Ιδεογραφήματα

ώρα 5 το πρωί στο μπαρ του καζίνου στο λουτράκι
η κατάσταση είναι πολύ άσχημη.
αυτή την ώρα σκάνε μύτh οι βλάχοι που έχουν πάρει κάτι πουτάνες από κολομπαρa και τις φέρνουν στο καζίνο για μαγκιά και effe.
σιγά σιγά το καζίνο γεμίζει από τέτοιους.
είναι η ώρα που ο θεοδοσάκης με το χρηστο κάνουν διάλειμμα.
με το χρηστο παίζουμε πάντα συνεταιρικά.
πως τα πας τον ρωτάω-το σώνω μου απαντάει.
εσύ με ρωτάει-κλάψε του λέω.
το συζητήσαμε λίγο και βγάλαμε το γνωστό πόρισμα.πρέπει να παίξουμε επιθετικά.τέλος πάντων τσακίζαμε και από 2 club sandwitch ο καθένας και χαζεύαμε τους κώλους από τις ρωσίδες που πλέον είχαν γίνει πλειοψηφία στο μαγαζί μαζί με τους εραστές.

κοίτα, μου λέει ο χρηστος και μου δείχνει μια ρουλέτα στα 10 μετρα.
ψάχνω και εγώ να δω καμια γκόμενα.
τι να δω ρε mka, του λέω.
κοίτα τα νούμερα μου λέει.
κοιτάζω,ξανακοιτάζω.
υπήρχαν κάτι νούμερα ,κάτι μου θύμιζαν και στο τέλος είχε βγάλει 2 εξάρια.την ψυλλιάζομαι oti κάποιο τόξο βγάζει, και του λέω έχει βγάλει tier απανωτά και τώρα βγάζει ορφανά.
mkas είσαι με ρωτάει.
έχει βγάλει tier 8 φορες απανωτά και τώρα βγάζει μικρά ορφανά.
χωρίς να προλάβω να μιλήσω με παρατάει και πάει στη ρουλέτα.
εγώ εντωμεταξύ σπάω το κεφάλι μου ποια είναι τα μικρά ορφανά τις ρουλέτας.
σίγουρα ήταν το 6 ,πρέπει να ήταν και το 17 και ένα νούμερο από 33 και πάνω.
κοιτάζω τι ρουλέτα κοιτάζω το χρηστο και κεντράρω το ταμπλό να δω τον αριθμό που θα βγει.

βγαίνει το 34.
και τώρα θεοδοσάκη είναι ορφανό αυτό το γαμημένο;
κοίταζα,κοίταζα μήπως και δω το χρηστο, τον είχαν κρύψει κάτι άλλοι.
ξαφνικά τον παίρνει το μάτι μου να βάζει και να βάζει και να βάζει μάρκες στη τσέπη του.
ορφανό ήταν το γαμημένο σκέφτηκα και σκάω ένα χαμόγελο τρελό.
εννοείτε ότι ακολούθησαν ξέφρενοι πανηγυρισμοί,εγώ να dίνw συγχαρητήρια και αυτός να θέλει να τον αποκαλέσω δάσκαλο.
τελικά αφού με απείλησε ότι αν δεν τον αποκαλέσω με το καινούργιο του όνομα δεν θα μου έδινε το μερίδιο μου ενέδωσα.
ιδεογραφιτες ο άνθρωπος είχε πάει σε 250άρα ρουλέτα και είχε πετάξει 750 στα 3 ορφανά.
σε ελεύθερη μετάφραση έπεσε από την ακρόπολη και βρήκε γκόμενα και πορτοφόλι.
μιση ώρα αργότερα βρισκόμασταν μέσα στη bmw,εγώ να dίνw συγχαρητήρια στο δάσκαλο όσο αυτός μου μετρούσε τα χρήματα.
7 η ώρα βρεθήκαμε σε ένα καφενείο διπλα στη θάλασσα όπου μια γριούλα που ήταν καθαρίστρια μας άφησε να φτιάξουμε καφεδάκια και έτσι "αγνατευαμε" τh θάλασσα και ακούγαμε το κυματάκι έως τις 9 το prwi

"Στον νόμιμο τζόγο οι Έλληνες εκτιμάται ότι ξόδεψαν το 2007 πάνω από 6 δισ. ευρώ ή περίπου το 2,7% του ΑΕΠ για τη συγκεκριμένη χρονιά" ... "Η κατά κεφαλήν δαπάνη στην Ελλάδα σε παιχνίδια λοταριών (η λοταρία της Ελλάδας είναι ο ΟΠΑΠ) είναι η υψηλότερη μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών, ενώ παγκοσμίως κατατάσσεται στην τρίτη θέση. Μόνο στη Σιγκαπούρη και στην πολιτεία της Μασαχουσέτης οι κάτοικοί τους ξοδεύουν περισσότερα".

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_art ... 008_290532 (Καθημερινή, 2/11/2008)

Απαράδεκτο και ανεπίτρεπτο! Έπρεπε σαφώς να είμαστε στην πρώτη θέση.

Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο κάποιος να μαγείρεψε τα νούμερα, αλλά ευτυχώς, στα επί μέρους ρεφάρουμε:

"Η αγορά του στοιχήματος στην Ελλάδα ( "Πάμε Στοίχημα") είναι με απόσταση η μεγαλύτερη στον κόσμο".

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_art ... 008_291452
(Καθημερινή, 9/11/2008)

Διότι ο Νεοέλληνας τι χρειάζεται για να' ναι ευτυχισμένος; Το καλό του ξύπνημα, την καθημερινή του σιέστα και το κόντρα ξύρισμά του την ώρα που ακούει στην ΕΡΑ Σπορ την ομαδάρα του να βάζει το ένα γκολ πίσω από το άλλο. Το έχει.

Τους κυβερνήτες του να τον κοιτούν κατάματα από το γυαλί (χαμογελαστοί και αισιόδοξοι κι αυτοί) και να του κλείνουν πονηρά το μάτι σαν να του λένε "κι αυτό θα περάσει"; Τους έχει. Υπομονή, ευρωπαϊκά πακέτα, πολυκομματική βουλή με πολιτικούς που θέλουν να του πιάσουν το χέρι; Έχει. Λύσεις; Τις έχει και σε υπεραφθονία μάλιστα…

Σωστό υπερκατάστημα λύσεων η ζωή μας. Δεν πάει καλά η δημόσια παιδεία; Θα την ιδιωτικοποιήσουμε! Δεν πανε καλά τα ναυπηγεία; Θα τα αποκρατικοποιήσουμε! Δεν πάει καλά το Κράτος; Θα το επανιδρύσουμε! Δεν πάει καλά η κυβέρνηση; Θα την αναδομήσουμε! Καίγονται τα δάση μας; Θα τα ξαναφτιάξουμε καλύτερα! Πλημμύρες; Αντιπλημμυρικά έργα! Σεισμοί; θα χτίσουμε αντισεισμικά! Κουράστηκε ο αρχηγός; Θα βγάλουμε άλλον(ην)! Για όλα έχουμε απαντήσεις εμείς, έχουμε λύσεις, έχουμε αισιοδοξία και χαμόγελο…

Δεν έχει φτερά; Έχει πούπουλα!

Και στο κάπνισμα είμαστε οι πρώτοι. Αισιοδοξούμε. Πιστεύουμε ότι εμείς δεν πρόκειται να πάθουμε τίποτα κι από κανένα. Και η αισιοδοξία μας συνεχίζεται με τον κρατικό, το νόμιμο, αλλά και με τον παράνομο τζόγο.

Ωχ αδερφέ, δε βαριέσαι... Θα φτιάξει η κατάσταση. Κι αν δεν είναι τη Δευτέρα, έρχεται η Τρίτη, η Τετάρτη…. το Σάββατο, η Κυριακή. Κι αν όχι αυτή η βδομάδα, τότε σίγουρα θα είναι η επόμενη...

Όλα αυτά, και άλλα πολλά, δείχνουν μια στάση ζωής. Και τη στάση αυτή της ζωής μας δεν την αλλάζουμε με τίποτα.

(Είμαστε αισιόδοξοι και φαινόμαστε ή μήπως είμαστε απλώς ηλίθιοι;)

Αυτή είναι η τραγική αλήθεια Απόμακρε. Έχεις δίκιο.

Φαίνεται πως ο νεοέλληνας τελικά ζει στη χώρα του ΔΕΝ. Δεν περιμένει, δεν προνοεί, δεν οικονομεί, δεν επενδύει, δεν χτίζει σε βάθος χρόνου. Η χώρα του ΔΕΝ είναι η χώρα του ήλιου και των διακοπών και η φιλοσοφία των ιθαγενών (νεοελλήνων) αποτυπώνεται στο βαθυστόχαστο απόφθεγμα "λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου" καθώς και στο "ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας". Ως προς το δεύτερο, φαίνεται ότι φτωχός σήμερα είναι όποιος δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να ικανοποιεί τα βίτσια του, λολ.

Σε παλαιότερες εποχές απένταρο έλεγαν κάποιον που δεν είχε λεφτά για ψωμί και για γάλα. Σήμερα άφραγκο λένε κάποιον που δεν έχει λεφτά για τσιγάρα. Ακόμα και μ’ αυτό τον ορισμό, αποδεικνύεται ότι οι άφραγκοι τελικά είναι πια ελάχιστοι στη χώρα του ΔΕΝ, αφού με απλές αριθμητικές πράξεις προκύπτει ότι η μέση τετραμελής ελληνική οικογένεια ξοδεύει κάθε χρόνο πάνω από 6000 € (έξι χιλιάδες ευρώ) στα τσιγάρα, στα ποτά και στο τζόγο (τυχερά παιχνίδια). Και μάλιστα υπό συνθήκες οικονομικής στενότητας (πού να είχαμε και ευμάρεια δηλαδή…)


Η Ιστορία του Τεο μου θύμισε λίγο ένα αγαπημένο μυθιστόρημα ενός συνονόματού μου, του Αντώνη Σουρούνη, "Ο χορός των Ρόδων".


(Τεο, οι ιστορίες σου τελικά, γράφουν ιστορία στα ΙΔΕΟ)

... είμαστε ένα φτωχό κράτος με πλούσιους πολίτες

Θα συμφωνησω σε ολα εκτως απο την παιδεια.
Η παιδεια θα πρεπει να ειναι ευελικτη.
και ο ιδιωτικος τομεας και ο ανταγωνισμος χωρουν σε αυτη.

Apomakros έγραψε:

Η Ιστορία του Τεο μου θύμισε λίγο ένα αγαπημένο μυθιστόρημα ενός συνονόματού μου, του Αντώνη Σουρούνη, "Ο χορός των Ρόδων".


(Τεο, οι ιστορίες σου τελικά, γράφουν ιστορία στα ΙΔΕΟ)

Ωραίο βιβλίο αυτό του σουρούνη και κατά το μεγαλύτερο μέρος του αληθινή ιστορία. Ο Σουρούνης πέρασε ένα διάστημα της ζωής του, όπως αναφέρει και ο ίδιος, ως "επαγγελματίας παίκτης" όσο μπορεί αυτό να είναι επάγγελμα. Ελάχιστοι άνθρωποι το έχουν καταφέρει να "εργάζονται" παίζοντας τυχερά παιχνίδια και αυτοί μπορούν να το καταφέρουν μονάχα όταν μετατρέπουν το τυχερό παιχνίδι σε τεχνικό. Για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να διαθέτουν ταλέντα όπως αυτά που διαθέτει ο Τάραμας, στον οποίο έχει απαγορευτεί η είσοδος σε πάρα πολλά καζίνο ανά τον κόσμο.

Κατά τα άλλα, ο τζόγος είναι στο αίμα μας και όλοι, λίγο ως πολύ, δοκιμάζουμε την τύχη μας. Αρκεί να μην έχουμε οικογενειακά δράματα και εθισμούς. Αν σου περισσεύουν και με αυτά τα χρήματα διασκεδάζεις τότε δεν πιστεύω ότι υπάρχει πρόβλημα. Αν όμως στερείς από την οικογένειά σου για να πας να παίξεις, παίζεις από το υστέρημά σου κ.λπ. τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.