Το καλό και το κακό

[Divine Sinner]

Τι πιστεύετε πως είναι οι εννοίες "καλο" και "κακο".
ειναι κατι το υποκειμενικο, ειναι κατι το αντικειμενικο;
ειναι εννοιες φτιαγμένες απο τους ανθρώπους ωστε να εχουν ενα κοινό μέτρο του σωστου;
Υπάρχει καποια δύναμη του καλου; (οπως πχ ο χριστός)
και καποια δύναμη του κακού; (οπως πχ ο σατανάς).
Μηπως απλα εμεις ερμηνευουμε πράξεις και καταστάσεις ως καλές και κακές για να μην χάσουμε τα αυγά και τα πασχάλια;
ποια η αποψη σας;

[Aiolos]

"Απήλλαξα τη φιλοσοφία μου από το δίπολο του καλού και του κακού, διότι είναι η προσφιλής διέξοδος των θνητών για να δικαιολογήσουν τα λάθη τους και τις υπερβολές τους."
Πυθαγόρας

Θεωρώ πως δεν υπάρχει το απόλυτο Καλό και Κακό.
Τα δεινά των ανθρώπων εκπορεύονται από την αμάθεια, από τη μη ορθή κατανόηση των πραγμάτων. Ακριβώς επειδή είμαστε ατελή όντα, κάνουμε πράγματα που επιβαρύνουν τον πλησίον μας, τα υπόλοιπα πλάσματα του πλανήτη και τον ίδιο τον πλανήτη. Έχω την πεποίθηση, ότι δια μέσου της Γνώσεως επέρχεται η βελτίωση, το λεγόμενο "Καλό".

[Aiolos]

Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος. Ιωάννης 1/α: 1-3

Λόγος είναι η υπερτάτη Λογική, η οποία ταυτίζεται με τον Θεό. Ο Ιησούς Χριστός, κήρυττε: "Εσεις να επιδιώκετε πρώτα την βασιλεία του Θεού και την ενάρετη ζωή, και όλα τα υπόλοιπα θα σας χαριστούν". (Ματθ.6,33)
Ο Ιησούς Χριστός ασκεί αρκετή επιρροή σ' εμένα τον τελευταίο καιρό, και μετά από εκτενείς μελέτες που έχω κάνει θεωρώ πως πολλά απ' όσα είπε είναι ορθά και συνάδουν με την ελληνική φιλοσοφία, αλλά διαστρεβλώθηκαν σε τόσο μεγάλο βαθμό που έχει καταστεί δύσκολη έως αδύνατη η κατανόηση των λόγων του.

[Divine Sinner]

κι εγω τον συμπαθω. αν και δεν τον θεωρω θεο.

[Τάλως]

Στην ερωτηση κολαει και η αλλη ερωτηση...

υπαρχει σκοταδι?
(οχι βεβαια . Σκοτος = Ελειψη φωτος)

κακο δεν υπαρχει οπως πολυ ορθα μας ειπε ο Αιολος στο πρωτο κοματι της απαντησης του :

Θεωρώ πως δεν υπάρχει το απόλυτο Καλό και Κακό.
Τα δεινά των ανθρώπων εκπορεύονται από την αμάθεια, από τη μη ορθή κατανόηση των πραγμάτων. Ακριβώς επειδή είμαστε ατελή όντα, κάνουμε πράγματα που επιβαρύνουν τον πλησίον μας, τα υπόλοιπα πλάσματα του πλανήτη και τον ίδιο τον πλανήτη. Έχω την πεποίθηση, ότι δια μέσου της Γνώσεως επέρχεται η βελτίωση, το λεγόμενο "Καλό".

""Ελειψη λογικης ειν η κακια ""

δεν υπαρχει κακο
οσο και αν η ψευδης υπαρξη που εμεις του δινουμε καπου καπου μας βολευει

Σε καθε λανθανουσα κατασταση το προβλημα ειναι η ελειψη ενος στοιχειου η ιδιοτητας καποιου οντος πχ
κατι το οποιο τον οδηγει σε λανθασμενες επιλογες
ελειψη/εξαρση συναισθηματος η ενστικτου η λογικης απλα απλα

αλλως τε μια "καλη" εννοια που εχει δωθει για την ευφυια(ο μη ευφυης/εξυπνος καμια φορα γινεται "κακουλης") ειναι η ισοροπια μεταξυ των 3 παραπανω αναφερθεντων στοιχειων καθε ανισορροπια αποσυντονιζει το ατομο κανοντας το να ""σφαλει"" σε καποιες περιπτωσεις. που και παλι σημερα το να σφαλεις ειναι μια χαρα μια και ζουμε σε μια εσφαλμενη κοινωνια

ακομα και οι δρομοι μας (ασφαλτος) γεματες λακουβες ειναι χαχαχαχαχαχα

[Kariatida]

Το καλό και το κακό είναι δύο πολύ παρεξηγημένες έννοιες. Αν υπήρχε κλίμακα στις παρεξηγημένες έννοιες, το καλό και το κακό θα βρίσκονταν μία θέση μετά το σωστό και το λάθος. Κι αυτο γιατί είναι εντελώς υποκειμενικές. Προσωπικά πιστεύω (με ρέγουλα οι τομάτες) πως όλα είναι θέμα κραδασμών. Έτσι αν κάτι βγάζει υψηλούς κραδασμούς το ονομάζουμε καλό, κι αν κάτι βγάζει χαμηλούς το λέμε κακό. Η ερμηνεία αυτή κατ εμέ (το υψηλο να είναι καλό και το χαμηλό να είναι κακό) συνεχίζει να είναι λάθος. Κατ εμέ όλα υπάρχουν για να συμπληρώνονται και η "μάχη" αυτή μεταξύ τους φέρνει μία ισορροπία. Οι ταμπέλες και οι ομαδοποιήσεις, παρ ότι στην αρχή είναι χρήσιμες, μπορούν να γίνουν φοβερα δεσμευτικές.

[Divine Sinner]

Bασικα πιστευω οτι ειναι οπως το διπολο (υγεια αρρώστια).
Τι ειναι η αρρώστια; απο τι προκαλειται; στην ουσια ειναι η μη ισοροπημένη λειτουργία του οργανισμού.
Ετσι και το κακο στην ουσια ειναι μια ανισοροπια.
Ειναι απλα ελλειψη αρμονίας κι οχι καποια δυναμη ή οντότητα.

[Acid{RFE}]

Οι μεγαλύτερες αλήθειες λέγονται με λίγα λόγια...δεν υπάρχει καλό και κακό. Τα άλλα όλα είναι περιτά, πραγματικά είναι περιττά.

[Acid{RFE}]

Και φυσικά συμφωνώ με αυτό που λέει ο Πυθαγόρας που παρέθεσε ο Αίολος!!!. Και όπως συνηθίζει να λέει η Αρέλα, ο άνθρωπος όταν είναι ανθρωποκεντρικός χάνει. Και είναι μεγάλη αλήθεια. Ας πούμε ενα παράδειγμα, το λιοντάρι, έχει αναπτύξει τέτοιες ιδιότητες στο να βρίσκει τροφή που είναι εξαιρετικές, εμείς όμως αυτές τις ιδιότητες τις ονομάζουμε ιδιότητες δολοφονικές. Το λιοντάρι όμως αναπτύσσεται και μαθαίνει να κυριαρχεί στην περιοχή του, στην αγέλη του, και να ποιάνει την λία του. Τόσο απλά. Κυριαρχεί για να γονιμοποιεί, κυνηγάει για να ζήσει, και αυτό και η αγέλη του. Έτσι απλά.

[Acid{RFE}]

Όσο υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στις δυνάμεις καλού - κακού, θα υπάρχει καλό και κακό.

[Acid{RFE}]

Γιατί αυτές οι δυνάμεις δεν νικιούνται, οπότε γίνεται υποχώρηση σ'αυτήν την αβεβαιότητα και συνεχίζει να υπάρχε.

[Acid{RFE}]

Την ζωή μας, την καταντήσαμε μια τεράστια παρεξήγηση...ενα μεγάλο θέατρο υποκριτικό που παίζουμε ρόλους, ανάλογα με τα θέλω μας, που ακριτα τα προσκολάμε άπ'τις ψεύτικες ανάγκες που δεν θα σταματήσουν να έχουν οι κοινωνίες.

[Acid{RFE}]

Πολύ γενική αυτή η διατύπωση, αλλά κατανοητή απο συγκεκριμένα άτομα.

[doctormarkon]

Δεν υπάρχει απόλυτο καλό ή κακό. Κατά τη γνώμη μου και τα δύο είναι απλοικές έννοιες για μικρά παιδιά.
Το ζητούμενο είναι να ζει κανείς σε αρμονία με τους γύρω του και τη φύση χωρίς να θέλει να παρεμβαίνει σε αυτά τα δύο.
Η θρησκεία ορίζει τι είναι καλό και τι κακό για τους άλλους και θέτει κανόνες. Όμως αυτοί οι κανόνες πολλές φορές οδηγούν στο φόβο της τιμωρίας και της κόλασης και με τον τρόπο αυτό δεν αφήνουν τον άνθρωπο να εξελιχθεί σε ανώτερα πνευματικά επίπεδα.
Για παράδειγμα τα όσα λέγονται γύρω από το σεξ σαν αμαρτία. Είναι καλό ή κακό? Δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό. Τουλάχιστον από τη θρησκεία. Μία εύστοχη απάντηση έδωσε ο Michel Foucault όταν είπε ότι το σεξ πέρασε από την απόλυτη σιωπή στην απόλυτη φλυαρία και ότι τα δύο είναι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. Είχε δίκιο σε αυτό.
Συχνά το καλό και το κακό γίνονται μέσα κοινωνικού ελέγχου από αυτούς που κατέχουν εξουσία χωρίς να εξηγούν γιατί κάτι είναι καλό και γιατί είναι κακό. Που κάνει κακό ένα πράγμα και γιατί.
Με τους όρους καλό κακό με απόλυτο τρόπο δοσμένες αποφεύγεται η συζήτηση σε βάθος και αυτοί οι δύο όροι γίνονται δόγμα

[Mantam Froufrou]

Θα συμφωνήσω πως τα πράγματα είναι πολύ απλά. Δεν υπάρχει καλό και κακό, υπάρχει μόνο λάθος κατανόηση του σύμπαντος και της φύσης μας.

[Τάλως]

Θα συμφωνήσω πως τα πράγματα είναι πολύ απλά. Δεν υπάρχει καλό και κακό, υπάρχει μόνο λάθος κατανόηση του σύμπαντος και της φύσης μας.

Ναι ετσι γενικα να τα λετε ωστε να καταλαβαινει ο καθενας αυτα που θελει(και γουσταρει) και να πιστευουμε οτι ολλοι εχουμε δικαιο

Και μετα λεμε γιατι ειναι γεματος ξεροκεφαλους ο κοσμος

[Mantam Froufrou]

Δυστυχώς ή ευτυχώς οι 'λεπτομέρειες' είναι μία προσπάθεια ανάλυσης της αλήθειας από τον υποκειμενικό Νου. Επομένως, ναι... γενικά και απλά είναι τα πράγματα. Άλλωστε οι 'νόμοι' όσο ανεβαίνεις μειώνονται. Και ο μόνος που μένει στο τέλος είναι η Ανάσα, η Αγάπη, η Κατανόηση (και τα τρία το ίδιο είναι)

Σε απομπέρδεψα, εεεε;

[strella]

"Απήλλαξα τη φιλοσοφία μου από το δίπολο του καλού και του κακού, διότι είναι η προσφιλής διέξοδος των θνητών για να δικαιολογήσουν τα λάθη τους και τις υπερβολές τους."
Πυθαγόρας

Θεωρώ πως δεν υπάρχει το απόλυτο Καλό και Κακό.
Τα δεινά των ανθρώπων εκπορεύονται από την αμάθεια, από τη μη ορθή κατανόηση των πραγμάτων. Ακριβώς επειδή είμαστε ατελή όντα, κάνουμε πράγματα που επιβαρύνουν τον πλησίον μας, τα υπόλοιπα πλάσματα του πλανήτη και τον ίδιο τον πλανήτη. Έχω την πεποίθηση, ότι δια μέσου της Γνώσεως επέρχεται η βελτίωση, το λεγόμενο "Καλό".

Καταρχάς,χαίρομαι πολύ που αναπτύσσεται ένα τέτοιο θέμα γιατί διάβασα κάπου τις προάλλες το ''ουδείς εκων κακός'' του Σωκράτη και είχα κάποιους προβληματισμούς. Νομίζω αυτή η αποψη που εξέφρασες το εξηγεί κάπως.
Απλά αισθάνομαι ότι κάτι δεν καταλαβαίνω.
Μάλλον δεν έχω πιστεί ακόμα ότι δεν υπάρχει Εκούσια κακία.Δηλαδή ο Σωκράτης υποστηρίζει ότι η φύση του ανθρώπου ΔΕΝ εμπεριέχει την κακία? ή ότι υπάρχει προδιάθεση για καλοσύνη?? Δηλαδή η κακία ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ από τις κοινωνικές συνθήκες??

Βασικά,σχεδόν όλες οι απόψεις σε αυτό το θέμα υποστηρίζουν ότι Απόλυτα Κακό και Απόλυτα Καλό Δεν υπάρχει. Και η λογική μου νομίζω ότι με οδηγεί να το υποστηρίξω και εγώ.

Όμως τώρα σκέφτομαι...εφόσον ο Σωκράτης αναζητούσε την Απόλυτη ουσία των ηθικών εννοιών...δεν θα πίστευε ότι μπορούμε να ορισουμε το Απολυτα κακό και το Απολυτα καλό?

Μάλλον τα έχω παίξει...

α επίσης,Θα μπορούσε κάποιος να μου δώσει ένα εμπειρικό παράδειγμα στο οποίο να φαίνεται ολοκάθαρα ότι ο άνθρωπος γίνεται 'κακός' από άγνοια??

[strella]

Δυστυχώς ή ευτυχώς οι 'λεπτομέρειες' είναι μία προσπάθεια ανάλυσης της αλήθειας από τον υποκειμενικό Νου. Επομένως, ναι... γενικά και απλά είναι τα πράγματα. Άλλωστε οι 'νόμοι' όσο ανεβαίνεις μειώνονται. Και ο μόνος που μένει στο τέλος είναι η Ανάσα, η Αγάπη, η Κατανόηση (και τα τρία το ίδιο είναι)

Σε απομπέρδεψα, εεεε;

Θα ήθελα μια μέρα να ζήσω με έναν ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΝΟΥ...
αλλά αυτά είναι μόνο λόγια
αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι...είμαστε φτιαγμένοι έτσι...με έναν υποκειμενικό νου όπως λες αλλά παρολαυτά αναζητάμε απεγνωσμένα το Απόλυτο...δλδ είμαστε καταδικασμένοι να μην το γνωρίσουμε Ποτέ??
Από την άλλη...άντε να σιγουρευτεί κανείς ότι Απόλυτο υπάρχει και δεν είναι μόνο μία ανθρώπινη έννοια και τίποτα μα τίποτα παραπάνω...

αλλά μάλλον,ίσως έχω φύγει από το θέμα?

[strella]

Και φυσικά συμφωνώ με αυτό που λέει ο Πυθαγόρας που παρέθεσε ο Αίολος!!!. Και όπως συνηθίζει να λέει η Αρέλα, ο άνθρωπος όταν είναι ανθρωποκεντρικός χάνει. Και είναι μεγάλη αλήθεια. Ας πούμε ενα παράδειγμα, το λιοντάρι, έχει αναπτύξει τέτοιες ιδιότητες στο να βρίσκει τροφή που είναι εξαιρετικές, εμείς όμως αυτές τις ιδιότητες τις ονομάζουμε ιδιότητες δολοφονικές. Το λιοντάρι όμως αναπτύσσεται και μαθαίνει να κυριαρχεί στην περιοχή του, στην αγέλη του, και να ποιάνει την λία του. Τόσο απλά. Κυριαρχεί για να γονιμοποιεί, κυνηγάει για να ζήσει, και αυτό και η αγέλη του. Έτσι απλά.

χα! ''Ετσι απλά'' ... κάποιες στιγμές τα πράγματα μου φαίνονται απλά
κάποιες άλλες όλα μοιάζουν τόσο σύνθετα!!
Γίνεται τα πράγματα να είναι απλά όταν όλα είναι σχετικά?


Αλλά αυτό ήταν κάτι πολύ γενικό που σκέφτηκα που δεν νομίζω να μας βοηθήσει πουθενά..απλά ήθελα να το γράψω....

το θεματάκι με το Απλό-Σύνθετο
Σχετικό-Απόλυτο
με τρώει σχεδόν καθημερινά.

[Mantam Froufrou]

Θα ήθελα μια μέρα να ζήσω με έναν ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΝΟΥ...
αλλά αυτά είναι μόνο λόγια
αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι...είμαστε φτιαγμένοι έτσι...με έναν υποκειμενικό νου όπως λες αλλά παρολαυτά αναζητάμε απεγνωσμένα το Απόλυτο...δλδ είμαστε καταδικασμένοι να μην το γνωρίσουμε Ποτέ??
Από την άλλη...άντε να σιγουρευτεί κανείς ότι Απόλυτο υπάρχει και δεν είναι μόνο μία ανθρώπινη έννοια και τίποτα μα τίποτα παραπάνω...

αλλά μάλλον,ίσως έχω φύγει από το θέμα?

Mην ανησυχείς, έχουμε φύγει εδώ και ώρα

Κοίτα, ο άνθρωπος διαφέρει (έτσι φαίνεται τουλα΄χιστον) από τα υπόλοιπα ζώα στο ότι προσπαθεί να πιασει το άπιαστο, και συχνά το άπιαστο του προηγούμενου αιώνα γίνεται καθημερινότητα του επόμενου. Γιατί πρέπει να κοιτάμε μόνο αυτό που μπορούμε σίγουρα να γνωρίσουμε, κι όχι αυτό που θα μπορούσαμε να γνωρίσουμε ίσως μπορεί και αν; ;) Πώς θα προχωρήσουμε μπροστά αν δεν το κάνουμε; Πώς θα έχουμε την παραμικρή ελπίδα να το γνωρίσουμε ποτέ... ΑΝ;

Ο αντικειμενικός νους μπορεί να βιωθεί και θεωρώ ότι από κάποιους βιώνεται αρκετά συχνά στη διάρκεια της ημέρας όταν βρίσκεσαι στο εδώ και το τώρα. Είναι μία αναλαμπή για τον μέσο άνθρωπο, που συνήθως συμβαίνει σε ώρες απόλυτης ηρεμίας, προσευχής ή διαλογισμού. Είναι μία στιγμή της στιγμής που ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ τα πάντα, για λίγο, ελάχιστα θυμάσαι και μετά από λίγα δευτερόλεπτα θυμάσαι μόνο αμυδρά την αίσθηση του Γνωρίζω και τίποτε άλλο... Όσο πιο συχνά το βιώνεις όμως τόσο πιο πολύ διαρκεί και τόσο πιο πολύ σε καθοδηγεί στην καθημερινότητα.

Απλός είναι ο αντικειμενικός νους, που δεν γνωρίζει τίποτα παρά την αγάπη. Σύνθετος είναι ο υποκειμενικός με τα σενάρια που φτιάχνει κάθε στιγμή, με τους φόβους και τις ανησυχίες, τα άγχη και τις συνεχείς ανικανοποίητες επιθυμίες!
Ένα καλό σημάδι για να ξέρεις πότε δρα ο αντικειμενικός νους μέσα σου είνα ιαυτό που είπες ότι μερικές φορές τα πράγματα σου φαίνονται απλά.

Έτσι νομίζω δηλαδή... Δεν ξέρω κιόλας. Έτσι τα καταλαβαίνω εγώ.

[Τάλως]

Δυστυχώς ή ευτυχώς οι 'λεπτομέρειες' είναι μία προσπάθεια ανάλυσης της αλήθειας από τον υποκειμενικό Νου. Επομένως, ναι... γενικά και απλά είναι τα πράγματα. Άλλωστε οι 'νόμοι' όσο ανεβαίνεις μειώνονται. Και ο μόνος που μένει στο τέλος είναι η Ανάσα, η Αγάπη, η Κατανόηση (και τα τρία το ίδιο είναι)

Σε απομπέρδεψα, εεεε;

χωσε χωσε αντεχω

[Mantam Froufrou]

Ανθεκτικός είναι τούτος!

[strella]

Κοίτα, ο άνθρωπος διαφέρει (έτσι φαίνεται τουλα΄χιστον) από τα υπόλοιπα ζώα στο ότι προσπαθεί να πιασει το άπιαστο, και συχνά το άπιαστο του προηγούμενου αιώνα γίνεται καθημερινότητα του επόμενου. Γιατί πρέπει να κοιτάμε μόνο αυτό που μπορούμε σίγουρα να γνωρίσουμε, κι όχι αυτό που θα μπορούσαμε να γνωρίσουμε ίσως μπορεί και αν; ;) Πώς θα προχωρήσουμε μπροστά αν δεν το κάνουμε; Πώς θα έχουμε την παραμικρή ελπίδα να το γνωρίσουμε ποτέ... ΑΝ;

Ο αντικειμενικός νους μπορεί να βιωθεί και θεωρώ ότι από κάποιους βιώνεται αρκετά συχνά στη διάρκεια της ημέρας όταν βρίσκεσαι στο εδώ και το τώρα. Είναι μία αναλαμπή για τον μέσο άνθρωπο, που συνήθως συμβαίνει σε ώρες απόλυτης ηρεμίας, προσευχής ή διαλογισμού. Είναι μία στιγμή της στιγμής που ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ τα πάντα, για λίγο, ελάχιστα θυμάσαι και μετά από λίγα δευτερόλεπτα θυμάσαι μόνο αμυδρά την αίσθηση του Γνωρίζω και τίποτε άλλο... Όσο πιο συχνά το βιώνεις όμως τόσο πιο πολύ διαρκεί και τόσο πιο πολύ σε καθοδηγεί στην καθημερινότητα.

Απλός είναι ο αντικειμενικός νους, που δεν γνωρίζει τίποτα παρά την αγάπη. Σύνθετος είναι ο υποκειμενικός με τα σενάρια που φτιάχνει κάθε στιγμή, με τους φόβους και τις ανησυχίες, τα άγχη και τις συνεχείς ανικανοποίητες επιθυμίες!
Ένα καλό σημάδι για να ξέρεις πότε δρα ο αντικειμενικός νους μέσα σου είνα ιαυτό που είπες ότι μερικές φορές τα πράγματα σου φαίνονται απλά.

Έτσι νομίζω δηλαδή... Δεν ξέρω κιόλας. Έτσι τα καταλαβαίνω εγώ.

Χα μου άρεσε έτσι όπως τα είπες!
Μπορεί να μην γνωρίζω πολύ καλά πότε λειτουργεί ο Αντικειμενικός νους μου όμως γνωρίζω πολύ καλά πότε λειτουργεί ο συνθετος,υποκειμενικός! Ξέρω ότι όταν λειτουργεί ο τελευταίος δυσκολεύομαι να πράξω αυτό που θεωρώ Καλό αυτό που μου φαίνεται Δίκαιο,Σωστό...τέτοιες στιγμές όταν οι σκέψεις γίνονται ανώριμες...

[Nikos Apomakros]

Τέτοια θέματα συζητώνται συνήθως με χαοτικό τρόπο. Κι αυτό γιατί δεν προηγείται της
συζήτησης κάποιος έστω υποτυπώδης επαναπροσδιορισμός επίμαχων όρων ώστε όλοι να
μιλούν για το ίδιο πράγμα.

Αρχικά λοιπόν το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι το: "Τι είναι Καλό και τι είναι Κακό",
ενώ ταυτόχρονα μια εύστοχη παρατήρηση-σχόλιο είναι κατά τη γνώμη μου το ότι από την στιγμή
που κάτι Ορίζεται, σαφώς και Υπάρχει άρα θα πρέπει να διευκρινήσουμε τι εννοούμε
στο ερώτημα που αναπτύσσουμε. Επειδή ακόμα και η "Ύπαρξη" παρεξηγείται ως έννοια,
οφείλω να την επαναπροσδιορίσω λέγοντας ότι στον δικό μου νου τουλάχιστον,
η Ύπαρξη έχει επίπεδα. Έτσι κάτι μπορεί να είναι Ύλη ή Κίνηση (ενέργεια) σε αυτό που
ονομάζω Πραγματικό ή Αισθητό επίπεδο, ή να είναι Ιδέα, Όνειρο, Σκέψη, Φαντασία,
Συναίσθημα κτλ στο Δυναμικό επίπεδο κ.ο.κ.


Επί της ουσίας τώρα, το Καλό και το Κακό είναι καθαρά προϊόν της ανθρώπινης Κρίσης
άρα Σύγκρισης (μητέρα όλων) και γι'αυτό, αναπόφευκτα, είναι ιδιαίτερα ρευστά, όπως
οτιδήποτε βασίζεται σε αυτήν. Μιλώντας κάπως πιο γενικά, προκειμένου να αποφευχθεί
ο τεράστιος συνειρμός που απαιτεί η συγκεκριμενοποίηση, τα Καλό/Κακό είναι ένα μίγμα
άλλων προσδιορισμών όπως:
Σωστό/Λάθος, Ωφέλιμο/Βλαβερό, Επιθυμητό/Απεχθές, Θετικό/Αρνητικό,
Δημιουργικό/Καταστροφικό, Θεμιτό/Αθέμιτο κτλ. Τα οποία είναι επίσης προϊόντα Κρίσης.

Κι όλα αυτά αλλάζουν από εποχή σε εποχή, από τόπο σε τόπο, από κοινωνία σε κοινωνία
κι από λίγο ως ιδιαίτερα. Όσο κι αν αλλάζουν όμως, ο στόχος τους είναι πάντα ο ίδιος.
Η επιβίωση των κοινωνιών που υιοθετούν τις έννοιες τους και η καλύτερη το δυνατόν
λειτουργία κι απόδοσή τους, όπως τις αντιλαμβάνονται τα ίδια της τα μέλη και ειδικά
αυτά που έχουνε λειτουργικούς/κρίσιμους ρόλους ή τουλάχιστον η πλειοψηφία.

Στο Πραγματικό/Αισθητό επίπεδο λοιπόν, Καλό ή Κακό δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όμως
στο δυναμικό επίπεδο αφού είναι μια ακόμη δημιουργία του ανθρώπινου νου. Θεμιτή
και μάλλον απαραίτητη... όπως αποδείχτηκε, αφού με βάση αυτά χτίστηκαν συνειδήσεις
και συμπεριφορές που επέτρεψαν στον άνθρωπο να ομαδοποιηθεί κι εξελιχθεί(;).
Αν κάποιος θεωρεί ότι Καλό και Κακό είναι σταθερές κι αμετάβλητες έννοιες κατά τη
γνώμη μου κάνει λάθος. Πόσο μάλλον αν νομίζει ότι κρύβεται κάτι πίσω τους... πέρα
από τον ανθρώπινο "αγγελικά δαιμόνιο" νου.