Λυπητερά ελληνικά τραγούδια.

[doctormarkon]

Τελικά η παρουσία του Χάρου στο ελληνικό τραγούδι είναι απαισιόδοξο στοιχείο ή αισιόδοξο και πολύ προχωρημένο.
Μήπως είναι και μέσο αντίστασης?
Μήπως βρισκόταν εκεί για να διαμορφώσει μία νοοτροπία και έναν τρόπο ζωής αντίθετο από αυτόν που θέλανε να επιβάλουνε?

Τα χαροτράγουδα τα λατρεύω ενώ όσοι με ξέρουν με βλέπουν σαν αισιόδοξο άτομο.

Αλλά ποιός είπε ότι τα τραγούδια αυτά δεν έχουν αισιόδοξο μήνυμα?

Αρχίζω με ένα σχετικά άγνωστο αλλά αγχολυτικό τραγούδι κατά της αποταμίευσης και του μασουριάσματος. Εδώ ο Χαρούλης είναι κάπως κρυμμένος και δεν εμφανίζεται πρώτο πλάνο με το δρεπάνι του.

[doctormarkon]

Γιατί όσο βαθαίνει η κρίση τα τραγούδια γίνονται όλο και πιο ξενέρωτα και γκλαμουράτα.

Πως γίνεται κάποιος να διασκεδάζει ακούγοντας ξενέρωτα άσματα που τίποτα δεν λένε και να γλύφεται βλέποντας το μπούτι της τραγουδίστριας ή τον κώλο της?

Ένα τραγούδι δίνει απάντηση γιατί τα τραγούδια είναι λυπημένα.
Πρέπει να είναι λυπημένα.



Ειν τα τραγούδια μου πικρά και λυπημένα
Πάνω στο κέφι του δεν τα πιασε κανείς
Είναι από δάκρυα πικρά πλημμυρισμένα
είν τα τραγούδια της καρδιάς της ορφανής

Περπατώ στις γειτονιές και μαζεύω τους καημούς
και με νότες λυγμούς
τι τραγούδι να γράψω
Αν γελάσει η ζωή
θα γελάσω κι εγώ
όταν κλαίει η ζωή
πως μπορώ να μην κλάψω

[Eva Luna]

Τελικά η παρουσία του Χάρου στο ελληνικό τραγούδι είναι απαισιόδοξο στοιχείο ή αισιόδοξο και πολύ προχωρημένο.
Μήπως είναι και μέσο αντίστασης?
Μήπως βρισκόταν εκεί για να διαμορφώσει μία νοοτροπία και έναν τρόπο ζωής αντίθετο από αυτόν που θέλανε να επιβάλουνε?

Καταλαβαινω πώς το εννοεις νομιζω. Οτι λειτουργουν αποτρεπτικα.
Ξορκιζουν τον ιδιο τον Χαροντα. Ναι, θα συμφωνησω και θα μεταφερω
μια παράγραφό μου απο το αλλο τοπικ:

λεμε Ερως ισον Θανατος. Σε καποιο επιπεδο ισως ναι.
Κι αυτα τα τραγουδια οσο μιλουσαν για τον ερωτα αλλο τοσο μιλουσαν και
για τον θανατο, διατηρουσαν ενα σταθερο ισοζυγιο.
Σημερα που ολα τα χαζοτραγουδα μιλανε μονο για ερωτα και μαλιστα
στην λογικη της καψουροξεπετας, δεν ξερω αν ειναι για καλο μας
αυτη η απορρυθμισμενη ισορροπια. Σα να αισθανομαι οτι θα ρθει εκεινος (ο Χαρος)
να παρει το μεριδιο του ετσι κι αλλιως και αναδρομικα.
Α, ο Μητροπανος εχει πει για χαροντα ε;

[doctormarkon]

Ναι είχε πει πολλά για Χάρους.

Αλλά έχουν γραφτεί και ερωτικά λυπητερά και μάλιστα ένα από αυτά το έπιασε η τσιμπίδα της λογοκρισίας.
Γιατί η φτώχεια πρέπει να υπάρχει αλλά να ΜΗ ΦΑΙΝΕΤΑΙ και να μην τραγουδιέται. Όπως αυτό που ο Άκης Πάνου αναγκάστηκε να αλλάξει το στίχο.



Ερωτικά αλλά ο έρωτας έπρεπε πάντα να είναι αποστειρωμένος πάνω σε ένα ροζ συννεφάκι χωρίς τα "συμφραζόμενα" του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο παίζει.

[doctormarkon]

Οι στίχοι είναι:

Τον έρωτα φαρμάκωσε η μιζέρια
Κομμάτιασε η φτώχεια την καρδιά
δεν ήρθανε για μας τα καλοκαίρια
και έγινε η ζωή τόσο βαριά

Θα κλείσω τα μάτια
Θα απλώσω τα χέρια
μακριά από τη φτώχεια
μακριά απ τη μιζέρια
Θα πάρω τη στράτα
Κι εγώ τη μεγάλη
Θα κλείσω τα μάτια
και όπου με βγάλει

Που να βρεθεί ντροπή να με κρατήσει
στη λάσπη και, στην ξύλινη σκεπή
τη φτώχεια που μας έχει γονατίσει
τη νιώθω μεγαλύτερη ντροπή

Οι στίχοι αυτοί είχαν πολύ δύναμη και δεν είχαν καμία σχέση με τους μεταγενέστερους. Ερωτας αλλά μέσα στο περιβάλλον του και όχι του......"σωλήνα" Ούτε καψούρα ούτε ροζ συννεφάκια και περιστεράκια.

[alkinoos]

Ήθελα να απαντήσω στη σκέψη της Eva's ,αλλά μετά κατάλαβα πως δεν είναι το σωστό τόπικ. Οπότε μεταφέρω την απάντηση μου και εδώ..

λεμε Ερως ισον Θανατος. Σε καποιο επιπεδο ισως ναι.
Κι αυτα τα τραγουδια οσο μιλουσαν για τον ερωτα αλλο τοσο μιλουσαν και
για τον θανατο, διατηρουσαν ενα σταθερο ισοζυγιο.
Σημερα που ολα τα χαζοτραγουδα μιλανε μονο για ερωτα και μαλιστα
στην λογικη της καψουροξεπετας, δεν ξερω αν ειναι για καλο μας
αυτη η απορρυθμισμενη ισορροπια. Σα να αισθανομαι οτι θα ρθει εκεινος (ο Χαρος)
να παρει το μεριδιο του ετσι κι αλλιως και αναδρομικα.
Α, ο Μητροπανος εχει πει για χαροντα ε;

<< Οταν το ΕΓΩ πεθαίνει για να αναβιώσει,
κοιτώντας μέσα από τα μάτια του άλλου, ως Εμείς>>...


Κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, γεννιέται το σύμπαν. Η, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που ερωτεύουνται δύο άνθρωποι γεννιέται ένας αστέρας με όλους τους πρωτοπλανήτες του. Και κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος, πεθαίνει το σύμπαν. Η, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος στη γη, στον ουρανό εκρήγνυται ένας αστέρας supernova.

Έτσι , από την άποψη της ουσίας ο έρωτας και ο θάνατος δεν είναι απλώς στοιχεία υποβάθρου. Δεν είναι δύο απλές καταθέσεις της ενόργανης ζωής. Πιο πλατιά, και πιο μακρυά, και πιο βαθιά, ο έρωτας και ο θάνατος είναι δύο πανεπίσκοποι νόμοι ανάμεσα στους οποίους ξεδιπλώνεται η διαλεκτική του σύμπαντος. Το δραστικό προτσές δηλαδή ολόκληρης της ανόργανης και της ενόργανης ύλης. Είναι το Α και το ω του σύμπαντος κόσμου και του σύμπαντος θεού. Είναι το είναι και το μηδέν του όντος. Τα δύο μισά και αδελφά συστατικά του.

Έξω από τον έρωτα και το θάνατο πρωταρχικό δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Αλλά ούτε είναι και νοητό να υπάρχει. Τα ενενήντα δύο στοιχεία της ύλης εγίνανε, για να υπηρετήσουν τον έρωτα και το θάνατο. Και οι τέσσερες θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης, ηλεκτρομαγνητική, ασθενής, ισχυρή, βαρυτική, λειτουργούν για να υπηρετήσουν τον έρωτα και το θάνατο. Όλα τα όντα, τα φαινόμενα, και οι δράσεις του κόσμου είναι εκφράσεις, σαρκώσεις, μερικότητες, συντελεσμοί, εντελέχειες του έρωτα και του θανάτου. Γι αυτό ο έρωτας και ο θάνατος είναι αδελφοί κα ομοιότητες, είναι συμπληρώματα, και οι δύο όψεις του ιδίου προσώπου.»

Λιαντίνης


Πάντα γελαστοί

http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... duX4JZXpoQ


Υ.γ Ένσταση στο ρεφρέν .Θα μπορούσε να γράψει πάντα γελαστοί και ευτυχισμένοι,αντί πάντα γελαστοί και γελασμένοι. Αν επαναλάβετε αυτές τις δυο φράσεις χωριστά θα δείτε πως έχουν διαφορετικό το νόημα και δόνηση .



http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 18#p218118

[Eva Luna]

Σ' ευχαριστω, Αλκινοε.
Μεγαλε Λιαντινη! Αυτος κι αν ηταν Δασκαλος!

Υ.γ Ένσταση στο ρεφρέν .Θα μπορούσε να γράψει πάντα γελαστοί και ευτυχισμένοι,αντί πάντα γελαστοί και γελασμένοι.
Αν επαναλάβετε αυτές τις δυο φράσεις χωριστά θα δείτε πως έχουν διαφορετικό το νόημα και δόνηση .

Παλια εδινα σημασια μονο στην μελωδια κι ειχα την εντυπωση οτι αυτη ειναι ολα τα λεφτα ας πουμε της υποθεσης, του τραγουδιου.
Αργοτερα ανακαλυψα οτι και οι ιδιοι οι στιχοι απο μονοι τους παραγουν αλλους ηχητικους κραδασμους
που προστιθενται στην μελωδια και δινουν ενα ακομα πιο συνθετο αποτελεσμα, περα απο το οποιο νοημα τους.
Καθαρα ως φθογγοι πρωτα μα και σαν νοημα λεξεων μετα και τελικα σαν ολοκληρωμενο συνολο μελωδιας-στιχων.
Ποσο διαφορετικα μας φαινονται τα ιδια τραγουδια οταν τα ακουμε ορχηστρικα ε;
Αλλες φορες ωραιοτερα, καποιες φορες φτωχοτερα.
Το γελασμενοι που λες, εμενα μου αρεσει. Το αντιλαμβανομαι ως πλανεμενοι.
Τι αλλο απο πλανεμενοι ειμαστε εφοσον πεσαμε απο τον αρχικο Παραδεισο,
ακομα και για χαρη ή εξαιτιας του Ερωτα; Ποιος ξερει αν ως πλασματα βιωνουμε Θανατο
εξαιτιας του Ερωτα;
Πλανεμενοι απο καποιον κατεργαρη διαβολακο κι οχι αγγελακι του Ερωτα λοιπον.


Ντοκτορ, στους δυο αυτους στιχους αντικατεστησε με λευκα περιστερια, ε;
Κατι συνωμοσιολογικο μεσα μου θελει να μου πει οτι δεν εγινε για
να μασκαρευτει η λεξη μιζερια και οι συσχετισμοι με φτωχεια.
Το λευκο περιστερι δεν ειναι μονο αθωο.
Ασχετως οτι παιζει παντου. Στην ειρηνη, στον κατακλυσμο του Νωε,
το Αγιο Πνευμα κι αλλου. Τελευταια το ειδα στο λογοτυπο της συνθηκης Νεσαρα.
Ειλικρινα ειμαι 50/50, αναμεσα στο καλο ή κακο ως συμβολο.
Φυσικα εχουμε συζητησει εκτενως πως τα συμβολα μονα τους
δεν ειναι χρωματισμενα με κακιες κι αγαθοσυνες αλλα παιρνουν
χρωμα απο την οντοτητα ή την ομαδα που τα φερει.
Το βλεπω το εχει βαλει και στο εξωφυλλο ως μπακγκραουντ πισω
απο τον Μπιθικωτση. Τυχαιο οχι, δεν το λεω.
Αν καποιος εχει χρονο ας κανει εναν κοπο να ψαξει για λευκο
περιστερι και συμβολισμους. Να δουμε αν υπαρχει και τι.
Μια πρωτη γρηγορη αποπειρα μου βγαζει αυτο:
Doves as symbols
Paganism:
The goddesses Atargatis, Ishtar, Inanna, Astarte and Aphrodite are all depicted with doves.
The legendary queen Semiramis was raised by doves, connecting her to the goddesses.
In the Epic of Gilgamesh the dove was released to search for the end of the deluge.[1]

Christianity and Judaism.
Peace symbol:
Doves, usually meaning domesticated Rock Pigeons, are a traditional Christian symbol of love and peace, see Peace dove and is of white colour.
Noah's Ark:
J.E.Millais: Return of the Dove to the Ark (1851)
According to the biblical story (Genesis 8:11), a dove was released by Noah after the flood in order to find land; it came back carrying an olive leaf in its beak,
telling Noah that, somewhere, there was land. Christians used Noah's dove as a peace symbol.[2]
The Holy Spirit:
In Christian Iconography, a dove also symbolizes the Holy Spirit.[...]

Peace and pacifism in politics:
Doves are often associated with the concept of peace and pacifism. They often appear in political cartoons, on banners and signs at events promoting peace
(such as the Olympic Games, at various anti-war/anti-violence protests, etc.), and in pacifist literature.

[Eva Luna]

Θάλασσες (Ενα ποτήρι θάνατο)
http://www.youtube.com/watch?v=VZo0lqJ-WiY
Αλλο ενα θανατερο του Μητροπανου.
(τον οποιο ποτέ δεν ακουγα φανατικα ομως η φωνη κι ερμηνεια του
με τσακιζαν, απο εφηβη οταν πρωτοακουσα εκεινο τον στιχο:
Θα κάνω στάση στη διπλή γραμμή του δρόμου
πόσο κοστίζει μια παράβαση του νόμου)

[Divine Sinner]

Πολυ ωραιο θεμα
Το αγαπημενο μου.

[Eva Luna]

Πολυ ωραιο θεμα
Το αγαπημενο μου.

[Divine Sinner]

για το τραγουδι εννοουσα "το αγαπημενο μου"
αν και τωρα που το λες. μ αρεσει πλυ το θεμα χαχα

[Eva Luna]

Καταλαβα οτι εννοεις το τραγουδι κι ας μην το εβαλα στην παραθεση
Μα "Ηλιε φονια";

[Hlios]

Ένα πράγμα είναι βέβαιο στην ζωή …ο θάνατος. Ο θάνατος είναι προϋπόθεση της ζωής.
Ο φόβος του θανάτου σου στερεί την πραγματική ζωή. Υπάρχουν άνθρωποι που εκπαιδεύονται στον θάνατο
ώστε να είναι προετοιμασμένοι και να βγουν νικητές στην μάχη (…) αμέσως μετά την απώλεια της ζωής τους,
αλλά και για να αποκτήσουν την ικανότητα να ζήσουν, όσο είναι εδώ, πραγματικά σαν ζωντανοί.

[Divine Sinner]

Τα της ξενιτιας

[Divine Sinner]

[doctormarkon]

Ντοκτορ, στους δυο αυτους στιχους αντικατεστησε με λευκα περιστερια, ε;
Κατι συνωμοσιολογικο μεσα μου θελει να μου πει οτι δεν εγινε για
να μασκαρευτει η λεξη μιζερια και οι συσχετισμοι με φτωχεια.
Το λευκο περιστερι δεν ειναι μονο αθωο.

Άλλαξαν όλοι οι στίχοι από την αρχή ως το τέλος και το νόημα του τραγουδιού ολόκληρο.

Ήταν επί Χούντας όταν λογοκρίθηκε το τραγούδι "Θα κλείσω τα μάτια" μετά από καιρό κυκλοφόρησε με τον ίδιο τίτλο, την ίδια μουσική αλλά αγνώριστο