Ιδεογραφήματα

ΕΚ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ (απ'τον παλιό μας ιστότοπο)

ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ Σ'ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ...

PostPosted: Fri Jul 07, 2006 5:36 pm



Σαν σήμερα έχασα ένα λεβέντη θειο, στα 90 του, πλήρης ημερών θα πείτε...μα ήταν ΝΕΟΣ θα σας πω... Και τι μας νοιάζει εμάς ρε Βίκυ θα μου πείτε, για κάποιον που δε γνωρίσαμε ποτέ..πώς και γιατί να τον μνημονεύσουμε εδώ? Μα θα "γνωρίσετε" εδώ, ένα σπουδαίο κομμάτι του ανδρός θα πω...και θα τον αγαπήσετε κι εσείς...ίσως όχι με τον τρόπο τον δικό μου, μα θα τον αγαπήσετε σας λέω...

Γεννήθηκε το 1907 μια παγωμένη νύχτα του Φλεβάρη, και έφυγε 13 του Απρίλη του 1997, που ήταν παραδόξως κρύα και συννεφιασμένη... Ορφάνεψε 7 χρονών...Ουσιαστικά πορευτηκε και πάλεψε μονάχος του να στήσει τη ζωή του...Στην πορεία παντρεύτηκε την αδερφή του πατέρα μου κι έτσι είχα την ευλογία να τον γνωρισω κι εγώ... 50 και κάτι χρονών εκείνος όταν γεννήθηκα εγώ, αλλά τόσο ΝΕΟΣ που δεν το κατάλαβα ποτέ μου... 'Εζησε μια ζωή πραγματικά γεμάτη με μύριες εμπειρίες, βιώματα, δοκιμασίες στις καταγραφές του...
Μια απ'αυτές ήταν όταν πολέμησε στα βουνά των συνόρων μας στο βορρά...

Δε θα πω άλλα για τον άνθρωπο αυτό που αγάπησα πολύ. Θ'αφήσω να μιλήσει ένα απόσπασμα απ'το ημερολόγιό του, που το'γραφε μέσα στις φωτιές του πολέμου, όταν ξαπόσταινε για λίγο είτε σε οχυρά είτε σε πόλεις... Αυτή η καταγραφή του έγινε στη Θεσσαλονίκη, στις 18 του Απρίλη του 1941... ΄Διάλεξα αυτήν γιατί είναι κοντά στο Πάσχα, όπως κι εμείς τώρα... Δίπλα απ'την καταγραφή του κολλημένο με σελοτέηπ κρατώ ακόμα, το λουλουδάκι που υπάρχει ακόμα εκεί αποξηραμένο σήμερα πια, από εκείνον τον επιτάφειο...

Θα το αντιγράψω ΑΚΡΙΒΩΣ όπως το έγραψε, με καθαρευουσιάνικες εκφορές της τότε εποχής...


Σ'αυτό το σημείο υπάρχει επικολλημένο στο ημερολόγιό του, ένα λουλουδάκι από τον Επιτάφειο από κάποια εκκλησιά της Θεσσαλονίκης, το 1941...




Σήμερα Μεγάλη Παρασκευή, πηγαίνομεν το πρωί στην αποκαθήλωσι και προσκυνούμεν τον εσταυρωμένον που παρ'όλην την θυσίαν του για μας, δυστυχώς ακόμα δεν μπορέσαμε να τον νοιώσουμε και εξακολουθούμε και την ημέραν αυτήν ακόμη, να σκοτώνη ο ένας τον άλλον.

Το βράδυ και κατά την ώρα που παρακολουθούσα την μεταφοράν του επιταφείου, η οποία έγινε εντός της εκκλησίας, βλέπω μια δεσποινίδα να με πλησιάζει, και πριν προφθάσω να καταλάβω τι ήθελε, μου έβαλε στο χέρι μου ένα τάληρο, κι έκλεισε σφιχτά την παλάμην μου. Καθώς είμεθα κουρασμένοι και κακοντυμένοι, μας γνωρίζουν πως είμεθα στρατιώται του μετώπου και μας ελυπούντο. Η προσφορά της αυτή με συνεκίνησε τόσο πολύ, που τα μάτια μου βούρκωσαν από δάκρυα...

Σήμερα, διά μέσου του Ερυθρού Σταυρού ειδοποιήσαμεν τους δικούς μας ότι ευρισκόμεθα εν τη ζωή...

Από χθες το βράδυ μας πήρε μια κυρία να κοιμηθούμε σπίτι της, όπου είχε ακόμη άλλους εξ στρατιώτες. Η καλοσύνη της κυρίας αυτής δεν περιγράφεται. 'Εκανε το παν για να μας περιποιηθεί, το βράδυ μας έδωσε εσώρουχα να αλλάξωμεν και σήμερα το πρωί μας έλουσε και μας έπλυνε τα λασπωμένα ρούχα μας. Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος με ανθρώπινα αισθήματα και καρδιά μεγάλη. Μακαρίζουμε την τυχην μας που απλώσαμε το σώμα σ'ένα στρώμα μαλακό, που φάγαμε ζεστό φαγητό, που πλύναμε πρόσωπο και σώμα και μαλλιά.

Ο Πόλεμος εξακολουθεί και οι δικοί μας με τους Εγγλέζους ανθίστανται καλά και εμένα τα λεπτά μου τελειώνουν. Ευτυχώς που σε κάοιο σχολείο μας δίδουν κάπου λίγο σισίτιο και προπαντός λίγο ψωμάκι από εράνους που κάνουν αι γυναίκες.
Μας τρώει όμως η αγωνία της αύριον και δεν γνωρίζομεν πόσο θα κρατήσει αυτή η κατάστασις ακόμη.-



------------------------------------------

Μου άφησε πολλά αυτός ο άνθρωπος. Μου άφησε αγάπη, αμέτρητες υπέροχες στιγμές κοντά του σαν παιδούλα- που με λάτρευε σαν παιδί του μην έχοντας παιδιά δικά του. Μου άφησε αρχές, διδάγματα, σκέψεις, ιδέες...μου άφησε χαρές πολλές...μου άφησε και ένα σπιτάκι στον Κάλαμο, ασήμαντο για μένα ως περιουσιακό στοιχείο γιατί ποτέ δεν υπολόγιζα το χρήμα σε ανθρώπινες σχέσεις, αλλά ΠΟΛΥ σημαντικό γιατί εκεί έζησα αλησμόνητες στιγμές μ'εκείνον και τη θεια μου, σε μια εποχή αθωότητας και ξεγνοιασιάς για μένα όταν ήρθα για 2 χρόνια στην Ελλάδα. Μέσα στα πολλά που μου άφησε, πολλά που δεν αποτιμώνται, είναι κι αυτό το ημερολόγιο, Ο,ΤΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ μου έχει μείνει από εκείνον...

'Ισως (αν το θελήσετε), να γράφω κατά καιρούς αποσπάσματα απ'το συναρπαστικό αυτό ημερολόγιό του. Σίγουρα θα γράψω στην εθνική μας εορτη της 28ης Οκτωβρίου. Εκεί δεν θα τιμώ μόνο τον ίδιο, αλλά και την ΕΛΛΑΔΑ μας, για την οποία πολέμησε με πάθος, πείσμα, απίστευτες αντοχές κι ελάχιστο ρουχισμό, εφόδια και όπλα.

PostPosted: Fri Jul 07, 2006 5:39 pm

O χρήστης XRHSTOS_HELLAS έγραψε:

>>>Συγκινητικό. Ήρωας ο θείος σου! Όποτε μπορείς να μεταφέρεις εδώ αποσπάσματα από το ημερολόγιό του,με ιστορικές στιγμές. Είναι πολύ ενδιαφέρων!


========

O χρήστης _ANDROMEDA_2012 έγραψε:


>>Καταρχήν Αρέλα μου κουράγιο....Σε πονάει γνωρίζω όπως και το ότι σε κάνει περήφανη που είχες θείο έναν τέτοιο άνθρωπο προσωποποίηση της ευαισθησίας και της καλοσύνης που είχε...
>>Παρ'λα αυτά στα χέρια σου κρατάς έναν μικρό θυσαυρό.
>>Το να έχει κανείς στοιχεία απο τον πόλεμο του 40 είναι θα έλεγα δυσεύρετο...
>>Θα χαρώ πολύ να μας βάζεις κομμάτια απο το ημερολόγιο του.
>>Και να σε σίγουρη πως θα τα κρατήσω και θα τα φυλάξω σαν κάτι πολύτιμο...
>>Γιατί αυτά τα παληκάρια τότε περάσανε πολές φάσεις τις ζωής τους δύσκολα και είχαν μάθει να αγαπάνε να τιμάνε και να πολεμάνε σαν γνήσια ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ...
>>Να ζήσεις κι εσύ είς διπλούν τα χρόνια του θείου σου.
>>Να ζήσεις να τον θυμάσαι Αρέλα Smile


Και να προσθέσω και κάτι ακόμη εδώ επειδή με συγκίνησε ειλικρινά αυτός ο άνθρωπος κι επειδή είναι θείος σου Αρέλα κι
>όχι κάποιος άγνωστος στρατιώτης,λέω να του αφιερώσουμε μία ενότητα με αποσπάσματα απο τον πόλεμο για να μαθαίνουμε και οι μικρότεροι αλλα και με σημεία της ζωής του βλέποντας το ημερολόγιό του...
>Ειλικρινά ήταν υπέροχος άνθρωπος και είναι γιατί εσύ θα καταφέρεις μέσα απο τις σελίδες του ημερολόγιου του να τον ζωντανέψεις και να θυμηθείς παλιές καλές στιμές και μείς να τον καμαρώνουμε και να θυμόμαστε....πως κάποτε...υπήρξαν ΠΑΛΗΚΆΡΙΑ!!!!


=======

Απ: Απ: Απ: Απ: ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟ Σ'ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ.... από Arela
Ημ/νία 13-04-2006
Ώρα 12:23

Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά...όσους απαντήσαε μέχρι στιγμής...
θα υποκλιθώ στο μέγεθος ψυχής σου Ανδρομέδα (και του Χρήστου που το ίδιο μου είπε στο κανάλι ζωντανά), για τη σκέψη σου να γίνει τέτοια ενότητα...
Θα την κάνω γιατί πραγματικά θέλω να τον μοιραστώ μαζί σας...
Το ημερολόγιο άρχισε να το γράφει παίρνοντας φανταράκι το τρένο για τον πόλεμο... και σταμάτησε όταν τελείωνε αυτή η διαδρομή του...
Διαβάζοντάς το συγκλονίστηκα...
Του έγραψα ένα "γράμμα" τότε που το πρωτοδιάβασα, γύρω στα 25 μου.΄..
Θα μπει κι εκείνο στην ενότητα γιατί πρώτα απ'όλα νιώθω την ανάγκη να εκφράσω ό,τι του είπα και ένιωθα από βάθους καρδιάς.

Θέλω όποτε επισκέπτεστε αυτή την ενότητα, να μη διστάζετε, ν'αφήνετε σχόλιά σας. 'Ολοι... Ξέρω πως θα τον αγαπήσετε ακόμα πιο πολύ.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ειλικρινά κι από βάθους καρδίας.

Βίκυ


---



=====

ΑρΕλα
Διαχειριστής (Administrator)

PostPosted: Fri Jul 07, 2006 5:46 pm

Από Arela στις 13/4/2006 13:45


Παραθέτω και συνομιλία μου στο κανάλι με την ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ, μόνο για ένα λόγο: Για να καταδείξω το σεβασμό και την ψυχή που διαθέτουν κάποια παιδιά, πώς ξέρουν να τιμουν αληθινές αξίες αλλά και για να δώσω την σαφή θέση μου γι'αυτήν την ενότητα:)

===========================================

<Arela> και καλορίζικη η νέα μας ενότητα που ελπίζω να σας συγκλονίσει όσο εμένα
<Arela> http://clubs.pathfinder.gr/IDEOGRAFHMATA/499730?
<Arela> εδώ
<_ANDROMEDA_> οκ
<Arela>
<_XRHSTOS_>
<_ANDROMEDA_> αρελα
<Arela> ναι
<_ANDROMEDA_> kati ;allo elega egv
<_ANDROMEDA_> ωχ
<Arela> ?
<_ANDROMEDA_> κατι αλλο ελεγα εγω
_ANDROMEDA_> να κανεις ενοτητα αποκλειστικα για τον θειο σου...να μην ειναι μπερδεμενος αναμεσα σε μας...αλλα να ξεχωριζει ακι ανετα να διαβαζουμε μονο αποσπασματα απο το ημερολογιο του
<Arela> έπρεπε να την ανοίξω έτσι:)
<_ANDROMEDA_> και στα μηνυματα να το αφησεις ετσι να γραφουμε τις εντυπωσεις μας!
<Arela> Οσοι μιλήσατε επρεπε να μπείτε μέσα.
<Arela> τον τιμήσατε.
<_ANDROMEDA_> οχι οχι αρελα...
<Arela> τα μηνύματα θα "θαφτούν" με τη ροή
<Arela> θα πάνε πίσω...
<_ANDROMEDA_> μονο δικη του σελιδα την οποια θα του ανηκει...
<Arela> δεν πειράζει Μαράκι μου
<_ANDROMEDA_>
<Arela> δεν τον μειώνουν τα σχόλιά σας, ΤΟΝ ΤΙΜΟΥΝ
<_ANDROMEDA_> να τις βαλεις και χρωματα
<Arela> δική του θα'ναι η σελίδα
<_ANDROMEDA_> και το τριανταφυλλο που ειχε,,
Arela> δεν ξέρω απ'αυτά
<_ANDROMEDA_>
<Arela> θέλω να γράφετε ελεύθερα μέσα
<Arela> κάθε φορά που θα βλέπετε ένα απόσπασμα
<Arela> ΞΕΡΩ
<_ANDROMEDA_> τέλος παντων!
<Arela> ότι θα παθαίνετε πλάκα
<Arela> όπως πάθαινα και παθαίνω κι εγώ
<Arela> θέλω να νιωθετε ελευθεροι
<Arela> να γράφετε εκει μέσα
<Arela> ΑΥΤΟ είναι σπονδή γι'αυτόν
<Arela> όχι μια ξερή καταγραφή
<Arela> Θέλω να'ναι ζωντανό
<Arela> ΚΙ ΕΣΕΙΣ θα το κάνετε ζωντανό

------------------------------------------

Και θέλω να του "μιλάτε" εδώ ναι, γιατί έτσι θα είναι ζωντανός πάντα ο αγαπημένος μου Μιμάκος:)

Σας ευχαριστώ και πάλι


========


O χρήστης boukitsa1 έγραψε: (Σ'αυτό το φόρουμ, το μέλος Νέμεσις)




>Ρίγος και συγκίνηση μου έφερες με το απόσπασμα αυτό Αρέλα, ουδέποτε δεν θα μπορέσουμε να νιώσουμε την φρίκη του πολέμου που ο θείος σου πέρασε όπως και πολλοί άλλοι Έλληνες συμπατριώτες μας. Ανεκτίμητος θησαυρός στα χέρια σου αυτό το ημερολόγιο ανεκτίμητη όμως πάνω από όλα είναι η παλικαριά του θείου σου στους δύσκολους αυτούς καιρούς να καταφέρει να γράψει όσα έγραψε. Θα ήθελα πάρα πολύ να μας γράψεις και άλλα αποσπάσματα, αυτά θα μιλήσουν περισσότερο στις ψυχές και στις καρδιές μας από την άψυχη ιστορία που μαθαίνουμε στα σχολεία. Να είσαι περίφανη για την θείο που είχες και να ξέρεις ότι όχι μόνο θα ζει για πάντα στη καρδιά σου αλλά θα σε προσέχει απο εκεί πάνω ψηλά.
>
>Μπράβο και ευχαριστώ στον θείο σου που πολέμησε για να μπορούμε όλοι εμείς τώρα να γευόμαστε την ελευθερία μας και μπράβο και ευχαριστώ σε όλους τους Έλληνες που πολέμησαν τότε


==========

Απ: Απ: Απ: Απ: Απ: Απ: ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟ Σ'ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ.... από Arela
Ημ/νία 13-04-2006
Ώρα 13:07

Γλυκιά μου Μπουκίτσα, Ελενάκι μου, ήδη φτιάχτηκε ενότητα, ( http://clubs.pathfinder.gr/IDEOGRAFHMATA/499730? ) όπου θα μπορείτε να τον επισκέπτεστε, να του "μιλάτε", να παίρνετε πράγματα απ'αυτόν...Να μεταφέρεστε σ'εκείνες τις μέρες του '40... Πιστεύω ότι θα ζωντανέψει στα μάτια και την ψυχή σας, πιστεύω πως θα γίνει και δικός σας άνθρωπος...
Για μένα δεν ήταν απλά θείος...'Ηταν δεύτερος ΠΑΤΕΡΑΣ. Πραγματικά.
Σ'ευχαριστώ κι εσένα κι όλους όσους πλησιάσατε αυτό που κουβαλάει η ψυχή μου για εκείνον:)

--
Σύντομα θ'αρχίσω να ανεβάζω τις καταγραφές του...
Ξεκίνησα λίγο ανορθόδοξα και όχι στη χρονολογική σειρά που άνοιξε τις καταγραφές, λόγω εποχής. Εδώ θ'αρχίσω απ'την αρχή, και θα σταματήσω μόνο όταν τελειώσουν όλες. Κάθε μέρα εγγραφής του κι από ένα ποστ. Μετά και την τελευταία του καταγραφή σ'εκείνο το ημερολόγιο, θα "κλείσω" με το γράμμα που του έδωσα στο χέρι, τότε που από συγκίνηση δεν μπορούσα να του πω όλα όσα ένιωθα προφορικά, και κατέφυγα (ως γραφόμουτρο που είμαι) στη γραφή...

Αναμείνατε... Σας υπόσχομαι ένα φοβερό και συγκλονιστικό ταξίδι που θα σας πάει στα βουνά του βορρά μας, όταν τα φανταράκια του 41, έδιναν σώμα, ψυχή και αίμα για την Ελλάδα μας...

Και πάλι σας παροτρύνω, σας παρακαλώ, να καταθέτετε Ο,ΤΙ νιωθετε την ανάγκη να εκφράσετε μετά από κάθε ποστ που θα διαβάζετε...
Θα είναι σαν να του μιλάτε... θα είναι σαν να'ναι πραγματικά ζωντανός και για σας, όπως είναι για μένα.

Να'στε καλά, αγαπημένοι μου φίλοι.

Βίκυ


-===========

Απ: Απ: Απ: Απ: Απ: Απ: ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟ Σ'ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ.... από Sebastian_B
Ημ/νία 13-04-2006
Ώρα 17:48

Με τα λιγα που εγραψες για τον θειο σου,καταλαβα οτι ηταν ενας αξιοπρεπης ανθρωπος,με ευγενεια και ιδανικα,ενας ανθρωπος οπως και τοσοι
αλλοι της εποχης του που παραλληλα με τον αγωνα για την επιβιωση,εδιναν και εναν αλλον αγωνα,αυτον για την πατριδα.Εγω αυτους τους αποκαλω ΑΝΔΡΕΣ ΜΕ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ.Δεν ξερω μονο αν "εφυγε",ικανοποιημενος απο τον αγωνα που εκανε η πικραμενος.Το λεω αυτο γιατι κατι
δικοι μου,οι οποιοι ειχαν τα ιδια ιδανικα και εκαναν αναλογους αγωνες "εφυγαν"με μια πικρα ζωγραφισμενη στα προσωπα τους.Αναμενω με ενδιαφερον την συνεχεια.


=======

Από Arela στις 13/4/2006 18:04

Σέβο μου, εκείνος φεύγοντας δεν ένιωσε πως έφευγε πλήρης ημερών, γιατί ποτέ δε γέρασε στην ουσία...ένα απ'τα τελευταία που ψιθύρισε ήταν "γιατί τόσο νωρίς?"...
'Εφυγε όμως πλήρης αισθημάτων, εμπειριών και επιγνώσεων..
Δεν μεμψιμοιρούσε, ούτε μέτρησε ποτέ τι έδωσε σε σχέση με το τι πήρε Πικραμένος δεν έφυγε. Μ'ένα χαμόγελο αμυδρό να χαράζει στα χείλη του, και με βαθιά αγάπη στα μάτια του που είχαν γκριζάρει απ'το ηπατικό κώμα στο οποίο έπεφτε περισσότερο απ'όσο ήταν ξύπνιος στο τέλος... Θέλω να πιστεύω πως στην τελευταία του αναλαμπή, που ξύπνησε για λίγο πριν μου φύγει (παρά τις αντίθετες προβλέψεις των γιατρών), όταν μου είπε "σ'αγάπησα σαν παιδί μου να το θυμάσαι... Σας αγαπάω όλους, φεύγω ευτυχισμένος...", εννοούσε ότι φεύγει για το παραπέρα ταξίδι του, με ΓΕΜΑΤΟ το δισάκι του απ'όσα αποκόμισε σε τούτο τον πλανήτη...
Μην ξεχνάς ότι έζησε (θυμάται να διαβάζει) την επανάσταση των Μπολσεβίκων, τον Α' παγκόσμιο, τον Δεύτερο, είδε την πτώση του Τείχους του Βερολίνου... Είδε πολλά, βίωσε πολλά, επεξεργάστηκε αυτά που προσέλαβε...και αυτός που ζούσα εγώ στο τέλος ήταν ένας σοφός, υπέροχος, υπερήλιξ-ΝΕΟΣ παλήκαρος, και αρχοντάντρας:)

==========

Μεταφέρω και το ποστ του 'Εντι μας, όπως τοποθετήθηκε έξω στο νήμα, και καταθέτω την απάντησή μου σ'εκείνον εδώ:
-----------------------


Βικυ, το ημερολογιο του θειου σου μου εφεραν δακρυα στα ματια μου λογω του πως και τι εγραψε στο ημερολογιο του. Και τα δακρυα αυτα αυξηθηκαν οταν σκεφτηκα οτι μαζι με τον Μιμακο, 3 αλλα παλληκαρια που ηξερα πολυ καλα, ο Ζοζεφ και ο Σπυρακης κι ο Νικολακης πολεμησαν στην Αλβανια.



Ο Ζοζεφ ειναι ο πατερας μου που εφυγε κι εκεινος το 1997. Ο Σπυρακης ηταν αδελφος της μητερας μου, κι εφυγε το 1974. Κι οι δυο γενημμενοι το 1915. Ο Νικολακης κι αυτος θειος. Γεννηθηκε το 1910.



Συγκινηθηκα διοτι θυμηθηκα τις στρατιωτικες επιστολικες καρτες και γραμματα γραμμενα με μολυβι τις οποιες αντηλλασαν γιος(Ζοζεφ) και μανα και τις οποιες εχω στην κατοχη μου, αλλα - φευ- σε μια θυριδα στην αμερικη. Σ'αυτη την αλληλογραφια διαφαινονται οι κακουχιες, οι αγωνες, ο ποθος για τελικη νικη, η αγαπη για την πατριδα, η ενθαρρυνση του γιου στην μανα να ειναι γνησια ελληνιδα και να τον περιμενη να γυριση νικητης και τους χαιρετισμους απο και προς τον Σπυρακη, που ο ιδιος δεν ηξερε να γραφη τοτε. Καποτε ειχα εκθεσει αυτες τις καρτες και τα γραμματα στην Νεα Υορκη, στις 28 Οκτωβρη καποιας χρονιας σε μια εκδηλωση που εκανε ενας ομογενειακος πολιτιστικος οργανισμος. Μου ζητησαν να τα δωρησω αλλα αρνηθηκα διοτι μου ειναι πολυ προσφιλη και πολυτιμα.



Ο Σπυρακης την εβγαλε σχετικα καλα επειδη ηταν μαγειρας του λοχου. Ο Νικολακης ηταν πρωτη γραμμη. Αντρακλας, ψωμωμενος, γενναιος. Μονο μια σφαιρα ξυστα εφαγε.



Μετα την συνθηκολογηση ο Ζοζεφ πηγε να δουλεψη παλι στην εταιρεια υδατων. Ο Σπυρακης πηγε να δουλεψη μαγειρας στο γερμανοκρατουμενο ξενοδοχειο Μεγαλη Βρεττανια. Ο Νικολακης εκανε δουλιες του ποδαριου για να ζηση. Αλλα και τα τρια παλληκαρια ησαν στην αντισταση. Ο Ζοζεφ εδινε υλικα στην αντισταση. Ο Σπυρακης εκλεβε υλικα και φαγητα και ειδη πρωτης αναγκης, φαρμακευτικα και τα εστελνε στην αντισταση. Ο Νικολακης εκλεβε ρεζερβες, βενζινη και αλλα ειδη και τα εστελνε στην αντισταση αργοτερα ειδικευτηκε στις ανατυναξεις.



Ο Σπυρακης και ο Νικολακης επιαστηκαν απο τους Ναζι και ανακριθηκαν, βασανισθηκαν για να προδωσουν την αντιστασηαλλα το στομα τους το ειχαν σφραγισει.



Ολα που εσχετιζοντο με αυτην την μαυρη περιοδο στην ιστορια της πατριδας τα ειχαν θαψει μεσα τους αλλα βγαινανε στην επιφανεια οταν καθοντουσαν κι οι τρεις μαζι και πινανε ρετσινα με μεζε κεφαλοτυρι σε λαδοχαρτο.



Λιγο απο το αιμα αυτων των ανθρωπων κυλλαει και στις δικες μου φλεβες και γι αυτο νιωθω περηφανος που ειμαι ελληνας και τους γνωρισα και επαιξαν μεγαλο ρολο στην ανατροφη μου και μεγαλωμα.



Βικυ, σε παρακαλω μην ενταξεις το μυνημα αυτο στην ενωτητα "Το Ημερολογιο Ενος Ηρωα" που εφτιαξες για τον Μιμακο. Εκεινη την ενωτητα - ας την ολοδικη του. Απλα ανεφερα τι αισθανθηκα οταν διαβασα για τον Μιμακο σου. Εσυ Μιμακο... Εγω Σπυρακη... Δευτεροι πατερες; Για μενα ναι.



Δυο λεξουλες ξεκινησα να γραψω... αλλα με συνεπηραν η συγκινηση, οι αναμνησεις και η ευλαβεια για τους ανωνυμους/επωνυμους ηρωες και εγραψα κατεβατο.



Παιδια της Ελλαδος Παιδια.. Μιμακος, Ζοζεφ, Σπυρακης, Νικολακης 4 απο τα της Τιμημενης Ελλαδος Γενναια Παιδια. Και τοσα αλλα παιδια. Αλλα που γυρισαν κι αλλα που εμειναν εκει που τα καλεσε το καθηκον και η αγαπη για την πατριδα. Αντρες και γυναικες. Ευγε σας.



Εντυ


-----------
Κι η απάντησή μου:

Τι να πω 'Εντι μου? Είσαι υπέροχος με τεράστια καρδιά κι όσα κατέθεσες εδώ, είναι άλλο ένα δείγμα της ευγενικής και μεγάλης ψυχής σου. Δε θα σε σχολιάσω άλλο, δεν χρειάζεται. ΤΑ ΛΕΣ ΟΛΑ ΕΣΥ φίλε μου. Μόνο μια υπόσχεση δίνω και σ'εσένα... Στην πορεία, όταν θ'αρχίσω να ανεβάζω μία μια τις καταγραφές του, θα "γνωρίσεις" κι αυτόν, θα τον αγαπήσεις, και μαζί μ'αυτόν θα ξαναδείς μπροστά σου και τον Ζοζεφ, και τον Σπυρακη, και τον Νικολακη, όλα υπέροχα παιδιά της Ελλάδας μας, ΟΛΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΜΑΣ για τους οποίους καμαρώνουμε, κι υποκλινόμαστε με σεβασμό:) Παιδιά της ίδιας γενιάς, που έδωσαν κάτι παραπάνω απ'ό,τι όλοι εμείς γι'αυτόν τον τόπο. Πέρα από αγάπη και ψυχή, έδωσαν ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΑΚΤΕΟΥ τη ζωή τους προσφορά, το αίμα τους θυσία!

Να'σαι καλά υπέροχε ΄φίλε μου:!

Βίκυ


=======


από Kaveiros_1
Ημ/νία 14-04-2006
Ώρα 10:29


Tρυφερό και διδακτικό. Απορώ αν στις μέρες μας υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που μπορούν να εκφράσουν με τόση καλοσύνη ένα ευχαριστώ. Και μέσα στις δυσκολίες των ημερών μου θυμισες και τον παππού μου τον Γιώργη που πολέμησε στην Αλβανία... Τελικά νομίζω δεν υπάρχουν τόσο καθαροί άνθρωποι σήμερα...τόσο αγνοί.

-- O χρήστης amazon17 έγραψε:>
Πολύ όμορφο Αρέλα, πολύ τρυφερό!!!


=======

O χρήστης aelius_maximus έγραψε:
>Εγώ φιλενάδα μου νοιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω εσένα που
>μοιράστηκες μαζί μας αυτό το πολύτιμο προσωπικό ενθύμιο. Αυτή είναι
>η προσωπική σου κληρονομία, αλλά πέρα από οτιδήποτε δικό σου, αυτή
>εδώ είναι η κληρονομιά όλων μας, γραμμένη με γράμματα κόκκινα, από
>ΕΛΛΗΝΕΣ χωρίς όνομα που σε αντίσταση της σύγχρονης παρακμής μας, θα
>φωτίζουν το μέλλον μας.
>

>

>Σ' ευχαριστώ θερμά
>

======

από Arela
Ημ/νία 15-04-2006
Ώρα 18:56


Εγώ θα σ'ευχαριστήσω Χρήστο, γιατί είπες κάτι απολυτως σωστό και καίριο εδώ. 'Οτι πέραν του πολύτιμου και προσωπικου του χειρόγραφου του που φυλάω ως κόρην οφθαλμού, αυτό το πράγμα ανήκει σε όλους εμάς, αφού σ'ένα κοινό μας σημείο αναφοράς- ζωτικής φύσης (την Ελλάδα) είμαστε όλοι ΑΔΕΡΦΙΑ. Γιάυτό και θα αρχισω να ανεβάζω με ευλάβεια αν θες, μία μία τις καταγραφές του, με τη σειρά που τις έβαλε, απ'τη στιγμή που έφυγε για τον πόλεμο, μέχρι τη μέρα που γύρισε πίσω κι έγινε απλός πολίτης πάλι... Τότε σταμάτησε και να γράφει. Και επειδή κάποιοι φίλοι μπορεί να ξεχνούν να επισκέφτονται συχνά τον δικό του τόπο που του φτιάξαμε εδώ, τα αποσπάσματα θα ανεβαίνουν ΚΑΙ σ'αυτό το νήμα κάθε φορά που θα τα βάζω, για να τα βλέπουν όλοι στα καθημερινά μηνύματα ροής. Ξέρω πως ίσως θα'πρεπε να'ναι κάθε μέρα 28η Οκτωβρίου για να διαβάζονται αυτά μέσα στο κλίμα της επεττείου, αλλά δεν έχει σημασία. Κάθε φορά που θ'ανεβαίνει κάποια καταχώρησή του, εμείς θα πηγαίνουμε νοερά εκεί πίσω στο 40, κι ας μην έχουμε εθνική επέτειο. Οι επέτειοι είναι γι'αυτά που πέθαναν και μνημονεύουμε. Η συχνές αναφορές μέσα στην καθημερινότητά μας, είναι γι'αυτά που πάντα μένουν ζωντανά. Ξέρω πως σ'αυτό το συγκεκριμένο ταξίδι εδώ, θα νιώσετε κι εσείς να ζωντανεύει μπροστά σας, και μέσα σας ένα κομμάτι απ'το έπος του 40... Ξέρω πως θα βρείτε μοναδικό ετούτο το ταξίδι.... Ζήστε το λοιπόν, κι ας γίνει εφαλτήριο για μεγαλύτερη σύμπνοια, ομόνοια, ενότητα και λόγος για στενότερους φιλικούς δεσμούς ανάμεσά μας.

Αναμείνατε λοιπόν σε λίγο, την πρώτη του καταχώρηση...


από Arela
Ημ/νία 15-04-2006
Ώρα 18:56


Εγώ θα σ'ευχαριστήσω Χρήστο, γιατί είπες κάτι απολυτως σωστό και καίριο εδώ. 'Οτι πέραν του πολύτιμου και προσωπικου του χειρόγραφου του που φυλάω ως κόρην οφθαλμού, αυτό το πράγμα ανήκει σε όλους εμάς, αφού σ'ένα κοινό μας σημείο αναφοράς- ζωτικής φύσης (την Ελλάδα) είμαστε όλοι ΑΔΕΡΦΙΑ. Γιάυτό και θα αρχισω να ανεβάζω με ευλάβεια αν θες, μία μία τις καταγραφές του, με τη σειρά που τις έβαλε, απ'τη στιγμή που έφυγε για τον πόλεμο, μέχρι τη μέρα που γύρισε πίσω κι έγινε απλός πολίτης πάλι... Τότε σταμάτησε και να γράφει. Και επειδή κάποιοι φίλοι μπορεί να ξεχνούν να επισκέφτονται συχνά τον δικό του τόπο που του φτιάξαμε εδώ, τα αποσπάσματα θα ανεβαίνουν ΚΑΙ σ'αυτό το νήμα κάθε φορά που θα τα βάζω, για να τα βλέπουν όλοι στα καθημερινά μηνύματα ροής. Ξέρω πως ίσως θα'πρεπε να'ναι κάθε μέρα 28η Οκτωβρίου για να διαβάζονται αυτά μέσα στο κλίμα της επεττείου, αλλά δεν έχει σημασία. Κάθε φορά που θ'ανεβαίνει κάποια καταχώρησή του, εμείς θα πηγαίνουμε νοερά εκεί πίσω στο 40, κι ας μην έχουμε εθνική επέτειο. Οι επέτειοι είναι γι'αυτά που πέθαναν και μνημονεύουμε. Η συχνές αναφορές μέσα στην καθημερινότητά μας, είναι γι'αυτά που πάντα μένουν ζωντανά. Ξέρω πως σ'αυτό το συγκεκριμένο ταξίδι εδώ, θα νιώσετε κι εσείς να ζωντανεύει μπροστά σας, και μέσα σας ένα κομμάτι απ'το έπος του 40... Ξέρω πως θα βρείτε μοναδικό ετούτο το ταξίδι.... Ζήστε το λοιπόν, κι ας γίνει εφαλτήριο για μεγαλύτερη σύμπνοια, ομόνοια, ενότητα και λόγος για στενότερους φιλικούς δεσμούς ανάμεσά μας.

Αναμείνατε λοιπόν σε λίγο, την πρώτη του καταχώρηση...



.

PostPosted: Tue Dec 19, 2006 5:35 pm

Δεν είμαι σίγουρη αν εδώ είναι το κατάλληλο μέρος να απαντήσω , αλλά αν έχω κάνει κανένα λάθος μετέφερε το ποστ μου

Όπως σου είπα, θεωρώ όλη αυτήν την ενότητα από τα πιο αξιόλογα πράγματα που έχω δεί σε ελληνικό forum γιατί τιμάει ένα άτομο με το οποίο είχες έναν τόσο ιδιαίτερο δεσμό και σήμαινε και τόσα πολλά για σένα, αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Είναι και το ότι μεταφέρωντας εδώ το ημερολόγιό του , με δικιά σου πρωτοβουλία θέλησες να ζήσεις μέσα από τα μάτια του και τα γραπτά του, αυτά που περνούσε, τις αγωνίες του, τους φόβους του και τις προσπάθειες του..

Τυχαίνει να έχω ζήσει μια παρόμοια κατάσταση, με έναν δικό μου θείο τον οποίο έχασα, (σε μικρή σχετικά ηλικία και με άσχημο τρόπο ), και με έχει επηρεάσει πάρα πολύ. Θα στα εξηγήσω από κοντά Arela μου και θα διαπιστώσεις και η ίδια πόσο με έχει επηρεάσει.
Πάντως σε νοιώθω απόλυτα.
Αργκ, την ξεχώρισα αυτή την ενότητα, ένα σου λέω, να περιμένεις εξελίξεις

ΑρΕλα
Διαχειριστής (Administrator)

PostPosted: Wed Dec 20, 2006 12:00 pm

Kατ'αρχάς Βίκυ μου, πολύ καλά τοποθετήθηκε εδώ το ποστ σου. Μπορείς να του "μιλάς" και στο ίδιο το νήμα με τις καταχωρήσεις του αν θες, ή στο άλλο που έχω τη φωτο του. ΟΠΟΥ ΘΕΣ! Ο τόπος του είναι και δικός σας, και θέλω να τον αντιμετωπίζετε και ως ζώντα και υπαρκτό πρόσωπο, και ως απλό λιτό κι απέριττο όπως ήταν ΕΙΝΑΙ πάντα, και ως δικό σας άνθρωπο, φίλο, θείο, πατέρα, τελος πάντων αγαπημένο σας. Αυτό δε θα μπορούσε να δώσει μεγαλύτερη χαρά σ'εμένα και καλύτερη δικαίωση, φόρο τιμής και χαρά και στον ίδιο! Πίστεψέ με!



Τις εξελίξεις θα τις έχεις σύντομα (από 'δω και πέρα θα γίνουν πραγματικά συγκλονιστικές ) και θα τις βλέπεις συχνά πυκνά κυρίως μετά τις γιορτές που θα'χω και περισσότερο χρόνο... Γιατί καταλαβαίνεις είμαι σίγουρη, πως όταν προσθέτω καταχωρήσεις εδώ, θέλω να είμαι χαλαρή, να φεύγω απ'τα άγχη και το σήμερα και να δίνομαι απόλυτα σ'εκείνον, στα βιώματα και στην εποχή του... Γι'αυτό και γράφω μόνο όταν νιώθω έτσι εδώ μέσα... Θα τις έχεις όμως σύντομα, κι εσύ και άλλοι φίλοι μας που περιμένουν με αγωνία τη συνέχεια...

Αυτό είναι ένα διαφορετικό ταξίδι, που συναρπάζει και μας στέλνει σε μια άλλη εποχή, που θαρρώ πως πρέπει όλοι να κρατάμε μέσα μας, και αν αυτή η ενότητα καταφέρνει να μας κάνει να τη βιώσουμε, αυτό από μόνο του έχει ιδιαίτερη αξία.

Είχα γράψει ένα ποίημα γι'αυτόν, τότε που τον έχανα, και νιώθω πως αρμόζει να το γράψω τελικά κι αυτό εδώ. Αμφιταλαντευόμουν αν έπρεπε να βάλω κάτι τόσο ατομικό μου, αλλά η δική σου αντίδραση υπήρξε καταλυτική στο να με κάνει να θέλω να μοιραστώ ακόμα και αυτό...
Θα το βάλω λοιπόν κάποια στιγμή στο άλλο νήμα που έχει και τη φωτο του.

Να'σαι καλά και σ'ευχαριστώ γλυκιά μου που τον τιμάς κι εσύ... Μέσα απ'αυτόν θα "δεις" σε πολλά σημεία και τον δικό σου θείο...είμαι σίγουρη. :tragic:

PostPosted: Wed Dec 20, 2006 1:27 pm

Είχα γράψει ένα ποίημα γι'αυτόν, τότε που τον έχανα, και νιώθω πως αρμόζει να το γράψω τελικά κι αυτό εδώ. Αμφιταλαντευόμουν αν έπρεπε να βάλω κάτι τόσο ατομικό μου, αλλά η δική σου αντίδραση υπήρξε καταλυτική στο να με κάνει να θέλω να μοιραστώ ακόμα και αυτό...

Χάρηκα πάρα πολύ τώρα!
Βάλτο, βάλτο όποτε μπορείς , ανυπομονώ!
Αφού βέβαια είναι κάτι τόσο ιδιαίτερο, να το κάνεις όποτε νοιώθεις εσύ οτι πρέπει...και στο σημείο που ταιριάζει στο Ημερολόγιο

Sonya
Επόπτης Δημοσθονίας

PostPosted: Wed Dec 20, 2006 1:50 pm

Είχα την χαρά και την τιμή να το διαβάσω αυτό το ποίημα...

Καλά κάνεις και το θέλεις και αξίζει να μπει εδώ μέσα και παντού, να ομορφύνει με την αγάπη του και την αγνότητά του τον κόσμο...

Pagona
Επόπτης Δημοσθονίας

PostPosted: Thu Dec 21, 2006 10:42 am

Μόλις διάβασα την καινούργια καταχώρηση Βίκυ... Είναι τραγικό... ήταν χωρίς φαγητό, χωρίς εξοπλισμό, χωρίς κράνη, τίποτα... και η βροχή να πέφτει διάολε! Και αυτοί να προχωρούν μέσα στις λάσπες, να κάνουν το καθήκον τους...
.........

ΑρΕλα
Διαχειριστής (Administrator)

PostPosted: Thu Dec 21, 2006 11:57 am

Το'ξερα πως θα σε άγγιζε Παγωνί μου, όπως άγγιξε και το Βικάκι μας (Silke) που πρακολουθεί επισταμένως αυτή την ενότητα...

Χθες βράδυ που έβαλα τη νέα καταχώρηση, έδωσα το λινκ στο κανάλι. Συζητούσαν όλοι διάφορα, άσχετα και σκόρπια. Μόνο ο καλός μας Βοριάς την είδε και όταν επέστρεψε, έλεγε κι εκείνος "Δείτε ωρέ τι εννοούμε όταν μιλάμε για Ελλάδα κι Ελληνες!", φώναζα κι εγώ "Τραβάτε μπας και καταλάβετε Τι απαράδεκτοι και γελοίοι είμαστε να διχαζόμαστε για μικρότητες, όταν αυτοί πολέμησαν για να διαφυλάξουν την ΙΔΕΑ Ελλάδα, μαζί με τα εδάφη. Τραβάτε να δείτε τι ξεπουλάμε τώρα!" Φωνές βοούσες εν τη ερήμω βέβαια, αλλά δεν πειράζει. Αρκεί που τα βλέπουν και τα ΝΙΩΘΟΥΝ κάποιοι αυτά...

Στη συνέχεια θα δείτε ακόμα συγκλονιστικότερες αφηγήσεις, από έναν απλό άνθρωπο, που δεν φιλοδοξούσε ποτέ να γίνει λογοτέχνης, αλλά που η πένα του, στις ώρες εκείνες της απελπισίας (που εύχομαι ποτέ να μη βιώσουμε), ήταν πιο γλαφυρή κι από εικόνες! Θα συγκλονιστείτε και θα βρεθείτε έστω και προς στιγμήν εκεί, πίσω στο '40, στις φωτιές ενός άνισου πολέμου, με τα παληκάρια να πολεμάνε με μόνο όπλο τους τα αποθέματα ΨΥΧΗΣ τους!

Silke
Επόπτης Δημοσθονίας

PostPosted: Thu Dec 21, 2006 12:31 pm

Καταρχήν Αρέλα μου σε ευχαριστώ που αφρουγκράστηκες και ένοιωσες τόσο γρήγορα την επιθυμία μας (τουλάχιστον από εμένα σίγουρα), και πρόσθεσες κι άλλο υλικό σε αυτό το ομολογουμένως μοναδικό thread.

Κάθησες να αντιγράψεις φαντάζομαι τη μαρτυρία που είναι χειρόγραφη, βρήκες φωτογραφίες και γενικά μας υπερκάλυψες μπορώ να πω

Το νέο απόσπασμα που διάβασα με έφερε να οραματίζομαι τα όσα περιέγραφε λες και τα έβλεπα σε ντοκυμαντέρ.. Οι καταθέσεις είναι πραγματικά συγκλονιστικές, και μου φαίνεται λες και διαβάζω ένα βιβλίο με ιστορικές μαρτυρίες. Ο τρόπος που έγραφε βοηθούσε πολύ σε αυτό.

Χθες βράδυ που έβαλα τη νέα καταχώρηση, έδωσα το λινκ στο κανάλι. Συζητούσαν όλοι διάφορα, άσχετα και σκόρπια. Μόνο ο καλός μας Βοριάς την είδε και όταν επέστρεψε, έλεγε κι εκείνος "Δείτε ωρέ τι εννοούμε όταν μιλάμε για Ελλάδα κι Ελληνες!", φώναζα κι εγώ "Τραβάτε μπας και καταλάβετε Τι απαράδεκτοι και γελοίοι είμαστε να διχαζόμαστε για μικρότητες, όταν αυτοί πολέμησαν για να διαφυλάξουν την ΙΔΕΑ Ελλάδα, μαζί με τα εδάφη. Τραβάτε να δείτε τι ξεπουλάμε τώρα!" Φωνές βοούσες εν τη ερήμω βέβαια, αλλά δεν πειράζει.

Αστα να πάνε. Έχεις απόλυτο δίκο.Αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα στο οποίο δυστυχώς η αναισθησία πάει από το κακό στο χειρότερο.

Αρκεί που τα βλέπουν και τα ΝΙΩΘΟΥΝ κάποιοι αυτά...

Εδώ ακόμα και μέρες όπως την 28η Οκτωβρίου ελάχιστοι κατανοούν την σπουδαιότητα τέτοιων μαρτυριών, και μάλιστα αγνοούν και τα στοιχειώδη ιστορικά γεγονότα των ημερών.

Τελοσπάντων, εγώ σε ευχαριστώ και για το χρόνο και για το ψυχικό απόθεμα που διαθέτεις για αυτήν την ιστορία..Είναι σαν να διαβάζω για πρώτη φορά ένα βιβλίο από το net

ΑρΕλα
Διαχειριστής (Administrator)

PostPosted: Thu Dec 21, 2006 12:45 pm

Εδώ http://ideografhmata.14.forumer.com/vie ... 3028#13028 η συνέχεια ενός εξαθλιωμένου οδοιπορικού όπως το κατέγραψα μόλις τώρα...

Είναι η πιο μεγάλη του καταχώρηση εκείνης της ημέρας (8ης Απριλίου) που διέσπασα και θα μπει σε λίγο και το υπόλοιπό της σε δεύτερο ποστ.

ΞΕΡΩ ότι θα συνεχίσει να σας συγκλονίζει όλο αυτό, ξέρω γιατί το ένιωσα καμιά 20ριά χρόνια πριν το διαβάσετε εσείς, όταν το πρωτοδιάβασα εγώ. Μόλις τελειώσουν οι καταγραφές, θα σας βάλω και το γράμμα που του έγραψα τότε μόλις το διάβασα, το οποίο, διαβάζοντάς το ο ίδιος, έκλαψε για πρώτη φορά μπροστά μου...

Ευχαριστώ Βικάκι μου κι εσένα κι όσα παιδιά μοιράζονται μαζί μου αυτό που βίωσα... Νιώθω πως το βιώνετε κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το'νιωσα κι εγώ όταν τον πρωτοδιάβασα, όπως το βιώνω ακόμα και τώρα που το διαβάζω για πολλοστή φορά... Κάθε 28η Οκτώβρη, το'χουμε κάνει συνήθειο στο σπίτι να διαβάοζυμε ένα απόσπασμα... Αυτό που καταγράφω τώρα, είναι απ'τα κομμάτια του που μας αφήνουν πάντα βουρκωμένους. ΚΑΘΕ χρόνο...

Να'στε καλά όλοι σας!

Silke
Επόπτης Δημοσθονίας

PostPosted: Mon Jan 01, 2007 4:33 pm

Ήθελα να γράψω εδώ πριν αλλάξει η χρονιά αλλά δεν πρόλαβα

Βικούλα, επειδή οι αναμνήσεις από τους αγαπημένους μας είναι μοναδικές, σήμερα κάποια στιγμή, κλείσε τα μάτια και σκέψου την πιο ζεστή ανάμνηση από ημέρες γιορτών που περάσες μαζί του, με την συντροφιά του

Ένα συναισθηματικό tribute σε ανθρώπους που δεν είναι κοντά και μας συντροφεύει η θύμησή τους

Silke
Επόπτης Δημοσθονίας

PostPosted: Tue Jan 09, 2007 8:46 pm

Ευχαριστώ Αρελίτα για την νέα καταχώρηση!


Κάθε καταχώρηση την διαβάζω μονορούφι κυριολεκτικά και ζω όλες τις σκηνές σα να τις βλέπω μπροστά μου!
Είναι σαν να βλέπω ταινία, να ξετυλίγεται μπροστά μου μια περιπέτεια!

Ευχαριστώ!

ΑρΕλα
Διαχειριστής (Administrator)

PostPosted: Tue Jan 09, 2007 8:50 pm

Χαρά μου είναι να τα γράφω

Στην τελευταία καταχώρηση τον φανταζόμουν τον κούκλο μου να κάνει τον τραυματία, μετά να ταξιδεύει στην οροφή του νοσοκομειακού και στο τέλος να μπαίνει στο μαγερειό, με τις έντονες μυρωδιές , να κάθεται και να τρελαίνεται στο φαγητό επιτέλους!

Λείπει, αλλά ταυτόχρονα ξάφνου νιώθω πως είναι εδώ, να μας κοιτάζει με το σπιρτόζικο σκούρο βλέμμα του και να μας χαμογελάει.
Σ'ευχαριστώ εγώ γι'αυτό Βικάκι μου

Silke
Επόπτης Δημοσθονίας

PostPosted: Sat Jan 20, 2007 8:18 pm

Αρελίτα όταν προλάβεις γράψε και άλλη καταχώρηση!
Ε?Ε?Φανταστική Αρελίτα!

Χωρίς πλάκα, μου λείψανε

ΑρΕλα
Διαχειριστής (Administrator)

PostPosted: Tue Jan 30, 2007 1:34 pm

'Οπως είδες Βικάκι μου, κατάφερα μέσα στον κακό χαμό (δουλειά) να γράψω άλλη μια καταχώρηση. Θυμίσου όταν ξανάρθεις στο σπίτι να βγάλεις μια φωτο το ημερολόγιο αλλά ειδικά το λουλουδάκι που αναφέρω στο πρώτο μου ποστ εδώ... 'Οταν θα'ρθει η ώρα να βάλω τη συγκεκριμένη καταχώρηση για τον επιτάφειο (που πλησιάζει) θα'ταν όμορφο να βάλω και τη φωτο του λουλουδιού εδώ, δε βρίσκεις?


Σ'ευχαριστώ και πάλι για την αγάπη που δείχνεις στο ημερολόγιο και στον ήρωα ποy το κατέγραψε...

Silke
Επόπτης Δημοσθονίας

PostPosted: Tue Jan 30, 2007 1:44 pm



Κι άλλη μια απίστευτη καταχώρηση.. Σε ευχαριστώ Αρελίτα

Τα στοιχεία που παραθέτει ο θείος σου είναι απίστευτα ενδιαφέροντα..Έτυχε να βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη όταν μπήκαν εκεί οι Γερμανοί. Από άλλα βιβλία που έχω διαβάσει, για την περίφημη προέλαση των στρατευμάτων μέσα στην πόλη, στην οποία όλος ο κόσμος είχε φροντίσει να κλειστεί μέσα στα σπίτια τους, και όσοι έτυχε να βρίσκονται έξω έπρεπε να χειροκροτούν και να δείχνουν οτι χαίρονται

""'Οσο κι αν είναι αυτήν την στιγμήν εχθροί μας, πρέπει και να τους θαυμάζομεν για την τέλειαν οργάνωσίν τους. Τίποτα δεν τους λείπει, ως και κυάλια και φωτογραφικές μηχανές είναι ακόμα εφοδιασμένοι και αυτοί οι στρατιώται. Το πόδι τους δεν το πατούνε καθόλου κάτω. 'Η με αυτοκίνητον θα κυκλοφορούν ή με τις μοτοσυκλέτες. ''''

Και άλλο ένα γεγονός είναι ότι ο Χίτλερ, παρόλη την εισβολή στην Ελλάδα είχε εκδηλώσει το θαυμασμό του (σε λόγο του) για την ανδρεία των Ελλήνων και τον τρόπο που πολέμησαν τόσο τους Ιταλούς όσο και τους Γερμανούς. Η Ελλάδα ήταν από τις ελάχιστες χώρες για τις οποίες το έκανε αυτό. (Ψάχνω να βρω κάτι ,αλλά δεν βρίσκω κάτι στο νετ- το χω μόνο σε βιβλία ). Μόλις βρω λίγο χρόνο, θα το κάνω quote.

Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το παράδειγμα που δίνει πάντως ο θείος σου

""Εμείς που και αυτοί οι Γερμανοί ακόμη στας προκηρυξεις τους μας θαυμάζουν, και μας αναγνωρίζουν ως ανδρείους και μας εκτιμούν όσον ίσως κανένα άλλο στρατόν του κόσμου, και στας προκηρύξεις των όταν μιλούν για μας, το γράφουν με κεφαλαία γράμματα όπως λόγου χάριν σε κάποια που διάβασα εγώ, έγραφαν: ΕΣΕΙΣ οι Ελληνες είσθε ανδρείοι και ΣΑΣ θαυμάζομεν. Μπορεί να είχαν τους κλόγους των που το έγραφαν και να ήθελαν με αυτό να μας κολακεύσουν. Μα όμως δεν μιλήσανε έτσι, δε μιλήσανε καθόλου για κανέναν άλλο στρατό που νίκησαν...""

Thanx! Μου έφτιαξες τη μέρα!

ΑρΕλα
Διαχειριστής (Administrator)

PostPosted: Tue Jan 30, 2007 2:06 pm

Είναι αλήθεια πως εκτός των σαθρών και διαστροφικών που κουβάλαγε στο μυαλό του ο Χίτλερ, έτρεφε απεριόριστο θαυμασμό που έφτανε στα όρια της λατρείας για την Ελλάδα, είχε εντριφήσει στο ελληνικό πνεύμα, ήταν γνώστης φιλοσοφίας κι ελληνικής γραμματείας, ΕΙΧΕ επίγνωση του τι σημαίνει Ελληνισμός, κι είχε πάρει πολλά στοιχεία απ'αυτόν για να σχηματίσει τη δική του ιδεολογική πλατφόρμα.

Silke
Επόπτης Δημοσθονίας

PostPosted: Tue Jan 30, 2007 2:11 pm

ΑρΕλα έγραψε: 'Οπως είδες Βικάκι μου, κατάφερα μέσα στον κακό χαμό (δουλειά) να γράψω άλλη μια καταχώρηση. Θυμίσου όταν ξανάρθεις στο σπίτι να βγάλεις μια φωτο το ημερολόγιο αλλά ειδικά το λουλουδάκι που αναφέρω στο πρώτο μου ποστ εδώ... 'Οταν θα'ρθει η ώρα να βάλω τη συγκεκριμένη καταχώρηση για τον επιτάφειο (που πλησιάζει) θα'ταν όμορφο να βάλω και τη φωτο του λουλουδιού εδώ, δε βρίσκεις?


Σ'ευχαριστώ και πάλι για την αγάπη που δείχνεις στο ημερολόγιο και στον ήρωα ποy το κατέγραψε...

Lol, τα μυαλά μου και μια λίρα! :bleh: :bleh:
Anyway, τώρα που το διάβασα και αυτό, σε ξαναευχαριστώ Αρελίτα μου
Αυτό είναι κάτι που θα γίνει οπωσδήποτε την επόμενη φορά που θα έρθω
Είναι μια πολύ όμορφη ιδέα που θα την πραγματοποιήσουμε oπωσδήποτε
Εύχομαι να βρίσκεις το χρόνο τακτικά να γράφεις αποσπάσματα, είναι πραγματικά ανεκτίμητες αυτές οι καταχωρήσεις

ΑρΕλα
Διαχειριστής (Administrator)

PostPosted: Tue Jan 30, 2007 2:35 pm

Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι, που τις "ρουφάς" με τόση δίψα και αγάπη και τις αναλύεις τόσο όμορφα. Ξέρω με απόλυτη βεβαιότητα, πόσο θα χαίρεται εκείνος τώρα και τι τιμή θα νιώθει πως του κάνεις! Σ'ευχαριστώ πραγματικά και χωρίς πλάκα!

Αφιερωμένο στον παραπάνω πεσόντα Αγωνιστή:

Να 'χεις τη δύναμη να περνάς μέσα από την υποκρισία και τη διαφθορά και να φεύγεις με αμόλυντη τη ψυχή,
Να βλέπεις τους γύρω σου να υποδουλώνονται στα πάθη και να μπορείς να κρατηθείς,
Να βλέπεις γύρω σου δυστυχία και να αγωνίζεσαι να την διώξεις,
Ν' αντιμετωπίζεις την αδιαφορία με τη δική σου αμείωτη δραστηριότητα,
Να αισθάνεσαι τους άλλους να τρέπονται σε μικρότητες και ανηθικότητες και να μη παύσεις να πρεσβεύεις τις ηθικές αξίες,
Να βλέπεις παντού την αδικία και να την πολεμάς,
Ν' αγωνίζεσαι για τα μεγάλα Ιδανικά θυσιάζοντας την ατομική άνεση και ιδιοτέλεια,
Να είσαι έτοιμος να θυσιάσεις τη ζωή σου ακόμα και για ένα ανώτερο ιδανικό σκοπό,
Να προχωρείς μπροστά κτυπώντας κι αυτή την ίδια τη μοίρα,
αντιτάσσοντας τη θέλησή σου και στους θεούς ακόμη:
Τότε μπορείς να λέγεσαι Αγωνιστής!
Ο Αγωνιστής έχει πάνω απ' όλα το σκοπό!
Η ζωή η ίδια, η καλοπέραση κι όλα τ' άλλα έρχονται ύστερα,
Ο Αγωνιστής δεν ζει για τον εαυτό του αλλά για το σύνολο.

Από το κείμενο του συγγραφέα Κυπρίου Αγωνιστή της ΕΟΚΑ "Σκέψεις", το οποίο γράφτηκε στις φυλακές Wakefield, στις 1-10, Αυγούστου 1958 (σελίδα 10).

Εξαιρετικό! ...

Σε ευχαριστώ Παναγιώτη

Χαίρομαι που επανέκαμψες, έστω και αν είναι για λίγο...

Συγκλονιστικές αφηγήσεις.
Καλα ο εισπρακτορας που ηθελε να κοψει και εισητηρια ηταν για κλωτσιες στο κεφαλι, μπετοβλακας.

Συγκλονιστικές αφηγήσεις.

To ξέρω. Το 67χρονο οαυτό τετράδιο με το σκληρό κάλυμμα είναι ό,τι πολυτιμότερο απ'τα υπάρχοντά μου.
Γι'αυτό και θέλησα να το μοιραστώ με τους ιδεογραφίτες αλλά και με τον κόσμο όλο.
Το να του αφιερώσω μια ενότητα δική του στα ΙΔΕΟ ήταν θαρρώ το λιγότερο που μπορούσα να κάνω.
Ανθρωποι σαν εκείνον δεν πεθαίνουν ουσιαστικά ποτέ. Μέσα απ'αυτόν τιμώ/τιμούμε πολλούς σ'εκείνη την γενιά που έδωσαν μάχες με ιδρώτα/αίμα για μια πατρίδα που πολλοί σήμερα απαξιώνουν αβασάνιστα.

Πρέπει να συνεχίσω τις καταχωρήσεις. Λίγες έμειναν άλλωστε...
Με "καπέλωσαν" δουλειές/υποχρεώσεις και το'χω αμελήσει, αλλά πολύ σύντομα υπόσχομαι να ολοκληρώσω.
Λολίτα μη βαράς

ΑρΕλα έγραψε:

Συγκλονιστικές αφηγήσεις.

To ξέρω. Το 67χρονο οαυτό τετράδιο με το σκληρό κάλυμμα είναι ό,τι πολυτιμότερο απ'τα υπάρχοντά μου.

Λολίτα μη βαράς

Ααααα, σήμερα μου την βάρεσε και θα βαρέσω! Το τετράδιο αυτό είναι πιο μεγάλο από πολύ κόσμο εδώ μέσα!

Γράαααψε τίποταα καλέεεεε! Το πεθύμησα.