Συν-τ0νισμ0ί & Ηχ0λαλίες

[ION 4ever]

9 λεπτά από το Τσέλο του Υο Υο Μα.
Είναι ωραίο να τον ακούτε.
Αλλά και να τον βλέπετε...

[PELTASTIS VARNAVAS]

Στου πικραμένου την αυλή ήλιος δεν ανατέλλει
Μόνο σκουλήκια βγαίνουνε να κοροϊδέψουν τ’ άστρα
Μόνο φυτρώνουν άλογα στις μυρμηγκοφωλιές
Και νυχτερίδες τρων πουλιά και κατουράνε σπέρμα.

Στου πικραμένου την αυλή δε βασιλεύει η νύχτα
Μόνο ξερνάν οι φυλλωσιές ένα ποτάμι δάκρυα
Όταν περνάει ο διάβολος να καβαλήσει τα σκυλιά
Και τα κοράκια κολυμπάν σ’ ένα πηγάδι μ’ αίμα.

Στου πικραμένου την αυλή το μάτι έχει στερέψει
Έχει παγώσει το μυαλό κι έχει η καρδιά πετρώσει
Κρέμονται σάρκες βατραχιών στα δόντια της αράχνης
Σκούζουν ακρίδες νηστικές σε βρυκολάκων πόδια.

Στου πικραμένου την αυλή βγαίνει χορτάρι μαύρο
Μόνο ένα βράδυ του Μαγιού πέρασε ένας αγέρας
Ένα περπάτημα ελαφρύ σα σκίρτημα του κάμπου
Ένα φιλί της θάλασσας της αφροστολισμένης

Κι αν θα διψάσεις για νερό θα στίψουμε ένα σύννεφο
Κι αν θα πεινάσεις για ψωμί θα σφάξουμε ένα αηδόνι
Μόνο καρτέρει μια στιγμή ν’ ανοίξει ο πικραπήγανος
Ν’ αστράψει ο μαύρος ουρανός να λουλουδίσει ο φλόμος.

Μα είταν αγέρας κι έφυγε κορυδαλλός κι εχάθη
Είταν του Μάη το πρόσωπο του φεγγαριού η ασπράδα
Ένα περπάτημα ελαφρύ σα σκίρτημα του κάμπου
Ένα φιλί της θάλασσας της αφροστολισμένης.

Νίκος Γκάτσος
από την ποιητική συλλογή «ΑΜΟΡΓΟΣ»

---------------μονο που τωρα πια για να ξορκισουμε τα μάγια
δεν μας φτανουν ουτε 1000 στρεμματα πυκνοσπαρτον απηγανον...

[Oneiro]

Ο Μάης έχει μυστικά κι ένα κλειδί κρυμμένο
που ανοίγει μάτια σκοτεινά και χείλι πικραμένο
έχει και άνεμο τρελό που κουβαλάει τη γύρη
και πυροβάτες της καρδιάς σαν βγει στο πανηγύρι
και πυροβάτες της καρδιάς σαν βγει στο πανηγύρι..

Ο Μάης είναι μουσική από παλιό τραγούδι
από κλαδί ροδακινιάς και από λεύκας χνούδι
δεν έχει Λάμδα ούτε Ρο στη γλώσσα να βουλιάζει
είναι από Άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει
είναι από Άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει..

Ο Μάης είναι μια φωτιά, μια φλόγα μαγεμένη
έχει τη μέρα αγκαλιά, τη νύχτα ερωμένη
έχει και ήλιο κυνηγό που ξέρει από σημάδι
να βρίσκει αυτόν που έριξε τα μάγια στο πηγάδι
να βρίσκει αυτόν που έριξε τα μάγια στο πηγάδι..

Δεν έχει Λάμδα ούτε Ρο στη γλώσσα να βουλιάζει
είναι από Άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει
είναι από Άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει.

[Oneiro]

Ο κος Ντάβιντος είναι τεράστιος και για άλλη μια φορά έχει δίκιο.
Τις τελευταίες μέρες αυτό το κομμάτι βοηθα τις εντός ισορροπίες
"Κανένας δεν γελά πιά, κι αυτό είναι το χειρότερο που μπορείς να κάνεις"
Πώς αναρρωτιέται κανείς και με το δίκιο του βεβαίως..;
εμ, εδώ σε θέλω ερημίτη μου



What have you been doing to yourself
What have you been doing to yourself
What have you been doing to yourself
It's the last thing you should do

Nobody laughs any more
Nobody laughs any more
Nobody laughs any more

It's the worst thing you can do

Save the last dance for me
Catch the last bus with me
Give the last kiss to me
It's the safest thing to do

Yeah!

What have you been doing to yourself
What have you been doing to yourself
What have you been doing to yourself
It's the last thing you should do

Nobody laughs any more
Nobody laughs any more
Nobody laughs any more
It's the worst thing you can do

Save the last dance with me
Catch the last bus with me
Give the last kiss to me
It's the safest thing to do

[PELTASTIS VARNAVAS]

[Irene3006]

Κοντά στα κύματα θα χτίσω το παλάτι μου...

[ION 4ever]

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου

Άλλες ερμηνείες:
Χαρούλα Αλεξίου
Αρλέτα
Άλκηστις Πρωτοψάλτη


Κοντά στα κύματα θα χτίσω το παλάτι μου...[/quote]
Κοντά στα κύματα
θα χτίσω το παλάτι μου
Θα βάλω πόρτες
μ' αλυσίδες και παγώνια
Και μες στη θάλασσα
θα ρίξω το κρεβάτι μου
γιατί κι οι έρωτες
μου φάγανε τα χρόνια

Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια

Ξυπνώ μεσάνυχτα
κι ανοίγω το παράθυρο
κι αυτό που κάνω
ποιος σου το' πε αδυναμία
Που λογαριάζω
το μηδέν μου με το άπειρο
και βρίσκω ανάπηρο
τον κόσμο στα σημεία

Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια...

Ωραίο τραγουδάκι Irene

[Irene3006]

Και οι υπόλοιπες εκτελέσεις πολύ ωραίες αλλα προτίμησα την πρώτη με την Τσανακλίδου. Μου αρέσει εξίσου και της Αλεξίου. Σε ευχαριστώ πολύ Ion

[Irene3006]

...Ό,τι αξίζει, πονάει κι είναι δύσκολο...

[Oneiro]

Αν χωρούσα κι εγώ
στο μικρό σου πλανήτη
αν ζητούσες να 'ρθω
να μην σ' έχει η λύπη

Τον παλιό μου εαυτό
θα τον άφηνα πίσω
τον κρυμμένο ουρανό
της καρδιάς σου να ζήσω

Στο μακρινό σου το αστέρι
να μου κρατάς σφιχτά το χέρι
μικρέ μου πρίγκηπα κοιμήσου
κι εγώ θα μείνω εδώ μαζί σου

Αν ζητούσες να 'ρθω
στο μικρό σου τ' αστέρι
αν μπορούσα να δω
της ψυχής σου τα μέρη

Θα νικούσα το εγώ
που εδώ με κρατάει
έναν κόσμο να βρω
και τους δυο να χωράει

Στο μακρινό σου το αστέρι
να μου κρατάς σφιχτά το χέρι
μικρέ μου πρίγκηπα κοιμήσου
κι εγώ θα μείνω εδώ μαζί σου

"Να το μυστικό μου, είπε η αλεπού. Είναι πολύ απλό:
Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια."

..κι αναρρωτιέμαι αν υπάρχει κάτι πιο ηρωϊκό στον κόσμο από την καρδιά
που ακόμα κι όταν στέκεσαι αηδιασμένος από τον εαυτό σου, εκείνη δεν
σταματά τον κτύπο της, γνωρίζοντας το πώς να συγχωρεί και να ελπίζει..

[Irene3006]

Άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
Κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αητός

[Irene3006]

Ένα μοτίβο που είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να βαρεθείς... Με χαλαρώνει και τις πιο πιεσμένες μέρες...

[Irene3006]

Οι φίλοι μου είναι κραυγές στη σιωπή
Οι φίλοι μου φώτα κινδύνου στο σκοτάδι
Μόνοι σαν δέντρα των κορφών, σαν προσευχή
Παιδιά που δε γυρίζουνε στο σπίτι τους το βράδυ

Οι πιο πολλοί λατρεύουν τις αργίες
μα οι φίλοι μου μισούν τις Κυριακές
Κρύβονται πίσω από τα φώτα στο λιμάνι
βάζουν φωτιές, βάζουν φωτιές

Σ' αρπάζει από τα μαλλιά η ασημένια σφήκα
βραδιές,βραδιές και σε τινάζει πάνω
Έκανα δρόμο να σε δω μα δε σε βρήκα
στέκω στις μύτες των ποδιών, μα δε σε φτάνω

Κακή εποχή,κακές στιγμές μου φέρνει
Χώμα μυρίζω,μωβ σκιές,βλέπω θαμπά
Σαν ένα σαπιοκάραβο που στα ρηχά ξεσέρνει
Σαν του Ιούδα φίλημα θα φύγω μακριά

Ξέρεις πώς είναι να διαβάζεις στο σκοτάδι
Ξέρεις πώς είναι να δακρύζεις στα κρυφά
Φώτα της πόλης και μεγάλοι άδειοι δρόμοι
Τα όνειρα της Κυριακής κοστίζουν ακριβά

[Irene3006]

Ώρα τρεις τη νύχτα,
ανεβαίνω τα σκαλιά
μα δε νυστάζω
μ' ανοιχτό το φως ξανά,
τη δική σου τη μεριά
ούτε που κοιτάζω

Τι είναι αυτό που λείπει
απ' τη μέσα μου ζωή
τα δάχτυλά σου
μια γουλιά νερό θα πιω
πώς αλλιώς να καταπιώ
πως τα πάντα αλλάζουν

Πάρε εσύ τα χάδια
τα γυμνά σκοτάδια
τα πρωτότυπα
κι άσε εδώ για μένα
κάτι στοιχειωμένα
σ' αγαπώ, σ' αγαπώ,
σ' αγαπώ καρδιά μου
στερεότυπά μου
έτσι τ' όνομά μου δεν ξανάκουσα
και γι' αυτό θυμώνω
που θα λέω στον πόνο
σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
λες κι είμαστε αγκαλιά...

Άμα θες να δεις
τη δικιά μου τη σκιά
αντί για μένα
όπου πάω, τ' ακούς, να 'ρθείς
να κοιτάς από μακριά
το δικό σου ένα

Δε μπορώ να ζω
εδώ μέσα άλλος κανείς
θα βγω λιγάκι
δυο μικρά πουλιά πετούν
στα μηνύματα αδειανό
τ' άσπρο φακελάκι

Πάρε εσύ τα χάδια
τα γυμνά σκοτάδια
τα πρωτότυπα
κι άσε εδώ για μένα
κάτι στοιχειωμένα
σ' αγαπώ, σ' αγαπώ,
σ' αγαπώ καρδιά μου
στερεότυπά μου
έτσι τ' όνομά μου δεν ξανάκουσα
και γι' αυτό θυμώνω
που θα λέω στον πόνο
σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
λες κι είμαστε αγκαλιά...

[ArELa]

Τέλειο...


Πάμε και λίγο Τάνια (κι αυτό πολύ μ'εκφράζει)

[Irene3006]

Τσανακλίδου...

[Oneiro]

"...απΟ σένα η άνΟιξη εξαρτάται!

Κάνω να μιλήσω κι η φωνή μ0υ ακ0ύγεται απ' τη νύχτα.
Σαν ξυπνάς ν' αναρωτιέσαι, πώς εδώ τ0σ0 φως;
Κι αφ0ύ μ0ιραζ0μαστε τ0ν ίδι0 ήλι0, πώς και αλλάζ0υν 0ι θάλασσες;

Αν περπατήσεις ανάμεσα σε αγνώστους,
"όλοι μας μικροί ναυτίλοι", θα πεις...Και δεν σ0υ είναι πια άγνωστ0ι.
Ο καθένας σ' άλλη θάλασσα κι 0λ0ι στην ίδια!
Για την Γή π0υ έχει 0μ0ρφύνει απ' τ0υς στίχ0υς τ0υ Ελύτη...
και για μας π0υ 0μ0ρφαίν0υμε απ' τ0 λίγ0 φως...
Σκέψ0υ, "ε ρ ω τ 0 φ ω τ ό σ χ ι σ τ 0 ς..."

TaraXipp0s


Mother Earth is Yearning

[Irene3006]

Αγαπώ Χαρούλα...!

Κάποτε έχτιζα ένα όνειρο τη μέρα,
τώρα η στράτα μου δεν πάει παραπέρα,
φεύγω, τώρα φεύγω.

Κάποτε κοίταζα τον ήλιο μες στα μάτια
κι αυτό τον ήλιο μου τον κάνανε κομμάτια,
φεύγω, τώρα φεύγω.

Τώρα ο ουρανός δε με φοβίζει όσο κι αν βρέχει,
τώρα η ελπίδα μου ταυτότητα δεν έχει,
φεύγω, τώρα φεύγω.

Φεύγω, φεύγω και παίρνω την καρδιά μου,
κι ένα τραγούδι συντροφιά μου, φεύγω, φεύγω.

Φεύγω, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια,
αρρωστημένους και αγρίμια, φεύγω, φεύγω,
φεύγω, τώρα φεύγω.

Δεν το αντέχω να βουλιάζω μες στο ψέμα,
τώρα κατάλαβα πως ήμουν ένα δέμα,
φεύγω, τώρα φεύγω.

θέλω να ζήσω τη ζωή μου έξω απ' τα μέτρα,
τώρα που σκλήρυνε η καρδιά μου σαν την πέτρα,
φεύγω, τώρα φεύγω.

Τώρα ο κόσμος και οι φωνές δε με τρομάζουν,
τώρα τα χέρια μου ένα σύνθημα χαράζουν,
φεύγω, τώρα φεύγω, φεύγω, τώρα φεύγω.

[Irene3006]

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη


Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.

Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ.
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά,
πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.

[Irene3006]

Καλά το συγκεκριμένο κομμάτι πολύ διαφορετικό από τα πρηγούμενα... Μα πολύ!
Είναι παλιό.. Το άκουσα τυχαία μια μέρα στο ραδιόφωνο και αποφάσισανα το βάλω
γιατί μου φέρνει πάρα πολύ καλοκαίρι. Ε ανυπομονώ και να τελειώσουμε (επιτέλους!)
με αυτά τα 16 ολόκληρα μαθήματα ( )και να ηρεμήσουμε.. Προς το παρόν καλή
ακρόαση..

[Oneiro]

τι να πει κανείς για αυτό..
το πάθ0ς, την εκτέλεση, τις μπότες..;

[Irene3006]

[ION 4ever]

Ενα οργισμένο πιάνο από μια συμπαθητική ταινία.
Αφιερωμένο στο "Όνειρο" που, που και πού φορά τις μπότες του
με τα κορδόνια του λυτά
και κατηφορίζει στο θησείο για μαλλί της γριάς

[Oneiro]

Ιονέτα μου 0μορφη!
Τέσσερα λεπτά και μιαν ανάσα..
αυτή την αβέβαια δική σου,
την μαγική εκείνη στιγμή που ίστασαι
ενόσω όλα γύρω σου σκορπούν.-

[Irene3006]

Πολύ ωραίο τραγουδάκι.. Και επίσης και πάρα πολύ καλός ο κιθαρίστας..