ΑρΕλα
Διαχειριστής (Administrator)
PostPosted: Fri Jul 07, 2006 5:46 pm
Από Arela στις 13/4/2006 13:45
Παραθέτω και συνομιλία μου στο κανάλι με την ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ, μόνο για ένα λόγο: Για να καταδείξω το σεβασμό και την ψυχή που διαθέτουν κάποια παιδιά, πώς ξέρουν να τιμουν αληθινές αξίες αλλά και για να δώσω την σαφή θέση μου γι'αυτήν την ενότητα:)
===========================================
<Arela> και καλορίζικη η νέα μας ενότητα που ελπίζω να σας συγκλονίσει όσο εμένα
<Arela>
http://clubs.pathfinder.gr/IDEOGRAFHMATA/499730?
<Arela> εδώ
<_ANDROMEDA_> οκ
<Arela>
<_XRHSTOS_>
<_ANDROMEDA_> αρελα
<Arela> ναι
<_ANDROMEDA_> kati ;allo elega egv
<_ANDROMEDA_> ωχ
<Arela> ?
<_ANDROMEDA_> κατι αλλο ελεγα εγω
_ANDROMEDA_> να κανεις ενοτητα αποκλειστικα για τον θειο σου...να μην ειναι μπερδεμενος αναμεσα σε μας...αλλα να ξεχωριζει ακι ανετα να διαβαζουμε μονο αποσπασματα απο το ημερολογιο του
<Arela> έπρεπε να την ανοίξω έτσι:)
<_ANDROMEDA_> και στα μηνυματα να το αφησεις ετσι να γραφουμε τις εντυπωσεις μας!
<Arela> Οσοι μιλήσατε επρεπε να μπείτε μέσα.
<Arela> τον τιμήσατε.
<_ANDROMEDA_> οχι οχι αρελα...
<Arela> τα μηνύματα θα "θαφτούν" με τη ροή
<Arela> θα πάνε πίσω...
<_ANDROMEDA_> μονο δικη του σελιδα την οποια θα του ανηκει...
<Arela> δεν πειράζει Μαράκι μου
<_ANDROMEDA_>
<Arela> δεν τον μειώνουν τα σχόλιά σας, ΤΟΝ ΤΙΜΟΥΝ
<_ANDROMEDA_> να τις βαλεις και χρωματα
<Arela> δική του θα'ναι η σελίδα
<_ANDROMEDA_> και το τριανταφυλλο που ειχε,,
Arela> δεν ξέρω απ'αυτά
<_ANDROMEDA_>
<Arela> θέλω να γράφετε ελεύθερα μέσα
<Arela> κάθε φορά που θα βλέπετε ένα απόσπασμα
<Arela> ΞΕΡΩ
<_ANDROMEDA_> τέλος παντων!
<Arela> ότι θα παθαίνετε πλάκα
<Arela> όπως πάθαινα και παθαίνω κι εγώ
<Arela> θέλω να νιωθετε ελευθεροι
<Arela> να γράφετε εκει μέσα
<Arela> ΑΥΤΟ είναι σπονδή γι'αυτόν
<Arela> όχι μια ξερή καταγραφή
<Arela> Θέλω να'ναι ζωντανό
<Arela> ΚΙ ΕΣΕΙΣ θα το κάνετε ζωντανό
------------------------------------------
Και θέλω να του "μιλάτε" εδώ ναι, γιατί έτσι θα είναι ζωντανός πάντα ο αγαπημένος μου Μιμάκος:)
Σας ευχαριστώ και πάλι
========
O χρήστης boukitsa1 έγραψε: (Σ'αυτό το φόρουμ, το μέλος Νέμεσις)
>Ρίγος και συγκίνηση μου έφερες με το απόσπασμα αυτό Αρέλα, ουδέποτε δεν θα μπορέσουμε να νιώσουμε την φρίκη του πολέμου που ο θείος σου πέρασε όπως και πολλοί άλλοι Έλληνες συμπατριώτες μας. Ανεκτίμητος θησαυρός στα χέρια σου αυτό το ημερολόγιο ανεκτίμητη όμως πάνω από όλα είναι η παλικαριά του θείου σου στους δύσκολους αυτούς καιρούς να καταφέρει να γράψει όσα έγραψε. Θα ήθελα πάρα πολύ να μας γράψεις και άλλα αποσπάσματα, αυτά θα μιλήσουν περισσότερο στις ψυχές και στις καρδιές μας από την άψυχη ιστορία που μαθαίνουμε στα σχολεία. Να είσαι περίφανη για την θείο που είχες και να ξέρεις ότι όχι μόνο θα ζει για πάντα στη καρδιά σου αλλά θα σε προσέχει απο εκεί πάνω ψηλά.
>
>Μπράβο και ευχαριστώ στον θείο σου που πολέμησε για να μπορούμε όλοι εμείς τώρα να γευόμαστε την ελευθερία μας και μπράβο και ευχαριστώ σε όλους τους Έλληνες που πολέμησαν τότε
==========
Απ: Απ: Απ: Απ: Απ: Απ: ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟ Σ'ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ.... από Arela
Ημ/νία 13-04-2006
Ώρα 13:07
Γλυκιά μου Μπουκίτσα, Ελενάκι μου, ήδη φτιάχτηκε ενότητα, (
http://clubs.pathfinder.gr/IDEOGRAFHMATA/499730? ) όπου θα μπορείτε να τον επισκέπτεστε, να του "μιλάτε", να παίρνετε πράγματα απ'αυτόν...Να μεταφέρεστε σ'εκείνες τις μέρες του '40... Πιστεύω ότι θα ζωντανέψει στα μάτια και την ψυχή σας, πιστεύω πως θα γίνει και δικός σας άνθρωπος...
Για μένα δεν ήταν απλά θείος...'Ηταν δεύτερος ΠΑΤΕΡΑΣ. Πραγματικά.
Σ'ευχαριστώ κι εσένα κι όλους όσους πλησιάσατε αυτό που κουβαλάει η ψυχή μου για εκείνον:)
--
Σύντομα θ'αρχίσω να ανεβάζω τις καταγραφές του...
Ξεκίνησα λίγο ανορθόδοξα και όχι στη χρονολογική σειρά που άνοιξε τις καταγραφές, λόγω εποχής. Εδώ θ'αρχίσω απ'την αρχή, και θα σταματήσω μόνο όταν τελειώσουν όλες. Κάθε μέρα εγγραφής του κι από ένα ποστ. Μετά και την τελευταία του καταγραφή σ'εκείνο το ημερολόγιο, θα "κλείσω" με το γράμμα που του έδωσα στο χέρι, τότε που από συγκίνηση δεν μπορούσα να του πω όλα όσα ένιωθα προφορικά, και κατέφυγα (ως γραφόμουτρο που είμαι) στη γραφή...
Αναμείνατε... Σας υπόσχομαι ένα φοβερό και συγκλονιστικό ταξίδι που θα σας πάει στα βουνά του βορρά μας, όταν τα φανταράκια του 41, έδιναν σώμα, ψυχή και αίμα για την Ελλάδα μας...
Και πάλι σας παροτρύνω, σας παρακαλώ, να καταθέτετε Ο,ΤΙ νιωθετε την ανάγκη να εκφράσετε μετά από κάθε ποστ που θα διαβάζετε...
Θα είναι σαν να του μιλάτε... θα είναι σαν να'ναι πραγματικά ζωντανός και για σας, όπως είναι για μένα.
Να'στε καλά, αγαπημένοι μου φίλοι.
Βίκυ
-===========
Απ: Απ: Απ: Απ: Απ: Απ: ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟ Σ'ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ.... από Sebastian_B
Ημ/νία 13-04-2006
Ώρα 17:48
Με τα λιγα που εγραψες για τον θειο σου,καταλαβα οτι ηταν ενας αξιοπρεπης ανθρωπος,με ευγενεια και ιδανικα,ενας ανθρωπος οπως και τοσοι
αλλοι της εποχης του που παραλληλα με τον αγωνα για την επιβιωση,εδιναν και εναν αλλον αγωνα,αυτον για την πατριδα.Εγω αυτους τους αποκαλω ΑΝΔΡΕΣ ΜΕ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ.Δεν ξερω μονο αν "εφυγε",ικανοποιημενος απο τον αγωνα που εκανε η πικραμενος.Το λεω αυτο γιατι κατι
δικοι μου,οι οποιοι ειχαν τα ιδια ιδανικα και εκαναν αναλογους αγωνες "εφυγαν"με μια πικρα ζωγραφισμενη στα προσωπα τους.Αναμενω με ενδιαφερον την συνεχεια.
=======
Από Arela στις 13/4/2006 18:04
Σέβο μου, εκείνος φεύγοντας δεν ένιωσε πως έφευγε πλήρης ημερών, γιατί ποτέ δε γέρασε στην ουσία...ένα απ'τα τελευταία που ψιθύρισε ήταν "γιατί τόσο νωρίς?"...
'Εφυγε όμως πλήρης αισθημάτων, εμπειριών και επιγνώσεων..
Δεν μεμψιμοιρούσε, ούτε μέτρησε ποτέ τι έδωσε σε σχέση με το τι πήρε
Πικραμένος δεν έφυγε. Μ'ένα χαμόγελο αμυδρό να χαράζει στα χείλη του, και με βαθιά αγάπη στα μάτια του που είχαν γκριζάρει απ'το ηπατικό κώμα στο οποίο έπεφτε περισσότερο απ'όσο ήταν ξύπνιος στο τέλος... Θέλω να πιστεύω πως στην τελευταία του αναλαμπή, που ξύπνησε για λίγο πριν μου φύγει (παρά τις αντίθετες προβλέψεις των γιατρών), όταν μου είπε "σ'αγάπησα σαν παιδί μου να το θυμάσαι... Σας αγαπάω όλους, φεύγω ευτυχισμένος...", εννοούσε ότι φεύγει για το παραπέρα ταξίδι του, με ΓΕΜΑΤΟ το δισάκι του απ'όσα αποκόμισε σε τούτο τον πλανήτη...
Μην ξεχνάς ότι έζησε (θυμάται να διαβάζει) την επανάσταση των Μπολσεβίκων, τον Α' παγκόσμιο, τον Δεύτερο, είδε την πτώση του Τείχους του Βερολίνου... Είδε πολλά, βίωσε πολλά, επεξεργάστηκε αυτά που προσέλαβε...και αυτός που ζούσα εγώ στο τέλος ήταν ένας σοφός, υπέροχος, υπερήλιξ-ΝΕΟΣ παλήκαρος, και αρχοντάντρας:)
==========
Μεταφέρω και το ποστ του 'Εντι μας, όπως τοποθετήθηκε έξω στο νήμα, και καταθέτω την απάντησή μου σ'εκείνον εδώ:
-----------------------
Βικυ, το ημερολογιο του θειου σου μου εφεραν δακρυα στα ματια μου λογω του πως και τι εγραψε στο ημερολογιο του. Και τα δακρυα αυτα αυξηθηκαν οταν σκεφτηκα οτι μαζι με τον Μιμακο, 3 αλλα παλληκαρια που ηξερα πολυ καλα, ο Ζοζεφ και ο Σπυρακης κι ο Νικολακης πολεμησαν στην Αλβανια.
Ο Ζοζεφ ειναι ο πατερας μου που εφυγε κι εκεινος το 1997. Ο Σπυρακης ηταν αδελφος της μητερας μου, κι εφυγε το 1974. Κι οι δυο γενημμενοι το 1915. Ο Νικολακης κι αυτος θειος. Γεννηθηκε το 1910.
Συγκινηθηκα διοτι θυμηθηκα τις στρατιωτικες επιστολικες καρτες και γραμματα γραμμενα με μολυβι τις οποιες αντηλλασαν γιος(Ζοζεφ) και μανα και τις οποιες εχω στην κατοχη μου, αλλα - φευ- σε μια θυριδα στην αμερικη. Σ'αυτη την αλληλογραφια διαφαινονται οι κακουχιες, οι αγωνες, ο ποθος για τελικη νικη, η αγαπη για την πατριδα, η ενθαρρυνση του γιου στην μανα να ειναι γνησια ελληνιδα και να τον περιμενη να γυριση νικητης και τους χαιρετισμους απο και προς τον Σπυρακη, που ο ιδιος δεν ηξερε να γραφη τοτε. Καποτε ειχα εκθεσει αυτες τις καρτες και τα γραμματα στην Νεα Υορκη, στις 28 Οκτωβρη καποιας χρονιας σε μια εκδηλωση που εκανε ενας ομογενειακος πολιτιστικος οργανισμος. Μου ζητησαν να τα δωρησω αλλα αρνηθηκα διοτι μου ειναι πολυ προσφιλη και πολυτιμα.
Ο Σπυρακης την εβγαλε σχετικα καλα επειδη ηταν μαγειρας του λοχου. Ο Νικολακης ηταν πρωτη γραμμη. Αντρακλας, ψωμωμενος, γενναιος. Μονο μια σφαιρα ξυστα εφαγε.
Μετα την συνθηκολογηση ο Ζοζεφ πηγε να δουλεψη παλι στην εταιρεια υδατων. Ο Σπυρακης πηγε να δουλεψη μαγειρας στο γερμανοκρατουμενο ξενοδοχειο Μεγαλη Βρεττανια. Ο Νικολακης εκανε δουλιες του ποδαριου για να ζηση. Αλλα και τα τρια παλληκαρια ησαν στην αντισταση. Ο Ζοζεφ εδινε υλικα στην αντισταση. Ο Σπυρακης εκλεβε υλικα και φαγητα και ειδη πρωτης αναγκης, φαρμακευτικα και τα εστελνε στην αντισταση. Ο Νικολακης εκλεβε ρεζερβες, βενζινη και αλλα ειδη και τα εστελνε στην αντισταση αργοτερα ειδικευτηκε στις ανατυναξεις.
Ο Σπυρακης και ο Νικολακης επιαστηκαν απο τους Ναζι και ανακριθηκαν, βασανισθηκαν για να προδωσουν την αντιστασηαλλα το στομα τους το ειχαν σφραγισει.
Ολα που εσχετιζοντο με αυτην την μαυρη περιοδο στην ιστορια της πατριδας τα ειχαν θαψει μεσα τους αλλα βγαινανε στην επιφανεια οταν καθοντουσαν κι οι τρεις μαζι και πινανε ρετσινα με μεζε κεφαλοτυρι σε λαδοχαρτο.
Λιγο απο το αιμα αυτων των ανθρωπων κυλλαει και στις δικες μου φλεβες και γι αυτο νιωθω περηφανος που ειμαι ελληνας και τους γνωρισα και επαιξαν μεγαλο ρολο στην ανατροφη μου και μεγαλωμα.
Βικυ, σε παρακαλω μην ενταξεις το μυνημα αυτο στην ενωτητα "Το Ημερολογιο Ενος Ηρωα" που εφτιαξες για τον Μιμακο. Εκεινη την ενωτητα - ας την ολοδικη του. Απλα ανεφερα τι αισθανθηκα οταν διαβασα για τον Μιμακο σου. Εσυ Μιμακο... Εγω Σπυρακη... Δευτεροι πατερες; Για μενα ναι.
Δυο λεξουλες ξεκινησα να γραψω... αλλα με συνεπηραν η συγκινηση, οι αναμνησεις και η ευλαβεια για τους ανωνυμους/επωνυμους ηρωες και εγραψα κατεβατο.
Παιδια της Ελλαδος Παιδια.. Μιμακος, Ζοζεφ, Σπυρακης, Νικολακης 4 απο τα της Τιμημενης Ελλαδος Γενναια Παιδια. Και τοσα αλλα παιδια. Αλλα που γυρισαν κι αλλα που εμειναν εκει που τα καλεσε το καθηκον και η αγαπη για την πατριδα. Αντρες και γυναικες. Ευγε σας.
Εντυ
-----------
Κι η απάντησή μου:
Τι να πω 'Εντι μου? Είσαι υπέροχος με τεράστια καρδιά κι όσα κατέθεσες εδώ, είναι άλλο ένα δείγμα της ευγενικής και μεγάλης ψυχής σου. Δε θα σε σχολιάσω άλλο, δεν χρειάζεται. ΤΑ ΛΕΣ ΟΛΑ ΕΣΥ φίλε μου. Μόνο μια υπόσχεση δίνω και σ'εσένα... Στην πορεία, όταν θ'αρχίσω να ανεβάζω μία μια τις καταγραφές του, θα "γνωρίσεις" κι αυτόν, θα τον αγαπήσεις, και μαζί μ'αυτόν θα ξαναδείς μπροστά σου και τον Ζοζεφ, και τον Σπυρακη, και τον Νικολακη, όλα υπέροχα παιδιά της Ελλάδας μας, ΟΛΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΜΑΣ για τους οποίους καμαρώνουμε, κι υποκλινόμαστε με σεβασμό:) Παιδιά της ίδιας γενιάς, που έδωσαν κάτι παραπάνω απ'ό,τι όλοι εμείς γι'αυτόν τον τόπο. Πέρα από αγάπη και ψυχή, έδωσαν ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΑΚΤΕΟΥ τη ζωή τους προσφορά, το αίμα τους θυσία!
Να'σαι καλά υπέροχε ΄φίλε μου:!
Βίκυ
=======
από Kaveiros_1
Ημ/νία 14-04-2006
Ώρα 10:29
Tρυφερό και διδακτικό. Απορώ αν στις μέρες μας υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που μπορούν να εκφράσουν με τόση καλοσύνη ένα ευχαριστώ. Και μέσα στις δυσκολίες των ημερών μου θυμισες και τον παππού μου τον Γιώργη που πολέμησε στην Αλβανία... Τελικά νομίζω δεν υπάρχουν τόσο καθαροί άνθρωποι σήμερα...τόσο αγνοί.
-- O χρήστης amazon17 έγραψε:>
Πολύ όμορφο Αρέλα, πολύ τρυφερό!!!
=======
O χρήστης aelius_maximus έγραψε:
>Εγώ φιλενάδα μου νοιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω εσένα που
>μοιράστηκες μαζί μας αυτό το πολύτιμο προσωπικό ενθύμιο. Αυτή είναι
>η προσωπική σου κληρονομία, αλλά πέρα από οτιδήποτε δικό σου, αυτή
>εδώ είναι η κληρονομιά όλων μας, γραμμένη με γράμματα κόκκινα, από
>ΕΛΛΗΝΕΣ χωρίς όνομα που σε αντίσταση της σύγχρονης παρακμής μας, θα
>φωτίζουν το μέλλον μας.
>
>
>Σ' ευχαριστώ θερμά
>
======
από Arela
Ημ/νία 15-04-2006
Ώρα 18:56
Εγώ θα σ'ευχαριστήσω Χρήστο, γιατί είπες κάτι απολυτως σωστό και καίριο εδώ. 'Οτι πέραν του πολύτιμου και προσωπικου του χειρόγραφου του που φυλάω ως κόρην οφθαλμού, αυτό το πράγμα ανήκει σε όλους εμάς, αφού σ'ένα κοινό μας σημείο αναφοράς- ζωτικής φύσης (την Ελλάδα) είμαστε όλοι ΑΔΕΡΦΙΑ. Γιάυτό και θα αρχισω να ανεβάζω με ευλάβεια αν θες, μία μία τις καταγραφές του, με τη σειρά που τις έβαλε, απ'τη στιγμή που έφυγε για τον πόλεμο, μέχρι τη μέρα που γύρισε πίσω κι έγινε απλός πολίτης πάλι... Τότε σταμάτησε και να γράφει. Και επειδή κάποιοι φίλοι μπορεί να ξεχνούν να επισκέφτονται συχνά τον δικό του τόπο που του φτιάξαμε εδώ, τα αποσπάσματα θα ανεβαίνουν ΚΑΙ σ'αυτό το νήμα κάθε φορά που θα τα βάζω, για να τα βλέπουν όλοι στα καθημερινά μηνύματα ροής. Ξέρω πως ίσως θα'πρεπε να'ναι κάθε μέρα 28η Οκτωβρίου για να διαβάζονται αυτά μέσα στο κλίμα της επεττείου, αλλά δεν έχει σημασία. Κάθε φορά που θ'ανεβαίνει κάποια καταχώρησή του, εμείς θα πηγαίνουμε νοερά εκεί πίσω στο 40, κι ας μην έχουμε εθνική επέτειο. Οι επέτειοι είναι γι'αυτά που πέθαναν και μνημονεύουμε. Η συχνές αναφορές μέσα στην καθημερινότητά μας, είναι γι'αυτά που πάντα μένουν ζωντανά. Ξέρω πως σ'αυτό το συγκεκριμένο ταξίδι εδώ, θα νιώσετε κι εσείς να ζωντανεύει μπροστά σας, και μέσα σας ένα κομμάτι απ'το έπος του 40... Ξέρω πως θα βρείτε μοναδικό ετούτο το ταξίδι.... Ζήστε το λοιπόν, κι ας γίνει εφαλτήριο για μεγαλύτερη σύμπνοια, ομόνοια, ενότητα και λόγος για στενότερους φιλικούς δεσμούς ανάμεσά μας.
Αναμείνατε λοιπόν σε λίγο, την πρώτη του καταχώρηση...
από Arela
Ημ/νία 15-04-2006
Ώρα 18:56
Εγώ θα σ'ευχαριστήσω Χρήστο, γιατί είπες κάτι απολυτως σωστό και καίριο εδώ. 'Οτι πέραν του πολύτιμου και προσωπικου του χειρόγραφου του που φυλάω ως κόρην οφθαλμού, αυτό το πράγμα ανήκει σε όλους εμάς, αφού σ'ένα κοινό μας σημείο αναφοράς- ζωτικής φύσης (την Ελλάδα) είμαστε όλοι ΑΔΕΡΦΙΑ. Γιάυτό και θα αρχισω να ανεβάζω με ευλάβεια αν θες, μία μία τις καταγραφές του, με τη σειρά που τις έβαλε, απ'τη στιγμή που έφυγε για τον πόλεμο, μέχρι τη μέρα που γύρισε πίσω κι έγινε απλός πολίτης πάλι... Τότε σταμάτησε και να γράφει. Και επειδή κάποιοι φίλοι μπορεί να ξεχνούν να επισκέφτονται συχνά τον δικό του τόπο που του φτιάξαμε εδώ, τα αποσπάσματα θα ανεβαίνουν ΚΑΙ σ'αυτό το νήμα κάθε φορά που θα τα βάζω, για να τα βλέπουν όλοι στα καθημερινά μηνύματα ροής. Ξέρω πως ίσως θα'πρεπε να'ναι κάθε μέρα 28η Οκτωβρίου για να διαβάζονται αυτά μέσα στο κλίμα της επεττείου, αλλά δεν έχει σημασία. Κάθε φορά που θ'ανεβαίνει κάποια καταχώρησή του, εμείς θα πηγαίνουμε νοερά εκεί πίσω στο 40, κι ας μην έχουμε εθνική επέτειο. Οι επέτειοι είναι γι'αυτά που πέθαναν και μνημονεύουμε. Η συχνές αναφορές μέσα στην καθημερινότητά μας, είναι γι'αυτά που πάντα μένουν ζωντανά. Ξέρω πως σ'αυτό το συγκεκριμένο ταξίδι εδώ, θα νιώσετε κι εσείς να ζωντανεύει μπροστά σας, και μέσα σας ένα κομμάτι απ'το έπος του 40... Ξέρω πως θα βρείτε μοναδικό ετούτο το ταξίδι.... Ζήστε το λοιπόν, κι ας γίνει εφαλτήριο για μεγαλύτερη σύμπνοια, ομόνοια, ενότητα και λόγος για στενότερους φιλικούς δεσμούς ανάμεσά μας.
Αναμείνατε λοιπόν σε λίγο, την πρώτη του καταχώρηση...
.
SystemFreaks™
), και με έχει επηρεάσει πάρα πολύ. Θα στα εξηγήσω από κοντά Arela μου και θα διαπιστώσεις και η ίδια πόσο με έχει επηρεάσει.
