Renaissance - Αναγέννηση (από Nemesis)

Ζωγραφική, κινηματογράφος ή οποιαδήποτε μορφή τέχνης. (Προσβάσιμη μόνο στα εγγεγραμμένα μέλη)
Απάντηση
Άβαταρ μέλους
Nemesis
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Δημοσιεύσεις: 2322
Εγγραφή: Κυρ 15 Απρ 2007, 17:54
Irc ψευδώνυμο: Nem3sis
Φύλο: Γυναίκα
Τοποθεσία: εδώ καλέ... να εδώ...
Επικοινωνία:

Renaissance - Αναγέννηση (από Nemesis)

Δημοσίευση από Nemesis » Παρ 20 Απρ 2007, 18:47

εκ μεταφοράς

Nemesis

Επόπτης Δημοσθονίας


Joined: 07 Jul 2006
Posts: 1823
Location: Καλέ εδώ...να εδώ

PostPosted: Thu Mar 29, 2007 11:48 am

--------------

Renaissance - Αναγέννηση

Η λέξη Αναγέννηση (Renaissance στην Γαλλική και Rinascimento στην Ιταλική), χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά για να προσδιορίσει την Ιστορική χρονική στιγμή της Ιταλίας που ακολούθησε του Μεσαίωνα (Middle Ages) και προηγήθηκε της Μεταρρυθμιστικής περιόδου (Reformation), διαρκώντας περίπου από τον 14ο έως τον 16ο αιώνα. Τα κύρια χαρακτηριστικά ήταν η αναγέννηση/ αναβάθμιση της εκμάθησης η οποία βασίστηκε σε κλασσικές πηγές, η άνοδος και η άνθιση της αριστοκρατικής και παπικής κυριαρχίας, η ανάπτυξη της «προοπτικής» στην ζωγραφική, και τα επιτεύγματα της επιστήμης. Ο όρος Αναγέννηση τώρα πλέον χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει και άλλες ιστορικές ή και πολιτιστικές στιγμές (π.χ. η Βυζαντινή Αναγέννηση κτλ).

Η αυτο - συνειδητοποίηση της Αναγέννησης

Με τον ερχομό του 15ου αιώνα πολλοί συγγραφείς, καλλιτέχνες και αρχιτέκτονες στην Ιταλία γνώριζαν πολύ καλά τις μετασχηματιστικές τάσεις που επικρατούσαν και δια αυτό τον λόγο χρησιμοποιούσαν εκφράσεις όπως «modi antichi» (με την παλιά έννοια της έκφρασης) ή «alle romana et alla antica» (με την ίδια ερμηνεία που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι και οι Ρωμαίοι) για να περιγράψουν την δουλειά τους.

Όσον αφορά τον όρο «αναγέννηση», φαίνεται ότι ο Albercht Durer ήταν ο πρώτος που τον χρησιμοποίησε το 1523 για να περιγράψει την Ιταλική τέχνη. Ο όρος "la rinascita" πρωτοεμφανίστηκε ωστόσο στην ευρύτερη του έννοια στα έργα του Giorgio Vasari (“Vite de' più eccellenti architetti, pittori, et scultori Italiani»). Ο οποίος υποδιέρεσε την εποχή αυτή σε τρεις φάσεις: η πρώτη φάση περιλαμβάνει τον Cimabue, τον Giotto και τον Arnolfo di Cambio, η δεύτερη φάση περιλαμβάνει τους Masaccio, Brunelleschi και τον Donatello, η τρίτη φάση επικεντρώνεται κυρίως στον Λεονάρντο Ντα Βίντσι και καταλήγει στον Michelangelo. Δεν ήταν μόνο η συνειδητοποίηση της κλασσικής αρχαιότητας που οδήγησε σε αυτή την αναπτυξη, σύμφωνα με τον Vasari, αλλά και η αυξανόμενη επιθυμία να μελετηθεί και να ληφθεί υπόψην ως πρότυπο και η φύση.

Η Αναγέννηση ως ιστορική εποχή

Η περίοδος δεν αναγνωρίστηκε ως ιστορική εποχή, παρόλα αυτά, μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα κατά την περίοδο του οποίου η λέξη «Αναγέννηση» στα Γαλλικά άρχισε να χρησιμοποιείται για να την περιγράψει.

Η Αναγέννηση καθορίστηκε αρχικά από τον Γάλλο ιστορικό Jules Michelet (1798-1874), στο έργο του «Histoire de France» ( η Ιστορία της Γαλλίας, 1855). Για τον Michelet, η Αναγέννηση πολύ ανάπτυξη της Επιστήμης παρά της Τέχνης και του Πολιτισμου.

Για αυτόν η περίοδος επεκτάθηκε από τον Κολόμβο στον Κοπέρνικο και στον Γαλιλαίο, με άλλα λόγια από το τέλος του δέκατου πέμπτου αιώνα έως την μέση του δέκατου έβδομου αιώνα.

Ο ελβετός ιστορικός Jacob Burckhardt (1818-1897) στην αναγέννηση Kultur κύβων του der σε Italien (ο πολιτισμός της αναγέννησης στην Ιταλία, 1860) (αγγλική μετάφραση, από SGC Middlemore, σε 2 vols., Λονδίνο, 1878), σε αντίθεση, ακολουθούμενο Vasari, που καθορίζει την αναγέννηση ως περίοδο μεταξύ των ιταλικών ζωγράφων Giotto και Michelangelo. Το βιβλίο του διαβάστηκε ευρέως και επιδρών στην ανάπτυξη της σύγχρονης ερμηνείας του ιταλικού Renaissance.[4 ] στην αρχιτεκτονική, το folio των μετρημένων σχεδίων Ιdifices de Ρώμη moderne το OU, Recueil δες παλαης, maisons, ιglises, couvents et autres μνημεία, (τα κτήρια της σύγχρονης Ρώμης) που δημοσιεύθηκαν πρώτα το 1840, από Paul Letarouilly (1795-1855) επίσης έπαιξε έναν σημαντικό ρόλο στην αναγέννηση ενδιαφέροντος για αυτήν την περίοδο.

Η Αναγέννηση στα διάφορα Ευρωπαϊκά Κράτη κατά τον 15ο και 16ο αιώνα

Κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα οι διάφοροι μελετητές άρχισαν να διαχωρίζουν την Αναγέννηση σε τοπικά και εθνικά κινήματα. Κι έτσι έχουμε:

· Ιταλική Αναγέννηση
· Αγγλική Αναγέννηση
· Γερμανική Αναγέννηση
· Αναγέννηση του Βορρά
· Γαλλική Αναγέννηση
· Η Αναγέννηση στην Ολλανδία
· Πολωνική Αναγέννηση
· Ισπανική Αναγέννηση
· Αναγέννηση στην Αρχιτεκτονική της Ανατολικής Ευρώπης

Άλλα Αναγεννησιακά κινήματα

Ο όρος Αναγέννηση επίσης χρησιμοποιήθηκε για να προσδιορίσει περιόδους και εκτός του 15ου και 16ου αιώνα. Ο Charles H.Haskins (1870–1937), για παράδειγμα, έδωσε αρκετά πειστικά επιχειρήματα για την Αναγέννηση του 12ου αιώνα. Άλλοι ιστορικοί έχουν υποστηρίξει την ύπαρξη της Carolingian Αναγέννησης κατά τον 8ο και 9ο αιώνα, και αργότερα για μία Οθωμανική Αναγέννηση κατά την διαρκεί του 10ου αιώνα. Άλλες περίοδοι πολιτισμικής άνθισης έχουν επίσης χαρακτηριστεί ως «Αναγεννησιακές», όπως η Αναγέννηση της Βεγγάλης ή του Χάρλεμ. Αυτά όμως δεν θα αναφερθούν σε αυτό το άρθρο καθότι θα εστιάσουμε κυρίως στην Ευρωπαϊκή Αναγέννηση που συνδέει τον Μεσαίωνα με την Σύγχρονη Εποχή.

-------------------------------------------------------------
If you want to make beautiful music, you must play the black and the white notes together.
Richard M. Nixon
Απάντηση

Επιστροφή στο “Τέχνη (Ζωγραφική-κινηματογράφος-θέατρο-χορος)”