Λίστα αγαπημένων

[Nikos Apomakros]

Έτσι κάπως είπα να ξεκινήσω μια λίστα με μουσικές (ή τραγούδια) που με άγγιξαν ιδιαίτερα...




Στίχοι:

Still falling
Breathless and on again
Inside today
Beside me today
A round broken in two
'til your eyes shed into dust
Like two strangers turning into dust
'til my hand shook the way of fear

I could possibly be fading
Or have something more to gain
I could feel myself growing colder
I could feel myself under your fate
Under...your fate

It was you
breathless and tall
I could feel my eyes turning into dust
And two strangers turning into dust
Turning into dust...

[Nikos Apomakros]

Ένα κομμάτι που ενδεχομένως δεν χρειάζεται συστάσεις... από Michael Nyman

[Nikos Apomakros]

ένας από τους μουσικούς μου έρωτες σε Live αυτή τη φορά,
η Enya με το Μay it be

να με κάνει να πιστεύω ότι αν κάτι υπάρχει στο σύμπαν που δεν πρέπει
ποτέ και με τίποτε να εξαλειφθεί, να "σβήσει"
είναι η μουσική...

[ArELa]

Τέλεια η μουσική που τόσο υπέροχα "ενώνει" η Enya με το "είναι" μας...

Η μουσική δεν πρόκειται ποτέ να σβήσει...
Είναι ένας υπέροχος για την ψυχή μας τρόπος με τον οποίο μπορούμε να κάνουμε τον ήχο ένα με το φως...
(συνήθως τα διαχωρίζουμε επειδή τα αντιλαμβανόμαστε με διαφορετικά αισθητήρια όργανα, πράγμα που νιώθω πως είναι λάθος)

Ένα από τα δικά μου αγαπημένα...

[Nikos Apomakros]

Πολύ ωραίο το κομμάτι. Πιστεύω θα σε ενδιέφερε τι είπε σχετικά με τους "στίχους" του εν λόγω κομματιού ο άνθρωπος που
φέρεται να "γέννησε" την ιδέα για το Globus. Παραθέτω απόσπασμα από συνέντευξή του όπως αυτή αναρτήθηκε στο
StreamingSoundtracks.com

"Crusaders of the Light sounds like its got liturgical text, but its actually gibberish lyrics that were born out of syllabical urges
which were penned about half an hour before the choir was scheduled to record!"
Yoav Goren, 29/10/2006

Σύνδεσμος-Πηγή: http://www.streamingsoundtracks.com/mod ... rview&id=1

Η όλη συνέντευξη δείχνει να είναι ενδιαφέρουσα, αλλά εστίασα στο θέμα με τους στίχους του Crusader που είμουν περίεργος
να δω τι αφορούσαν ακριβώς. Η αλήθεια είναι ότι ακόμα και τώρα δεν είμαι σίγουρος για το αν λέει αλήθεια ο Goren ή απλά
δεν ήθελε να "παραδώσει" έτσι απλά το όποιο νόημα/αντικείμενο που ίσως εμπεριέχεται.

Είπαμε εγώ κι η αμφιβολία... αχώριστοι φίλοι... αναμφίβολα .

[Nikos Apomakros]

Και πως να μην λατρεύω (ανάμεσα σε πολλούς) και την Tori Amos...
Βέβαια την θεωρώ αξεπέραστη στα δικά της τραγούδια αλλά και πολύ καλή
προσπάθεια και με πολύ ψυχή, την κάθε διασκευή της


1) Διασκευή του Smells like teen spirit των Nirvana..




2) Διασκευή του Losing my religion των R.E.M.



3) Και φυσικά... Το Cornflake girl της ιδίας...

[ArELa]

Όσο κι αν έψαξα τα λόγια, δεν τα είχα βρει... Δεν τα'ψαξα για πολύ... Δεν είχε σημασία...To νόημα μέσα από το λόγο, συχνά δεν έχει τόσο νόημα όσο αυτο που "πιάνεις" μέσα μια αρχέγονη "κεραία" που λαμβάνει και εκπέμπει διαρκώς μέσα στο είναι μας... Το θέμα είναι να συντονιστούμε για να δεχόμαστε τα σήματα... (τότε θαρρώ πως δεν θα τίθεται θέμα αμφιβολιών...)

Τολμώ να πω ότι κάποιες στιγμές τα καταφέρνω...
Και τότε ξεφεύγω (ηθελημένα ή αθέλητα) απ'το δίχτυ της καθημερινότητας, του εδώ και του τώρα, της πραγματικότητας που μου έχει επιβληθεί... το δίχτυ που μ'έχει δέσμια και δε μ'αφήνει να κολυμπήσω ελεύθερη στα πέλαγα του συναισθήματος, της αύρας, του αλλόκοσμου, του διαισθητικού, του αισθαντικού, του σύμπαντος, του αγνώστου, του απερίγραπτου με λόγια, της καθαρής ενέργειας φωτός....

Τυχαία το άκουσα αυτό το κομμάτι όταν μου μου έστειλε ο Μάικι ένα βίντεο "αφιερωμένο σ'εμένα"... υπάρχει στο στίγμα μου και το στολίζει. Συγκινήθηκα με το βίντεο, αλλά αυτό που έκανε τη συγκίνησή μου έντονη, συγκλονιστική, ήταν το μουσικό χαλί που επέλεξε ο άνθρωπος... Λες κι ήξερε τι θα μου έκανε αυτό...

Ήταν βέβαια αδύνατο να ξέρει, γιατί ακόμα και σήμερα, μάταια παλεύω να περιγράψω πώς με άγγιξε αυτή η μουσική. Απλά την "παραδίδω" ενίοτε και σε άλλους, να νιώσουν ό,τι βγαίνει σε εκείνους να νιώσουν... Κάτι τέτοια βιώματα είναι πολύ ατομικά και ο καθένας μας τα βιώνει διαφορετικά... Χαίρομαι που "έπιασες" αρκετά τον σφυγμό μου ώστε να σταθείς σ'αυτό το κομμάτι και να μου παραθέσεις μια πολύ ιδιαίτερη ανάλυση και το πολύ ενδιαφέρον λινκ, για το οποίο σ'ευχαριστώ.


Πάμε σε ένα άλλο είδος μουσικής/ερμηνείας που με αγγίζει ιδιαίτερα.
Τη Λορίνα δεν την ακούω συχνά. Θέλω να την ακούω σε πολύ ιδιαίτερες στιγμές, όταν έχω μια πολύ ιδιαίτερη διάθεση...

[Nikos Apomakros]

Και πως μου διέφυγε να παραθέσω το θεικό της Tori Amos... Δείτε την Live απόδοσή της...
Δεν είναι σαν να έχει "δαιμόνιο" μέσα της; Όχι με την μεταχριστιανική έννοια που
απέκτησε η λέξη. Όπως ειπώθηκε στα σχόλια στο youtube μοιάζει λες και είναι από
άλλο πλανήτη. Το βλέμμα, το όλο ύφος... Δεν ξέρω.





Η Tori μου έχει κάνει εντύπωση με την ψυχή που αφήνει διάχυτη όταν τραγουδάει,
όπως κι άλλοι καλλιτέχνες, ανάμεσα τους οι εξής:

ο Kurt Cobain, (δείτε το βλέμμα του όταν ανοίγει τα μάτια στο 03:59 του βίντεο)





o Fred Mercury, (τι να σχολιάσει κανείς...)




o Klaus Nomi, o ιδιοφυής, εξεζητημένος για την εποχή... παρεξηγημένος και
παραπεταμένος σοπράνο αν κι άψογος περφόρμερ




κι αλοίμονο... φυσικά η Loreena Mckennitt...




και θα ακολουθήσουν κι άλλοι... κι άλλοι... κι άλλοι

[Nikos Apomakros]

Arela, είμαι γενικά πολύ "άχρηστος" στο λεγόμενο listening. Δηλαδή δυσκολεύομαι πολύ να
ξεχωρίσω τα λόγια σε ένα τραγούδι. Και η αλήθεια είναι ότι ναι μεν συμφωνώ ότι οι στίχοι
πολλές φορές σε συνδυασμό με την μελωδία φέρνουν ένα πολύ καλό αποτέλεσμα, ωστόσο
για μένα, όταν ακούω μουσική, αυτό που έχει σημασία είναι η ίδια η μελωδία και μόνο.

Μεγάλωσα αδιαφορώντας για τους στίχους. Η μουσική μου μιλάει με τα δικά της "αόρατα"
λόγια και πολλές φορές "ακούω" πολύ διαφορετικά πράγματα από αυτά που οι στίχοι λένε
και βλέπω πολύ διαφορετικές εικόνες από αυτές που οι στίχοι περιγράφουν...

Σαφώς έχεις δίκιο και ξέρω ακριβώς (όπως κι ο καθένας μας θέλω να ελπίζω) τι εννοείς
λέγοντας "σήματα" και "κεραίες". Αυτή είναι και η μαγεία της μουσικής , ΝΑΙ.

[Nikos Apomakros]

Συνεχίζω την λίστα αγαπημένων με διάφορους, άσημους, διάσημους, γνωστούς
σε συγκεκριμένους κύκλους, εξεζητημένους ή μη.

Ανέφερα σε άλλο νήμα τον Wim Mertens. Θα μπορούσα να παραθέσω το αρκετά
γνωστό του "Struggle for pleasure", το οποίο το χρησιμοποιούσε επί χρόνια η "ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ"
στο λογότυπό της στους κινηματογράφους, ή το "Birds for the mind", ή το
"Maximizing the Audience" αλλά θα προτιμήσω τελικά το πιο ήπιων τόνων και λιγότερο
μινιμαλιστικό "Humility"...




Mike Oldfield, αγαπημένος παρομοίως. Αν και λίγοι αναγνωρίζουν το όνομα,
πολλοί είναι αυτοί που έχουν απολαύσει δημιουργίες του όπως το Tubular Bells
το κυρίως θέμα δηλαδή της ταινίας "The Exorcist" και άλλα όπως "Islands",
"To France", "Moonlight Shadow" κτλ.




και κλείνω το μήνυμα με τον Yann Tiersen, ο οποίος έγινε γνωστός σαφώς
με την μουσική του στη ταινία Amelie, ωστόσο είχε ήδη γίνει αισθητός με
τις μουσικές του επενδύσεις σε προηγούμενες ταινίες. Παραθέτω δύο
αγαπημένα μου βαλς...


La valse des monstres ("Freaks")





La Valse d'Amélie ("Amelie")

[Nikos Apomakros]

Κι ένα τραγούδι από τους Nightwish, όταν η Tarja Turunen δεν είχε αποχωρήσει ακόμα
από το συγκρότημα. Μια τραγουδίστρια που πιστεύω κατέκτησε ένα πολύ μεγάλο μέρος
του γοτθικού (gothic) κοινού παγκοσμίως με την αξιοζήλευτη φωνή της και είναι ιδιαίτερα
αναγνωρισμένη αφού έχει αποκαλεστεί "Η φωνή της Φινλανδίας" από την πρωθυπουργό της
χώρας της.

[Kostakis]

[Nikos Apomakros]

Πολύ καλό Κώστα

Και νομίζω διαφαίνεται η "πολύπλευρη προσωπικότητα" του τραγουδιού αυτού.
Σ'ευχαριστώ για την προσθήκη σου, επιβεβαιώνεις με τον καλύτερο τρόπο ότι
ένα κομμάτι δεν χρειάζεται πάντα στίχους για να σου "μιλήσει".

[Nikos Apomakros]

Όταν μια μελωδία είναι ιδιαίτερα "ισχυρή" με πιάνει μια μανία να την ακούω σε όσο περισσότερες
εκδοχές μπορώ να βρω. Έτσι συνέβη και με το Prituri Se Planinata του οποίου θα παραθέσω εδώ
μια επιλογή από διάφορες διασκευές και το ίδιο θα κάνω στο μέλλον με διάσημα κομμάτια που
διασκευάστηκαν. Όχι επειδή θεωρώ ότι τα αρχικά κομμάτια μειονεκτούσαν. Ακριβώς το αντίθετο.
Επειδή πιστεύω πως άξιζαν την ενασχόληση από κάθε τυχόν διαφορετική "ακουστική γωνία".
Κι αφού η μουσική διαθέτει πολλά είδη, ακριβώς για να καλύπτει τα πολλά και διαφορετικά
ανθρώπινα γούστα, θα ήταν κρίμα να "φιμώνονται" τέτοιες προσπάθειες.


Η επικρατέστερη έκδοση αν και όχι και αυθεντική είναι των D-emotion Project
με ακριβή τίτλο Pritouritze Planinata





Prituri se Planinata - Velahavle & Ralitsa Kashova remix





Prituri se planinata - Stellamara




Υπάρχουν πολλές ακόμα διασκευές αλλά προτιμώ να εμμείνω σε αυτές
που κρατούν την βασική τουλάχιστον μελωδία απείραχτη.


ΥΓ:
Έχω στην κατοχή μου μια ακόμη έκδοση την οποία θεωρώ ιδιαίτερη,
με τίτλο αρχείου "Bulgarian Voices - Prituritze Planinata", ενώ στις λοιπές
πληροφορίες λέει επακριβώς "Bulgarian State Radio and TV". Θα προσπα-
θήσω να την βρω στο Διαδίκτυο και να σας δώσω τον σύνδεσμο.

[ArELa]

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποιο γεννά
βαθύτερη ένταση - συναίσθημα...

[Nikos Apomakros]

Πολύ καλή επιλογή ναι, και τα δύο τραγούδια. Μεγάλη συναισθηματική φόρτιση
αρκετά από τα τραγούδια της και δικαίως της ανήκει μια θέση στη λίστα αγαπημένων μου
μαζί με τουλάχιστον ένα ακόμα, το "Haunted", του οποίου η κιθάρα, σε συνδυασμό
με τα drums και την φωνή της, από το 01:24 της διάρκειας και μετά, με "ταξιδεύει".

[ArELa]

Έξοχο κι αυτό...

Τώρα θα σε πάω πολύ πίσω, (στο '75) εκεί που ίσως ειναι ανεξερεύνητα τα μονοπάτια για σένα...

εκεί που βίωνα πολλά




Η Μέλανι μου το'κανε αυτό... Το ίδιο (για άλλους λόγους) μου έκανε και με το candles in the rain...

εδώ μια εξαίρεση στον γενικότερο κανόνα μου... η μουσική απλά "ενίσχυε" τα λόγια (αντί για το αντίθετο)... τόσο που τ'άκουγα και δεν έλεγχα το δάκρυ (τόσο κομμάτι ψυχής ήταν), κι ακόμα δεν το ελέγχω εδώ που τα λέμε

[Nikos Apomakros]

Αν και το όνομα Melanie μου φαίνεται γνώριμο, αυτό που πρότεινες
αλλά και δυο τρία τραγούδια της στο youtube δεν τα έχω ακούσει
ποτέ. Θα ακούσω κι άλλα μόλις μπορέσω


Προς το παρόν προσθέτω στη λίστα το κάτωθι...

The Secret - Planet Earth

[Nikos Apomakros]

Ένα περίεργο τραγούδι... το οποίο με εξέπληξε ευχάριστα πριν περίπου
20 χρόνια. Έπεσε στα χέρια μου τυχαία κι ενώ ακούγοντας τα πρώτα του
λεπτά μου φάνηκε από συμπαθητικό έως αδιάφορο, ξαφνικά από το 03:25
της διάρκειάς του και μετά, έμελλε να μου αφήσει το στίγμα του έντονο
μέχρι και σήμερα και μάλλον για πολύ καιρό ακόμα...

Ό λόγος γίνεται για το "Vienna" των Ultravox

[Nikos Apomakros]

Nickelback - If Everyone Cared





και θα προσκυνήσω την φωνάρα... Amy Winehouse
λέγοντας κρίμα για τις "επιλογές" ή επιλογές της...

[Nikos Apomakros]

Summer Wine... από διαφορετικούς ερμηνευτές

[Nikos Apomakros]

Τους ευχαριστώ θερμά γι'αυτή τη μουσική εμπειρία... θεϊκό...

[Kostakis]

Ο Yanni είναι πολλά χρόνια μπροστά.
Άμα έμενε Ελλάδα θα έπαιρνε τα αρχ@@ του αντί για καριέρα.

Ας βάλω όμως έναν τεράστιο κλαρινίστα να εκτελεί εξαιρετικά τον καλύτερο συνθέτη του είδους του!
Παπαθανασίου Βαγγέλλης!!!!

[karipis]

Κ α τ α π λ η κ τ ι κ ά τα Sολαρίσματα του Σαλέως βεβαίως-βεβαίως.

Όμως, πάντα θα κουβαλάει κάτι από την "βαριά" κληρονομιά του, αυτήν της Ηπείρου και προφανώς καταβολές από Ρομ (γι' αυτό και τον γουστάρω ).
Εκείνος όμως που "κεντάει" κ α λ λ ι τ ε χ ν ι κ ά με το πνευστό του είναι ο Μανωλάκης ο Αχαλινωτόπουλος. Απολαύστε "Σκιές και Χρώματα":

[Nikos Apomakros]

Μιας και πιάσαμε σολίστες και όμορφα ακούσματα...

ένα από τα αγαπημένα μου, το σαντούρι...