Kαι μια μέρα, μια γυναίκα...

[seliniasmenos]

[Apomakros]

Μ’ άρεσε !!

Αλλά κι ο τίτλος λέμε, ε …Kαι μια μέρα, μια γυναίκα... (τς, τς...)

Βέβαια θα μπορούσε να είναι και «μια μέρα, καμιά γυναίκα» ή «κάθε μέρα, μια γυναίκα» κοκ (αναλόγως διαλέγετε και παίρνετε)

Εγώ θα σας μιλήσω για τη Brigitte γιατί σήμερα πρωτομηνιά μ΄έπιασε το γαλλικό μου, εξαιτίας της καθηγήτριας, ναι εκείνης των γαλλικών που μίλησε σε άλλο ποστ του ο Σελ.

(Brigitte Bardot - Un jour comme un autre)

Βρισκόμαστε στην πόλη του Φωτός, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του εξήντα (λίγο πριν το Μάη του '68). H αριστοκρατική και καλοβαλμένη Brigitte (με καπέλο, κασκολάκι, παλτό και ασορτί ψιχάλες στο τζάμι) διασχίζει το Σηκουάνα και τραγουδάει για μια μέρα που αν και ήταν σαν όλες τις άλλες (μέρες), ο καλός της την παράτησε για μια άλλη (γυναίκα)

Αν ακούσετε το τραγούδι με προσοχή θα καταλάβετε ότι η Brigitte δεν κλαίγεται για τον χωρισμό, αλλά επειδή ο ψόφιος (ο φίλος της ντε) τη παράτησε χωρίς να της πει ούτε μια λέξη. Δηλαδή, αν της δήλωνε ότι τη κοπάνησε με τη ξαδέλφη της, τη κόρη του μεγαλοδικηγόρου, θα το ξεπερνούσε. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που αναφέρεται στη διεθνή βιβλιογραφία ως γαλατική ευγένεια.

Αλλά τώρα η Μπεμπέ είναι μέσα στην άγνοια και τραβάει μεγάλα ζόρια. Τo γεγονός αυτό την οδηγεί σε μια σειρά νευρώσεων, οι οποίες αν δεν αντιμετωπισθούν με τη κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή μπορεί να εξελιχθούν σε ψυχώσεις τύπου Korhonen. Τρανταχτή απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι η Brigitte έχει παραισθήσεις: πιο συγκεκριμένα σε μια στροφή δηλώνει ξεκάθαρα ότι βλέπει τον πρώην της παρέα με την καινούργια γκόμενα, να κάθονται σε μια γωνιά και να την κοροϊδεύουν…

Pauvre Brigitte!!!


Το γεγονός αυτό ίσως και να εξηγεί γιατί αρκετά χρόνια αργότερα η Brigitte το έριξε στη φιλοζωία, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.




Αλλά, ας σοβαρευτούμε. Όπως όλα τα ερωτικά τραγουδάκια, έτσι και το συγκεκριμένο μας οδηγεί σε πολύ χρήσιμα κοινωνιολογικά συμπεράσματα:

Πρώτο χρήσιμο συμπέρασμα: Οι γυναίκες στη Γαλλία δεν είναι σαν τις δικές μας.Τουναντίον, είναι ψυχοπονιάρες και μόλις τις χωρίσεις, νοικιάζουν ένα ποταμόπλοιο, φωνάζουν κι ένα φίλο που παίζει σαξόφωνο κι αρχίζουν το κλάμα…

Δεύτερο χρήσιμο συμπέρασμα: Οι άντρες στη Γαλλία δε χαμπαριάζουν. Γι’ αυτό άλλωστε λίγους μήνες αργότερα στήσανε τα οδοφράγματα, κάνανε την εξέγερση και το μαμίσανε το κατεστημένο μια για πάντα. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που θα αναλυθεί σε άλλο κύκλο (επαναστατικών και όχι ερωτικών) τραγουδιών.


Τα παραπάνω συμπεράσματα βέβαια ισχύουν για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, και κάθε είδους γενικεύσεις καλό είναι να αποφεύγονται .



(Και μη βγει κανείς και γράψει τώρα για το Σαρκοζί και τη Μπρούνι. Ήμαρτον…)

(καλό μήνα!!)

[seliniasmenos]

(Και μη βγει κανείς και γράψει τώρα για το Σαρκοζί και τη Μπρούνι. Ήμαρτον…)

Είδες; Τώρα με αναγκάζεις να αναφερθώ! Και όμως η Μπρούνι ήταν (και είναι) εξαίρετη τραγουδοποιός, άσχετα αν τώρα έχει γίνει διάσημη σαν κυρία Προεδρίνα. Αν και ακόμα και παλαιότερα τάραζε τα νερά της Γαλλίας με τις διάφορες ερωτικές περιπέτειες της. Παρ'όλα αυτά είχα την τύχη να την γνωρίσω πριν γίνει προεδρίνα, με την ιδιότητα της μουσικού και προσωπικά την βρίσκω εξαιρετική.

"Κάποιος μου είπε πως μ'αγαπάς ακόμα, θα ήταν δυνατόν λοιπον;"

υ.γ: Στο βιντεο τραγουδάει κανονικά, η έκδοση του τραγουδιού στο άλμπουμ είναι διαφορετική

[Apomakros]

Είδες; Τώρα με αναγκάζεις να αναφερθώ!

Μα το περίμενα πως θα τσιμπήσεις.

Δηλαδή ρε Σελ, η Μπρούνι δεν έκανε το “πράμα” της σημαία; Δεν αποτελεί το σύμβολο της κοινωνικής αναρρίχησης όλων των αδίστακτων γυναικών επειδή κατάφερε να επισφραγίσει την καριέρα της με το να “κτυπήσει” Γάλλο πρόεδρο;

Δεν είδες πόσο εύκολα, σαχλά και ηλίθια ακόμα και τα "σοβαρά" αγγλικά μμε ( BBC κλπ) την έκαναν θεά; Είναι λένε καταγοητευμένοι, συγκλονισμένοι και πολύ συγκινημένοι μαζί της επειδή έκανε πολύ ωραία υπόκλιση μπροστά στη βασίλισσα, δεν φόρεσε τακούνι για να μην φαίνεται ψηλότερη από τον Σαρκοζί και έξυσε η μύτη της πάρα πολύ κομψά! Βρε δεν μας…

Α, Σελ, κάπου είχα διαβάσει ότι ο Σαρκοζί κατάγεται από την Καλαμαριά και ότι εξίσου "δικιά μας" είναι και η Κάρλα, η οποία, λέει, κατάγεται από το Αηδονοχώρι Σερρών και η οποία θα πάει στο χωριό απ' όπου κατάγεται για να δει τον θείο της τον Θεόδωρο Μπρούνη.


(σατυρική φυλλάδα τα 'γραφε αυτά, κρίμα γιατί καλά θα ήταν να πεταγόμασταν ένα ταξιδάκι ως τας Σέρρας)

[seliniasmenos]

Για να σε συνεφέρω σε τάξη, πιάσε μια απο τις μεγαλύτερες μορφές του γαλλικού τραγουδιού και φυσικά μια απο τις μεγαλύτερες μορφές παγκοσμίως:

[Apomakros]

πιάσε μια απο τις μεγαλύτερες μορφές του γαλλικού τραγουδιού και φυσικά μια απο τις μεγαλύτερες μορφές παγκοσμίως

Ξέρω τι θες να πεις τώρα, ότι όλες οι μεγάλες μορφές παγκοσμίως είναι ...της ηλικίας μου.



(θα ήταν αδύνατο να μη συμφωνήσουμε τελικά,

φανταστική η εντιθ)