Ιδεογραφήματα

Το όνομα του συγκροτήματος Bee Gees
ήταν από τα αρχικά του ονόματος του μεγαλύτερου, του Barry Gibb
(που είναι ο τελευταίος εν ζωή σήμερα)



Aυτά τα 3 αδέρφια (Αγγλοι μεν, μεγαλωμένοι στην Αυστραλία δε)
ειχαν σχηκατίσει ένα από τα πιο αγαπημένα μου ροκ γκρουπάκια
("υπεύθυνοι" και για την έκρηξη της ντίσκο)

Ξεκίνησαν απ'τα μέσα της δεκαετίας του '60, είχα ψιλοακούσει κάποιες
επιτυχιούλες τους της εποχής εκείνης, αλλά δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία
(αν και κάποια κομμάτια με άγγιζαν και στα 9, 10, 12 μου) ...
η τρέλα μου μ'αυτούς προέκυψε φυσικά το 76-77 με τον πυρετό του Σαββατόβραδου
και το άλμπουμ που έβγαλαν τότε




η μεγάλη επιτυχία , Stayin' Alive
O Μπάρι, ο "μεγάλος μου έρωτας" τότε, είναι αυτός ο ψιλόλιγνος κούκλος θεός
στη μέση...




Εδώ το Night Fever

Ο Μπάρι φυσικά εμφανίζεται με fade in με τη λεπτή φωνούλα φαλτσέτα που έκανε και με έστελνε...




"Πόσο βαθιά είναι η αγάπη σου"...





To Tragedy αλλο αγαπημένο μου...





Άφησα την "τραγωδία" τελευταία γιατί έπαιξε η ζωή
μια περίεργη τραγωδία στον Μπάρι...

Σήμερα είναι "ο τελευταίος Μπι Τζι όρθιος" όπως λέει ο ίδιος...
Τα άλλα αδέρφια του, ο Ρομπιν και ο Μωρίς πέθαναν...
Αυτοί ήταν οι μουσικές ιδιοφυίες... Ο Άντι ο μικρότερος, που έκανε
μια σόλο καριέρα, πέθανε επίσης το 88 από καρδιά...

Κι έμεινε μόνο ο Μπάρι, ο μεγαλύτερος από τα αδέρφια, ζωντανός...
Στην παρακάτω συνέντευξη, κάποια στιγμή "σπάει" και κλαίει...
Χαρακτηριστικός ο πόνος του όταν είπε πως το αλλοκοτο ήταν πως
και οι δύο πέθαναν σε μια εποχή που "δεν τα πήγαιναν καλά", κάτι
που πρέπει να μάθει να το αντέχει τώρα...



ήταν συγκλονιστικός, και το αφιέρωμα (αν και μικρό)
ήταν υπέροχο με μικρές αναδρομές, ακόμα κι από τα πρώτα τους ξεκινήματα
στη δεκαετία του 60...(βλ. 3.10 στο βίντεο)

Πριν ξεκινήσουν με πείσμα και πάθος αυτή τη σημαντική καριέρα,
ο Μπάρι τους είχε πει... "ή θα καταλήξουμε εγκληματίες, ή διάσημοι- τώρα
πρέπει να αποφασίσουμε"

Στο τέλος του αφιερώματος, ο δήμαρχος της πόλης που μεγάλωσαν
του έδειξε μοντέλο από το άγαλμα με τους τρεις τους που
θα στηθεί προς τιμήν τους στην κεντρική πλατεία

Εξηγείται το κλάμα του Μπάρι, όταν σ'εκείνο το σημείο περίπου τον άκουσα να λέει
πως "σήμερα συνειδητοποίησα πως όλα τα αδέρφια μου έχουν φύγει
τόσο καιρό απλά δεν το δεχόμουν"...


Όποιος θέλει να τους "μάθει" λίγο καλύτερα, αξίζει να δει αυτό το κομμάτι.

Φωνές από τα παλιά και μουσική που θυμίζει πάρτυ των παιδικών μας χρόνων.
Μπράβο που το θυμήθηκες.

αγαπάμε Bee Gees

Υπεροχοι

Oropion έγραψε: ↑

Παρ 09 Αύγ 2019, 10:20

Υπεροχοι

ΕΕΕΕΕΕΕΕΕ πού είσαι βρε ψηλέ? Ακόμα Αγγλία? Πότε θα'ρθεις Ελλάδα
να χορέψουμε ξανά τσιγκολελέτα έξω απ'την καφετέρια?

https://www.youtube.com/watch?v=PZxA3FVUwvk

Ένα άλλο απ'τα πολύ παλιά τους που αγάπησα αν και ήταν πριν την εποχή μου,
ήταν το Massachusetts

δηλαδή δεν ξέρω τι με άγγιζε ακριβώς, γιατί δεν έχω καμία σχέση
με Μασαχουσέτη... τουλάχιστον όχι σ'αυτή τη ζωή...
αλλά όταν το πρωτοάκουσα (κάπου στα 15 μου) ανατρίχιασα για κάποιο λόγο...
Τρελάθηκα λέμε... Μετά το μαγνητοφώνησα και η μαγνητοταινία
είχε σχεδόν λιώσει στο κασετοφωνάκι μου (τότε) απ'τις πολλές
φορές που το'παιζα...

Εδώ ο Ρόμπιν, 22 χρόνια μετά την πρώτη φορά που είπαν το τραγούδι,
το λέει υπέροχα, λες και δεν είχε περάσει ούτε μια μέρα...
Θυμάμαι είχε δείξει η τηλεόραση τότε, (89-90) τη συναυλία τους
στην Αυστραλία, και είχα καρφωθεί
σα μαγνητισμένη, παρακαλώντας να μην τελειώσει το τραγούδι...






έχω κάτι καρμικό τελικά εγώ με τα μπι-τζάκια...

ίσως γι'αυτό νιώθω (όπως ο μεγάλος τους αδερφός) πως λείπουν
πολύ ο Ρόμπ και ο Μο...που ήταν εξαιρετικοί μουσικοί,
αλλά και στα φωνητικά πολύ καλοί όπως φαινεται καλύτερα ίσως
σ'αυτό το τραγούδι...