παιδί και βιβλίο...

[PELTASTIS VARNAVAS]

ξερω ξερω τεχνοκρατης αδιαβαστος αθρωπος δεν ειμαι και ο πλεον καταλληλος να ανοιξει το ττοπικ.
πασα προσφορα εννοειται δεκτη πανηγυρικα.

μεταξυ αστειου και σοβαρου ως συνηθως...διαπιστωσα προσφατα που μιλουσα με κατι παιδακια οτι ονοματα που ειχαν σημαδευσει τη δικια μας παιδικη ηλικια ως συγγραφεις κυριως εξ Ελλαδος τωρα ηχουν αδιαφορα σαν να
προκειται για κινεζικους ορους της βιοχημειας....Διδω Σωτηριου, Αγγελικη Βαρελα, Κυρα Σινου, Αλκη Ζεη, Μαρια Ιορδανιδου, Αντωνης Σαμαρακης κτλ κτλ κτλ....

απο αυτο το ττοπικ ας προσπαθησουμε να θετουμε θεματα που να εχουν να κανουν με τη σχεση παιδι-βιβλιον καθως και παρουσιασεις τετοιων συγγραφεων του παρελθοντος κυριως...με την ελπιδα να μας διαβασουν νεολαιοι νεολαιες και να παρακινηθουν σχετικα....αμα γραφτουν στο φορουμ για διαδραστικη επκοινωνια ακομα καλυτερα....
αμα μας κραξουν κιολας, ναι εκει θα εχουμε προσεγγισει το απολυτον τελειον επιθυμητον!!!!
[που χαθηκε η Ειρηνη???? ]

παμε λοιπον:

http://voreiodytikes.blogspot.com/ --------απολαυστικον!!!

οι επιλογες δικες σας...με χιουμορ για σοβαρα θεματα!!!γιατι οχι?

και με νοσταλγια αθθυμουμαι τα μαθητικα ετη προ 25ετιας οπου χαρισματικοι δασκαλοι φροντησαν να γνωρισουμε
απο κοντα ογκολιθους του συγχρονου ελληνικου πνευματος....ας ειναι ολοι καλα ...οπου...κι αν βρισκονται
συγγραφεις και δασκαλοι μας δασκαλες μας...:

Η Διδώ Σωτηρίου ήταν μυθιστοριογράφος και δημοσιογράφος. Γεννήθηκε το 1909 στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας, κόρη του Ευάγγελου Παππά και της Μαριάνθης Παπαδοπούλου. Το 1919 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στη Σμύρνη και μετά την καταστροφή του 1922 κατέφυγαν στην Ελλάδα. Στην Αθήνα ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές της με δασκάλους μεταξύ άλλων τους λογοτέχνες Κώστα Παρορίτη και Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη. Φοίτησε στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και το 1937 παρακολούθησε για λίγους μήνες μαθήματα γαλλικής λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης.

http://douridasliterature.com/didoSotiriou.html

αξεχαστη εμπειρια με το μπερεδακι της σε μαθητικη παρουσιαση μας στα ματωμενα χωματα...δεκαετια του 1980!!!

[ArELa]

ξερω ξερω τεχνοκρατης αδιαβαστος αθρωπος δεν ειμαι και ο πλεον καταλληλος να ανοιξει το ττοπικ.
πασα προσφορα εννοειται δεκτη πανηγυρικα.

Ε όχι και αδιάβαστος... μη θες λιβάνισμα τώρα...

Η δική μου προσφορά είναι αυτή που ξέρω ότι μάγεψε την κόρη μου στην ΣΤ' Δημοτικού...

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
του Νίκου Τσιφόρου


Κάποτε άρχισα να βάζω αποσπάσματά της εδώ μέσα, αλλά αμέλησα να συνεχίσω.

Είναι ένα υπέροχο ανάγνωσμα για κάθε ηλικία. Εγώ το διάβασα μεγάλη και ξετρελάθηκα. Μορφωνόμουν γελώντας... Το λατρεύουν όμως και τα παιδιά. Είναι επιμορφωτικό, χιουμοριστικό, εμπεριστατωμένο. Τα έχει ΟΛΑ.


Η κόρη μου είναι ελαφρώς δυσλεκτική. Βασανιζόταν πολύ στο σχολείο. Είναι άθλος που κατάφερε και πέρασε.
Από τότε που διάβασε Τσιφόρο κι επειδή επέμεινε γιατί μαγεύτηκε και το "ρούφηξε" κυριολεκτικά όλο (πάνω από 500 σελίδες) μπορώ να πω ότι βελτιώθηκε πολύ η αναγνωστικότητά της.

[KELAINO]

Εμείς μόλις τελειώσαμε το Χάρρυ Πότερ. Η δικιά μου το βρήκε συναρπαστικότατο και μοιραστήκαμε μια όμορφη και ενδιαφέρουσα εμπειρία διαβάζοντας τα εφτά βιβλία. Κάποια στα σουηδικά και κάποια στα ελληνικά. Από τον Απρίλιο μέχρι το Δεκέμβριο του 2010.

[Kariatida]

Το θέμα της λογοτεχνίας και τις σχέσεις ανάμεσα στα παιδιά και τα βιβλία το κάναμε στη σχολή ως ξεχωριστό μάθημα ακριβώς επειδή είναι κάτι που όσο πάει και μειώνεται και δεν αξίζει να χαθεί.

Η καθηγήτριά μου (και κατ' επέκτασην κι εγώ) πιστεύουμε πως ο λόγος που πολλά παιδιά δεν πολυασχολούνται με τα βιβλία είναι γιατί τους μαθαίνουμε να τα θεωρούν "βαρετά" και "αγγαρεία" γιατί τα συνδέουν με το σχολείο. Δεν τους μαθαίνουμε να τα αγαπάνε γιατί δεν τους τα δίνουμε πια, έχει αλλάξει και η δική μας αντιμετώπιση σχετικά με τα βιβλία και κατ' επέκτασην τον περνάμε και στα παιδιά. Πόσοι από εσάς όταν πάτε να επισκεφθείτε ένα φιλικό σας ζευγάρι που έχει παιδάκια του πάτε βιβλίο σαν δώρο; Οι περισσότεροι προτιμούν κάποιο φανταχτερό παιχνίδι από τα Jumbo που να κάνει το παιδί να πει WOW και τους γονείς να λένε μετά "Κοίτα τον, τι καλό και ακριβό παιχνίδι πήρε στον κανακαρη μας".

Αυτό βέβαια μπορεί να εξηγηθεί και να δικαιολογηθεί με το ότι η αναζήτηση ενός καλού παιδικού/εφηβικού βιβλίου μπορεί να πάρει μέρες, εβδομάδες ή και μήνες. Και πάλι δεν ξέρεις αν είναι το κατάλληλο αν δεν το διαβάσεις κι εσύ ο ίδιος ώστε να βεβαιωθείς πως αυτό που δίνεις αξίζει τον κόπο. Πολύς κόσμος δεν έχει πια τον χρόνο να ασχοληθεί με όλο αυτό και επιλέγει απλά την έυκολη λύση. Και έχουμε μάθει όχι μόνο να το αποδεχόμαστε αλλά και να το περιμένουμε. Έχει τύχει να πάω δώρο βιβλίο σε παιδί και να με κοιτάνε οι γονείς σαν να πήγα πεθαμένα φίδια στο βλαστάρι τους.

Επίσης έχει τύχει να ακούσω ότι "μα το μικρό μου είναι πολύ μικρό για βιβλίο, δεν ξέρει να διαβάζει οπότε του είναι άχρηστο". Μέγα λάθος και all time classic. Υπάρχουν βιβλία, από μαλακά και υποαλλεργικά υλικά φτιαγμένα ακόμα και για βρέφη μηνών. Ουσιαστικά μέσα έχουν εικόνες και δεν έχει κάποια ιδιαίτερη ιστορία, απλά εικόνες και σιγά σιγά το μωρό αρχίζει να εκπαιδεύεται μόνο του στο να το ανοίγει και να το κλείνει για αρχή. Όσο μεγαλώνει μαθαίνει σιγά σιγά να γυρίζει σελίδες και πάει λέγοντας. Έπειτα υπάρχουν βιβλία που είναι όλο εικόνες ή και βιβλία που έχουν μόνο χρώματα και υλικά. Είναι ένας συνδυασμός εκπαίδευσης και καλλιτεχνικών γιατί α) μαθαίνει στα παιδιά μέσα από χρώματα και αυθεντικά εκθέματα να αναγνωρίζουν τα υλικά (απαλό, σκληρό, ζεστό,κα) και β) τους μαθαίνει ότι το βιβλίο έχει πλάκα εκτός από γνώσεις κλπ. ΄

Απλά διανύουμε μία εποχή γεμάτη video-games και τηλεόρασης, όπου πολλά παιδιά προτιμούν την έτοιμη εικονογράφιση παρά τις λέξεις ενός τόμου. Και φυσικά είναι καθαρά στο χέρι μας το αν θα επιβιώσει το βιβλίο ή αν θα χαθεί κι αυτό όπως τόσα άλλα.

Αυτά προς ώρας, ελπίζω να μην βγήκα πολύ off topic.

[Divine Sinner]

Στο δημοτικο μου αρεσε ενα βιβλιο που λεγονταν.
μύθοι και θρύλοι 1 και 2.
Απο τις εκδόσεις: δεν θυμαμαι.

[Irene3006]

Το περασμένο καλοκαίρι είχα μία έντονη επιθυμία να διαβάσω βιβλία. Από τις εξετάσεις ακόμα είχα στο νου μου τα βιβλία του Jorge Bucay (Να βλέπεις στον έρωτα, Ιστορίες να σκεφτείς, Να σου πω μια ιστορία κλπ.). Είναι βιβλία που σου προσφέρουν ηθικά διδάγματα και πολλές φορές παρουσιάζονται καταστάσεις στις οποίες βλέπεις να καθρεφτίζεται ο εαυτός σου. Η εντύπωση που έχω σχηματίσει γι αυτά τα βιβλία είναι πολύ καλή και θα πρότεινα να τα διαβάσετε. Ένα άλλο που έχω στο μυαλό μου να διαβάσω και είναι πολύ γνωστό βιβλίο είναι το "Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις" του Leo Buscaglia. Έχω ακούσει τα καλύτερα. Υπάρχει στη βιβλιοθήκη μου και είναι θέμα χρόνου να το διαβάσω. Όμως το βιβλίο που θα μου μείνει αξέχαστο είναι το "Ένα παιδί μετράει τ' άστρα" του Μενέλαου Λουντέμη. Το διάβασα πολύ πιο μικρή και είναι σίγουρο ότι θα το ξαναδιαβάσω. Κι εκτός από αυτό δεν θυμάμαι πολύ καλά τι γινόταν και θέλω να το ξαναδώ.

Όσο για το θέμα του ότι δεν διαβάζουμε βιβλία (βάζω και τον εαυτό μου μέσα) είναι "φταίξιμο" όλων. Γονιών, εκπαιδευτικών και παιδιών. Είμαι σίγουρη ότι θα μπορούσα να διαβάσω πολύ περισσότερο και όχι μόνο καλοκαίρια, Χριστούγεννα, Πάσχα και αργίες. Όπως και να 'χει το βιβλίο έχει να προσφέρει πολλά στον κάθε αναγνώστη ανεξαρτήτως του θέματος του!

[Divine Sinner]

καιρο εχουμε να σε δουμε ειρηνη

[Kariatida]

Για να μπω κι εγώ εντός θέματος τα αγαπημένα μου βιβλία σαν παιδί πέρα από τα κόμιξ, ήταν ο Peter Pan, ο Γκρίσκα και η Αρκούδα του, η Αιολική Γη, ο Βασιλιάς Μίδας, οι μύθοι των λουλουδιών, ο Τρελαντώνης, ο Μίτσης και η Μίτση και από τις εκδόσεις των αδερφών Στρατικη η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος, Ηρακλής και Θησέας.

Μετά πάμε στα πιο κλασσικά με τη Χηναρού, το Ασχημόπαππο, την Κοκκινοσκουφίτσα, τη Μικρή Γοργόνα, Τα 3 αδέρφια, το Λιοντάρι και το ποντίκι και ένα σωρό άλλα παραμύθια.

[Divine Sinner]

Μετά πάμε στα πιο κλασσικά με τη Χηναρού, το Ασχημόπαππο, την Κοκκινοσκουφίτσα, τη Μικρή Γοργόνα, Τα 3 αδέρφια, το Λιοντάρι και το ποντίκι και ένα σωρό άλλα παραμύθια.

Τα σιχενομουν.

η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος, Ηρακλής και Θησέας.

ναιιιιιιιιιιι

[Irene3006]

Εγώ σας έβλεπα! Μπαίνω σχεδόν κάθε μέρα και βλέπω τις συζητήσεις, απλώς δεν έχω χρόνο να πάρω μέρος. Όμως όταν είδα το τόπικ δεν μπορούσα να αντισταθώ! Και να 'μαι πάλι.....!

[Kariatida]

Μετά πάμε στα πιο κλασσικά με τη Χηναρού, το Ασχημόπαππο, την Κοκκινοσκουφίτσα, τη Μικρή Γοργόνα, Τα 3 αδέρφια, το Λιοντάρι και το ποντίκι και ένα σωρό άλλα παραμύθια.

Τα σιχενομουν.

Εγώ επειδή μικρή είχα ένα θέμα με το φαγητό, ο μόνος τρόπος να με κρατήσουν κάτω για να φάω ήταν το παραμύθι. Κι έτσι έμαθα όοοοολα τα παραμύθια σχεδόν απ' έξω. Έπειτα, έχει να κάνει και με το ποιος στο διαβάζει/αφηγείται και το πόσο το βλέπει σαν αγγαρεία ή οχι. Μετά είναι θέμα χρόνου να σου τα πάρουν σε βιβλία με σούπερ ντούπερ εικονογράφιση (απλή εικονογράφιση αλλά στα δικά σου μάτια να είναι σαν να σου χάρισαν τον ουρανό με τ' άστρα) και να σε αφήνουν να τα ξεφυλλίζεις όσο σου λένε την ιστορία. Μετά...αρχίζεις να διαβάζεις κι εσύ παραμύθια στους άλλους και μεγαλώνοντας μπορεί να γίνεις σαν κι εμένα .

[PELTASTIS VARNAVAS]

ευτυχως σε δημοσια σχολεια κεντρικων συνοικιων τοτε προικισμενοι δασκαλοι και καθηγητριες μας οργανωναν σε λογοτεχνικες ομαδες με σκετσακια σχετικα και καλουσαμε συγγραφεις ....ομορφα χρονια!!!
...και πως μας δονει του διακογιαννη η φωνη???!!!αρχιζει το ματς λοιπον της Αγγελικης Βαρελα....


---------Ξανά για βιβλία ο λόγος μόνο που τούτη τη φορά είναι βιβλία σημερινά, σύγχρονα και ανήκουν στο χώρο της παιδικής λογοτεχνίας.Βιβλία, γραμμένα για παιδιά λοιπόν που μπορεί να φέρουν στο νου μας τη σύγκριση με τα όποια αντίστιχα αλλοτινών καιρών. Είναι τεράστια η σημερινή βιβλιοπαραγωγή για τα μικρά παιδιά και πολύ ελπιδοφόρα αφού καθημερινά πληθαίνουν οι καλοί παραμυθάδες που δίνουν τις ιστορίες τους με τον πιο ευχάριστο τρόπο. Ιστορίες μέσα στο χώρο των παιδικών ενδιαφερόντων, που προσφέρουν αισθητική απόλαυση και αναγνωστική ευχαρίστηση, που παροτρύνουν τα παιδιά να γίνουν δημιουργικοί αναγνώστες.

-------Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1930. Μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος του Ιστορικού-Αρχαιολογικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών. Για πρώτη φορά ασχολήθηκε με το παιδικό βιβλίο το 1966 και έκτοτε είναι αφοσιωμένη στο λογοτεχνικό αυτό είδος, με έντονη παρουσία σε όλες τις εκδηλώσεις (σχολεία, συλλόγους γονέων, δήμους, βιβλιοθήκες κτλ.) που γίνονται για το παιδί και το παιδικό βιβλίο όχι μόνο στην Αθήνα αλλά σε όλη την Ελλάδα. Έχει βραβευτεί από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και το Υπουργείο Παιδείας για τα αναγνωστικά που έγραψε για τα παιδιά του δημοτικού σχολείου. Μετέφρασε και διασκεύασε στα ελληνικά πολλά ξένα βιβλία και συνεργάστηκε με την ελληνική ραδιοφωνία, την τηλεόραση, τα περιοδικά "Ερυθρός Σταυρός", "Συνεργασία", "Το Ρόδι" κ.ά. Έργα της (σκετς και λοιπά θεατρικά) παίζονται στα σχολεία. Είναι πρόεδρος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και μέλος α) της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, β) του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, γ) της Λέσχης Μελέτης και Έρευνας της Παιδικής Λογοτεχνίας Διαδρομές (και υπεύθυνη ύλης του ομώνυμου περιοδικού). Το βιβλίο της "Η Ελλάδα κι εμείς" αναγράφηκε στον Τιμητικό Πίνακα (1968) της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα (ΙΒΒΥ). Το βιβλίο της "Φιλενάδα, Φουντουκιά μου" κέρδισε έναν από τους τρεις επαίνους του Διεθνούς Βραβείου Παιδικής Λογοτεχνίας Janusz Korczak (1985) στην Πολωνία. Προτάθηκε για το σύνολο του έργου της από τον κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου για το Βραβείο Άντερσεν το 1990.


Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

http://marianthiv.blogspot.com/2009/10/ ... st_12.html

http://www.avarella.gr/

[PELTASTIS VARNAVAS]

«Η μοναξιά είναι μια μορφή ελευθερίας»-----ΑΚΟΥς ΙΟΝΦΟΡΕΒΑ?
http://www.bookpress.gr/sinenteuxeis/ellines/fakinou

----------------------------------------------------------
Αν θα έπρεπε να απομονώσετε μια στιγμή, ένα γεγονός από τα παιδικά σας χρόνια που μέχρι σήμερα είτε το αναπολείτε είτε απλώς σήμαινε πολλά για την προσωπική σας ανέλιξη, ποιο θα ήταν αυτό;

Νομίζω ότι το μπαλκονάκι του σπιτιού μου έπαιξε ρόλο .Καθόμουν εκεί με τις ώρες και παρατηρούσα ό,τι γινόταν στο δρόμο. Πολλά περιστατικά από εκείνη την εποχή, πέρασαν στα βιβλία μου. Τότε, βεβαίως, δε γνώριζα ότι αυτή η παρατήρηση, ήταν στην πραγματικότητα «συγκέντρωση υλικού».

http://tera-amou.pblogs.gr/apokleistikh ... kinoy.html
--------------------------------------------------------------------------------------------
Η Ευγενία Φακίνου γεννήθηκε το 1945 στην Αλεξάνδρεια. Μεγάλωσε στην Αθήνα και σπούδασε γραφικές τέχνες και ξεναγός. Εργάστηκε για μερικά χρόνια σε περιοδικά ως γραφίστρια. Το 1976 δημιούργησε το κουκλοθέατρο «Ντενεκεδούπολη». Έχει γράψει και έχει εικονογραφήσει πολλά παιδικά βιβλία. Το 1982 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα Αστραδενή. Τα μυθιστορήματά της έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν στα γερμανικά, αγγλικά, ρωσικά, ουγγρικά, δανέζικα, γαλλικά, ολλανδικά, ιταλικά και σερβικά. Το 2005 τιμήθηκε με το Βραβείο Αναγνωστών (Εθνικό Κέντρο Βιβλίου – Σκάι 100,3) για το μυθιστόρημά της Η μέθοδος της Ορλεάνης και το 2008 με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή διηγημάτων Φιλοδοξίες κήπου.


http://www.kastaniotis.com/author/277
------------------->ΤΑ μπολντ δικα μου και αφιερωμενα σε Εκεινη τη δασκαλα μας και τις λογοτεχνικες ομαδες που μας διοργανωνε προ 25ετιας

[PELTASTIS VARNAVAS]

Ζούμε στην εποχή του τσιμέντου και της πολυκατοικίας.
Κι εγώ τώρα κάθουμαι σε πολυκατοικία. Έχω ένα εσωτερικό δυάρι στον τρίτο όροφο. Εσωτερικά τα λένε τώρα τα διαμερίσματα που δε βλέπουν στο δρόμο αλλά στην αυλή. Μα και η αυλή πια δε λέγεται αυλή αλλά ακάλυπτος χώρος.
Στις περισσότερες απ' αυτές τις πολυκατοικίες, που χτίζονται η μια ύστερα απ' την άλλη, σπάνια θα δεις παράθυρο. Είναι όλο μπαλκονόπορτες και βγαίνουν σ' ένα μπαλκόνι που ζώνει την πολυκατοικία ένα γύρο και θυμίζει κατάστρωμα βαποριού. Έτσι λοιπόν, μπαλκονόπορτα και κάμαρα, και η κάθε κάμαρα μοιάζει διάδρομος. Πώς επιπλώνεται, πώς κατοικείται αυτός ο χώρος, δεν έχεις ανάγκη να το σκεφτείς εσύ. Το αποφάσισε προκαταβολικά ο αρχιτέκτονας. Σου έβαλε την πρίζα για την τηλεόραση εκεί που πρέπει να την τοποθετήσεις, σου έβαλε τις απλίκες* εκεί που θα μπει το «καθιστικό», δηλαδή ο καναπές, το χαμηλό τραπέζι και οι δυο τεράστιες πολυθρόνες της μόδας.
Δεν υπάρχει κατάλληλη γωνιά για να εγκαταστήσει η νοικοκυρά την «κόχη» της. Εκεί που θα κουρνιάσει* να πιει το καφεδάκι της, να πάρει τη γάτα στην αγκαλιά της, και να αφουγκραστεί* την ανάσα του σπιτιού της. Ίσως γι' αυτό η σημερινή γυναίκα δεν αγαπά το σπίτι της. Ξένο πράμα. Όλα τυποποιημένα, όλα προμελετημένα.* Η απόσταση που μπορείς να απλώσεις το πόδι σου και το χέρι σου. Πόσο πρέπει να σκύψεις το κεφάλι σου όταν σηκώνεσαι όρθιος μέσα στην μπανιέρα, έτσι που να μην κουτουλήσεις στο σώμα του καλοριφέρ που κρέμεται στον τοίχο.


http://digitalschool.minedu.gov.gr/modu ... /5/43,236/

-------->ΧΑΡΑ ΜΟΥ και τιμη μου που την προλαβα εν ζωη και ειπαμε τοτε παλια καποιες κουβεντες
με τη Μαρια Ιορδανιδου τη συγγραφεα της Λωξανδρας...τα εγραφε προ 30ετιας την αυλη μας
και τοσα άλλα...
διαχρονικο βαλσαμο αντιδοτο των συναισθηματικων ψυξεων που μας επιβαλλονται...
ευχομαι ο Θεος να της εχει παραχωρησει μια γλυκεια μικρασιατικη γιασεμενια γωνιτσα εν Παραδεισω...

[PELTASTIS VARNAVAS]

Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΒΑΓΙΑΣ



Συγγραφέας : Ζωρζ Σαρή

Πρόκειται για μια περιπέτεια, την οποία οι κυνηγοί του θησαυρού δεν είναι μεγάλοι αλλά παιδιά, με ένα θησαυρό στην Αίγινα και μάλιστα στη Βαγία. Εκεί πέρασε τα παιδικά της χρόνια η Ζωή. Τώρα η Ζωή είναι πάλι στην Αίγινα, όχι ως ανέμελο παιδί, αλλά μεγάλη. Είναι καλοκαίρι σε ένα υπέροχο νησί. Οι πρώτες μέρες κυλούν βαρετά, μέχρι που έρχεται η Νικόλ και τους ξεσηκώνει με τα παιχνίδια και τις τρέλες της. Ένας κρυμμένος θησαυρός περιμένει να τον βρουν.

Είναι ένα μυθιστόρημα μέσα από το οποίο περνάνε μηνύματα συμπόνιας και αγάπης για το συνάνθρωπό μας.

10/3/2010 Σοφία, Α΄ Γυμνασίου


http://gym-eresou.les.sch.gr/h%20gwnia% ... th%202.htm
----------
ΠΟΛΛΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΑΖΕΜΕΝΑ....θησαυρος της βαγιας μαζι με κηπο με ταγαλματα μεσημεριανη ζωνη εητηζ

[PELTASTIS VARNAVAS]

http://www.24grammata.com/wp-content/up ... noumai.pdf



ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ


ΑΡΝΟΥΜΑΙ

ΦΡΗ ΗΜΠΟΥΚ

[PELTASTIS VARNAVAS]

Κοντεύουν 20 χρόνια από τότε που ο Δαμιανός, ο Αδελφός της Ασπασίας, σχηματιζότανε μέσα στο μυαλό μου, έπαιρνε στη συνέχεια σάρκα και οστά και σε λίγο, ο αξέχαστος Αντώνης Καλαμάρας του χάριζε και την εικονογραφική του μορφή.
Η χιουμοριστική περιγραφή της καθημερινότητας ενός παιδιού μέσα στα χρόνια του '90, έμελλε να γίνει ένα από τα πιο δημοφιλή μου έργα, το βιβλίο μου που φτάνει τα 50.000 αντίτυπα και που σταθερά παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα αναγνώσματα μικρών, μα και μεγάλων.
.............

http://manoskontoleon2.blogspot.com/2011/06/2.html


-----------οπ, ενας παλιος γνωριμος....ενδιαφερον σαητ εν ολω και εν ...Μαιρη καθως και ομορφα λινξ
εντζοη ιτ

[Irene3006]

Βιβλίο που διάβασα πριν μερικές μέρες... "Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον"...
Μου το πρότεινε ο Ερμής και πολύ καλά έκανε...! Πολύ γνωστό βιβλίο, που
όλως παραδόξως, δεν είχε πάρει ποτέ τ' αυτί μου (αλλά και μάτι μου)..! Είναι
πολύ καλό για μικρά, αλλά και μεγάλα παιδιά νομίζω... Είναι ωραίο να το
διαβάσουν μικρά παιδιά, και να το κρατήσουν στη βιβλιοθήκη τους για αργότερα...

Επίσης πολύ ωραίο βιβλίο για παιδιά... "Ο μικρός πρίγκιπας"... Πολυαγαπημένο μου...!

"Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά... Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια..."

Αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας... Και όχι μόνο τα παιδιά...

[ION 4ever]

Νάτος λοιπόν ο γλάρος Ιωνάθαν που ταξιδεύει απτόητος μέχρι το 2012.
Ο γλάρος Ιωνάθαν
Ο Μικρός Πρίγκηπας
και ο Σιντάρτα (Herman Esse)
Η αγαπημένη μου τριάδα.
Ο γλάρος γυρίστηκε κάποτε και ταινία με υπέροχη μουσική.
Ρίξε μια ματιά εδώ.
http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 51#p133651
Καλή διασκέδαση.

[Dread]

Αγαπημένο από τα πολύ παλιά...



"Όσο πιο ψηλά πετάς, τόσο πιο μακριά βλέπεις"

[ARKADROSOYL]

ΠΑΙΔΙ+ΒΙΒΛΙΟ

Γοργόνες..... με γεύση ελληνικής ιστορίας.



Η σπηλιά της γοργόνας-- για παιδιά-εφήβους…ή για όσους αισθάνονται έτσι...

http://www.i-read.i-teen.gr/book/i-spilia-tis-gorgonas

Η ιστορία μιας προγιαγιάς που έζησε εκατό χρόνια και πρόλαβε να διηγηθεί τις περιπέτειες της οικογένειάς της και την ιστορία μισού αιώνα όπως δε μας τη μαθαίνει κανένα σχολικό βιβλίο.
Μιλάει για την καταστροφή της Σμύρνης το 1922, τον διωγμό τους από τους Τούρκους και τα δύσκολα χρόνια στη Σάμο.
Για τα παιδικά κι εφηβικά χρόνια, τα παιχνίδια στις γειτονιές, τα όνειρα, τις αμφιβολίες, τις χαρές, τους φόβους και την ελπίδα που δεν έχασαν ποτέ.
Για την Ελλάδα που πολέμησε Ιταλούς και Γερμανούς κι αντιστάθηκε, για να ζήσει αργότερα έναν πικρό εμφύλιο. Για οργισμένους και φανατισμένους, ιδεολόγους και ανθρωπιστές και αγνούς πατριώτες που έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα.
Για τη γοργόνα που έφτιαξε μια εκκλησιά με θαλασσινά όστρακα μέσα σε μια σπηλιά. Και για έναν έρωτα μοναδικό και αξεπέραστο και τον μυστικό γάμο σ’ εκείνη την εκκλησιά.

[ArELa]

Γμτ, δεν ξέρω πώς να κάνω αυτό το σύστημα του ΙΔΕΟτοπου
να βγάζει likes σε ποστς/τόπικς. Οπότε ποστάρω από εδώ...

[ARKADROSOYL]

Καταλαβαίνω τι εννοείς...το έχω σκεφτεί και εγώ...όμως η θετικότητα του ΙΔΕΟτοπου
είναι όλα τα likes
Ευχαριστώ....