ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
- PELTASTIS VARNAVAS
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2280
- Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
- Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
- Φύλο: Άνδρας
- Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
σὺ δὲ νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον, ἔργον ποίησον εὐαγγελιστοῦ, τὴν διακονίαν σου πληροφόρησον. 6 ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε. 7 τὸν καλὸν ἀγῶνα ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα· 8 λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοὶ, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ. 9 Σπούδασον ἐλθεῖν πρός με ταχέως
Προς Τιμόθεον Β'
http://el.wikisource.org/wiki/%CE%A0%CF ... %BD_%CE%92'
---------------------------
Περί Νήψης
Η φιλοκαλία είναι ένα σύγγραμμα πέντε τόμων που περιλαμβάνει σκέψεις και απομνημονεύματα των «Αγίων Νηπτικών Πατέρων» της ορθοδόξου Εκκλησίας μας.
Στον Α’ τόμο αναφέρεται η λέξη «νήψη» εξ ου και «νηπτικών πατέρων».
«Νήψη’, στην εκκλησιαστική ορολογία, σημαίνει άγρυπνη και ανύστακτη εποπτεία και επαγρύπνηση του νου και της καρδιάς. Παράγεται από το ρήμα νήφω, που έχει τη σημασία του είμαι προσεκτικός, άγρυπνος, ξύπνιος, με ξεθόλωτο νου.
Με άλλα λόγια σημαίνει να είμαι ενήμερος της αντιληπτικότητας μου κάθε στιγμή και να μπορώ να ελέγχω τη ροή των λογισμών και των αισθήσεων μου με πλήρη διαύγεια πνεύματος. Για να έχει ευδόκιμους καρπούς η νήψη θα πρέπει να συνοδεύεται από τη φλογερή, αδιάλειπτο και καρδιακή προσευχή.
«Νήψη και προσευχή» το ένα προϋποθέτει το άλλο. Και τούτο δεν είναι έργο και προνόμιο των ασκητών και μοναχών, αλλά απευθύνεται σε όλους τους πιστούς Χριστιανούς, που επιθυμούν ν’ ακολουθήσουν το σταυρικό δρόμο που οδηγεί στην τελειότητα του Ευαγγελίου και στην εν Χριστώ οικοδομή του ανθρώπου.
http://www.agiosgeorgiosfaneromenos.com ... ticleID=22
--------------->>>Νήφε και μέμνησο απιστείν
Επίχαρμος ( 530-440 π.Χ. , Αρχαίος Έλληνας ποιητής από την Κω)
Προς Τιμόθεον Β'
http://el.wikisource.org/wiki/%CE%A0%CF ... %BD_%CE%92'
---------------------------
Περί Νήψης
Η φιλοκαλία είναι ένα σύγγραμμα πέντε τόμων που περιλαμβάνει σκέψεις και απομνημονεύματα των «Αγίων Νηπτικών Πατέρων» της ορθοδόξου Εκκλησίας μας.
Στον Α’ τόμο αναφέρεται η λέξη «νήψη» εξ ου και «νηπτικών πατέρων».
«Νήψη’, στην εκκλησιαστική ορολογία, σημαίνει άγρυπνη και ανύστακτη εποπτεία και επαγρύπνηση του νου και της καρδιάς. Παράγεται από το ρήμα νήφω, που έχει τη σημασία του είμαι προσεκτικός, άγρυπνος, ξύπνιος, με ξεθόλωτο νου.
Με άλλα λόγια σημαίνει να είμαι ενήμερος της αντιληπτικότητας μου κάθε στιγμή και να μπορώ να ελέγχω τη ροή των λογισμών και των αισθήσεων μου με πλήρη διαύγεια πνεύματος. Για να έχει ευδόκιμους καρπούς η νήψη θα πρέπει να συνοδεύεται από τη φλογερή, αδιάλειπτο και καρδιακή προσευχή.
«Νήψη και προσευχή» το ένα προϋποθέτει το άλλο. Και τούτο δεν είναι έργο και προνόμιο των ασκητών και μοναχών, αλλά απευθύνεται σε όλους τους πιστούς Χριστιανούς, που επιθυμούν ν’ ακολουθήσουν το σταυρικό δρόμο που οδηγεί στην τελειότητα του Ευαγγελίου και στην εν Χριστώ οικοδομή του ανθρώπου.
http://www.agiosgeorgiosfaneromenos.com ... ticleID=22
--------------->>>Νήφε και μέμνησο απιστείν
Επίχαρμος ( 530-440 π.Χ. , Αρχαίος Έλληνας ποιητής από την Κω)
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
- PELTASTIS VARNAVAS
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2280
- Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
- Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
- Φύλο: Άνδρας
- Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
"Ο καταθλιπτικός αδρανεί διότι δεν βρίσκει κίνητρο να δράσει. Και δεν βρίσκει κίνητρο γιατί έχει χάσει την ελπίδα. Κι όποιος δεν έχει ελπίδα, χάνει την ευχαρίστηση. Δεν έχει λόγο να ξεκινήσει τίποτα μια και δεν έχει κανένα τέρμα να ονειρεύεται, κανένα σταθμό να τον σαγηνεύει. Γι' αυτό είναι μάταιη η μακροχρόνια χρήση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων. Η θεραπεία είναι αλλού... Είναι αναγκαία η εσωτερική ανακαίνιση που θα τον ωθήσει να χρησιμοποιήσει το νου, την καρδιά, την όλη προσωπικότητά του. Η μεταμόρφωση που θα τον κάνει να δει τον κόσμο, και τον εαυτό του μέσα στον κόσμο, αλλιώς. Η κατάθλιψη έχει να κάνει με τη στάση ζωής, με την προσωπική φιλοσοφία γύρω από το "υπάρχω". Κάθε ψυχή στο βυθό της διψάει για την αλήθεια. Πρώτα για την αλήθεια τη δική της και ύστερα για την Αλήθεια. Ο Αριστοτέλης έλεγε: "Πίσω από κάθε πόνο σου κρύβεται ένα λάθος σου". Και ο γερο Παΐσιος χαριτωμένα: "Έχεις λύπη; Ο Χριστός σου λείπει". Αν το καλοσκεφτούμε δεν απέχουν πολύ αυτές οι δύο διαπιστώσεις. Για το χριστιανισμό λάθος είναι η αστοχία, η αμαρτία. Και ετυμολογικά αμαρτία σημαίνει αποχωρισμός. Το να αποκόβεσαι και να βρίσκεσαι μακριά από την Αιτία σου, από τον Λόγο σου. Να περνάς δηλαδή στην γκρίζα περιοχή μιας εξορίας που την βιώνεις σαν ερημιά, σαν μόνωση, σαν μοναξιά γεμάτη λύπη και τρόμο".
http://stavkoum.blogspot.com/2009/08/blog-post_05.html
ΑΠΟ τον παλιατσο και την ανιμα της ΜΑρως Βαμβουνακη -εκδοσεις ψυχογιος
σκεφτομαι να το παρω να το ξεκινησω αυτο το βροχερο σουκου
εχω ακουσει τα καλυτερα
εχετε αποψιν?
http://stavkoum.blogspot.com/2009/08/blog-post_05.html
ΑΠΟ τον παλιατσο και την ανιμα της ΜΑρως Βαμβουνακη -εκδοσεις ψυχογιος
σκεφτομαι να το παρω να το ξεκινησω αυτο το βροχερο σουκου
εχω ακουσει τα καλυτερα
εχετε αποψιν?
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
- ION 4ever
- "Δεν παίζεται" Ιδεογραφίτης
- Δημοσιεύσεις: 7582
- Εγγραφή: Παρ 03 Δεκ 2010, 11:00
- Φύλο: Γυναίκα
- Έλαβε Likes: 1 φορά
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
Αποψη δεν εχω αλλα
περιμένω τη δική σου
Βαμβουνάκη
περιμένω τη δική σου
Βαμβουνάκη
There is a crack, a crack in everything
That's how the light gets in.
That's how the light gets in.
- PELTASTIS VARNAVAS
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2280
- Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
- Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
- Φύλο: Άνδρας
- Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
Προσέξτε ότι οι μοναχικοί άνθρωποι έχουν βλέμμα. Βλέμμα βαθύ, ικανό να περιπλανηθεί μέσα στον βαθύ τους εαυτό και μέσα στον βαθύ άλλον που κοιτάζουν. Βλέμμα εύγλωττο, συχνά επιεικές, συχνά με χιούμορ. Δείχνουν να γνωρίζουν κάτι παραπάνω απ’ όλους όσοι ολημερίς τρέχουν κι ανακατώνονται σε ατελείωτες απασχολήσεις, φλυαρίες και παρέες.Σελίδα 92
http://kyklaminovounou8.blogspot.com/20 ... _9073.html
http://books.matia.gr/psichologia/o-pal ... unaki.html
---------------ουτε τη βαμβουνακη εχω μελετησει ουτε την ιονσερανακη πλην ομως αφιερωνω το ανωθι χωρίο της πρωτης-μαρως στη δευτερη -εκεινη με το σκορδοζουμι μωρε---
και παραθετω κατι ζορικα λινξ εως αποκτησω αποψη για την ανιμα...δυνατο μου φαινεται παντως...
βαρεια η φανελα του να αναμενει η ιον την αποψη του μπαρνυ για βιβλιο χμμμ ...και διαβαζω και με ρυθμους χελωνας...παθαινω και σκεδαση ...τωρα διαβαζω νταλγκα νταλγκα του τουρκου αποψη για εισβολη, του μπουραντα επι σκηνης ανευ προβας, παρηγορητικη της φιλοσοφιας του γαλλου διανοουμενου-στοχαστη...κατι λιγα του καφκα που θα παρουσιασω στην ιδια σοκολατοβιομηχανια...χμμμμμ ευτυχως που το ελληνικο φουντμπολ δεν εχει πλεον ενδιαφερον φετο και εχω λεηζουρ ταημ
ΥΓ Βικουλα βικαρα τα λιγκουινια τελειωσαν, ζητω το παξιμαδι με φετα [και τοματα ριγανη]
http://kyklaminovounou8.blogspot.com/20 ... _9073.html
http://books.matia.gr/psichologia/o-pal ... unaki.html
---------------ουτε τη βαμβουνακη εχω μελετησει ουτε την ιονσερανακη πλην ομως αφιερωνω το ανωθι χωρίο της πρωτης-μαρως στη δευτερη -εκεινη με το σκορδοζουμι μωρε---
και παραθετω κατι ζορικα λινξ εως αποκτησω αποψη για την ανιμα...δυνατο μου φαινεται παντως...
βαρεια η φανελα του να αναμενει η ιον την αποψη του μπαρνυ για βιβλιο χμμμ ...και διαβαζω και με ρυθμους χελωνας...παθαινω και σκεδαση ...τωρα διαβαζω νταλγκα νταλγκα του τουρκου αποψη για εισβολη, του μπουραντα επι σκηνης ανευ προβας, παρηγορητικη της φιλοσοφιας του γαλλου διανοουμενου-στοχαστη...κατι λιγα του καφκα που θα παρουσιασω στην ιδια σοκολατοβιομηχανια...χμμμμμ ευτυχως που το ελληνικο φουντμπολ δεν εχει πλεον ενδιαφερον φετο και εχω λεηζουρ ταημ
ΥΓ Βικουλα βικαρα τα λιγκουινια τελειωσαν, ζητω το παξιμαδι με φετα [και τοματα ριγανη]
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
- ION 4ever
- "Δεν παίζεται" Ιδεογραφίτης
- Δημοσιεύσεις: 7582
- Εγγραφή: Παρ 03 Δεκ 2010, 11:00
- Φύλο: Γυναίκα
- Έλαβε Likes: 1 φορά
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
Προσέξτε ότι οι μοναχικοί άνθρωποι έχουν βλέμμα. Βλέμμα βαθύ, ικανό να περιπλανηθεί μέσα στον βαθύ τους εαυτό και μέσα στον βαθύ άλλον που κοιτάζουν. Βλέμμα εύγλωττο, συχνά επιεικές, συχνά με χιούμορ. Δείχνουν να γνωρίζουν κάτι παραπάνω απ’ όλους όσοι ολημερίς τρέχουν κι ανακατώνονται σε ατελείωτες απασχολήσεις, φλυαρίες και παρέες.
Λίγο ακόμα και θα με ψήσεις να το πάρω παραμάσχαλα
στις διαδρομές εντός εκτός και επι τα αυτά....
Λίγο ακόμα και θα με ψήσεις να το πάρω παραμάσχαλα
στις διαδρομές εντός εκτός και επι τα αυτά....
There is a crack, a crack in everything
That's how the light gets in.
That's how the light gets in.
- Oneiro
- Καμμένος Ιδεογραφίτης
- Δημοσιεύσεις: 498
- Εγγραφή: Κυρ 13 Σεπ 2009, 04:48
- Φύλο: Γυναίκα
- Επικοινωνία:
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
Είναι μοίρα ή ελεύθερη επιλογή η ικανότητά μας στο συναίσθημα;
Πρέπει να είναι ελεύθερη επιλογή, γι' αυτό και η καρδιά είναι διαρκώς θυμωμένη με το μίζερο εαυτό της που την στενεύει.
Κι αν είναι δύσκολο να βρίσκουμε αγάπες, είναι πολύ πιο δύσκολο να αγαπάμε.
Προϋποθέτει μεταστροφή της εγωϊστικά εκπαιδευμένης προσωπικότητάς μας κάτι τέτοιο.
Όσο την αρνούμαστε τη μεταμόρφωση, η επιδημία της ανίας και της κατάθλιψης εξαπλώνεται,
σαν φαντάσμα στοιχειώνει τη ζωή μας. Λέγεται πως "μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη..."
από το βιβλίο της "Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης" το οποίο και κατά σύμπτωση βρέθηκε στα χέρια μου
πριν λίγες μέρες αλλά δεν έχω καταφέρει να διαβάσω ακόμα..
Πρέπει να είναι ελεύθερη επιλογή, γι' αυτό και η καρδιά είναι διαρκώς θυμωμένη με το μίζερο εαυτό της που την στενεύει.
Κι αν είναι δύσκολο να βρίσκουμε αγάπες, είναι πολύ πιο δύσκολο να αγαπάμε.
Προϋποθέτει μεταστροφή της εγωϊστικά εκπαιδευμένης προσωπικότητάς μας κάτι τέτοιο.
Όσο την αρνούμαστε τη μεταμόρφωση, η επιδημία της ανίας και της κατάθλιψης εξαπλώνεται,
σαν φαντάσμα στοιχειώνει τη ζωή μας. Λέγεται πως "μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη..."
από το βιβλίο της "Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης" το οποίο και κατά σύμπτωση βρέθηκε στα χέρια μου
πριν λίγες μέρες αλλά δεν έχω καταφέρει να διαβάσω ακόμα..
Είμαι ένα 0νειρo που στις παρυφές των φιλοδοξιών του,
αναζητά τον χώρο εντός -όχι για να ονειρευτεί την ζωή-
αλλά για να τη ζήσει.
αναζητά τον χώρο εντός -όχι για να ονειρευτεί την ζωή-
αλλά για να τη ζήσει.
- PELTASTIS VARNAVAS
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2280
- Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
- Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
- Φύλο: Άνδρας
- Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
συμπτωση ναι ...χμμμμ
γεια σου ρε οναρ
ομορφο και δυσκολο το χωρίον σου
κορυφαιον το νεο αβαταρ ιδεογραμμα τσαηνα...το αξοδευτη δεν αθθυμουμαι πως γραφεται κινεζιστι...
αλλά ναι το αγαπη ναι αυτο πρεπει να ναι....
καλημεροβδομαδα!!!
γεια σου ρε οναρ
ομορφο και δυσκολο το χωρίον σου
κορυφαιον το νεο αβαταρ ιδεογραμμα τσαηνα...το αξοδευτη δεν αθθυμουμαι πως γραφεται κινεζιστι...
αλλά ναι το αγαπη ναι αυτο πρεπει να ναι....
καλημεροβδομαδα!!!
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
- PELTASTIS VARNAVAS
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2280
- Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
- Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
- Φύλο: Άνδρας
- Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
...Ξέρεις ανθρωπάκο πως θα ένιωθε ένας αετός άμα έκλωθε αυγά μιας κότας;
Αρχικά ο αετός νομίζει ότι θα κλωσσήσει μικρά αετόπουλα που θα μεγαλώσουν. Μα εκείνο που βγαίνει από τ' αυγά δεν είναι παρά μικρά κοτόπουλα. Απελπισμένος ο αετός εξακολουθεί να ελπίζει πως τα κοτόπουλα θα γίνουν αετοί. Μα, που τέτοιο πράγμα.
Τελικά, δεν βγαίνουν παρά κότες που κακαρίζουν. Όταν ο αετός διαπιστώσει κάτι τέτοιο, βρίσκεται σε δίλημμα αν πρέπει να καταβροχθίσει όλα τα κοτόπουλα και τις κότες που κακαρίζουν.
Μα συγκρατείται. Κι ό,τι τον κάνει να συγκρατηθεί, είναι μια μικρή ελπίδα, πως ανάμεσα σε τόσα κοτόπουλα, μπορεί κάποτε να βρεθεί ένα αετόπουλο, ικανό σαν εκείνον τον ίδιο, ένα αετόπουλο που από την ψηλή φωλιά του θα ατενίζει μακριά, κόσμους καινούριους, σκέψεις καινούριες, καινούρια σχήματα ζωής.
Μόνο αυτή η ανεπαίσθητη ελπίδα κρατά τον λυπημένο, τον αποξενωμένο αετό από την απόφασή του να φάει όλα τα κοτόπουλα και τις κότες που κακαρίζουν και που δεν βλέπουν ότι τα κλωσσάει ένας αετός, δεν καταλαβαίνουν ότι ζουν σ' ένα ψηλό, απόμακρο βράχο, μακριά από τις υγρές και σκοτεινές κοιλάδες. Δεν ατενίζουν την απόσταση, όπως κάνει ο απομονωμένος αετός.
Μόνο καταβροχθίζουν και καταβροχθίζουν, όλο καταβροχθίζουν ό,τι φέρνει ο αετός στη φωλιά. Οι κότες και τα κοτόπουλα άφησαν τον αετό να τα ζεστάνει κάτω από τα μεγάλα και δυνατά φτερά του, όταν απ' έξω κροτάλιζε η βροχή και αναβροντούσαν οι καταιγίδες που εκείνος άντεχε δίχως καμία προστασία. Όταν τα πράγματα γίνονταν σκληρότερα, του πέταγαν μυτερές πέτρες, από κάποια ενέδρα για να τον χτυπήσουν και να τον πληγώσουν.
Oταν ο αετός αντιλήφθηκε την κακοήθεια ετούτη, πρώτη του αντίδραση ήταν να τα ξεσκίσει σε χίλια κομμάτια. Μα, το ξανασκέφτηκε-έπρεπε να βρεθεί-ανάμεσα σε τόσα κοντόφθαλμα κοτόπουλα που κακάριζαν και καταβρόχθιζαν ό,τι λάχαινε μπροστά τους, ένας μικρός αετός σαν τον ίδιο του τον εαυτό...
Ο μοναχικός αετός μέχρι σήμερα δεν έχει εγκαταλείψει την ελπίδα. Κι εξακολουθεί να κλωσσάει κοτόπουλα...
ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ - ΒΙΛΧΕΜ ΡΑΪΧ
λλιον ακομη...http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&c ... id=4620062
Αρχικά ο αετός νομίζει ότι θα κλωσσήσει μικρά αετόπουλα που θα μεγαλώσουν. Μα εκείνο που βγαίνει από τ' αυγά δεν είναι παρά μικρά κοτόπουλα. Απελπισμένος ο αετός εξακολουθεί να ελπίζει πως τα κοτόπουλα θα γίνουν αετοί. Μα, που τέτοιο πράγμα.
Τελικά, δεν βγαίνουν παρά κότες που κακαρίζουν. Όταν ο αετός διαπιστώσει κάτι τέτοιο, βρίσκεται σε δίλημμα αν πρέπει να καταβροχθίσει όλα τα κοτόπουλα και τις κότες που κακαρίζουν.
Μα συγκρατείται. Κι ό,τι τον κάνει να συγκρατηθεί, είναι μια μικρή ελπίδα, πως ανάμεσα σε τόσα κοτόπουλα, μπορεί κάποτε να βρεθεί ένα αετόπουλο, ικανό σαν εκείνον τον ίδιο, ένα αετόπουλο που από την ψηλή φωλιά του θα ατενίζει μακριά, κόσμους καινούριους, σκέψεις καινούριες, καινούρια σχήματα ζωής.
Μόνο αυτή η ανεπαίσθητη ελπίδα κρατά τον λυπημένο, τον αποξενωμένο αετό από την απόφασή του να φάει όλα τα κοτόπουλα και τις κότες που κακαρίζουν και που δεν βλέπουν ότι τα κλωσσάει ένας αετός, δεν καταλαβαίνουν ότι ζουν σ' ένα ψηλό, απόμακρο βράχο, μακριά από τις υγρές και σκοτεινές κοιλάδες. Δεν ατενίζουν την απόσταση, όπως κάνει ο απομονωμένος αετός.
Μόνο καταβροχθίζουν και καταβροχθίζουν, όλο καταβροχθίζουν ό,τι φέρνει ο αετός στη φωλιά. Οι κότες και τα κοτόπουλα άφησαν τον αετό να τα ζεστάνει κάτω από τα μεγάλα και δυνατά φτερά του, όταν απ' έξω κροτάλιζε η βροχή και αναβροντούσαν οι καταιγίδες που εκείνος άντεχε δίχως καμία προστασία. Όταν τα πράγματα γίνονταν σκληρότερα, του πέταγαν μυτερές πέτρες, από κάποια ενέδρα για να τον χτυπήσουν και να τον πληγώσουν.
Oταν ο αετός αντιλήφθηκε την κακοήθεια ετούτη, πρώτη του αντίδραση ήταν να τα ξεσκίσει σε χίλια κομμάτια. Μα, το ξανασκέφτηκε-έπρεπε να βρεθεί-ανάμεσα σε τόσα κοντόφθαλμα κοτόπουλα που κακάριζαν και καταβρόχθιζαν ό,τι λάχαινε μπροστά τους, ένας μικρός αετός σαν τον ίδιο του τον εαυτό...
Ο μοναχικός αετός μέχρι σήμερα δεν έχει εγκαταλείψει την ελπίδα. Κι εξακολουθεί να κλωσσάει κοτόπουλα...
ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ - ΒΙΛΧΕΜ ΡΑΪΧ
λλιον ακομη...http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&c ... id=4620062
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
- PELTASTIS VARNAVAS
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2280
- Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
- Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
- Φύλο: Άνδρας
- Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
Αν ήταν όλα... αλλιώς
ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
ΚΑΛΕΝΤΗΣ
Πολλοί άνθρωποι βολεύονται στη μιζέρια τους. Μοιάζει με την αράχνη η μιζέρια. Πλέκει γύρω σου τον ιστό της κι άντε να ξεφύγεις από κει. Πας να κάνεις ένα βήμα και κολλάς. Ώσπου στο τέλος, νομίζεις πως μόνο εκεί μπορείς να προστατευτείς. Και αφήνεσαι… Η αράχνη, στη συνέχεια, ξέρει πολύ καλά τη δουλειά της.
Σελ. 50
Ήταν όμορφη. Αστραφτερή. Κανένας ήλιος δεν παραβγαίνει στη λάμψη των ματιών ενός ευτυχισμένου ανθρώπου.
Σελ.52
-Με το τίποτα! Με το τίποτα! Θαύμαζε η Κουλίτσα. Κάνεις θαύματα. Πιάνεις κάτι άχρηστο και του δίνεις ψυχή. Τελείως αλλιώτικο έγινε το σπίτι. Σαν… Πώς να το πω… Σαν να χαμογελάνε και τα δοκάρια.
Σελ. 57
Το ύφος του, περισσότερο από τα λόγια του, καρφώθηκε μέσα της σαν λεπτή βελόνα. Λίγο, τη μάτωσε. Αλλά το ‘φερε από δω, το γύρισε από κει, βρήκε ραφάκι στην ψυχή της και το τοποθέτησε. Έτσι έκανε συνεχώς. Όλα τα δικαιολογούσε. Τα ωραιοποιούσε. Τα τύλιγε με σελοφάν και τα στόλιζε με πολύχρωμες κορδέλες.
Σελ. 73
-Δεν είμαι τόσο καλή. Κι αν θες να ξέρεις, δεν υπάρχουν ούτε τόσο καλοί, ούτε τόσο κακοί. Όλοι είμαστε λίγο απ’ όλα. Ανάλογα με το τοπίο, αλλάζουμε μορφή. Κάπως σαν τους χαμαιλέοντες. Κι εμένα το τοπίο μου τώρα είναι πανέμορφο. Και σ’ έχω πάρει κι εσένα μέσα σ’ αυτό. Σου ‘ χω γωνίτσα δικιά σου, να κάθεσαι και ν’ απολαμβάνεις. Δεν είσαι χαρούμενη, Κουλίτσα;
Σελ.74
http://katerinadestapa.blogspot.com/200 ... _8833.html
ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
ΚΑΛΕΝΤΗΣ
Πολλοί άνθρωποι βολεύονται στη μιζέρια τους. Μοιάζει με την αράχνη η μιζέρια. Πλέκει γύρω σου τον ιστό της κι άντε να ξεφύγεις από κει. Πας να κάνεις ένα βήμα και κολλάς. Ώσπου στο τέλος, νομίζεις πως μόνο εκεί μπορείς να προστατευτείς. Και αφήνεσαι… Η αράχνη, στη συνέχεια, ξέρει πολύ καλά τη δουλειά της.
Σελ. 50
Ήταν όμορφη. Αστραφτερή. Κανένας ήλιος δεν παραβγαίνει στη λάμψη των ματιών ενός ευτυχισμένου ανθρώπου.
Σελ.52
-Με το τίποτα! Με το τίποτα! Θαύμαζε η Κουλίτσα. Κάνεις θαύματα. Πιάνεις κάτι άχρηστο και του δίνεις ψυχή. Τελείως αλλιώτικο έγινε το σπίτι. Σαν… Πώς να το πω… Σαν να χαμογελάνε και τα δοκάρια.
Σελ. 57
Το ύφος του, περισσότερο από τα λόγια του, καρφώθηκε μέσα της σαν λεπτή βελόνα. Λίγο, τη μάτωσε. Αλλά το ‘φερε από δω, το γύρισε από κει, βρήκε ραφάκι στην ψυχή της και το τοποθέτησε. Έτσι έκανε συνεχώς. Όλα τα δικαιολογούσε. Τα ωραιοποιούσε. Τα τύλιγε με σελοφάν και τα στόλιζε με πολύχρωμες κορδέλες.
Σελ. 73
-Δεν είμαι τόσο καλή. Κι αν θες να ξέρεις, δεν υπάρχουν ούτε τόσο καλοί, ούτε τόσο κακοί. Όλοι είμαστε λίγο απ’ όλα. Ανάλογα με το τοπίο, αλλάζουμε μορφή. Κάπως σαν τους χαμαιλέοντες. Κι εμένα το τοπίο μου τώρα είναι πανέμορφο. Και σ’ έχω πάρει κι εσένα μέσα σ’ αυτό. Σου ‘ χω γωνίτσα δικιά σου, να κάθεσαι και ν’ απολαμβάνεις. Δεν είσαι χαρούμενη, Κουλίτσα;
Σελ.74
http://katerinadestapa.blogspot.com/200 ... _8833.html
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
- PELTASTIS VARNAVAS
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2280
- Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
- Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
- Φύλο: Άνδρας
- Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
"Η αντίσταση χρειάζεται πολύ μεγάλο μόχθο και την οδύνη που απαιτούν πάντοτε οι εσωτερικές μεταμορφώσεις, οι αλλαγές που όταν είναι συνειδητές ονομάζονται μετάνοια. Είναι πιο βολικό να παραιτείσαι απ' το ν' αγωνίζεσαι. Κι ας είναι ο αγώνας ταυτόσημος με το ζω, αληθινά ζω. Αλλά "ζω" σημαίνει "πηγαίνω με τη ζωή", όχι κατασκευάζω ιδέες και σενάρια "περί ζωής" στα μέτρα μου."
"Εγωιστής είναι τελικά ένας δειλός, τόσο δειλός που δεν μπορεί να κάνει τίποτα ουσιαστικό, ούτε να αγαπάει τον εαυτό του. Και εγωιστής δεν είναι εκείνος που αγαπάει τον εαυτό του, όπως επιπόλαια νομίζουμε. Εγωιστής είναι εκείνος που δεν αγαπάει τον εαυτό του. Που γι' αυτό ακριβώς προσπαθεί να πείσει τους άλλους πως αξίζει, πως είναι σπουδαίος. Επειδή δεν το πιστεύει ο ίδιος. Αγωνίζεται με κάθε τρόπο να επιβάλει τούτη την καλή μαρτυρία, ώστε η μαρτυρία να επιστρέψει στον ίδιο και να γλιτώσει από την αυτοαμφισβήτηση. Γι' αυτό άλλωστε ο εγωισμός ενέχει βία. Γιατί κουβαλάει αγωνία΄ανάγκη και τρόμο πτώσης στο εσώτερο κενό."
ΠΕΣΤΑΑ ΜΑΡΟΥΛΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΤΑ ΧΑΝΙΑ
παλιατσος ανιμα...
"Εγωιστής είναι τελικά ένας δειλός, τόσο δειλός που δεν μπορεί να κάνει τίποτα ουσιαστικό, ούτε να αγαπάει τον εαυτό του. Και εγωιστής δεν είναι εκείνος που αγαπάει τον εαυτό του, όπως επιπόλαια νομίζουμε. Εγωιστής είναι εκείνος που δεν αγαπάει τον εαυτό του. Που γι' αυτό ακριβώς προσπαθεί να πείσει τους άλλους πως αξίζει, πως είναι σπουδαίος. Επειδή δεν το πιστεύει ο ίδιος. Αγωνίζεται με κάθε τρόπο να επιβάλει τούτη την καλή μαρτυρία, ώστε η μαρτυρία να επιστρέψει στον ίδιο και να γλιτώσει από την αυτοαμφισβήτηση. Γι' αυτό άλλωστε ο εγωισμός ενέχει βία. Γιατί κουβαλάει αγωνία΄ανάγκη και τρόμο πτώσης στο εσώτερο κενό."
ΠΕΣΤΑΑ ΜΑΡΟΥΛΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΤΑ ΧΑΝΙΑ
παλιατσος ανιμα...
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
- KAL EL
- Σούπερ Ιδεογραφίτης
- Δημοσιεύσεις: 1368
- Εγγραφή: Πέμ 02 Σεπ 2010, 21:43
- Irc ψευδώνυμο: KAL EL
- Φύλο: Γυναίκα
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
Μέχρι την 10ην 3ου του σωτηρίου έτους 2011 δεν είχαμεν άποψιν.PELTASTIS VARNAVAS έγραψε:
ΑΠΟ τον παλιατσο και την ανιμα της ΜΑρως Βαμβουνακη -εκδοσεις ψυχογιος
σκεφτομαι να το παρω να το ξεκινησω αυτο το βροχερο σουκου
εχω ακουσει τα καλυτερα
εχετε αποψιν?
Λόγω του ότι όμως με αφορμήν την ημέραν της γυναικός αναρτήσατε ένα ωραιότατον απόσπασμα....ημπορώ να είπω ότι εσχηματίσαμεν μίαν μικρήν άποψιν και το εκτιμήσαμεν ιδιαιτέρως.
Λελλλούδι μου και καμάρι μμμου
<<Αναιρώ, όπως δεν αναίρεσε ποτέ κανείς, και είμαι εν τούτοις το αντίθετο ενός αρνητικού πνεύματος>>
FR.NIETZSCHE - ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ (Πώς κανείς γίνεται, εκείνο που είναι)
FR.NIETZSCHE - ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ (Πώς κανείς γίνεται, εκείνο που είναι)
- ArELa
- Founder-Administrator
- Δημοσιεύσεις: 66942
- Εγγραφή: Κυρ 15 Απρ 2007, 01:29
- Irc ψευδώνυμο: ArELa
- Φύλο: Γυναίκα
- Έδωσε Likes: 1879 φορές
- Έλαβε Likes: 2770 φορές
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
Πολύ παλιό...
Πώς μου'ρθε, δεν ξέρω...
Είναι νοσταλγικάκι όμως
Ποιος ρε!
Πώς μου'ρθε, δεν ξέρω...
Είναι νοσταλγικάκι όμως
Ποιος ρε!
.
Δεν περιμένω τίποτα, δεν ελπίζω σε τίποτα,
δεν καταλαβαίνω τίποτα, είμαι ξανθιά κι ελεύθερη...
τα κανάλια μου /my channels:
στο vasoula2908 και στο vasoula2908asteria
στο Βrighteon,
στο Bitchute
στο Rumble
Δεν περιμένω τίποτα, δεν ελπίζω σε τίποτα,
δεν καταλαβαίνω τίποτα, είμαι ξανθιά κι ελεύθερη...
τα κανάλια μου /my channels:
στο vasoula2908 και στο vasoula2908asteria
στο Βrighteon,
στο Bitchute
στο Rumble
- PELTASTIS VARNAVAS
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2280
- Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
- Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
- Φύλο: Άνδρας
- Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
συννεφιασμενε ουρανε
οντα βροντας και βρεχεις
την ιδια παραπονεση
με την καρδια μου εχεις
συννεφιασμενε ουρανε
κι εσυ καημο θα εχεις
κι ειν οι βροντες σου στεναγμοι
το δακρυ σου οντε βρεχεις
------------------------------------------------
άντρας που δεν εκατεχε τα αμμαθκια του πως κλαινε
αγαπησε και τρεξασιν σαν του μωρου που λενε...
--------------------------
εσβησ αερας το κερι που εκρατουνα στη χερα...
-----------------------
γεια σου ΨΑΡΑΝΤΩΝΗ μεγαλε
οντα βροντας και βρεχεις
την ιδια παραπονεση
με την καρδια μου εχεις
συννεφιασμενε ουρανε
κι εσυ καημο θα εχεις
κι ειν οι βροντες σου στεναγμοι
το δακρυ σου οντε βρεχεις
------------------------------------------------
άντρας που δεν εκατεχε τα αμμαθκια του πως κλαινε
αγαπησε και τρεξασιν σαν του μωρου που λενε...
--------------------------
εσβησ αερας το κερι που εκρατουνα στη χερα...
-----------------------
γεια σου ΨΑΡΑΝΤΩΝΗ μεγαλε
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
- PELTASTIS VARNAVAS
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2280
- Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
- Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
- Φύλο: Άνδρας
- Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης
ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΠΟΝΟΥΝ...
(ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΠΟΝΟΥΝ - Ψηλά βουνά σελ 174)
Εκεί κοντά ένας άνθρωπος κρατώντας μικρό κι ελαφρό τσεκούρι χάραζε τα πεύκα.
«Πουρναρίτης!» είπαν τα παιδιά μόλις τον είδαν.
-«Δεν μπορεί να είναι κακός άνθρωπος», λέει ο Μαθιός, «γιατί θα έφευγε μόλις μας άκουσε.
Ρώτησαν τότε τα παιδιά κι έμαθαν πως αυτός ο ρετσινάς έχει την άδεια του δασάρχη να μαζεύει το ρετσίνι.
Όταν πλησίασαν, είδαν αλήθεια με τι μεγάλη προσοχή χάραζε τ’αγαπημένα πεύκα για να σταλάζει το ρετσίνι τους, χωρίς να παθαίνουν τίποτα. Τους έκανε σιγά σιγά μια πολύ στενή χαραματιά. Ήξερε πως και τα δέντρα πονούν……
(Ψηλά βουνά σελ 179,180,181)
…… Ο δασάρχης τους είπε πως για να κάμουν κάρβουνα ρίχνουν πολλά ξύλα σ’ ένα μεγάλο καμίνι. Σκεπάζουν το καμίνι με χώμα, αλλά τόσο καλά, ώστε να μην μπαίνει αέρας από πουθενά. Ύστερα, από μια τρύπα π έχουν αφήσει επίτηδες, βάζουν φωτιά στα χωμένα ξύλα.
Το καμίνι σκεπασμένο καίει σιγά και λίγο λίγο με τη σιγαλή φωτιά τα ξύλα γίνονται κάρβουνα.
-«Και τα δέντρα;» ρώτησε ο Μαθιός.
-«Όπως οι λοτόμοι έτσι και οι καρβουνιάρηδες», είπε ο δασάρχης «κόβουν μόνο τα δέντρα που τους λέμε εμείς να κόψουν, κι έτσι δε χαλούν το δάσος. Το καλό όμως είναι που τα περισσότερα κάρβουνα τα έχομε χωρίς να κόβουμε δέντρα. Τα βρίσκουμε στη γη. Και θα σας πω το γιατί.
Εδώ και χιλιάδες χρόνια τα δάση ήταν τόσο πυκνά, που δεν μπορούσε να μπει μέσα ζώο να βοσκήσει.
Με δυσκολία ζούσαν εκεί λιοντάρια και αρκούδες και λύκοι και μεγάλα πουλιά με φτερούγες θεόρατες και με ατσαλένια νύχια.
Όποιο θηρίο μπορούσε, έτρωγε το μικρότερο για να ζήσει. Μέσα στους λόγγους αυτούς ο ήλιος δεν μπορούσε να μπει. Νύχτωνε από την ημέρα.
Τα δάση εκείνα γέρασαν και τα δέντρα τους έπεσαν κάτω. Κι επειδή άνοιξε η γη από σεισμούς και κατακλυσμούς ,εκείνα χώθηκαν σε τάφους μεγάλους, πολλές οργιές βαθιά.
Καθώς περνούσαν τα χρόνια, άλλα δάση φύτρωναν και ψήλωναν κι αυτά όπως τα πρώτα κι ύστερα γερνούσαν και πέθαιναν. Κι άνοιγε η γη και τα έθαβε. Και πάλι άλλα φύτρωναν.
Τι έγιναν εκείνα τα πεθαμένα δάση; Δε χάθηκαν. Σήμερα που σκάβομε πολύ βαθιά , τα ξαναβρίσκουμε. Δεν είναι δέντρα, όπως ήταν. Τα ξύλα τους μέσα στη γη έγιναν κάρβουνα.
Και σήμερα που οι άνθρωποι είναι πολλοί κι έχουν ανάγκη από μεγάλες φωτιές για τις εργασίες τους, ανοίγουν τη γη και βρίσκουν όσα κάρβουνα θέλουν.
Μ’ αυτά ανάβουν τις μηχανές, κινούν τα εργοστάσια, τους σιδηροδρόμους και τα βαπόρια. Συλλογιστείτε πόσες είναι αυτές οι μηχανές και πόσα κάρβουνα χρειάζονται.
Ποιος να το έλεγε πως εκείνα τα πεθαμένα δέντρα θα χρησίμευαν ύστερα από χιλιάδες χρόνια; Και όμως αυτό είναι το δάσος. Κάνει καλό στον άνθρωπο με χίλιους τρόπους, σε αμέτρητο καιρό. Δεν κουράζεται ποτέ΄ ζει και μας χρησιμεύει, πεθαίνει και μας χρησιμεύει.Για να μας δώσει όμως το δέντρο όσα μας χαρίζει, πρέπει να ζει με χιλιάδες άλλα δέντρα,. Γιατί, όπως οι άνθρωποι, έτσι και τα δέντρα ζούνε πολλά μαζί στους τόπους που θέλουν αυτά και βοηθούν το ένα το άλλο.
Ενωμένα πολεμούν το βαρύ χειμώνα και τα καυτερό καλοκαίρι. Ενωμένα μεγαλώνουν, κάνουν μεγάλους κορμούς και πετούν δυνατά κλαριά.
Έτσι γίνεται στα ύψη των βουνών μια μεγάλη πολιτεία, που τη λέμε δάσος. Αυτή εδώ!”
http://www.platonos.gr/pefki/dangers.htm
Εκεί κοντά ένας άνθρωπος κρατώντας μικρό κι ελαφρό τσεκούρι χάραζε τα πεύκα.
«Πουρναρίτης!» είπαν τα παιδιά μόλις τον είδαν.
-«Δεν μπορεί να είναι κακός άνθρωπος», λέει ο Μαθιός, «γιατί θα έφευγε μόλις μας άκουσε.
Ρώτησαν τότε τα παιδιά κι έμαθαν πως αυτός ο ρετσινάς έχει την άδεια του δασάρχη να μαζεύει το ρετσίνι.
Όταν πλησίασαν, είδαν αλήθεια με τι μεγάλη προσοχή χάραζε τ’αγαπημένα πεύκα για να σταλάζει το ρετσίνι τους, χωρίς να παθαίνουν τίποτα. Τους έκανε σιγά σιγά μια πολύ στενή χαραματιά. Ήξερε πως και τα δέντρα πονούν……
(Ψηλά βουνά σελ 179,180,181)
…… Ο δασάρχης τους είπε πως για να κάμουν κάρβουνα ρίχνουν πολλά ξύλα σ’ ένα μεγάλο καμίνι. Σκεπάζουν το καμίνι με χώμα, αλλά τόσο καλά, ώστε να μην μπαίνει αέρας από πουθενά. Ύστερα, από μια τρύπα π έχουν αφήσει επίτηδες, βάζουν φωτιά στα χωμένα ξύλα.
Το καμίνι σκεπασμένο καίει σιγά και λίγο λίγο με τη σιγαλή φωτιά τα ξύλα γίνονται κάρβουνα.
-«Και τα δέντρα;» ρώτησε ο Μαθιός.
-«Όπως οι λοτόμοι έτσι και οι καρβουνιάρηδες», είπε ο δασάρχης «κόβουν μόνο τα δέντρα που τους λέμε εμείς να κόψουν, κι έτσι δε χαλούν το δάσος. Το καλό όμως είναι που τα περισσότερα κάρβουνα τα έχομε χωρίς να κόβουμε δέντρα. Τα βρίσκουμε στη γη. Και θα σας πω το γιατί.
Εδώ και χιλιάδες χρόνια τα δάση ήταν τόσο πυκνά, που δεν μπορούσε να μπει μέσα ζώο να βοσκήσει.
Με δυσκολία ζούσαν εκεί λιοντάρια και αρκούδες και λύκοι και μεγάλα πουλιά με φτερούγες θεόρατες και με ατσαλένια νύχια.
Όποιο θηρίο μπορούσε, έτρωγε το μικρότερο για να ζήσει. Μέσα στους λόγγους αυτούς ο ήλιος δεν μπορούσε να μπει. Νύχτωνε από την ημέρα.
Τα δάση εκείνα γέρασαν και τα δέντρα τους έπεσαν κάτω. Κι επειδή άνοιξε η γη από σεισμούς και κατακλυσμούς ,εκείνα χώθηκαν σε τάφους μεγάλους, πολλές οργιές βαθιά.
Καθώς περνούσαν τα χρόνια, άλλα δάση φύτρωναν και ψήλωναν κι αυτά όπως τα πρώτα κι ύστερα γερνούσαν και πέθαιναν. Κι άνοιγε η γη και τα έθαβε. Και πάλι άλλα φύτρωναν.
Τι έγιναν εκείνα τα πεθαμένα δάση; Δε χάθηκαν. Σήμερα που σκάβομε πολύ βαθιά , τα ξαναβρίσκουμε. Δεν είναι δέντρα, όπως ήταν. Τα ξύλα τους μέσα στη γη έγιναν κάρβουνα.
Και σήμερα που οι άνθρωποι είναι πολλοί κι έχουν ανάγκη από μεγάλες φωτιές για τις εργασίες τους, ανοίγουν τη γη και βρίσκουν όσα κάρβουνα θέλουν.
Μ’ αυτά ανάβουν τις μηχανές, κινούν τα εργοστάσια, τους σιδηροδρόμους και τα βαπόρια. Συλλογιστείτε πόσες είναι αυτές οι μηχανές και πόσα κάρβουνα χρειάζονται.
Ποιος να το έλεγε πως εκείνα τα πεθαμένα δέντρα θα χρησίμευαν ύστερα από χιλιάδες χρόνια; Και όμως αυτό είναι το δάσος. Κάνει καλό στον άνθρωπο με χίλιους τρόπους, σε αμέτρητο καιρό. Δεν κουράζεται ποτέ΄ ζει και μας χρησιμεύει, πεθαίνει και μας χρησιμεύει.Για να μας δώσει όμως το δέντρο όσα μας χαρίζει, πρέπει να ζει με χιλιάδες άλλα δέντρα,. Γιατί, όπως οι άνθρωποι, έτσι και τα δέντρα ζούνε πολλά μαζί στους τόπους που θέλουν αυτά και βοηθούν το ένα το άλλο.
Ενωμένα πολεμούν το βαρύ χειμώνα και τα καυτερό καλοκαίρι. Ενωμένα μεγαλώνουν, κάνουν μεγάλους κορμούς και πετούν δυνατά κλαριά.
Έτσι γίνεται στα ύψη των βουνών μια μεγάλη πολιτεία, που τη λέμε δάσος. Αυτή εδώ!”
http://www.platonos.gr/pefki/dangers.htm
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
- KAL EL
- Σούπερ Ιδεογραφίτης
- Δημοσιεύσεις: 1368
- Εγγραφή: Πέμ 02 Σεπ 2010, 21:43
- Irc ψευδώνυμο: KAL EL
- Φύλο: Γυναίκα
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
Μάνα μας, όπως κι αν είσαι ή μέσα σε ανθρώπινο σώμα, ή σαν Γαία, πάντα φροντίζεις με στοργή, αγάπη και σοφία τα παιδιά σου
Γειά σου Πανίκα με τις καβουρόψιχές σου
Γειά σου Πανίκα με τις καβουρόψιχές σου
<<Αναιρώ, όπως δεν αναίρεσε ποτέ κανείς, και είμαι εν τούτοις το αντίθετο ενός αρνητικού πνεύματος>>
FR.NIETZSCHE - ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ (Πώς κανείς γίνεται, εκείνο που είναι)
FR.NIETZSCHE - ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ (Πώς κανείς γίνεται, εκείνο που είναι)
- KAL EL
- Σούπερ Ιδεογραφίτης
- Δημοσιεύσεις: 1368
- Εγγραφή: Πέμ 02 Σεπ 2010, 21:43
- Irc ψευδώνυμο: KAL EL
- Φύλο: Γυναίκα
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
Μάνα μας, όπως κι αν είσαι ή μέσα σε ανθρώπινο σώμα, ή σαν Γαία, πάντα φροντίζεις με στοργή, αγάπη και σοφία τα παιδιά σου
Γειά σου Πανίκα με τις καβουρόψιχές σου
Γειά σου Πανίκα με τις καβουρόψιχές σου
<<Αναιρώ, όπως δεν αναίρεσε ποτέ κανείς, και είμαι εν τούτοις το αντίθετο ενός αρνητικού πνεύματος>>
FR.NIETZSCHE - ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ (Πώς κανείς γίνεται, εκείνο που είναι)
FR.NIETZSCHE - ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ (Πώς κανείς γίνεται, εκείνο που είναι)
- PELTASTIS VARNAVAS
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2280
- Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
- Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
- Φύλο: Άνδρας
- Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
Τα λουλούδια της Χιροσίμα
Η υπόθεση του μυθιστορήματος Τα λουλούδια της Χιροσίμα εκτυλίσσεται 15 χρόνια μετά την 6η Αυγούστου 1945, ημέρα της ατομικής έκρηξης στη Χιροσίμα. O Σαμ, ένας νεαρός Αμερικανός, μπαίνει οικότροφος σε ένα σπίτι Γιαπωνέζων. Η νεαρή οικοδέσποινά του Γιούκα προσπαθεί να του κρύψει τα φρικτά της εγκαύματα, το σωματικό και ψυχικό μαρτύριο της οικογένειάς της που υποφέρει από τις συνέπειες της ραδιενέργειας. O Σαμ, μέσα από τη συναναστροφή του με τη Γιούκα, ανακαλύπτει σταδιακά το οικογενειακό τους δράμα, νιώθει αλληλέγγυος με τα θύματα και συμμερίζεται τις αξίες και το στόχο της ζωής της: να συντηρεί τη μνήμη του ολοκαυτώματος και να αγωνίζεται για την ειρήνη, ενάντια στην ανθρώπινη βαρβαρότητα.
Νάτα που γεννήθηκαν και τα μικρά σκιουράκια! Βγάζουν τη μύτη τους από την τρύπα του δέντρου, ακριβώς ίδια με τον ευτυχισμένο πατέρα τους. Η Οχάτσου κι εγώ τους φέραμε ένα σακουλάκι φουντούκια. Τώρα δε θα χρειαστεί να πάνε στον μπακάλη! Θα μπορούν να μένουν ολημέρα καθισμένα στην άκρη του παραθυριού του νοσοκομείου, θυμίζοντας στο Φούμιο και τους συντρόφους του πως υπάρχει ακόμη ευτυχία πάνω στη γη. Δεν είναι παράξενο το ότι οι άνθρωποι και οι σκίουροι έχουν στο βάθος τις ίδιες επιθυμίες, την αγάπη, την υγεία και την ειρήνη; Πώς γίνεται όμως στις μέρες μας τα ουσιαστικά αυτά αγαθά να μπορούν να τα χαίρονται πιο εύκολα οι σκίουροι παρά οι άνθρωποι;
- Δεν έγινε όμορφος ο σκίουρός μας;, με ρωτάει χωμένος στο κρεβάτι του ο Μαντόκα, το αγόρι που δεν έχει βλέφαρα..........................................................
http://digitalschool.minedu.gov.gr/modu ... 0/unit=810
βόηθα Παναγιά τη σκέψη να μην αγριέψει...
Η υπόθεση του μυθιστορήματος Τα λουλούδια της Χιροσίμα εκτυλίσσεται 15 χρόνια μετά την 6η Αυγούστου 1945, ημέρα της ατομικής έκρηξης στη Χιροσίμα. O Σαμ, ένας νεαρός Αμερικανός, μπαίνει οικότροφος σε ένα σπίτι Γιαπωνέζων. Η νεαρή οικοδέσποινά του Γιούκα προσπαθεί να του κρύψει τα φρικτά της εγκαύματα, το σωματικό και ψυχικό μαρτύριο της οικογένειάς της που υποφέρει από τις συνέπειες της ραδιενέργειας. O Σαμ, μέσα από τη συναναστροφή του με τη Γιούκα, ανακαλύπτει σταδιακά το οικογενειακό τους δράμα, νιώθει αλληλέγγυος με τα θύματα και συμμερίζεται τις αξίες και το στόχο της ζωής της: να συντηρεί τη μνήμη του ολοκαυτώματος και να αγωνίζεται για την ειρήνη, ενάντια στην ανθρώπινη βαρβαρότητα.
Νάτα που γεννήθηκαν και τα μικρά σκιουράκια! Βγάζουν τη μύτη τους από την τρύπα του δέντρου, ακριβώς ίδια με τον ευτυχισμένο πατέρα τους. Η Οχάτσου κι εγώ τους φέραμε ένα σακουλάκι φουντούκια. Τώρα δε θα χρειαστεί να πάνε στον μπακάλη! Θα μπορούν να μένουν ολημέρα καθισμένα στην άκρη του παραθυριού του νοσοκομείου, θυμίζοντας στο Φούμιο και τους συντρόφους του πως υπάρχει ακόμη ευτυχία πάνω στη γη. Δεν είναι παράξενο το ότι οι άνθρωποι και οι σκίουροι έχουν στο βάθος τις ίδιες επιθυμίες, την αγάπη, την υγεία και την ειρήνη; Πώς γίνεται όμως στις μέρες μας τα ουσιαστικά αυτά αγαθά να μπορούν να τα χαίρονται πιο εύκολα οι σκίουροι παρά οι άνθρωποι;
- Δεν έγινε όμορφος ο σκίουρός μας;, με ρωτάει χωμένος στο κρεβάτι του ο Μαντόκα, το αγόρι που δεν έχει βλέφαρα..........................................................
http://digitalschool.minedu.gov.gr/modu ... 0/unit=810
βόηθα Παναγιά τη σκέψη να μην αγριέψει...
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
- PELTASTIS VARNAVAS
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2280
- Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
- Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
- Φύλο: Άνδρας
- Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
Τις νύχτες του καλοκαιριού πού 'ριχνε τα μαλλιά σου
ένα αεράκι νοτικό μες στη θολή ματιά σου
θυμάσαι το μπάρμπα Στελλή με τσ' ώρες να μιλεί
γιά ένα μικρό Σαρακηνό κουρσάρο τον Αλή;
Μικρό παιδί το πήρανε και τό 'ψησε η αρμύρα
τρανός κουρσάρος γίνηκε, έτσι τό 'γραφε η μοίρα
έλεγε ο γέρος κι έπεμπε το λογισμό μου αλλού
μα επάτουνα στα χνάρια σου στην άκρη του γιαλού
Σ' ένα ακρογιάλι μιά βραδιά, στου φεγγαριού τη χάση
άραξε τη γαλέρα του μέχρι ο νοτιάς να πάψει
και μάγεψε τη σκέψη του μιας κόρης το φιλί
και η γαλέρα εμίσεψε με δίχως τον Αλή
.................
http://vithos-psihis.pblogs.gr/2010/05/ ... o-alh.html
απο το βυθο ψυχης στιχοι και βιτεακι...
απο μαρτη καλοκαιρι δηλαδη?
νοσταλγιες καβαλα σε ιπποκαμπους σερφαρουν στες κυκλαδιτικες δαντελες
αραγε προς το παρελθον θελουμε να τρεξουμε?ή προς το μελλον?
μαλλον προς το παρον πρεπει να προστρεξουμε στο παρελθον για να τρεξουμε προς το μελλον...
με λιγη σοκολατιτσα υγειας και τσικουδια ολα γινονται και οι γαλερες και οι νοτιαδες
και η αμμος στα βλεφαρα βαθεια...
καλησπερα ιδεο
ένα αεράκι νοτικό μες στη θολή ματιά σου
θυμάσαι το μπάρμπα Στελλή με τσ' ώρες να μιλεί
γιά ένα μικρό Σαρακηνό κουρσάρο τον Αλή;
Μικρό παιδί το πήρανε και τό 'ψησε η αρμύρα
τρανός κουρσάρος γίνηκε, έτσι τό 'γραφε η μοίρα
έλεγε ο γέρος κι έπεμπε το λογισμό μου αλλού
μα επάτουνα στα χνάρια σου στην άκρη του γιαλού
Σ' ένα ακρογιάλι μιά βραδιά, στου φεγγαριού τη χάση
άραξε τη γαλέρα του μέχρι ο νοτιάς να πάψει
και μάγεψε τη σκέψη του μιας κόρης το φιλί
και η γαλέρα εμίσεψε με δίχως τον Αλή
.................
http://vithos-psihis.pblogs.gr/2010/05/ ... o-alh.html
απο το βυθο ψυχης στιχοι και βιτεακι...
απο μαρτη καλοκαιρι δηλαδη?
νοσταλγιες καβαλα σε ιπποκαμπους σερφαρουν στες κυκλαδιτικες δαντελες
αραγε προς το παρελθον θελουμε να τρεξουμε?ή προς το μελλον?
μαλλον προς το παρον πρεπει να προστρεξουμε στο παρελθον για να τρεξουμε προς το μελλον...
με λιγη σοκολατιτσα υγειας και τσικουδια ολα γινονται και οι γαλερες και οι νοτιαδες
και η αμμος στα βλεφαρα βαθεια...
καλησπερα ιδεο
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
- KAL EL
- Σούπερ Ιδεογραφίτης
- Δημοσιεύσεις: 1368
- Εγγραφή: Πέμ 02 Σεπ 2010, 21:43
- Irc ψευδώνυμο: KAL EL
- Φύλο: Γυναίκα
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
Θησαυρός είσαι Βαρναβάκο
<<Αναιρώ, όπως δεν αναίρεσε ποτέ κανείς, και είμαι εν τούτοις το αντίθετο ενός αρνητικού πνεύματος>>
FR.NIETZSCHE - ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ (Πώς κανείς γίνεται, εκείνο που είναι)
FR.NIETZSCHE - ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ (Πώς κανείς γίνεται, εκείνο που είναι)
- PELTASTIS VARNAVAS
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2280
- Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
- Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
- Φύλο: Άνδρας
- Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
Περιεχόμενα
1. ΓΕΛΑ ΠΟΥΛΙ ΜΟΥ
2. ΧΑΜΕΝΟ ΝΗΣΙ
3. ΡΕΓΓΑΙ ΚΑΙ ΛΑΚΕΡΔΑΙ
4. ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ
5. ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ ΜΑΥΡΩΝ ΣΚΥΛΙΩΝ
6. ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ
7. ΠΑΡΕ ΠΑΣΑ ΜΟΥ
8. ΤΟ ΚΑΚΟΣΑΛΕΣΙ
9. ΑΛΛΟΥ ΤΡΩΣ
10. ΣΧΗΜΑ ΛΟΓΟΥ
11. ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΟ ΛΟΥΚΙ
12. ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΠΑΡΕΑ
13. ΒΡΗΚΑ ΔΕΚΤΗ
14. ΜΠΡΙΓΙΟΛ
15. ΚΑΡΔΙΑ ΑΙΧΜΑΛΩΤΗ
16. ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΕΚΠΟΜΠΗ
17. BADITA DE COCO
18. ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑ
19. ΚΙΘΑΡΙΣΤΑΣ Η ΝΤΡΑΜΕΡ
20. ΑΜΠΕΜΠΑΜΠΛΩΜ
21. ΠΕΣ ΤΟ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ
22. Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΖΑΛΗ
23. ΕΙΝΑΙ ΓΑΤΑ
24. ΣΕ ΠΟΣΑ ΤΑΜΠΛΩ
25. ΣΑΝ ΣΤΑΡ ΤΟΥ ΣΙΝΕΜΑ
26. ΠΑΡΕ ΜΕ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ
27. ΑΠΟΤΟΜΑ
28. ΠΑΡΤΙΔΕΣ
29. ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΚΟΛΩΝΑΚΙ
30. ΤΟ ΦΙΛΑΡΑΚΙ
31. ΠΤΗΣΗ ΑΠΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ
32. ΔΕΣΠΟΙΝΑ
33. ΡΙΤΑ ΡΙΤΑΚΙ
34. ΕΥΛΑΜΠΙΑ
35. ΤΣΙΚΑΜΠΟΥΜ
36. ΜΠΑΝΑΚΙ ΜΑΝΑΚΙ
37. ΠΟΙΜΕΝΙΚΟ ΡΟΚ
38. ΣΚΗΝΕΣ ΖΗΛΟΤΥΠΙΑΣ
39. Η ΚΥΡΙΑ ΜΠΟΧΛΟΥΜΠΟΥ
40. ΤΟ ΡΙΣΚΟ
41. ΜΑΖΕΡΑΤΤΙ
42. Η ΣΕΡΕΝΑΤΑ
-------------ΜΕ ΤΗ ΜΕΘΟΔΟΝ των ελευθερων συνειρμων αυτα τα νοσταλγικα ασματα με οδηγουν καπου αναμεσα μουντιαλ μεχικο 1986
κατι σε αλλαγη - απαλλαγη τριτση γενηματα μητσοτακη παγωτο στις φλογες στο βαρσο, γκρην παρκ γρανιτα φραουλα στο πεδιον αρεως,
διαγωνισμα εμεις και ο κοσμος,θωμας μαυρος αναστοπουλος ροτσα και ζαγιετς, μισελ πλατινι, γαλα με χεμο και νεσκουηκ, γκαλης κορωναιος σκροποληθρας καζαζης,
μικρος ηρωας και λουκιανος κηλαηδονης, φρου φρου και νιλς χολγκερσον, μερεντονα, ρετσινα κουρτακη καθε μερα γιορτη...καθε μερα γιορτη...
αλλες εποχες...
φιλακια
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
- PELTASTIS VARNAVAS
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2280
- Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
- Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
- Φύλο: Άνδρας
- Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
"Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον», μας ταξιδεύει στους
απέραντους ορίζοντες των δυνατοτήτων μας.
Το νόημα του Ιωνάθαν εξακολουθεί να βρίσκεται
στον ψίθυρο του ανέμου,
που άκουσα εκείνα τα χρόνια στα φτερά ενός γλάρου και που έλεγε:
ΠΕΤΑΞΕ !
"Πέταξε" σημαίνει αποδεσμεύσου, σπάσε τις προσκολλήσεις,
έχε εμπιστοσύνη στη δύναμη του αόρατου.
Να βρούμε εκείνο, που αγαπάμε
να κάνουμε περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο
και να εξακοντίσουμε τον εαυτό μας
προς αυτή την αγάπη με θάρρος,
επιμονή και απόλυτη αποφασιστικότητα»
Richard Bach
http://vithos-psihis.pblogs.gr/2011/03/ ... eysoy.html
απέραντους ορίζοντες των δυνατοτήτων μας.
Το νόημα του Ιωνάθαν εξακολουθεί να βρίσκεται
στον ψίθυρο του ανέμου,
που άκουσα εκείνα τα χρόνια στα φτερά ενός γλάρου και που έλεγε:
ΠΕΤΑΞΕ !
"Πέταξε" σημαίνει αποδεσμεύσου, σπάσε τις προσκολλήσεις,
έχε εμπιστοσύνη στη δύναμη του αόρατου.
Να βρούμε εκείνο, που αγαπάμε
να κάνουμε περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο
και να εξακοντίσουμε τον εαυτό μας
προς αυτή την αγάπη με θάρρος,
επιμονή και απόλυτη αποφασιστικότητα»
Richard Bach
http://vithos-psihis.pblogs.gr/2011/03/ ... eysoy.html
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
- PELTASTIS VARNAVAS
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2280
- Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
- Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
- Φύλο: Άνδρας
- Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
- ION 4ever
- "Δεν παίζεται" Ιδεογραφίτης
- Δημοσιεύσεις: 7582
- Εγγραφή: Παρ 03 Δεκ 2010, 11:00
- Φύλο: Γυναίκα
- Έλαβε Likes: 1 φορά
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
Αγαπητέ Δον Κιχώτη πιάσατε πάλι φλέβα χρυσή της αιώνιας νεότητας."PELTASTIS VARNAVAS
Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον», μας ταξιδεύει στους
απέραντους ορίζοντες των δυνατοτήτων μας.
Το νόημα του Ιωνάθαν εξακολουθεί να βρίσκεται
στον ψίθυρο του ανέμου,
που άκουσα εκείνα τα χρόνια στα φτερά ενός γλάρου και που έλεγε:
ΠΕΤΑΞΕ !
Εκτός από βιβλίο, κάποτε γυρίστηκε και ταινία.
Ίσως μια από τις ωραιότερες που έχω δει.
Φτιαγμένη για όλα τα παιδιά του κόσμου μικρά η μεγάλα.
Συνδέουμε τον υπολογιστή στην τηλεόραση
(όσο μεγαλύτερη οθόνη διαθέτουμε τόσο καλύτερα)
ετοιμάζουμε το "τσάι" μας και αφηνόμαστε στην μαγεία του Γλάρου Ιωνάθαν
να μας ταξιδέψει στην περιπέτεια που ποθεί η ψυχή μας...
Εδώ. Part 1
http://www.youtube.com/watch?v=3o6tgZ6v ... re=related
Part 2
http://www.youtube.com/watch?v=sDSSpma4 ... re=related
Part 3
http://www.youtube.com/watch?v=l5LbLY9h ... re=related
Part 4
http://www.youtube.com/watch?v=NIWiyOhe ... re=related
Part 5
http://www.youtube.com/watch?v=xImj_2ev ... re=related
Part 6
http://www.youtube.com/watch?v=CV94X0XA ... re=related
Part 7
http://www.youtube.com/watch?v=gx7ZLSRu ... re=related
Ένα παραμύθι μαγικό.
Πραγματικά αξίζει τον κόπο, μην τη βαρεθείτε, θα σας αποζημιώσει.
Οσοι δε διαβάζετε αυτό το νήμα και έχετε παιδιά
(όποιας ηλικίας, από 5 και πάνω) είναι must.
θα φτερουγίσουν οι καρδούλες τους.
There is a crack, a crack in everything
That's how the light gets in.
That's how the light gets in.
- PELTASTIS VARNAVAS
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2280
- Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
- Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
- Φύλο: Άνδρας
- Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης
to the lighthouse-virginia wolf
Διάλεξα για αρχή ένα απόσπασμα από το Μέχρι το Φάρο της Βιρτζίνιας Γουλφ. Στο συγκεκριμένο κεφάλαιο, παρακολουθούμε τον κύριο Ράμσεϊ, να διαλογίζεται για την ως τώρα ζωή του, την καριέρα του, τη φήμη του, για το αν και κατά πόσο έχει προσφέρει όσα θα ήθελε στην οικογένειά του κλπ. Έξω στη βεράντα, η γυναίκα του κάθεται και διαβάζει στο μικρότερό της γιο ένα βιβλίο. Κάποια στιγμή τα μάτια του κύριου Ράμσεϊ πέφτουν πάνω τους και ……
«Ποιος θα τον κατακρίνει; Ποιος δε θ’ αναγαλλιάσει μυστικά όταν ο ήρωας βγάλει την πανοπλία και σταθεί στο παράθυρο να κοιτάξει τη γυναίκα και το γιο του, που πολύ μακρινοί στην αρχή, σιγά σιγά όλο και πλησιάζουν, μέχρι που χείλη και βιβλίο και κεφάλι βρίσκονται ολοκάθαρα μπροστά του, αν και είναι ακόμα υπέροχα και ξένα απ’ την ένταση της απομόνωσής του και απ’ την ερημιά των αιώνων και το χαμό των άστρων, κι αν τέλος βάζοντας την πίπα του στην τσέπη και σκύβοντας μπροστά της το μεγαλόπρεπο κεφάλι του – ποιος θα τον κατακρίνει αν προσκυνήσει την ομορφιά του κόσμου;»
http://www.λέσχη.gr/forum/showthread.ph ... E%AF%CE%B1
«Ποιος θα τον κατακρίνει; Ποιος δε θ’ αναγαλλιάσει μυστικά όταν ο ήρωας βγάλει την πανοπλία και σταθεί στο παράθυρο να κοιτάξει τη γυναίκα και το γιο του, που πολύ μακρινοί στην αρχή, σιγά σιγά όλο και πλησιάζουν, μέχρι που χείλη και βιβλίο και κεφάλι βρίσκονται ολοκάθαρα μπροστά του, αν και είναι ακόμα υπέροχα και ξένα απ’ την ένταση της απομόνωσής του και απ’ την ερημιά των αιώνων και το χαμό των άστρων, κι αν τέλος βάζοντας την πίπα του στην τσέπη και σκύβοντας μπροστά της το μεγαλόπρεπο κεφάλι του – ποιος θα τον κατακρίνει αν προσκυνήσει την ομορφιά του κόσμου;»
http://www.λέσχη.gr/forum/showthread.ph ... E%AF%CE%B1
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
- PELTASTIS VARNAVAS
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2280
- Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
- Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
- Φύλο: Άνδρας
- Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης
Re: ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ
"Οι Σειρήνες, ωστόσο, διαθέτουν ένα ακόμα πιο φοβερό όπλο από το τραγούδι τους. Μπορεί να μην έχει συμβεί ως τώρα, υπάρχει ωστόσο η πιθανότητα κάποιος να γλυτώσει από το τραγούδιν τους, από τη σιωπή τους όμως αποκλείεται. Τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να αντισταθεί στα συναισθήματα εκείνου που πιστεύει ότι τις νίκησε με την αξία του, η υπεροψία που απορρέει από την πεποίθηση αυτή είναι σαρωτική..."
η σιωπη των σειρηνων, φραντς καφκα, εκδοσεις ροες,διηγηματα και μικρα πεζά
η σιωπη των σειρηνων, φραντς καφκα, εκδοσεις ροες,διηγηματα και μικρα πεζά
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ
να μην αγριέψει..."
"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"
"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"
ΧΑΪΝΗΔΕΣ