Χρ. Παπαδημητρίου για τα blogs

[Divine Sinner]

Χρ. Παπαδημητρίου

O Χρίστος Παπαδημητρίου http://www.cs.berkeley.edu/~christos/ δε χρειάζεται συστάσεις στο χώρο της πληροφορικής, αλλά και στο χώρο του σχετικού... κουτσομπολιού, αφού πολλοί τον θυμούνται ως "τον Έλληνα καθηγητή του Μπιλ Γκέιτς".

Από τους κορυφαίους επιστήμονες του τομέα του διεθνώς, κάτοχος της έδρας Λέστερ Χόγκαν στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκελέι, με παλαιότερες διδακτικές περγαμηνές από το Χάρβαρντ, το ΜΙΤ, το Στάνφορντ και το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο, συγγραφέας των βιβλίων "Το Χαμόγελο του Τούρινγκ" http://www.livanis.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=252412 και "Ισόβια στους χάκερς;", http://www.kastaniotis.com/new-site/dir ... book=00955 είναι από τους ανθρώπους που έχουν πολλές φορές πάρει θέση υπέρ της ελευθερίας του διαδικτύου. Το έκανε ακόμη μια φορά, μιλώντας στο SKAI.gr για την προσπάθεια που έγινε, εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, ώστε να ελεγχθούν τα ιστολόγια, αλλά και τις προσπάθειες που συνεχίζουν να γίνονται για έλεγχο του διαδικτύου στην "πρώτη γραμμή του πολέμου", στις ΗΠΑ.

Θεωρείτε αναμενόμενη αυτή την προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης; http://www.skai.gr/master_story.php?id=74722 Πιστεύετε ότι εντάσσεται σε ένα γενικότερο πλαίσιο;

"Το να συζητάμε για το "νομικό καθεστώς των blogs" είναι και εξωφρενικό και βλακώδες και επιπλέον εξοργιστικό, γιατί δείχνει μια κυβέρνηση και ένα κοινοβούλιο που ασχολούνται με οτιδήποτε εκτός από τα προβλήματα του τόπου. Αλλά βέβαια, μετά την περίφημη απαγόρευση των παιγνίων που μας έκανε περίγελο της οικουμένης, τίποτε δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Τι άλλο θα δούνε τα μάτια μας; Το νομικό καθεστώς των ραβασακίων και των πλακάτ; Το νομικό καθεστώς των ψιθύρων στο αυτί;

Αν εντάσσεται κάπου η απόπειρα αυτή της ελληνικής κυβέρνησης - πέρα από την καλπάζουσα καθίζηση της στάθμης της πολιτικής ζωής και του πολιτικού λόγου σε όλον τον κόσμο και ειδικά στην Ελλάδα- αυτό είναι η ενστικτώδης καχυποψία και αντιπάθεια των κυβερνήσεων προς το ίντερνετ, το μαγικό, ύπουλο και απόρθητο τεχνούργημα που "wants to be free". Και που, βέβαια, σταθερα υποσκάπτει το κύρος του κράτους και οικειοποιείται - ακριβέστερα, δημεύει- όλο και πιο πολλές πλευρές της εξουσίας του.

Ίσως εντάσσεται και κάπου αλλού: όταν μια αρνητική είδηση (τρομοκρατία, δυστύχημα, εκβιασμός) έχει σχέση με το δίκτυο, το δίκτυο ξαφνικά γίνεται πρωταγωνιστής και κάπου υπόλογος. Το έχουμε δει και ξαναδεί: "Τραγική ερωτική ιστορία - δολοφονία, αυτοκτονία- Γνωρίστηκαν στο ίντερνετ". Η συνεπαγωγή είναι σαφής: ίσως πρέπει να ξαναδούμε νομοθετικά τα περί ίντερνετ. Κι αν είχαν γνωριστεί στο μετρό;"

Τεχνικά, είναι δυνατός ο έλεγχος του δικτύου;

"Τα πάντα είναι δυνατά, το ερώτημα είναι το κόστος. Οι βασικές τεχνικές αρχές πάνω στις οποίες στηρίζεται το ίντερνετ - η "αρχιτεκτονική" του- είναι έτσι σχεδιασμένες που να κάνουν τον έλεγχο πολύ δύσκολο. Μία από αυτές τις αρχές είναι αυτό που λέμε "end-to-end", ότι δηλαδή μόνο στα σημεία προέλευσης και στον προορισμό της επικοινωνίας μπορεί να γίνει οποιαδήποτε ουσιαστική παρέμβαση σε αυτήν. Όλοι οι ενδιάμεσοι σταθμοί περνάνε ο ένας στον άλλο βουλωμένα γράμματα.

Πολλοί θα ήθελαν να την καταργήσουν την αρχή αυτή - και είμαι βέβαιος ότι αυτό έχει γίνει, σίγουρα από μυστικές υπηρεσίες. Αλλά, το να παραβείς τις βασικές αρχές της αρχιτεκτονικής του δικτύου δεν είναι ούτε απλό (για παράδειγμα, απαιτεί συντονισμό και συνεργασία των εταιριών που σχεδιάζουν τους routers, τους δρομολογητές του δικτύου), ούτε ανώδυνο, ούτε χωρίς κινδύνους χειροτέρευσης ή και καταστροφικής απώλειας του όλου δικτύου - που έχει βέβαια γίνει η αορτή της παγκόσμιας οικονομίας σε βαθμό που αποθαρρύνει τέτοιους πειραματισμούς."

Κάποιοι λένε ότι θα υπάρχουν πάντα παραθυράκια και "γκρίζες" ζώνες. Μήπως όμως η απλή υπενθύμιση της δυνατότητας καταστολής και οι ενέργειες προς παραδειγματισμόν που αποπειρώνται οι κυβερνήσεις, καταλήγουν σε ένα είδος αυτολογοκρισίας;

"Τι να σας πω, τις γκρίζες ζώνες και τα παραθυράκια δεν τα βλέπω σαν πρόβλημα, αυτά είναι που μας επιτρέπουν να ανασαίνουμε λίγο σε ένα κόσμο που τον θέλουν ασπρόμαυρο, όλο κανόνες και καταπίεση. Τα παραθυράκια είναι που μας φωτίζουν λίγο μέσα στο σκοτάδι που μας δέρνει. Το δίκτυο παραθυράκι δεν είναι; που θέλουν, βέβαια, να μας το κλείσουν. Ζήτω τα παραθυράκια! Μακάρι κάποτε να γίνει όλη η ζωή μας ένα μεγάλο παραθυράκι."

Αλλά, μήπως τα "παραθυράκια" αποτελούν προνόμιο όσων ξέρουν πολύ καλά το τεχνικό μέρος του δικτύου, κάπου που δε γνωρίζουμε οι απλοί χρήστες;

"Σίγουρα κάθε τεχνολογία που έχει περάσει στο ευρύ κοινό δίνει μεγάλα πλεονεκτήματα σε εκείνους που ασχολήθηκαν και την έμαθαν καλά. Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο. Σκέψου, για παράδειγμα, το αυτοκίνητο - μια τεχνολογία ως προς την οποία εγώ υστερώ πολύ. Αλλά, μια τέτοια "τυραννία των επαϊόντων" είναι στην πραγματικότητα δημοκρατική πρόοδος, γιατί αντικαθιστά την τυραννία των πλουσίων, των γαλαζοαίματων ή αυτών που έχουν τα μέσα και τις διασυνδέσεις.

Το ότι, με τα blogs, μερικοί έχουν γίνει, με λίγη τεχνική ενημέρωση, αρχισυντάκτες και εκδότες παγκοσμίου βεληνεκούς, είναι βέβαια προνόμιο αυτών που τα κατάφεραν αλλά και δημοκρατική κατάκτηση όλων μας, που ενοχλεί φοβερά τα κατεστημένα της πολιτικής, του Τύπου και όχι μόνον."

Στις ΗΠΑ, συνεχίζονται οι απόπειρες καταστολής του ίντερνετ; Πως βλέπετε τη δικτυακή ουδετερότητα (net nutrality); Πιστεύετε ότι και αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί κατασταλτικά;

Βέβαια, στις ΗΠΑ φλέγεται το μέτωπο αυτού του πολέμου. Και εκεί έχουν την έδρα τους οι πρώτες γραμμές άμυνας, οι τεχνολόγοι του Δικτύου που υπερασπίζονται την αρχιτεκτονική του και όλοι εκείνοι οι νομικοί και κοινωνικοί επιστήμονες, αλλά και απλοί πολίτες, μαχητές της ελευθερίας - κάτω από το φλάμπουρο του eff.org.

Δηλαδή, όλοι όσοι αντιστέκονται στην επίθεση του κράτους και των συμμάχων του, των μεγάλων εταιριών παροχής που, όπως αναφέρεις, έχουν βάλει στο μάτι το "ουδέτερο" του δικτύου, προσπαθούν να εγκαταστήσουν την τεχνολογική δυνατότητα να δίνουν προτεραιότητα (με το αζημίωτο) στις μεγάλες εταιρίες "περιεχομένου" (Google, MSN, CNN κλπ) εις βάρος των μικρών - και των blogs βέβαια. Αυτό θα ήταν καταστροφή, αλλά δεν το βλέπω να έρχεται. Είναι πολλοί οι λόγοι.

Κατ' αρχήν, είναι παρέμβαση στην αρχιτεκτονική του Δικτύου, και επομένως έχει δυσκολίες και κινδύνους -- τόσο, που το κράτος το έχει, προς το παρόν, απαγορεύσει. Έπειτα, θα είναι αυτοκτονία για τον πρώτο που θα το εφαρμόσει, γιατί οι χρήστες του διαδικτύου είναι ενημερωμένοι και ξέρουν να αντιστεκονται και να κάνουν "κλικ" αλλού. Μετά, δε βγάζει νόημα οικονομικά, αφού οι εταιρίες "περιεχομένου" είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές της παροχής υπηρεσιών και μπορούν, στην ανάγκη, να τις κάνουν "μια χαψιά" - κάτι που βέβαια θα φέρει νέους κινδύνους. Φαντάσου το μονοπώλιο του Google να έχει και όλη την αγορά παροχής.

Το διαδίκτυο είναι κατάκτηση όλων μας, μοναδική ελπίδα σε ένα τοπίο αποκαρδιωτικό. Η περιφρούρησή του είναι καθήκον όλων. Μπράβο στους Έλληνες πολίτες που ξεσηκώθηκαν ενάντια στην τραγελαφική προσπάθεια (περι)ορισμού των blogs και ανάγκασαν την κυβέρνηση να υποχωρήσει αυτή τη φορά."
Φωτογραφία της Peg Skorpinski από εδώ http://www.eecs.berkeley.edu/department ... c5-s2.html

το αρθρο το βρηκα στο http://www.politikokafeneio.com