Μικρά βεγγαλικά-Ε.Ζουγανέλη (περιγραφή & ανάπτυξη)
Δημοσιεύτηκε: Δευ 16 Ιούλ 2012, 23:21
Μικρά βεγγαλικά
Στίχοι: Τζάνος Κώστας
Μουσική: Πλιάτσικας Φίλιππος
Πρώτη εκτέλεση: Ελεωνόρα Ζουγανέλη
Σαν υγρασία πρωινή με ζωντανεύεις
Στο αστραφτερό σου πουθενά με τριγυρνάς
Με ρίχνεις στη φωτιά από ένα όνειρο και με ξυπνάς
Γέμισε χώμα ο αέρας που αναπνέεις
Το τελευταίο σου τσιγάρο έγινε σκόνη
Πέρασε δίπλα μου η νύχτα σου αμίλητη σε μια οθόνη
Όμως εγώ θα είμαι δίπλα σου κι ας άργησα
Θα σε προλάβω στο λιμάνι ξημερώματα
Θα πέφτουν γύρω μας μικρά βεγγαλικά
Χιλιάδες χρώματα
Γέμισε χώμα ο αέρας που αναπνέεις
Το τελευταίο σου τσιγάρο έγινε σκόνη
Πέρασε δίπλα μου η νύχτα σου αμίλητη σε μια οθόνη
Σαν υγρασία πρωινή με ζωντανεύεις
Και όποιος δεν τόλμησε να φτάσει μέχρι εδώ
Πηδάει κλείνοντας τα μάτια στον γκρεμό και πετάει
Όμως εγώ θα είμαι δίπλα σου κι ας άργησα
Θα σε προλάβω στο λιμάνι ξημερώματα
Θα πέφτουν γύρω μας μικρά βεγγαλικά
Χιλιάδες χρώματα
=================================================================
Ένα αγαπημένο ζευγάρι τοξικομανών περνούν την νύχτα τους μπροστά σε μια οθόνη.
Ο ένας από τους δυο έχει νωρίτερα χαθεί - αργοπεθάνει από υπερβολική δόση.
Ο δεύτερος είναι αυτός που αφηγείται. Περιγράφει μέσα στην ζάλη του αυτά που βιώνει.
Σαν υγρασία πρωινή με ζωντανεύεις (μιλάει με την ίδια την ναρκωτική ουσία)
Ξεκινά η επίδραση των ναρκωτικών, που τον κάνουν να νιώσει πως ζωντανεύει.
Είναι η ανακούφιση μετά στην στέρηση που έρχεται ταυτόχρονα με την εφίδρωση στο κορμί του.
Όπως η πρωινή υγρασία δημιουργεί από το πουθενά σταγονίδια στις επιφάνειες,
έτσι στο δέρμα του βλέπει να σχηματίζονται οι σταγόνες ιδρώτα από την κάψα του ναρκωτικού.
Στο αστραφτερό σου πουθενά με τριγυρνάς (μιλάει με την ίδια την ναρκωτική ουσία)
Περιγράφει τις παραισθήσεις που του προκαλεί.
Με ρίχνεις στη φωτιά από ένα όνειρο και με ξυπνάς (μιλάει με την ίδια την ναρκωτική ουσία)
Εκεί που είναι φτιαγμένος και ονειρεύεται, ξυπνά απότομα από το ένα κάψιμο σε όλο του το κορμί.
Γέμισε χώμα ο αέρας που αναπνέεις (μιλάει στο ταίρι του τώρα)
Παρομοιάζει με χώμα τον αέρα που του γδέρνει στα σωθικά του σε κάθε ανάσα.
Το τελευταίο σου τσιγάρο έγινε σκόνη (μιλάει στο ταίρι του τώρα)
Το τελευταίο τσιγάρο που άναψε το ταίρι του πριν πεθάνει
έγινε μια γραμμή στάχτης στο τασάκι χωρίς να προλάβει να το καπνίσει.
Πέρασε δίπλα μου η νύχτα σου αμίλητη σε μια οθόνη (μιλάει στο ταίρι του τώρα)
Πέρασαν όλη την νύχτα αμίλητοι μισοπεθαμένοι μπροστά σε μια αναμμένη οθόνη.
Όμως εγώ θα είμαι δίπλα σου κι ας άργησα (μιλάει στο ταίρι του τώρα)
Μιλά στο πεθαμένο ταίρι του που δεν πρόλαβε να σώσει από τον θάνατο.
Εδώ υπονοεί πως όταν έφτασε δίπλα του ήταν πια αργά.
Υπόσχεται όμως πως θα παραμείνει δίπλα του.
Η αγάπη του είναι τόσο μεγάλη και αληθινή που θα το ακολουθήσει
στον θάνατο για να είναι πάντα δίπλα του, πάντα μαζί.
Η αγάπη του του δίνει αυτό το θάρρος
και χωρίς δεύτερη σκέψη ετοιμάζει και αυτός το μείγμα του.
Θα σε προλάβω στο λιμάνι ξημερώματα (μιλάει στο ταίρι του τώρα)
Του μιλάει ρε παιδιά. Μιλά στο άψυχο, από ώρα κορμί.
«Αγάπη μου μην ανησυχείς…» του λέει «θα σε προλάβω πριν να χωριστούμε».
«Θα σε προλάβω να είμαστε μαζί ρε γαμω το».
Αποφασίζει να πάρει και εκείνος υπερβολική δόση
ώστε πεθαίνοντας, ως τα ξημερώματα, να προλάβει το ταίρι του στο λιμάνι.
Στο λιμάνι από όπου αναχωρούν οι πεθαμένοι για τον άλλο κόσμο.
Τρέχει να προφτάσει να κάνουν μαζί το τελευταίο τους ταξίδι.
Ουφ δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο την περιγραφή. Με έχουν πάρει τα ζουμιά.
Θα πέφτουν γύρω μας μικρά βεγγαλικά
Προσμένει την στιγμή του θανάτου σαν να είναι μια μικρή γιορτή με βεγγαλικά.
Χιλιάδες χρώματα
Θα είναι όλα τόσο μα τόσο όμορφα.
Ρε παιδιά δεν μπορώ άλλο, κλαίω με λυγμούς. Ουφ.
Και όποιος δεν τόλμησε να φτάσει μέχρι εδώ
Μιλά σε οποίον δεν έχει αγγίξει τον θάνατο άλλη φορά,
περιγράφει σε εμάς τους ζωντανούς που τον ακούμε
το πως είναι την στιγμή που σβήνεις, την στίμη του φευγιού.
Εκείνη την στιγμή μπροστά στα μάτια μας,
κάνει το τελευταίο βήμα μπροστά στο γκρεμό για να τον δούμε
Πηδάει κλείνοντας τα μάτια στον γκρεμό και πετάει
Κλείνουν τα μάτια πέφτοντας στο κενό νιώθοντας ελαφρύς πετά και χάνεται.
Συγγνώμη για τα άχαρα σχόλια μου, μα η φόρτιση ήταν μεγάλη.
Στίχοι: Τζάνος Κώστας
Μουσική: Πλιάτσικας Φίλιππος
Πρώτη εκτέλεση: Ελεωνόρα Ζουγανέλη
Σαν υγρασία πρωινή με ζωντανεύεις
Στο αστραφτερό σου πουθενά με τριγυρνάς
Με ρίχνεις στη φωτιά από ένα όνειρο και με ξυπνάς
Γέμισε χώμα ο αέρας που αναπνέεις
Το τελευταίο σου τσιγάρο έγινε σκόνη
Πέρασε δίπλα μου η νύχτα σου αμίλητη σε μια οθόνη
Όμως εγώ θα είμαι δίπλα σου κι ας άργησα
Θα σε προλάβω στο λιμάνι ξημερώματα
Θα πέφτουν γύρω μας μικρά βεγγαλικά
Χιλιάδες χρώματα
Γέμισε χώμα ο αέρας που αναπνέεις
Το τελευταίο σου τσιγάρο έγινε σκόνη
Πέρασε δίπλα μου η νύχτα σου αμίλητη σε μια οθόνη
Σαν υγρασία πρωινή με ζωντανεύεις
Και όποιος δεν τόλμησε να φτάσει μέχρι εδώ
Πηδάει κλείνοντας τα μάτια στον γκρεμό και πετάει
Όμως εγώ θα είμαι δίπλα σου κι ας άργησα
Θα σε προλάβω στο λιμάνι ξημερώματα
Θα πέφτουν γύρω μας μικρά βεγγαλικά
Χιλιάδες χρώματα
=================================================================
Ένα αγαπημένο ζευγάρι τοξικομανών περνούν την νύχτα τους μπροστά σε μια οθόνη.
Ο ένας από τους δυο έχει νωρίτερα χαθεί - αργοπεθάνει από υπερβολική δόση.
Ο δεύτερος είναι αυτός που αφηγείται. Περιγράφει μέσα στην ζάλη του αυτά που βιώνει.
Σαν υγρασία πρωινή με ζωντανεύεις (μιλάει με την ίδια την ναρκωτική ουσία)
Ξεκινά η επίδραση των ναρκωτικών, που τον κάνουν να νιώσει πως ζωντανεύει.
Είναι η ανακούφιση μετά στην στέρηση που έρχεται ταυτόχρονα με την εφίδρωση στο κορμί του.
Όπως η πρωινή υγρασία δημιουργεί από το πουθενά σταγονίδια στις επιφάνειες,
έτσι στο δέρμα του βλέπει να σχηματίζονται οι σταγόνες ιδρώτα από την κάψα του ναρκωτικού.
Στο αστραφτερό σου πουθενά με τριγυρνάς (μιλάει με την ίδια την ναρκωτική ουσία)
Περιγράφει τις παραισθήσεις που του προκαλεί.
Με ρίχνεις στη φωτιά από ένα όνειρο και με ξυπνάς (μιλάει με την ίδια την ναρκωτική ουσία)
Εκεί που είναι φτιαγμένος και ονειρεύεται, ξυπνά απότομα από το ένα κάψιμο σε όλο του το κορμί.
Γέμισε χώμα ο αέρας που αναπνέεις (μιλάει στο ταίρι του τώρα)
Παρομοιάζει με χώμα τον αέρα που του γδέρνει στα σωθικά του σε κάθε ανάσα.
Το τελευταίο σου τσιγάρο έγινε σκόνη (μιλάει στο ταίρι του τώρα)
Το τελευταίο τσιγάρο που άναψε το ταίρι του πριν πεθάνει
έγινε μια γραμμή στάχτης στο τασάκι χωρίς να προλάβει να το καπνίσει.
Πέρασε δίπλα μου η νύχτα σου αμίλητη σε μια οθόνη (μιλάει στο ταίρι του τώρα)
Πέρασαν όλη την νύχτα αμίλητοι μισοπεθαμένοι μπροστά σε μια αναμμένη οθόνη.
Όμως εγώ θα είμαι δίπλα σου κι ας άργησα (μιλάει στο ταίρι του τώρα)
Μιλά στο πεθαμένο ταίρι του που δεν πρόλαβε να σώσει από τον θάνατο.
Εδώ υπονοεί πως όταν έφτασε δίπλα του ήταν πια αργά.
Υπόσχεται όμως πως θα παραμείνει δίπλα του.
Η αγάπη του είναι τόσο μεγάλη και αληθινή που θα το ακολουθήσει
στον θάνατο για να είναι πάντα δίπλα του, πάντα μαζί.
Η αγάπη του του δίνει αυτό το θάρρος
και χωρίς δεύτερη σκέψη ετοιμάζει και αυτός το μείγμα του.
Θα σε προλάβω στο λιμάνι ξημερώματα (μιλάει στο ταίρι του τώρα)
Του μιλάει ρε παιδιά. Μιλά στο άψυχο, από ώρα κορμί.
«Αγάπη μου μην ανησυχείς…» του λέει «θα σε προλάβω πριν να χωριστούμε».
«Θα σε προλάβω να είμαστε μαζί ρε γαμω το».
Αποφασίζει να πάρει και εκείνος υπερβολική δόση
ώστε πεθαίνοντας, ως τα ξημερώματα, να προλάβει το ταίρι του στο λιμάνι.
Στο λιμάνι από όπου αναχωρούν οι πεθαμένοι για τον άλλο κόσμο.
Τρέχει να προφτάσει να κάνουν μαζί το τελευταίο τους ταξίδι.
Ουφ δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο την περιγραφή. Με έχουν πάρει τα ζουμιά.
Θα πέφτουν γύρω μας μικρά βεγγαλικά
Προσμένει την στιγμή του θανάτου σαν να είναι μια μικρή γιορτή με βεγγαλικά.
Χιλιάδες χρώματα
Θα είναι όλα τόσο μα τόσο όμορφα.
Ρε παιδιά δεν μπορώ άλλο, κλαίω με λυγμούς. Ουφ.
Και όποιος δεν τόλμησε να φτάσει μέχρι εδώ
Μιλά σε οποίον δεν έχει αγγίξει τον θάνατο άλλη φορά,
περιγράφει σε εμάς τους ζωντανούς που τον ακούμε
το πως είναι την στιγμή που σβήνεις, την στίμη του φευγιού.
Εκείνη την στιγμή μπροστά στα μάτια μας,
κάνει το τελευταίο βήμα μπροστά στο γκρεμό για να τον δούμε
Πηδάει κλείνοντας τα μάτια στον γκρεμό και πετάει
Κλείνουν τα μάτια πέφτοντας στο κενό νιώθοντας ελαφρύς πετά και χάνεται.
Συγγνώμη για τα άχαρα σχόλια μου, μα η φόρτιση ήταν μεγάλη.
