατι σε αλλαγη - απαλλαγη τριτση γενηματα μητσοτακη παγωτο στις φλογες στο βαρσο, γκρην παρκ γρανιτα φραουλα στο πεδιον αρεως,
διαγωνισμα εμεις και ο κοσμος,θωμας μαυρος αναστοπουλος ροτσα και ζαγιετς, μισελ πλατινι, γαλα με χεμο και νεσκουηκ, γκαλης κορωναιος σκροποληθρας καζαζης,
μικρος ηρωας και λουκιανος κηλαηδονης, φρου φρου και νιλς χολγκερσον, μερεντονα, ρετσινα κουρτακη καθε μερα γιορτη...καθε μερα γιορτη...
αλλες εποχες...
φιλακια

[PELTASTIS VARNAVAS]

"Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον», μας ταξιδεύει στους
απέραντους ορίζοντες των δυνατοτήτων μας.
Το νόημα του Ιωνάθαν εξακολουθεί να βρίσκεται
στον ψίθυρο του ανέμου,
που άκουσα εκείνα τα χρόνια στα φτερά ενός γλάρου και που έλεγε:
ΠΕΤΑΞΕ !
"Πέταξε" σημαίνει αποδεσμεύσου, σπάσε τις προσκολλήσεις,
έχε εμπιστοσύνη στη δύναμη του αόρατου.
Να βρούμε εκείνο, που αγαπάμε
να κάνουμε περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο
και να εξακοντίσουμε τον εαυτό μας
προς αυτή την αγάπη με θάρρος,
επιμονή και απόλυτη αποφασιστικότητα»


Richard Bach

http://vithos-psihis.pblogs.gr/2011/03/ ... eysoy.html

[PELTASTIS VARNAVAS]

[ION 4ever]

"PELTASTIS VARNAVAS
Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον», μας ταξιδεύει στους
απέραντους ορίζοντες των δυνατοτήτων μας.
Το νόημα του Ιωνάθαν εξακολουθεί να βρίσκεται
στον ψίθυρο του ανέμου,
που άκουσα εκείνα τα χρόνια στα φτερά ενός γλάρου και που έλεγε:
ΠΕΤΑΞΕ !

Αγαπητέ Δον Κιχώτη πιάσατε πάλι φλέβα χρυσή της αιώνιας νεότητας.
Εκτός από βιβλίο, κάποτε γυρίστηκε και ταινία.
Ίσως μια από τις ωραιότερες που έχω δει.
Φτιαγμένη για όλα τα παιδιά του κόσμου μικρά η μεγάλα.

Συνδέουμε τον υπολογιστή στην τηλεόραση
(όσο μεγαλύτερη οθόνη διαθέτουμε τόσο καλύτερα)
ετοιμάζουμε το "τσάι" μας και αφηνόμαστε στην μαγεία του Γλάρου Ιωνάθαν
να μας ταξιδέψει στην περιπέτεια που ποθεί η ψυχή μας...

Εδώ. Part 1
http://www.youtube.com/watch?v=3o6tgZ6v ... re=related

Part 2
http://www.youtube.com/watch?v=sDSSpma4 ... re=related

Part 3
http://www.youtube.com/watch?v=l5LbLY9h ... re=related

Part 4
http://www.youtube.com/watch?v=NIWiyOhe ... re=related

Part 5
http://www.youtube.com/watch?v=xImj_2ev ... re=related

Part 6
http://www.youtube.com/watch?v=CV94X0XA ... re=related

Part 7
http://www.youtube.com/watch?v=gx7ZLSRu ... re=related

Ένα παραμύθι μαγικό.
Πραγματικά αξίζει τον κόπο, μην τη βαρεθείτε, θα σας αποζημιώσει.

Οσοι δε διαβάζετε αυτό το νήμα και έχετε παιδιά
(όποιας ηλικίας, από 5 και πάνω) είναι must.
θα φτερουγίσουν οι καρδούλες τους.

[PELTASTIS VARNAVAS]

Διάλεξα για αρχή ένα απόσπασμα από το Μέχρι το Φάρο της Βιρτζίνιας Γουλφ. Στο συγκεκριμένο κεφάλαιο, παρακολουθούμε τον κύριο Ράμσεϊ, να διαλογίζεται για την ως τώρα ζωή του, την καριέρα του, τη φήμη του, για το αν και κατά πόσο έχει προσφέρει όσα θα ήθελε στην οικογένειά του κλπ. Έξω στη βεράντα, η γυναίκα του κάθεται και διαβάζει στο μικρότερό της γιο ένα βιβλίο. Κάποια στιγμή τα μάτια του κύριου Ράμσεϊ πέφτουν πάνω τους και ……

«Ποιος θα τον κατακρίνει; Ποιος δε θ’ αναγαλλιάσει μυστικά όταν ο ήρωας βγάλει την πανοπλία και σταθεί στο παράθυρο να κοιτάξει τη γυναίκα και το γιο του, που πολύ μακρινοί στην αρχή, σιγά σιγά όλο και πλησιάζουν, μέχρι που χείλη και βιβλίο και κεφάλι βρίσκονται ολοκάθαρα μπροστά του, αν και είναι ακόμα υπέροχα και ξένα απ’ την ένταση της απομόνωσής του και απ’ την ερημιά των αιώνων και το χαμό των άστρων, κι αν τέλος βάζοντας την πίπα του στην τσέπη και σκύβοντας μπροστά της το μεγαλόπρεπο κεφάλι του – ποιος θα τον κατακρίνει αν προσκυνήσει την ομορφιά του κόσμου;»

http://www.λέσχη.gr/forum/showthread.ph ... E%AF%CE%B1

[PELTASTIS VARNAVAS]

"Οι Σειρήνες, ωστόσο, διαθέτουν ένα ακόμα πιο φοβερό όπλο από το τραγούδι τους. Μπορεί να μην έχει συμβεί ως τώρα, υπάρχει ωστόσο η πιθανότητα κάποιος να γλυτώσει από το τραγούδιν τους, από τη σιωπή τους όμως αποκλείεται. Τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να αντισταθεί στα συναισθήματα εκείνου που πιστεύει ότι τις νίκησε με την αξία του, η υπεροψία που απορρέει από την πεποίθηση αυτή είναι σαρωτική..."

η σιωπη των σειρηνων, φραντς καφκα, εκδοσεις ροες,διηγηματα και μικρα πεζά

[PELTASTIS VARNAVAS]

εβδομη σφραγιδα του μπεργκμαν

επαιξες υπουλα και με ξεγελασες....θα πει την ωρα της εξομολογησης



ΧIV αιώνας. Ο ιππότης Αντώνιος Μπλοκ (Μαξ φον Σίντοφ) μαζί με τον ιπποκόμο του Γιονς (Γκούναρ Μπιόρνστραντ) επιστρέφουν από τις σταυροφορίες στην πατρίδα απ' όπου έλλειψαν για εννέα χρόνια. Στο δρόμο συναντούν τον Θάνατο (Μπένγκτ Έκεροτ) μεταμφιεσμένο σε μαυροντυμένο άντρα, ο οποίος θα ζητήσει από τον ιππότη να τον ακολουθήσει.

Ο ιππότης με τη σειρά του θα του προτείνει να παίξουν μια παρτίδα σκάκι: Αν ο ιππότης κερδίσει την παρτίδα, κερδίζει και τη ζωή του. Όμως δεν προλαβαίνουν να τελειώσουν τη παρτίδα καθώς ο ιπποκόμος ξυπνάει. Ο ιππότης και ο σύνοδός του συνεχίζουν τον δρόμο τους, ενώ η παρτίδα του με το Θάνατο θα συνεχιστεί αργότερα.

Καθώς οι πρωταγωνιστές προχωράνε, συναντούν τα χωριά που μαστίζονται από την πανούκλα. Στην πορεία τους σώζουν μια κοπέλα από βιαστή και την παίρνουν μαζί τους, όπως επίσης και μια γυναίκα που θα έπρεπε να καεί στη φωτιά ως μάγισσα.

Τον Αντώνιο Μπλοκ βασανίζουν υπαρξιακά προβλήματα. Στην αναζήτηση της λύσης βρίσκει μια εκκλησία και εξομολογείται στον ιερέα, στον οποίο διηγείται το σχέδιο του που έχει σκεφτεί ώστε να νικήσει το Θάνατο στο σκάκι. Δεν καταλαβαίνει όμως ότι ο ιερέας είναι ο ίδιος ο Θάνατος.

Στο τέλος ο Θάνατος κερδίζει την παρτίδα και παίρνει τον Αντώνιο Μπλοκ μαζί του.





http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CE ... E%B4%CE%B1

---->ίσως η κορυφαια ταινια...νοσταλτζικ αναδρομη θερινα σινεμα εξαρχειων καλοκαιρινες μπυριτσες
90'ς.. αναλυσεις...προσεγγισεις

[PELTASTIS VARNAVAS]

με δεδομενη τη νοσταλγικη διαθεση ενιοτε μπερδευω τες αναδρομες με καποιες
διαδρομες...
ετσι και προσφατα τρεχοντας σαν το θαναση βεγγο μας σε καποια απο τις αγαπημενες
ταινιες του σαββατοβραδου...κυκλοφορουσα σε λατρεμενες γειτονιες των αθηνων
κατω πατησια, εξαρχεια, κυψελη, παπαδιαμαντη, πολυτεχνειο, ιπποκρατους-σοκολατινα στον ασημακοπουλο και πολυ παλιοτερα στον γουνη, νομικη...
οι εικονες απογοητευτικες οπως τις εχουμε πλεον σχεδον συνηθισει [ποτέ βεβαια δεν προκειται να τις αποδεχθουμε]...τσιμεντο, σκουπιδια, ναρκωτικα, εκνευρισμος...
τυποποιημενα χαμογελα, αμηχανια χορευοντας τσηκ του τσηκ με το τελευταιο
μοντελο της σαμσουνγκ [σιγουρα θα ειχε και οθονη αφης...αραγε η οθονη ξεχωριζει το χαμογελαστο μαγουλο απο το προστακτικο δακτυλο?]...
ελαχιστα τα παλια νεοκλασσσικα σπιτια-αρχιτεκτονικες οασεις στη σαχαρα των μπετονενιων
ζομπι...σαββατο κι αποβραδο και ασετυλινη στην αριστοτελους....φυλης, αλκαμενους, μιχαηλ βοδα, θηρας, αγιου μελετιου...περασμενα μεγαλεια...
κι ομως πατησιων και τοσιτσα στην καρδια της κοινωνικης σηψης ,υποκρισιας και αναλγησιας
ο απριλης φωναζει παρων!!!τα εσπεριδοειδη ανθη επιμενουν αιωνες τωρα να μοσχοβολανε ανοιξη γυρω μας κι εντος μας...ενα αερακι για μια στιγμη νικα το καψαεριο και γεμιζει τα πλεμονια ΜΕ νερατζια...το ιδιο αρωμα πεισματικο αιωνες τωρα...ναι ισως αυτη η μυρωδια να εχει το χρωμα της ελπιδας και τη μελωδια τρυφερου αγγιγματος στο μαγουλο...μια στιγμη αιωνιοτητας...ξαφνικα ολη η πατησιων μοσχοβολα σαν την πολη του πορτοκαλιου και τα φυλλα σιγοψυθιριζουν στις καρδιες μας...ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑ


Είδα τη Σούλα και τον Δεσποτίδη,
στο όνειρό μου τους είδα ζωντανούς
κι άστραψε το όνειρο σαν δαχτυλίδι
που ήρθε να ντύσει πάλι τους γυμνούς.

Ανησυχούσα μην καταλάβουν
πως ήταν πεθαμένοι από καιρό
το ανεμιστήκαν· και για να με προλάβουν
με πλύναν μ’ ένα γέλιο καθαρό.

Πού ήταν το θάρρος κι η πίστη μου αίφνης ;
Μαζί τους ήμουνα στην άλλη Αριστερά
που είδε τον κόσμο σαν έργο τέχνης
με τελειωμένα κι αθάνατα φτερά.

Ένα κουβούκλιο μου ’χαν κατεβάσει
πλάι στο τριφύλλι, σε γήπεδο βαθύ
φωνές και κόρνες είχαν σωπάσει
στον Υμηττό είδα φως τριανταφυλλί.

Είδα τους φίλους, τα πρόσωπα όλα,
την Ιπποκράτους, τη θάλασσα μακριά,
τα σκαλοπάτια του Άι Νικόλα,
καρέκλες άδειες στο υπαίθριο σινεμά.

Κι είδα ένα τέλος στο σινεμά τους
στο μαξιλάρι μου έκλαψα βαθιά,
τα πρόσωπά μας, τα ονόματά μας,
πόση προσπάθεια, πόση μοναξιά ;

Και τι ιδρώτας απ’ τη μεριά μου
μες στων ονείρων τις αόρατες κλωστές . . .
όταν ανοίξανε τα βλέφαρά μου
στο στόμα πλάι μου ακόμα ήταν υγρές.

Φιλί και σάλιο από μετάξι
σαν σκουληκάκι στα φύλλα της μουριάς
που έγινε νύμφη για να πετάξει
μέσα στου ήλιου τα εκατομμύρια φλας.

Μη πετάξεις τίποτα, 1994

http://pampalaionero.wordpress.com/2010 ... %BA%CE%B1/

συμπαθατε με νεοι ιδεοφιλοι και νεοεισερχομενες που απουσιαζω τρεχω και δεν σας προλαβαινω...δεχθητε απο εδω αυτο το πρωτο καλωσορισμα μου

[PELTASTIS VARNAVAS]

Ο λαός σα να τον τραβούσε μια ακατανίκητη δύναμη, όλοι μαζεύονται στο πέρασμά του και τον ακολουθούν. Σιωπηλός, περνά καταμεσής του πλήθους, μ' ένα χαμόγελο απέραντης συμπάθειας. Η καρδιά του πλημμυρίζει από αγάπη, τα μάτια του αντανακλούν τη Γνώση, το Φως, τη Δύναμη, που φωτίζουν και ξυπνούν την αγάπη στις καρδιές, τους απλώνει τα χέρια, τους ευλογεί, μια άρετή εξυγίανσης βγαίνει απ' την κάθε επαφή μαζί του κι' ακόμη απ' τα φορέματά του. Ένας γέρος, τυφλός απ' τα παιδικά του χρόνια φωνάζει μεσ' από το πλήθος : "Κύριε θεράπευσέ με και θα δω". Ο λαός χύνει δάκρυα χαράς καί φιλά το χώμα όπου πατά. Απ' τα μάτια του γέρου πέφτει ένα φλούδι κι εκείνος βλέπει. Τα παιδιά σκορπίζουν λουλούδια στο πέρασμά του και φωνάζουν "Ωσαννά!" Εκείνος, φωνάζουν. Είναι Εκείνος ! Δεν μπορεί παρά να 'ναι Εκείνος. Σταματά στην πλατεία της Μητρόπολης της Σεβίλλης τη στιγμή που φέρνουν ένα μικρό άσπρο φέρετρο, όπου αναπαύεται η εφτάχρονη μοναχοκόρη κάποιου προύχοντα. Η νεκρή είναι σκεπασμένη με λουλούδια. "Θ' αναστήσει το παιδί σου", φωνάζουν απ' το πλήθος κι η μητέρα κλαίει. Ο παπάς που προχωρεί μπρός απ' το φέρετρο, κοιτάζει μ' ένα ύφος συγχυσμένο καί ζαρώνει τα φρύδια. Ξαφνικά, μια φωνή αντηχεί, η μητέρα ρίχνεται στα πόδια του : "Αν είσαι Εσύ, ανάστησε το παιδί μου !" και του απλώνει τα χέρια της. Η πομπή σταματά, αφήνουν το φέρετρο πάνω στις πέτρες της πλατείας. Το κοιτάζει με οίκτο, το στόμα του προφέρει για μια φορά ακόμη : "Ταλιθά κούμμι" και η κόρη εγείρεται. Η νεκρή σηκώνεται, κάθεται και κοιτάζει γύρω της με ύφος κατάπληκτο, χαμογελαστή. Κρατεί ακόμη στα χέρια της το μπουκέτο με τ' άσπρα τριαντάφυλλα, που συνηθίζουν να δίνουν στους νεκρούς. Μέσα στο πλήθος, όλοι έχουν ταραχτεί,φωνάζουν, κλαίνε.


..............> http://oistros-reportaz1.blogspot.com/2 ... st_13.html

αποσπασμα
ο μεγας ιεροεξεταστης, φιοντορ ντοστογιεφσκη

[PELTASTIS VARNAVAS]

Θα ξανασπείρει καλοκαίρια
Στην άγρια παγωνιά του νου
Αυτός που κάρφωσε τ' αστέρια
Στην άγια σκέπη τ' ουρανού
Κι εγώ κι εσύ κι εμείς κι οι άλλοι
Θα γεννηθούμε τότε πάλι.
(Νίκος Γκάτσος)


http://www.eoniosiniohos.gr/therapeftiki/apopsi/1.shtml

[axinosp]

Γλυκιά συμμορία:μάθημα ανατομίας


Για πολλούς (μαζί τους κι εγώ) η Γλυκιά Συμμορία αποτελεί την κορυφαία στιγμή του σύγχρονου Ελληνικού κινηματογράφου. Η εκπληκτική σκηνοθεσία του Νικολαϊδη, η υπέροχη μουσική του Χατζηνάσιου, το ανατρεπτικά ροκ σενάριο με τις αξεπέραστες ατάκες των πρωταγωνιστών συγκροτούν ένα φιλμ που χαράζει βαθειά το μυαλό και την καρδιά σου.

Μα πάνω απ'όλα είναι οι τέσσερις ήρωες-αντιήρωες της Συμμορίας. Ο Αργύρης, ο υπέροχος απατεωνίσκος αλλά και η ψυχή της παρέας, η Σοφία η σκληρη επαναστάτρια και ταυτόχρονα η αισθησιακή βιζιτού, η Μαρίνα η πανέμορφη γλυκιά ηρωίδα μας και ο Αντρέας ο αυθόρμητος λαϊκοροκάς, επιπόλαιος μα και πιστός μέχρι το τέλος. Ήρωες που μας κάνουν να γελάσουμε και να κλάψουμε και στο τέλος μας στοιχειώνουνε με την αλληλεγγύη στη μοναδική φιλία τους.

[PELTASTIS VARNAVAS]

ο νους και η καρδια συμπορευτηκασιν καλοκαιρι που μας μπηκε
θκιαβαζω και της πιτσιρικαριας μας τα ποστς περι περατος εξετασεων και εναρξης του ουσιαστικου θερους
χροοοονια πισω τελειωναμε στα 80ς το δημοτικο σχολειο και το ριχναμε τα μεσημερια με τον ηλιο [οταν μας μαντρωνανε ] διαβασμα θησαυρο της βαγιας και ιουλιο βερν...ιουλιος μεσα στον ιουνιο μακρυα απο το σουνιο
αφιερουται εις ουλλους και ουλλες και ειδικα στους αλιεις...[θα καταλαβετε το γιατι...]

---------------------------------------------------------
http://blog.teleologikos.eu/?p=81
20.000 λευγες κατω απο τη θαλασσα, ιουλιος βερν
Μέρος Πρώτο, Κεφάλαιο Δέκατο

[...] Στο κέντρο της αίθουσας υπήρχε πλούσιο τραπέζι. Ο πλοίαρχος Νέμο μου ‘δειξε τη θέση μου.

- Καθίστε, μου είπε, κι αρχίστε να τρώτε σαν άνθρωπος που σίγουρα πεθαίνει από την πείνα.

Το γεύμα περιλάμβανε ορισμένη ποσότητα από φαγητά, που μόνον η θάλασσα είχε προμηθεύσει το περιεχόμενό τους, κι από μερικά άλλα, που αγνοούσα τη φύση και την προέλευσή τους. Πρέπει να ομολογήσω πως ήταν καλά, με μια ιδιάζουσα ωστόσο γεύση, που γρήγορα συνήθισα. Αυτές οι διάφορες τροφές μου φάνηκαν πλούσιες σε φώσφορο και σκέφτηκα πως πρέπει να είχαν θαλασσινή προέλευση.

Ο πλοίαρχος Νέμο με κοίταζε. Δεν τον ρώτησα τίποτα, αυτός όμως μάντεψε τις σκέψεις μου κι αποκρίθηκε μόνος του στις ερωτήσεις που ανυπομονούσα να του κάνω.

- Τα περισσότερα απ’ αυτά τα φαγητά σάς είναι άγνωστα, μου είπε. Μπορείτε πάντως, να τα φάτε άφοβα. Εϊναι υγιεινά και θρεπτικά. Έχω από καιρό απαρνηθεί τα τρόφιμα της γης και δε νιώθω τώρα λιγότερο καλά. Το πλήρωμά μου, που ‘ναι γεροδεμένο, δεν τρέφεται διαφορετικά από μένα.

- Ώστε, λοιπόν, είπα, όλες αυτές οι τροφές είναι προϊόντα της θάλασσας;

- Μάλιστα, κύριε καθηγητά, η θάλασσα ικανοποιεί όλες μου τις ανάγκες. Πότε ρίχνω τα δίχτυα μου και τα τραβάω, έτοιμα να σκάσουν από ψάρι. Πότε βγαίνω κυνήγι μέσα σ’ εκείνο το στοιχείο, που φαίνεται απρόσιτο στον άνθρωπο, και πιάνω το θήραμα που φωλιάζει μέσα στα υποβρύχια δάση. Τα κοπάδια μου, όπως εκείνα του γερο-βοσκού Ποσειδώνα, βόσκουν άφοβα στα απέραντα λιβάδια του ωκεανού. Έχω μια ολόκληρη ιδιοκτησία εκεί, που την εκμεταλλεύομαι μόνος μου και που τη σπέρνει πάντα το χέρι του Δημιουργού των πάντων.
Κοίταξα με κάποια απορία τον πλοίαρχο Νέμο και του αποκρίθηκα:

- Καταλαβαίνω απόλυτα, κύριε, να προμηθεύουν τα δίχτυα σας θαυμάσια ψάρια για το τραπέζι σας, καταλαβαίνω λιγότερο το ότι κυνηγάτε το υδρόβιο θήραμα στα υποθαλάσσια σας δάση, δεν καταλαβαίνω όμως καθόλου πως ένα κομμάτι κρέας, όσο μικρό κι αν είναι, μπορεί να περιλαμβάνεται στο μενού σας.

- Κι όμως, κύριε, μου αποκρίθηκε ο πλοίαρχος Νέμο, δεν χρησιμοποιώ ποτέ το στεριανό κρέας ζώων.

- Κι αυτό εδώ; συνέχισα δείχνοντας μια πιατέλα όπου υπήρχαν μερικές φέτες από φιλέτο.

- Αυτό που εσείς νομίζετε πως είναι κρέας, κύριε καθηγητά, δεν είναι παρά φιλέτο από θαλάσσια χελώνα. Έχουμε ακόμα και μερικά συκώτια από δελφίνια, που θα μπορούσατε να τα πάρετε για χοιρινό. Ο μάγειράς μου είναι πολύ επιδέξιος κι ιδιαίτερα στο να διατηρεί αυτά τα διάφορα προϊόντα του ωκεανού. Δοκιμάστε όλα αυτά τα φαγητά. Αυτή είναι κονσέρβα από ολοθούριους, τους οποίους κι ένας Μαλαίος ακόμα θα την έβρισκε μοναδική στον κόσμο, αυτή είναι μια κρέμα που έγινεμε γάλα απ’ το μαστάρι κάποιου κήτους και με ζάχαρη από τους μεγάλους φίκους της Βόρειας Θάλασσας και, τέλος, επιτρέψτε μου να σας προσφέρω γλυκό του κουταλιού από ανεμώνες, που αξίζουν όσο κι εκείνα από τα πιο νόστιμα φρούτα.

Δοκίμαζα, περισσότερο από περιέργεια παρά από την επιθυμία μου να δοκιμάσω εκλεκτά εδέσματα, ενώ ο πλοίαρχος Νέμο με μάγευε με τις απίθανες ιστορίες του.

- Αυτή, ωστόσο, η θάλασσα, κύριε Αρονάξ, αυτή θαυματουργή, αστείρευτη τροφός δε με τρέφει απλά και μόνο, με ντύνει κιόλας. Αυτά τα υφάσματα που σας σκεπάζουν τα ‘χουμε υφάνει με το βύσσο από ορισμένα μαλάκια, τα ΄χουμε βάψει με την πορφύρα των αρχαίων και τους δίνουμε διάφορες βιολετιές αποχρώσεις που τις εξάγουμε από τις ακαθαρσίες της Μεσογείου. Τα αρώματα που θα βρείτε στην τουαλέτα της καμπίνας σας είναι το προϊόν απ’ την απόσταξη μερικών υδρόβιων φυτών. Το κρεβάτι σας είναι φτιαγμένο από το πιο απαλό φυτό ζωστήρα του ωκεανού. Ο κονδυλοφόρος σας είναι από έλασμα φάλαινας, το μελάνι σας εκκρίνεται απ’ τη σουπιά ή το καλαμάρι. Όλα τα παίρνω τώρα απ’ τη θάλασσα, όπως όλα θα γυρίσουν σ’ αυτήν κάποια μέρα!

- Αγαπάτε τη θάλασσα, πλοίαρχε.

- Ναι, την αγαπώ! Η θάλασσα είναι το παν! [...]

Μέρος Πρώτο, Κεφάλαιο Δωδέκατο

[...] Άνοιξε κατόπιν μια πόρτα και φάνηκε μια κουζίνα που είχε τρία μέτρα μάκρος και βρισκόταν ανάμεσα στις μεγάλες αποθήκες του πλοίου. Στην κουζίνα, ο ηλεκτρισμός, που ‘ταν πιο δυνατός και πιο υπάκουος κι απ’ αυτό ακόμα το γκάζι, χρησίμευε για όλα τα ψησίματα. Τα σύρματα, που φτάναν κάτω απ’ τα ηλεκτρικά μάτια, μετέδιδαν σε κάτι σφουγγάρια από πλατίνα μια θερμότητα που μοιραζόταν και διατηρούνταν κανονικά. Ζέσταινε ακόμα μερικές αποστακτικές συσκευές, που με την εξάτμιση προμήθευυαν θαυμάσιο πόσιμο νερό. Δίπλα στην κουζίνα υπήρχε ένα βολικά διευθετημένο λουτρό, που οι βρύσες του προμήθευαν κατά βούληση κρύο ή ζεστό νερό [...] (σ.σ όλα αυτά, προφητευμένα από το 1870!)


Μέρος Δεύτερο, Κεφάλαιο Έκτο

[...] Σημείωσα ακόμα μερικές χειλούδες που έχουν τρία δέκατα του μήκους μάκρος, οστεώδη ψάρια με διαφανή λέπια, που το κιτρινόμαυρο χρώμα τους είναι ανακατεμένο με κόκκινα στίγματα, τρώνε πολλά θαλασσινά φυτά, πράγμα που τους δίνει θαυμάσια γεύση. Έτσι οι χειλούδες ήταν περιζήτητες απ’ τους καλοφαγάδες της αρχαίας Ρώμης, και τα εντόσθια τους, μαγειρεμένα με σπέρματα από σμέρνες, μυαλά παγωνιού και γλώσσες από φοινικόπτερα, αποτελούσαν το θεσπέσιο φαγητό που άρεσε πολύ στον Βιτέλλιο [...]

____________________________________________________________
(από τη μετάφραση της Έλλης και του Γιάννη Αγγέλου, εκδ Ζαχαρόπουλος)

[PELTASTIS VARNAVAS]

δεν υπηρξα αεκτσης

ουτε ομως και αντιαεκτζης

σε προλαβα ομως να οργωνεις τη γραμμη του αραουτ στη φιλαδελφεια στα ερλυ εητης

η θεση σου σημερα κρινω οτι ειναι στες νοσταλγικες αναδρομες και οχι τοσο μονο στα αθλητικα

σημερα που απαιτειται αλλαγη του μιγματος: ταλεντου, αποδοτικοτητας, τρελας...

σε θεωρω παλι επικαιρο Χρησταρα Αρδιζογλου



http://assets.in.gr/assetservice/data/D ... /1pr8d.gif

[PELTASTIS VARNAVAS]

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΩΞΑΝΤΡΑ


"Η Κωνσταντινούπολη εκείνη την εποχή ήτανε ένα χαρμάνι από διάφορες πολιτείες, προάστια και χωριά, σκορπισμένα πάνω στα παράλια της Μικράς Ασίας και της Ευρώπης...Την ευρωπαϊκή όχθη του Βοσπόρου την κατοικούσαν περισσότερο Έλληνες και γενικά Ευρωπαίοι: το Μέγα Ρέμα, το Μπουγιούκ-Ντερέ, τα Θεραπειά, όλα εκείνα τα προάστια θυμίζανε Ευρώπη...Κανένας Ευρωπαίος δεν κάθονταν στην παλιά Πόλη: Τουρκιά. Και κανένας Τούρκος δεν κάθονταν στο Σταυροδρόμι: Ρωμιοσύνη".


Και άλλο ένα απόσπασμα από τη Λωξάντρα:


«Μια από τις μεγάλες στιγμές ευδαιμονίας της Λωξάντρας ήταν και η στιγμή που ξένιαζε από όλες τις δουλειές, έπινε τον απογευματινό της καφεδάκο και στρώνουνταν στην κόγχη του μιντεριού, μέσα στο χαμηλό της ονταδάκι, με το εργόχειρό της στο χέρι.

Όταν, ύστερα από δυο εβδομάδες, έφυγε απ’ τα Ταταύλα, μόλις πάτησε το πόδι της στο Μακροχώρι, αμέσως στη μύτη της ήρθε η μυρωδιά του σπιτιού της, η μυρωδιά του κήπου της και η μυρωδιά από τον κήπο του Ρεσάτ πασά που ήταν δίπλας τον δικό της. Οι απριλιάτικες βροχές είχανε σταματήσει και τα κυπαρίσσια από τον κήπο του Ρεσάτ πασά ήτανε καταπράσινα. Ο πλάτανός της είχε τινάξει τα νέα φυλλαράκια του και πάνω απ’ το ντουβάρι φαίνονταν οι καινούργοι κλώνοι από το αιγόκλημά της. Η μικρή πόρτα του κήπου της ήταν ανοιχτή και στο κατώφλι κάθουνταν η γάτα της η Καλυψώ,-άσπρο πονπόνι πούντρας, τιφτίκι ανατολίτικο. Σεχερεζάντ από τις χίλιες και μια νύχτες των παραμυθιών. Ωραία των ωραίων ανάμεσα στις γάτες της Ανατολής. Και μόλις την είδε την Λωξάντρα από μακριά, τη γνώρισε! Αχ! Αυτό δεν είναι η χαρά. Και οι σκύλοι της γειτονιάς τη γνώρισαν. Και ο Ταρνανάς σαν άκουσε τα βήματά της πετάχτηκε απ’ την κουζίνα βαστώντας στο χέρι του την τρυπητή κουτάλα. Και τα παιδιά, και η Σουλτάνα, ως και ένας τζίτζικας παράκαιρα άρχισε πάνω απ’ το πεύκο της να τερετίζει. Τα χελιδόνια κοντά στο λούκι του σπιτιού χτίζανε πάλι τη φωλιά τους. «Δόξα σοι ο Θεός!»

Είναι ανάγκη να γράφεις ποιήματα για να είσαι ποιητής; Ή να ξέρεις τις νότες για να είσαι μουσικός; Ή να είσαι θρήσκος για να φτάσεις στον Παράδεισο; Να τον , να ο Παράδεισος, κι αν έχεις μάτια βλέπεις. Αν δεν έχεις μάτια, ούτε στη γη, ούτε στον ουρανό Παράδεισο δεν πρόκειται να γνωρίσεις.

Σαν κάθισε το απόγευμα στη κόγχη του μιντεριού της, πήρε μπροστά της το κουρελόμπογο να ψάξει νάβρει κανένα κομμάτι απαλή βατίστα για να κεντήσει σαλιαρίστρες του μωρού. Ο κουρελόμπογος ήταν άνω-κάτω. Ξένο χέρι θα μπήκε μέσα κει όσον καιρό έλειψε στα Ταταύλα.

-Κακόν-καιρό-να-μην-έχουνε, μουρμουρίζει η Λωξάντρα ταξιθετώντας τα κουρέλια της.

Βαστά στο χέρι της ένα θαλασσί κουρέλι και στέκεται. Αυτό πως βρέθηκε εδώ; Από πού είναι; Α, είναι ένα κουρέλι από το τσιτάκι που είχε ράψει η μάνα της… διες, διες… πόσω χρονών πράμα!

Κάθεται συγκινημένη με το κουρέλι στο χέρι. Διες εκεί! Το φουστάνι φορέθηκε, ξεθώριασε, πάλιωσε, και κείνη που το φόρεσε είναι πεθαμένη. Και όμως το κουρέλι απόμεινε ολοζώντανο. Τι είναι ο άνθρωπος! Να και ένα κομμάτι στόφα απ’ τις παλιές κουρτίνες τους, να και ένα κομμάτι μπαμπακοφανέλα από τη ρόμπα που είχε ράψει όταν γέννησε τον Αλεκάκη της. Αχ! Να και ένα κομμάτι απ’ τη νυφική της ρόμπα.


Ολάκερο το παρελθόν ζωντάνεψε μπροστά της. Ολάκερο το παρελθόν δεμένο σ’ ένα μπόγο.»

-------------------ΛΩΞΑΝΤΡΑ, ΜΑΡΙΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ----ΚΑΛΗΜΕΡΟΒΔΟΜΑΔΑ

[PELTASTIS VARNAVAS]

Είναι κάτι νύχτες, που τ' αστέρια κατεβαίνουνε χαμηλά.
Που λιώνει το φεγγάρι και νοτίζει την ψυχή σου.
Είναι κάτι νύχτες, που όλα σιγοτραγουδούν. Ακόμα κι οι πέτρες.
Και τα ξερά κλαδιά.
Αυτές τις νύχτες προτιμά να σε θυμάται η μοναξιά σου.
Κι έρχεται ακάλεστη. Χωρίς να χτυπήσει ούτε καν την πόρτα,
να ρωτήσει αν δέχεσαι επισκέψεις. Χωρίς να κρατά η αφιλότιμη,
ούτ' ένα λουλουδάκι. Ούτ' ένα γλυκό, μπας και σε ξεγελάσει.
Θρονιάζεται στην ψυχή σου κι ανάβει προκλητικά το τσιγαράκι της.
«Αυτάααα! Πού είχαμε μείνει;»
Σου λέει μ' όλο το θράσος της και σε κοιτά κατάματα.
Είν' αυτές οι νύχτες, που τ' άστρα κατεβαίνουν χαμηλά.
Που λιώνει το φεγγάρι. Που όλα σιγοτραγουδούν.
Είν' αυτές οι νύχτες τελικά, που βλέπεις καθαρά, το χρώμα που έχουν τα μάτια της μοναξιάς.
Ίδιο ακριβώς, όπως οι στάχτες από τα όνειρα.

ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ - «Στον ίσκιο των πουλιών»
Εκδόσεις: ΚΑΛΕΝΤΗΣ - 2003
http://www.ekfrasis.info/

[PELTASTIS VARNAVAS]

Venceremos (Θα νικήσουμε)

Στίχοι: Νικόλας Άσιμος
Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Πρώτη εκτέλεση: Νικόλας Άσιμος

Αποκομμένος απ' όλους κι απ' όλα
σε μαγεμένη τροχιά
πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα
τίποτα δε μ' ακουμπά
στον παράξενο μου χρόνο

Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
να σ' αγκαλιάσω να μ' αγκαλιάσεις
να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι
να σ'αγαπήσω να μ'αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά
μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά
στων προσώπων μας τις ζάρες

Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες
δίχως καβάντζα καμιά
ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας
και η ψυχή μου πηδά
στου απέραντου τη ψύχρα

Θες ν' αγγίξεις την αλήθεια
για βγες απ' έξω απ' τη συνήθεια
σύρε κι έλα να με λούσεις
κι ας είμαι της καθαρευούσης
να σ' αγαπήσω να μ' αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Δρεπανηφόρα άρματα περνάν
στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν
ασυγκίνητο σ' αφήνει
Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα
θωρακισμένε καιρέ
με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα
σε πλησιάζω ,μωρέ
μ' αυταπάτες πια δεν έχω

Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
δες θα φτιάχνουμε στιχάκια
να περπατάν σαν καβουράκια
πλάγια κι ακριβά τα χάδια
φως αχνό μες στα σκοτάδια
Μ' ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ
στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Venceremos, Venceremos

[PELTASTIS VARNAVAS]

4. Το Μεϊντάνι (Σείριος-Μύλος, 1993)

… Θα ήμουν οκτώ χρονών και η Αντιγόνη έξι όταν αποφασίσαμε να ζήσουμε μαζί και να παντρευτούμε. Μια μέρα στο Μεϊντάνι*, η μάνα της μας είδε αγκαλιασμένους, μας χώρισε βίαια και μου έδωσε ένα χαστούκι μπροστά στον κόσμο. Το βράδυ μ’ έδειρε ο πατέρας μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη γιαγιά μου με τα λίγα δό-ντια, να γελά.
… Στα δεκάξι μου στο πρώτο ραντεβού στο σχολείο όταν είδα την Έλλη να έρχεται ένιωσα μια συγκίνηση που ήταν πάνω από τη δύναμη μου και έφυγα τρέχοντας…

Λουδοβίκος των Ανωγείων
*πλατεία

Το χρώμα της Αγάπης

Ποιο το χρώμα της αγάπης
ποιος θα μου το βρει.
Αν είναι κόκκινο σαν ήλιος
θα καίει σαν φωτιά
κίτρινο σαν το φεγγάρι
θα’ χει μοναξιά.
Να ‘χει του ουρανού το χρώμα
θα ‘ναι μακρινή
Να ‘ναι μαύρο σαν τη νύχτα
θα ‘ναι πονηρή.
Ποιο το χρώμα της αγάπης
ποιος θα μου το βρει.
Να ‘ναι άσπρο συννεφάκι
φεύγει και περνά
Να ‘ ναι άσπρο γιασεμάκι
στον ανθό χαλά
Να ‘ ναι το ουράνιο τόξο
που δεν πιάνεται
όλο φαίνεται πως φτάνω
και όλο χάνεται;


ΑΦΟΥ Η μερα μου ξεκινησε με λουδοβικο ας τερματισει με λουδοβικο...ποιητικο σχημα κυκλος
οπως σε καποια μεηλ
καλο μεσημερι -καλο μεσημερι

[Oneiro]

"...Σήμερα αισθάνομαι ότι ο Μικρός Ήρως ήταν μεταξύ γελοιοποίησης και αναγνώρισης. Είναι ίσως ένα, σύμπλεγμα που έμεινε από τότε, γι' αυτό είχα βάλει και το ψευδώνυμο . Δεν ήθελα οι συνάδελφοι στις εφημερίδες που δούλευα - όπου ήμουν διακεκριμένος, στις εφημερίδες, ότι ήθελα να το κάνω το έκανα - δεν ήθελα λοιπόν να ξέρουν ότι εγώ γράφω τον Μικρό Ήρωα, είχα κατά κάποιον τρόπο μια ντροπή. Αυτά βέβαια, είναι τα παράξενα της ζωής, το ξέρω… Κι ακόμα γνωρίζω ότι τον Μικρό Ήρωα τον ξεκίνησα για να βγάλω λεφτά - να είμαστε εξηγημένοι. Τον ξεκίνησα επειδή δεν μου έφταναν τα λεφτά απ΄τις εφημερίδες, οι οποίες τότε είχαν μισθούς. Ήταν περισσότερα αυτά που έβγαζα από τη Μάσκα παρά αυτά που έβγαζα από την εφημερίδα.

To 1954 αν θυμάμαι καλά, είχα βάλει το Γιώργο Θαλάσση να σώζει τον Ουίνστον Τσώρτσιλ και αυτός να ρωτάει : " Τι θέλεις να σου δώσω; " και ο Γιώργος Θαλάσσης απαντάει: "Την Κύπρο" ενώ ο Σπίθας θα θυσιαζόταν για την Κύπρο αλλά το φαΐ, φαΐ ! Πράγματι του έδωσε φαΐ, αν θυμάμαι καλά. Εδώ να πούμε και μία ιστορία για την Κύπρο. Με ειδοποιούν απ' το Πρακτορείο ότι απαγορεύτηκε η κυκλοφορία του Μικρού Ήρωα στην Κύπρο. Πήγα στον Παρασκευά, τον διευθυντή του Πρακτορείου, δεν ζει πια, ο οποίος ήταν πολύ οργανωμένος και σωστός. Πάω λοιπόν και μου λέει "Οι Άγγλοι δεν το επιτρέπουν". Τι να κάνω; Που να πάω; Γιατί ήταν πολύ σημαντικό, είχε μεγάλη κυκλοφορία στην Κύπρο, όλοι αυτοί που βγήκαν μετά το Γρίβα της ΕΟΚΑ, όλοι αυτοί ήταν αναγνώστες. Είχα συρτάρια ολόκληρα με τα γράμματά τους, και έκανα τη βλακεία και τα πέταξα. Μου λέει λοιπόν : " πήγαινε στην Πρεσβεία και προσπάθησε να τους πείσεις ". Πήγα λοιπόν στην πρεσβεία, εκεί βρήκα έναν που μιλούσε θαυμάσια ελληνικά, δεν καταλάβαινες αν είναι Έλληνας ή ξένος και ήταν ο υπ' αριθμόν ένα των τότε αγγλικών υπηρεσιών, της Μ16, και του είπα έτσι και έτσι. " Γιατί ; ", μου λέει. " Επειδή είναι και η Τουρκία στη μέσ , γράφεις πολλά κατά της Τουρκίας ". Του λέω : " Γράφω κατά της Τουρκίας αλλά γράφω πολλά υπέρ της Αγγλίας ". Και μου απαντάει : " Δυστυχώς , δεν γίνεται " . Εκεί εγώ λιγάκι εξάπτομαι, λέω ότι είναι αδικία, χάνω την ψυχραιμία μου και του φωνάζω : " Αν σας θίξω εσάς, τι θα γίνει ; " Μου απαντάει : " Πως μπορείς να μας θίξεις ; " Του λέω : " Υπάρχει τρόπος και είναι ο εξής : Eγώ κάθε τόσο παρουσιάζω κάποιον προδότη, ο οποίος έπαιζε σημαντικό ρόλο στη σχέση μεταξύ των αντιμαχομένων, είτε μεταξύ των Ελλήνων - Γερμανών, Γερμανών - Άγγλων. Κατά κανόνα οι προδότες είναι κάποια χαμένα κορμιά. Τι θα λέγατε αν από εδώ και πέρα οι προδότες είναι κάποιοι Άγγλοι, μέχρι και στο περιβάλλον του άγγλου Αρχιστράτηγου; " Μου λέει : " Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό " Τον ρωτάω λοιπόν : " Δεν μπορώ από ποια πλευρά; Αν το γράψω θα τυπωθεί και θα κυκλοφορήσει " Μου λέει ότι δεν είναι σωστό και του λέω : "Είναι σωστό αυτό που κάνετε εσείς ; Μήπως μπορούμε να το κυκλοφορήσουμε το περιοδικό στην Κύπρο ; Tότε άρχισε να μου λέει ότι υπάρχει εντολή από πάνω, ότι είναι πολύ δύσκολο.

Ύστερα από αυτό για μερικές εβδομάδες δημοσιεύεται μια ιστορία όπου προδότης βρίσκεται ως και στο γραφείο του Αρχιστράτηγου. Μία φορά μάλιστα θεωρήθηκε ύποπτος και ο ίδιος ο Αρχιστράτηγος. Οπότε με ειδοποίησε το πρακτορείο , δεν με φώναξε ο Εγγλέζος αξιωματούχος, γιατί δεν μπορούσε να ρίξει τα μούτρα του , με ειδοποίησε το Πρακτορείο ότι επιτρέψανε την κυκλοφορία. Ήταν ένας εκβιασμός, ίσως δεν ήταν και πολύ θεμιτό αυτό που έκανα αλλά δεν ήταν δυνατόν να δεχτώ να μου απαγορεύει να κυκλοφορήσω χωρίς ν΄αντισταθώ.

Στο Μικρό Ήρωα έβαλα όλο τον εαυτό μου, για να μπορέσω να τον γράψω, αλλιώς δεν θα τον έγραφα. Γνωρίζω ότι σχεδόν όλα τα παιδιά είχαν ταυτιστεί με το Γιώργο Θαλάσση - αυτό έχει μεγάλη αξία αλλά όχι λογοτεχνική..."

Στέλιος Ανεμοδουράς



Γιώργος Θαλάσης
Κωδική ονομασία: Πράκτωρ Ελλάς!
Ανεπαρκής να τον περιγράψει.
Για τούτο και ξεχάστηκε.
Έγινε το Παιδί-Φάντασμα: ο φόβος και ο τρόμος των κατακτητών.. Ο ανίκητος…
Παιδί-Φάντασμα, γιατί ξεγλιστρούσε κι από τις πιο θανάσιμες παγίδες…
Παιδί-Φάντασμα, γιατί εμφανιζόταν απρόσμενα, ακάλεστος και τιμωρός…
Πρότυπο ευρυμάθειας, πρότυπο ιπποτικότητας…
Σταυροφόρος υψηλών ιδανικών…
Ατσάλινη θέληση, άφθαστος στο σημάδι και στην ιαπωνική πάλη..
Έμπειρος πιλότος, οδηγός και ηγέτης…
Παιδί-Φάντασμα: εμβαπτισμένο και εμποτισμένο στα άχραντα του Γένους νάματα…
Dum spiro, spero: Τρόπος ζωής…
Γιώργος Θαλάσσης: Πουλούσε χαρουπόπιτες για να ζήσει, πριν γίνει το Παιδί-Φάντασμα…
Γιώργος Θαλάσσης: αθεράπευτα ερωτευμένος με την Κατερίνα…
Γιώργος Θαλάσσης, Παιδί-Φάντασμα, Μικρός Ήρως: Μόλις 13 χρονών!..

Ο ΟΡΚΟΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΘΑΛΑΣΣΗ

"Εγώ, ο Γιώργος Θαλάσσης, ορκίζομαι να αφιερώσω τη ζωή μου στην υπηρεσία της πατρίδος μου!
Ορκίζομαι να κάνω ό,τι μπορέσω για να προστατεύσω τους συμπατριώτες μου από τους απάνθρωπους τυράννους,
ορκίζομαι να πολεμήσω εναντίον των βαρβάρων επιδρομέων, ώσπου να δω την Ελλάδα ελεύθερη και ευτυχισμένη!"

Κατερίνα: προνύμφη με κοτσιδάκια…
Κατερίνα: Αμαζόνα καταιγιστικής δράσης…
Αστραπή εκτυφλωτικής ομορφιάς, ''εν μια νυκτί''…
Από προστατευόμενη, προστάτιδα του αγαπημένου της Γιώργου…
Κατερίνα: πίσω από τη μάσκα της ''Νίκης'' και το βέλο της ''Ελλάδος''…
Έως να αποδείξει, ότι θα στέκει δίπλα του ισάξιά του...
Ατσάλινη θέληση, άριστη γνώστρια πολεμικών τεχνών…
Άφθαστη χειρίστρια όπλων…
Αδυσώπητη τιμωρός…
Αντρικές αρετές σε εύθραυστο γυναικείο κορμί…
Θηλυκό Παιδί-Φάντασμα για τους κατακτητές…
Απλώς θηλυκό, για τον αγαπημένο της…
Έρωτας, όμως, ανολοκλήρωτος…
Αγνός…

Νίκος Κατσανίκος: Ποιος είναι αυτός;
Σπίθας: Όνομα-σύμβολο…
Σπίθας: ''αιώνια αχόρταγο και πεινασμένο παιδί''…
Σπίθας:… Και ολίγο πνευματικά καθυστερημένος (επιεικώς)…
Σπίθας: όνομα κατ' ευφημισμό, ανύπαρκτης εξυπνάδας;
Λάθος!…
Μέγας ταχυδακτυλουργός και ταλαντούχος ποιητής…
Φοβερός υπνωτιστής και αξεπέραστος άσος στο βολάν…
Μοναδικός λύτης άλυτων γρίφων…
Άσος στο σημάδι, άσος και στο ζίου ζίτσου..
Σπίθας: παγκόσμιος πρωταθλητής πολυφαγίας…
Ενέπνεε και για… θεός πρωτογόνων θρησκειών…
Ατσάλινη θέληση και καθόλου υπομονετικός…
Δύναμη βαρέων βαρών…
Σπίθας: ολόκληρος ένα στομάχι…
Σπίθας: ολόκληρος μια μεγάλη γενναία καρδιά μικρού παιδιού...

Την παρέα συμπλήρωναν οι υπόλοιποι ήρωες-σύντροφοι των τριών: ο Κεραυνός, ο Νίκος Γαλανός, ο Διαβολάκος, Ο Αρτέμιος, το Ζουζούνι, το Τζιτζίκι, ο Πιτσιρίκος, το Πειραχτήρι, ο Γάτος, ο Γαβριάς, η Σουσουράδα. ο Μπόμπιρας, η Κύπρος, ο Χαζούλης, ο Σαϊτας, η Μιμόζα, ο Τζάγκουαρ, ο Λίλιπουτ και οι τετράποδοι φίλοι τους: ο Μούτς, ο Φιλαράκος, ο Ριν Τιν Τιν & το Σπιθάκι.

Για τους μικρούς ήρωες, απανταχού...
"Τελικά ότι αγαπά κανείς αυτό κουβαλά μέσα του."

Links:
http://www.mikros-iros.gr/
http://www.ert-archives.gr/V3/public/po ... =mMainView
http://www.ert-archives.gr/V3/public/po ... =mMainView

[PELTASTIS VARNAVAS]

Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει,

καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση.

Πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει,

μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση.



http://petra.pblogs.gr/2010/10/hsoyna-p ... mwros.html

αχ βρε ονειρο σου χω πει αν προκειται να ριξεις τετοιες ψυχοσυναισθηματικες βομβες υδρογονου
ενημερωνε με να μαι σπιτι μονος ως συνηθως και ουχι αλλου εν μεσω αλλων [συν]εργαζομενων
και εκτιθημι..ανεπανωρθωτα. χεχε
τηλεπαθεια...τουντες μερες ολοι ειχαμε κολησει στο σοϊ με μικρο ηρωα που τον μαζευαμε μικροι και τα διαβαζα και τα εκανα ντανες τα τευχη του...και λεγαμε να γινει τρελη επανεκδοση τωρα που με τους γερμανους παλι εχουμε...γκουχ θεματακια
χμμμ ναι η Κυπρος...ονειρεμενη αρπιστρια των εσω χορδων μου

[PELTASTIS VARNAVAS]

Της εφάνη εις τον ύπνον της ότι ήτον νέα ακόμα· ότι ο πατήρ της και η μάννα της την υπάνδρευον, όπως την είχαν υπανδρεύσει και την είχαν «νεκροβλοήσει» τον καιρόν εκείνον, και την επροίκιζαν, δίδοντες αυτή και τον κήπον τον πατρώον, όπου αυτή εσκάλιζε κ' επότιζε τα κουκιά και τα λάχανα, όταν ήτον μικρή· και ο πατήρ της την εφίλευε τάχα, διά τον κόπον της και της έδιδε «τέσσερα κεφάλια», κεφάλια από λαχανίδες. Η Χαδούλα μετά χαράς έλαβε τα τέσσερα φυτά εις τας χείρας, αλλ' όταν τα εκοίταξε, είδεν ω φρίκη! ότι ήσαν τέσσαρα μικρά κεφάλια ανθρώπινα νεκρικά....

Ανεταράχθη, εσκίρτησεν, είπε «Κύριε Ιησού Χριστέ!...» Πάλιν απεκοιμήθη. Ωνειρεύθη ότι η μητέρα της την συνελάμβανεν επ' αυτοφώρω ερευνώσαν να εύρη το κομπόδεμα, κάτω εις το ισόγειον, ανάμεσα εις τα βαρέλια και τα πιθάρια και τον σωρόν των καυσοξύλων· ως την είδεν, εμειδίασε πικρώς, το σύνηθες μειδίαμά της, και διά να την εβγάλη τάχα από τον κόπον, επήρε μοναχή της το κομπόδεμα, έβγαλε και της εχάρισεν από τα τόσα τάλληρα, τα σκυλοδεμένα, τρία γερμανικά τάλληρα, τρεις ρηγίνες, απ' εκείνας που είχαν και την εικόνα της Παναγίας επάνω, με την επιγραφήν «Patrona Bavariae». Η Φραγκογιαννού, μετά χαράς μεμειγμένης μ' εντροπήν, επήρε τα τρία νομίσματα από τα χέρια της μητρός της, πλην όταν τα εκοίταξεν, είδεν ότι τα τρία εκείνα νομίσματα, με τα πρόσωπα που έφερον επάνω, ήσαν τρία προσωπάκια, μικρά, πελιδνά, με σβησμένα ματάκια... Ω! τρόμος! προσωπάκια μικρών κορασίδων!

Εξύπνησε περίτρομος, δυστυχής, φρενιασμένη. Ήτον ήδη μεσημβρία. Ο ήλιος έκαιεν υπεράνω της κεφαλής της άνωθεν της κορυφής του δροσερού πλατάνου. Με όλον το θάλπος του ηλίου, και την φαιδρότητα της ημέρας της μαγιάτικης, η εντύπωσις του ονείρου έμεινεν επί μακρόν εις τον νουν της. Της εφαίνετο παράξενον μάλιστα πώς, εν ημέρα, είδε τα όνειρα αυτά. Οσάκις είχε κοιμηθή εν καιρώ ημέρας, εις την ζωήν της, δεν ενθυμείτο ποτέ να είδεν όνειρον.

Έβρεξεν εις την γούρναν δύο δίπυρα, τα απέθηκεν επί της πέτρας της πλακαρής παρά το χείλος του λάκκου, και τα ελησμόνησεν εκεί επί μακρόν, εωσότου έλυωσαν από το βρέξιμον κ' εσάπισαν. Μετά ώραν, εγέμισε την φούχταν της με τα ψιχία, και τα έφαγε.............

.........................

http://www.mikrosapoplous.gr/extracts/fragogiannou.html

[PELTASTIS VARNAVAS]

Παλιά υπήρχαν τρία μέρη στον κόσμο· η Kυψέλη, η Eλλάδα και ο πλανήτης Γη. Tώρα βγαίνουν και λένε ότι ο κόσμος είναι ένας, όμως λένε ψέματα κι αυτό φαίνεται στα μάτια τους. Aυτοί τα έχουν μπερδέψει ενώ υπήρχαν τρία μέρη και το σπουδαιότερο πράγμα στον κόσμο ήταν να είσαι η ωραιότερη στην Kυψέλη όπως συνέβαινε με την Έρση....

Ήταν πιο δύσκολο να είσαι η ωραιότερη στην Kυψέλη γιατί εκεί σε έβλεπαν κάθε μέρα στο δρόμο, δεν σε ψήφιζαν βαμμένη, με μουσική από πίσω, ούτε σε γνώριζαν από τα περιοδικά, σε είχαν αγαπήσει χωρίς φωτογένεια. Σε έβλεπαν γελαστή, βιαστική, τσακωμένη με τη μάνα σου, ιδρωμένη, σκονισμένη. Ήταν πολύ πιο δύσκολο να είσαι η ωραιότερη στην Kυψέλη γιατί υπήρχε μια μόνιμη επιτροπή που ψήφιζε όλο το χρόνο...

Ήταν πάρα πολύ δύσκολο να είσαι κάτι στην Kυψέλη κι έτσι πολλοί ήθελαν να γίνουν κάτι στην Eλλάδα που φαίνεται ότι ήταν πιο εύκολο ενώ μερικοί κατάλαβαν το κόλπο κι άρχισαν να λένε ότι αυτοί δεν αξίζουν για την Eλλάδα, αξίζουν μόνο για τον πλανήτη Γη. ....

http://www.manifestomag.gr/2011/08/blog ... .html#more