ΝΕΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ

[ANNA B]

Γιώργος Νικολόπουλος
Σ Τ Ι Γ Μ Ε Σ
π ρ ο ς ά γ ρ α ν
συντεταγμένων

Περί βιογραφίας...
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978.
Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία.
Φοιτητής στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο,
στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης.
Δραπετεύει στη μουσική (την οποία σπουδάζει ακόμα) και την ποίηση,
τα δυο μεγάλα πάθη μετά την κόρη του,
που αποτελεί και την διαρκή έμπνευσή του.
Έχει ταξιδέψει σε όλη την Ευρώπη, ψάχνοντας απαντήσεις σε ερωτήσεις
που κανείς δεν σκέφτηκε να θέσει...




«Έτσι, ο ποιητής, σκληρός. Και να ζητά το αδύνατο», σημείωνε ο ποιητής του
αρχιπελάγους. Το ίδιο σκληρός και σήμερα πρέπει να είναι κάθε άνθρωπος
που αναμετριέται με την αλήθεια του, με το πραγματικό του μπόι, σε τελική
ανάλυση με τον πιο σκληρό πυρήνα της ύπαρξής του. Σήμερα περισσότερο
από ποτέ έχουμε ανάγκη από συνανθρώπους που να πιστεύουν πως η μόνη
∞
7ελπίδα απέναντι στη γενικευμένη σήψη είναι η ανωτερότητα του ανθρώπινου
πνεύματος. Όχι με την έννοια των κατακτήσεων της επιστήμης και της τέχνης
αλλά με την διάσταση εκείνης της βαθύτερης ψυχικής ευγένειας και της
πνευματικής δύναμης που με έναν μαγικό τρόπο λυτρώνει τον καθέναν μας
από την ένδεια της οικονομικής καθημερινότητας. Και η ποίηση είναι ακριβώς
αυτό το αποκούμπι, αυτή η κρυφή, δεύτερη σκέψη που φωτίζει το εσώτερο
μονοπάτι και χαρίζει εσωτερική γαλήνη και ψυχική ενέργεια.
«Η ποίηση είναι ανάπτυξη στίλβοντος ποδηλάτου», έγραφε ο Εμπειρίκος.
Καθένας που επιλέγει το δρόμο της ποίησης οφείλει να διατυπώσει το δικό
του ορισμό, όχι με την έννοια της πληροφορίας αλλά σαν εξάγγελος να
αναγγείλει τη δικό του συνταγματικό δίκαιο για την ποίηση. Ως σίγουρος
οιακιστής να βαδίσει μέσα στο απρόσμενο. Να καταδείξει το λιτό και το καίριο.
Να επιζητήσει το ελάχιστο. Να μαζέψει στη χούφτα του την αρμύρα που
απομένει στους βράχους τα ελληνικά καλοκαίρια. Όταν λαοί σκορπίζουν το
θάνατο και εναγκαλίζονται τον ολοκληρωτισμό ο ποιητής σαν βράχος
αντιστέκεται με την τρυφεράδα του. Κομίζει μιαν άλλη πιθανότητα στην ευτυχία,
μιαν άλλη δικαιοσύνη, μιαν άλλη δημοκρατία, μιαν άλλη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
«Τα ποιήματα όπως τα νησιά είναι οι προς τον ουρανό συνέχειες του βυθού»,
έγραψε ο Δημήτρης Παπαδίτσας. Με τα ποιήματά του ο Γιώργος Νικολόπουλος
θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για τον μαραθώνιο της ποίησης. Αποτελούν μια
σοβαρή ένδειξη ότι θα καταφέρει να ατενίσει τον ουρανό και να γευτεί την
ουσία της «ανθρωπιάς». Είναι στο δικό του χέρι να αποδειχτεί ικανός δρομέας
και να δικαιώσει τις προσδοκίες που ο ίδιος γέννησε με τις «στιγμές προς άγραν
συντεταγμένων». Να συν-κινηθεί προς το αντικείμενο του πόθου του, το χρωστά
μόνο στον εαυτό του. Του εύχομαι καλή τύχη και καλή δύναμη. Χρειαζόμαστε
ανθρώπους με συναισθηματική νοημοσύνη. Ελπίζω ο Γιώργος να μην τη χάσει
ποτέ!
Μάριος Ηλιάννης

Μονεμβασιά
Ατμοσφαιρικές σκοτεινές δίνες να μεταβάλλονται. Πύρινη στεφάνη δεμένη
σε γαλάζιο κενό απομυζείς την τελευταία ανάσα από το δωμάτιο. Μεταβλητή
σταθερότητα αλλάζεις τον χώρο. Κόκκινο αίμα σε τοξωτές καμάρες στάζει αργά
όνειρα στο χώμα. Κελί φερμένο από άλλη εποχή μοιάζει σαν φυλακή που
κλείδωσε τον ιδρώτα σου στην κλίνη και εγώ σε ασήμαντη θέση να κρύβομαι
στις σκιές του… ανάμεσα στο ξύλινο τραπέζι και το υγρό παράθυρο από την
βροχή… ξένοι επισκέπτες με ποτισμένη αναπνοή από αλκοόλ αντιμετωπίζουμε
την νύχτα. Εξομολογητής και Μάντης σε ακούω να διαχέεσαι στο σιδερένιο
κρεβάτι με χάλκινα δάκρυα. Γυμνή με μαύρα μαλλιά να φλέγουν τα λευκά
σεντόνια σαν διαβολική καταιγίδα. Κρύψε τις εκφράσεις πίσω από εκείνα, αυτά
που δεν θέλεις να κοιτάξω, θα τα ανακαλύψω στο ραγισμένο πήλινο δοχείο το
πρωινό…

Έκπτωτος Άγγελος
BPEXEI NOMIZEIΣ ΓIA MIA ΣTIΓMH,MA EINAI HXOΣ AΠO AKAΘAPTA
NEPA... H ΣKOTEINH TPYΦEPOTHTA AΓΓEΛIKΩN ΠPOEKTAΣEΩN ΠOY
PAΓIZOYN... ΣE NYXTEPINEΣ ΠPOΣEYXEΣ ΠOY ΣKYΦTOΣ ΣE ZHTAΩ...
EKΠTΩTOΣ EBENNOΣ ME KAPABANIA ΣYNEIPMΩN NA ME TAΞIΔEYOYN
ΣE ΛITA ΔΩMATIA EPΩTIKHΣ EΠIΘYMIAΣ.

Η ποιητική ανθολογία θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβρη. Οι φιλότεχνοι συνοδοιπόροι θα ενημερωθούν για την παρουσίαση του βιβλίου «ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΡΟΣ ΑΓΡΑΝ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΩΝ» των εκδόσεων Λαγουδέρα, κάπου κοντά στις πρώτες νότες του φθινοπώρου και τις τελευταίες του καλοκαιριού. Μέρος των εσόδων θα διατεθούν ογκολογικό Παίδων για τα παιδιά που αγωνίζονται καθημερινά για την ζωή τους.

[ArELa]

Καλώς μας ήρθες Άννα Β.

http://ideografhmata.gr/forum/viewtopic ... 123#p74123

[alkinoos]

«Έτσι, ο ποιητής, σκληρός. Και να ζητά το αδύνατο», σημείωνε ο ποιητής του
αρχιπελάγους. Το ίδιο σκληρός και σήμερα πρέπει να είναι κάθε άνθρωπος
που αναμετριέται με την αλήθεια του, με το πραγματικό του μπόι, σε τελική
ανάλυση με τον πιο σκληρό πυρήνα της ύπαρξής του. Σήμερα περισσότερο
από ποτέ έχουμε ανάγκη από συνανθρώπους που να πιστεύουν πως η μόνη
∞
7ελπίδα απέναντι στη γενικευμένη σήψη είναι η ανωτερότητα του ανθρώπινου
πνεύματος. Όχι με την έννοια των κατακτήσεων της επιστήμης και της τέχνης
αλλά με την διάσταση εκείνης της βαθύτερης ψυχικής ευγένειας και της
πνευματικής δύναμης που με έναν μαγικό τρόπο λυτρώνει τον καθέναν μας
από την ένδεια της οικονομικής καθημερινότητας. Και η ποίηση είναι ακριβώς
αυτό το αποκούμπι, αυτή η κρυφή, δεύτερη σκέψη που φωτίζει το εσώτερο
μονοπάτι και χαρίζει εσωτερική γαλήνη και ψυχική ενέργεια.

..έτσι