Το καλό και το κακό

[Mantam Froufrou]

Θα ήθελα μια μέρα να ζήσω με έναν ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΝΟΥ...
αλλά αυτά είναι μόνο λόγια
αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι...είμαστε φτιαγμένοι έτσι...με έναν υποκειμενικό νου όπως λες αλλά παρολαυτά αναζητάμε απεγνωσμένα το Απόλυτο...δλδ είμαστε καταδικασμένοι να μην το γνωρίσουμε Ποτέ??
Από την άλλη...άντε να σιγουρευτεί κανείς ότι Απόλυτο υπάρχει και δεν είναι μόνο μία ανθρώπινη έννοια και τίποτα μα τίποτα παραπάνω...

αλλά μάλλον,ίσως έχω φύγει από το θέμα?

Mην ανησυχείς, έχουμε φύγει εδώ και ώρα

Κοίτα, ο άνθρωπος διαφέρει (έτσι φαίνεται τουλα΄χιστον) από τα υπόλοιπα ζώα στο ότι προσπαθεί να πιασει το άπιαστο, και συχνά το άπιαστο του προηγούμενου αιώνα γίνεται καθημερινότητα του επόμενου. Γιατί πρέπει να κοιτάμε μόνο αυτό που μπορούμε σίγουρα να γνωρίσουμε, κι όχι αυτό που θα μπορούσαμε να γνωρίσουμε ίσως μπορεί και αν; ;) Πώς θα προχωρήσουμε μπροστά αν δεν το κάνουμε; Πώς θα έχουμε την παραμικρή ελπίδα να το γνωρίσουμε ποτέ... ΑΝ;

Ο αντικειμενικός νους μπορεί να βιωθεί και θεωρώ ότι από κάποιους βιώνεται αρκετά συχνά στη διάρκεια της ημέρας όταν βρίσκεσαι στο εδώ και το τώρα. Είναι μία αναλαμπή για τον μέσο άνθρωπο, που συνήθως συμβαίνει σε ώρες απόλυτης ηρεμίας, προσευχής ή διαλογισμού. Είναι μία στιγμή της στιγμής που ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ τα πάντα, για λίγο, ελάχιστα θυμάσαι και μετά από λίγα δευτερόλεπτα θυμάσαι μόνο αμυδρά την αίσθηση του Γνωρίζω και τίποτε άλλο... Όσο πιο συχνά το βιώνεις όμως τόσο πιο πολύ διαρκεί και τόσο πιο πολύ σε καθοδηγεί στην καθημερινότητα.

Απλός είναι ο αντικειμενικός νους, που δεν γνωρίζει τίποτα παρά την αγάπη. Σύνθετος είναι ο υποκειμενικός με τα σενάρια που φτιάχνει κάθε στιγμή, με τους φόβους και τις ανησυχίες, τα άγχη και τις συνεχείς ανικανοποίητες επιθυμίες!
Ένα καλό σημάδι για να ξέρεις πότε δρα ο αντικειμενικός νους μέσα σου είνα ιαυτό που είπες ότι μερικές φορές τα πράγματα σου φαίνονται απλά.

Έτσι νομίζω δηλαδή... Δεν ξέρω κιόλας. Έτσι τα καταλαβαίνω εγώ.

[Τάλως]

Δυστυχώς ή ευτυχώς οι 'λεπτομέρειες' είναι μία προσπάθεια ανάλυσης της αλήθειας από τον υποκειμενικό Νου. Επομένως, ναι... γενικά και απλά είναι τα πράγματα. Άλλωστε οι 'νόμοι' όσο ανεβαίνεις μειώνονται. Και ο μόνος που μένει στο τέλος είναι η Ανάσα, η Αγάπη, η Κατανόηση (και τα τρία το ίδιο είναι)

Σε απομπέρδεψα, εεεε;

χωσε χωσε αντεχω

[Mantam Froufrou]

Ανθεκτικός είναι τούτος!

[strella]

Κοίτα, ο άνθρωπος διαφέρει (έτσι φαίνεται τουλα΄χιστον) από τα υπόλοιπα ζώα στο ότι προσπαθεί να πιασει το άπιαστο, και συχνά το άπιαστο του προηγούμενου αιώνα γίνεται καθημερινότητα του επόμενου. Γιατί πρέπει να κοιτάμε μόνο αυτό που μπορούμε σίγουρα να γνωρίσουμε, κι όχι αυτό που θα μπορούσαμε να γνωρίσουμε ίσως μπορεί και αν; ;) Πώς θα προχωρήσουμε μπροστά αν δεν το κάνουμε; Πώς θα έχουμε την παραμικρή ελπίδα να το γνωρίσουμε ποτέ... ΑΝ;

Ο αντικειμενικός νους μπορεί να βιωθεί και θεωρώ ότι από κάποιους βιώνεται αρκετά συχνά στη διάρκεια της ημέρας όταν βρίσκεσαι στο εδώ και το τώρα. Είναι μία αναλαμπή για τον μέσο άνθρωπο, που συνήθως συμβαίνει σε ώρες απόλυτης ηρεμίας, προσευχής ή διαλογισμού. Είναι μία στιγμή της στιγμής που ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ τα πάντα, για λίγο, ελάχιστα θυμάσαι και μετά από λίγα δευτερόλεπτα θυμάσαι μόνο αμυδρά την αίσθηση του Γνωρίζω και τίποτε άλλο... Όσο πιο συχνά το βιώνεις όμως τόσο πιο πολύ διαρκεί και τόσο πιο πολύ σε καθοδηγεί στην καθημερινότητα.

Απλός είναι ο αντικειμενικός νους, που δεν γνωρίζει τίποτα παρά την αγάπη. Σύνθετος είναι ο υποκειμενικός με τα σενάρια που φτιάχνει κάθε στιγμή, με τους φόβους και τις ανησυχίες, τα άγχη και τις συνεχείς ανικανοποίητες επιθυμίες!
Ένα καλό σημάδι για να ξέρεις πότε δρα ο αντικειμενικός νους μέσα σου είνα ιαυτό που είπες ότι μερικές φορές τα πράγματα σου φαίνονται απλά.

Έτσι νομίζω δηλαδή... Δεν ξέρω κιόλας. Έτσι τα καταλαβαίνω εγώ.

Χα μου άρεσε έτσι όπως τα είπες!
Μπορεί να μην γνωρίζω πολύ καλά πότε λειτουργεί ο Αντικειμενικός νους μου όμως γνωρίζω πολύ καλά πότε λειτουργεί ο συνθετος,υποκειμενικός! Ξέρω ότι όταν λειτουργεί ο τελευταίος δυσκολεύομαι να πράξω αυτό που θεωρώ Καλό αυτό που μου φαίνεται Δίκαιο,Σωστό...τέτοιες στιγμές όταν οι σκέψεις γίνονται ανώριμες...

[Nikos Apomakros]

Τέτοια θέματα συζητώνται συνήθως με χαοτικό τρόπο. Κι αυτό γιατί δεν προηγείται της
συζήτησης κάποιος έστω υποτυπώδης επαναπροσδιορισμός επίμαχων όρων ώστε όλοι να
μιλούν για το ίδιο πράγμα.

Αρχικά λοιπόν το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι το: "Τι είναι Καλό και τι είναι Κακό",
ενώ ταυτόχρονα μια εύστοχη παρατήρηση-σχόλιο είναι κατά τη γνώμη μου το ότι από την στιγμή
που κάτι Ορίζεται, σαφώς και Υπάρχει άρα θα πρέπει να διευκρινήσουμε τι εννοούμε
στο ερώτημα που αναπτύσσουμε. Επειδή ακόμα και η "Ύπαρξη" παρεξηγείται ως έννοια,
οφείλω να την επαναπροσδιορίσω λέγοντας ότι στον δικό μου νου τουλάχιστον,
η Ύπαρξη έχει επίπεδα. Έτσι κάτι μπορεί να είναι Ύλη ή Κίνηση (ενέργεια) σε αυτό που
ονομάζω Πραγματικό ή Αισθητό επίπεδο, ή να είναι Ιδέα, Όνειρο, Σκέψη, Φαντασία,
Συναίσθημα κτλ στο Δυναμικό επίπεδο κ.ο.κ.


Επί της ουσίας τώρα, το Καλό και το Κακό είναι καθαρά προϊόν της ανθρώπινης Κρίσης
άρα Σύγκρισης (μητέρα όλων) και γι'αυτό, αναπόφευκτα, είναι ιδιαίτερα ρευστά, όπως
οτιδήποτε βασίζεται σε αυτήν. Μιλώντας κάπως πιο γενικά, προκειμένου να αποφευχθεί
ο τεράστιος συνειρμός που απαιτεί η συγκεκριμενοποίηση, τα Καλό/Κακό είναι ένα μίγμα
άλλων προσδιορισμών όπως:
Σωστό/Λάθος, Ωφέλιμο/Βλαβερό, Επιθυμητό/Απεχθές, Θετικό/Αρνητικό,
Δημιουργικό/Καταστροφικό, Θεμιτό/Αθέμιτο κτλ. Τα οποία είναι επίσης προϊόντα Κρίσης.

Κι όλα αυτά αλλάζουν από εποχή σε εποχή, από τόπο σε τόπο, από κοινωνία σε κοινωνία
κι από λίγο ως ιδιαίτερα. Όσο κι αν αλλάζουν όμως, ο στόχος τους είναι πάντα ο ίδιος.
Η επιβίωση των κοινωνιών που υιοθετούν τις έννοιες τους και η καλύτερη το δυνατόν
λειτουργία κι απόδοσή τους, όπως τις αντιλαμβάνονται τα ίδια της τα μέλη και ειδικά
αυτά που έχουνε λειτουργικούς/κρίσιμους ρόλους ή τουλάχιστον η πλειοψηφία.

Στο Πραγματικό/Αισθητό επίπεδο λοιπόν, Καλό ή Κακό δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όμως
στο δυναμικό επίπεδο αφού είναι μια ακόμη δημιουργία του ανθρώπινου νου. Θεμιτή
και μάλλον απαραίτητη... όπως αποδείχτηκε, αφού με βάση αυτά χτίστηκαν συνειδήσεις
και συμπεριφορές που επέτρεψαν στον άνθρωπο να ομαδοποιηθεί κι εξελιχθεί(;).
Αν κάποιος θεωρεί ότι Καλό και Κακό είναι σταθερές κι αμετάβλητες έννοιες κατά τη
γνώμη μου κάνει λάθος. Πόσο μάλλον αν νομίζει ότι κρύβεται κάτι πίσω τους... πέρα
από τον ανθρώπινο "αγγελικά δαιμόνιο" νου.