Ιδεογραφήματα

Αλήθεια, σε μαύρα χρόνια ζω!Τα λόγια που δεν κεντρίζουν είναι σημάδι χαζομάρας.Ένα λείο μέτωπο, αναισθησίας.Εκείνος που γελάει δεν έχει μάθει ακόμα τις τρομερές ειδήσεις.Μα τι καιροί λοιπόν ετούτοι, που είν' έγκλημα σχεδόν όταν μιλάς για δέντρα γιατί έτσι παρασιωπάς χιλιάδες κακουργήματα!Αυτός εκεί πού διασχίζει ήρεμα το δρόμο, ξέκοψε πια ολότελα απ' τους φίλους του πού βρίσκονται σ' ανάγκη.Είναι σωστό: το ψωμί μου ακόμα το κερδίζω.

Όμως πιστέψτε με: Είναι εντελώς τυχαίο. Απ' ό,τι κάνω,
Τίποτε δε μου δίνει το δικαίωμα να φάω ως να χορτάσω.
Έχω γλιτώσει κατά σύμπτωση. (Λίγο η τύχη να μ' αφήσει, χάθηκα.)
Μου λένε: Φάε και πιες! Να 'σαι ευχαριστημένος που έχεις!
Μα πώς να φάω και να πιω, όταν το φαγητό μου τ' αρπάζω από τον πεινασμένο, όταν
κάποιος διψάει για το ποτήρι το νερό που έχω;Κι ωστόσο, τρώω και πίνω.
Θα 'θελα ακόμα να 'μουνα σοφός.Τ' αρχαία βιβλίο λένε τί είναι η σοφία:
Μακριά να μένεις απ' τις επίγειες συγκρούσεις και δίχως φόβο τη λιγοστή ζωή σου να περνάς.Θεωρούν σοφό ακόμα το δρόμο σου να τραβάς αποφεύγοντας τη βία
Στο κακό ν' ανταποδίνεις το καλό, να μη χορταίνεις τις επιθυμίες σου, αλλά να τις ξεχνάς.Μου είναι αδύνατο να πράξω όλα τούτα:
Αλήθεια, σε μαύρα χρόνια ζω!
Ήρθα στις πόλεις την εποχή της αναστάτωσης
Όταν εκεί, βασίλευε η πείνα.
Ήρθα μες στους ανθρώπους στην εποχή της ανταρσίας
Και ξεσηκώθηκα μαζί τους.

Έτσι κύλησε ο χρόνος,που πάνω στη γη μου δόθηκε.Το ψωμί μου το 'τρωγα ανάμεσα στις μάχες.Για να κοιμηθώ, πλάγιαζα ανάμεσα στους δολοφόνους.Αφρόντιστα δινόμουνα στον έρωτα.Κι αντίκριζα τη φύση δίχως υπομονή.Έτσι κύλησε ο χρόνος που πάνω στη γη μου δόθηκε.Στον καιρό μου, οι δρόμοι φέρνανε στη λάσπη.Η μιλιά μου με κατέδιδε στο δήμιο.Λίγα περνούσαν απ' το χέρι μου. Όμως, αν δεν υπήρχα οι αφέντες θα στέκονταν πιο σίγουρα, αυτό έλπιζα τουλάχιστον.Έτσι κύλησε ο χρόνος που πάνω στη γη μου δόθηκε.Οι δυνάμεις ήτανε μετρημένες. Ο στόχος βρισκότανε πολύ μακριά.Φαινόταν ολοκάθαρα, αν και για μένα,ηταν σχεδόν απρόσιτος.Έτσι κύλησε ο χρόνος που πάνω στη γη μου δόθηκε.Εσείς, που θ' αναδυθείτε μέσ' απ' τον κατακλυσμό που εμάς μας έπνιξε,οταν για τις αδυναμίες μας μιλάτε σκεφτείτε και τα μαύρα χρόνια που εσείς γλυτώσατε.Εμείς περνάγαμε, αλλάζοντας χώρες πιο συχνά από παπούτσια,μέσα από ταξικούς πολέμους, απελπισμένοι σα βλέπαμε,την αδικία να κυριαρχεί και να μην υπάρχει εξέγερση.Κι όμως το ξέραμε:

Ακόμα και το μίσος ενάντια στην ευτέλεια
Παραμορφώνει τα χαρακτηριστικά.
Ακόμα κι η οργή ενάντια στην αδικία
Βραχνιάζει τη φωνή.

Αλίμονο, εμείς
Που θέλαμε να ετοιμάσουμε το δρόμο στη φιλία
Δεν καταφέρναμε να 'μαστε φίλοι ανάμεσά μας.
Όμως εσείς, όταν θα ‘ρθει ο καιρός
Ο άνθρωπος να βοηθάει τον άνθρωπο
Να μας θυμάστε
Με κάποιαν επιείκεια.

καλημέρα!! το διάβασα και δεν κρατήθηκα να μην απαντήσω..

εκπληκτικός ο μπρεχτ.. παρόλο που γεννήθηκε και έζησε πολλές δεκαετίες πριν, πάντα πίστευα ότι αυτός ο άνθρωπος ανήκει στο τώρα.. για την ακρίβεια, έχει ήδη δει τον κόσμο που θα χτίσουμε στη συνέχεια και μας μιλάει από εκεί.. (και φυσικά υπέφερε πολύ για αυτό στη ζωή του)

δράττομαι λοιπόν της ευκαιρίας, να ρίξω ένα δικό μου top 5 (high fidelity style) από μερικές από τις αγαπημένες μου ατάκες του "φτωχού μπερτολτ" (έτσι προσδιορίζει τον εαυτό του σε ένα ποίημα), γνωρίζοντας ότι υπάρχουν πολλοί εδώ μέσα θα δώσουν το ένα λεπτό που απαιτείται για να συλλογιστούν το πνευματικό βάθος που κρύβει αυτός ο άνθρωπος..

1. το δάχτυλο που σου δείχνει τον εχθρό είναι το δαχτυλο του εχθρού σου

2. τα πράγματα ανήκουν σε αυτούς που τα αγαπούν

3. δεν είναι οι 100 φορές που θα πει κάποιος ναι που παίζουν ρόλο, αλλά η μία φορά που θα αποφασίσει να πει ένα μεγάλο όχι

4. (από ένα μικρό ποιηματάκι του, το οποίο λυπάμαι να το κατακρεουργήσω, οπότε λέω να το δώσω ολόκληρο - έστω και όπως το θυμάμαι, δεν προλαβαίνω να το ψάξω)

στον τοίχο μου έχω μια μάσκα γιαπωνέζικη, μάσκα ενός δαίμονα κακού. κοιτάζω με συμπόνοια τα μάτια που σφίγγονται και τις φλέβες που φουσκώνουν στους κροτάφους του από οργή, θυμίζοντάς μου πόσο κουραστικό είναι να είσαι κακός

5. γλιτώσαμε από τις τίγρεις και τα αγρια θηρία των βουνών και μας φάγανε οι κοριοί της κοιλάδας

σε ευχαριστώ πολύ νίνα που ανέβασες θεματάκι για τον μπρεχτ, νομίζω έλειπε κάτι τέτοιο από τα ιδεό .. και καλώς μας ήρθες btw (κάπου είδα ότι είσαι καινούρια), θα χαρώ πολύ να τα λέμε!

καλή συνέχεια σε όλους!! (πρέπει να την κάνω, έχω να παλαίψω με τους κοριούς της κοιλάδας)

Γειά σου aitherovamwn
Νεα στα Ιδεό κι εγώ,πολύ σωστά το παρατήρησες και ήθελα να ανεβάσω κάτι από Μπρέχτ γιατί θεωρώ πώς είναι πολύ επίκαιρος καθώς τα όσα γράφει αντικατοπτρίζουν την παρούσα κατάσταση πού βιώνουμε.

Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε.
Όταν ο αγώνας είναι στην πιο σκληρή καμπή του.
Οι αγωνιστές έχουν την πιο μεγάλη κούραση.
Οι κουρασμένοι, χάνουν τη μάχη.

Μου αρέσει πολύ και η αλληγορία "Αν οι Καρχαρίες ήταν Άνθρωποι".Είναι μεγάλο το κείμενο και έχει πολύ ενδιαφέρον αλλα παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα.

Εξάλλου, αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, όλα τα ψαράκια δε θα ήταν πια ίσα κι όμοια όπως συμβαίνει σήμερα μεταξύ μας. Μερικά από δαύτα θ' αποχτούσαν αξιώματα κ...... Όσα μάλιστα είναι λίγο πιο μεγάλα θα είχαν το λεύτερο να τρώνε τα πιο μικρά. Αυτό θα ήταν άλλωστε ευχάριστο για τους καρχαρίες,.............,μόνο αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα είχαμε πολιτισμό στη θάλασσα...

χεχεχε να και οι συγρονικότητες.. το αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι ήταν το τελευταίο βιντεάκι που ανέβασα στο κανάλι μου στο youtube..



και έχεις μεγάλο δίκιο.. ο μπρέχτ είναι αυτή τη στιγμή ο πιο επίκαιρος θεατρικός συγγραφέας, με όλα αυτά που συμβαίνουν (και θα συμβούν) στην Ελλάδα (ίσως και ο ιονέσκο)..

καλή συνέχεια!!

Κοίτα να δείς συμπτώσεις
Αυτό το βίντεο ήταν το πρώτο που παρακολούθησα όταν έκανα αναζήτηση στο youtube ψάχνοντας οπτικοποιημένη την αλληγορία του Μπρέχτ.Χαίρομαι...έχεις κάνει πολύ καλή δουλειά !!