ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ-BIBΛΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ

[kouklos]

Ενα πολύ καλό βιβλίο που διάβασα τελευταία έχει τίτλο "Οι Πομάκοι της Θράκης"
Συγγραφέας είναι κάποιος γιατρός που υπηρέτησε στα χωριά τους, ο Πόλυς Μυλωνάς.
Το βιβλίο αφιερώνεται "Στον άγνωστο μαχητή του οχυρού "Εχίνος" που το 1941 υπερασπιζόμενος το έδαφος που τον γέννησε, διάλεξε τον θάνατο κι όχι την ντροπή της φυγής ή της κατάθεσης του όπλου του. Κι έγινε ήρωας και θεός."
Και μερικά λόγια από το οπισθόφυλλο ..
"Απόγονοι των Αγριάνων, οι Πομάκοι, ζουν σ' ένα δικό τους κόσμο που τον συνθέτουν σκληρή δουλειά στο καπνοχώραφο ή στο δάσος, προσευχή στο τζαμί και καφές στο καφενείο.Η έκφραση και το χρώμα των ματιών τους, η λιπόσαρκη κορμοστασιά τους και το δέσιμο τους με το χώμα των πατέρων τους, αλλά και η πνευματική οξύτητα των παιδιών τους, φωνάζουν πως η φυλή τούτη έχει τη Μεσόγειο στο αίμα της, μυρίζει Αιγαίο.

[karipis]

Δεν ξέρω αν κάνει να το βάλω εδώ (το λέω γιατί δεν μπορώ να πω πως το αγάπησα κιόλας) αλλά ένα βιβλίο που πήρα πρόσφατα και με καθήλωσε στην κυριολεξία. Είναι το ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ ΓΚΟΥΛΑΚ του Σολζενίτσιν εκδόσεις Πάπυρος.

...α πα πα τους κανίβαλους τι έκαναν.


Για τα αγοράκια και πάλι συνιστώ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΦΙΑΛΤΗ συπληρώνοντας ότι μπροστά του η Πύλες της φωτιάς είναι κόμικ του Μάρβελ...


Ένα άλλο εντυπωσιακό βιβλίο που όποτε το ανοίγω γουρλώνω τα μάτια και χαμογελάω σαν παιδί είναι το ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ του Χρήστου Λάζου από τις εκδόσεις Αίολος.





Υ.Γ. Κούκλε κούκλο σε βρίσκω. α) αν σε ενδιαφέρει το θέμα έχω άλλα 4-5 για την περιοχή και του Πομάκους και β) πότε θα κάνουμε μάζωξη Ιδεό Θεσσαλονίκης;;

[kouklos]

Κούκλε κούκλο σε βρίσκω. α) αν σε ενδιαφέρει το θέμα έχω άλλα 4-5 για την περιοχή και του Πομάκους και β) πότε θα κάνουμε μάζωξη Ιδεό Θεσσαλονίκης;;

Ωραία , μ' ενδιαφέρει πολύ η εθνογραφία και η λαογραφία γενικά...

Να προτείνω ένα βιβλίο ακόμα ...
"Ο Βροχοποιός" του Έρμαν Έσσε...
...με λίγα λόγια ανάγκαζε τον καιρό να τον υπακούει. Κι αυτό, φυσικά δεν συνέβαινε έτσι αυθαίρετα κι από μια ανεξιχνίαστη ευαρέσκεια, αλλά ήταν αποτέλεσμα αυτής της καταπληκτικής σχέσης και ταύτισης που είχε αναπτύξει με τα φυσικά στοιχεία, ταύτιση που εξίσωνε και καταργούσε τελείως τη διαφορά και την απόσταση ανάμεσα σε εκείνον και τον Κόσμο, ανάμεσα στο "Μέσα" και στο "έξω", ανάμεσα στο "υποκείμενο" και "αντικείμενο".

[Apomakros]

Να προτείνω ένα βιβλίο ακόμα ...
"Ο Βροχοποιός" του Έρμαν Έσσε...

Εξαιρετικό

Ο Έρμαν Έσσε είναι από τους αγαπημένους μου. Προτείνω και το Σιντάρτα, ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα στη βιβλιοθήκη μου.

(Κάθε φορἀ που το ξανα-διαβάζω, ανακαλύπτω καινούργια πράγματα)

[Lykaina]

"Νομίζω ότι ο διάλογος του Σωκράτη με τον Φαίδρο δεν είναι άσχετος με την δύσκολη θέση που βρίσκεται η Αθήνα(Πελοποννησιακός πόλεμος), και είναι προτροπή προς όλους να συζητούν για όλα τα θέματα και να ενδιαφέρονται για τα κοινά. Αναφέρει χαρακτηριστικά τους δούλους και τα ζώα, ως τους μόνους μη μετέχοντες στο διάλογο. Είναι γνωστή η επιρροή του Σωκράτη στους Αθηναίους την εποχή εκείνη, με πρώτο και καλύτερο , ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά, τον Αλκιβιάδη, στον οποίο με πολλή τέχνη περνάει τις ιδέες του."


Με αφορμή τα παραπάνω που έγραψε ο Κούκλος σε ένα άλλο τόπικ, θα ήθελα να προτείνω ένα ιστορικό μυθιστόρημα.
Πρόκειται για το "Ο κύριος μου Αλκιβιάδης" του Άγγελου Σ. Βλάχου.
Τα γενονότα της εποχής τα διηγείται ο Σιλύκος, ο δούλος του Αλκιβιάδη, και ρίχνει φως στην μάλλον παρεξηγημένη από την ιστορία προσωπικότητα του ευφυέστατου Αλκιβιάδη.
Το ύφος και ο τρόπος συγγραφής είναι ευχάριστος ,και θεωρώ σημαντικό ότι το μυθιστόρημα δεν έχει ιστορικές ανακρίβιες.

[kouklos]

Ένα βιβλίο που κάνει εντύπωση, αφού το θέμα του είναι ασυνήθιστο στην ελληνική λογοτεχνία είναι το:
Κρυμμένοι Άνθρωποι
του Θεόδωρου Γρηγοριάδη

Είναι μια παράξενη και απόκρυφη περιπέτεια, στα μακρινά βουνά της βόρειας Ελλάδας, με έντονα μεταφυσικά και μυθολογικά στοιχεία. Είναι η απόδραση ενός νέου ατόμου σε ένα κόσμο όπου κυριαρχεί το όνειρο, η φαντασία και η αθωότητα...

Βασίζεται σε προσωπικές εμπειρίες του συγγραφέα.

[Divine Sinner]

Tο "Νούμερο 31328" είναι η ίδια η ταυτότητα του συγγραφέα, τότε που παιδί δεκαοκτώ χρόνων οδηγήθηκε από τους Tούρκους στα κάτεργα της Aνατολής. Tο βιβλίο είναι ένα συγκλονιστικό χρονικό "γραμμένο με αίμα", όπως επεσήμανε ο Bενέζης, προσθέτοντας: "Λέω για την καυτή ύλη, για τη σάρκα που στάζει το αίμα της και πλημμυρίζει τις σελίδες του". Στην αρχική του μορφή γράφτηκε το 1924 και ξαναδουλεύτηκε το 1931, οπότε εκδόθηκε για πρώτη φορά. H επιτυχία που σημείωσε τότε ήταν τεράστια, ακόμα και έξω από τον ελληνικό χώρο. Ο Ηλίας Βενέζης (το βιβλίο-μαρτυρία είναι γραμμένο στο πρώτο πρόσωπο και με το πραγματικό όνομα του αφηγητή-συγγραφέα) γεννήθηκε στο Αϊβαλί το 1904. Ήρθε στην Ελλάδα με τη μικρασιατική καταστροφή. Θεωρείται ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της "γενιάς του '30" στη νεοελληνική πεζογραφία.

Οσοι ειναι υπερ της Ελληνο-τουρκικης φιλιας τους προτεινω να το διαβασουν.

[Divine Sinner]

O Hλιος και η αστραπη. savitri devi
http://www.savitridevi.org/lightning-contents.html

[karipis]

Έβγαλε η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ νέο βιβλίο. «Γιατί το Βυζάντιο», εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
Νεώτερα και λεπτομέρειες όταν αποκτηθεί.

[PELTASTIS VARNAVAS]

διαβαζω πολυ αργα
δυσκολα εστιαζω σε ενα και μονον βιβλιο, ταυτοχρονα διαβαζω πολλα αναλογα με τη διαθεση κατι σαν τη μουσικη και τα χρωματα και ταρωματα αναλογα με τη διαθεση...
εκ των βιβλιων μερικα τα τελειωνω κιολας...

τελευταια τελειωσα της αλιεντε πολη των θηριων και χρυσο δρακοντα, υπολοιπεται δασος πυγμαιων καπου το χω...καταχωνιασει..

ομως σε καποια απο τες καλες υπογες και ισογες των Εξαρχειων καποια φιλαρακια μου συνεστησαν ενα...οικολογικο μυθιστορημα...λυκοι σας παρακαλω μην κλαιτε [never cry wolf]-οι μεταφρασται μαλλον δεν πασχουν απο τελειομανια και η εκδοση [Χατζηνικολης]δεν ειναι ..πολυτελης...με το καλημερα με εχει συναρπασει ο οθορ Φαρλεη Μοατ οπου με χιουμορ και σαρκασμο αναφερεται σε σοβαρα θεματα...

"κάπου πέρα από την ανατολή ουρλιαξε ενας λυκος μακροσυρτα ερωτηματικα. Τη γνωρισα τη φωνη, γιατι την ειχα ακουσει τοσο συχνα...ηταν μια φωνη που μου μιλουσε για εναν αλλο κοσμο εναν κοσμο απο τον οποιο ειχαμε πια αποξενωθει εμεις οι ανθρωποι εναν κοσμο που καποτε ανηκε και σε εμας προτου αποφασισουμε να τον απαρνηθουμε..."

[sacred_circle]

Ο τρυποκάρυδος του Τιμ Ρομπινς… το αγαπώ πολύ αυτό το βιβλίο, η ιστορία εξελίσσετε με ένα πακέτο τσιγάρα , ένα επαναστάτη, μια ξεπεσμένη βασιλική οικογένεια και ένα πλαστικό βάτραχο

[Spirit oF Fire]

Όλα όσα έχω διαβάσει του Dan Millman, http://ideografhmata.gr/forum/viewtopic ... 941#p88941 .
Θα σε βρω στον Παράδεισο (υπάρχει και σχετική ταινία)

[PELTASTIS VARNAVAS]

γκρρρρ δεν προλαβα ουτε σημερα στο παμπλικ ουτε ψες καπου αλλου...
παρουσιαση του βιβλιου συνδεδεμενοι-κονεκτεντ..λεει για κοινωνικα δικτυα και επιρροες...
466 σελιδες 20 κατι ευρω γκρρρρρ και παλι λογω τιμης...

φαινεται ομως καλο..απο τα δικα μας...ξερετε εσεις....

εχει κανεις αποψη?

εκδοσεις κατοπτρον τελεία τζι αρ

[ArELa]

Βιβλίο που εκτίμησα πολύ, 30 χρόνια και βάλε αφού έπεσε στα χέρια μου.

Είναι το "Ο δρόμος προς τη δουλεία" ή την αγγλόφωνη έκδοση που πήρα εγώ το πάλαι ποτέ (δώρο), "The road to serfdom" του αυστριακού φιλόσοφου Friedrich von Hayek ...






Βρήκα και μια ανάλυση για το βιβλίο εδώ, http://libertatia.blogspot.com/2005/02/ ... 69978.html
που αξίζει να παραθέσω


From the Archives: Ο Χάγιεκ και "Ο Δρόμος προς τη Δουλεία"
Καθώς συμπληρώνονται εξήντα χρόνια από την πρώτη έκδοση του «Δρόμου Προς τη Δουλεία» (The Road to Serfdom), έργου του σημαντικού αυστριακού διανοητή Φρίντριχ φον Χάγιεκ (1899-1992), του Κάρολου Μαρξ του φιλελευθερισμού, σύμφωνα με τον Γάλλο συγγραφέα Γκυ Σορμάν, αξίζει να αφιερώσουμε λίγες γραμμές στο έργο του και την επίδραση που άσκησε στον εικοστό αιώνα. Ο Χάγιεκ, εκκινώντας από αυτό, αναδείχθηκε στον επιφανέστερο εκπρόσωπο της μεταπολεμικής αναβίωσης του κλασσικού φιλελευθερισμού. Έναν φιλελευθερισμό που, σύμφωνα με τη περίφημη φράση του Τζων Γκραίη, τραυματίστηκε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και σκοτώθηκε στον Δεύτερο.

Ο «Δρόμος προς τη Δουλεία» (εκδόσεις ΚΠΕΕ, 1985, 335 σελ.), γνώρισε τεράστια επιτυχία στον αγγλοσαξονικό κόσμο, και αποτέλεσε σύμφωνα με την επιθεώρηση Foreign Affairs ένα από τα πέντε σημαντικότερα οικονομικο-κοινωνικά έργα των τελευταίων εβδομήντα πέντε χρόνων. Στο έργο αυτό, ο Χάγιεκ ακολουθώντας τη σκέψη του Χιουμ πως «σπάνια η ελευθερία, οποιουδήποτε είδους, χάνεται δια μιας», μελετά τη σχέση ατομικής ελευθερίας και κολεκτιβισμού, εξετάζει τις σοσιαλιστικές ρίζες του ναζισμού και τις ολοκληρωτικές τάσεις που ενυπάρχουν σε κάθε μορφή κολεκτιβισμού, δεξιού ή αριστερού, καθώς και τους κινδύνους που αυτές συνεπάγονται για την ελευθερία των ατόμων. Το μήνυμα του έργου είναι ξεκάθαρο: Ο έλεγχος των οικονομικών στόχων συνεπάγεται τον έλεγχο κάθε πλευράς της ανθρώπινης ζωής.

Η σκέψη του Hayek επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από το τον Σκωτικό Διαφωτισμό και τον φιλοσοφικό εμπειρισμό των σημαντικών εκπροσώπων του (Φέργκιουσον, Άνταμ Σμιθ, Χιουμ) καθώς και τους Έντμουντ Μπερκ, Τοκβίλ, Μοντεσκιέ και J.S Mill. Στρέφεται κύρια κατά των υπερβολών του καρτεσιανού ορθολογισμού, που οδηγεί σε αυτό που αποκαλεί ορθολογικό κονστρουκτιβισμό, την αντίληψη δηλαδή πως το σύνολο της κοινωνικής ζωής μπορεί να αναχθεί σε κοινωνικούς νόμους εύκολα κατανοήσιμους. Αντίληψη που με τη σειρά της ενισχύει τον πειρασμό της κοινωνικής μηχανικής και συνιστά την Ύβρη του Λόγου, χαρακτηριστικό παράδειγμα της οποίας υπήρξε η σκέψη του Ζαν Ζακ Ρουσσώ και των Γάλλων φυσιοκρατών. Ο αγνωστικιστής Χάγιεκ τοποθετεί στο κέντρο της ανάλυσής του τη διανοητική μετριοπάθεια, θεωρώντας πως ο κονστρουκτιβισμός αποτελεί αλαζονικό ανθρωπομορφισμό, μοιραία πλάνη (για να θυμηθούμε το έργο του «Η Μοιραία Έπαρση» (The Fatal Conceit-1988), από την οποία υποφέρει το σύνολο σχεδόν της σοσιαλιστικής θεωρίας. Σε γενικές γραμμές, η φιλοσοφία του Χάγιεκ αρθρώνεται γύρω από τον κριτικό Λόγο, την αυθόρμητη τάξη, τη σημασία της παράδοσης στην κοινωνική εξέλιξη, την ανθρώπινη δράση αντί του ανθρώπινου σχεδιασμού.

Το 1950 μεταβαίνει στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, καταλαμβάνοντας την έδρα Κοινωνικής Σκέψης, όπου και θα παραμείνει έως το 1962. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα παραγωγικό διάστημα μέσα στο οποίο πλούτισε το συγγραφικό του έργο με σημαντικά έργα, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουν το «Η Αντίστροφη Επανάσταση της Επιστήμης» (The Counter-Revolution of Science- 1952) και το μνημειώδες «Σύνταγμα της Ελευθερίας» (The Constitution of Liberty- 1960).

Το 1974 μοιράζεται το Νομπέλ Οικονομικών μαζί με τον, Σουηδό σοσιαλιστή και πολέμιο του, Γκούναρ Μυρντάλ. Η επιλογή του, σε μία μάλιστα εποχή διεθνούς κυριαρχίας της σοσιαλδημοκρατίας, αποτέλεσε έκπληξη για την αριστερή διανόηση, για την οποία ο Χάγιεκ δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένας «προφήτη στην έρημο» (Χομπσμπάουμ).

Το έργο του Χάγιεκ δεν περιορίστηκε στον ακαδημαϊκό χώρο. Εξίσου σημαντική υπήρξε η συνεισφορά του στο πεδίο του ανταγωνισμού των πολιτικών ιδεών. Έχοντας συνειδητοποιήσει τη δύναμη των ιδεών και δεν άργησε να αποτελέσει το πρότυπο του μαχόμενου φιλελεύθερου διανοούμενου. Υπήρξε εμπνευστής της περίφημης Mont Pelerin Society (1947), στους κόλπους της οποίας συγκαταλέγονταν σημαντικές προσωπικότητες της φιλελεύθερης διανόησης, ενώ συνέβαλε στη δημιουργία σημαντικών «δεξαμενών σκέψης» (think-tanks), όπως το Institute of Economic Affairs, το Cato Institute και το Atlas Foundation.

Ο Χάγιεκ συνέβαλε όσο κανένας άλλος στο να αντιστραφεί το κυρίαρχο διανοητικό ρεύμα του κρατικού κεϋνσιανού παρεμβατισμού. Η επιρροή του ιδιαίτερα σε αυτό που έγινε γνωστό τη δεκαετία του ?80 ως Συντηρητική Επανάσταση, κύρια στις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία, υπήρξε καθοριστική. Για την Μάργκαρετ Θάτσερ, όλες οι απαντήσεις βρίσκονταν στις σελίδες του περίφημου βιβλίου του The Constitution of Liberty.

Στις μέρες μας η σκέψη του Χάγιεκ παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη. Οι αναλύσεις του σε μια εποχή που η ανοικτές κοινωνίες απειλούνται από ένα ευρύ ιδεολογικό μέτωπο μισαλλοδοξίας και πνευματικού ταλιμπανισμού, όπου «όλες οι αντιφιλελεύθερες δυνάμεις συνασπίζονται εναντίον οποιουδήποτε είναι φιλελεύθερος», μας βοηθούν να κατανοήσουμε μια σειρά φαινόμενων, από την διεθνή τρομοκρατία έως το πολύμορφο κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίησης, ενώ στα καθ? ημάς εξηγεί την παράδοξη συμπόρευση του θρησκευτικού εθνικολαϊκισμού και του δογματικού παλαιομαρξισμού, που εύστοχα χαρακτηρίστηκε ως φαιοκόκκινη συμμαχία. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, συμβάλουν στην αποδόμηση των διαφόρων θεωριών περί του τέλους της ιστορίας και των ιδεολογιών, καθώς και της Γραμμικής πορείας της Ιστορίας (αντίληψη που ο Πόππερ περίγραψε ως ιστορικισμό) και καλούν σε εγρήγορση και προβληματισμό, απέναντι στο κυρίαρχο ρεύμα της πολιτικής απάθειας και της διανοητικής νωθρότητας.

Σύμφωνα με τα λόγια του Λόρδου Άκτον, σε όλους τους καιρούς, οι ειλικρινείς φίλοι της ελευθερίας υπήρξαν λίγοι, και οι θρίαμβοί της οφείλονται σε μειονότητες. Τα τελευταία εξήντα χρόνια οι σύγχρονες κοινωνίες βάδισαν σε μεγάλο βαθμό τον δρόμο προς την ελευθερία και την υλική ευημερία. Σήμερα αναγνωρίζεται πως ο Hayek και το έργο του συνέβαλαν σε αυτό όσο λίγοι.

* Δημοσιεύτηκε στην "Απογευματινή της Κυριακής" (31-10-2004, σελ. 51).

[PELTASTIS VARNAVAS]

για να δουμε τι καιρο κανει εκει κατω στα [12+1]νησα...11 βαθμοι πατμος νισυρος...14 καρπαθος χμμμμ
χαιρε καλελ!!!

κινητικοτητα βλεπω στα βιβλιοπωλεια της νησου των ιπποτων

http://tera-amou.pblogs.gr/

εβαλα τσιπουρακι διοτι εκτος απο ιπποται ειμεθα και ποται...

απο βιβλια ειπαμε τελειωσα το νταλκα νταλκα [κυματα κυματα ]της Ιορδανιδου οπου με τη μορφη ιστορικου μυθιστορηματος
παρουσιαζεται η οπτικη γωνια βιωματων τουρκου που συμμετειχε σε αττιλα 2.ενδιαφερον.βαρυ.θα επανελθω

με τον παλιατσο και την ανιμα προχωραω...το πρωτο ημιχρονο γενικα περι ψυχολογιας και συγχρονων προβληματων υπηρξε συναρπαστικο, το δευτερο περι ερωτος κτλ κτλ μου φαινεται λιγο χιλιοειπωμενο [στα αγαπησιαρικα της με κουραζει λλιον η αγαπητη μου Μαρω]

φυλάκια

[Odysseas A]

Το σ/κ διαβασα ξανα μετα απο χρονια το μυθιστορημα του Τασου Αθανασιαδη "Η Αιθουσα του Θρονου" το οποιο αν θυμαμαι καλα ειχε παιχτει και στην τηλεοραση. Εξαιρετική η γραφή του συγγραφέως και υπεροχα δομημενοι οι χαρακτηρες των ηρωων. Το συνιστω ανεπιφυλακτα


"Μια μερα η αυτου μεγαλειοτης, ο εαυτος μας, πρεπει να βγει απο την αιθουσα του θρονου και μαζι με τους αυλικους του, το νου και την καρδια, να αποφασισει για τη ζωη του…."


http://www.protoporia.gr/product_info.p ... s_id/40448

[PELTASTIS VARNAVAS]

http://www.antiepilogou.gr/tefxi.html


άλλο ενα περιοδικο που τσιμπησα, βορειοδυτικη Ελλαδα κατεβαινει και σε πιντιεφ
αρθρακια
λογοτεχνια
φαντασια

για να το δουμε...

[sevdalone]

Χελοου
Ενα βιβλίο "δγιαμάντι" για όσους έχουν όρεξη για υπαρξιακές αναλύσεις. Πραγματικά πολύ εναλλακτικό, φρέσκο και ΔΩΡΕΑΝ. Το κακό είναι ότι είναι στα αγγλικά αλλά είναι ευκολοδιάβαστο και γραμμένο με απλά και κατανοητά αγγλικά.

ιδού
http://www.butterfliesfree.com/

[Oneiro]

Αυτή είναι η ιστορία ενός πεντάχρονου αγοριού του "Μικρού Δέντρου" που χάνει τους γονείς του και πάει στα Απαλάχια όρη για να ζήσει με τους Τσερόκι παππού και γιαγιά. Είναι μια υπέροχη διαδρομή ανακάλυψης του κόσμου μέσα από την αφοπλιστική ματιά ενός παιδιού. Είναι και ο Τρόπος που η απλότητα τρατάρει την καρδιά με αλήθειες που σε βρίσκουν κατάστηθα με τόσο τρυφερό όμως τρόπο.
Το αγάπησα τόσο αυτό το βιβλίο..

Η εκπαίδευση του Μικρού Δέντρου
Forest Carter
εκδ. Κέδρος
http://www.protoporia.gr/product_info.p ... _id/305486

μικρό απόσπασμα:

"H νυχτερινή σκιά υποχώρησε διασχίζοντας ένα μικρό λιβάδι γεμάτο με γρασίδι και λουσμένο πια στο φως του ήλιου. Το λιβάδι βρισκόταν στην πλαγιά του βουνού. Ο παππούς έδειξε με το χέρι του. Ορτύκια φτερούγιζαν και πηδούσαν στη χλόη τσιμπώντας τους σπόρους. Έπειτα έδειξε προς τον παγωμένο, γαλανό ουρανό.

Δεν υπήρχαν σύννεφα, κι όμως δεν είδα αμέσως την κηλίδα που ερχόταν από τον ορίζοντα. Μεγάλωνε συνεχώς. Πετούσε προς τον ήλιο, ώστε η σκιά του να μη φτάσει πριν από το ίδιο. Το πουλί επιτάχυνε κατηφορίζοντας προς την πλαγιά του βουνού, ένας χιονοδρόμος στις κορφές των δέντρων με τα φτερά μισοδιπλωμένα… σαν μια καφέ σφαίρα… όλο και πιο γρήγορα προς τα ορτύκια.

Ο παππούς κάγχασε. «Είναι ο γέρο-Τάλκον, το γεράκι».

Τα ορτύκια υψώθηκαν απότομα και όρμησαν προς τα δέντρα – μα ένα ήταν αργό. Το γεράκι χτύπησε. Πούπουλα τινάχτηκαν στον αέρα. Τα πουλιά βρέθηκαν στο έδαφος. Το κεφάλι του γερακιού υψωνόταν και κατέβαινε ξανά τυπώντας θανάσιμα το ορτύκι. Μέσα σε μία στιγμή υψώθηκε στον αέρα με το νεκρό ορτύκι στα νύχια του και πέταξε προς την πλαγιά, ώσπου χάθηκε πίσω από το βουνό.

Δεν έκλαψα, μα ήξερα ότι έδειχνα θλιμμένος, γιατί ο παππούς είπε: «Μη στεναχωριέσαι, Μικρό Δέντρο. Αυτός είναι ο Τρόπος. Ο Ταλκον έπιασε τον αργό και έτσι ο αργός δε θα κάνει αργά παιδιά. Ο Τάλκον τρώει χιλιάδες αρουραίους που τρώνε τα αυγά των ορτυκιών – και τα αργά και τα γρήγορα αυγά- και έτσι ο Τάλκον ακολουθεί τον Τρόπο. Βοηθά τα ορτύκια».

Ο παππούς ξέσκαψε μια γλυκιά ρίζα από το χώμα με το μαχαίρι του και την ξεφλούδισε, ώσπου το χειμωνιάτικο απόθεμα ζωής της άρχισε να στάζει. Την έκοψε στη μέση και μου έδωσε τη βαριά άκρη.

«Είναι ο Τρόπος», είπε μαλακά. «Να παίρνεις μόνο ό,τι χρειάζεσαι. Όταν παίρνεις το ελάφι, να μην παίρνεις το καλύτερο.
Να παίρνεις το μικρότερο και το πιο αργό. Έτσι, τα ελάφια θα γίνουν πιο δυνατά και θα σου χαρίζουν πάντα κρέας.
Αυτό το ξέρει ο Πάκο, ο πάνθηρας και πρέπει να το μάθεις και εσύ».

Τότε γέλασε. «Μόνο η Τίμπι, η μέλισσα, αποθηκεύει πιο πολλά από όσα χρειάζεται…
Έτσι, την κλέβουν η αρκούδα και το ρακούν… και ο τσεροκί.
Αυτό παθαίνουν όσοι αποθηκεύουν πολλά και παχαίνουν με περισσότερα από όσα μοιράζονται. Τους τα παίρνουν. Και γίνονται πόλεμοι γι’ αυτά… και αυτοί βγάζουν μεγάλους λόγους προσπαθώντας να κρατήσουν περισσότερα από όσα τους αναλογούν. Λένε ότι μια σημαία συμβολίζει το δικαίωμά τους να το κάνουν αυτό… και πεθαίνουν άνθρωποι για χάρη των λόγων και της σημαίας… μα δεν μπορούν να αλλάξουν τους Νόμους του Τρόπου».

Ο παππούς προτιμούσε τον ήχο, το πώς ακούγεται μια λέξη, από το νόημά της.
Έλεγε ότι όσοι μιλούσαν με άλλες λέξεις μπορούσαν να νιώσουν το ίδιο πράγμα ακούγοντας τον ήχο της μουσικής.
Η γιαγιά συμφωνούσε μαζί του, γιατί έτσι μιλούσαν μεταξύ τους.

Το όνομα της γιαγιάς ήταν Όμορφη Μέλισσα. Ήξερα ότι, όταν τον άκουγα, αργά τη νύχτα, να λέει «σε έχω, Όμορφη Μέλισσα», εννοούσε «σε αγαπώ», γιατί το συναίσθημα ήταν μέσα στις λέξεις.

Και όταν μιλούσαν και η γιαγιά του έλεγε «με έχεις, Ουέιλς;» και εκείνος απαντούσε «σε έχω», εννοούσε «σε καταλαβαίνω». Για εκείνους η αγάπη και η κατανόηση ήταν το ίδιο πράγμα. Η γιαγιά έλεγε ότι δεν μπορούσες να αγαπάς κάτι που δεν καταλαβαίνεις. Δεν μπορούσες να αγαπάς ούτε τους ανθρώπους ούτε τον Θεό, αν δεν καταλάβαινες τους ανθρώπους και τον Θεό.

Η γιαγιά είπε ότι όλοι έχουν δύο ψυχές. Η μία ασχολείται με ό,τι είναι αναγκαίο για τη ζωή του σώματος.
Τη χρησιμοποιείς για να βρεις καταφύγιο, να φας, και άλλα που έχουν να κάνουν με το σώμα.
Είπε ότι τη χρησιμοποιείς για να ζευγαρώσεις και να κάνεις παιδιά, και τα λοιπά.
Είπε ότι χρειαζόμαστε αυτή την ψυχή, για να συνεχίζουμε τη ζωή μας. Αλλά είπε ότι έχουμε και μια άλλη ψυχή που δεν έχει καμία σχέση με αυτά. Είπε ότι είναι η πνευματική ψυχή.

Η γιαγιά είπε ότι, αν χρησιμοποιείς την ψυχή του σώματος για να σκέφτεσαι άπληστα ή κακά, αν πάντα πληγώνεις με αυτή τους ανθρώπους και σκέφτεσαι πώς θα τους εκμεταλλευτείς… τότε η πνευματική σου ψυχή ζαρώνει και γίνεται σαν καρύδι.

Η γιαγιά είπε ότι, όταν πεθαίνει το σώμα σου, η ψυχή του σώματος πεθαίνει μαζί του και, αν σκεφτόσουν έτσι όλη σου
τη ζωή, σου μένει μόνο μία ψυχή σε μέγεθος καρυδιού, γιατί μόνο η πνευματική ψυχή επιζεί, αφού πεθάνουν όλα τα άλλα. Τότε, είπε η γιαγιά, όταν γεννιέσαι ξανά –γιατί έτσι γίνεται-, γεννιέσαι με πνευματική ψυχή σαν καρύδι που δεν
καταλαβαίνει τίποτα. Τότε μπορεί να ζαρώσει σε μέγεθος μπιζελιού και να εξαφανιστεί, αν αναλάβει τον έλεγχο η ψυχή του σώματος. Σε μια τέτοια περίπτωση χάνεις εντελώς το πνεύμα σου.

Έτσι γίνεσαι νεκρός. Η γιαγιά είπε ότι μπορείς εύκολα να ξεχωρίσεις τους νεκρούς.
Είπε ότι, όταν οι νεκροί κοιτούν μια γυναίκα, βλέπουν μόνο βρώμικα πράγματα. Όταν κοιτούν άλλους ανθρώπους, βλέπουν μόνο κακά πράγματα. Όταν κοιτούν ένα δέντρο, βλέπουν μόνο ξυλεία και κέρδος. Ποτέ ομορφιά. Η γιαγιά είπε ότι μας τριγυρίζουν νεκροί.

Η γιαγιά είπε ότι η πνευματική ψυχή είναι όπως όλοι οι μύες. Αν τη χρησιμοποιείς, μεγαλώνει και δυναμώνει.
Είπε ότι αυτό γίνεται μόνο αν τη χρησιμοποιείς για να καταλαβαίνεις, αλλά δεν μπορείς να ανοίξεις την πόρτα που οδηγεί σε αυτή, αν δε σταματήσεις να είσαι άπληστος και τα λοιπά με την ψυχή του σώματος. Τότε αρχίζει να κυριαρχεί η κατανόηση και, όσο πιο πολύ προσπαθείς να καταλάβεις, τόσο μεγαλώνει.

Φυσικά, είπε, η κατανόηση και η αγάπη είναι το ίδιο πράγμα. Μόνο ο κόσμος τα κάνει ανάποδα πολλές φορές, προσπαθεί να παριστάνει ότι αγαπά κάτι, όταν δεν το καταλαβαίνει. Και αυτό δεν γίνεται."

[doctormarkon]

Προτείνω το βιβλίο της Ναόμι Κλάιν "Το Δόγμα του Σοκ"

Κυκλοφορεί και στα Ελληνικά και είναι άκρως επίκαιρο και πολύ σχετικό με τα θέματα που συζητάμε εδώ

[PELTASTIS VARNAVAS]

merci amigos

εκανα νταουνλοντ την πεταλουδα φαινεται πολλα ζορικον

με βλεπω για πρωτοπορια αυριο...αμα θα προκυψουν και αγορες?χλωμον
δωρο πασχα χμμμ πιο πιθανο βλεπω να παραμεινει πλεον ο αστερας
τριπολης στη μεγαλη κατηγορια...
οφθαλμολουτρο στα εξωφυλλα
ζνηφ
καλα ειναι

[alkinoos]

..αγαπημενα .

4 καταστροφες του Ισαακ Ασιμωφ .

Οταν έκλαψε ο Νίτσε του Ίρβιν Γιάλομ ...

Ζαρατουστρα του Νιτσε

Το χρονικο του χρόνου του Στήβεν Χώκινγκ

Οι Σμαραγδινοι Πινακες του Θωθ ,μεταφραση του [(A. S. Raleigh)]
http://hliaion.blogspot.com/2009/05/blog-post.html

Βαμπιρ και Κανίβαλοι ,Ζητουνται Αλχημιστες , Η Έβδομη Άισθηση του Μιμη Ανδρουλακη

Το όνομα του Ρόδου του Ουμπέρτο Έκο

[PELTASTIS VARNAVAS]

ερχεται

Επιτέλους! Η αγαπημένη χιλιάδων αναγνωστών Μάρω Βαμβουνάκη επανέρχεται στις 20 Ιουνίού στις προθήκες των βιβλιοπωλείων μετά από πολυετή απουσία από το μυθιστόρημα. Από τότε που συνεργάζεται με τις εκδόσεις Ψυχογιός εξέδωσε τέσσερις τίτλους βιβλίων που αγάπησε το αναγνωστικό κοινό και εξακολουθεί να στηρίζει αφού η συγγραφέας μπόρεσε να παντρέψει ιδανικά την επιστήμη της ψυχολογίας, άρα και τη δοκιμιακή γραφή, με τρόπους λογοτεχνικούς. Μας είχε λείψει όμως ένα μυθιστόρημα. Να λοιπόν που στην εγγραφή αυτή μπορείτε να χαρείτε το εξώφυλλό του και να πείτε τη γνώμη σας. Ακολουθεί το κείμενο από το οπισθόφυλλο.



Από το οπισθόφυλλο

Μια διάσημη ηθοποιός του θεάτρου εξαφανίζεται λίγο πριν από την παράσταση του "Καλοκαίρι και καταχνιά" που πρωταγωνιστούσε. Οι έρευνες της αστυνομίας, των συγγενών, των τηλεοπτικών εκπομπών, δεν οδηγούν πουθενά. Έχει αυτοκτονήσει~ Τη δολοφόνησαν~ 'Η μια τυχαία συνάντηση με έναν άντρα από την Πολωνία τη μεταμόρφωσε και τον ακολούθησε πολύ μακριά απ' τη ζωή που μέχρι τότε ζούσε~ Η επιτυχία και ο βαθύς έρωτας, το ταλέντο και η θηλυκή φύση. "Η φανερή ιστορία" μιας γυναίκας που όλοι γνώριζαν, και "Η κρυφή ιστορία", η μυστική, που μόνο εκείνη και εκείνος ξέρουν. Δυο επίπεδα ύπαρξης που απομακρύνονται, το ένα πιο αληθινό από το άλλο.

Κάντε κλικ εδώ να επισκεφθείτε το ιστολόγιο που δημιούργησε ο συγγραφέας Δημήτρης Νίκου ("Βόλτα στο φεγγάρι") για την αγαπημένη του συγγραφέα. Η Μάρω Βαμβουνάκη το επισκέπτεται πολύ συχνά (η ίδια δεν διαθέτει ιστολόγιο) οπότε μπορείτε να της αφήσετε κάποιο μήνυμα!

............

http://tera-amou.pblogs.gr/2011/06/h-ma ... ynioy.html

[sevdalone]

εκανα νταουνλοντ την πεταλουδα φαινεται πολλα ζορικον

όταν και όποτε το τελειώσεις θα ήθελα να μου πεις πως το βρήκες

[PELTASTIS VARNAVAS]

ΕΙΜΑΙ ΣΕ καλον δρομον φιλτατε σεβδαλον

----------------------------------------------------------------------------
επιτελους ομως εφτασεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε


Η θάλασσα το πρωί της Δευτέρας είναι συνήθως κρύα, αλλά αυτό δεν θα μπορούσε κατά το ελάχιστο να πτοήσει τον Μάγο και τον Γιάννη, δηλαδή εμένα. Κάθε Δευτέρα είχαμε αποφασίσει να παίρνουμε το αμάξι μου και να κατεβαίνουμε πολύ πρωί στην πιο κοντινή θάλασσα για βουτιές, στα πλαίσια μιας υγιεινής και ισορροπημένης ζωής. Ήταν μία παρορμητική απόφαση, ανάμεσα στην τρίτη και την τέταρτη μπίρα (ή την πέμπτη και την έκτη), ένα βράδυ που είχαμε βρεθεί στο μόλο, να συζητάμε για την αποδόμηση του συστήματος και χαμένες αγάπες. Και είχαμε βάλει σκοπό να την τηρήσουμε ευλαβικά. Έτσι, χωρίς λόγο. Για να αποδείξουμε στο σύμπαν ότι δεν μπορεί να κερδίζει πάντα.
Γενικά ήταν μια γενναία απόφαση γιατί δεν ήμουν απόλυτα σίγουρος αν το ηρωικό μου lada έπιανε το κατώτερο όριο ταχύτητας στην Εγνατία, ούτε για το αν η μηχανή του άντεχε τόσες συγκινήσεις. Πάντως, αν το καλοσκεφτείς, αμάξια σαν αυτό δεν φτιάχνονται πια.......................................


http://voreiodytikes.blogspot.com/2011/ ... st_06.html