SystemFreaks™
“Πιστεύω ο θάνατός μου να αποκτήσει κάποια αξία αφού η ζωή μου δεν είχε καμμία…” (σημειώσεις του Joker)
Μέχρι της εμφανίσεως του Joker από τον Τοντ Φίλιπς ο Batman κέρδιζε τη δημοσιότητα ως ο εχεγγυητής του καλού και του ηθικού στον κόσμο. Έλα, όμως που ο πατέρας του, ο Τόμας Γουέϊν, ήταν ένα κάθαρμα αρχικεφαλαιοκράτης που ποδοπατούσε τον κόσμο χρησιμοποιώντας την οικονομική του ισχύ για να ανέλθει και να φθάσει να διεκδικήσει το αξίωμα του Δημάρχου. Ένας άθλιος ελιτιστής, σύμφωνα με τις απόψεις του οποίου όποιος δεν είναι επιτυχημένος σ’ αυτόν κόσμο είναι ένας απλός παλιάτσος, ένα παράσιτο που πρέπει να εξαλειφθεί. Έτσι περνά το μήνυμα της κοινωνικής καταξίωσης μέσα από τα παραμορφωτικά γυαλιά του καθωσπρεπισμού της κυρίαρχης τάξης και στον τρόπο με τον οποίο εκείνη αντιλαμβάνεται την κοινωνική καταξίωση. Άλλωστε, έτσι δικαιολογεί τη νεοφιλελεύθερη άποψη πως η φτώχεια αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως.
Ο Άρθρουρ Φλεκ (Joker) είναι ένας από τους απόκληρους της διπλανής μας πόρτας που έχει υποστεί τη βία, τόσο λεκτική όσο και με χειροδικία, στο πετσί του. Συντηρεί με τον φτωχό του μισθό μία μητέρα που τα έχει μισοχαμένα, διωγμένη από τον Τόμας Γουέϊν, στην υπηρεσία του οποίου εργάζονταν, πιθανόν και με άλλον τρόπο ως περιστασιακή του ερωμένη. Ο ίδιος λόγω ψυχολογικών προβλημάτων από τα παιδικά του χρόνια προσπαθεί να βρει καταφύγιο στη δωρεάν ψυχανάλυση που προσφέρει ο Δήμος, μέχρι που τα κονδύλια κόβονται. Είναι χαρακτηριστική η σκηνή όπου η ψυχαναλύτρια του λέει πως δεν ενδιαφέρονται οι έχοντες και κατέχοντες ούτε για εκείνη και φυσικά ούτε και για τους ασθενείς γιατί πολύ απλά τους θεωρούν σκουπίδια.
Αλλά κι ο κόσμος του θεάματος στον οποίο προσπαθεί να σταδιοδρομήσει ως stand up comedian, είναι ένας κόσμος διεφθαρμένος που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το ξεγύμνωμα του κωμικού προς τέρψιν της τηλεθέασης και των ποσοστών. Ο καθρέφτης της trash tv.
Το όπλο που του δίνει ο συνάδελφός του είναι το σημείο καμπής. Από εκεί και πέρα η εικόνα του Joker για τη θέση του στον κόσμο αρχίζει, σταδιακά, ν’ αλλάζει. Όταν σκοτώνει τα “καθωσπρέπει καταξιωμένα” καθίκια που χλευάζουν τον κόσμο στο μετρό έχει μπει σ’έναν δρόμο δίχως γυρισμό.
Καίτοι ο ίδιος αρνείται πως οι πράξεις του έχουν πολιτικο-κοινωνικό πρόσημο, τελικά αυτό ακριβώς επιτυγχάνει. Ο Ήρωας πρώην παρίας που δολοφονεί, εν ψυχρώ, τον διάσημο παρουσιαστή ξεσηκώνει τις στρατιές των “κολασμένων” που αποφασίζουν να απαντήσουν με βία στη βία του εμετικού πολιτικορθακισμού των κυριάρχων αυτού του κόσμου.
Μία ταινία που έχει σαφέστατα στοιχεία από τον “Ταξιτζή” με τον Ρόμπερτ ντε Νίρο (ο ίδιος υποδύεται τον τηλεοπτικό παρουσιαστή) και το “V for Vendetta”, πιθανότατα θα χαρίσει στον Χοακίν Φίνιξ το Όσκαρ. Έτσι θα μπορεί να γελά ασταμάτητα (όπως στην ταινία λόγω της εγκεφαλικής πάθησης που έχει) δίνοντας χαρά στους απόκληρους όλου του κόσμου…
