Ο γύρος του κόσμου με σκάφος 8 μέτρων
Δημοσιεύτηκε: Σάβ 06 Απρ 2019, 20:22
Καλησπέρα , πάει καιρός από τότε που συνδεομουν σχεδόν καθημερινά στα ιδεογραφηματα κάποιοι ίσως να με θυμάστε (ημοουν από τους νεότερους τότε ), διάβαζα τα παλιά άρθρα μου και παρατηρώ το πόσο έχω αλλάξει από τότε , αυτό το άρθρο όμως δεν αφορά το παρελθόν αλλά το μέλλον .
Η αρχή :
Από μικρός ήθελα να γνωρίσω τον κόσμο όπως πραγματικά είναι και όχι μέσα από βιβλία η τον υπολογιστή , εχοντας πάθος για την θάλασσα και λατρεία για την ιστιοπλοΐα αποφάσισα να αγοράσω ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος και να κάνω τον γύρο του κόσμου, μου πήρε 5 χρόνια να καταφέρω να βάλω στην άκρη το ποσό τον 10.000 όπου θα εξασφάλιζε το εισιτήριο για να κάνω τα παιδικά μου όνειρα πραγματικότητα .
Το 2016 και σε ηλικία 23 χρόνον με πολυ κόπο κατάφερα να αποκτήσω το πρώτο μου σκάφος , ένα ιστιοπλοϊκό 8 μέτρων κατασκευασμένο στην Γαλλία το 1984 , το σκάφος αγοράστηκε στην Πρέβεζα και μου πήρε 1 μήνα συνεχής δουλειάς και ένα χρόνο αλλαγών και βελτιώσεων ώστε να το ατοιμασω για το δύσκολο ταξίδι που είχε μπροστά του .
Το σκάφος η αλλιώς η Ναλα όπως είναι το όνομα της είναι ένα ελαφρύ αγωνιστικό ιστιοπλοϊκό σκάφος κατασκευασμένο από πολυεστέρα , πραγμα που το καθορίζει λάθος επιλογή για το.ταξιδι που είχε μπροστά του , δεν θα μπω σε τεχνικές λεπτομέρειες όμως .
Από το 2016 έως και το 2017 ταξίδεψα μόνος μου όλο το Αιγαίο με σκοπό να γνωρίσω τα νησιά μας, την κουλτούρα τους και να δοκιμάσω το σκάφος και τον εαυτό μου, έχοντας περάσει την δοκιμή με επιτυχία έφυγα από τους Παξούς το τέλη του 2017 με προορισμό τα Κανάρια νησιά και την Καραϊβική ( ένα σχέδιο το οποίο απέτυχε παταγωδώς).
Το πρώτο σκέλος του ταξιδιού από τους Παξούς μέχρι την Μεσίνα , ολοκληρώθηκε χωρίς απρόοπτα και με.την συντροφιά ενός καλού φίλου που αποφάσισε να με συνοδέψει μέχρι την Σαρδηνία και της γάτας μου .
Ο καιρός ήταν δυνατός 6 με 7 μποφόρ από τα πρυμα και παρότι λίγο άβολο το ταξίδι μας ήταν γρήγορο και ασφαλές , την τρίτη μέρα είχαμε περάσει τα στενά της Μεσίνα και αποφασίσαμε να σταματήσουμε στο Volcuno για ξεκούραση, και ανεφοδιασμό .
Το βολκουνο είναι ένα ηφεστιογενες νησί λίγα μίλια βόρεια της Μεσίνα και ανήκει στην Ιταλία , 3 μερες μετά την άφιξη μας και με τα χρονικά περιθώρια να στενεύουν (ο φίλος μου έπρεπε να.προλαβει την πτήση ) αποφασίσαμε να βάλουμε Ρότα για Σαρδηνία παρά τις δυσμενές καιρικές συνθήκες που προέβλεπε το δελτίο καιρού.
Τις πρώτες 2 μέρες είχαμε κύματα βροχής και αέρα και έπρεπε να έχουμε το νου μας συνέχεια στα πανιά.ωστε να.μην χάνουμε ταχύτητα, την τρίτη μέρα ο καιρός χειροτέρεψε και γύρισε σε βορειοανατολικό (κόντρα στην πορεία μας ) και έφτασε τα 7 μποφόρ .
Τα ταξίδια μου στο Αιγαίο και τα.μελτεμια με είχαν προετοιμάσει για δυνατούς ανέμους όμως ποτέ μου δεν περίμενα τέτοια διαφορά στο.υψος κύματος , μέσα σε λίγες ώρες είχαμε αντικαταστήσει την Τζένοα (πλωριό πανί ) με τον φλόκο θυελλης και προσπαθούσαμε να μην μας βγάλει ο καιρός από την πορεία μας , τότε με ενημέρωσε ο φίλος μου στην αλλαγή βάρδιας ότι βάζουμε νερο, του παρέδωσα το τιμόνι και πήγα μέσα να βρω την διαροη.
Το σκάφος έβαζε αρκετά νερά ώστε να χρειάζεται να αδειάζουμε τις σεντινες κάθε μισή ώρα, καθως προσπαθούσα να βρω την διαρροή , μας χτύπησε ένα κύμα.μεγαλυτερο από τα άλλα το σκάφος εγυρε 90 μοίρες (το κατάρτι ακούμπησε θάλασσα )και ο Κώστας εκτοξεύτηκε από την θέση του πηδαλίου στην θάλασσα ήταν τυχερός που είχε ακόμα την λαγουδερα στα χέρια του, το μόνο πράγμα.που τον κρατούσε ενωμένο με.το σκάφος και έσωσε την ζωή του , εγώ από την άλλη όντας μέσα στην καμπίνα πέταξα από την μια άκρη στην άλλη και χτύπησα τα πλευρά μου .
Μέσα κυριαρχούσε ένας χαμός , πιάτα κονσέρβες , φρούτα μαξιλαρια ,όλα στο πάτωμα και να ταξιδεύουν ρυθμικά με.τηννκηνιση του σκάφους , εγώ από την άλλη ξαπλωμένος στο πάτωμα.προσπαθουσα να υπερνηκισω τον πόνο και να ξανά βρω την αναπνοή μου . Θυμάμαι να λέω στον εαυτό μου ότι πρέπει να σηκωθώ και να βοηθήσω τον Κώστα να ξανά ανέβει στο σκάφος πάση θυσία , με.πολυ κόπο κατάφερα να βγω έξω και να τραβήξω τον Κώστα πάνω στο σκάφος , έκανα εμετό τον έδεσα με.το.σκαδος και επεσα στο πάτωμα , μια ώρα.μετα ο Κώστας βρεγμενος μου ανακοίνωσε ότι δεν.μπορει άλλο ,έβαλε τον αυτόματο πιλότο και αφήσαμε το σκάφος μόνο του για τις επόμενες ώρες .
Το πρωί ο καιρός είχε βελτιωθεί κι εγώ μπορούσα να μετακινηθω με μεγάλο πόνο , ανεβάσαμε την μαιστρα ,αλλάξαμε τον φλόκο θυελης με την Τζένοα και το απόγευμα φτάσαμε Σαρδηνία .
Την επόμενη μέρα ο Κώστας πήρε το αεροπλάνο κι εγώ θα συνέχιζα μόνος μου μόλις ένιωθα καλύτερα .
Μια βδομάδα μετά έφυγα με προορισμό την Μαγιόρκα , το ταξίδι κράτησε 3 μέρες με αίθριο καιρό .
Στην Μαγιόρκα ανακάλυψα ότι το σύστημα της τζενοας είχε σπάσει και έπρεπε να το αλλάξω , επίσης αποφασίστηκε να παραγγείλω καινούργια μαιστρα .
Φωτογραφία από Μαγιόρκα πριν φύγω για Γιβραλτάρ
Δύο μήνες μετά την άφιξη μου στην Μαγιόρκα η Μάλαγα ήταν και πάλι έτοιμη να ταξιδέψει , και έβαλα πλώρη για το Γιβραλτάρ, το ταξίδι κράτησε 3 μέρες ήταν Δεκέμβρης όμως και το κρύο και η υγρασία κανανανε το ταξίδι ανυπόφορο.
Φτάνοντας στο Γιβραλτάρ , εσεσα στην ισπανική πόλη λα λινεα ,με σκοπό να ξεκουραστώ και να πάρω προμήθειες για τον Ατλαντικό.
Στο Γιβραλτάρ γνώρισα ένα νέο φίλο (Καμίλ) από την Πολωνία όπου και αυτός ήθελε να κάνει τον γύρο του κόσμου , ταξίδευε όμως με τα πόδια .
Οι χαρακτήρες μας ταιριαζανε και και αποφάσισα να τον πάρω μαζί μου στα Κανάρια .
Φύγαμε από το Γιβραλτάρ με εξαιρετικό δελτίο καιρού (είχα μάθει από τα προηγούμενα λάθη μου).
Οι πρώτες 5 μέρες στον Ατλαντικό πέρασαν χαλαρά , μαγειρεύοντας , βλέποντας τα δελφίνια , και διαβάζοντας βιβλία , την 6 μέρα όμως έλαβα στον μετεωρολογικό σταθμό ένα πολύ δυσοίωνο δελτίο καιρού , κοιτάζοντας την μικρή οθόνη δεν μπορούσα να πιστέψω αυτα που έγραφε "προειδοποίηση για την ναυτιλία :ύψος κύματος 5 με 7 μέτρα άνεμοι 8 με 9 μποφόρ " μην έχοντας άλλη επιλογή και με κοντινότερη ακτή 200 μίλια μακρυά , ξεκίνησα να ετοιμάζω το σκάφος για αυτό που και μέχρι σήμερα είναι η χειρότερη καταιγιδα που έχω περάσει .
Ετοίμασα τον φλοκο θυελλης , ασφαλισα τα πάντα στο κατάστρωμα και στην καμπίνα , έδωσα σωσίβιο στον Καμίλ και του έδειξα πως να δένει τον εαυτό του , κλείδωσα την γάτα μέσα και έβαλα το σωσίβιο μου .
Η ένταση το αέρα ξεκίνησε να δυναμώνει σταδιακά, μέχρι το απόγευμα είχε φτάσει τα 7 μποφόρ και τα κύματα τα 5 μέτρα .
Τότε ξαφνικά ένα κύμα χτύπησε το πηδάλιο , και έσπασε την Λαγουδερά , και 2 φωτοβολταϊκά αμέσως το σκάφος ακυβέρνητο πια γύρισε πλάγια προς τα κύματα (όταν έχεις τα κύματα στα πλάγια κινδυνεύεις να αναποδογυρίσει ς) άρχισα να φωνάζω στον Καμίλ να έρθει έξω να βοηθήσει , πήρα την βοηθητική Λαγουδερά και την τοποθέτησα, και είχαμε.παλι τον έλεγχο αλλά χωρίς αυτόματο πιλότο πια .
Τις 2 επόμενες μέρες αλλάζαμε βαρδιες στο πηδάλιο μέχρι που φτάσαμε το νησί Lanzarote στα Κανάρια και μετά από 4 μέρες ξεκούραση την πολύ Λας Πάλμας στα Γκραντ Κανάρια.
Έχοντας φτάσει αργά πια για να κροσαρω τον Ατλαντικό αποφάσισα να μείνω εκεί για τον επόμενο χρόνο περιμένοντας την κατάλληλη εποχή (Νοέμβριο μέχρι Ιανουάριο) .
Τα σχέδιά μου όμως άλλαξαν και το ενδιαφέρον μου τράβηξε η δυτική ακτή της Αφρικής όπου και ταξίδεψα τον Νοέμβριο του 2018 συνεχίζεται ......
Η αρχή :
Από μικρός ήθελα να γνωρίσω τον κόσμο όπως πραγματικά είναι και όχι μέσα από βιβλία η τον υπολογιστή , εχοντας πάθος για την θάλασσα και λατρεία για την ιστιοπλοΐα αποφάσισα να αγοράσω ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος και να κάνω τον γύρο του κόσμου, μου πήρε 5 χρόνια να καταφέρω να βάλω στην άκρη το ποσό τον 10.000 όπου θα εξασφάλιζε το εισιτήριο για να κάνω τα παιδικά μου όνειρα πραγματικότητα .
Το 2016 και σε ηλικία 23 χρόνον με πολυ κόπο κατάφερα να αποκτήσω το πρώτο μου σκάφος , ένα ιστιοπλοϊκό 8 μέτρων κατασκευασμένο στην Γαλλία το 1984 , το σκάφος αγοράστηκε στην Πρέβεζα και μου πήρε 1 μήνα συνεχής δουλειάς και ένα χρόνο αλλαγών και βελτιώσεων ώστε να το ατοιμασω για το δύσκολο ταξίδι που είχε μπροστά του .
Το σκάφος η αλλιώς η Ναλα όπως είναι το όνομα της είναι ένα ελαφρύ αγωνιστικό ιστιοπλοϊκό σκάφος κατασκευασμένο από πολυεστέρα , πραγμα που το καθορίζει λάθος επιλογή για το.ταξιδι που είχε μπροστά του , δεν θα μπω σε τεχνικές λεπτομέρειες όμως .
Από το 2016 έως και το 2017 ταξίδεψα μόνος μου όλο το Αιγαίο με σκοπό να γνωρίσω τα νησιά μας, την κουλτούρα τους και να δοκιμάσω το σκάφος και τον εαυτό μου, έχοντας περάσει την δοκιμή με επιτυχία έφυγα από τους Παξούς το τέλη του 2017 με προορισμό τα Κανάρια νησιά και την Καραϊβική ( ένα σχέδιο το οποίο απέτυχε παταγωδώς).
Το πρώτο σκέλος του ταξιδιού από τους Παξούς μέχρι την Μεσίνα , ολοκληρώθηκε χωρίς απρόοπτα και με.την συντροφιά ενός καλού φίλου που αποφάσισε να με συνοδέψει μέχρι την Σαρδηνία και της γάτας μου .
Ο καιρός ήταν δυνατός 6 με 7 μποφόρ από τα πρυμα και παρότι λίγο άβολο το ταξίδι μας ήταν γρήγορο και ασφαλές , την τρίτη μέρα είχαμε περάσει τα στενά της Μεσίνα και αποφασίσαμε να σταματήσουμε στο Volcuno για ξεκούραση, και ανεφοδιασμό .
Το βολκουνο είναι ένα ηφεστιογενες νησί λίγα μίλια βόρεια της Μεσίνα και ανήκει στην Ιταλία , 3 μερες μετά την άφιξη μας και με τα χρονικά περιθώρια να στενεύουν (ο φίλος μου έπρεπε να.προλαβει την πτήση ) αποφασίσαμε να βάλουμε Ρότα για Σαρδηνία παρά τις δυσμενές καιρικές συνθήκες που προέβλεπε το δελτίο καιρού.
Τις πρώτες 2 μέρες είχαμε κύματα βροχής και αέρα και έπρεπε να έχουμε το νου μας συνέχεια στα πανιά.ωστε να.μην χάνουμε ταχύτητα, την τρίτη μέρα ο καιρός χειροτέρεψε και γύρισε σε βορειοανατολικό (κόντρα στην πορεία μας ) και έφτασε τα 7 μποφόρ .
Τα ταξίδια μου στο Αιγαίο και τα.μελτεμια με είχαν προετοιμάσει για δυνατούς ανέμους όμως ποτέ μου δεν περίμενα τέτοια διαφορά στο.υψος κύματος , μέσα σε λίγες ώρες είχαμε αντικαταστήσει την Τζένοα (πλωριό πανί ) με τον φλόκο θυελλης και προσπαθούσαμε να μην μας βγάλει ο καιρός από την πορεία μας , τότε με ενημέρωσε ο φίλος μου στην αλλαγή βάρδιας ότι βάζουμε νερο, του παρέδωσα το τιμόνι και πήγα μέσα να βρω την διαροη.
Το σκάφος έβαζε αρκετά νερά ώστε να χρειάζεται να αδειάζουμε τις σεντινες κάθε μισή ώρα, καθως προσπαθούσα να βρω την διαρροή , μας χτύπησε ένα κύμα.μεγαλυτερο από τα άλλα το σκάφος εγυρε 90 μοίρες (το κατάρτι ακούμπησε θάλασσα )και ο Κώστας εκτοξεύτηκε από την θέση του πηδαλίου στην θάλασσα ήταν τυχερός που είχε ακόμα την λαγουδερα στα χέρια του, το μόνο πράγμα.που τον κρατούσε ενωμένο με.το σκάφος και έσωσε την ζωή του , εγώ από την άλλη όντας μέσα στην καμπίνα πέταξα από την μια άκρη στην άλλη και χτύπησα τα πλευρά μου .
Μέσα κυριαρχούσε ένας χαμός , πιάτα κονσέρβες , φρούτα μαξιλαρια ,όλα στο πάτωμα και να ταξιδεύουν ρυθμικά με.τηννκηνιση του σκάφους , εγώ από την άλλη ξαπλωμένος στο πάτωμα.προσπαθουσα να υπερνηκισω τον πόνο και να ξανά βρω την αναπνοή μου . Θυμάμαι να λέω στον εαυτό μου ότι πρέπει να σηκωθώ και να βοηθήσω τον Κώστα να ξανά ανέβει στο σκάφος πάση θυσία , με.πολυ κόπο κατάφερα να βγω έξω και να τραβήξω τον Κώστα πάνω στο σκάφος , έκανα εμετό τον έδεσα με.το.σκαδος και επεσα στο πάτωμα , μια ώρα.μετα ο Κώστας βρεγμενος μου ανακοίνωσε ότι δεν.μπορει άλλο ,έβαλε τον αυτόματο πιλότο και αφήσαμε το σκάφος μόνο του για τις επόμενες ώρες .
Το πρωί ο καιρός είχε βελτιωθεί κι εγώ μπορούσα να μετακινηθω με μεγάλο πόνο , ανεβάσαμε την μαιστρα ,αλλάξαμε τον φλόκο θυελης με την Τζένοα και το απόγευμα φτάσαμε Σαρδηνία .
Την επόμενη μέρα ο Κώστας πήρε το αεροπλάνο κι εγώ θα συνέχιζα μόνος μου μόλις ένιωθα καλύτερα .
Μια βδομάδα μετά έφυγα με προορισμό την Μαγιόρκα , το ταξίδι κράτησε 3 μέρες με αίθριο καιρό .
Στην Μαγιόρκα ανακάλυψα ότι το σύστημα της τζενοας είχε σπάσει και έπρεπε να το αλλάξω , επίσης αποφασίστηκε να παραγγείλω καινούργια μαιστρα .
Φωτογραφία από Μαγιόρκα πριν φύγω για Γιβραλτάρ
Δύο μήνες μετά την άφιξη μου στην Μαγιόρκα η Μάλαγα ήταν και πάλι έτοιμη να ταξιδέψει , και έβαλα πλώρη για το Γιβραλτάρ, το ταξίδι κράτησε 3 μέρες ήταν Δεκέμβρης όμως και το κρύο και η υγρασία κανανανε το ταξίδι ανυπόφορο.
Φτάνοντας στο Γιβραλτάρ , εσεσα στην ισπανική πόλη λα λινεα ,με σκοπό να ξεκουραστώ και να πάρω προμήθειες για τον Ατλαντικό.
Στο Γιβραλτάρ γνώρισα ένα νέο φίλο (Καμίλ) από την Πολωνία όπου και αυτός ήθελε να κάνει τον γύρο του κόσμου , ταξίδευε όμως με τα πόδια .
Οι χαρακτήρες μας ταιριαζανε και και αποφάσισα να τον πάρω μαζί μου στα Κανάρια .
Φύγαμε από το Γιβραλτάρ με εξαιρετικό δελτίο καιρού (είχα μάθει από τα προηγούμενα λάθη μου).
Οι πρώτες 5 μέρες στον Ατλαντικό πέρασαν χαλαρά , μαγειρεύοντας , βλέποντας τα δελφίνια , και διαβάζοντας βιβλία , την 6 μέρα όμως έλαβα στον μετεωρολογικό σταθμό ένα πολύ δυσοίωνο δελτίο καιρού , κοιτάζοντας την μικρή οθόνη δεν μπορούσα να πιστέψω αυτα που έγραφε "προειδοποίηση για την ναυτιλία :ύψος κύματος 5 με 7 μέτρα άνεμοι 8 με 9 μποφόρ " μην έχοντας άλλη επιλογή και με κοντινότερη ακτή 200 μίλια μακρυά , ξεκίνησα να ετοιμάζω το σκάφος για αυτό που και μέχρι σήμερα είναι η χειρότερη καταιγιδα που έχω περάσει .
Ετοίμασα τον φλοκο θυελλης , ασφαλισα τα πάντα στο κατάστρωμα και στην καμπίνα , έδωσα σωσίβιο στον Καμίλ και του έδειξα πως να δένει τον εαυτό του , κλείδωσα την γάτα μέσα και έβαλα το σωσίβιο μου .
Η ένταση το αέρα ξεκίνησε να δυναμώνει σταδιακά, μέχρι το απόγευμα είχε φτάσει τα 7 μποφόρ και τα κύματα τα 5 μέτρα .
Τότε ξαφνικά ένα κύμα χτύπησε το πηδάλιο , και έσπασε την Λαγουδερά , και 2 φωτοβολταϊκά αμέσως το σκάφος ακυβέρνητο πια γύρισε πλάγια προς τα κύματα (όταν έχεις τα κύματα στα πλάγια κινδυνεύεις να αναποδογυρίσει ς) άρχισα να φωνάζω στον Καμίλ να έρθει έξω να βοηθήσει , πήρα την βοηθητική Λαγουδερά και την τοποθέτησα, και είχαμε.παλι τον έλεγχο αλλά χωρίς αυτόματο πιλότο πια .
Τις 2 επόμενες μέρες αλλάζαμε βαρδιες στο πηδάλιο μέχρι που φτάσαμε το νησί Lanzarote στα Κανάρια και μετά από 4 μέρες ξεκούραση την πολύ Λας Πάλμας στα Γκραντ Κανάρια.
Έχοντας φτάσει αργά πια για να κροσαρω τον Ατλαντικό αποφάσισα να μείνω εκεί για τον επόμενο χρόνο περιμένοντας την κατάλληλη εποχή (Νοέμβριο μέχρι Ιανουάριο) .
Τα σχέδιά μου όμως άλλαξαν και το ενδιαφέρον μου τράβηξε η δυτική ακτή της Αφρικής όπου και ταξίδεψα τον Νοέμβριο του 2018 συνεχίζεται ......
αυτήν την στιγμή δεν έχω χρόνο να συνεχίσω την ιστορία , οπότε θα αναρτήσω την συνέχεια την Κυριακή που μας έρχεται.
