
Ένα καλό υπνωτικό είναι στην ταινία Ριφιφί, το σημείο στο οποίο προσπαθούν να τρυπήσουν το πάτωμα για να περάσουν στο κάτω κοσμηματοπωλείο.
Έχουν κλείσει/μονώσει όλα τα παράθυρα και κάνουν τη δουλειά τελείως αθόρυβα, οπότε κλείνουν τα βλέφαρά μου και βυθίζομαι στον ύπνο. Ιδιαίτερα επιτυχές σε καλοκαιρινούς κινηματογράφους με χαλικάκι κάτω, λίγα φυτά στο πλάι, αισθάνεσαι και λίγη δροσούλα (κοιμήθηκε και ο Μανώλης δίπλα μου).
Μία άλλη ταινία είναι το "και ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι". Πρέπει να έχεις κάνει ντοκτορά στη συνωμοσιολογία για να καταφέρεις να συγκρατήσεις τόσο μεγάλα μπλεξίματα και συνωμοσίες. Το κακό είναι ότι ξυπνάς και έχεις το άλλο μισό έργο να σε περιμένει. Αντίθετα σε μένα ειδικά το Solaris πετύχαινε ένα αδιατάρακτο ύπνο τουλάχιστο μέχρι το τέλος της ταινίας και το σχετικό Dvd το είχα χρησιμοποιήσει στο παρελθόν κατά κόρον ως υπνωτικό, αλλά σήμερα έχει πάψει πλέον να επενεργεί έτσι ευεργετικά πάνω μου.
Στην ταινία του «Ο Μέγας Αλέξανδρος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου είχα κοιμηθεί όταν βάδιζε με το άλογό του στη δεξιά μεριά της οθόνης και όταν ξύπνησα είχε φτάσει στην αριστερή πλευρά στην παραλία. Σηκώθηκα και έφυγα, πήγα στο σπίτι μου και κοιμήθηκα ονειρευόμενος της συνέχεια.





