Ραγίζει απόψε η καρδιά με το μπαγλαμαδάκι κι όλη η Ελλάδα τραγουδά
Πάλι με δίχως μουσική καθόταν στο μπαράκι και σιγανά ψιθύρισε
Τ' άκουσ' ο μπάρμαν δίπλα του και του 'βγαλε τασάκι και αυτός του ανταπάντησε
Το μάθαν οι περαστικοί απ' το στενό δρομάκι κοιτάχτηκαν, μουρμούρησαν
Μες της Αθήνας τη βουή έβλεπες τον κοσμάκη με μια φωνή να τραγουδά
Από Σεπόλια, Χολαργό, Γαλάτσι και Κουκάκι, άκουγες τον αλαλαγμό
Από τις Κουκουβάουνες μέχρι το Ναγκασάκι μια ιαχή ακούγεται
Τουρίστες που σεργιάνιζαν και τρώγανε σουβλάκι εμάθανε τι πα' να πει
Στη Λάρισα, στα Τρίκαλα, στο Βόλο, στο Μουζάκι, κάθε κουβέντα ήτανε
Πήρε ρυθμό η πέρδικα, ο κούκος, το γεράκι και δυνατά εκράζανε
Τ' ακούσαν τ' άγρια βουνά οι ρεματιές κι οι λάκκοι και η γη εβροντοφώναξε
Σ' ένα σαλέ θα κάθεται δίπλα σε κάνα τζάκι μα κι η φωτιά θα μουρμουρά
Από τον νότο ως τον βορρά την Κρήτη ως τη Θράκη, όπου σταθείς κι όπου βρεθείς
Στα μαγαζιά κατέβηκα να πάρω ένα μπλουζάκι επάνω του να έγραφε
Ανέβηκα σε μια ιτιά να σώσω ένα γατάκι που όλη τη νύχτα έσκουζε
Σε Yokohama, Tokyo, Osaka, Nagasaki, οι Γιαπωνέζοι συμφωνούν ミツタキファック
Είπαν πως είναι άριστος, πήρε και κουταβάκι μα τίποτα δεν άλλαξε
Νέο ρολόι αγόρασα που έχει και φωτάκι μα αντί για ώρα έγραφε
Ο Διομήδης έφερε κρύο μα και χιονάκι, θέρμανση δεν ανάβουμε
Έφερε μόνο συμφορές σε κάθε φτωχαδάκι και θέλει 100ρικο το αχόρταγο κοράκι.
9 πληγές του Φαραώ μας έφερες "δωράκι" κι όλοι μαζί φωνάζουμε
Μου' στειλε πάλι η ΔΕΗ καινούριο ραβασάκι και σαν το είδα σκέφτηκα
Για αυτό σε λόγγους και βουνά και κάθε ποταμάκι θα ακούς να ψιθυρίζεται
Μας έκλεισες την μουσική μας τρώει το σαράκι για αυτό και θα το ξαναπώ
Τους στίχους ποιος τους έγραψε; Δεν είν' του Μαρινάκη! όλη η Ελλάδα τραγουδά
Χαλάλι θα 'ταν τα λεφτά που δώσαμε στο Σάκη αν στο Λυκαβηττό τραγούδαγε
Πήγα να πάρω το μετρό να πάω Κατεχάκη μα στον σταθμό ακούγεται
Πάνω στου πεύκου την κορυφή, κάθησ' ένα πουλάκι και κελαηδώντας φώναζε
Τρία πουλάκια κάθονταν επάνω σε κλαδάκι κι όλα μαζί φωνάζανε
Μου παν πως είσαι στιχουργός γράψε κάνα στιχάκι γιατί όπου πάω τραγουδάν
Ξύπνησα σήμερα πρωί μα είχα βαρύ κεφάλι
και μία σκέψη διαρκή "κάποιος γαμιέται πάλι"
Ανοίγω το ντουλάπι μου, παίρνω ένα ντεπονάκι,
μ' ακούω έξω στην αυλή "γαμιέσαι Χατζηδάκη!"
Δειλά προβάλλω για να δω και εγώ τι έχει γίνει,
κ ακούω απ τις γλάστρες μου "γαμιέσαι Μαγιορκίνη"
Αρχίζω ντύνομαι γοργά δεν σπεύδω πια βραδέως,
Μα βλέπω στην εξώπορτα, "γαμιέσαι Κεραμέως"
Λέω δεν είναι τίποτα, μην κάνεις σαν τον ψέκα,
σιγά μην δεις σε γκράφιτι "γαμιέσαι Κώστα Σκρέκα"
Κ έτσι καθώς ηρέμησα, πάω να πάρω αλεύρι,
κοιτάω την απόδειξη "γαμιέσαι Θάνο Πλεύρη"
Σκέφτομαι "αυτά δεν γίνονται" κι αρπάζω ένα κρεμμύδι,
το καθαρίζω κι έγραφε "γαμιέσαι ρε Βορίδη"
Συνέχεια της συνταγής, σοτάρω δύο σκόρδα,
μα και αυτά ελάλησαν "γαμιέσαι ψάλτη Τσιόδρα"
Πισωπατώ τρεκλίζοντας, αρχίζω να τα χάνω
ή όντως λεν' οι πιπεριές " γαμιέσαι ρε Μπογδάνο";
Τρέχοντας πάω Ακρόπολη, τι μού συμβαίνει, άρα;
κι ακούω από ένα άγαλμα "γαμιέσαι Μενδωνάρα"
Στο χέρι του αγάλματος, κάθονταν ένας κούκος,
λαλεί μ ανθρώπινη φωνή "γαμιέται κι ο Μπουμπούκος"
Δεν έχω πλέον δύναμη, έχω διανύσει μίλια,
μ' απ' την μετώπη ακούγεται "γαμιέσαι ρε Κικίλια"
Κοιτώ την πόλη από ψηλά, έφτασε πια βραδάκι
Και όλη η πλάση αντιβοά "γαμιέσαι Μητσοτάκη"
