ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΕΝΙΑΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ Ή ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ;

ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΕΝΙΑΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ, Ή ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠ’ ΑΥΤΗ;

Ερωτήματα: Τι είναι η ψυχή; Πού υφίσταται; Μήπως δεν υφίσταται καθόλου, αφού, ενδεχομένως, δεν έχει υλική υπόσταση; Υπάρχει ψυχή μόνον στον άνθρωπο ή μήπως και στα ζώα; Μήπως υπάρχει και στα φυτά; Μήπως υπάρχει μια ευρύτερη ψυχή μέσα στο σύμπαν; Διαφέρει η ανθρώπινη ψυχή από την ψυχή των ζώων και των φυτών;
Πρότασις Αριστοτέλους (Περί Ψυχης): με το έργο αυτό ο φιλόσοφος έθεσε τα θεμέλια της επιστημονικής Ψυχολογίας. Εκεί, ο Αριστοτέλης, διακρίνει τρία είδη ψυχής α) την θρεπτική ψυχή των φυτών, β) την αισθητηριακή ψυχή των ζώων και γ) τη νοητική ψυχή του ανθρώπου:
«Η ψυχή είναι η πρώτη τέλεια πραγματικότητα ενός φυσικού σώματος το οποίο δυνάμει κατέχει ζωή» (Περί Ψυχής 412a 27 – 28)
Πρότασις Πλάτωνος: Κατά τον φιλόσοφο η ψυχή έχει φυλακιστεί προσωρινά μέσα στο σώμα, και μόνον με το θάνατο απελευθερώνεται και οδηγείται στον φυσικό της τόπο. Εφόσον η ψυχή είναι αθάνατη («πασα ψυχή αθάνατος»), διαφέρει εντελώς από το θνητό σώμα· αλλά στον επίγειο κόσμο δεν θα βρούμε πουθενά μια ψυχή ανεξάρτητη από κάποιο σώμα.
ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΩΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

• Η φράση «έχω ένα σώμα» και η φράση «είμαι το σώμα μου»: στη μεν πρώτη φράση το συνειδησιακό υποκείμενο (έχω ε γ ώ) μεταβαίνει σε ένα αντικείμενο (ένα σ ώ μ α), στη δε δεύτερη φράση το υποκείμενο (είμαι ε γ ώ) είναι το ίδιο με το αντικείμενό του (το σ ώ μ α μου).
• Η φράση «Εάν σκεφτώ το σώμα μου, παύει να είναι δικό μου» (Gabriel Marcel): η σκέψη μου με αποξενώνει από το σώμα, γιατί σκεπτόμενος σκέπτομαι κατ’ ανάγκην κάτι, γίνεται δηλαδή αντι-κείμενο (κείται απέναντι μου), και, άρα, τίθεται έξω από μένα. Παύει, λοιπόν, να είναι δικό μου.
• Η άποψη του Πάνου Ξένου (1989): «σε κατέχω, σώμα μου, δεν σ’ εξουσιάζω. Σ’ εξουσιάζουν οι χούντες που σε μαυρίζουν με τις κλωτσιές τους, σ’ εξουσιάζουν οι πόλεμοι με τις σφαίρες τους, τις βόμβες τους, τα χημικά τους, την πείνα τους. Σ’ εξουσιάζουν οι πυρκαγιές, οι θύελλες, οι πλημμύρες, οι σεισμοί. Σε κατέχω, σώμα μου, δεν μου ανήκεις. Ανήκεις στον χρόνο, με την άνθιση και τη φθορά»: Εμείς είμαστε κάτοχοι μόνον των σωμάτων, όχι όμως και εξουσιαστές και πραγματικοί ιδιοκτήτες. Το σώμα μας είναι αφημένο σε οτιδήποτε μπορεί να το προσβάλλει, να το αλλάξει, να το καταστρέψει. Πάνω απ’ όλα, όμως, ανήκει στο χρόνο, μεσα από τον οποίον κάνει τον κύκλο της η ψυχή.

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΣΩΜΑΤΟΣ ΕΝ ΣΧΕΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ

• Η φράση «το σώμα είναι η φυλακή της ψυχής» και η φράση «το σώμα είναι ο ναός της ψυχής μου»: Στην πρώτη περίπτωση το σώμα είναι αρνητικά χαρακτηρισμένο (φυλακή), ενώ στη δεύτερη περίπτωση είναι θετικά χαρακτηρισμένο (ναός). Πάνω σ’ αυτό ο Νίκος Ορφανίδης λέγει: «το σώμα στη χριστιανική εμπειρία παύει να είναι ΄΄σήμα της ψυχής΄΄, όπως το θέλει η παράδοση του αρχαίου φιλοσοφικού δυϊσμού. Τώρα προβάλλει η ενότητα ψυχής και σώματος, μια ενότητα μυστική. Σώμα και ψυχή συνάπτονται και αγιάζονται μέσα από μια προοπτική κατ’ εξοχήν μεταφυσική».

α) επιχειρήματα κατά της ενότητας ψυχής και σώματος

• Η ψυχή διαφέρει παντελώς από το σώμα, κατά τον Rene Descartes, διότι δεν είναι υλική και δεν εκτείνεται μέσα στον χώρο (res extensa).
• Σώμα ακριβώς είναι η έκταση στο χώρο, κατ’ αντίθεσιν με την ψυχή που κείται εν χρόνωι, θυμάται δηλαδή το παρελθόν της και μπορεί να προβλέπει ή και να προετοιμάζει το μέλλον της. Ζει μεσα στον τρισδιάστατο ιστορικό χρόνο, ενώ το υλικό σώμα υπάρχει μόνο στιγμιαία.
• Το σώμα διαφέρει από την ψυχή, διότι τρέφεται μόνο με υλικά στοιχεία, ενώ η ψυχή ανατρέφεται μ συναισθήματα και με νοήματα.

β) επιχειρήματα υπέρ της ενότητας ψυχής και σώματος

• Ψυχή και σώμα είναι ένα, διότι και τα δύο πάλλονται (Ηρακλείτου απ. B51, Diels – Kranz). Πάλλονται μεν διαφορετικά, αλλά δεν είναι διαφορετικά όντα.
• Ψυχή και σώμα είναι ένα, κατά τον Πλωτίνο, διότι το σύμπαν είναι μια ζώσα ενότητα που δίνει ζωή σε όλα τα όντα, ακόμα και σε κείνα που μας φαίνονται άψυχα, λ.χ. τα φυτά, ενώ μοιάζουν σε μας άψυχα, ωστόσο αντλούν από τη γη την ικανότητα να τρέφονται και να γεννούν με τη σειρά τους άλλα φυτά.
• Ψυχή και σώμα είναι ένα, διότι, κατά τον F. Ravaisson, και τα πλέον «άψυχα» σώματα φθείρονται μεταπίπτοντας σε άλλα σώματα. Η μετάπτωση, η μετενσάρκωση θα έλεγε κανείς, είναι στοιχείο που δείχνει εντός τους μια ψυχική δύναμη που τα ωθεί ακριβώς προς τη φθορά και την αλλαγή, αφού και η τάση προς τη φθορά είναι ένα είδος ζωής.

ορισε μας τη λεξη ψυχη και τοτε ισως γινει διαλογος.
διαφορετικα δεν κανουμε τιποτε

Μενέλαε, έχε υπ' όψην σου ότι ο τίτλος μπορεί να έχει μέχρι 60 χαρακτήρες. Τον άλλαξα γιατί δε φαινόταν ολόκληρος και έτσι και αλλιώς τον έγραφες και μέσα ;)

Ψυχη, λοιπον, κατ' εμε ειναι ζωτικη δυναμη που ειναι υπευθυνη για την ανθρωπινη λειτουργια του ανθρωπου ειτε σε βιολογικο ειτε σε μηχανοκινητικο ειτε σε πνευματικο επιπεδο.

Για ποιο λόγο λέμε: η ψυχή μου;
Δε θα έπρεπε να λέμε κανονικά: εγώ;

Θέλω να πω, εμείς είμαστε η ψυχή μας. Έτσι δεν είναι;
Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι εμείς είμαστε Ψυχή και Σώμα.
Αλλά τότε ο νους, είναι κάτι διαφορετικό;

Ειμαστε η ψυχη μας οπως ακριβως ειμαστε το σωμα μας. Η νοηση ειναι ενα μερος της ψυχης που ειναι αναγκαιος ορος για την υπαρξη της ψυχης και οιουδήποτε αλλου. Ο Πλωτινος ήδη τοποθετησε το νου ανωτερα της ψυχης. Οι αρχαιοι εκλαμβαναν ειτε δυιστικα την σχεση σωματος - ψυχης ειτε μονιστικα ως ενα ενιαιο συνολο. Δεν ειναι λαθος ουτε το ενα ουτε το αλλο. Εκεινο που αλλαζει ειναι ισως η σκοπια που το βλεπει η μια ή η αλλη ταση.

στο vasoula2908

To "εγώ" συχνά αναστέλλει την αληθινή έκφραση της ψυχής. Την καλουπιάζει στα κοινωνικά δεδομένα και τα δεσμευτικά πρέπει. Η ψυχή δε θα'πρεπε να εγκλωβίζεται.

Στο βάθος, πάντα αναρωτιέμαι γιατί και πώς διαχωρίζεται η ψυχή, η νόηση και το πνεύμα. Οι προσδιορισμοί/οριοθετήσεις αυτών των τριών προέχουν για μένα. Τα θεωρώ πολύ σημαντικότερα από τη σχέση της ψυχής με το σώμα.

Αν εστιάσουμε όμως στη σχέση ψυχής-σώματος... στο βαθμό που έχω διαβάσει για αυτό το συσχετισμό, τίποτα δε με καλύπτει. 'Ισως κάποια πράγματα πρέπει να τα απλουστεύουμε. Η δική μου απλούστευση λέει ότι η ψυχή είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με το σώμα όσο υπάρχουμε στο γήινο επίπεδο που καλά γνωρίζουμε. Το ότι με την παύση της λειτουργίας του σώματος, παύει και η ψυχή, μου κάνει αδόκιμο. 'Οταν αποχωριστεί λοιπόν από αυτό, θα'λεγα πως απλά φεύγει κι απ'τις όποιες δεσμεύσεις/καλουπώματα την εγκλώβιζαν, πέρα απ'το σαρκίο. Το πώς συνεχίζει και εξελίσσεται δεν το ξέρει κανείς αποδεδειγμένα. Αναπτύσσονται μύριες εικοτολογίες πάνω σ'αυτό.

Gabriel Marcel

Ώχουυυυυ...

Ωραίο το θέμα, αυτόν τον π@π@ρ@ όμως τι τον ήθελες...

Πολλά φιλοσοφικά συστήματα και θρησκείες υποστηρίζουν πως ψυχή και σώμα υπάρχουν χωριστά και ότι η ψυχή εξακολουθεί να υπάρχει και μετά το θάνατο.

Αν αυτό είναι αλήθεια τι συμβαίνει με την ψυχή όσο ακόμη ζούμε; Είναι δυνατόν να ταξιδέψουμε έξω από το σώμα μας και να επιστρέψουμε σ' αυτό; Μπορεί ένα κομμάτι του εαυτού μας να υπερβεί τους περιορισμούς του χώρου και του χρόνου και να επισκεφθεί άλλες διαστάσεις;

Προσπαθώντας οι άνθρωποι να δώσουν απάντηση δημιούργησαν τον όρο "αστρικό ταξίδι" ή "αστρική προβολή". Έτσι έχει καθιερωθεί να ονομάζεται το "ταξίδεμα" σε άλλες διαστάσεις ή τόπους χρησιμοποιώντας ένα "πνευματικό ένδυμα", το αστρικό σώμα.

Οι υποστηρικτές των αστρικών ταξιδιών λένε ότι αυτά συνιστούν απλώς μια διαφορετική πραγματικότητα. Από την άλλη μεριά, οι αρνητές υποστηρίζουν ότι αυτό που λέμε αστρικό ταξίδι είναι αποτέλεσμα παραισθήσεων, φαντασιώσεων, παρενεργειών φαρμάκων και ναρκωτικών, αποτέλεσμα καταστάσεων υπό πίεση και ότι δεν διαθέτουμε καμία σοβαρή επιστημονική απόδειξη.

Κάποιοι άλλοι κάνουν ένα διαχωρισμό μεταξύ εκουσίων και ακουσίων μορφών αστρικών ταξιδιών. Έτσι όσες εμπειρίες πλησιάζουν τον θάνατο είναι οι περισσότερο γνωστές μορφές ακουσίων αστρικών ταξιδιών, σε αντίθεση με τις εκούσιες μορφές όπου η έξοδος από το σώμα επιδιώκεται με την χρήση διαφόρων τεχνικών.

Δεν γνωρίζουμε αν η διαδικασία και τα αστρικά ταξίδια που περιγράφονται από πολλούς είναι αληθινά, αλλά σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που μόνοι τους ή μετά από εκπαίδευση μπορούν να προβάλουν τις ψυχικές - τηλεπαθητικές δυνατότητες τους πέρα από τον γνωστό κόσμο των πέντε αισθήσεων, να επισκεφθούν άλλα μέρη, διαστάσεις και κόσμους, χωρίς να απαιτείται η παρουσία του φυσικού σώματος.

Για να περάσουμε σε ευρύτερες και λεπτότερες δυνατότητες αντίληψης απαιτείται αυτογνωσία γιατί αλλιώς κινδυνεύουμε να πέσουμε θύματα των επιτήδειων αλλά κυρίως των φαντασιώσεων μας.

(σε κάθε περίπτωση πάντως είναι ωραίο να ετοιμάζεις βαλίτσες)

Η ψυχη ειναι αυτο που κανει τον ανθρωπο να ζει,και αρα ειναι ζωτικης σημασιας. Ψυχη δεν εχει μονον ο ανθρωπος, Ψυχη εχουν ολα τα εμβια οντα. Συνεπως
δεν ειναι κατι που τον διαφοροποιει απο ολα τ' αλλα οντα. Στο ερωτημα αν ειναι ενιαια με το σωμα ή ειναι εντελως διαφορη απο αυτο η απαντηση ειναι και ναι και οχι. Η ψυχη οσο συνυπαρχει με το σωμα ταυτιζεται με την φυση του σωματος, επιτελει το εργο για το οποιο ειναι φτιαγμενη να ειναι στο σωμα. Ειναι μια σωματικη ψυχη ενος ανθρωπος που δεν μπορει να αντιληφθει το ευρος της ψυχης οντας ενεργεια. Ο ανθρωπος βλεπει την υπαρξη της ψυχης του ως μια μορφη συνειδητοτητας που εχει πρωταρχικη θεση και συνιστα αναγκαια συνθηκη για την ζωη του. Βεβαιως, η ψυχη ως ενεργεια δεν μπορει παρα να ανα-φερεται (κυριολεκτικα "φερεται ανω") σε μια προυπαρχουσα πηγη που ειναι προσιτη στην ψυχη μονον στην καθαρη της μορφη. Η ψυχη δεν μπορει να ειναι νους ουτε πνευμα, γιατι αυτα ειναι μονον υποστασεις της. Η υπαρξη της ψυχης τροφοδοτει το πνευμα με πολλες "ανακαλυψεις" που ενδιαφερουν στην συνειδητοποιηση ορισμενων υπαρχουσων καταστασεων, οπως πχ η εξελιξη, η αρχη και το τελος, ο χρονος και ο χωρος κοκ. Η ψυχη εμφανιζεται στην σωματικη της κατασταση να υποκειται σε μια αρχη και ενα τελος, να ειναι εν χρονωι και εν χωρωι, να μεταβαλλεται. Αν υποθεσουμε οτι πριν την εισοδο της στο σωμα η ψυχη δεν υπεκειτο σε κανεναν "νομο" ή μαλλον υπεκειτο σε αλλους μη γνωστους σε μας "νομους", τοτε η ψυχη πραγματι δεν γνωριζε ποτε ουτε αρχη ουτε τελος, ουτε χρονο ουτε χωρο ουτε μεταβολη. Η ιστορια της ψυχης ειναι τοσο παλια οσο και η ιστορια του συμπαντος, γιατι απο τοτε μεριζεται συνεχως και δινει ζωη στα δημιουργηθεντα οντα. Ο ανθρωπος αλλα και ολα τα εμβια οντα γνωριζουν με την ψυχη τους τις καταβολες της ψυχης και του κοσμου, αλλα τα αγνοουν με το νου τους, με την λογικη τους. Δεν μπορουν να κατανοησουν τον κοσμο με την λογικη σε ολη του την ολοτητα, αλλα με την ψυχη δημιουργουν εκεινες τις προυποθεσεις στο νου ωστε να "μεταφυτευσει" ολες τις εμπειριες στον μακροκοσμο σε λογικες αναλογιες και πιθανοτητες. Αν η πιθανοντητα ειναι μια λογικη συνθηκη, η βεβαιοτητα ειναι μια συνειδητοτητα της ψυχης που ερχεται σε αρμονια με την λογικη. Κοντολογις, ο ανθρωπος ανα-γνωριζει την δομη του κοσμου μεσα απο τις καταγραφες της ψυχης στο παρελθον που ομως μετατρεπονται σε καινουργιες ανα-καλυψεις. Ο ανθρωπος δηλαδη παντα ηξερε οτι το συμπαν π.χ ειναι οπως ειναι, αλλα επρεπε να κατακτησει πρωτα καποιες γνωσεις που θα του επετρεπαν να αποφανθει γι' αυτο.
Μεσα απο το πολυτιμοτερο εργαλειο τον λογο - γλωσσα ο ανθρωπος μπορεσε να ανατρεψει τους νομους του συμπαντος. Καταφερε πχ να δαμασει τον χρονο, να ενοποιησει τον χωρο, να μιλησει για πραγματα που δεν μπορουσε να μιλησει. Οταν πχ αφηγουμαι μια ιστορια, την αφηγουμαι οχι με την σειρα των γεγονοτων παντα αλλα με καποιο ανακατεμα στην σειρα των γεγονοτων. Δεν θα ηταν αυτονοητο να συμβαινει αυτο, αν ο ανθρωπος δεν ειχε δαμασει τον χρονο και τον χωρο. Ολα υποκεινται στην ελευθερια της ψυχης να κινειται στο απειρο και στο πεπερασμενο, στο τωρα και στο τοτε, στο εδω και στο εκει.

Μέσα σε όλα τα άλλα, στο αρχείο Ολύμπιου Επικοινωνίας αναφέρεται:

"Δεν υπάρχει θάνατος και ζωή, δεν υπάρχει αρχή και τέλος. Τα πάντα είναι εναλλαγές ύλης και ενέργειας. Η ζωή και ο θάνατος είναι οι πύλες της γνώσης, η μία του υλικού και η άλλη του υπερβατικού κόσμου.
Η ψυχή είναι φωτογενής ύλη και αποτελείται από συστατικά της ουσίας του Όλου Φωτός. Ανανεώνεται συνέχεια από μόνη της, αναπαράγεται, δεν φθείρεται δεν γερνά, δεν πεθαίνει. είναι αθάνατη.
Σε όλη τη διάρκεια της ενσάρκωσης προσπαθεί να προσεγγίσει τον δημιουργό και να επανέλθει στην αρχική της αφετηρία και σε ανώτερο επίπεδο φωτός.
Οι ψυχές είναι απολήξεις των ακτίνων του Όλου Φωτός και κύτταρα μεταφοράς της σκέψης του.
...
Η ψυχή κατά τη στιγμή της σύλληψής της, είναι άυλη και αόρατη. Μοιάζει με συμπυκνωμένο ενεργειακό νέφος. Συνοδεύεται σε όλο το διάστημα της κύησης και σε όλη τη διάρκεια της ζωής, από το αντικαθρέφτισμα του δημιουργού."

Νομίζω πως δεν διαφέρει από τις προτάσεις περί Ψυχής του Πυθαγόρα και του Πλάτωνα.

στο vasoula2908

Μέλιο και Άννα! .... :urock:

Κάτι μου λέει πως στα ΙΔΕΟ, υπάρχουν πάμπολλες "παλιές" ψυχές...

ΑρΕλα wrote:
Κάτι μου λέει πως στα ΙΔΕΟ, υπάρχουν πάμπολλες "παλιές" ψυχές...

Τις αδελφές ψυχές πού τις βάζεις δηλαδή;

(Μη τις ξεχνάς)

Ιδεογραφήματα

ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΕΝΙΑΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ Ή ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ;

Δίλημμα φιλοσοφικόν: ειναι η ψυχη ενιαία με το σώμα;

Re: Δίλημμα φιλοσοφικόν: ειναι η ψυχη ενιαία με το σώμα, ή διαφέ

Re: Δίλημμα φιλοσοφικόν: ειναι η ψυχη ενιαία με το σώμα;

Re: Δίλημμα φιλοσοφικόν: ειναι η ψυχη ενιαία με το σώμα;

Re: Δίλημμα φιλοσοφικόν: ειναι η ψυχη ενιαία με το σώμα;

Re: Δίλημμα φιλοσοφικόν: ειναι η ψυχη ενιαία με το σώμα;

Re: Δίλημμα φιλοσοφικόν: ειναι η ψυχη ενιαία με το σώμα;

Re: Δίλημμα φιλοσοφικόν: ειναι η ψυχη ενιαία με το σώμα;

Re: ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΕΝΙΑΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ Ή ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ;

Re: ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΕΝΙΑΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ Ή ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ;

Re: ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΕΝΙΑΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ Ή ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ;

Re: ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΕΝΙΑΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ Ή ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ;

Re: ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΕΝΙΑΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ Ή ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ;