Ιδεογραφήματα

doctormarkon έγραψε: ↑

Κυρ 02 Αύγ 2020, 15:56

Κάποιοι άγνωστοι τις νύχτες χρόνια ισοβίτες
ψέλνουνε κάτι τραγούδια αγιασμένα πια
στου παράδεισου την πύλη σαν τους αλφαμίτες

doctormarkon έγραψε: ↑

Κυρ 02 Αύγ 2020, 16:07

Πως εξηγείτε αυτούς τους στίχους1


Μ' αεροπλάνα και βαπόρια
και με τους φίλους τους παλιούς
τριγυρνάμε στα σκοτάδια
κι όμως εσύ δε μας ακούς

Δε μας ακούς που τραγουδάμε
με φωνές ηλεκτρικές
μες στις υπόγειες στοές
ώσπου οι τροχιές μας συναντάνε
τις βασικές σου τις αρχές

Ο πατέρας μου ο Μπάτης (Απρόσιτη μητέρα μορφή από χώμα και ουρανό)
ήρθε απ' τη Σμύρνη το '22 ( θα χαθώ απ'τα μάτια σου τα δυο)
κι έζησε πενήντα χρόνια (μες στον κόσμο)
σ' ένα κατώι μυστικό (σαν πρόσφυγας σ'ένα κατώι μυστικό)

Σ' αυτόν τον τόπο όσοι αγαπούνε (αν αγαπούνε)
τρώνε βρώμικο ψωμί (τρώνε βρώμικο ψωμί, του λόγου σου οι πιστοί)
κι οι πόθοι τούς ακολουθούνε (κι οι πόθοι τούς ακολουθούνε υπόγεια διαδρομή)
υπόγεια διαδρομή

Χθες το βράδυ είδα ένα φίλο
σαν ξωτικό να τριγυρνά
πάνω στη μοτοσικλέτα
και πίσω τρέχανε σκυλιά

Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα
βάλε στα ρούχα σου φωτιά (σαν τον Μάρκο)
βάλε στα όργανα φωτιά ( βάλε στα όργανα φωτιά)
να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα (να κλείσει η λαβωματιά μα τιναχτεί σαν μαυρο πνευμα)
η τρομερή μας η λαλιά (η τρομερη μας η λαλιά)

Fallen έγραψε: ↑

Κυρ 16 Αύγ 2020, 17:36

''Δυο–δυο μας δέχεται το φως
και στο σκοτάδι μόνοι.''

Alexandra Maria έγραψε: ↑

Παρ 14 Αύγ 2020, 20:13

Είδα ένα κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μου

είδα να γίνεται γιαπί η γειτονιά μου

για το καλό μου



Είδα τα δέντρα που σκαρφάλωνα κομμένα

σε φορτηγό τα όνειρά μου φορτωμένα

για το καλό μου



Είδα το δάσκαλο να με χτυπάει με ζήλο

είδα τα χέρια μου πρησμένα από το ξύλο

είδα τα νεύρα μου σιγά σιγά να σπάνε

με καλοσύνη και στοργή να με χτυπάνε



Για το καλό μου για το καλό μου

ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου

πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου

και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου

στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου



Είδα να κόβουν τη μπουκιά για τη μπουκιά μου

ρούχα να φτιάχνουν απ’ τα ρούχα τα παλιά μου

για το καλό μου



Είδα τη μάνα μου να κλαίει απελπισμένα

είδα το γέρο μου να φεύγει για τα ξένα

για το καλό μου



Είδα τους φίλους μου να σκίζονται για μένα

είδα να θέλουν να ξεκόψω από σένα

είδα χαράματα να με τραβάν στο τμήμα

για να γλιτώσω το κελί να πω το ποίημα



Για το καλό μου για το καλό μου

ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου

πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου

και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου

στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου



Για το καλό μου για το καλό μου

έχει μουδιάσει το κορμί και το μυαλό μου

ενέσεις χάπια ηλεκτροσόκ για το καλό μου

σήμερα πήρανε νεκρό τον διπλανό μου

ενώ παλεύω για να βρω τον εαυτό μου

κι έχω κρυμμένο το σουγιά για το καλό μου

George vounis έγραψε: ↑

Κυρ 16 Αύγ 2020, 18:08

Fallen έγραψε: ↑

Κυρ 16 Αύγ 2020, 17:36

''Δυο–δυο μας δέχεται το φως
και στο σκοτάδι μόνοι.''

Αντε να το δούμε Δύο-δύο γιατί μόνοι δεν λέει Αδερφέ.

Ίλιγγος Senna
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Χάρης Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Λέκκας

Σαν την "Ενάτη" του Μπετόβεν θ' ακουστεί νότα τη νότα
ο αμανές των ηττημένων, μια νέα μοίρα θα στραφεί
και θα νοιαστεί να καταγράψει τις ποινές των πεπρωμένων.

Τροία Απολώνια οραματίζεται το φως, χάσμα από χάος
της Κνωσσού θεμέλιο σώμα κι άσπιλη δόξα ο κρυφός σοφός
τροχός που εχρονοκύλησε από το σύμπαν ως το χώμα.

Φωνή απάλια ακουσμένη στο κερί, χορδή από ζέβρα
καμωμένη από τεχνίτη, θυμίζει θαύμα από το νου του Γκαουντί,
ρεμπέτη λόγο από χρυσό κι από μαγνήτη.

-Πούθ' έρχεσαι;
-Απ' την Αλαμάνα.
-Πού πας;
-Στην Κούβα, στην Αβάνα.
-Ποιον αγαπάς;
-Τον ολοένα.
-Πώς τον λεν;
-Ίλιγγο Senna.

Μείγμα πηκτό, πόλεμος καίει τον αργαλειό πάντα
που υφαίνει σιωπηλά η Πηνελόπη, τ' άγιο κι απαράβατο
με το καθημερνό σαν σέρνει ο γυπαετός την αντιλόπη.

Φωλιά Απριλιάτικη στου κόσμου τη σκεπή η κάβα της Επανωμής
κι η καραβίδα, το απόσταγμα η σκλόπα η γιαγιά θα μας το πει
κι ο ύπνος χαίρεται βαθιά στην πυραμίδα.

-Πούθ' έρχεσαι;
-Απ' την Αλαμάνα.
-Πού πας;
-Στην Κούβα, στην Αβάνα.
-Ποιον αγαπάς;
-Τον ολοένα.
-Πώς τον λεν;
-Ίλιγγο Senna.

Με του Ροντέν τους κολασμένους κάθισα και μίλησα,
μου είπαν για την άβυσσο, τους είπα για τον Osho.
Τους χάιδεψα το μέτωπο και την πληγή τους φίλησα,
μα δε θα θυσιάσω την ψυχή μου να τους σώσω.
Του Καββαδία το καράβι λάμπει μες στο άπειρο,
σαλπάρει απ’ την καρδούλα μου, τους κάβους του έχω λύσει.
Τέλειο σκάφος, άφθαρτο, σ’ ένα ντουνιά ανάπηρο
που φέρνει μες στ’ αμπάρι του, ότι έχω επιθυμήσει.

Ενός γελοίου Καϊάφα σκόνταψε το άλογο
και πέφτει στο βαθύ γκρεμό να βρει την τιμωρία
μα ο Χριστός που φύλαγε το γράφει στον κατάλογο
των πιο σωσμένων του ψυχών και φεύγω μ’ απορία.

Με του Ζορμπά το νταηλίκι θα χορέψω
στου Στάλιν τ’ ακατοίκητο αιμάτινό του βλέμμα,
ένα τανγκό την ιστορία κι όσο αντέξω
βυθώντας τ’ απαράμιλλου Γκουρτζίεφ τ’ άγιο ψέμα.

Άγγελος στέλνεται στη ζούγκλα κι αλυχτά
την ώρα που ημερεύουνε τ’ αγρίμια και κοιμούνται,
παίζει με τα νεογέννητα κι όλο χαμογελά
κι εκείνα τ’ άγριο μέλλον τους θυμούνται και βρυχούνται.

Ύαινες σκέψεις κομματιάζουνε το νου
μα ο μέσα μου Guevara τις κάνει τ’ αλατιού.
Βούδας, Χριστός και Πλάτωνας και Μαρξ, οδός Ερμού
οδεύουν στο ουζάδικο να πιουν, να παν κι αλλού.

Ζήτω ο Θεός που οτιδήποτε μπορεί
και φτιάχνει χίλια σύμπαντα σε νάιλον λεκάνη,
όμως το πιο απίθανο που η κούτρα μου απορεί,
Τον ίδιο εκατόρθωσε ανύπαρκτο να κάνει.

Του Καββαδία το καράβι λάμπει μες στο άπειρο,
σαλπάρει απ’ την καρδούλα μου, τους κάβους του έχω λύσει.
Τέλειο σκάφος, άφθαρτο, σ’ ένα ντουνιά ανάπηρο
που φέρνει μες στ’ αμπάρι του, ότι έχω επιθυμήσει.