Ιδεογραφήματα

Οικογένεια

Αναμφιβόλως, η οικογένεια αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της κοινωνίας.
Μέλημα και ύψιστη υποχρέωση του κράτους είναι η στήριξη των οικογενειών.
Ως κύτταρο της κοινωνίας είναι το σημαντικότερο εργαστήρι στο οποίο πλάθεται και σφυρηλατείται ο χαρακτήρας των νέων που θα κληρονομήσουν ένα βαρύ φορτίο – αυτό της πολιτιστικής και φυλετικής συνέχειας - και με τη σειρά τους θα το κληροδοτήσουν πλουσιότερο και σπουδαιότερο στις νέες γενιές.
Σίγουρα, όλοι ξέρουμε ότι η οικογένεια πολεμάται με κάθε τρόπο. Είτε μέσω κακών προτύπων, είτε μέσω ενός επιβαλλόμενου οικονομοκεντρικού τρόπου ζωής, είτε λόγω οικονομικών δυσχερειών η οικογένεια δεν αποτελεί πλέον προτεραιότητα των πολιτών, αλλά μία εθιμικού τύπου υποχρέωση η οποία είναι αναχρονιστική και δεν έχει θέση στην κοινωνία.
Θεωρείται «προοδευτικός» και «μοντέρνος» αυτός που δεν έχει οικογένεια ή αυτός που συμβιβάζεται με το λεγόμενο «σύμφωνο συμβίωσης» το οποίο στην ουσία τοποθετεί την ταφόπλακα στον σημαντικότατο θεσμό της οικογένειας.
Σε περιπτώσεις που προβάλλεται η οικογένεια, προβάλλεται σύμφωνα με τα αστικά πρότυπα, ελαφρών ηθών, ελευθεριάζουσα δίχως κανόνες σεβασμού, ευγένειας και πειθαρχείας, πλήρως αποδομημένη και αχταρμοποιημένη.
Τίθενται πολλά ερωτήματα: Άραγε η οικογένεια είναι ένα είδος αναπαραγωγής, που συμβαίνει εκ φύσεως για να μην αφανιστεί το είδος; Η οικογένεια πέρα από την τεκνοποιΐα έχει ως καθήκον και την τεκνογονία, για την οποία έκαναν λόγο πολλοί φιλόσοφοι και διανοούμενοι;
Αν η οικογένεια περιοριζόταν στην απλή αναπαραγωγή, θα ήσασταν ικανοποιημένοι με την αναπαραγωγή παιδιών στα εργαστήρια;
Αλλά φυσικά – απαντώ εγώ – η οικογένεια δεν περιορίζεται στην αναπαραγωγή. Είναι ένας κυκεώνας ο οποίος διαμορφώνει, επηρεάζει, γαλουχεί , διαπαιδαγωγεί και σφυρηλατεί τους ανθρώπους περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο κοινωνικό φορέα.
Η οικογένεια είναι αλληλένδετη με την κοινωνία. Έχει πολλαπλούς σκοπούς, όπως τη διαιώνιση της φυλής, την ανατροφή των παιδιών, την συμβολή στην κοινωνία κ.ά.
Κάποιοι θα αποκριθούν ότι είναι δικαίωμα του καθενός να επιλέξει αν θα κάνει ή όχι οικογένεια.
Ανταπαντώ ότι κατά καιρούς υπήρξαν τεράστιες προσωπικότητες (π.χ. Θαλής, Πλάτωνας κ.ά.) οι οποίοι επέλεξαν να μην κάνουν οικογένεια, αλλά συνέδραμαν στον τομέα της πολιτικής, της επιστήμης και της φιλοσοφίας με τις διαχρονικές τους ιδέες και ανακαλύψεις και επηρέασαν το πολιτικοκοινωνικό και επιστημονικό γίγνεσθαι των συγχρόνων τους και φυσικά των μεταγενέστερων.
Εν κατακλείδι, σκοπός είναι να προσφέρουμε τα μέγιστα στην πατρίδα και στον κόσμο είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο.
Στους συγκεκριμένους πρέπει να αποδωθούν εύσημα, διότι αφοσιώθηκαν σε θέματα μείζονος σημασίας και δεν απέρριψαν την οικογένεια από επιπολαιότητα ή απλά για να καλοπεράσουν.
Από την άλλη, δεν θα έβαζα στην ίδια μοίρα τους αστούς που δεν θέλουν να δημιουργήσουν οικογένεια για να πραγματοποιήσουν τα προσωπικά τους καπρίτσια με τους γίγαντες του πνεύματος.
Σαφώς, οι ατομικές επιθυμίες δεν θα έπρεπε να υπερβαίνουν τα συλλογικά συμφέροντα και καθήκοντα. Θεωρώ αδικαιολόγητο αυτόν που εγωιστικώς και ατομιστικώς επιλέγει να μην συνδράμει σε κανένα τομέα, αποφεύγοντας τη δημιουργια οικογένειας απλώς για να απολαύσει τις επιθυμίες του. Τον «προοδευτικό» αστό λοιπόν τον μέμφομαι, γιατί δεν αποφεύγει την οικογένεια για να αφοσιωθεί σε κάτι που θα ωφελήσει διαχρονικώς το σύνολο, αλλά γιατί θέλει να πραγματοποιήσει τα όνειρά του (ταξίδια, επαγγελματική καριέρα, ιδιωτική ελεύθερη – εργένικη ζωή κ.τ.λ.).
Η ιδιωτεία στην αρχαία Αθήνα ήταν συνώνυμη της βλακείας. Τώρα πια ο ιδιώτης έχει αντικαταστήσει τον πολίτη (με την πραγματική του έννοια). Διότι ο πολίτης πέρα από δικαιώματα έχει και υποχρεώσεις. Υποχρεούται να συμμετέχει στα κοινά και να ωφελεί με κάθε τρόπο και μέσο την πολιτεία.
Οι οικονομικοί λόγοι είναι ένα αντικειμενικό κριτήριο και οπωσδήποτε επηρεάζει την απόφασή μας να δημιουργήσουμε οικογένεια. Μας κάνει πιο σκεπτικούς και διστακτικούς.
Και πιστέψτε με, δεν είμαι κανένας νυμφομανής (γαμπρομανής είναι ο σωστός όρος για εμάς τους άνδρες;) ή απελπισμένος για οικογένεια τύπος, αλλά αναγνωρίζω την σημασία και την αναγκαιότητα της ύπαρξης της οικογένειας για τη διατήρηση της κοινωνίας. Στην τελική, έχω δηλώσει ότι αν δεν βρεθεί η κατάλληλη (δηλαδή αν δεν συμφωνούμε σε αρκετά και σημαντικά θέματα) δεν θα κάνω οικογένεια.
Η διάβρωση της κοινωνίας επιτυγχάνεται μέσω της προπαγάνδας και της πλύσης εγκεφάλου που υφίστανται οι άνθρωποι κυρίως μέσω των Μ.Μ.Ε. Δηλαδή γίνονται ατομιστές.
Κατά συνέπεια, μιλούμε για αντιστροφή των προτύπων: Ο άνθρωπος από κοινωνικός, τείνει να γίνει θηρίο που θα βιώνει σε ένα περιβάλλον στο οποίο θα είναι ο καθένας μόνος του και δεν θα γίνεται τίποτε από κοινού. Θα ζει ο καθένας για τον εαυτό του και μόνο. Η αλληλεγγύη, η συνεργασία, η συλλογικότητα και η κοινότητα επισκιάζονται ολοένα και περισσότερο.
Εισαγόμενα πρότυπα, ιδέες και τρόποι ζωής που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις πατροπαράδοτες κοινωνίες, δίχως κανένα συλλογικό ιδεώδες και συμφέρον αναγάγουν την ατομική ελευθερία και επιθυμία ως υπέρτατο δικαίωμα.

Εν τέλει:
Ας μην ξεχνάμε και τα λόγια του Σωκράτη: «Αν βρεις καλή γυναίκα θα γίνεις ευτυχισμένος, αν δεν βρεις θα γίνεις φιλόσοφος». (Είχε προσωπικές εμπειρίες με τη μέγαιρα γυναίκα του. Ο ίδιος υπήρξε πατέρας τριών ή τεσσάρων παιδιών αν θυμάμαι καλά).

Παραθέτω κάποια ερωτήματα ως τροφή για συζήτηση:

α) Πώς αντιλαμβάνεστε την οικογένεια;
β) Πόσο αναγκαία είναι;
γ) Προτιμάτε τη διάβρωσή της σύμφωνα με τα αστικά πρότυπα που επιβάλλει ο καπιταλισμός; Εάν όχι, τι θεωρείτε ότι πρέπει να γίνει;
δ) Ποιος είναι ο ρόλος της στην κοινωνία;
ε) Θεωρείτε ότι πέρα από την τεκνοποιΐα, η τεκνογονία είναι το επόμενο και καταλυτικότερο καθήκον των γονέων;
στ) Κατά πόσον επηρεάζει η οικονομία την απόφαση των ανθρώπων να δημιουργήσουν οικογένεια;
ζ) Πιστεύετε ότι κρύβονται πολιτικές σκοπιμότητες και συμφέροντα πίσω από αυτή τη μεθοδευμένη διάβρωση της οικογένειας και κατ’ επέκταση της κοινωνίας;
η) Σε μια εποχή τεράστιου δημογραφικού προβλήματος και αυξανόμενης υπογεννητικότητας, πόσο επιτακτική είναι η τεκνοποιΐα και η επιστροφή στις πατροπαράδοτες αντιλήψεις;

Καποτε ο πολιτικος γαμος ηταν η ταφοπλακα στην οικογενια.
Βλεπουμε οτι τιποτε δεν επαθε η οικογενια απο τον πολιτικο γαμο.
Γιατι το συμφωνο συμβιωσης αποτελει ταφοπλακα στην οικογενια;
Απαγορευτικαν οι αλλοι τυποι γαμου;
Ο πολιτης δεν μπορει να αποριψει την ιδεα του συμφωνου συμβιωσης και να επιλεξει τον πατροπαραδοτο γαμο;
του το απαγορεψε κανεις;
Σου εβαλε καποιος το μαχαιρι στο λαιμο να μην ξοδεψεις μερικες χιλιαδες ευρω στην εκκλησια και να υπογραψεις συμφωνο συμβιωσης που ειναι δωρεαν;

Αίολε θέτεις πολύ δυνατά επιχειρήματα και δύσκολες ερωτήσεις. Δεν μπορώ να τις απαντήσω τώρα, αλλά επιφυλάσσομαι να πω οτι η οικογένεια είναι μία ιδέα, που στην πορεία την στηρίζουν τα ίδια τα μέλη της, και κανένα χαρτί, και κανένας γάμος.

Και προσωπικά απο όσα έχω δει, ο θεσμός και η διαρκής τριβή μεταξύ των ανθρώπων σε τόσες καταστάσεις, μόνο μία μακρόχρονη φθορά υποδηλώνει. Δεν τα πάω καλά με τον θεσμό, δεν με έχει πείσει. Δεν θεωρώ το σύμφωνο συμβίωσης κάτι κακο, αντιθέτως πιστεύω οτι κάνει τα πράγματα πιο απλά και πιο ξεκάθαρα αλλά δυστυχώς εγώ έχω γκρίνιες απο παντού στο περιβάλλον μου και όχι μόνο γι αυτές μου τις απόψεις, και προς Θεού, μόνο προοδευτικάρια δεν είμαι.

Οικογένεια για μένα είναι οι άνθρωποι στους οποίους μπορείς να στηριχτείς πλήρως. Για μένα οικογένεια είναι οι γονείς και τα αδέρφια μου αλλά οικογένεια μου είναι και ο πρωην συγκάτοικός μου.
Δεν χρειάζονται ούτε γάμοι, ούτε παιδιά για να θεωρηθεί μια οικογένεια, οικογένεια. Ούτε πιστεύω πως το να κάνεις παιδιά είναι ο αυτοσκοπός του ανθρώπου ή οτι έτσι προσφέρεις στην κοινωνία. Τα παιδιά είναι απλώς μια έκφανση της ολοκλήρωσης της ευτυχίας αλλά όχι η ίδια η ευτυχία.
Συμβολή στην κοινωνία μπορείς να κάνεις μονάχα όταν είσαι πραγματικά καλά και ευτυχισμένος (αυτά που αναφέρεις ως εγωισμούς) και όχι όταν είσαι ένα κινητό μηχάνημα αναπαραγωγής, διότι όταν είσαι καλά με τον εαυτό σου έχεις την δύναμη να κατανοήσεις/προσφέρεις/βοηθήσεις και τους γύρω σου.

Divine Sinner έγραψε:Καποτε ο πολιτικος γαμος ηταν η ταφοπλακα στην οικογενια.
Βλεπουμε οτι τιποτε δεν επαθε η οικογενια απο τον πολιτικο γαμο.
Γιατι το συμφωνο συμβιωσης αποτελει ταφοπλακα στην οικογενια;
Απαγορευτικαν οι αλλοι τυποι γαμου;
Ο πολιτης δεν μπορει να αποριψει την ιδεα του συμφωνου συμβιωσης και να επιλεξει τον πατροπαραδοτο γαμο;
του το απαγορεψε κανεις;
Σου εβαλε καποιος το μαχαιρι στο λαιμο να μην ξοδεψεις μερικες χιλιαδες ευρω στην εκκλησια και να υπογραψεις συμφωνο συμβιωσης που ειναι δωρεαν;

Αν και αποφάσισα να περιμένω μέχρι να απαντήσουν αρκετοί, ώστε να δώσω μια ολοκληρωμένη και σαφή απάντηση ή ανταπάντηση, θα κάνω μία εξαίρεση για εσένα Φώτη.
Ο πολιτικός γάμος δημιούργησε διαμάχη ανάμεσα στην Εκκλησία και την Πολιτεία. Εγώ δεν μιλώ για θρησκευτικές διαφορές και διαφωνίες, αλλά για πολιτικές σκοπιμότητες.
Το σύμφωνο συμβίωσης το απορρίπτω, διότι μπορεί να ακυρωθεί με πολύ εύκολο τρόπο. Αυτό υποβοηθά την αύξηση των διαζυγίων, αφού δεν θα επιβαρύνονται οι διαζευγμένοι με πολλές ευθύνες όπως στην περίπτωση του γάμου κι έτσι θα λαμβάνουν πιο εύκολα τέτοιου είδους αποφάσεις.
Μήπως η αύξηση των διαζυγίων δεν υποκινεί υποψίες; Αν είναι δυνατόν, να πιστεύουμε ότι το τεράστιο αυτό ποσοστό είναι παροδικό φαινόμενο της εποχής μας. Ένας από τους λόγους είναι μικρή βαρύτητα που δίνουν στην έννοια και τον θεσμό της οικογένειας οι μικροί αστοί, μ' αποτέλεσμα να διαλύονται οικογένειες πολύ ευκολότερα.

-- Sat Jul 18, 2009 5:33 pm --

Και στην τελική ρε Φώτη, μόνο αυτό σου προκάλεσε αίσθηση; Πολύ θα ήθελα να απαντήσεις και στα ερωτήματα που θέτω για να γίνει συζήτηση.

Αίολε, επειδή η δουλειά που κάνω εμπλέκεται και με την βιομηχανία γάμου και έχω αρκετά στατιστικά δείγματα και προσωπικές ιστορίες, σε διαβεβαιώνω οτι αν ένα ζευγάρι θέλει να χωρίσει θα χωρίσει έτσι και αλλιώς, ή πολλοί άνθρωποι δεν χωρίζουν γιατί σκέφτονται την διαδικασία που απαιτείται για να βγει ένα διαζύγιο, οπότε αυτή η περιπλοκότητα κρατάει ζωντανούς, γάμους που έτσι και αλλιώς είναι διασωληνωμένοι. Αν είναι να έχει τελειώσει η δουλειά, ας τελειώνει τουλάχιστον όσο πιο εύκολα γίνεται, και δυστυχώς θα πρέπει να σου πω, και το συζήτησα και με συνάδελφο τις προάλλες, οτι πολλά απο τα ζευγάρια που έχω και είχαμε αναλάβει επαγγελματικά, τώρα μερικά χρόνια μετά έχουν χωρίσει. Και αυτοί οι ''στέρεοι θεσμοί'' που λέμε ποτέ δεν υπήρξαν. Παλιά ο κόσμος δεν χώριζε όχι γιατι ή οικογένεια είχε πιο καλές βάσεις ή επειδή αγαπούσαν πιο πολύ ο ένας τον άλλο, αλλά γιατί υπήρχε ισχυρό κοινωνικό ταμπου στο διαζύγιο, και οι γυναίκες ήταν ακάλυπτες και ανυπεράσπιστες σε θέματα κοινωνικού δικαίου, οπότε έπρεπε να υπομένουν για το υπόλοιπο της ζωής τους. Αν είχαν εκείνη την εποχη οι ζωές των ανθρώπων στόματα, θα είχε γίνει το σώσε, τώρα απλά αντικρίζουμε την πραγματικότητα.

Ο γάμος σαν θεσμός είναι μία αποτυχία, στην οποία βασίστηκε ολόκληρη η κοινωνική μας βάση, και πλέον αρχίζει σταθερά και αποσυντίθεται, γιατί πολύ απλά την επιτυχία και την σταθερή βάση, την κάνουν οι άνθρωποι, και όχι τα καλούπια που θέτει και ονομάζει ''θεσμούς''. Θεσμός θα έπρεπε να είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι και η φύση τους, και όχι οι κανόνες που θέτει, ελπίζοντας να κρατήσει πράγματα που απλά δεν κρατιούνται αν εκείνος δεν θέλει, και δεν εξαρτάται αυτό απο τους θεσμούς.

Να σου πω ιστορίες και υπόβαθρα που έπαιζαν πριν απο γάμους πελατών μου; Πόσο κρατάνε οι γάμοι πια; Σε βεβαιώνω οτι αν δεν παντρευόντουσαν γιατί έτσι έπρεπε να γίνει, οι περισσότεροι θα καθόντουσαν στα αβγά τους, είμαστε όλοι θύματα του ''πρέπει'', έχει περάσει στο dna μας πλέον. Και γι αυτό τώρα τα διαζύγια θερίζουν,και πιστεύω οτι σε μερικά χρόνια, ο γάμος όπως είναι τώρα, δεν θα υφίσταται.

Παντρευόμαστε γιατί πρέπει να παντρευόμαστε, γιατί έτσι μας δίδαξαν, γιατί έτσι στελεχώθηκε ολόκληρη η κοινωνική βάση του κόσμου που ζούμε, για ασφάλεια, για μονιμότητα, για παιδιά, ενώ δεν καταλαβαίνουμε οτι αυτά μπορείς να τα κάνεις έτσι και αλλιώς, και μπορείς να τα στηρίξεις έτσι και αλλιώς, αν το θέλεις, και όχι γιατί πρέπει.

Συμφωνώ σ' αυτό που λες, αλλά δεν επικεντρώνομαι κυρίως στον γάμο, αλλά στην οικογένεια. Όταν ένα ζεύγος έχει παιδιά και χωρίζει, στην ουσία μία οικογένεια διαλύεται και κατ' επέκταση η κοινωνία, διότι μία κοινωνία με διαλυμένες οικογένειες απλώς δεν υφίσταται.

Έκανα προσθήκη κάποια πράγματα.

Μα ο γάμος μας δίδαξαν οτι είναι και πρέπει να είναι αλληλένδετος με την οικογένεια, οτι αν τολμήσεις να χωρίσεις παύει και η οικογένεια, ενώ δεν είναι έτσι. Εκεί είναι το θέμα, και η ζημιά.

Πάλι τα κόμπλεξ των δικών μας πληρώνουμε.

Aiolos έγραψε:Συμφωνώ σ' αυτό που λες, αλλά δεν επικεντρώνομαι κυρίως στον γάμο, αλλά στην οικογένεια. Όταν ένα ζεύγος έχει παιδιά και χωρίζει, στην ουσία μία οικογένεια διαλύεται και κατ' επέκταση η κοινωνία, διότι μία κοινωνία με διαλυμένες οικογένειες απλώς δεν υφίσταται.

Συγνώμη, αλλά γνωρίζω περιπτώσεις που επειδή η σχέση δεν πήγαινε καλά και το παιδί μπορούσε να το αντιληφθεί, γινόταν επιθετικό, είχε τασεις μελαγχολίας και αντικοινωνική συμπεριφορά.
Όταν το ζευγάρι τελικά πήρε διαζύγιο και κρατήσαν μια καλή φιλική σχέση, τότε το παιδί άλλαξε παντελώς την συμπεριφορά του και έγινε ένα παιδί κοινωνικότατο, πανέξυπνο και με πολλά ενδιαφέροντα.
Κοινώς, ποιος νοιάζεται για τα κοινωνικά "πρέπει" όταν πρώτα απ΄όλα πρέπει να κοιτάξεις (πέρα απο το καλό το δικό σου) το καλό του παιδιού σου;

υ.γ: Μήπως το θέμα να παει στο "Ανθρώπινα";;;

Aiolos έγραψε:
Κάποιοι θα αποκριθούν ότι είναι δικαίωμα του καθενός να επιλέξει αν θα κάνει ή όχι οικογένεια.
Ανταπαντώ ότι κατά καιρούς υπήρξαν τεράστιες προσωπικότητες (π.χ. Θαλής, Πλάτωνας κ.ά.) οι οποίοι επέλεξαν να μην κάνουν οικογένεια, αλλά συνέδραμαν στον τομέα της πολιτικής, της επιστήμης και της φιλοσοφίας με τις διαχρονικές τους ιδέες και ανακαλύψεις και επηρέασαν το πολιτικοκοινωνικό και επιστημονικό γίγνεσθαι των συγχρόνων τους και φυσικά των μεταγενέστερων.
Εν κατακλείδι, σκοπός είναι να προσφέρουμε τα μέγιστα στην πατρίδα και στον κόσμο είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο.
Στους συγκεκριμένους πρέπει να αποδωθούν εύσημα, διότι αφοσιώθηκαν σε θέματα μείζονος σημασίας και δεν απέρριψαν την οικογένεια από επιπολαιότητα ή απλά για να καλοπεράσουν.
Από την άλλη, δεν θα έβαζα στην ίδια μοίρα τους αστούς που δεν θέλουν να δημιουργήσουν οικογένεια για να πραγματοποιήσουν τα προσωπικά τους καπρίτσια με τους γίγαντες του πνεύματος.
Σαφώς, οι ατομικές επιθυμίες δεν θα έπρεπε να υπερβαίνουν τα συλλογικά συμφέροντα και καθήκοντα. Θεωρώ αδικαιολόγητο αυτόν που εγωιστικώς και ατομιστικώς επιλέγει να μην συνδράμει σε κανένα τομέα, αποφεύγοντας τη δημιουργια οικογένειας απλώς για να απολαύσει τις επιθυμίες του. Τον «προοδευτικό» αστό λοιπόν τον μέμφομαι, γιατί δεν αποφεύγει την οικογένεια για να αφοσιωθεί σε κάτι που θα ωφελήσει διαχρονικώς το σύνολο, αλλά γιατί θέλει να πραγματοποιήσει τα όνειρά του (ταξίδια, επαγγελματική καριέρα, ιδιωτική ελεύθερη – εργένικη ζωή κ.τ.λ.).

Και λίγο παρακάτω ... γράφεις :

Aiolos έγραψε: Και πιστέψτε με, δεν είμαι κανένας νυμφομανής (γαμπρομανής είναι ο σωστός όρος για εμάς τους άνδρες;) ή απελπισμένος για οικογένεια τύπος, αλλά αναγνωρίζω την σημασία και την αναγκαιότητα της ύπαρξης της οικογένειας για τη διατήρηση της κοινωνίας. Στην τελική, έχω δηλώσει ότι αν δεν βρεθεί η κατάλληλη (δηλαδή αν δεν συμφωνούμε σε αρκετά και σημαντικά θέματα) δεν θα κάνω οικογένεια.

Και τι θα γίνεις; Θαλής;
Ή θα απομακρυνθείς από την κοινωνία επειδή δεν μπορείς να προσφέρεις σ' αυτήν με τον σωστό, κατά την άποψή σου, τρόπο;

Δεν γίνεται να είσαι σε μια κοινωνία χωρίς να συνεισφέρεις σ΄αυτήν. Εάν δεν συνεισφέρεις είσαι περιθωριακός και δακτυλοδεικτούμενος.
Όλοι συνεισφέρουν με τον τρόπο τους και η κοινωνία η ίδια τους αποδέχεται ή τους απορρίπτει, όχι τα άτομα.
Αλίμονο αν σε μια κοινωνία θα "όφειλες" να είσαι ή Θαλής ή οικογενειάρχης!!!!

Aiolos έγραψε:
ε) Θεωρείτε ότι πέρα από την τεκνοποιΐα, η τεκνογονία είναι το επόμενο και καταλυτικότερο καθήκον των γονέων;

Εδώ δεν καταλαβαίνω...ποιά η διαφορά τεκνοποιϊας και τεκνογονίας;
Αν θες μου εξηγείς...

Πολύ ωραίο θέμα, όπως όλα τα θέματα που έχω διαβάσει από τον Αίολο =). Για να δούμε =)

Θεωρώ αδικαιολόγητο αυτόν που εγωιστικώς και ατομιστικώς επιλέγει να μην συνδράμει σε κανένα τομέα, αποφεύγοντας τη δημιουργια οικογένειας απλώς για να απολαύσει τις επιθυμίες του. Τον «προοδευτικό» αστό λοιπόν τον μέμφομαι, γιατί δεν αποφεύγει την οικογένεια για να αφοσιωθεί σε κάτι που θα ωφελήσει διαχρονικώς το σύνολο, αλλά γιατί θέλει να πραγματοποιήσει τα όνειρά του (ταξίδια, επαγγελματική καριέρα, ιδιωτική ελεύθερη – εργένικη ζωή κ.τ.λ.).

Εγώ προτιμώ να μην κάνουν οικογένεια άτομα που δεν είναι έτοιμα, που κάνουν τα παιδιά να νιώθουν ανεπιθύμητα (π.χ. αν δεν σε είχα κάνει, θα ταξίδευα στον κόσμο, θα είχα άλλη δουλειά.. δεν θα κατέληγα με τον πατέρα σου.. θα σπούδαζα και θα είχα μια καλύτερη δουλειά.. τα έχω ακούσει από πολλές μανάδες αυτά). Για να γίνεις γονιός θα πρέπει να το θες.. όχι για τους εγωϊστικούς και ατομιστικούς λόγους του "θα έχει το όνομα του πατέρα μου", "θέλω να έχω παρέα στα γεράματα" και όλα αυτά.. αλλά να τα κάνεις από αγάπη και να τα μεγαλώνεις με αγάπη.

α) Πώς αντιλαμβάνεστε την οικογένεια;
Σαν μία μεγάλη αγκαλιά.. στην οποία μπορείς να στραφείς όποτε θες και όποτε το θέλει =) Οικογένεια δεν είναι μόνο οι συγγενείς εξ αίματος ή εκ γάμου.. είναι και κάποιοι φίλοι.
Ο πατέρας μου λέει "οικογένεια είναι αυτή που όταν το βράδυ κλείνει η πόρτα, μένουν μέσα στο σπίτι".. με αυτή την έννοια.. εχω μία τεράστια οικογένεια χαχαχα =)) Για εμένα οικογένεια είναι οι άνθρωποι που σε αγαπάνε, παρά τις παραξενιές σου και τους αγαπάς παρά τις δικές τους παραξενιές.. αυτοί που σκέφτεσαι να τηλεφωνήσεις όταν νιώθεις μεγάλη χαρά ή μεγάλη απογοήτευση..


β) Πόσο αναγκαία είναι;
Πόσο αναγκαία είναι η οικογένεια; Αυτά τα πράγματα δεν μετριούνται =)

γ) Προτιμάτε τη διάβρωσή της σύμφωνα με τα αστικά πρότυπα που επιβάλλει ο καπιταλισμός; Εάν όχι, τι θεωρείτε ότι πρέπει να γίνει;
Να πάμε στο "αγρότης μόνος ψάχνει" να διαιωνίσουμε το είδος... xD

η) Σε μια εποχή τεράστιου δημογραφικού προβλήματος και αυξανόμενης υπογεννητικότητας, πόσο επιτακτική είναι η τεκνοποιΐα και η επιστροφή στις πατροπαράδοτες αντιλήψεις;
Ναι, πιστεύω πως πρέπει να υπάρξει επιστροφή στις ρίζες.. αλλά όσο για το δημογραφικό πρόβλημα.. έχουμε έναν πλανήτη με υπερπληθυσμό.. πρέπει να υπάρξουν μέτρα για να μην έχουν δημογραφικό πρόβλημα κάποιες χώρες και υπερπληθυσμό οι άλλες.. δεν ξέρω τι μέτρα, σίγουρα όχι βίαια.. αλλά όπως κινούμαστε.. υπάρχει πρόβλημα.

Πάντα ήθελα να κάνω μεγάλη οικογένεια με πολλά ποδιά.. Δύο είναι μικρός αριθμός για εμένα =Ρ Οικονομικά προβλήματα όλοι έχουν, ακόμη και οι πλούσιοι.. το θέμα που κρατάει ενωμένη και ευτυχισμένη μία οικογένεια δεν είναι τα χρήματα, αλλά η αγάπη, το ενδιαφέρον, η ζεστασιά και η στοργή.. η κατανόηση.. οι βόλτες και τα πολλά παγωτά. Δεν είναι ανάγκη να παντρευτεί κάποιος για να κάνει οικογένεια, υπάρχουν και μονογονεϊκές οικογένειες που κάποιες τα καταφέρνουν και κάποιες όχι.. υπάρχουν άτομα που δεν γέννησαν παιδιά, δεν παντρεύτηκαν και έδωσαν αγάπη και χαρά σε πολλούς ανθρώπους, είτε αυτοί είχαν γονείς είτε όχι.

Για εμένα μέλος της οικογενείας μου είναι και οι νονές μου και ο νονός μου και τα παιδιά αυτών.. είναι μέρος της μικρής κλειστής μου οικογένειας και όχι συγγενείς ή σόι. Όπως είπα.. αγάπη, στοργή, τρυφερότητα, μένουν κάποιες φορές υπό την ίδια στέγη.. είναι οικογένεια =) Η νονά μου (η μητέρα των νονών μου) μεγάλωσε 5 παιδιά που δεν γέννησε η ίδια και τα δύο δικά της.. τώρα μεγαλώνει τα εγγόνια της και είναι άξια σεβασμού και ανδριάντος.. Μας έμαθε από μικρά τι θα πει να αγαπάς, να δίνεις χωρίς να ζητάς, να αγαπάς τα έθιμα, τους θεσμούς.. να ζεις ενάρετα, να διαβάζεις, να κάνεις οικοκυρικές δουλειές αλλά να είσαι και ελεύθερο πνέυμα.. η συνεισφορά της στην κοινωνία είναι μοναδική.. και στην ζωές και των 5 που μεγάλωσε.. και στις οικογένειες αυτών των 5 και σε τόσους άλλους που επηρεάστηκαν και επηρεάζονται από αυτούς.
Οι νονές μου, με έκαναν να θέλω να βαπτίσω κι εγώ παιδιά και να τους δώσω την αγάπη που είχα κι εγώ =) να γίνω κι εγώ μέλος και μιας άλλης οικογένειας... επίσης οι νονές μου έχουν άλλα 3 βαπτιστήρια =). Αυτό θα πει μεγάλη οικογένεια.. δεν έχεις ιδέα πόσα πνευματικά αδέρφια έχω και πόσο όμορφα νιώθω όταν τα βλέπω να μεγαλώνουν και να μεταμορφώνονται από μικρά ζουζούνια σε νεαρές κυρίες ή σε νεαρούς κυρίους =).

Αγάπη, υιέ μου, αυτό είναι το κλειδί =)

Και τι θα γίνεις; Θαλής;
Ή θα απομακρυνθείς από την κοινωνία επειδή δεν μπορείς να προσφέρεις σ' αυτήν με τον σωστό, κατά την άποψή σου, τρόπο;

Δεν γίνεται να είσαι σε μια κοινωνία χωρίς να συνεισφέρεις σ΄αυτήν. Εάν δεν συνεισφέρεις είσαι περιθωριακός και δακτυλοδεικτούμενος.
Όλοι συνεισφέρουν με τον τρόπο τους και η κοινωνία η ίδια τους αποδέχεται ή τους απορρίπτει, όχι τα άτομα.
Αλίμονο αν σε μια κοινωνία θα "όφειλες" να είσαι ή Θαλής ή οικογενειάρχης!!!!

Φυσικά και δεν μπαίνεις στο δίλημμα οικογενειάρχη - Θαλή, όμως σε διάφορους τομείς η οικογένεια ίσως να αποτελεί ένα εμπόδιο για ανθρώπους που θέλουν να διαπρέψουν σε ένα τομέα. Ο Θαλής και ο Πλάτωνας ήταν παραδείγματα (στο κείμενό μου) και ως είθισται όταν χρησιμοποιούμε παραδείγματα επιλέγουμε τις εξαιρετικές περιπτώσεις, αγαπητή Λύκαινα. Υπήρξαν και άνθρωποι που συνδύασαν και τα δύο, όπως ο Παπανικολάου, αλλά αυτός είχε γυναίκα από τον χώρο του, κάτι που τον βόλεψε αρκετά στην μετέπειτα πορεία του.
Επίσης, τους χρησιμοποίησα κι ως αντίποδα στους ισχυρισμούς των αστών και των προτύπων τους που δεν επιθυμούν να προσφέρουν τίποτα στην κοινωνία, καθώς είναι ατομιστές.

Εδώ δεν καταλαβαίνω...ποιά η διαφορά τεκνοποιϊας και τεκνογονίας;
Αν θες μου εξηγείς...

Η τεκνοποιΐα περιορίζεται συνήθως στην αναπαραγωγή. Η τεκνογονία επεκτείνεται και στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού και χρησιμοποιείται (ενδεικτικά) στο βιβλίο του Πλουτάρχου "Περί παίδων αγωγής".

Πόσο αναγκαία είναι η οικογένεια; Αυτά τα πράγματα δεν μετριούνται =)

Πλάκα - πλάκα, δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση σ' αυτό το ερώτημα.

Να πάμε στο "αγρότης μόνος ψάχνει" να διαιωνίσουμε το είδος... xD

Χαχαχα... εγώ δεν ξέρω αν ανταπεξέρχομαι στις προσδοκίες των φίλων μας αγροτών, άσε που είναι ακόμα πιο δύσκολο να διαιωνίσω το είδος μ' έναν αγρότη! :Ρ

Πάντα ήθελα να κάνω μεγάλη οικογένεια με πολλά ποδιά.. Δύο είναι μικρός αριθμός για εμένα =Ρ Οικονομικά προβλήματα όλοι έχουν, ακόμη και οι πλούσιοι.. το θέμα που κρατάει ενωμένη και ευτυχισμένη μία οικογένεια δεν είναι τα χρήματα, αλλά η αγάπη, το ενδιαφέρον, η ζεστασιά και η στοργή.. η κατανόηση.. οι βόλτες και τα πολλά παγωτά. Δεν είναι ανάγκη να παντρευτεί κάποιος για να κάνει οικογένεια, υπάρχουν και μονογονεϊκές οικογένειες που κάποιες τα καταφέρνουν και κάποιες όχι.. υπάρχουν άτομα που δεν γέννησαν παιδιά, δεν παντρεύτηκαν και έδωσαν αγάπη και χαρά σε πολλούς ανθρώπους, είτε αυτοί είχαν γονείς είτε όχι.

Συμφωνώ.

Για εμένα μέλος της οικογενείας μου είναι και οι νονές μου και ο νονός μου και τα παιδιά αυτών.. είναι μέρος της μικρής κλειστής μου οικογένειας και όχι συγγενείς ή σόι. Όπως είπα.. αγάπη, στοργή, τρυφερότητα, μένουν κάποιες φορές υπό την ίδια στέγη.. είναι οικογένεια =) Η νονά μου (η μητέρα των νονών μου) μεγάλωσε 5 παιδιά που δεν γέννησε η ίδια και τα δύο δικά της.. τώρα μεγαλώνει τα εγγόνια της και είναι άξια σεβασμού και ανδριάντος.. Μας έμαθε από μικρά τι θα πει να αγαπάς, να δίνεις χωρίς να ζητάς, να αγαπάς τα έθιμα, τους θεσμούς.. να ζεις ενάρετα, να διαβάζεις, να κάνεις οικοκυρικές δουλειές αλλά να είσαι και ελεύθερο πνέυμα.. η συνεισφορά της στην κοινωνία είναι μοναδική.. και στην ζωές και των 5 που μεγάλωσε.. και στις οικογένειες αυτών των 5 και σε τόσους άλλους που επηρεάστηκαν και επηρεάζονται από αυτούς.
Οι νονές μου, με έκαναν να θέλω να βαπτίσω κι εγώ παιδιά και να τους δώσω την αγάπη που είχα κι εγώ =) να γίνω κι εγώ μέλος και μιας άλλης οικογένειας... επίσης οι νονές μου έχουν άλλα 3 βαπτιστήρια =). Αυτό θα πει μεγάλη οικογένεια.. δεν έχεις ιδέα πόσα πνευματικά αδέρφια έχω και πόσο όμορφα νιώθω όταν τα βλέπω να μεγαλώνουν και να μεταμορφώνονται από μικρά ζουζούνια σε νεαρές κυρίες ή σε νεαρούς κυρίους =).

Εύγε Μητέρα! Επεκτάθηκες σε θέματα που όντως αποτελούν πραγματικότητα. Συμφωνώ απολύτως ότι η οικογένεια δεν περιορίζεται στους γονείς και τα παιδιά τους, αλλά περιλαμβάνει πλήθος ανθρώπων συγγενών ή φίλων που μας φρόντισαν ή τους φροντίσαμε (ή και τα δύο).

Αγάπη, υιέ μου, αυτό είναι το κλειδί =)

Με τέτοια Μητέρα, πώς να μην αποκτήσω σωστά πρότυπα;!

-- Sun Jul 19, 2009 3:01 pm --

seliniasmenos έγραψε:

Aiolos έγραψε:Συμφωνώ σ' αυτό που λες, αλλά δεν επικεντρώνομαι κυρίως στον γάμο, αλλά στην οικογένεια. Όταν ένα ζεύγος έχει παιδιά και χωρίζει, στην ουσία μία οικογένεια διαλύεται και κατ' επέκταση η κοινωνία, διότι μία κοινωνία με διαλυμένες οικογένειες απλώς δεν υφίσταται.

Συγνώμη, αλλά γνωρίζω περιπτώσεις που επειδή η σχέση δεν πήγαινε καλά και το παιδί μπορούσε να το αντιληφθεί, γινόταν επιθετικό, είχε τασεις μελαγχολίας και αντικοινωνική συμπεριφορά.
Όταν το ζευγάρι τελικά πήρε διαζύγιο και κρατήσαν μια καλή φιλική σχέση, τότε το παιδί άλλαξε παντελώς την συμπεριφορά του και έγινε ένα παιδί κοινωνικότατο, πανέξυπνο και με πολλά ενδιαφέροντα.
Κοινώς, ποιος νοιάζεται για τα κοινωνικά "πρέπει" όταν πρώτα απ΄όλα πρέπει να κοιτάξεις (πέρα απο το καλό το δικό σου) το καλό του παιδιού σου;

υ.γ: Μήπως το θέμα να παει στο "Ανθρώπινα";;;

Έχεις δίκιο Σελ, ότι όταν ένα ζευγάρι δεν τα πάει καλά και δημιουργεί ένταση στο στενό του περιβάλλον, τότε επηρεάζει αρνητικώς το παιδί (ψυχολογικώς και σωματικώς). Εγώ προχωρώ παραπέρα και προσπαθώ (όταν πρόκειται για φίλους ή συγγενείς) να μάθω τα αίτια του χωρισμού. Στην ουσία όποιος θέλει να εξετάσει ένα τομέα, δεν έχει παρά να καταφύγει στα πραγματικά γεγονότα (διότι πολλοί απλώς εικάζονται και είναι εκτός πραγματικότητας). Είναι πολύ καλή μέθοδος έρευνας και το κάνουν πολλοί συντάκτες ή δημοσιογράφοι που θέλουν να κάνουν έρευνα σ' ένα κοινωνικό πρόβλημα (παιδική πορνογραφία, διαζύγια, αύξηση αυτοχειρίας κ.ά.).
Σημειωτέον, ένας παιδικός μου φίλος δεν έγινε κοινωνικός και πολυάσχολος μετά τον χωρισμό των γονέων του. Όλα είναι σχετικά.
Το θέμα ήταν αρχικά στα "Ανθρώπινα", αλλά η Αρέλα έκρινε ότι έπρεπε να μεταφερθεί σ' αυτή την ενότητα.

Θεωρω πως και ο ατομισμος ειναι επιλογη.
αναγεις την κοινωνια σε ενος ειδους θεοτητα. σε κατι το μεταφυσικο.
Ο λογος που δημιουργηθηκαν η ομαδες ηταν η εξυπηρετηση των ατομων που τις απαρτιζουν.
Μια ομαδα ειναι ενα συνολο ανθρωπων με παρεμφερη συμφέροντα.
και η κοινωνια ειναι μια μεγαλη ομαδα.
Δεν ειμαι μελος της κοινωνιας για να προσφερω σε αυτην αλλα για ενα αμοιβαιο νταραβερι αλληλοπροσφορας.

Divine Sinner έγραψε:Θεωρω πως και ο ατομισμος ειναι επιλογη.
αναγεις την κοινωνια σε ενος ειδους θεοτητα. σε κατι το μεταφυσικο.
Ο λογος που δημιουργηθηκαν η ομαδες ηταν η εξυπηρετηση των ατομων που τις απαρτιζουν.
Μια ομαδα ειναι ενα συνολο ανθρωπων με παρεμφερη συμφέροντα.
και η κοινωνια ειναι μια μεγαλη ομαδα.
Δεν ειμαι μελος της κοινωνιας για να προσφερω σε αυτην αλλα για ενα αμοιβαιο νταραβερι αλληλοπροσφορας.

Ο άνθρωπος δε δημιούργησε την κοινωνία για πρακτικούς λόγους, αλλά γιατί εκ φύσεως είναι κοινωνικός και δεν μπορεί να λειτουργήσει ως μονάδα. Τα ατομικά συμφέροντα είναι ένας από τους κυριότερους λόγους που αυξάνεται η εκμετάλλευση και η καταπίεση. Όταν θέτεις τον εαυτό σου πάνω από το κοινωνικό σύνολο, τότε είσαι ικανός για όλα.
Κι ένα εύστοχο επιχείρημα είναι η διαφθορά των πολιτικών μας, οι οποίοι ως κλασσικοί ατομιστές απομυζούν τεράστια ποσά από το δημόσιο χρήμα. Αν έθεταν το κοινωνικό συμφέρον πάνω από το δικό τους δεν θα υπήρχε διαφθορά.
Κι όταν μιλάω για ατομικές επιθυμίες, δεν μιλάω για το πώς θα βάψεις το σπίτι σου, ή αν θες να πάρεις ποδήλατο αντί για μηχανή, ή αν σου αρέσει να κολυμπάς ή να κάνεις αναβάσεις στο βουνό. Αυτές οι επιθυμίες είναι απολύτως σεβαστές και δεν έχουν σχέση μ' αυτό που λέω.
Επαναλαμβάνω ότι η ιδιωτεία ήταν συνώνυμη της ηλιθιότητας, μία άποψη που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.

Ο άνθρωπος δε δημιούργησε την κοινωνία για πρακτικούς λόγους, αλλά γιατί εκ φύσεως είναι κοινωνικός και δεν μπορεί να λειτουργήσει ως μονάδα. Τα ατομικά συμφέροντα είναι ένας από τους κυριότερους λόγους που αυξάνεται η εκμετάλλευση και η καταπίεση. Όταν θέτεις τον εαυτό σου πάνω από το κοινωνικό σύνολο, τότε είσαι ικανός για όλα.

Τωρα αποψεις λεμε. θα ξερουμε σιγουρα μονο αν παμε πισω και ζητησουμε απο τα μελη της πρωτης ομαδας που συγκροτηθηκε ποτε να μας πουν τα κινητρα τους.

Τα ατομικά συμφέροντα είναι ένας από τους κυριότερους λόγους που αυξάνεται η εκμετάλλευση και η καταπίεση. Όταν θέτεις τον εαυτό σου πάνω από το κοινωνικό σύνολο, τότε είσαι ικανός για όλα.

Δεν θετω τον εαυτο μου πανω απο τους αλλους (δεν θα πω κοινωνικο συνολο) τον θετω διπλα στους Αλλους και παραλληλα με αυτους. κανω οτι πρεπει για να ειναι καλα ο εαυτος μου και δεν δρω εις βαρος των αλλων (ο χωρος μου σταματαει εκει που αρχιζει ο χωρος του αλλου).
Εξαλου η καταπιεση δεν ελειπε και σε κρατη που ηταν συλλογικα. σταλινισμοι φασισμοι κλπ.
και ηταν χειροτερη απο την καταπιεση των ιδιωτων.

Κι ένα εύστοχο επιχείρημα είναι η διαφθορά των πολιτικών μας, οι οποίοι ως κλασσικοί ατομιστές απομυζούν τεράστια ποσά από το δημόσιο χρήμα. Αν έθεταν το κοινωνικό συμφέρον πάνω από το δικό τους δεν θα υπήρχε διαφθορά.

Αιτιο της διαφθορας ειναι οτι τον πολιτικο δεν τον θεωρουμε εξουσιοδοτημενο εκπροσωπο μας αλλα εξουσια.
τον θεωρουμε θεο κι ετσι ειναι λογικο να καβαλησει το καλαμι.
Οι πολιτικη διαχειριζονται ξενο και δικο τους πλουτο (μιας και οι ιδιοι μετεχουν του συναιτερισμου) με καποια αμοιβη.
απο εκει και περα το αν ο πολιτικος μπορει να κανει οτι κανει ειναι επειδη το βλεπουμε κοινωνικα.
Σκευτομαστε. δες τι κανει. κλεβει τον κοσμακι. (κι εμεις εχουμε την εντυπωση πως ειμαστε κατι αλλο). δεν λεμε: τι κανεις εκει με τα λευτα μου ρε.
Επισης η σκεψη που αναγει την κοινωνια σε κατι ανωτερο δημιουργει και ιεραρχιες με τρομερες ανισοτητες.
Γι αυτον τον λογο βλεπουμε ατομα να μαλωνουν για πολιτικους λες και οι πολιτικοι ειναι θεοι.
επειδη ειναι Ελεω θεου αρχηγοι (οπου θεος βαλε την κοινωνια) γιατι εχουμε αναγει την ομαδα σε θεο.

Επαναλαμβάνω ότι η ιδιωτεία ήταν συνώνυμη της ηλιθιότητας, μία άποψη που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.

Ηταν σε ορισμενα πολιτικα συστηματα. αρκετοι φιλοσοφοι ομως διαφωνησαν. μην το ξεχνουμε.
Ασε που αν ηταν συμφωνοι με αυτα που λεγαν περι ιδιωτειας δεν θα ειχαν προσωπικες περιουσιες.
κι ομως στις αρχαιοτητα και περιουσιες υπηρχαν και κληρονομικα περιουσιακα δικαιωματα.

Aiolos έγραψε:
Φυσικά και δεν μπαίνεις στο δίλημμα οικογενειάρχη - Θαλή, όμως σε διάφορους τομείς η οικογένεια ίσως να αποτελεί ένα εμπόδιο για ανθρώπους που θέλουν να διαπρέψουν σε ένα τομέα. Ο Θαλής και ο Πλάτωνας ήταν παραδείγματα (στο κείμενό μου) και ως είθισται όταν χρησιμοποιούμε παραδείγματα επιλέγουμε τις εξαιρετικές περιπτώσεις, αγαπητή Λύκαινα. Υπήρξαν και άνθρωποι που συνδύασαν και τα δύο, όπως ο Παπανικολάου, αλλά αυτός είχε γυναίκα από τον χώρο του, κάτι που τον βόλεψε αρκετά στην μετέπειτα πορεία του.
Επίσης, τους χρησιμοποίησα κι ως αντίποδα στους ισχυρισμούς των αστών και των προτύπων τους που δεν επιθυμούν να προσφέρουν τίποτα στην κοινωνία, καθώς είναι ατομιστές.

Υπάρχουν πολλοί αστοί ατομιστές που είναι οικογενειάρχες.
Υπάρχουν κι άνθρωποι που ενώ ήθελαν, δεν βρήκαν τον κατάλληλο άνθρωπο (όπως κι εσύ λες) για να κάνουν οικογένεια.
Αυτό δεν πάει να πει ότι οι πρώτοι προσέφεραν στην κοινωνία, ενώ οι δεύτεροι όχι.
Με λίγα λόγια, θεωρώ την τεκνοποιϊα προσωπική υπόθεση του καθενός, και δεν αποτελεί για μένα μέτρο αξιολόγησης της προσφοράς κάποιου στην κοινωνία.
Άποψή μου βέβαια.....

Aiolos έγραψε: Η τεκνοποιΐα περιορίζεται συνήθως στην αναπαραγωγή. Η τεκνογονία επεκτείνεται και στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού και χρησιμοποιείται (ενδεικτικά) στο βιβλίο του Πλουτάρχου "Περί παίδων αγωγής".

Η αλήθεια είναι, ότι πριν ρωτήσω, το έψαξα λιγάκι, μιας και οι δύο λέξεις σημαίνουν το ίδιο και το αυτό πράγμα. Δεν βρήκα την διαφορά που εσύ επισημαίνεις.
Δεν έχω διαβάσει το "Περί παίδων αγωγής" του Πλούταρχου όμως, και όσες αναφορές βρήκα σ' αυτό, δεν με βοήθησαν μιας και χρησιμοποιούν την λέξη με την έννοια της τεκνοποιίας μόνο.
Θα το ψάξω πιο καλά. Ευχαριστώ για την απάντησή σου.

Τωρα αποψεις λεμε. θα ξερουμε σιγουρα μονο αν παμε πισω και ζητησουμε απο τα μελη της πρωτης ομαδας που συγκροτηθηκε ποτε να μας πουν τα κινητρα τους.

Εννοείται πως λέμε απόψεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ψάχνουμε να βρούμε την απάντηση. Στα βιβλία Κοινωνιολογίας θα βρεις πολλές και διάφορες απαντήσεις.

Δεν θετω τον εαυτο μου πανω απο τους αλλους (δεν θα πω κοινωνικο συνολο) τον θετω διπλα στους Αλλους και παραλληλα με αυτους. κανω οτι πρεπει για να ειναι καλα ο εαυτος μου και δεν δρω εις βαρος των αλλων (ο χωρος μου σταματαει εκει που αρχιζει ο χωρος του αλλου).
Εξαλου η καταπιεση δεν ελειπε και σε κρατη που ηταν συλλογικα. σταλινισμοι φασισμοι κλπ.
και ηταν χειροτερη απο την καταπιεση των ιδιωτων.

Εγώ θα έλεγα ότι ο κόσμος υφίσταται την ίδια καταπίεση και εκμετάλλευση με διαφορετική μέθοδο και βλέπω ότι γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα. Το θέμα είναι να καταλάβουμε ότι πρέπει να συνεργαζόμαστε για το κοινό καλό. Προβλήματα παιδείας, οικονομίας, εγκληματικότητας, εθνικής ασφάλειας, κοινωνικά, αν δεν είναι συλλογικά προβλήματα, τι διάολο είναι; Όλα αυτά είναι απόρροια της ατομικής συνείδησης που αντιτίθεται με την εθνική, που προνοεί για όλα αυτά. Κι όταν λέω εθνική, δεν σε παραπέμπω σε κανένα φασιστικό καθεστώς.
Όλοι έχουμε προσωπικές φιλοδοξίες και είναι θεμιτό και σεβαστό να έχουμε, αρκεί να μην προσπαθούμε να τις πραγματοποιήσουμε με οποιοδήποτε τίμημα και να μην αδιαφορούμε για τα δεκάδες έως εκατοντάδες προβλήματα της πατρίδας μας.

Αιτιο της διαφθορας ειναι οτι τον πολιτικο δεν τον θεωρουμε εξουσιοδοτημενο εκπροσωπο μας αλλα εξουσια.
τον θεωρουμε θεο κι ετσι ειναι λογικο να καβαλησει το καλαμι.
Οι πολιτικη διαχειριζονται ξενο και δικο τους πλουτο (μιας και οι ιδιοι μετεχουν του συναιτερισμου) με καποια αμοιβη.
απο εκει και περα το αν ο πολιτικος μπορει να κανει οτι κανει ειναι επειδη το βλεπουμε κοινωνικα.
Σκευτομαστε. δες τι κανει. κλεβει τον κοσμακι. (κι εμεις εχουμε την εντυπωση πως ειμαστε κατι αλλο). δεν λεμε: τι κανεις εκει με τα λευτα μου ρε.
Επισης η σκεψη που αναγει την κοινωνια σε κατι ανωτερο δημιουργει και ιεραρχιες με τρομερες ανισοτητες.
Γι αυτον τον λογο βλεπουμε ατομα να μαλωνουν για πολιτικους λες και οι πολιτικοι ειναι θεοι.
επειδη ειναι Ελεω θεου αρχηγοι (οπου θεος βαλε την κοινωνια) γιατι εχουμε αναγει την ομαδα σε θεο.

Συμφωνώ ότι ο πολιτικός δεν θεωρείται ως εκλεγμένος από τον λαό εκπρόσωπος. Κι αν θεωρείται ως τέτοιος, στην πραγματικότητα είναι ένας πολιτικάντης που εκμεταλλεύεται τη θέση του προς ίδιον όφελος.
Σε ερωτώ λοιπόν, ο άνθρωπος που αναλαμβάνει τέτοιες θέσεις δεν θα έπρεπε να έχει κατά νου το συμφέρον της πατρίδας; Άλλωστε γι' αυτό τον ψήφισε ο λαός. Βέβαια, η πλειοψηφία δεν καθορίζει τον ηγέτη και φυσικά δεν μπορεί να κρίνει ποιος είναι άξιος. Εδώ και τρεις δεκαετίες η αξιολόγηση του πολιτικού φιλτράρεται μέσα από μικροκομματικά συμφέροντα.

Ηταν σε ορισμενα πολιτικα συστηματα. αρκετοι φιλοσοφοι ομως διαφωνησαν. μην το ξεχνουμε.
Ασε που αν ηταν συμφωνοι με αυτα που λεγαν περι ιδιωτειας δεν θα ειχαν προσωπικες περιουσιες.
κι ομως στις αρχαιοτητα και περιουσιες υπηρχαν και κληρονομικα περιουσιακα δικαιωματα.

Δεν υπήρξε πολίτευμα στην αρχαία Ελλάδα που να έθετε τον πολίτη πάνω από την πολιτεία. Το αντίθετο συνέβαινε. Ακόμα και στην ελευθεριάζουσα δημοκρατική Αθήνα, ο πολίτης όφειλε να συνεισφέρει εν πολέμω ή εν ειρήνη με κάθε μέσο.
Για να είμαι ειλικρινής, τουλάχιστον τότε η προσφορά του δεν πήγαινε χαμένη. Ένας αγανακτισμένος θα μπορούσε να με ρωτήσει: "Και να προσφέρω ρε φίλε, εγώ τι θα κερδίσω σ' αυτό το διεφθαρμένο κράτος; Ο μ@λ@κ@ς της υπόθεσης θα γίνω;".
Θα έχει δίκιο, κι όλα αυτά είναι αποτέλεσμα κακής διακυβέρνησης δεκαετιών και αδιαφορίας από τον πολιτικάντικό κόσμο που κυβερνάει το κράτος του Ελλαδιστάν που τολμάει να αποκαλείται "Ελλάς" (θέλει πολλά ακόμα για να μπορεί να ονομαστεί έτσι).

-- Sun Jul 19, 2009 4:25 pm --

Υπάρχουν πολλοί αστοί ατομιστές που είναι οικογενειάρχες.
Υπάρχουν κι άνθρωποι που ενώ ήθελαν, δεν βρήκαν τον κατάλληλο άνθρωπο (όπως κι εσύ λες) για να κάνουν οικογένεια.
Αυτό δεν πάει να πει ότι οι πρώτοι προσέφεραν στην κοινωνία, ενώ οι δεύτεροι όχι.
Με λίγα λόγια, θεωρώ την τεκνοποιϊα προσωπική υπόθεση του καθενός, και δεν αποτελεί για μένα μέτρο αξιολόγησης της προσφοράς κάποιου στην κοινωνία.
Άποψή μου βέβαια.....

Φυσικά και υπάρχουν! Θα έλεγα ότι είναι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας, γιατί πλέον οι περισσότεροι είναι ατομιστές. Απλώς, αυτές οι οικογένειες τείνουν προς τα αστικά πρότυπα.
Είναι πολύ λεπτό το θέμα και σηκώνει πολλή συζήτηση. Ομολογώ ότι κρατώ πολλές επιφυλάξεις, αλλά συνεχίζω να πιστεύω ότι πέρα από προσωπική υπόθεση (που πιστεύω ότι είναι) είναι και εθνική υπόθεση (από ένα σημείο και μετά).

Η αλήθεια είναι, ότι πριν ρωτήσω, το έψαξα λιγάκι, μιας και οι δύο λέξεις σημαίνουν το ίδιο και το αυτό πράγμα. Δεν βρήκα την διαφορά που εσύ επισημαίνεις.
Δεν έχω διαβάσει το "Περί παίδων αγωγής" του Πλούταρχου όμως, και όσες αναφορές βρήκα σ' αυτό, δεν με βοήθησαν μιας και χρησιμοποιούν την λέξη με την έννοια της τεκνοποιίας μόνο.
Θα το ψάξω πιο καλά. Ευχαριστώ για την απάντησή σου.

Έχεις δίκιο, στα περισσότερα λεξικά αυτές οι δύο λέξεις είναι συνώνυμες.

Πιστευω πως η ατομικη συνειδηση και η Εθνικη μπορουν να συνυπαρχουν.
Μην ξεχνουμε οτι τα κρατη που επικρατησανε δεν ειναι αυτα που καναν τον πολιτη "ομοιο" αλλα αυτα που επιτρέψαν την διαφορετικοτητα. την ελευθερη οικονομια κλπ.
και ολα αυτα εμπεριεχουν πατριωτες.
Βεβαιως κι αν γινονταν ενας πολεμος με την τουρκια θα πολεμουσα. ειναι ο τροπος ζωης μας εναντιων του δικου τους.
Δεν θα επετρεπα να επιβληθει ο ξενος τροπος ζωης στη γη μου.
Απο εκει και περα ομως μεσα στην καθημερινοτητα και στην οικονομικη ζωη λογικο ειναι να κοιταζω κυριως τον εαυτο μου.
Αυτο τι σημαινει? δεν δημαιενι οτι ειμαι της αρπαχτης ή της απατης. αλλα του να κανω καλα την δουλεια μου και να αμοιφθω γι αυτο.
ο πολιτικος πρεπει να ειναι ενας ανθρωπος που πρεπει να γνωριζει οτι εχει ευθηνη απεναντι σε ενα συνολο ανθρωπων με προσωπα.
οχι σε μια αοριστη κοινωνια. Αλλα σε μενα σε σενα στον αλλο.
Οπως πχ ο διαχειριστης σε μια πολικατικεια.
Δεν ειναι αρχηγος. απλα διαχειριζεται. δεν θετει κανονες του τι θα κανεις μεσα στο σπιτι σου. δεν σου λεει τι θα πιστευεις.
Ειναι απλα αυτος που διαχειριζεται τα θεματα της πολικατοικιας. δεν εχει ευθηνη απεναντι στην πολικατικια.
αλλα ευθηνη απεναντι στον καθε ενοικο που θα παει και θα του ζητησει τον λογο.

Πιστευω πως η ατομικη συνειδηση και η Εθνικη μπορουν να συνυπαρχουν.

Αυτό το πιστεύω κι εγώ. Αλλά θεωρώ ότι η Εθνική είναι σημαντικότερη από την ατομική και δεν πρέπει να συγκρούονται συμφεροντολογικώς ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.

Μην ξεχνουμε οτι τα κρατη που επικρατησανε δεν ειναι αυτα που καναν τον πολιτη "ομοιο" αλλα αυτα που επιτρέψαν την διαφορετικοτητα. την ελευθερη οικονομια κλπ.

Καλά, η ελεύθερη οικονομία είναι προϊόν καπιταλιστών που μεταφράζεται ως "μη πολιτικώς ελεγχόμενη οικονομία". Είμαι εκ διαμέτρου αντίθετος. Η οικονομία πρέπει να υπόκειται σε κρατικούς ελέγχους, αλλιώς τα σκάνδαλα που βλέπεις τώρα θα φαντάζουν ως απλά μπάτσελορ μπροστά σ' αυτά που θα γίνουν αν επιβληθεί αυτό το κοσμοείδωλο.
Επί παραδείγματι, σαν τους διευθυντές της Ford και της MG (και ακόμη μίας αυτοκινητοβιομηχανίας) οι οποίοι την στιγμή που απέλυαν χιλιάδες υπαλλήλους λόγω της οικονομικής κρίσης, οι ίδιοι έκαναν πτήσεις με ιδιωτικά τζετ και τους κόστιζαν 20.000 δολλάρια για κάθε πτήση και είχαν ετήσιο μισθό 10-12 εκατομμύρια δολλάρια, ώσπου επενέβη το κράτος και τους είπε δυο λογάκια...

Βεβαιως κι αν γινονταν ενας πολεμος με την τουρκια θα πολεμουσα. ειναι ο τροπος ζωης μας εναντιων του δικου τους.
Δεν θα επετρεπα να επιβληθει ο ξενος τροπος ζωης στη γη μου.
Απο εκει και περα ομως μεσα στην καθημερινοτητα και στην οικονομικη ζωη λογικο ειναι να κοιταζω κυριως τον εαυτο μου.
Αυτο τι σημαινει? δεν δημαιενι οτι ειμαι της αρπαχτης ή της απατης. αλλα του να κανω καλα την δουλεια μου και να αμοιφθω γι αυτο.

Δεν ξέρω αν είσαι της αρπαχτής και στην προκειμένη περίπτωση δεν με ενδιαφέρει, γιατί δεν κάνουμε συζήτηση για το πρόσωπό σου/μου/μας/τους. Τα προβλήματα που μας αφορούν, δεν υπάρχουν μόνον εν καιρώ πολέμου αλλά και επί ειρήνης. Τα καθήκοντα του πολίτη είναι διαφορετικά εν ειρήνη και διαφορετικά εν πολέμω.

δεν θετει κανονες του τι θα κανεις μεσα στο σπιτι σου. δεν σου λεει τι θα πιστευεις.
Ειναι απλα αυτος που διαχειριζεται τα θεματα της πολικατοικιας. δεν εχει ευθηνη απεναντι στην πολικατικια.
αλλα ευθηνη απεναντι στον καθε ενοικο που θα παει και θα του ζητησει τον λογο.

Συμφωνώ, αλλά διαφωνώ στο ότι δεν έχει ευθύνη απέναντι στην πολυκατοικία. Βεβαίως και έχει, όπως όλοι μας.

Για εμένα οικογένεια είναι ένα μέρος γεμάτο ζεστασιά και αγάπη όπου ο καθένας εκφράζεται και εκφράζει αυτά που νιώθει χωρίς φόβο και ανασφάλεια. Είναι ένα μέρος όπου μπορεις να μοιραστείς τα όνειρά σου με ανθρώπους που ζουν για να σε αγαπούν και θέλουν το απόλυτο καλό σου. Κόντρες και έριδες υπάρχουν πάντα. Είναι ένα μέρος όπου αισθάνεσαι ασφαλής και σωματικά και ψυχικά. Είναι ένα σύνολο όπου εγώ πχ θα στερηθώ μία βόλτα για να βοηθήσω αν με χρειάζονται. Δεν θα διαφωνήσω με τις βόλτες και τα παγωτά, είναι όλα μέρη του πακέτου. Μία σωστή οικογένεια γαλουχεί και διδάσκει, αλλά παράλληλα γαλουχείται και διδάσκεται ανεξάρτητα με την ηλικία των μελών της. Υπομονή, επιμονή, σεβασμός, αγάπη και ανιδιοτέλεια είναι τα βασικά συστατικά της. Έριδα, μικροκαβγάδες (και μεγαλοκαβγαδες ενιοτε) καθως και κοντρες είναι τα μπαχαρικά της. Όμως αυτό είναι....ό,τι ομορφότερο υπάρχει

ΥΓ. Δεν περιγράφω ουτοπία, αυτά τα συναισθήματα βιώνω μέσα στην οικογένειά μου και γι αυτον ακριβώς το λόγο δεν συμβιβάζομαι με τίποτα λιγότερο.

Διαβάζοντας τα κείμενα αυτά, οι τοποθετήσεις του Αιόλου μου άρεσαν πάρα πολύ... μα πιο πολύ αυτή εδώ:

Η τεκνοποιΐα περιορίζεται συνήθως στην αναπαραγωγή. Η τεκνογονία επεκτείνεται και στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού και χρησιμοποιείται (ενδεικτικά) στο βιβλίο του Πλουτάρχου "Περί παίδων αγωγής".

Νιώθω αδικαιολόγητη που δεν το έχω διαβάσει ακόμη =) θέλω να δω και πως αναπτύσει ο Πλούταρχος το θέμα =)