SystemFreaks™
Μιά μέρα πού εκύτταζε, ο Κλίντον τήν Όλμπράιτ
Την χάϊδεψε γλυκά στ'αυτί τής είπε κεί όλράϊτ.
Στον ώμο τήν πασπάτευε, ζεστά τήν εφιλούσε,
Εκείνη όμως βάναυσα, στά πόδια τόν κλωτσούσε.
Μπάσταρδε, Αγγλοσάξωνα, μαγάρισες τήν Μόνη,
Δέν σού'φτανε ή Χίλαρυ, ήθελες καί τιμόνι,
Εμείς σε ανεβάσαμε, εμείς καί σε κρατούμε,
Εμείς αποφασίζουμε, εμείς θά διοικούμε.
Κατάλαβες ρέ μπάσταρδε, γιατί θά βομβαρδίσης,
Αφού εμείς ορίζουμε καί ποιάν θέ'να φιλήσης.
Μέ τήν ουρά στά σκέλια σου, τίς βόμβες μας θά ρίξης
Μήν χάσουμε το χρήμα μας, κοντεύουνε οί λήξεις.
Μα έχουνε ουράνιο καί τα ισότοπά του,
Μέ όλες τίς συνέπειες καί τά χαλάσματά του.
Τώρα τά σκέπτεσαι αυτά, τόν είπε ή Όλμπράϊτ,
Νωρίτερα δέν μού 'λεγες, Μαντλίν-Μαντλίν όλράϊτ!
Στό Κόσοβο ό άνθρωπος, νά δείς πώς οργιάζει,
Το δίκαιο, τό άδικο, καθόλου δέν τόν νοιάζει.
Δέν τόν έβλεπες κόπανε πώς τρώει καί γελάει,
Εμείς θά τόν αφήσουμε, τόν κόσμο νά χαλάει;
Μόνος του ονειρεύεται, ότι θά προοδέψη,
Μέσ'το κρεββάτι φυσικά καί μοναχά στήν σκέψι.
Εμείς φροντίζουμε γι'αυτόν καί τήν δημοκρατία,
Γιά τό καλό μας βέβαια καί τήν φαυλοκρατία.
Τά όπλα μας φροντίζουνε, τήν τάξι στό χωριό του,
Κι'ή αφεντιά μου άπ'εδώ, γι'αυτόν τόν εαυτό του.
Μέ τό κεφάλι αυτός ορθό, στούς δρόμους βηματίζει
Τόν εαυτόν του τόν ξεχνά, τούς άλλους φοβερίζει.
Άχ βρέ παιδιά νά ξέρατε, το τί μέ μαγειρεύουν,
Τούς Σέρβους όταν τούς χτυπούν, εμένα ξεπαστρεύουν,
Όμως ανόητος εγώ, ολόρθος καμαρώνω,
Όταν τό χρήμα μυριστώ, θεριεύω καί φουσκώνω.
Ουράνιο, Πλουτώνιο ακούω καί φωνάζω,
Ακόμα καί τό Καίσιο, στόν κόρφο μου τό βάζω.
Μέ τό Ραδόνιο εμέ, νά δήτε πώς ταϊζουν,
Όταν οί τσέπες φωσκοτές, δολλάρια μυρίζουν.
Αμάν, Μαντλίν τί έκανα, χαλάει ή πατρίδα.
Σκάσε εσύ ανόητε σ'αφήσαμ'τήν ελπίδα,
Τόν Βασιλάκη δέν τηράς, πώς σκέπτεται ακόμα,
Κάτι θά θέλη νά μάς πή, μέ ανοιχτό τό στόμα.
Δίκαιο έχεις αρχηγέ, κάτι μέ βασανίζει,
Δέν σκέφθηκα τόν ΕΛΛΗΝΑ, π'αλήθειες ξεφουρνίζει,
Αυτός βλέπει αρρώστιες, όταν ή βόμβα σκάση,
Ό τόπος θά καταστραφή, ή χώρα θά χαλάση.
Πάλι τά ίδια μπάσταρδε, μού λές καί μέ τσατίζει,
Τό είπε καί ό Πάγκαλος, τό ποιός, όλα ορίζει.
Γι'αυτό εκτέλα πάραυτα καί βούλωσε τό στόμα,
Μήν οργιστώ από βραδύς καί μπείς βαθιά στό χώμα.
Ευστάθιος Χαϊτίδης
Την χάϊδεψε γλυκά στ'αυτί τής είπε κεί όλράϊτ.
Στον ώμο τήν πασπάτευε, ζεστά τήν εφιλούσε,
Εκείνη όμως βάναυσα, στά πόδια τόν κλωτσούσε.
Μπάσταρδε, Αγγλοσάξωνα, μαγάρισες τήν Μόνη,
Δέν σού'φτανε ή Χίλαρυ, ήθελες καί τιμόνι,
Εμείς σε ανεβάσαμε, εμείς καί σε κρατούμε,
Εμείς αποφασίζουμε, εμείς θά διοικούμε.
Κατάλαβες ρέ μπάσταρδε, γιατί θά βομβαρδίσης,
Αφού εμείς ορίζουμε καί ποιάν θέ'να φιλήσης.
Μέ τήν ουρά στά σκέλια σου, τίς βόμβες μας θά ρίξης
Μήν χάσουμε το χρήμα μας, κοντεύουνε οί λήξεις.
Μα έχουνε ουράνιο καί τα ισότοπά του,
Μέ όλες τίς συνέπειες καί τά χαλάσματά του.
Τώρα τά σκέπτεσαι αυτά, τόν είπε ή Όλμπράϊτ,
Νωρίτερα δέν μού 'λεγες, Μαντλίν-Μαντλίν όλράϊτ!
Στό Κόσοβο ό άνθρωπος, νά δείς πώς οργιάζει,
Το δίκαιο, τό άδικο, καθόλου δέν τόν νοιάζει.
Δέν τόν έβλεπες κόπανε πώς τρώει καί γελάει,
Εμείς θά τόν αφήσουμε, τόν κόσμο νά χαλάει;
Μόνος του ονειρεύεται, ότι θά προοδέψη,
Μέσ'το κρεββάτι φυσικά καί μοναχά στήν σκέψι.
Εμείς φροντίζουμε γι'αυτόν καί τήν δημοκρατία,
Γιά τό καλό μας βέβαια καί τήν φαυλοκρατία.
Τά όπλα μας φροντίζουνε, τήν τάξι στό χωριό του,
Κι'ή αφεντιά μου άπ'εδώ, γι'αυτόν τόν εαυτό του.
Μέ τό κεφάλι αυτός ορθό, στούς δρόμους βηματίζει
Τόν εαυτόν του τόν ξεχνά, τούς άλλους φοβερίζει.
Άχ βρέ παιδιά νά ξέρατε, το τί μέ μαγειρεύουν,
Τούς Σέρβους όταν τούς χτυπούν, εμένα ξεπαστρεύουν,
Όμως ανόητος εγώ, ολόρθος καμαρώνω,
Όταν τό χρήμα μυριστώ, θεριεύω καί φουσκώνω.
Ουράνιο, Πλουτώνιο ακούω καί φωνάζω,
Ακόμα καί τό Καίσιο, στόν κόρφο μου τό βάζω.
Μέ τό Ραδόνιο εμέ, νά δήτε πώς ταϊζουν,
Όταν οί τσέπες φωσκοτές, δολλάρια μυρίζουν.
Αμάν, Μαντλίν τί έκανα, χαλάει ή πατρίδα.
Σκάσε εσύ ανόητε σ'αφήσαμ'τήν ελπίδα,
Τόν Βασιλάκη δέν τηράς, πώς σκέπτεται ακόμα,
Κάτι θά θέλη νά μάς πή, μέ ανοιχτό τό στόμα.
Δίκαιο έχεις αρχηγέ, κάτι μέ βασανίζει,
Δέν σκέφθηκα τόν ΕΛΛΗΝΑ, π'αλήθειες ξεφουρνίζει,
Αυτός βλέπει αρρώστιες, όταν ή βόμβα σκάση,
Ό τόπος θά καταστραφή, ή χώρα θά χαλάση.
Πάλι τά ίδια μπάσταρδε, μού λές καί μέ τσατίζει,
Τό είπε καί ό Πάγκαλος, τό ποιός, όλα ορίζει.
Γι'αυτό εκτέλα πάραυτα καί βούλωσε τό στόμα,
Μήν οργιστώ από βραδύς καί μπείς βαθιά στό χώμα.
Ευστάθιος Χαϊτίδης
