ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

[Aiolos]

Posted: Tue Dec 12, 2006 1:38 pm Post subject: ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
--------------------------------------------------------------------------------
από Αίολος:

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

Πολύς είναι ο κόσμος εκείνος, που δεν έχει μπερδέψει τον κεφαλαιούχο με τον κεφαλαιοκράτη. Η διαφορά βρίσκεται στον τρόπο χρησιμοποιήσεως του κεφαλαίου. Και οι δυο τους είναι κάτοχοι κεφαλαίου. Αλλά ο μεν πρώτος το μεταχειρίζεται σαν συντελεστή της οικονομίας, ενώ ο δεύτερος σαν όργανο προσωπικής επιβολής.
Κάθε κεφαλαιούχος δεν είναι κεφαλαιοκράτης. Ο κεφαλαιοκράτης είναι μια επικίνδυνη τάσι. Οι μαρξιστές δεν κατορθώσανε να συλλάβουνε την έννοια του κεφαλαιοκράτη, πέρα από τα στενά οικονομικά πλαίσια. Τον είδανε σαν ιδιοκτήτη των μέσων παραγωγής που εκμεταλλεύεται το "προλετάριο". Δεν διαθέτανε την πνευματική ευρύτητα να αντιληφθούν, ότι ο κεφαλαιοκράτης δεν εκμεταλλεύεται μόνον τον εργάτη, αλλά πριν από τον εργάτη εκμεταλλεύεται τον κεφαλαιούχο. Οι κομμουνιστές δεν μπορέσανε να ξεφύγουν από τον οικονομικό δογματισμό, που τους περιορίζει κάθε σκέψι. Έτσι δώσανε οικονομική εξήγησι σε μια υπόθεσι που δεν είναι οικονομική. Ο κεφαλαιοκρατισμός είναι εκδήλωσι ενός αρρώστου ψυχισμού, στην οικονομία.
(...)Όμως πρέπει να σημειώσουμε,ότι το μέγεθος του κεφαλαίου που κατέχει ο κεφαλαιοκράτης δεν έχει σημασία. Υπάρχουν περιπτώσεις όπως θα δούμε παρακάτω που ένας βαθύπλουτος εφοπλιστής να μην είναι κεφαλαιοκράτης, ενώ κάλλιστα κεφαλαιοκράτης μπορεί να είναι ο περιπτεράς της γειτονιάς.
(...) Ο κεφαλαιοκράτης εκμεταλλεύεται αδίστακτα, όχι τον βιομηχανικό εργάτη όπως τον εντοπίζει ο Μαρξ, αλλά κάθε άνθρωπο. Φθάνω στο σημείο να ισχυρισθώ, ότι το κεφαλαιοκρατικό πάθος δεν στοχεύει απώτερα στο κέρδος, αλλά στην εκμετάλλευσι. Το κέρδος είναι απόρρεια της εκμεταλλεύσεως. Αν ο κεφαλαιοκράτης κερδίζη χωρίς εκμετάλλευσι δεν θα αισθάνεται καλά. Θα είναι εκνευρισμένοι όλα θα του φταίνε, όπως συμβαίνει σε κάθε εξαρτημένο από πάθος άρρωστο άνθρωπο.
Δεν παρουσιάζω κάποια θεωρία. Σας μιλώ με την εγκυρότητα μιας εικοσαετούς ερεύνης πάνω στο θέμα κεφαλαιοκρατία.
(...) Στις σοβαρές περιπτώσεις ο κεφαλαιοκράτης καταντά απάνθρωπος. Δεν τον νοιάζουν οι γύρω του. Να δυστυχήσουν και να πεθάνουν όλοι. Τίποτς δεν τον συγκινεί. Όλοι οι πάσχοντες από κεφαλαιοκρατισμό καταλήγουν αναγκασττικά σ' αυτό το έσχατο στάδιο αποκτηνώσεως. Η φυσική εξέλιξι του κεφαλαιοκράτη είναι η θηριωδία. Η απληστία του δεν έχει όρια. Για να ικανοποιήσει το πάθος του τυφλώνεται και το χειρότερο γίνεται από κοινός τοκογλύφος μέχρι καταπιεστής και δολοφόνος λαών. Η κοινωνία τον αποστρέφεται. Αλλά αυτός είναι εκτός κοινωνίας και ακριβέστατα κατά της κοινωνίας. Το λιγώτερο μάλιστα που θα τον ενδιέφερε θα ήτανε η καλή γνώμη των τρίτων για εκείνον. Δεν έχει τέτοιες εαυισθησίες. Είναι ωμός μέχρις αηδίας. Μόνον όταν προβλέπη οφέλη, τότε μετατρέπεται έναντι όσων θα του φανούν χρήσιμοι, σε δούλο. Επαινεί, κολακεύει, παρακαλεί και ψευτοθαυμάζει, μέχρι να κάνη την δουλειά του.

Η αξιοπρέπεια προ του κεφαλαιοκρατικού πάθους εξαφανίζεται. Φιλίες - αν ποτέ δημιουργήθηκαν - εύκολα προδίδονται. Ιδανικά οπωσδήποτε δεν υπάρχουν. Τα αισθήματα παραμερίζονται οριστικά. Κάθε τι, που ομορφαίνει την ζωή του ανθρώπου δεν υπολογίζεται. Το μοναδικό που μετρά είναι η εκμετάλλευσις.

Για να επιβληθή τού χρειάζεται χρήμα, που θα αποκτήσει από την εκμετάλλευσι. Μόνος όμως δεν μπορεί. Έχει ανάγκη συνεργατών. Ιδίως έχει ανάγκη ατόμων, που διοικούν το κράτος. Διότι οι τεράστιες εκμεταλλεύσεις πραγματοποιούνται σε σχέσι με το κράτος. Άρα ο κεφαλαιοκράτης αναζητεί την συμπαράστασι των πολιτικών, που κυβερνούν το κράτος.
Η εταιρία κεφαλαιοκρατών-πολιτικών δεν είναι αφανής, όσο θα επιθυμούσαν να ήταν. Εκ των πραγμάτων αποκαλύπτονται οι ένοχοι δεσμοί μεταξύ του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου. Πρώτα απ' όλα οι κεφαλαιοκράτες. Φροντίσανε το πολίτευμα, που θα εγκαθιδρυθή στη χώρα, να τους εξυπηρετή. Και σαν τέτοιο καθεστώς επιλέξανε την δημοκρατία. Ουσιαστικά το καθεστώς αυτό ονομάζεται κεφαλαιοδημοκρατία. Δηλαδή κυριαρχία της κεφαλαιοκρατίας στον οικονομικό τομέα και των δημοκρατικών στον πολιτικό.

Οι κεφαλαιοκράτες θέλουν να λειτουργούν πολλά κόμματα, για να τα χρηματοδοτούν και να τα ελέγψουν. Την δυνατότητα αυτή τους την προσφέρει η δήθεν αντιπροσωπευτική δημοκρατία, η οποία με τις εκλογές, τα κόμματα, την προπαγάνδα, τις εξαγορές κ.τ.λ. δεν τους εξυπηρετεί μόνο, αλλά και ταυτίζεται μαζί τους.
Οι σχέσεις πολιτικών της δημοκρατίας και κεφαλαιοκρατισμού είναι χιλιοειπωμένες και πασίγνωστες. Δεν απαιτείται ιδιαίτερη ικανότης, για να καταλάβει κανείς, ότι τα παμφάγα δημοκρατικά κόμματα χρηματοδοτούνται από κεφαλαιοκράτες με ανταλλάγματα. Φυσικά είναι επίσης κοινή αλήθεια, ότι τα κόμματα μόλις πάρουν την εξουσία ξεπληρώνουν τους κεφαλαιοκράτες με το παραπάνω.
Ένα από τα πολλά κακά που προξενεί η κεφαλαιοκρατία είναι, ότι εκμαυλίζει ηθικά τον λαό. Συγκεκριμένα του επιβάλλει την υλιστική αντίληψι των πραγμάτων. Γι' αυτό ακριβώς κατάντησε ο λαός να θεωρή καλή κάθε κυβέρνησι, που του δίνει παροχές. Τα εθνικά ζητήματα, οι εθνικοί σκοποί υποχωρούν και τελικά χάνονται μπροστά στην υλική ωφέλεια. Ασφαλώς η επιτυχία μιας κυβερνήσεως επιτυγχάνεται και από τα οικονομικά. Αλλά όχι μόνο από αυτά. Έχουμε παραδείγματα λαών που θυσιάσανε την υλική ευημερία τους, χάριν των Εθνικών τους ιδανικών.
Η πλουτοδημοκρατία ούτε να ακούση ανέχεται για ιδανικά, για τα οποιαδήποτε ιδανικά. η πλουτοδημοκρατία επιδιώκει να εκτιμά ο λαός την ζωή μονάχα βάσει των οικονομικών δεδομένων. Την κεφαλαιοκρατική νοοτροπία, την βλέπουμε καθημερινά στα προγράμματα των κομμάτων και στις διακυρήξεις τους, οι οποίες όλες διαφημίζουν ικανοποίησι οικονομικών αιτημάτων. Λένε λ.χ. για την παιδεία. Φυσικά συμφωνώ η παιδεία χρειάζεται χρήματα, αλλά πριν απ' όλα πρέπει να καθορισθή το περιεχομενο της και μετά έρχονται τα άλλα.

Κανένα από αυτά που φύσει και θέσει είναι παρίσταναν και παριστάνουν τον αντικεφαλαιοκράτη δεν έγραψε εναντίον της κεφαλαιοκρατίας. Όλα τους αρκέσθηκαν να μιλούν για λίγο, αόριστα και φευγαλέα κατά του κεφαλαίου γενικώς. Κατά των κεφαλαιοκρατών ούτε λέξι. Διότι πίσω τους κρύβεται η κεφαλαιοκρατία, που τα επιχορηγεί και τα ελέγχει. Αν δείναι έτσι να μας πουν τα διάφορα ΠΑΣΟΚ, ΕΔΗΚ, ΚΟΔΗΣΟ, ΕΣΠΕ, ΕΑΡ, ΚΚΕ εσ., ΕΔΑ κ.τ.λ. γιατί δεν γράψανε και δεν μιλήσανε κατά της κεφαλαιοκρατίας; Δεν αναφέρομαι στο δογματικό ΚΚΕ, διότι αυτό πίσω του δεν έχει την κεφαλαιοκρατία, αλλά την Ρωσία που το κατευθύνει ιδεολογικά, οργανωτικά και πολιτικά.

Η μάστιγα της κεφαλαιοκρατίας εκμεταλλεύεται τα κράτη, διότι της το επιτρέπουν οι πουλημένοι πολιτικοί.

Κωνσταντίνος Πλεύρης, Ο καπιταλιστής, εκδόσεις Νέα Θέσις

[kostas]

Εχω την εντυπωση, πως ολοι καπιταλιστές ειμαστε τελικά...

[ArELa]

Αριστερο-θολοκουλτουρο-γιαπι-καπιτάλες θες να πεις