ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Άβαταρ μέλους
peleas
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 244
Εγγραφή: Δευ 16 Δεκ 2013, 14:15
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας
Έλαβε Likes: 1 φορά

Re: ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Δημοσίευση από peleas » Δευ 30 Δεκ 2013, 09:27

Μ' αρέσει η τροπή που πήρε η συζήτηση με την είσοδο του φόβου του θανάτου στο πλάνο. Ο Πλάτωνας στο Φαίδωνα όρισε τη Φιλοσοφία ως "μελέτη θανάτου". Ολα τα μυστήρια, από τα Ελευσίνια μέχρι τα Αιγυπτιακά, αφορούσαν στη γνώση θανάτου του μυούμενου, ο οποίος έπρεπε να "πεθάνει εν ζωή". Ηταν μιά εμπειρία για την οποία οι λίγοι τυχεροί προετοιμάζονταν επί μακρόν με καθαρμούς του σώματος και της ψυχής.

Ο φόβος του θανάτου είναι η αιτία των δεινών, αλλά και του μεγαλείου του ανθρώπινου είδους. Ο άνθρωπος, προκειμένου να νικήσει αυτό το φόβο, είναι ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο. Με αυτή την έννοια λοιπόν, θα μπορούσαμε να ορίσουμε την ελευθερία ως νίκη επί του φόβου του θανάτου.

Για να δούμε τι άλλους καρπούς θα δρέψουμε στη συνέχεια αυτής της συζήτησης...
Ανελεύθερος είναι αυτός που στρέφει το βλέμμα στο παράθυρο και βλέπει το παράθυρο...
Άβαταρ μέλους
alkinoos
Επίτιμος
Επίτιμος
Δημοσιεύσεις: 6717
Εγγραφή: Παρ 08 Απρ 2011, 23:21
Φύλο: Άνδρας
Έδωσε Likes: 79 φορές
Έλαβε Likes: 92 φορές

Re: ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Δημοσίευση από alkinoos » Δευ 30 Δεκ 2013, 15:39

Στη ταινία inception είδαμε πως μπορεί κάποιος να εισχωρήσει στις σκέψεις του άλλου,να τον ελέγξει και να τον χειραγωγήσει χωρίς να το γνωρίζει.Έτσι έχει την ψευδαίσθηση πως οι σκέψεις είναι δικές του,ενώ δεν είναι.Έτσι ο Φόβος και ο θάνατος δεν είναι παρά εμφυτευμένες ιδέες.Όπως εμφυτευμένα είναι και τα πρότυπα,ο τρόπος ζωής και σκέψης μας.Είμαστε εγκλοβισμένοι στον κόσμο των ιδεών ,αλλά και στον υλικό κόσμο,όπου οι επιθυμίες μετουσιώθηκαν σε ανάγκες...και κάπου εδώ έρχονται οι Σωτήρες ως ιδέες, που θα μας σώσουν από τον φόβο και τον θάνατο.Δεν έχω γνωρίζει μεγαλύτερη απάτη στην ανθρώπινη ιστορία...και όμως,εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως είμαστε όντα λογικά (!)
"Ο ύπνος του σώματος έγινε ξύπνημα της ψυχής και το κλείσιμο των ματιών αληθινή όραση, και η σιωπή μου εγκυμονούσε το καλό, και η διατύπωση του λόγου μου έγινε δημιούργημα αγαθό" Ερμής Τρισμέγιστος

Δεν στηνω καινούργια είδωλα εγώ, τα παλιά ας μάθουν τι τους στοιχίζει το να έχουν ξύλινα πόδια - Νιτσε @ Ιδε ο άνθρωπος

Ήρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους - Ελυτης
Άβαταρ μέλους
Hlios
Επίτιμος
Επίτιμος
Δημοσιεύσεις: 10006
Εγγραφή: Παρ 08 Ιούλ 2011, 11:53
Φύλο: Άνδρας
Έδωσε Likes: 39 φορές
Έλαβε Likes: 63 φορές

Re: ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Δημοσίευση από Hlios » Δευ 30 Δεκ 2013, 17:30

FB έγραψε:Κάθε άνθρωπος (πρέπει να) είναι Αληθινός Κυβερνήτης και Ηγέτης του Εαυτού του. Έχουμε πολλά υπο-συστήματα και πλευρές και όψεις και πρόσωπα, για διαφορετικούς ρόλους ανά θέμα. Εγωϊσμούς, κλπ. Ο σωστός έλεγχος όλων αυτών, οδηγεί σε αυτό που μπορεί να λεχθεί και "Κράτος Εαυτού". (Αλλιώς δεν είναι Κράτος, αλλά... "Αμέρικαν Μπαρ" - καλή ώρα)

Ο συνηθισμένος άνθρωπος που είναι αποτυχημένος και δεν αυτοελέγχεται, προβάλλει έξω αυτό που θα έπρεπε να κάνει στον Εαυτό του, και το μεταφέρει σε Ομάδα πολλών ανθρώπων. Γιατι δεν εντοπίζει και δεν αναγνωρίζει τα αντίστοιχα, οπου πρέπει να το κάνει αυτό στον ίδιο. Έτσι, επιθυμεί να εξουσιάζει άλλους και γεννιέται η Ηγεσία και η Κυβερνητική.

Αυτός που αναλώνεται στο δεύτερο, με αφοσίωση και... αφιέρωση, εννοείται οτι δεν ασχολείται με το πρώτο. Αυτό που θα έπρεπε να βλέπει μέσα, το βλέπει έξω. Και δεν μπορεί να αλλάξει. Είναι ένας ακατέργαστος άνθρωπος, που ο εγωϊσμός και η έπαρσή του λέει οτι πρέπει να ελέγχει, να καθοδηγεί, και να εκμεταλλεύεται άλλους ανθρώπους.
Άβαταρ μέλους
peleas
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 244
Εγγραφή: Δευ 16 Δεκ 2013, 14:15
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας
Έλαβε Likes: 1 φορά

Re: ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Δημοσίευση από peleas » Τρί 31 Δεκ 2013, 11:03

alkinoos έγραψε:Στη ταινία inception είδαμε πως μπορεί κάποιος να εισχωρήσει στις σκέψεις του άλλου,να τον ελέγξει και να τον χειραγωγήσει χωρίς να το γνωρίζει.Έτσι έχει την ψευδαίσθηση πως οι σκέψεις είναι δικές του,ενώ δεν είναι.Έτσι ο Φόβος και ο θάνατος δεν είναι παρά εμφυτευμένες ιδέες.Όπως εμφυτευμένα είναι και τα πρότυπα,ο τρόπος ζωής και σκέψης μας.Είμαστε εγκλοβισμένοι στον κόσμο των ιδεών ,αλλά και στον υλικό κόσμο,όπου οι επιθυμίες μετουσιώθηκαν σε ανάγκες...και κάπου εδώ έρχονται οι Σωτήρες ως ιδέες, που θα μας σώσουν από τον φόβο και τον θάνατο.Δεν έχω γνωρίζει μεγαλύτερη απάτη στην ανθρώπινη ιστορία...και όμως,εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως είμαστε όντα λογικά (!)
Εδώ θα διαφωνήσω. Ποιοί εμφύτευσαν στον άνθρωπο το φόβο του θανάτου, και πότε...Αναφορές στο φόβο αυτό υπήρξαν τουλάχιστον από την εποχή του Ομήρου. Μάλιστα, οι ανθρωπολόγοι λένε πως ο άνθρωπος δημιούργησε κοινωνίες και νόμους για να καθησυχάσει αυτό το φόβο τιθασεύοντας το ζωώδες κομμάτι του, τα ένστικτα. Αυτό βέβαια δεν αναιρεί το γεγονός οτι τα ανά τις εποχές απολυταρχικά καθεστώτα, εμφανή ή αφανή, χρησιμοποίησαν το φόβο ως μέσο επιβολής και χειραγώγησης. Ο Χίτλερ στον βιβλίο του "ο Αγών μου" κάνει ειδική μνεία για το φόβο. Δεν είναι τυχαίο που οι αρχαίοι Σπαρτιάτες περνούσαν τους νέους από σκληρή εκπαίδευση με σκοπό να αψηφούν το θάνατο.
Ανελεύθερος είναι αυτός που στρέφει το βλέμμα στο παράθυρο και βλέπει το παράθυρο...
Άβαταρ μέλους
alkinoos
Επίτιμος
Επίτιμος
Δημοσιεύσεις: 6717
Εγγραφή: Παρ 08 Απρ 2011, 23:21
Φύλο: Άνδρας
Έδωσε Likes: 79 φορές
Έλαβε Likes: 92 φορές

Re: ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Δημοσίευση από alkinoos » Τρί 31 Δεκ 2013, 13:55

peleas έγραψε:
alkinoos έγραψε:Στη ταινία inception είδαμε πως μπορεί κάποιος να εισχωρήσει στις σκέψεις του άλλου,να τον ελέγξει και να τον χειραγωγήσει χωρίς να το γνωρίζει.Έτσι έχει την ψευδαίσθηση πως οι σκέψεις είναι δικές του,ενώ δεν είναι.Έτσι ο Φόβος και ο θάνατος δεν είναι παρά εμφυτευμένες ιδέες.Όπως εμφυτευμένα είναι και τα πρότυπα,ο τρόπος ζωής και σκέψης μας.Είμαστε εγκλοβισμένοι στον κόσμο των ιδεών ,αλλά και στον υλικό κόσμο,όπου οι επιθυμίες μετουσιώθηκαν σε ανάγκες...και κάπου εδώ έρχονται οι Σωτήρες ως ιδέες, που θα μας σώσουν από τον φόβο και τον θάνατο.Δεν έχω γνωρίζει μεγαλύτερη απάτη στην ανθρώπινη ιστορία...και όμως,εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως είμαστε όντα λογικά (!)
Εδώ θα διαφωνήσω. Ποιοί εμφύτευσαν στον άνθρωπο το φόβο του θανάτου, και πότε...Αναφορές στο φόβο αυτό υπήρξαν τουλάχιστον από την εποχή του Ομήρου. Μάλιστα, οι ανθρωπολόγοι λένε πως ο άνθρωπος δημιούργησε κοινωνίες και νόμους για να καθησυχάσει αυτό το φόβο τιθασεύοντας το ζωώδες κομμάτι του, τα ένστικτα. Αυτό βέβαια δεν αναιρεί το γεγονός οτι τα ανά τις εποχές απολυταρχικά καθεστώτα, εμφανή ή αφανή, χρησιμοποίησαν το φόβο ως μέσο επιβολής και χειραγώγησης. Ο Χίτλερ στον βιβλίο του "ο Αγών μου" κάνει ειδική μνεία για το φόβο. Δεν είναι τυχαίο που οι αρχαίοι Σπαρτιάτες περνούσαν τους νέους από σκληρή εκπαίδευση με σκοπό να αψηφούν το θάνατο.
Και καλά κάνεις που διαφωνείς ...
Κατά την άποψη μου,πάντα,αυτοί που έλεγξαν πρώτοι με την ιδέα του φόβου δια της τιμωρίας και του θανάτου είναι οι μάγοι των φυλών και τα ιερατεία.Το πότε,είναι πολύ πιο μακριά από τις ημερομηνίες που οι ανθρωπολόγοι δίνουν,πολύ πιο μακριά από τον επίσημο χρόνο που δίνουν επιστήμες και θρησκείες.Ο άνθρωπος ,δεν ήρθε ούτε από τις σπηλιές και τα δέντρα,για μένα δημιούργησε κοινωνίες ,διότι αντιλήφθηκε πως η ισχύς εν τη ενώση είχε περισσότερα να του δώσει και όχι για να καθησυχάσει τον φόβο του από τα άγρια ζώα και να τιθασεύσει τα ένστικτα του.Ο απαίδευτος νους χρειάζεται νόμους και κανόνες ,διότι ποτέ του δεν αγάπησε και σεβάστηκε τον άνθρωπο,γι'αυτό και δημιουργήθηκαν για να μην ταράζεται η αρμονία της κοινότητας.Εκείνους που αγαπά και σέβεται τον εαυτό του και τον άνθρωπο θεωρώ πως δεν χρειάζεται νόμους.
"Ο ύπνος του σώματος έγινε ξύπνημα της ψυχής και το κλείσιμο των ματιών αληθινή όραση, και η σιωπή μου εγκυμονούσε το καλό, και η διατύπωση του λόγου μου έγινε δημιούργημα αγαθό" Ερμής Τρισμέγιστος

Δεν στηνω καινούργια είδωλα εγώ, τα παλιά ας μάθουν τι τους στοιχίζει το να έχουν ξύλινα πόδια - Νιτσε @ Ιδε ο άνθρωπος

Ήρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους - Ελυτης
Άβαταρ μέλους
Τάλως
"Δεν παίζεται" Ιδεογραφίτης
"Δεν παίζεται" Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 3188
Εγγραφή: Τρί 26 Αύγ 2008, 12:17
Φύλο: Άνδρας
Έλαβε Likes: 2 φορές

Re: ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Δημοσίευση από Τάλως » Τρί 31 Δεκ 2013, 19:05

peleas έγραψε: Εδώ θα διαφωνήσω. Ποιοί εμφύτευσαν στον άνθρωπο το φόβο του θανάτου, και πότε...Αναφορές στο φόβο αυτό υπήρξαν τουλάχιστον από την εποχή του Ομήρου.
Σαν κειμενο γιατι αν παμε στις αναφορες απο ιερογλυφικα και παραστασεις
πιχι Αιγυπτιοι και Σουμεριοι θα δουμε ανθρωπους να σερνονται στο χειροτερο σημειο εξευτελισμου που μπορει να ερθει ο ανθρωπος
Μάλιστα, οι ανθρωπολόγοι λένε πως ο άνθρωπος δημιούργησε κοινωνίες και νόμους για να καθησυχάσει αυτό το φόβο τιθασεύοντας το ζωώδες κομμάτι του, τα ένστικτα.
Ναι καθως ειναι ζωο αγελης
ομως καποιες κοινωνιες ηταν πραγματικα ελευθερες πιχι Σπαρτη η Αθηνα
ενω αλλες εμειναν ζωα οπου ο αρχιπιθηκος καταδυναστευε τους αλλους πιθηκουληδες.
Δεν είναι τυχαίο που οι αρχαίοι Σπαρτιάτες περνούσαν τους νέους από σκληρή εκπαίδευση με σκοπό να αψηφούν το θάνατο.
Τον φοβο του θανατου - (Γιατι τον θανατο μπορει να μην τον αφηφησει και ενας τρελος αλλα για αλλους λογους )

Και αν ερθει ο θανατος υπερ της Σπαρτης ας ερθει

Δεν ειναι τυχαιο που 2 μονο ειδων ανθρωπων επετρεπαν να γραφει πανω στον ταφο το ονομα τους
Σε εναν ανδρα που εχασε τη ζωη στον πολεμο του υπερ της Λακεδαιμονος
Σε μια γυναικα που εχασε τη ζωη της στη γεννα
γιατι και οι 2 μεχρι θανατου προσεφεραν της υπηρεσιες τους στην Λακεδαιμονα.

Και ειδικα για την Λακεδαιμονα μιλαμε για την μονη πολη σε ολο τον κοσμο σε ολες τις εποχες
αρχαιες και συγχρονες που εδειξε τι θα πει το να ζεις ΦΥΣΙΚΑ και ΕΛΕΥΘΕΡΑ .
Εἶσ' Ἕλληνας; Τί προσκυνᾶς; Σηκώσου ἀπάνω! Ἐμεῖς καὶ στοὺς θεοὺς ὀρθοὶ μιλοῦμε..

[img]http://www.afroditishobby.gr/datafiles/498.jpg[/img]

[img]http://s12.postimg.org/pm4kknyzd/copy.j ... 1364828493[/img]

http://www.youtube.com/watch?v=8F_Z060Wlck
Άβαταρ μέλους
alkinoos
Επίτιμος
Επίτιμος
Δημοσιεύσεις: 6717
Εγγραφή: Παρ 08 Απρ 2011, 23:21
Φύλο: Άνδρας
Έδωσε Likes: 79 φορές
Έλαβε Likes: 92 φορές

Re: ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Δημοσίευση από alkinoos » Τρί 07 Ιαν 2014, 00:57

Τάλως έγραψε:
alkinoos έγραψε: Να πεθάνει ο χάρος !!! :loco: Όπα..... :D
Οχι... αστον να ζει και να ερχεται
και οταν ερθει να εισπραξει ενα ειρωνικο χαμογελο οπως του αξιζει
να βρισκει στο προσωπο του καθε ενος που τον καταλαβε τον δασκαλο του :D

Να ζήσει ;! Ας είναι τότε :D :loco:


ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ (ή ΠΛΑΤΩΝΟΣ "ΑΞΙΟΧΟΣ")
Ο Κλεινίας (Κ) πλησιάζει τον Σωκράτη (Σ), γιατί πεθαίνει ο πατέρας του Αξίοχος (Α):

Κ: Τώρα θα δείξεις την σοφία σου, Σωκράτη! Ο πατέρας μου λιποθύμησε ξαφνικά, έχασε μετά τις δυνάμεις του και τώρα είναι ετοιμοθάνατος. Και ενώ πριν χλεύαζε και περιέπεζε αυτούς που φοβούνται τον θάνατο, τώρα στενοχωριέται που θα πεθάνει. Θα μπορούσες να τον πλησιάσεις να τον παρηγορήσεις, για να πάει εκεί που είναι να πάει, χωρίς στεναγμούς;

Σ: Δεν θα σου χαλάσω το χατήρι, Κλεινία, γιατί αυτό που ζητάς είναι… άγιο! Ας πάμε όσο γίνεται γρηγορότερα.

Ο Σωκράτης λοιπόν, πάει στον Αξίοχο και τον βρίσκει να είναι μια χαρά σωματικά, αλλά ψυχολογικά πεσμένος, όπου συχνά ανασηκωνόταν από το κρεβάτι, αναστενάζοντας και χτυπώντας τα χέρια του.

Σ: Τι είναι αυτά Αξίοχε; Εσύ που καυχιόσουνα και εγκωμίαζες για τις αρετές σου και το θάρρος σου… Που πήγαν όλα αυτά; Γιατί έτσι που σε βλέπω τώρα, μου θυμίζεις έναν αγωνιστή, έναν δειλό αγωνιστή, που ενώ στις προπονήσεις φαινόσουν γενναίος και δυνατός, τώρα που ήρθε η ώρα του αγώνα, έρχεσαι… τελευταίος! Γιατί δεν κάθεσαι να σκεφτείς πώς είναι τα πράγματα στην φύση, αφού τα έχεις ακούσει και τα ξέρεις…
Δεν λέει όλος ο κόσμος, ότι η ζωή μας είναι μια φάση περαστική και αφού την ζήσουμε με μετριοπάθεια, θα πρέπει μετά να φύγουμε για όπου πρέπει να φύγουμε, με χαρούμενη διάθεση και χωρίς φανφάρες; Το να προσπαθείς συνεπώς να κρατηθείς οπωσδήποτε στη ζωή και να σε βλέπω σε κατάσταση «παράλυσης», αυτό δεν είναι χαρακτηριστικό ενός σκεπτόμενου ανθρώπου…

Α: Καλά τα λές, Σωκράτη και δεν κατάλαβα πώς σβήστηκαν ξαφνικά από το μυαλό μου και χάσανε την αξία τους όλα αυτά τα λόγια; Αυτή τη στιγμή φοβάμαι ότι θα χάσω όλα τα ωραία της ζωής και θα βρεθώ κάπου σαν άσχετος και κουφός και θα αρχίσω να σαπίζω και να γίνομαι… σκουλήκια και ζωύφια!

Σ: Αφού ξέρεις ότι όταν πεθάνεις, θα γίνεις τελείως αναίσθητος, όπως ήσουνα πριν να γεννηθείς γιατί μπερδεύεις, Αξίοχε, την δυνατότητα που έχεις να νοιώθεις όσο ζείς, με το ότι δεν θα νοιώθεις όταν θα πεθάνεις; Γιατί πάς κόντρα με τον εαυτό σου και έρχεσαι σε αντιφάσεις με αυτά που λές και κάνεις;
Από την μια κάθεσαι και κλαίς για το ότι θα χάσεις τις αισθήσεις σου και ταυτόχρονα, λυπάσαι πώς θα σαπίσεις και θα χάσεις τις χαρές της ζωής, λές και πρόκειται εσύ ο ίδιος, όπως είσαι τώρα, να μεταφερθείς στην «άλλη ζωή»…
Μα, πώς θα γίνει όλο αυτό; Αφού όπως είπαμε, θα αναισθητοποιηθείς πλήρως, όπως και πριν να γεννηθείς. Συνεπώς όπως δεν σου συνέβη κανένα κακό όταν κυβερνούσαν ο Κλεισθένης και ο Δράκοντας, γιατί δεν είχες γεννηθεί, έτσι και όταν πεθάνεις, δεν θα σου συμβεί τίποτα, γιατί δεν θα υπάρχεις.
Κατάλαβε λοιπόν ότι η ψυχή θα πάει εκεί που πρέπει και το σώμα θα διαλυθεί, γιατί είναι… γεώδες. Και βέβαια, το σώμα, δεν είναι... Άνθρωπος!
Έτσι λοιπόν, εμείς είμαστε η ψυχή, ένα ζωντανό πράγμα που δεν πεθαίνει, κλεισμένο όμως σε ένα φρούριο θνητό. Αυτό το «σώμα», για κακό μας το προσάρτησε η φύση. Και τα ευχάριστα, είναι γρήγορα και παροδικά και ανακατεμένα με πολλές λύπες. Τα δε έντονα λυπηρά, είναι καθηλωτικά και χρόνια. Επειδή τώρα η ψυχή, διαποτίζει κάθε πόρο της ύπαρξής μας, συμπάσχει με εμάς στην λύπη, με αποτέλεσμα να επιθυμεί τον δικό της ουράνιο τόπο και τον εκεί αιθέρα. Θέλει συνεπώς να πάει εκεί να τρέφεται και να συναναστρέφεται. Έτσι λοιπόν, η απαλλαγή από την εδώ ζωή, είναι μια μεταβολή του κακού σε καλό!

Α: Αφού νομίζεις, Σωκράτη, πώς το να ζείς είναι κακό και αφού νοητικά διαφέρεις πολύ από όλους εμάς και τα ψάχνεις τα πράγματα, πώς μένεις στην ζωή εσύ ο ίδιος;

Σ: Αξίοχε, δεν συμπεραίνεις σωστά το τι συμβαίνει μ’εμένα. Νομίζεις μάλιστα, όπως και πολλοί Αθηναίοι, ότι επειδή ψάχνω τα πράγματα, είμαι και αυθεντία πάνω σε αυτά. Θα ευχόμουν να μην γνωρίζω αυτά εδώ, που ξέρουν όλοι. Και αυτά που είπα τώρα, είναι από λόγια του σοφού του Πρόδικου, που άλλα αγόρασα 2 δραχμές και άλλα 4. Πλήρωσα, γιατί ο άνθρωπος αυτός, δεν διδάσκει κανέναν δωρεάν και συνηθίζει να λέει την κουβέντα του Επιχάρμου «το ένα χέρι νίβει τ’άλλο. Δώσε κάτι και θα λάβεις κάτι». Και λίγο παλιότερα, είχε πεί τόσα εναντίον της ζωής, που εγώ τουλάχιστον, διέγραψα σχεδόν την ζωή και από τότε η ψυχή μου επιθυμεί τον θάνατο.

Α: Τι δηλαδή σου είχε πεί ο Πρόδικος;

Σ: Θα σου πώ αυτά που θυμάμαι:
Και ποια ηλικία δεν έχει λύπες; Μήπως και το μωρό μόλις γεννηθεί, με λύπη δεν ξεκινάει τη ζωή του, κλαίγοντας; Κλαίει, είτε γιατί στερείται κάτι, είτε γιατί αισθάνθηκε ζέστη ή κρύο, ή για κάποια πληγή, χωρίς να μπορεί να πεί τι αισθάνεται και κλαίει μάλιστα με κλάμα δυσαρέσκειας. Στα επτά του χρόνια και αφού έχει περάσει διάφορα επώδυνα, παραδίδεται σε παιδαγωγούς, δάσκαλους και γυμναστές, που και αυτοί το τυραννούν. Όσο μεγαλώνει, αρχίζουν και του έρχονται οι καθηγητές, οι διάφοροι «ειδικοί», οι εξεταστές, οι σωφρονιστές, οι έφοροι. Όταν γλιτώσει από αυτά, έρχονται οι αγωνίες για τον ποιον δρόμο θα ακολουθήσει στην ζωή του και μετά τον στέλνουν και σε εκστρατείες. Χωρίς να το καταλάβει, γερνάει και αρρωσταίνει, χάνει την όρασή του ή/και την ακοή και ακόμα χειρότερα, μαζί με την παρακμή του σώματος, πολλοί παρακμάζουν και στο μυαλό και κάνουν σαν τα παιδιά.

Γι’αυτό λοιπόν και οι Θεοί, όποιους ανθρώπους αγαπούν τους απαλλάσσουν από την ζωή, γρήγορα. Για παράδειγμα, ο Αγαμήδης και ο Τροφώνιος που κατασκεύασαν τον Ναό στους Δελφούς, αφού ευχήθηκαν να τους συμβεί ό,τι το καλύτερο, κοιμήθηκαν και δεν ξύπνησαν ποτέ. Το ίδιο λέγεται ότι έγινε και με τους γιούς της ιέρειας στο Άργος. Είχε αργήσει η Ήρα να έρθει στον ναό και τότε πήγαν οι γιοί της Ιέρειας και άρχισαν να σέρνουν την άμαξά της προς τον ναό. Τότε η ιέρεια ζήτησε από την θεά να τους ανταμείψει και το βράδυ πέθαναν.
Τα ίδια λένε κι οι ποιητές: «οι θεοί προόρισαν στους δυστυχείς θνητούς, να ζούνε λυπημένοι». Ο Αμφιάραος είπε «αυτόν που αγαπάει ο Δίας και ο Απόλλων, δεν γέρασε ποτέ». Ο άλλος που λέει «όποιος γεννιέται να θρηνεί, γιατί έρχεται σε τόσα κακά» πώς σου φαίνεται;

Μήπως και με τις δουλειές, τα ίδια παράπονα δεν έχει ο κόσμος; Στις χειρωνακτικές εργασίες, είναι πολλή η κούραση και λίγα τα λεφτά. Οι ναυτικοί πάλι, κινδυνεύουν στο πέλαγος και αν θα γυρίσουν ζωντανοί, είναι θέμα τύχης. Οι γεωργοί από την άλλη, δεν αγωνιούν με τον καιρό και άλλοτε κλαίνε για την βροχή, άλλοτε για την ξηρασία, το κρύο, τις πλημμύρες; Θα παραλείψω πολλές δουλειές και θα πώ για την Πολιτική. Εδώ έχουμε διωγμούς, θανατώσεις, φυλακίσεις, δίκες κλπ. Για παράδειγμα, που πέθαναν ο Μιλτιάδης, ο Θεμιστοκλής, ο Εφιάλτης;

Να σου πώ και το άλλο τώρα, που έλεγε ο Πρόδικος. "Ο Θάνατος δεν υπάρχει, ούτε ανάμεσα στους ζωντανούς, ούτε ανάμεσα στους πεθαμένους".

Α: Τι είναι αυτό που λές, Σωκράτη;

Σ: Μα και βέβαια! Διότι ανάμεσα στους ζωντανούς δεν υπάρχει θάνατος, αυτοί δεν που πέθαναν, δεν υπάρχουν. Ούτε και πάνω σου τώρα υπάρχει ο θάνατος, γιατί δεν έχεις πεθάνει ακόμα, ούτε κι αν σου συμβεί κάτι θα σε περιβάλλει ο θάνατος, διότι δεν θα υπάρχεις. Μάταια λοιπόν λυπάται ο Αξίοχος, γι’αυτό που δεν του συμβαίνει, το οποίο και δεν πρόκειται να συμβεί στον Αξίοχο. Γιατί ο φόβος υπάρχει σε αυτούς που ζούν. Σε αυτούς όμως που δεν ζούν, πώς είναι δυνατόν να υπάρξει.

Α: Εσύ τώρα με τον συνηθισμένο σου τρόπο, έχεις πει αυτά τα σοφά. Όλη αυτή η φλυαρολογία όμως, είναι όμορφα διακοσμημένη αλλά απευθύνεται σε παιδάκια. Εμένα δεν παύει να με στενοχωρεί η στέρηση των καλών της ζωής, ακόμα κι αν μου πείς ακόμα πιο πειστικά επιχειρήματα, Σωκράτη. Τα λεγόμενά σου δεν προσεγγίζουν την ουσία και ναι μεν είναι ωραία λόγια, υστερούν όμως σε σχέση με την αλήθεια. Από την άλλη, όταν υποφέρει κάποιος από κάτι, δεν χρειάζεται να ακούσει σοφίσματα, αλλά θέλει να ακούσει λόγια που μπορούν να φτάσουν μέχρι την ψυχή του.

Σ: Αξίοχε, ξεχνάς ότι θα έχεις πεθάνει και συνδέεις χωρίς να σκέπτεσαι, την στέρηση των καλών με την αίσθηση των κακών. Γιατί, αυτός που θα στερηθεί το καλό και θα το αντικαταστήσει με κακό, λυπάται. Αλλά αυτός που δεν θα υπάρχει, δεν το καταλαβαίνει πως θα στερηθεί κάτι. Πώς λοιπόν θα λυπηθεί εκείνος που δεν θα (μπορεί να) του έρθει λύπη; Και αδικείς τον εαυτό σου, όταν φοβάσαι ότι θα χάσεις την ψυχή σου. Γιατί ανάμεσα στις στερήσεις, βάζεις και την στέρηση της ψυχής. Φοβάσαι λοιπόν από τη μια ότι δεν θα αισθάνεσαι, από την άλλη όμως φαντάζεσαι ότι θα κατανοήσεις μέσω κάποιας αίσθησης, μια αίσθηση (αυτή του φόβου) που δεν θα υπάρξει. Σου λέω λοιπόν, Αξίοχε, ότι δεν μπορείς να καταλάβεις μια συγκεκριμένη αίσθηση, μέσω άλλων αισθήσεων και άρα δεν μπορείς ποτέ να φοβηθείς κατά τον θάνατο.

Είναι βέβαια πολλά και ωραία τα λόγια πού λένε για την αθανασία της ψυχής (γιατί ασφαλώς, η ψυχή δεν είναι φύση θνητή), αλλά είναι και τόσα πολλά τα κατορθώματά της: αντιμετώπισε την βία τόσων θηρίων, διέπλευσε πελάγη, οικοδόμησε πόλεις, ίδρυσε πολιτεύματα, κοίταξε στον ουρανό και είδε τους κύκλους των άστρων και τις διαδρομές Ηλίου-Σελήνης, τις εκλείψεις, τις ισημερίες και συνέδεσε τα παθήματα των ανθρώπων με την εποχή που τα έζησαν. Αυτά βεβαίως δεν θα τα είχε καταφέρει, αν δεν υπήρχε μέσα στην ψυχή θείο πνεύμα, μέσω του οποίου θα είχε την οξύνοια και εν τέλει, την γνώση αυτών των πραγμάτων.

Συνεπώς δεν θα περιέλθεις σε θάνατο, αλλά σε αθανασία, Αξίοχε. Ούτε και θα στερηεθίς τα καλά, αλλά θα έχεις πιο ουσιαστική απόλαυση των καλών. Ούτε θα έχεις τις ηδονές αναμεμειγμένες με το θνητό σου σώμα, αλλά αντίθετα θα τις έχεις καθαρές, χωρίς λύπες. Θα πάς λοιπόν προς τα εκεί και θα απομονωθείς, εκεί που όλα είναι χωρίς πόνους και στεναγμούς, χωρίς να γερνάνε. Η εκεί ζωή δε, θα είναι ήσυχη, χωρίς κακό, με ευτυχία, σε μια κατάσταση ησυχίας που δεν ταράσσεται. Θα μπορείς μάλιστα να βλέπεις την φύση από κάθε κατεύθυνση και θα φιλοσοφείς, χωρίς να έχεις κόσμο απέναντί σου, αλλά θα έχεις απέναντί σου μια γνήσια αλήθεια.

Α: Με αυτά τα λόγια σου με έφερες σε αντίθετες σκέψεις. Δεν φοβάμαι πλέον τον θάνατο, αλλά μου’ρθε μάλιστα και επιθυμία να πω και μια κουβέντα παραπάνω, σαν τους ρήτορες. Νοιώθω σαν να έχω συνέλθει από την αρρώστια μου, σαν να έγινα νέος άνθρωπος!

Σ: Εγώ πάντως, Αξίοχε, αυτό που πραγματικά γνωρίζω, είναι ότι η ψυχή είναι αθάνατη. Όταν μάλιστα φύγει από αυτόν τον τόπο, δεν γνωρίζει και λύπες. Συνεπώς, είτε κάτω είτε πάνω είσαι εσύ, Αξίοχε, να αισθάνεσαι ευδαιμονία, αφού μάλιστα έχεις ζήσει τη ζωή σου με κάθε ευσέβεια.

Α: Ντρέπομαι Σωκράτη, να σου κάτι. Ο φόβος που ένιωθα για τον θάνατο, είναι πλέον τόσο μακριά, που τώρα αισθάνομαι να τον θέλω κι όλα. Τόσο ο λόγος σου, όσο και η ιδέα της μετάβασης στους ουρανούς με έχουν πείσει, που τώρα περιφρονώ τη ζωή, επειδή θα πάω σε ανώτερη κατοικία! Θα κάτσω τώρα να σκεφτώ ξανά αυτά που είπαμε, με την ησυχία μου. μετά το μεσημέρι, θα'θελα να σε έχω ξανά, Σωκράτη, κοντά μου.

Σ: Αυτό που λές, θα κάνω. Επιστρέφω τώρα στον περίπατό μου που έκανα πριν καλεστώ εδώ.

..............................................................................................................................................................


Αυτό που προηγήθηκε, είναι αποσπάσματα από το κείμενο του Πλάτωνος "ΑΞΙΟΧΟΣ" με τον υπότιτλο "Περί θανάτου", σε ελεύθερη μεταφραστική απόδοση.

Αυτό που ήθελα, ήταν να κάνω εύκολο στον καθένα να καταλάβει την ουσία των λεγομένων, αυτό που κατάλαβα κι εγώ, με τα Ελληνικά που ξέρω.
Το αρχικό κείμενο που χρησιμοποίησα, είναι η μετάφραση από το αρχαίο πρωτοτύπο, του Γεωργίου Δ. Μάνεση των εκδόσεων Φέξη. Μπορείτε να βρείτε το πλήρες μεταφρασμένο κείμενο στο διαδίκτυο, στην διεύθυνση http://ellinikibibliothiki.blogspot.com ... _3823.html


Από την μετάφραση της αρχικής πηγής, πέρα από την αναπροσαρμογή της γλώσσας και του ύφους, προτίμησα να παραλείψω αποσπάσματα τα οποία:
- Δεν μπόρεσα να κατανοήσω, ή
- Αποτελούν γεωγραφικές ή ιστορικές ή μυθολογικές αναφορές, που θεωρώ ότι δυσκολεύουν την ανλαγνωση και δεν προσθέτουν κάτι στην κατανόηση της ουσίας των λεγομένων, για τον μέσο ανιστόρητο/αφιλοσόφητο αναγνώστη.


http://spermaticthoughts.blogspot.gr/20 ... -post.html
"Ο ύπνος του σώματος έγινε ξύπνημα της ψυχής και το κλείσιμο των ματιών αληθινή όραση, και η σιωπή μου εγκυμονούσε το καλό, και η διατύπωση του λόγου μου έγινε δημιούργημα αγαθό" Ερμής Τρισμέγιστος

Δεν στηνω καινούργια είδωλα εγώ, τα παλιά ας μάθουν τι τους στοιχίζει το να έχουν ξύλινα πόδια - Νιτσε @ Ιδε ο άνθρωπος

Ήρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους - Ελυτης
Άβαταρ μέλους
Τάλως
"Δεν παίζεται" Ιδεογραφίτης
"Δεν παίζεται" Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 3188
Εγγραφή: Τρί 26 Αύγ 2008, 12:17
Φύλο: Άνδρας
Έλαβε Likes: 2 φορές

Re: ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Δημοσίευση από Τάλως » Τρί 07 Ιαν 2014, 20:06

:clap: Ωραια δουλεια! δεν εχω διαβασει ακομα τον ΑΞΙΟΧΟ οπως θα επρεπε παρα μονο αποσπασματικα
οταν εψαχνα καποια πραγματα περι ψυχης.

(την πηγη θα την δω αυριο αν προλαβω)
Εἶσ' Ἕλληνας; Τί προσκυνᾶς; Σηκώσου ἀπάνω! Ἐμεῖς καὶ στοὺς θεοὺς ὀρθοὶ μιλοῦμε..

[img]http://www.afroditishobby.gr/datafiles/498.jpg[/img]

[img]http://s12.postimg.org/pm4kknyzd/copy.j ... 1364828493[/img]

http://www.youtube.com/watch?v=8F_Z060Wlck
Άβαταρ μέλους
peleas
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 244
Εγγραφή: Δευ 16 Δεκ 2013, 14:15
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας
Έλαβε Likes: 1 φορά

Re: ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Δημοσίευση από peleas » Τετ 08 Ιαν 2014, 10:10

Εύγε, Αλκίνοε! Κείμενα σαν αυτό που παρέθεσες κοσμούν οποιοδήποτε φόρουμ τα φιλοξενεί.
Ανελεύθερος είναι αυτός που στρέφει το βλέμμα στο παράθυρο και βλέπει το παράθυρο...
Άβαταρ μέλους
alkinoos
Επίτιμος
Επίτιμος
Δημοσιεύσεις: 6717
Εγγραφή: Παρ 08 Απρ 2011, 23:21
Φύλο: Άνδρας
Έδωσε Likes: 79 φορές
Έλαβε Likes: 92 φορές

Re: ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Δημοσίευση από alkinoos » Τετ 08 Ιαν 2014, 17:23

Τυχαία τον βρήκα,δεν τον ήξερα καν ,άκουγα το ζεμπέκικο της Ευδοκίας από τον Lynkea ,έκανα μια αναζήτηση και βρήκα το κείμενο.Δυστυχώς δεν υπάρχουν άλλες αναφορές γι'αυτόν στο διαδίκτυο.

" Η ψυχή συναλγούσα
τον ουράνιον ποθεί
και σύμφυλον αιθέρα
και δίψα ,της εκείσε
διαίτης και χορείας
οριγμωμένη..."

(Αξίοχος)

"Ο ύπνος του σώματος έγινε ξύπνημα της ψυχής και το κλείσιμο των ματιών αληθινή όραση, και η σιωπή μου εγκυμονούσε το καλό, και η διατύπωση του λόγου μου έγινε δημιούργημα αγαθό" Ερμής Τρισμέγιστος

Δεν στηνω καινούργια είδωλα εγώ, τα παλιά ας μάθουν τι τους στοιχίζει το να έχουν ξύλινα πόδια - Νιτσε @ Ιδε ο άνθρωπος

Ήρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους - Ελυτης
Απάντηση

Επιστροφή στο “Φιλοσοφία”