ποιηση για την Ποιηση
- Oneiro
- Καμμένος Ιδεογραφίτης
- Δημοσιεύσεις: 498
- Εγγραφή: Κυρ 13 Σεπ 2009, 04:48
- Φύλο: Γυναίκα
- Επικοινωνία:
Re: ποιηση για την Ποιηση
When descends on the Atlantic
The gigantic
Storm-wind of the equinox,
Landward in his wrath he scourges
The toiling surges,
Laden with seaweed from the rocks:
From Bermuda’s reefs; from edges
Of sunken ledges,
In some far-off, bright Azore;
From Bahama, and the dashing,
Silver-flashing
Surges of San Salvador;
From the tumbling surf, that buries
The Orkneyan skerries,
Answering the hoarse Hebrides;
And from wrecks of ships, and drifting
Spars, uplifting
On the desolate, rainy seas;—
Ever drifting, drifting, drifting
On the shifting
Currents of the restless main;
Till in sheltered coves, and reaches
Of sandy beaches,
All have found repose again.
So when storms of wild emotion
Strike the ocean
Of the poet’s soul, erelong
From each cave and rocky fastness,
In its vastness,
Floats some fragment of a song:
From the far-off isles enchanted,
Heaven has planted
With the golden fruit of Truth;
From the flashing surf, whose vision
Gleams Elysian
In the tropic clime of Youth;
From the strong Will, and the Endeavor
That forever
Wrestle with the tides of Fate;
From the wreck of Hopes far-scattered,
Tempest-shattered,
Floating waste and desolate;—
Ever drifting, drifting, drifting
On the shifting
Currents of the restless heart;
Till at length in books recorded,
They, like hoarded
Household words, no more depart.
'Seaweed'
Henry Wadsworth Longfellow
Από τις Εβρίδες ως το Λυβικό το αλάτι της ζωής μένει ίδιο
όπως και ο ιδρώτας της αναζήτησής του
The gigantic
Storm-wind of the equinox,
Landward in his wrath he scourges
The toiling surges,
Laden with seaweed from the rocks:
From Bermuda’s reefs; from edges
Of sunken ledges,
In some far-off, bright Azore;
From Bahama, and the dashing,
Silver-flashing
Surges of San Salvador;
From the tumbling surf, that buries
The Orkneyan skerries,
Answering the hoarse Hebrides;
And from wrecks of ships, and drifting
Spars, uplifting
On the desolate, rainy seas;—
Ever drifting, drifting, drifting
On the shifting
Currents of the restless main;
Till in sheltered coves, and reaches
Of sandy beaches,
All have found repose again.
So when storms of wild emotion
Strike the ocean
Of the poet’s soul, erelong
From each cave and rocky fastness,
In its vastness,
Floats some fragment of a song:
From the far-off isles enchanted,
Heaven has planted
With the golden fruit of Truth;
From the flashing surf, whose vision
Gleams Elysian
In the tropic clime of Youth;
From the strong Will, and the Endeavor
That forever
Wrestle with the tides of Fate;
From the wreck of Hopes far-scattered,
Tempest-shattered,
Floating waste and desolate;—
Ever drifting, drifting, drifting
On the shifting
Currents of the restless heart;
Till at length in books recorded,
They, like hoarded
Household words, no more depart.
'Seaweed'
Henry Wadsworth Longfellow
Από τις Εβρίδες ως το Λυβικό το αλάτι της ζωής μένει ίδιο
όπως και ο ιδρώτας της αναζήτησής του
Είμαι ένα 0νειρo που στις παρυφές των φιλοδοξιών του,
αναζητά τον χώρο εντός -όχι για να ονειρευτεί την ζωή-
αλλά για να τη ζήσει.
αναζητά τον χώρο εντός -όχι για να ονειρευτεί την ζωή-
αλλά για να τη ζήσει.
- Odysseas A
- Κολλημένος Ιδεογραφίτης
- Δημοσιεύσεις: 134
- Εγγραφή: Πέμ 04 Νοέμ 2010, 11:28
- Φύλο: Άνδρας
Re: ποιηση για την Ποιηση
Στην ακρη του καλοκαιριου,
ο μεταξοσκωληκας τρωει φως
και βγαζει μεταξι για την νυχτα.
Γιαννης Κοντος
ο μεταξοσκωληκας τρωει φως
και βγαζει μεταξι για την νυχτα.
Γιαννης Κοντος
Seeker of the unveiled,
groper of the dark,
lover of the light,
yet still a creep.
groper of the dark,
lover of the light,
yet still a creep.
- Odysseas A
- Κολλημένος Ιδεογραφίτης
- Δημοσιεύσεις: 134
- Εγγραφή: Πέμ 04 Νοέμ 2010, 11:28
- Φύλο: Άνδρας
Re: ποιηση για την Ποιηση
Βρέχει απόψε στο βιβλίο των συμβάντων
βαλσαμωμένα ινδάλματα μιας άλλης εποχής.
Παράφωνος ανηφορίζω στην οδό Αβάτων
κι εσύ Χαλκίδα δυσανάγνωστη σελίδα ενοχής
Δίχως νιότη, δίχως έρωτα
περπατάμε σιωπηλοί
όνειρά μου αφανέρωτα
και η νύχτα απειλή
Μύλος, Φραγκιά. Φραγκιά και Μύλος
ανεβοκατεβαίνουν τα λεωφορεία της γραμμής.
Άγονα δρομολόγια μου ψιθυρίζει ένας φίλος
πάμε κι ερχόμαστε σαν την παλίρροια κι εμείς
Κωστας Λαχας
βαλσαμωμένα ινδάλματα μιας άλλης εποχής.
Παράφωνος ανηφορίζω στην οδό Αβάτων
κι εσύ Χαλκίδα δυσανάγνωστη σελίδα ενοχής
Δίχως νιότη, δίχως έρωτα
περπατάμε σιωπηλοί
όνειρά μου αφανέρωτα
και η νύχτα απειλή
Μύλος, Φραγκιά. Φραγκιά και Μύλος
ανεβοκατεβαίνουν τα λεωφορεία της γραμμής.
Άγονα δρομολόγια μου ψιθυρίζει ένας φίλος
πάμε κι ερχόμαστε σαν την παλίρροια κι εμείς
Κωστας Λαχας
Seeker of the unveiled,
groper of the dark,
lover of the light,
yet still a creep.
groper of the dark,
lover of the light,
yet still a creep.
- ARKADROSOYL
- Κολλημένος Ιδεογραφίτης
- Δημοσιεύσεις: 187
- Εγγραφή: Τρί 06 Μάιος 2014, 22:44
- Irc ψευδώνυμο: DROSOYLITES
- Φύλο: Γυναίκα
Re: ποιηση για την Ποιηση
Το οικείο μου όνειρο.
Συχνά έχω τούτο το παράξενο και διαπεραστικό όνειρο
μιας γυναίκας άγνωστης που αγαπώ και με αγαπά
και που όμως δεν είναι κάθε φορά ούτε ακριβώς η ίδια
αλλά ούτε και κάποια άλλη, και με αγαπά και με καταλαβαίνει
Γιατί εκείνη με καταλαβαίνει και η καρδιά μου είναι διάφανη
για αυτή μονάχα˙ και τον ιδρώτα του χλωμού προσώπου μου
μονάχα αυτή ξέρει να δροσίζει με το κλάμα της
Να είναι άραγε καστανή, ξανθιά ή κοκκινομάλλα; Δε ξέρω
Το όνομά της; Θυμάμαι πως είναι γλυκό και εύηχο
σαν τα ονόματα των αγαπημένων που μας στέρησε η ζωή
Το βλέμμα της είναι όμοιο με το βλέμμα των αγαλμάτων
και όσον αφορά τη φωνή της, απόμακρη και ήρεμη και σοβαρή,
με τη χροιά αγαπημένων φωνών που σώπασαν.
PAUL VERLAINE
“Κάποτε νιώθω να είμαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν γνώρισα ποτέ”
O.ΕΛΥΤΗΣ
O.ΕΛΥΤΗΣ
- alkinoos
- Επίτιμος
- Δημοσιεύσεις: 6717
- Εγγραφή: Παρ 08 Απρ 2011, 23:21
- Φύλο: Άνδρας
- Έδωσε Likes: 81 φορές
- Έλαβε Likes: 92 φορές
Re: ποιηση για την Ποιηση
Τάσος Λειβαδίτης
''Ναι, αγαπημένη μου. Πολύ πριν να σε συναντήσω
εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα.
Αλήθεια εκείνη η άνοιξη, εκείνο το πρωινό, εκείνη η απλή κάμαρα της
ευτυχίας
αυτό το σώμα σου που κράταγα πρώτη φορά γυμνό
αυτά τα δάκρυα που δεν μπόρεσα στο τέλος να κρατήσω
πόσο σου πήγαιναν.
Α, θάθελα να φιλήσω τα χέρια του πατέρα σου, της μητέρας σου τα
γόνατα που σε γέννησαν για μένα
να φιλήσω όλες τις καρέκλες που ακούμπησες περνώντας με το
φόρεμα σου
να κρύψω σαν φυλακτό στον κόρφο μου ένα μικρό κομμάτι απ το
σεντόνι που κοιμήθηκες.
Θα μπορούσα ακόμα και να χαμογελάσω
στον άντρα που σ' έχει δει γυμνή πριν από μένα
να του χαμογελάσω, που του δόθηκε μια τόση ατέλειωτη ευτυχία.
Γιατί εγώ, αγαπημένη, σου χρωστάω κάτι πιο πολύ απ τον έρωτα
εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και την ελπίδα, τα δάκρυα και πάλι
την ελπίδα.
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή!''
Υ.γ Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου.
- Οι στίχοι επάξια μπορούν να σταθούν/ ερμηνευτούν και στο συμπόσιο, Περί Έρωτος.
Διότι...δεν υπάρχει φόβος για τον Έρωτα.Δεν υπάρχει φόβος / ανασφάλεια για το μετά.
Αν η πιο μικρή στιγμή είναι μια ολόκληρη ζωή,φανταστείτε αν ο Έρωτας έχει διάρκεια,ακόμα και μιας ολόκληρης ζωής
Αιωνιότητα...Αθανασία
''Ναι, αγαπημένη μου. Πολύ πριν να σε συναντήσω
εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα.
Αλήθεια εκείνη η άνοιξη, εκείνο το πρωινό, εκείνη η απλή κάμαρα της
ευτυχίας
αυτό το σώμα σου που κράταγα πρώτη φορά γυμνό
αυτά τα δάκρυα που δεν μπόρεσα στο τέλος να κρατήσω
πόσο σου πήγαιναν.
Α, θάθελα να φιλήσω τα χέρια του πατέρα σου, της μητέρας σου τα
γόνατα που σε γέννησαν για μένα
να φιλήσω όλες τις καρέκλες που ακούμπησες περνώντας με το
φόρεμα σου
να κρύψω σαν φυλακτό στον κόρφο μου ένα μικρό κομμάτι απ το
σεντόνι που κοιμήθηκες.
Θα μπορούσα ακόμα και να χαμογελάσω
στον άντρα που σ' έχει δει γυμνή πριν από μένα
να του χαμογελάσω, που του δόθηκε μια τόση ατέλειωτη ευτυχία.
Γιατί εγώ, αγαπημένη, σου χρωστάω κάτι πιο πολύ απ τον έρωτα
εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και την ελπίδα, τα δάκρυα και πάλι
την ελπίδα.
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή!''
Υ.γ Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου.
- Οι στίχοι επάξια μπορούν να σταθούν/ ερμηνευτούν και στο συμπόσιο, Περί Έρωτος.
Διότι...δεν υπάρχει φόβος για τον Έρωτα.Δεν υπάρχει φόβος / ανασφάλεια για το μετά.
Αν η πιο μικρή στιγμή είναι μια ολόκληρη ζωή,φανταστείτε αν ο Έρωτας έχει διάρκεια,ακόμα και μιας ολόκληρης ζωής
Αιωνιότητα...Αθανασία
"Ο ύπνος του σώματος έγινε ξύπνημα της ψυχής και το κλείσιμο των ματιών αληθινή όραση, και η σιωπή μου εγκυμονούσε το καλό, και η διατύπωση του λόγου μου έγινε δημιούργημα αγαθό" Ερμής Τρισμέγιστος
Δεν στηνω καινούργια είδωλα εγώ, τα παλιά ας μάθουν τι τους στοιχίζει το να έχουν ξύλινα πόδια - Νιτσε @ Ιδε ο άνθρωπος
Ήρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους - Ελυτης
Δεν στηνω καινούργια είδωλα εγώ, τα παλιά ας μάθουν τι τους στοιχίζει το να έχουν ξύλινα πόδια - Νιτσε @ Ιδε ο άνθρωπος
Ήρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους - Ελυτης
- ARKADROSOYL
- Κολλημένος Ιδεογραφίτης
- Δημοσιεύσεις: 187
- Εγγραφή: Τρί 06 Μάιος 2014, 22:44
- Irc ψευδώνυμο: DROSOYLITES
- Φύλο: Γυναίκα
Re: ποιηση για την Ποιηση
ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΑ
Μέσα στον φόβο και στις υποψίες,
με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,
λιώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να κάμουμε
για ν' αποφύγουμε τον βέβαιο
τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.
Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν' αυτός στον δρόμο
ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα
(ή δεν τ' ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά).
Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,
εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,
κι ανέτοιμους-πού πια καιρός-μας συνεπαίρνει.
K.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ
“Κάποτε νιώθω να είμαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν γνώρισα ποτέ”
O.ΕΛΥΤΗΣ
O.ΕΛΥΤΗΣ
- Odysseas A
- Κολλημένος Ιδεογραφίτης
- Δημοσιεύσεις: 134
- Εγγραφή: Πέμ 04 Νοέμ 2010, 11:28
- Φύλο: Άνδρας
Re: ποιηση για την Ποιηση
Ἀπ᾿ τὸ πρωὶ κοιτάζω πρὸς τ᾿ ἀπάνω ἕνα πουλὶ καλύτερο
ἀπ᾿ τὸ πρωὶ χαίρομαι ἕνα φίδι τυλιγμένο στὸ λαιμό μου
Σπασμένα φλυτζάνια στὰ χαλιὰ
πορφυρὰ λουλούδια τὰ μάγουλα τῆς μάντισσας
ὅταν ἀνασηκώνει τῆς μοίρας τὸ φουστάνι
κάτι θὰ φυτρώσει ἀπ᾿ αὐτὴ τὴ χαρά
ἕνα νέο δέντρο χωρὶς ἀνθοὺς
ἢ ἕνα ἁγνὸ νέο βλέφαρο
ἢ ἕνας λατρεμένος λόγος
ποῦ νὰ μὴ φίλησε στὸ στόμα τὴ λησμονιά
Ἔξω ἀλαλάζουν οἱ καμπάνες
ἔξω μὲ περιμένουν ἀφάνταστοι φίλοι
σηκώσανε ψηλὰ στριφογυρίζουνε μιὰ χαραυγὴ
τί κούραση τί κούραση
κίτρινο φόρεμα -κεντημένος ἕνας ἀετός-
πράσινος παπαγάλος -κλείνω τὰ μάτια- κράζει
πάντα πάντα πάντα
ἡ ὀρχήστρα παίζει κίβδηλους σκοποὺς
τί μάτια παθιασμένα τί γυναῖκες
τί ἔρωτες τί φωνὲς τί ἔρωτες
φίλε ἀγάπη αἷμα φίλε
φίλε δῶσ᾿ μου τὸ χέρι σου τί κρύο
Ἤτανε παγωνιὰ
δὲν ξέρω πιὰ τὴν ὥρα ποὺ πέθαναν ὅλοι
κι ἔμεινα μ᾿ ἕναν ἀκρωτηριασμένο φίλο
καὶ μ᾿ ἕνα ματωμένο κλαδάκι συντροφιὰ
Ἡ δύσκολη Κυριακή
Μιλτος Σαχτουρης
ἀπ᾿ τὸ πρωὶ χαίρομαι ἕνα φίδι τυλιγμένο στὸ λαιμό μου
Σπασμένα φλυτζάνια στὰ χαλιὰ
πορφυρὰ λουλούδια τὰ μάγουλα τῆς μάντισσας
ὅταν ἀνασηκώνει τῆς μοίρας τὸ φουστάνι
κάτι θὰ φυτρώσει ἀπ᾿ αὐτὴ τὴ χαρά
ἕνα νέο δέντρο χωρὶς ἀνθοὺς
ἢ ἕνα ἁγνὸ νέο βλέφαρο
ἢ ἕνας λατρεμένος λόγος
ποῦ νὰ μὴ φίλησε στὸ στόμα τὴ λησμονιά
Ἔξω ἀλαλάζουν οἱ καμπάνες
ἔξω μὲ περιμένουν ἀφάνταστοι φίλοι
σηκώσανε ψηλὰ στριφογυρίζουνε μιὰ χαραυγὴ
τί κούραση τί κούραση
κίτρινο φόρεμα -κεντημένος ἕνας ἀετός-
πράσινος παπαγάλος -κλείνω τὰ μάτια- κράζει
πάντα πάντα πάντα
ἡ ὀρχήστρα παίζει κίβδηλους σκοποὺς
τί μάτια παθιασμένα τί γυναῖκες
τί ἔρωτες τί φωνὲς τί ἔρωτες
φίλε ἀγάπη αἷμα φίλε
φίλε δῶσ᾿ μου τὸ χέρι σου τί κρύο
Ἤτανε παγωνιὰ
δὲν ξέρω πιὰ τὴν ὥρα ποὺ πέθαναν ὅλοι
κι ἔμεινα μ᾿ ἕναν ἀκρωτηριασμένο φίλο
καὶ μ᾿ ἕνα ματωμένο κλαδάκι συντροφιὰ
Ἡ δύσκολη Κυριακή
Μιλτος Σαχτουρης
Seeker of the unveiled,
groper of the dark,
lover of the light,
yet still a creep.
groper of the dark,
lover of the light,
yet still a creep.