Συν-τ0νισμ0ί & Ηχ0λαλίες

[Oneiro]

Απόψε νοστάλγησα τις μητρώες ρίζες... όπως ήσαν κάποτε.
Χωρίς την οχλοβοή των τουριστών και δίχως την φρενήρη ξετσιπωτιά των ντόπιων.
Τότε που τα μυστικά της στα ψυθίριζε ο άνεμος και τους παλμούς της ανακάλυπτες στην λάβα...



"Βγήκες από τα σωθικά της βροντής
Ανατριχιάζοντας μες στα μετανιωμένα σύννεφα
Πέτρα πικρή, δοκιμασμένη, αγέρωχη
Ζήτησες πρωτομάρτυρα τον ήλιο
Για ν’ αντικρύσετε μαζί τη ριψοκίνδυνη αίγλη
Ν’ ανοιχτείτε με μια σταυροφόρο ηχώ στο πέλαγος.

Θαλασσοξυπνημένη, αγέρωχη
Όρθωσες ένα στήθος βράχου
Κατάστιχτου απ’ την έμπνευση της όστριας
Για να χαράξει εκεί τα σπλάχνα της η οδύνη
Για να χαράξει εκεί τα σπλάχνα της η ελπίδα
Με φωτιά με λάβα με καπνούς
Με λόγια που προσηλυτίζουν το άπειρο
Γέννησες τη φωνή της μέρας
Έστησες ψηλά
Στην πράσινη και ρόδινη αιθεροβασία
Τις καμπάνες που χτυπάει ο ψηλορείτης νους
Δοξολογώντας τα πουλιά στο φως του μεσαυγούστου.

Πλάι από ρόχθους, πλάι από καημούς αφρών
Μέσ’ από τις ευχαριστίες του ύπνου
Όταν η νύχτα γύριζε τις ερημιές των άστρων
Ψάχνοντας για το μαρτυρίκι της αυγής,
Ένιωσες τη χαρά της γέννησης
Πήδησες μες στον κόσμο πρώτη
Πορφυρογέννητη, αναδυομένη
Έστειλες ως τους μακρινούς ορίζοντες
Την ευχή που μεγάλωσε στις αγρυπνίες του πόντου
Για να χαϊδέψει τα μαλλιά της πέμπτης πρωινής.

Ρήγισσα των παλμών και των φτερών του Αιγαίου
Βρήκες με λόγια που προσηλυτίζουν το άπειρο
Με φωτιά με λάβα με καπνούς
Τις μεγάλες γραμμές του πεπρωμένου σου.

Τώρα μπροστά σου ανοίγεται η δικαιοσύνη
Τα μελανά βουνά πλέουν στη λάμψη
Πόθοι ετοιμάζουν τον κρατήρα τους
Στην παιδεμένη χώρα της καρδιάς
Κι από τον μόχθο της ελπίδας νέα γη ετοιμάζεται
Για να βαδίσει εκεί με αετούς και λάβαρα
Ένα πρωί γεμάτο ιριδισμούς
Η φυλή που ζωντανεύει τα όνειρα
Η φυλή που τραγουδάει στην αγκαλιά του ήλιου.

Ώ κόρη κορυφαίου θυμού
Γυμνή αναδυομένη
Άνοιξε τις λαμπρές πύλες του ανθρώπου
Να ευωδιάσει ο τόπος από την υγεία
Σε χιλιάδες χρώματα ν’ αναβλαστήσει το αίσθημα
Φτεροκοπώντας ανοιχτά
Και να φυσήξει από παντού η ελευθερία.

Άστραψε μες στο κήρυγμα του ανέμου
Την καινούρια και παντοτινή ομορφιά
Όταν ο ήλιος των τριών ωρών υψώνεται
Πάνγλαυκος παίζοντας το αρμόνιο της Δημιουργίας."

Οδυσσέας Ελύτης - Ωδή στη Σαντορίνη




Καληνύχτα

[Oneiro]

She will run and hide from the nannies
Making fun of those big nannies with guns
It's a strange little girl, such a strange little girl

She'll go through the fences
Sneak away to see her friends, beautiful blue
It's a strange little girl, such a strange little girl

Dinah and the beautiful blue, in the fields
They will sing for hours
Dinah and the beautiful blue, eltting through
All the hidden powers
Dinah and the beautiful blue, with the force
Of a million lifetimes
Dinah to the beautiful blue, bring me love
Make me smile again

So she runs and hides from the nannies
Making fun of these big nannies with guns

In the late afternoon, let them ring all the bells
Let them search as daylight fades away

Dinah and the beautiful blue, in the fields
They will sing for hours
Dinah and the beautiful blue, letting through
All the hidden powers
Dinah and the beautiful blue, with the force
Of a million lifetimes
Dinah and the beautiful blue in the fields
They will sing again



"το σπουδαίο δεν είναι ν' αλλάξουμε τη ζωή μας,
ονειροπολώντας μιαν άλλη πιο ενδιαφέρουσα,
αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη η ζωή, όπως μας δόθηκε"
Γ. Σεφέρης

[Oneiro]

Βαρέθηκα να κοιτάζω τα πάντα σε ελεύθερη φθήση
και κανένας να μην πεθαίνει από αηδία (..μήτ' εγώ..)

[Odysseas A]

Βαρέθηκα να κοιτάζω τα πάντα σε ελεύθερη φθήση
και κανένας να μην πεθαίνει από αηδία (..μήτ' εγώ..)

+1000

Απο τα λογια του Λαντινη:
"Στη γλωσσα του εργαστηριου και των αποδειξεων, ο καρπος της εθνικης σχιζοφρενειας ειναι οτι η μονη Δαφνιου,
που χτιστηκε στη σταχτη του Δαφναιου Απολλωνα, οι ελληνες χτισανε σημερα ένα τρελοκομειο."

Ειναι αληθεια οτι η θέα απο το μπαλκονι μου γκριζαρισε πολυ τους τελευταιους μηνες. Παρολα αυτα το μικρο μπαλκονι εξακολουθει να φιλοξενει αγερωχα τους πρασινους φιλους του, οι οποιοι ομοιαζουν φρουροι στην προσπαθεια τους να αντισταθμισουν το γκριζο με το πολυ τους. Αυτό για εμενα είναι τέχνη και σαν τετοια μαθαινω κοντα τους οπως ο πιτσιρικας την πρωτη μερα στις κουνιες





ps- το noname κομμάτι που εχεις στη σελιδα σου πως λεγεται και το σχετικο κειμενο δικο σου?

[Oneiro]

Το κομμάτι που λες Odyssea είναι το "Hardly Wait" από ένα ελληνικό συγκρότημα
τους Lady Death Mr. Lie (PJ Harvey cover). Μόλις χθες ανέβηκε στο γιουτουμπε
και αφού σου άρεσε δεν μπορώ παρά να στο αφιερώσω



Οσο για το κείμενο αναλαμβάνω προσωπικά την ευθύνη

Ειναι αληθεια οτι η θέα απο το μπαλκονι μου γκριζαρισε πολυ τους τελευταιους μηνες. Παρολα αυτα το μικρο μπαλκονι εξακολουθει να φιλοξενει αγερωχα τους πρασινους φιλους του, οι οποιοι ομοιαζουν φρουροι στην προσπαθεια τους να αντισταθμισουν το γκριζο με το πολυ τους. Αυτό για εμενα είναι τέχνη και σαν τετοια μαθαινω κοντα τους οπως ο πιτσιρικας την πρωτη μερα στις κουνιες

Δεν ξέρεις πόσο μου άρεσε η εικόνα αυτή
Σου εύχομαι να κρατάς από το χέρι αυτόν τον πιτσιρίκο όσο περισσότερο μπορείς !

[Oneiro]

Περίεργα: το βαθύ και το ψηλό
πιο κοντινή έχουν, μεταξύ τους, θέση
απ’ ότι το καθένα από τα δυο
σαν άξονος – γραμμή τους μπει, στη μέση.

Χαλίλ Κιμπράν

[Oneiro]

Σπάστα φίλε μου αν το γουστάρεις. Κάντο όμως με την φάτσα σου στον ήλιο και
με την μαγκιά του να μπορείς να χτίσεις πάνω στα ρημάδια που αφήνεις.
Δεν έχω κάτι περισσότερο για σένα και για μένα παρά μονάχα αυτό:
Πολλά χρόνια πριν μια γυναίκα φτύνοντας στους νόμους τους, ίσιωσε το ανάστημα της
και διώχνοντας τα μαλλιά από το πρόσωπό της βγήκε να θάψει τον νεκρό αδελφό της.
Την 'λεγαν Αντιγόνη.

Τα 0νειρα στην εποχή των ληγμένων ερώτων
παλεύ0υν όσο ποτέ να μην τσακίσουν...



"Se tiennent par la main
Et marchent en silence
Dans ces villes éteintes
Que le crachin balance
Le sol que leur pas.."

(Κρατιούνται από τα χέρια
και περπατούν στην σιωπή
μέσα σε πόλεις που σβήνουν
και πώς οι ψιχάλες ισορροπούν
το χώμα κάτω από τα ίχνη τους..)

[aitherovamwn]

πανέμορφο!!!
(και δεν αναφέρομαι μόνο στο κλιπ με το τραγούδι του brel, αλλά κυρίως στην αναφορά σου στην Αντιγόνη, Όνειρο..)

[PELTASTIS VARNAVAS]

τη μυρωδια της αγγαλιας...

εξαιρετικα αφιερωμενο....μερες που ρχονται

[Oneiro]

Κάθε φορά που ακούω τον Αη Γιώργη κάτι σαλεύει στην καρδιά μου... Να'σαι καλά Πελταστή μου

Αυτές τις ημέρες (ξανά)διαβάζω τον Φτωχούλη του Θεού ή όπως μου αρέσει να τον αποκαλώ Δον Κιχώτη
του Ουρανού και παίρνω κάπως τα ίσια μου γιατί το 0νειρο εντός βρίσκεται σε κατάσταση ΜΑΘ.
Ενα μικρό απόσπασμα για συντροφιά στο ακολουθέν τραγούδι:

"Δεν μιλούσα, χαιρόμουν που με τα οράματα η ψυχή του, ταξιδεύοντας, έπιανε γης κι ουρανό και ξεχνούσε τους πόνους, γιατί όλη τη μέρα οι πληγές του έτρεχαν κι έσταζαν, κι έσταζαν τα αίματα από τα γένια του. Κάτω το χώμα είχε λασπώσει, μα αυτός, μακριά πολύ από το κορμί του, δεν πονούσε. Κάμποση ώρα σώπαινε και σε λίγο: - Φράτε Λεόνε, μου΄πε, ζυγιάζοντας με προσοχή τα λόγια του, φράτε Λεόνε, το κορμί του ανθρώπου είναι η Κιβωτός της Διαθήκης, και μέσα του ταξιδεύεται ο Θεός.
.
.
- Πολύ αψηλά 'ναι ο ουρανός, δεν τον φτάνω. Καλή 'ναι η γης, περίκαλη, κοντά μου!
- Δεν υπάρχει πράμα πιο κοντά μας από τον ουρανό. Η γης είναι κάτω από τα πόδια μας και την πατούμε. Ο ουρανός είναι μέσα μας.
- Πώς το ξέρεις; με ρώτησε και με κοίταξε αλαφιασμένος.
- Πείνασα, δίψασα, πόνεσα - το'μαθα."




Κι έτσι ας καίνε οι λαμπάδες
στα μονοπάτια στα βουνά
κι Εκείνη πάντα θα επιστρέφει
κάθε στιγμή παντοτινά

[ION 4ever]

Αυτές τις ημέρες (ξανά)διαβάζω τον Φτωχούλη του Θεού

Oneiro!!!!
Συναντιόμαστε λοιπόν καθώς ξεφυλλίσουμε την ίδια Εποχή το Ίδιο Βιβλίο.
Τι χαρά!!!!

[Hlios]

Μακάρι να ήταν οι περισσότεροι άνθρωποι…
σαν εσάς……
με τέτοιες ευαισθησίες.
Μακάρι.


Ομορφαίνετε τον κόσμο έτσι κορίτσια.

[Oneiro]

Ζούπερ συντ0νισμός Ioneta μου
Δεν ξέρω για σένα αλλά για μένα το χέρι μου πήγε σαν υπνωτισμένο στο ράφι της βιβλιοθήκης και παραγκωνίζοντας τα γύρω, το τράβηξε μπροστά μου για να με συντροφεύσει σε ένα ταξίδι που πήγαινα.

Central Sun λένε οτι για να δεις την ομορφιά χρειάζεται να την φιλοξενείς πρώτα στο βλέμμα σου, κι εσύ θαρρώ το γνωρίζεις πού καλά!
Όσο για αυτό που λες, πιστεύω οτι οι ευαισθησίες έρχονται άμα τη αφίξη μας σε τουτο τον μάταιο κόσμο μαζί με το χάρντγουερ.
Το μάνουαλ είναι που δεν μπορούμε να διαβάσουμε σωστά και καταλήγουμε να μαμάμε το σοφτγουερ
Πέρα από την πλάκα όμως, επίσης πιστεύω οτι έστω κι αν ένας άνθρωπος καταφέρει να ονειρευτεί, αγαπήσει και ερωτευτεί με όση γνησιότητα μπορεί να αντέξει, ισοφαρίζει την παρτίδα για πολλούς...

Εξαιρετικά αφιερωμένο το ακόλουθο και στους δυό σας



σσσσσστ!...τεράααστιο μυστικό: ...είν' πανάκριβο στο λέω να αγαπάς...

[Hlios]

Σαν από τύχη επέλεξα να το ακούσω 40 λεπτά νωρίτερα.
Θα το ξανακούσω.
στο mIRC..[box=][00:11] <+Central_sun> ( http://www.youtube.com/watch?v=3UwwqvHMaZw )[/box]


Τι είναι η αγάπη?
Τι είναι να αγαπάς?

[Oneiro]

Τι ερώτηση! Η μητέρα των ερωτήσεων.
Τι όμορφος λόγος για να ονειρευτείς!

Θα μπορούσα ίσως να αναπτύξω σελίδες διανοητικού καμάτου περί αγάπης
μα θα αδικούσα την αλήθεια της ερώτησης. Την αλήθεια είπα.. χμμμ...
Και τότε ίσως ένας πιτσιρίκος, από αυτούς του δρόμου, κρατώντας κάποιο
τενεκεδένιο λάφυρο να εμφανιζόταν στα χαλάσματα μιας πολυκατοικίας και
να μετακινούσε κομμάτια τσιμέντου ίσαμε το ύψος του γιατί άκουσε κάποιον
να φωνάζει από μέσα. Και αφού οι διασώστες έβγαζαν το θύμα ζωντανό,
ο μικρός αδιαφορώντας θα συνέχιζε τη βόλτα και το παιχνίδι του, δίχως
να περιμένει κάτι από κανέναν γιατί δεν θεωρεί οτι έκανε κάτι σημαντικό.

Κι έτσι η αφεντιά μου θα έτρωγε μια συμπαντικής ισχύος σφαλιάρα
που θα μ' άφηνε μ.....κα και θα αναγκαζόταν να σωπάσει.
Ισως γιατί μόνο έτσι η καρδιά μπορεί να ακουστεί.
Απαντώντας, σου λέω οτι δεν ξέρω να αγαπώ και το οξύμωρο είναι οτι είμαι
βέβαιη οτι γνωρίζω το πώς αλλά δεν μπορώ να το θυμηθώ..

Αλήθεια τι είναι Αγάπη;
τι σημαίνει να αγαπάς;

[Hlios]

Αλήθεια τι είναι Αγάπη;
τι σημαίνει να αγαπάς;

Αν δεν είναι ιεροσυλία, θα επιχειρήσω να προσεγγίσω την απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα.
Έτσι όπως το έχω αντιληφτεί ως τώρα. Που σίγουρα οι λέξεις είναι λίγες και μικρές
όπως φυσικά και εγώ, για να περιγράψεις κάτι τόσο μεγαλειώδες. Κάτι τόσο θεμελιακό.





Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα. "ΤΟ συναίσθημα".
Είναι δηλαδή κάτι που το αισθάνεσαι, το νιώθεις.

Σε βάζει σε μια σφαίρα...
...απομόνωσης από την μιζέρια τα λίγα & μικρά πράγματα
...και σε γεμίζει με χαρά, ειρήνη, ικανοποίηση, αισιοδοξία.

Νιώθεις ότι διευρύνεσαι. Νιώθεις πληρότητα.
Είναι μια κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι.
Μια κατάσταση αυξημένης ευαισθησίας, κατανόησης και επίγνωσης.

Όταν βρίσκεσαι σε μια τέτοια ενεργειακή κατάσταση θέλεις να δίνεις.
Αυτό εκπέμπεται προς τα έξω.
Απλώνεται, μοιράζεται και γεμίζει και το έξω από το "εγώ".

Η αγάπη είναι μια κατάσταση που την βιώνεις.
Δεν έχει στόχο και αποδέκτη. Δεν είναι "ένα" αυτό που αγαπάς.
Όταν αγαπάς, αγαπάς τα πάντα. Το όλον. Όχι κάτι συγκεκριμένο.

Η αγάπη δεν έχει ανάγκη να πάρει κάτι.
Μόνο να προσφέρει.

Σε αυτή την ενεργειακή / συναισθηματική κατάσταση
μπορούμε να φέρουμε τον εαυτό μας μόνο με δική μας επιλογή.
Δεν μπορείς να την πάρεις, να την αποκτήσεις από αλλού.

Την δημιουργείς μόνος με τον εαυτό σου.
Είναι θέμα επιλογής και προσπάθειας.

[Oneiro]

Central Sun διαβάζοντάς σε, είναι σαν να περπάτησα σε ολάνθιστο ροδώνα!
Είναι τόσο όμορφο μα και σπάνιο, οι άνθρωποι να μοιράζονται τις σκέψεις
και τα αρώματά τους έστω και μέσα από 24 τυπογραφικούς χαρακτήρες.
Καμιά ιεροσυλία, θαρρώ, δεν υπήρξε δυνατότερη από την ιχνηλάτηση της αλήθειας

Δεν ξέρω αν η αγάπη είναι συναίσθημα (μιας και
τα συναισθήματα έχουν αφετηρία τις αισθήσεις οι
οποίες ξεγελούν και αποπροσανατολίζουν) αλλά θα
συμφωνήσω οτι θα μπορούσε να είναι μια ενεργειακή
κατάσταση και από όσο ο πεπερασμένος μου νους αντι-
λαμβάνεται ισως η αγάπη να είναι το περισσότερο που
ένας άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει.
Και φυσικά μιλώ για την αγάπη όπως εσύ την περιέγραψες
ενδοφλεγής και ικανή να αγκαλιάσει τα πάντα.

Λες οτι δεν μπορείς να την πάρεις από αλλού
και οτι είναι θέμα επιλογής. Κάπως έτσι το βλέπω
κι εγώ. Είναι σαν να βρίσκεται εντός μας ως σπόρος
κι εμείς σαν άλλοι μαθητευόμενοι κηπουροί έχουμε
την ευθύνη αλλά και τη δυνατότητα να την κάνουμε
να ανθίσει. Το σημαντικό όμως είναι οτι έχουμε την
επιλογή και τη δυνατότητα να μην. Αυτό το τελευταίο
είναι βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια της ανθρώπινης ύπαρξης
αν το διαλογιστεί κανείς, αλλά και το απάνθισμα της
φύσης της: η ελευθερία.

Είναι δρόμος μοναχικός εντέλη, δρόμος καθαρής μον-αξιας,
σε μια τρελλή και εντελώς ασυμβατική διαδρομή.
Και πόσο υπέροχο τελικά είναι το να μοιράζεσαι τα βιώματα,
τις σκέψεις και τους φόβους σου μαζί με άλλους ανθρώπους
που φτιάχνουν μια ισχυρή συμμαχία σε αυτό σου το μονοπάτι.
Το πώς περπατιέται, θαρρώ, μαθαίνεται μονάχα μέσα στη σιωπή.
Στις ευλογημένες εκείνες στιγμές που στέκεσαι απέναντι στον δικό
σου καθρέφτη άφοβα και ντόμπρα και παίρνεις τις αποφάσεις σου.

"Ερχεται μιά μέρα όπου η μεγαλειότητά μας, ο εαυτός μας,
είναι ανάγκη να περάσει στην αίθουσα του θρόνου με τους αυλικούς του,
το νού και την καρδιά, για ν' αποφασίσει πάνω στον καταστατικό χάρτη της ζωής του."

Τάσος Αθανασιάδης


Σε ευχαριστώ γι'αυτήν την όμορφη βόλτα και σου εύχομαι από καρδιάς ο όμορφος
ροδώνας σου να λούζεται στο φως και να στέκει ολάνθιστος με μικρά και μεγάλα θαύματα!



- Άραγε ο έρωτας έπεται ή προηγείται της αγάπης..;

[Hlios]

Ποιο το χρώμα της αγάπης - Λουδοβίκος των Ανωγείων

[Oneiro]

Ευρηματική η έμπνευση, εξαιρετικό το αποτέλεσμα.



"Για μένα όλα σφάλουσι και πάσιν άνω-κάτω
Για με ξαναγεννήθηκε η φύση των πραγμάτων."

[Oneiro]

...Love will save you from the truth when you think you're free...

[Oneiro]

"A m' asseoir sur un banc cinq minutes avec toi
Et regarder les gens tant qu'y en a..
.
.
Te raconter enfin qu'il faut aimer la vie
et l'aimer même si le temps est assassin
et emporte avec lui les rires des enfants
et les mistrals gagnants
et les mistrals gagnants"
Renaud

(Να καθήσω σε ένα παγκάκι μαζί σου για πέντε λεπτά
και να να κοιτάζουμε τους ανθρώπους, εάν υπάρχουν..
.
.
και να σου αφηγηθώ πως τελικά χρειάζεται να αγαπάς τη ζωή
και να την αγαπάς ακόμα και όταν ο χρόνος είναι δολοφόνος
και παίρνει μαζί του τα γέλια των παιδιών
και τα γεμάτα μαϊστράλια)

[Oneiro]

We can never go home
We no longer have one
I'll help you carry the load
I'll carry you in my arms
The kiss of the snow
The crescent moon above us
Our blood is cold and we're alone
But I'm alone with you

Help me to carry the fire
We will keep it alight together
Help me to carry the fire
It will light our way forever

If I say shut your eyes
If I say look away
Bury your face in my shoulder
Think of a birthday
The things you put in your head
They will stay here forever
Our blood is cold and we're alone
But I'm alone with you

Help me to carry the fire
We will keep it alight together
Help me to carry the fire
It will light our way forever

If I say shut your eyes
If I say shut your eyes
Bury me in surprise
Where I say shut your eyes

Help me to carry the fire
We will keep it alight together
Help me to carry the fire
It will light our way forever

[Hlios]

+1
Ευχαριστούμε για την υπέροχη μουσική επιλογή σου.

[Odysseas A]

26 χρονια απο τον θανατο του και τα τραγουδια του ακομα ταξιδευουν το μυαλο και τις καρδιες μας

[Oneiro]

Από τον Μπαγιαντέρα στον Apparat...
μαμώ τις διαδρομές ιντίντ!



Bury your thoughts and fall asleep
Find out....I was just a bad dream