Λίστα αγαπημένων

[ArELa]

Ο τίτλος άκυρος, αλλά ο Χρήστος εξαιρετικός όπως πάντα...





Αυτό είναι μπουζούκι...

[Nikos Apomakros]

Ξεφεύγω λίγο από τα άνωθι, προσθέτοντας στη λίστα soundtracks
που με "ταξιδεύουν" όταν τα ακούω


28 days later (song by John Murphy) (θρίλερ)





Resident Evil (song by Marilyn Manson) (θρίλερ)





Pi (song by Clint Mansell)





New Moon Saga (song by Thom Yorke)

[ArELa]

To Resident Evil ελαχε σ'εμενα την καψερή να το μεταφράσω.
Οφείλω να ομολογήσω πως μ'άρεσε το κομμάτι όμως.

Πιο πολύ απ'αυτές τις επιλογές σου μ'αρέσει ο Κλιντ.

[Nikos Apomakros]

Έλα! Μπράβο. "Καψερή" το λες φαντάζομαι επειδή δεν είσαι φαν του είδους
κι έπρεπε να το υποστείς για περισσότερη ώρα κι από τους πιο φανατικούς;
χαχαχα λοιπόν δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αυτό για τους μεταφραστές


Γυρνώντας πίσω στο θέμα "μουσική", ενώ οι στίχοι σε ένα τραγούδι ελάχιστες φορές
μου προκαλούν το ιδιαίτερο "κλικ", οι εικόνες... κάθε άλλο... με επηρεάζουν αφάνταστα
στο να εθιστώ στο άκουσμά του. Ίσως γι'αυτό πάρα πολλά soundtracks ταινιών
συμπεριλαμβάνονται στη λίστα αγαπημένων μου, όπως και πολλά τραγούδια που έτυχε
να δω το βίντεο κλιπ τους και που αν δεν το έβλεπα ίσως να είμουν αδιάφορος ή πολύ
λιγότερο "συγκινημένος"...

Ως χαρακτηριστικά παραδείγματα...


Οι Tool με το κλιπ του Sober,






οι REM με το κλιπ του Everybody hurts






oi Radiohead με το Street Spirit






κι ένα βίντεο κλιπ που με σόκαρε ιδιαίτερα πριν χρόνια
το Muscle Museum, από τους Muse

[ArELa]

Έλα! Μπράβο. "Καψερή" το λες φαντάζομαι επειδή δεν είσαι φαν του είδους
κι έπρεπε να το υποστείς για περισσότερη ώρα κι από τους πιο φανατικούς;
χαχαχα λοιπόν δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αυτό για τους μεταφραστές

Ισως θα'πρεπε να γράψω το παρακάτω στα ευτράπελα, αλλά δεν πειράζει, καλά είναι κι εδώ.

Είναι που λες καλοκαίρι του 2000... Εχω πήξει στη μετάφραση (αηδιών) πλησιάζουν κι οι διακοπές και λέω αγανακτισμένη στη συνεργάτιδα που μου'στελνε δουλειά: "Επιτέλους στείλε μου και κάτι της προκοπής, όχι όλα όσα δεν έχουν script, επειδή δεν μπορούν να τα κάνουν άλλοι,- βρήκαμε τη Βίκυ να θάψουμε καμιά 50ριά)." Μου λέει, εντάξει γκρινιάρα σου'χω ένα καλό με τον Κλούνεϋ. Στο στέλνω."
Τρίβω τα χέρια μου, επιτέλους. Μου'ρχεται το From Dusk till Dawn. To'χεις δει; Μην το δεις, θα χάσεις πάσα ιδέα, εκτός αν γουστάρεις τη διαστροφή του Ταραντίνο, ο οποίος μας ξεκινάει με μια αστυνομική περιπέτεια, μπόλικη δράση, καταδιωξη, μπάτσοι, "κακοί" κλπ (καλα ως εδώ), προχωράει έτσι τα πρώτα 70λεπτά της 90λεπτης ταινίας... και στα τελευταία 20... έλεος! Μας το γυρνάει σε δρακουλιάρικο! Εκ του μη όντος κι απ'το πουθενά! Στα καλά των καθουμένων! Και καλά ο Κουέντιν, τον έχω ικανό. Αυτός ο Κλούνεϋ πώς δέχτηκε να παίξει σε τέτοια ανεκδιήγητη πατάτα, ποτέ δεν θα καταλάβω.

Ας είναι...
Πάμε πίσω στα μουσικά μας θέματα...

Θα ήταν άδικο νομίζω αν δεν συμπεριλαμβάναμε και τον Βαγγέλη εδώ...

[Nikos Apomakros]

Εννοείται έχω δει το Dusk till dawn. Και τις τρεις ταινίες της σειράς...
Η μια χειρότερη από την άλλη, συμφωνώ απόλυτα. Αλλά νταξ, Ταραντίνος είναι αυτός,
διαστροφική ονοματάρα του Χόλιγουντ, σκατά φτιάχνει, χρυσάφι γίνονται...

Εδώ ωστόσο να πω ότι μου θύμισες to τραγούδι από το soundtrack της ταινίας
το οποίο μου άρεσε ιδιαίτερα, με ή χωρίς την Salma Hayek ... και το παραθέτω:




α και να προσθέσω ότι το θεωρώ ιδιαίτερα σκοτεινό-ερωτικό

[ArELa]

Και τις τρεις ταινίες της σειράς...

Υπάρχουν τρεις;
Ω θεοί, σας ευχαριστώ που πήρα μόνο τη μία!


Πάμε τώρα σ'ένα πιο παλιό απ'της γενιάς μου, που όμως αγάπησα πολύ...

[Kostakis]

*οι tool είναι πολλά χρόνια μπροστά, πολύ διεισδυτικός στίχος

*28 days later (song by John Murphy) (θρίλερ)
Η μουσική αυτή έσωσε την ταινία, νομίζω.


Αλλά ξεχάσατε το καλύτερο soundtrack όλων των εποχών, από την καλύτερη ταινία όλως των εποχών (άποψη μου)



επίσης από την φανταστική ταινία The Fountain

[Nikos Apomakros]

Arela αυτό είναι τραγούδι που το λάτρεψαν πολλές γενιές... πολύ καλή προσθήκη
όπως και τα δύο κομμάτια από soundtracks που συμπλήρωσε ο Kostakis.
Vangelis τι να πω... αυτός κι αν ήταν μπροστά από την εποχή του εξαρχής...
Ήδη τρία κομμάτια του στην εδώ λίστα και δεν είναι αρκετό. Και συνέβαλε
πιστεύω ιδιαίτερα στην αξία των ταινιών στις οποίες προσέφερε το ταλέντο του.



Μπορεί να σας ξενερώσω τώρα... αλλά θα ήθελα να κάνω ένα αφιέρωμα σε έναν
νέο τραγουδιστή τον οποίο θεωρώ καταπληκτικό ταλέντο. Αν και δεν μου αρέσει
ο τρόπος με τον οποίο γίνονται οι παρουσιάσεις/διαγωνισμοί νέων ταλέντων σε
εκπομπές στυλ "Idol", δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ ότι χαίρομαι όταν κάποιες λίγες
φορές γίνονται το μέσο να γνωρίσουμε κάποια ταλέντα τα οποία ίσως σε άλλη
περίπτωση να χάνονταν στην ανωνυμία.

Έτυχε λοιπόν να παρακολουθήσω το "American Idol" για μια σεζόν. Οφείλω να
ομολογήσω ότι υπήρξαν πολλοί τραγουδιστές που δεν είχαν σε τίποτε να ζηλέψουν
τους "διάσημους" συμπατριώτες τους ή μη. Υπήρξε όμως κι ένας ξεχωριστός
ανάμεσά τους, από τον οποίο θα έπρεπε πολλά να ζηλέψει η πλειοψηφία που
κυκλοφορεί στο εμπόριο ή παραεμπόριο της μουσικής. Αυτή τουλάχιστον είναι
η άποψή μου και σας παραθέτω μερικά από τα τραγούδια-διασκευές που ερμήνευσε
κατά τη συμμετοχή του στο "American Idol" ο ... Adam Lambert. Δηλώνω φαν.
Και θεωρώ κρίμα να ακούω σχόλια σχετικά με το αν ντύνεται σαν Emo, αν
είναι πιθανότατα gay κι άλλα σχόλια άνευ ουσίας...


Cryin' (original by Aerosmith)





Ring of Fire (original by Johny Cash)





Mad world (original by Gary Jules νομίζω)





We are the champions (by Queen)





Black & White (original by Michael Jackson)

[Kostakis]

Δύο υπέροχα τραγούδια από ένα υπέροχο συγκρότημα.



και

[ArELa]

Ενας λατρεμένος της ψυχής μου...

(κάποια πράγματα απλά δεν αλλάζουν...)






(Σ'ένα -ομώνυμο με το τραγούδι του Κρις- βίντεο που έφτιαξα με τον Μάικι, δε θα μπορούσε να μπει άλλο μουσικό χαλί...)


τα παραπάνω μπορεί να τα'χετε όλα ακουστά
αυτό όμως... πάω στοίχημα πως όχι. Και για μένα ακόμα, πολύ παλιό άκουσμα...
Απ'τα πρώτα μου ακούσματα του Κρις, κι από τότε έγινε ο καλλιτέχνης της ψυχής μου...
(Θα'μουν δε θα'μουν 13 )


(για τον Χριστό...)

[Kostakis]

ArELa πρέπει να ομολογήσω ότι εκπλήσσομαι θετικά

[ArELa]

Χαίρομαι που εκπλήσσεσαι θετικά.
Είναι ένα καλό εφαλτήριο για τα πιο φρέσκα πλάσματά μας να μη στέκονται μόνο στα "επιδερμικά" που συχνά αποτελούν βασικό κορμό της νοοτροπίας περί "χάσματος των γενεών" (που είχα κι εγώ βεβαίως βεβαίως). Όσο μεγαλώνω τόσο αισθάνομαι πως σε αυτά που άπτονται κι έχουν άμεση συνάρτηση με την ψυχή, χάσματα γενεών δεν υπάρχουν.

[Kostakis]

για όσους αρέσει η καλή μουσική

[Nikos Apomakros]

Ίσως κάποιος από εσάς να είχε υπολογιστή πριν 20 και κάτι χρόνια...
κι ίσως να συνήθιζε να παίζει και κανά παιχνίδι που και που...

Η μουσική πάντα έπαιζε αρκετά σημαντικό ρόλο στα παιχνίδια. Κι όταν κάποιες μελωδίες
κυριολεκτικά σου "καρφώνονται" στο μυαλό, με αποτέλεσμα να περνούν ακόμα και δεκαετίες
αλλά να τις θυμάσαι όπως ακριβώς ήταν και να τις σιγοτραγουδάς ανά μήνες, τότε θεωρώ
πως δικαιούνται μια θέση στη "λίστα αγαπημένων" σου.

Ο λόγος γίνεται για την μουσική θέματος του "Solomon's Key", ενός παιχνιδιού που
δημιουργήθηκε το 1986, αν δεν απατώμαι, το οποίο έπαιζα φανατικά και του οποίου η μουσική
μου είχε μείνει αξέχαστη.
Ένας παρόμοιος με μένα φαν αποφάσισε να την μεταφέρει σε πιάνο...
κι επιτέλους την ξανάκουσα μετά από δεκαετίες...
καλύτερη από ποτέ.

Ας είναι καλά το youtube... κι ο πιανίστας... Ευχαριστώ!!!

[Kostakis]

Ωραίο θέμα...μουσικές από παλιά video games, που και αυτά στις μέρες μας έχουν χαλάσει!

[Nikos Apomakros]

Με μία μόνο αλλά πασίγνωστη λέξη... TETRIS.
Το τραγούδι με τις περισσότερες ίσως διασκευές στον κόσμο, που μαλλόν
δείχνει το πόσο αρεστό ήταν, είναι και θα είναι. Παραθέτω κάποιες από τις
εκδοχές του, η καθεμία με την δική της, μοναδική ομορφιά.


To Korobushka όπως διασκευάστηκε για το παιχνίδι:





H oρχηστρική έκδοση του Korobushka





Και η Folk έκδοση του:




Θα μπορούσα να συνεχίσω για ώρες... αλλά... youtube είναι αυτό
όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ακούσει μερικές από τις άπειρες εκδοχές του.

[Atkins]

Δύο υπέροχα τραγούδια από ένα υπέροχο συγκρότημα.



και

εχτες ειχε ερθει στο An Club ο Marty Fredman(κιθαριστας πρωην των Megadeth) (μενει πλεον Ιαπωνια και η μπαντα του ειναι ολοι Ιαπωνες)
ηταν σαφως επηρεασμενοι ολοι τους και μας μιλησαν γιαυτο!..


αγαπημενο τραγουδι..

σιγουρα δεν ακουν οι περισσοτεροι θρας εδω μεσα..αλλα αξιζει να το βαλουν στο σημειο

απο το 1,45 -στο 2,00 λεπτο μπαινει μια απο τiς πιο γνωστες και φανταστικες δυσολιες-μελωδιες του μεταλ..
μεχρι το 2,12


το τραγουδι μιλαει για την απροκρηψη του Ροσγουελ το 1947..

Hangar18 η περιοχη νομιζω..

τοτε ολοι κοροιδευαν για το θεμα του κομματιου,τωρα βλεπουν ποσα γνωριζε ο mustaine των Megadeth

ο τυπος τα εχωνε 25 χρονια τωρα στο πολιτικο συστημα μιλαγε για ολα..

ηταν μπροστα...(απορω πως τον επαιζε το MTV..αλλα κονομαγαν και αυτοι..και οσο ειχε το προφιλ του μεταλα..δεν φοβοντουσαν γιατι οι μαζες ακουγαν μονο για την βαβουρα...
τωρα ομως εχουν αλλαξει( τα πραγματα γιαυτο και παιζουν μονο υπνωτικα στο MTV

[beyond the unknown]

μολις το ελαβα απο εναν youtube user,νομιζω αξιζει
Mckenzie diamond και "when a woman loves"

[beyond the unknown]

ευχαριστω το φορουμ για την εκτιμηση του.
μολις ειδα αυτο τη δημιουργια της Mckenzie diamond επαθα τετοια πλακα που
τρελαμενος οπως ημουνα,πηγα να το περασω σε ολα τα νηματα χωρις να βλεπω καθολου
τι έλεγε το καθε ενα.μολις συνηλθα λιγο το εψαξα και το εβαλα στο σωστο νημα.

[Nikos Apomakros]

[Nikos Apomakros]

You asked me not to speak, then kissed me on the cheek
You said that I was wrong, you said that I was weak
I tried to think a while, you said I was too long
And when I tried to smile, you sung this pretty song

Drink this baby, it's atomic soda
It'll blow your mind back to how it was

Standing in the snow, icicles on your nose
I felt what once was through your frozen clothes
Standing on the shore, looking at the lake
My arm around you won't stop you shake

Drink this baby, it's atomic soda
It'll blow your mind back to how it was

In the Wintertime when the leaves are gone
I look at you & wonder what's wrong
You were so strong, I was so weak
Now I can't even get you to speak

Drink this baby, it's atomic soda
It'll blow your mind back to how it was

Back to how it was...
Back to how it was..

[Nikos Apomakros]

Από έναν ΠΟΛΥ αγαπημένο μου και αρκετά νέο έλληνα καλλιτέχνη.

Πρώτα οι στίχοι. Το βίντεο μετά.

...

Ο Στόχος

Το ύφος μου λίγο χαμένο, λίγο μελαγχολικό,
Ίσως να φταίει αυτός που φταίει, ίσως να φταίω πάλι εγώ
Ίσως εγώ κι αυτός που φταίει, να 'χουμε κάτι τις κοινό
Ίσως να φταίμε και οι δυο μας ή κανένας απ' τους δυο.

Θέλω όταν φταίω, να το λέω, να μπορώ να αντιληφθώ,
Πως άμα κλαίω, όταν δε φταίω, ίσως να φταίω και λίγο εγώ.

Ίσως κανένας μας δε φταίει, μπορεί να είναι όλα γραφτά,
παιχνίδια να είναι όλα της μοίρας, που δεν αλλάζουν τελικά.
Μα όσοι γκρινιάζουν κι αναστενάζουν, μήπως κάτι καλό συμβεί,
με όλους τα βάζουν και σου φωνάζουν «δεν είχα άλλη επιλογή».

Μα ποιος θα σου πει τι είναι ωραίο, τι είναι σωστό και ηθικό,
ποιος θα μου πει και τι να κάνω, τι είναι κακό και τι καλό.
Άμα δεν μάθεις ν' αγαπάς, θα πρέπει να μάθω πρώτα εγώ.

Να σ' αγαπώ όποιος κι αν είσαι ή όποιος θέλεις να είσαι εσύ,
Θα με μισείς, θα μ' εκδικείσαι, που θ' αγαπώ τόσο πολύ.
Κι όλους αυτούς που θα μ' αγαπάνε, θα μισείς τώρα εσύ,
Όμως κι αυτοί κακία δεν κρατάνε και θα σ' αγαπούν κι αυτοί.

Θα ψάχνεις λοιπόν στα ίδια μέρα, απ' την αγάπη να κρυφτείς,
Ασφάλεια θα βρεις ξανά στο χέρι, αυτού που σου 'μαθε να μισείς.

Και ίσως μια μέρα να ξυπνήσεις με ύφος μελαγχολικό
κι αντί το κενό σου να γεμίσεις, να ψάχνεις ποιος να φταίει γι' αυτό.
Που ήρθανε τα πράγματα έτσι και πήραν άσχημη τροπή.
Να σκεφτείς αυτός που φταίει κλαίει, και μήπως να κλαίει από ντροπή.

Κι αν το κεφάλι σου το σκύψεις, το δάκρυ σου να μη φανεί.
Κι άμα στη σκέψη υποκύψεις, ότι φταις και λίγο εσύ.
Αυτό είναι μια καλή αρχή....

[Nikos Apomakros]

Οπωσδήποτε του ταιριάζει η "σκοτεινή" εκδοχή. Κι ακόμα πιο σκοτεινό θα μπορούσε.

[Nikos Apomakros]

έχω την εντύπωση ότι δεν μπορώ να βάλω πλέον λινκ του youtube