«ΘΕΑΤΡΟΝ» (ή...) «Γιατί απερρίφθη» (η υποκριτική)

ΈΧΩ διέλθει και εγώ της διαδικασίας έλξης και γοητείας, απο το Θέατρο ως έχει σήμερα,
μάλιστα φτάνοντας έως του σημείου να "διαπραγματεύομαι" -με τον Εαυτό μου- σοβαρά εγγραφή μου σε Δραματική Σχολή.

ΟΜΩΣ κάθησα και σκέφτηκα...

ΚΑΠΟΤΕ, μού έθεσα ένα ερώτημα:
Αφορούσε στο ΓΙΑΤΙ ήθελα να γίνω ηθοποιός.
Έτσι άρχισα να αυτο-εσω-διερευνώμαι.
Η απάντηση, με ξάφνιασε.

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑ οτι εντός μου υπήρχε μια συγκεκριμένη ανάμνηση.
Θύμηση οτι στα Θέατρα ΔΙΔΑΣΚΟΥΜΕ τον κόσμο μέσω των Δρωμένων
-Προβαλλομένων, Θεαμένων, Ακουγομένων-:
του μαθαίνουμε, του υπενθυμίζουμε την Ιστορία του,
και καλλιεργούμε χαρακτήρα
ώστε να καταλήξει ηθικό στοιχείο
προϋπόθεση ενός άξιου Πνευματικής ανάπτυξης "πολίτη".
Στην Υπηρεσία της Ανόδου της Ανθρωπότητας.
ΕΙΔΑ οτι εδίδοντο Μυήσεις, Ενεργοποιήσεις και
-το βασικό- οτι οι Μιμήσεις ήταν μόνο Φωτεινών Παραδειγμάτων
μέσω μιας περίπλοκης για να την περιγράψω διεργασίας
(αφορά σε ενεργοποίηση ενός παράγοντα που θα 'λεγα
"κυτταρική" μνήμη ενεργειακής Υπόστασης).
-αναφέρομαι σε μία περίοδο "προ-Μυθολογική", της οποίας
αναμνήσεις ΔΙΑφθαρμένες υπάρχουν στα σημερινά υλικά αρχεία μας-

ΑΚΡΙΒΩΣ σε αυτό το σημείο, ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΘΗΚΑ.

ΤΟΤΕ, είναι που ΣΥΝήλθα.

ΚΟΙΤΑΞΑ, όσα θυμήθηκα.

ΣΥΓΚΡΙΝΑ, με ό,τι υπάρχει τώρα.

ΚΑΤΕΛΗΞΑ, οτι ήταν κάτι άλλο.

ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ πλέον υπάρχει, με μίμηση πράξεως Σπουδαίας και Τελείας, ούτε περνάμε σε Κάθαρση, ...
απέχουμε εκατοντάδες χιλιόμετρα ακόμη και απο τα βασικά αυτού του ΑριστοΤελείου ορισμού της Τραγωδίας,
πόσο μάλλον απο αυτό που περιγράφω ανωτέρω.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟΝ, στις απαρχές του, όταν το έφεραν -φέραμε-, ήταν Σχολή. Ύψιστη.
«Διαδραστικό ΟπτικοΑκουστικό Σύστημα», κατ'ένα μέρος. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΝ, αμιγές.
Στις μέρες μας, μας ΔΙΑφθείρει (φθείρει τον Θεό εντός μας, υποκριτών και θεατών)

ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΙΣ... απορρίψεως:

ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ δεν επιθυμώ να παίζω σε σενάριο -πλοκή και διαλόγους- που άλλοι έχουν γράψει για εμένα.
Κοινώς, "δεν χορεύω στη μουσική που μου παίζουν".

ΑΠΛΑ δεν θέλω το στόρυ να καθορίζεται απο άλλους και εγώ να πρέπει να ρυθμίζομαι και να εκφράζομαι συναισθηματικά και διανοητικά με βάση τις... !@#$%^ * που σκέφτονται εκείνοι, και στις μέρες μας ακραία παρακμιακά.
Αυτό είναι ο απόλυτος έλεγχος, και η τραγική ειρωνία είναι να νομίζω οτι κατ' αυτόν τον τρόπο, "ποιώ ήθος".

ΓΙΑΤΙ δεν είμαι εδώ για να διαφημίζω την παρακμή και τη διαφθορά. Και σε εκείνον που θα πει "μπορείς να κάνεις επιλογή", έχω να του αντιπαραθέσω οτι... αφενός απο πριν εκπαιδεύεσαι σε όλα, αφετέρου μετά για να έχεις επιτυχία και κέρδη, πρέπει να "συμβιβαστείς". Αλλιώς, είναι μάταιο. Και απο την άλλη, τι σόϊ ηθοποιός είσαι, αν δεν είσαι ικανός για όλους τους ρόλους;

ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ να θεωρείσαι καλός, θα πρέπει να είσαι σε θέση ανά πάσα στιγμή να ανταποκριθείς σε ό,τι σου ζητηθεί: συμπεριλαμβανομένων ρόλων... δύσκολων και προβληματικών, όπως του σχιζοφρενούς και του ερωτευμένου εραστή ατόμων που αποκλείεται να είσαι ερωτευμένος -διότι, ρόλος είναι- και αμέτρητων άλλων ρόλων όχι και τόσο επιθυμητών. Χρόνο να 'χεις να απαριθμείς...

ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΣΑΙ σε πλαίσιο δεδομένο, όχι άλλο απο το δοθέν, και εκφράζεσαι με βάση τι θέλουν οι προγραμματιστές σου,
σε κάνουν να κλαις, να γελάς, να οργίζεσαι... και πρέπει και να το βιώνεις απόλυτα, ώστε να πείθεις και άλλους οτι είσαι αυθεντικός.
Αυτό είναι... η φυλακή στη φυλακή, δεύτερος έλεγχος μέσα στον έλεγχο του υλικού πεδίου.

ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ, όλα αυτά προξενούν διαταραχές στους περισσότερους ανθρώπους που ασχολούνται,
-ακριβέστερα, προσθέτουν νέες- τους "φυτεύεται" νοοτροπία και συμπεριφορά επιπολαιότητας, ανευθυνότητας και υποκρισίας, στις διαπροσωπικές τους σχέσεις.

ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ, στη ζωή τους, πολλά. Πώς θα μπορούσε να αποτραπεί κάτι τέτοιο, αφού διαφημίζοντας και προωθώντας την παρακμή και τη διαφθορά υφίστασαι εξ-ομοίωση, παίρνεις κάρμα -άλλο αν για σένα είναι σωστό και πολλές φορές διασκεδαστικό, αφου δεν έχεις πάντοτε αντίληψη ούτε συναίσθηση αιτίου / αποτελέσματος-.

ΠΛΕΟΝ ο τρόπος συμπεριφοράς των ηθοποιών, σε σήριαλ, κινηματογράφο, θέατρο, αλλά και στην καθημερινότητά τους, είναι εντελώς αφύσικος:
απομονώστε μια οποιαδήποτε συνομιλία 2 ηθοποιών και προσπαθήστε να την αναπαράγετε στην καθημερινότητά σας, πείτε δηλαδή οτι μιλούν 2 φίλοι σας. Κάντε αντιπαραβολή.
Έτσι μιλούν οι άνθρωποι; Kαι βέβαια όχι. Προσποιητός τρόπος που ανήκει σε δεσμώτες και ουχί Ελευθέρους - πάντοτε στο μυαλό τους να μη ξεφύγουν απο "τα λόγια" και το "επιθυμητό" ύφος.

ΚΑΤΑΛΗΚΤΙΚΑ σε εποχές που ο ηθοποιός ΔΕΝ έχει να παρουσιάσει θετική προσφορά, αλλά αντίθετα προξενεί κακό,
απο κοινωνιολογική και ψυχολογική οπτική -προβάλλοντας αρνητικά πρότυπα,
ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΩ ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΤΕΤΟΙΟΣ ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ.

ΕΤΣΙ, απερρίφθη.

(Αρχή συντάξεως 24/5/2010, 03:10 νύχτα, ολοκλήρωσις (τελευταίες προσθήκες/αλλαγές) 04:00)