Το παράδοξο της δεξιας

[_Divine_Sinner_]

Παρατηρώ σε παγκόσμιο επίπεδο ότι οι χώρες με σκληρό καπιταλισμό έχουν εθνικιστικές κυβερνήσεις.
Κάποιος θα περίμενε ότι ο εθνικισμός θα προήγαγε την αλληλεγγύη μεταξύ των ομοεθνών, οπότε δεν θα μπορούσε να σταθεί σε ένα καπιταλιστικό πλαίσιο στο οποίο ο καθένας είναι μόνος του.
Κι όμως βλέπουμε ότι η σχολή του Σικάγο , χρειάστηκε έναν Πινοσέτ για ένα εφαρμοστεί. Δεν μπορούσε να εφαρμοστεί στις ΗΠΑ που είναι το "σπίτι" της, γιατί οι Αμερικάνοι θα τους έπαιρναν με τις πέτρες.
Οπότε εφαρμόστηκε σε μια εθνικιστική δικτατορία.
Βλέπουμε επίσης χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ με ακραίο καπιταλισμο και καπιταλιστικές φιλοσοφίες να αναδεικνύουν εθνικιστές ηγέτες.
Πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει γιατί αν εφαρμόζαμε την κακώς νοούμενη οικονομική "ελευθερία" χωρις κανένα ιδεολογικό υπόβαθρο δεν θα υπήρχε καμία συνοχή και πειθαρχία.
Οπότε αυτήν την έλλειψη αλληλεγγύης έπρεπε να την καλύψουν με κάτι. Και αυτό το κάτι είναι η δήθεν αγαπη για την πατρίδα. Ότι δηλαδή θα αγαπω ως Έλλημας την Ελλάδα, ως Ούγγρος την Ουγγαρία, αλλά δεν θα χρειάζεται μαζί με την Ελλάδα να αγαπώ και τον Έλληνα ή μαζι με την Ουγγαρία να αγαπώ και τον Ούγγρο.
Οπότε διασφαλίζεται η πειθαρχία και η αρένα για να εφαρμοστεί ο κοινωνικός Δαρβίνισμος αλλά αυτό το σύστημα δεν θα μπορεί να αμφισβητηθεί γιατί τότε δεν θα είσαι πατριώτης.

[OTTO]

εγώ απλά παρατηρώ από τη μιά μία άρρωστη φιλοδοξία κομματικών στελεχών, αιρετών κλπ, που για την εκάστοτε καρέκλα εκτελούν υπάκουα κάθε μαλκια της κυβέρνησης, κι από την άλλη αρρωστημένα τυφλούς οπαδούς, που απλά εμπιστεύονται και την καρδιά τους στο κόμμα, θεωρώντας ότι ο ηγέτης τους αποκλείεται να τους προδώσει και όλο και κάτι θα ξέρει που κάνει αυτά που κάνει.