Στην αρχή σκέφτηκα να σηκώσω το θέμα απο τις ειδήσεις,αλλά κατα κάποιο τρόπο στο μυαλό μου αυτό συνδέθηκε με ασέβεια προς τον τραγουδιστή και όχι μόνο.
Ειδικά με αυτόν τον άνθρωπο,με την φωνή του, μεγάλωσε η γενιά μου.Συνόδευσε ,σχεδόν χέρι με χέρι, κάθε έρωτα,εμπόδιο,χαρά και γλέντι στην έως τώρα πορεία μου στην ζωή δίνοντας μελωδία στις στιγμές της.
Ερωτευμένος φαντάρος το 94΄,(ποιος δεν ήταν..),να ακούω τον "Αύγουστο" και να θέλω να φάω τα σίδερα του στρατοπέδου.
Το 2000 θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο..δεν αλλάζει.."Εδώ στη ρωγμή του χρόνου"..
Ξανά ερωτευμένος.."Τρελή και αδέσποτη"..κουτί και πάλι η φωνή σου,βάλσαμο..."Πριν σε χορτάσουνε τα μάτια μου"..μάτια μου..
Αχ ρε Νικόλα,αχ ρε Νικόλα,δεν υπάρχουν "Στιγμές" που δεν είσαι εδω να ντύνεις τη ζωή μας..
Φυσάει ένας βοριάς..κάτι θα έγραφες με τέτοιο καιρό,είμαι σχεδόν σίγουρος
Αντίο Νικόλα Παπάζογλου,σε ευχαριστώ





