Η μαλθακοποίηση των αγοριών

[KASSANDROS]

Σε διπλανό νήμα, αναφέρθηκα στην γενικότερη μαλθακοποίηση και θηλυκοποίηση της κοινωνίας.
Επειδή απ'ότι κατάλαβα το θέμα ήταν terra incognita για τους περισσότερους, παραθέτω το παρακάτω εξαιρετικό άρθρο:


http://redskywarning.blogspot.gr/2017/0 ... st_27.html

Ίσως να ανήκω στη τελευταία γενιά αγοριών όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια στην αλάνα, την βρομιά, την αντιπαλότητα και το βουνό. Δεν υπήρχε μέρα που να μην επιστρέφω στο σπίτι βρόμικος και με εκδορές σε όλο το σώμα μου. Ιδιαίτερα την καλοκαιρινή περίοδο, ξεκινούσαμε από το πρωί τις δραστηριότητες και τελειώναμε αργά το βράδυ, ακούραστοι και ανεξάντλητοι από ενέργεια. Παίζαμε ποδόσφαιρο, ποδήλατο, καλαθοσφαίριση, κρυφτό, κυνηγητό και κάναμε κάθε λογής παιδικές μπαγαποντιές και αταξίες. Αρπάζαμε μούρα και δαμάσκηνα από τις αυλές, επισκευάζαμε μόνοι μας τα ποδήλατά μας, φτιάχναμε ξίφη από σανίδες και δόρατα από χοντρά κλαδιά και παλεύαμε μεταξύ μας. Στο σχολείο υπήρχε αντιπαλότητα και ανταγωνισμός, μπορεί να είχε και νταήδες, αλλά μαθαίναμε να τους αντιμετωπίζουμε. Γενικά δεν ήμασταν τόσο ευαίσθητα παιδιά, ούτε παίρναμε βαριά ο,τι μας έκαναν, το ξεπερνούσαμε γρήγορα. Σήμερα θα μας χαρακτήριζαν αγροίκους και απολίτιστους. Όμως παρά τις σκανδαλιές και το θράσος που υπήρχε μεταξύ μας, διαπνεόμασταν από ένα σεβασμό και φρόνιμο ήθος, για να χρησιμοποιήσω λόγια του Κολοκοτρώνη περί φρονίμου ελευθερίας, προς τους μεγαλύτερους, τους δασκάλους, τα όργανα της τάξης και τους γονείς μας. Δεν θέλω να εξιδανικεύσω εκείνη την εποχή και τη γενιά μου, αλλά δεν μπορώ να πω ότι σήμερα είναι καλύτερα τα πράγματα.

Τα σύγχρονα αγόρια διακρίνονται για την μαλθακότητα και την ηττοπάθειά τους. Γεννήματα υπερπροστατευτικών γονέων που έχουν αναθρέψει μία γενιά άβουλων ανθρώπων που δεν λερώθηκαν ποτέ, δεν χτύπησαν ποτέ, δεν τσακώθηκαν και γενικώς έπαψαν να ζουν πριν προλάβουν να γεράσουν. Μία ολόκληρη γενιά γαλουχημένη μονάχα με τις θηλυκές αρετές, όπως η φροντίδα, η ευαισθησία και η λεπτότητα, ενώ απέβαλε και στιγμάτισε τις ανδρικές αρετές, το θάρρος, την ακεραιότητα, την σκληραγωγία και την τιμή. Όλα αυτά για να γίνουν πιο πολιτισμένα και ευγενικά τα παιδιά. Παραδόξως έφερε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Τα παιδιά έγιναν πιο ακοινώνητα, αφού δεν επιτρέπεται η έντονη αλληλεπίδραση για να μην έλθουν σε ρήξη, για να μην λερωθούν γιατί πλέον «έχουμε εκσυγχρονιστεί» με συνέπεια να γεμίσουν το κενό και την απουσία των εξωτερικών δράσεων με βιντεοπαιχνίδια και κάθε λογής δώρα που κατέστησαν τα παιδιά αποβλακωμένα και κακομαθημένα. Χωρίς κανένα σεβασμό απέναντι στους γονείς, τους δασκάλους, την έννομη τάξη, τους μεγαλυτέρους, αφού μεγάλωσαν με την νοοτροπία ότι δεν είναι καλό να τα τιμωρείς όταν αυθαδιάζουν, οι δάσκαλοι δεν μπορούν και δεν τολμούν να τα πειθαρχήσουν γιατί οι γονείς δεν θέλουν να πληγωθούν και να καταπιεστούν τα καμάρια τους, ενώ οι ίδιοι οι γονείς δεν τα τιμωρούν γιατί προτιμούν τον διάλογο.


Σήμερα θεωρείται κατακριτέο να υποστηρίζεις ότι δεν είναι κακό να παίζει το παιδί με όπλα, να φτιάχνει ξίφος από κλαδί, να παίζει στην ύπαιθρο και να χτυπήσει, παρουσιάζεται ως λάθος να θεωρούμε ότι οφείλει να αντιδρά όταν προσβάλλεται και παρενοχλείται. Είναι επίσης απαράδεκτο να το τιμωρήσεις και αναχρονιστικό να το μεγαλώσεις με πειθαρχία. Δεν θα ξεχάσω την τραγελαφική δήλωση του Καναδού πρωθυπουργού που είχε πει «αν εξοντώσεις τους αντιπάλους σου, αυτοί νικούν». Σήμερα επιβραβεύονται τα θύματα, όχι οι αγωνιζόμενοι. Δεν χαίρουν σεβασμού οι θαρραλέοι που αντιμετώπισαν τους θύτες και τους δυνάστες τους. Αυτό είναι το πρότυπο που επιλέξαμε να δώσουμε στα παιδιά μας: αποδέξου τον ρόλο του θύματος και θα κερδίσεις. Η ηττοπάθεια έχει ποτίσει τις δυτικές κοινωνίες και γαλουχούνται ολόκληρες γενιές άβουλων και μουδιασμένων ανθρώπων που έχουν ασπαστεί τον φεμινισμό και την κουλτούρα του θύματος.

Ο πυρήνας αυτού του προτύπου είναι η αφελής αντίληψη του προοδευτικού ότι ο άνθρωπος είναι κατά βάση καλός. Η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος δεν είναι φύσει καλός και ανιδιοτελής. Είναι κτητικός, άπληστος και ιδιοτελής. Ελάχιστοι θα θυσίαζαν το συμφέρον τους για να υπερασπιστούν το καλό και το δίκαιο. Γι’ αυτό όσοι το κάνουν θεωρούνται ξεχωριστοί και αξιέπαινοι και τους αποδίδουμε φόρο τιμής. Αν οι περισσότεροι άνθρωποι έπρατταν το ίδιο, δηλαδή έθεταν το δίκαιο πάνω από το συμφέρον τους, τότε δεν θα θεωρείτο κάτι ξεχωριστό και αξιέπαινο, αφού θα το έκαναν οι περισσότεροι. Όμως αυτό δεν ισχύει. Είναι λοιπόν προτιμότερο να προετοιμάσουμε τα παιδιά μας για τον κόσμο όπως πραγματικά είναι και όχι όπως θα θέλαμε να είναι.

Προσωπικά προτιμώ την συνολική άσκηση των αρετών, τόσο την συντροφικότητα, την συμπόνοια, την ευγένεια και την καλοσύνη, όσο την ανδροπρέπεια, το θάρρος, τη μαχιμότητα και την σκληραγωγία. Να αφήσουμε τα παιδιά να λερωθούν, να χτυπήσουν, να τσακωθούν και μετά να τα βρουν. Αυτή είναι η ανθρώπινη κοινωνία, δεν χρειάζεται και δεν γίνεται να αγαπιόμαστε συνέχεια, ούτε πρέπει να δημιουργήσουμε μία γενιά λοβοτομημένων και νεκροζώντανων ανθρώπων για να σταματήσουμε τις διαμάχες.

[doctormarkon]

Ωραίο θεματάκι και ίσως βάζεις και κάποια πράγματα σε πιο σωστή βάση.

Δεν συμφωνώ αλλά μου δίνει αρκετές πάσες για σεντόνια και παπλωματοθήκες κοινώς λογοδιάρροια.

Από άρθρο είναι και καλό είναι που το ανέβασες για σχολιασμό και άνοιξες το νήμα αλλά όχι να το κάνουμε ευαγγέλιο. Δίνει λαβή για συζητήσεις.

Κάτι πάει στραβά στις μέρες μας και όλοι το βλέπουμε αλλά ο καθένας το ερμηνεύει με τον τρόπο του.

Ούτε εγώ που είμαι μεγάλη δεν έπαιξα σε αλάνα.
Ούτε ο άντρας μου που ήταν αγόρι.
Ούτε ο αδερφός μου πολύ μεγαλύτερος.

Παιδιά της πόλης όλοι μας και αυτοκίνητα υπήρχαν και τότε και έτρεχαν.

Παίζουν παιδιά στο δρόμο ακόμα και σήμερα.
Εκεί που τα σπίτια είναι χαμηλά και υπάρχουν γειτονιές.
Που όταν λείπει η μάνα ή είναι μέσα στο σπίτι υπάρχει η γειτόνισσα στο παράθυρο που κοιτάζει το δικό της παιδί και μαζί και τα άλλα.

Η θηλυκοποίηση έχει πολλά πλοκάμια και ο όρος δεν μου αρέσει και τον θεωρώ αδόκιμο.

Αν σου αρέσει δώσε δομικά χαρακτηριστικά του φαινομένου.

Έχω κι εγώ πολλά να δώσω αλλά πιάνουν και τις γυναίκες.

Όπως η αναλφάβητη γυναίκα του χωριού ήξερε τα ονόματα όλων των φυτών και των μανιταριών και τις ιδιότητές τους.
Ήξερε να αντιμετωπίσει ένα επείγον περιστατικό και ακόμα μπορούσε και να ξεγεννήσει μια γυναίκα.
Ήξερε να φτιάχνει αριστουργήματα με πολύ απλά υλικά.
Φαγητά από το μηδέν.

Σήμερα δεν μπορούν.
Αλλά δεν είναι για μη σπάσει το νύχι.

Έλλειψη αυτονομίας ευθύνης και αυτοσχεδιασμού. Αφορά άνδρες και γυναίκες το ίδιο.

Μοιάζουμε σαν να μας πήραν ξαφνικά τα κλειδιά του αυτοκινήτου.
Δεν είμαστε στο τιμόνι πλέον και αυτό είναι που με ενοχλεί περισσότερο απ όλα.

[_Divine_Sinner_]

θεωρω λιγο δυσκολοτερο να αφησεις το παιδι σου να παιξει στην αλανα εν έτη 2017 απο ότι το 1990. Το 90 ακόμα και αν έμενες σε προαστιο (που για παραδειγμα η θεσσαλονικη εκτος απο το κεντρο ηταν ολα προαστια) ήξερες σχεδον τους παντες και θεωρουσες απίθανο καποιος πχ να απαγαγει το παιδι σου. Σημερα τα πραγματα είναι καπως διαφορετικα (βλεπε αμπερ αλερτ). Επίσης εχουν βγει άλλοι τρόποι ψυχαγωγίας (ίντερνετ playstation) κλπ τα οποια εχουν φτιαχτει να ειναι πιο διασκεδαστικα απο το κρυφτο. και βασικα το πετυχαν. Ειναι πιο διασκεδαστικα.

[Hlios]

Απλά θέλει προσοχή, μην στην προσπάθεια να γίνει ένα παιδί περισσότερο αρσενικό,
γεμίσει με παιδικά τραύματα και θαμμένες φοβίες όπου ως αποτέλεσμα θα έχουν
έναν κομπλεξικό μαλ@κα, αντί για ένα πραγματικό αρσενικό (-ισορροπημένο).

[_Divine_Sinner_]

Απλά θέλει προσοχή, μην στην προσπάθεια να γίνει ένα παιδί περισσότερο αρσενικό,
γεμίσει με παιδικά τραύματα και θαμμένες φοβίες όπου ως αποτέλεσμα θα έχουν
έναν κομπλεξικό μαλ@κα, αντί για ένα πραγματικό αρσενικό (-ισορροπημένο).

Beta male δηλαδη. Το ακριβως αντιθετο αποτελεσμα απο το προσδοκομενο. νομιζω πως ειναι καλυτερα ετσι που ειμαστε πιο Intellectual και λιγοτερο ζωωδης. και το λεω ανηκοντας στην γενια που μεγαλωσε στις αλανες.

[Dhmellhn]

Το πρόβλημα δημιουργείται από την στιγμή που δίδεται, μονόπλευρα, το βάρος σε ορισμένες αρετές ενώ αποσιωπούνται, ή και απαγορεύεται η χρησιμοποίηση των υπολοίπων επειδή χαρακτηρίζονται δήθεν βίαιες. Αυτή είναι η βασική επιλογή των κυριάρχων για την κατασκευή του παγκόσμιου νεο-υπηκόου, του Homo-neutrum, ενός ουδετεροποιημένου (και εξουδετεροποιημένου) ατόμου ώστε να μην τους ενοχλεί. Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται και η συνεχής προβολή, στα όρια της πλύσεως εγκεφάλου, της ομοφυλοφιλίας.

Κι, όμως! Τόσο ο άνδρας όσο και η γυναίκα ολοκληρώνονται ως φύλα όταν διαθέτουν όλες τις αρετές. Για παράδειγμα η ανδρεία δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο του ανδρός αλλά και της γυναικός. Το ίδιο και η συμπόνια δεν χαρακτηρίζει μόνον τις γυναίκες αλλά και τους άνδρες.

[OTTO]

Ίσως να ανήκω στη τελευταία γενιά αγοριών όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια στην αλάνα, την βρομιά, την αντιπαλότητα και το βουνό.

Για το βουνό, είναι αρκετά πιθανό. Για τα υπόλοιπα δεν νομίζω. Ακόμα και στις μέρες μας τα βλέπω. Ίσως λίγο μειωμένα, αλλά όχι ανύπαρκτα. Εκτός κι αν είναι φαινόμενο των μεγάλων αστικών κέντρων, το οποίο θα είναι λογικό. Υπάρχει και η επαρχία όμως, μην το ξεχνάμε.

και τελειώναμε αργά το βράδυ

Αυτό εξαρτάται και από τη σχέση που έχει το παιδί με το σχολείο. Κάποια στιγμή θα πρέπει να διαβάσει και στο σπίτι.

Παίζαμε ποδόσφαιρο, ποδήλατο, καλαθοσφαίριση, κρυφτό, κυνηγητό και κάναμε κάθε λογής παιδικές μπαγαποντιές και αταξίες.

Και σήμερα τα βλέπω να γίνονται.

Στο σχολείο υπήρχε αντιπαλότητα και ανταγωνισμός, μπορεί να είχε και νταήδες, αλλά μαθαίναμε να τους αντιμετωπίζουμε. Γενικά δεν ήμασταν τόσο ευαίσθητα παιδιά, ούτε παίρναμε βαριά ο,τι μας έκαναν, το ξεπερνούσαμε γρήγορα.

Το μπουλιγκ δεν είναι ευτυχία, όσο ελαφρύ και να είναι. Το να τις τρως και να γελάς (όπως ξέρω πολλούς που το αντιμετώπιζαν έτσι) το θεωρώ γελοίο. Όταν κάποιος συμμαθητής σου σου κάνει πράγματα που εσύ δεν εγκρίνεις, πρέπει να τιμωρείται παραδειγματικώς. Τέλος. Καλό πράγμα να σκληραγωγούμαστε, καλό να μαθαίνουμε να αντιμετωπίζουμε μόνοι μας τους κινδύνους, αλλά στην τελική δεν μπορούν να γίνουν όλοι μπρατσαράδες, ούτε γεννηθηκαν με το ίδιο DNA, ούτε μπορούν να ψηλώσουν αρκετά όλοι. Στο σχολείο δεν πας για να πλακωθείς (που στα χρόνια μου στις εκλογές στο γυμνάσιο πρώτος δεν έβγαινε ο καλύτερος μαθητής, ή το καλύτερο παιδί γενικά, αλλά εκείνος που (υποτίθεται) τους έδερνε όλους. Αίσχος.). Στο σχολείο πας για να μάθεις γράμματα.

Τα σύγχρονα αγόρια διακρίνονται για την μαλθακότητα και την ηττοπάθειά τους. Γεννήματα υπερπροστατευτικών γονέων που έχουν αναθρέψει μία γενιά άβουλων ανθρώπων που δεν λερώθηκαν ποτέ, δεν χτύπησαν ποτέ, δεν τσακώθηκαν και γενικώς έπαψαν να ζουν πριν προλάβουν να γεράσουν.

Και πάλι, δεν μπορώ να το επιβεβαιώσω. Υπάρχουν και τέτοια παιδιά, αλλά αντιλαμβάνομαι ότι είναι απλώς μια μειοψηφία. Ίσως στην Αθήνα να είναι αλλιώς.

Χωρίς κανένα σεβασμό απέναντι στους γονείς, τους δασκάλους, την έννομη τάξη, τους μεγαλυτέρους, αφού μεγάλωσαν με την νοοτροπία ότι δεν είναι καλό να τα τιμωρείς όταν αυθαδιάζουν, οι δάσκαλοι δεν μπορούν και δεν τολμούν να τα πειθαρχήσουν γιατί οι γονείς δεν θέλουν να πληγωθούν και να καταπιεστούν τα καμάρια τους, ενώ οι ίδιοι οι γονείς δεν τα τιμωρούν γιατί προτιμούν τον διάλογο.

Σε αυτό συμφωνώ 100%.

Ο πυρήνας αυτού του προτύπου είναι η αφελής αντίληψη του προοδευτικού ότι ο άνθρωπος είναι κατά βάση καλός. Η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος δεν είναι φύσει καλός και ανιδιοτελής. Είναι κτητικός, άπληστος και ιδιοτελής.

Εξαρτάται αν το "φύσει" προηγείται της παιδείας. Ίσως τότε να έχεις δίκαιο, αλλά με δεδομένη μια στοιχειωδώς καλή παιδεία, θεωρώ ότι ο άνθρωπος είναι και καλός και ανιδιοτελής.

Απλά θέλει προσοχή, μην στην προσπάθεια να γίνει ένα παιδί περισσότερο αρσενικό,
γεμίσει με παιδικά τραύματα και θαμμένες φοβίες όπου ως αποτέλεσμα θα έχουν
έναν κομπλεξικό μαλ@κα, αντί για ένα πραγματικό αρσενικό (-ισορροπημένο).

Όχι μόνο προσοχή θέλει, αλλά είναι ΣΟΣ.

Εξάλλου δεν είναι λίγα τα άτομα που μεγάλωσαν έτσι όπως θεωρεί ιδανικό ο Κάσσανδρος, και πλέον όντας μεγάλοι, τυρρανούν τόσους και τόσους αθώους με τα μυαλά τους.

[KASSANDROS]

Διευκρινίζω ότι το άρθρο ΔΕΝ το έγραψα εγώ.
Απλά το αναδημοσιεύω ως "τροφή για σκέψη".
Το πνεύμα του πάντως με βρίσκει σύμφωνο.

Θεμελιώδης νόμος της Φύσης είναι η επιβίωση του καταλληλοτέρου.
Σε πολλές περιπτώσεις, ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με τον ανταγωνισμό μεταξύ ανθρώπινων ομάδων, δεν μιλάμε απλώς για την επιβίωση του καταλληλοτέρου αλλά για την επικράτηση του ισχυροτέρου.

Όταν ένα ανθρώπινο σύνολο, είτε μιλάμε για φυλή είτε για έθνος είτε για θρησκευτική ομάδα, γίνεται πιο μαλθακό τότε μοιραία γίνεται και πιο ευάλωτο. Εξυπακούεται ότι η μαλθακότητα δεν έχει να κάνει μόνο με την σωματική ρώμη (έχει και αυτήν την σημασία της, αλλά δεν πρέπει να υπερτιμάται) όσο -κυρίως- με την άκαμπτη προσήλωση σε συγκεκριμένες αδιαπραγμάτευτες αρχές που εξασφαλίζουν την επιβίωση του συγκεκριμένου συνόλου. Όταν αυτές οι αρχές τίθενται σε αμφισβήτηση, όταν αρχίζει ο σχετικισμός και τα "ναι μεν αλλά", όταν αρχίζει η ανεκτικότητα, τότε έχει ξεκινήσει η διάβρωση του αξιακού πλαισίου που εξασφάλιζε την ύπαρξη και την διαιώνιση του συγκεκριμένου συνόλου.
Τότε μοιραία δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την σταδιακή υποχώρησή του (που μπορεί να φτάσει έως τον αφανισμό του), προς όφελος άλλων ανταγωνιστικών συνόλων πιο σκληροτράχηλων,πιο φανατικών, λιγότερο μαλθακών και λιγότερο ανεκτικών.

[_Divine_Sinner_]

Συμφωνω απλα δημιουργησαμε κοινωνιες και νομους ακριβως γιατι αποφασισαμε να μην μεινουμε "στα της φυσης".

[doctormarkon]

To άρθρο δεν είναι του Κάσσανδρου. Είναι από την ιστοσελίδα Κόκκινος Ουρανός και το έγραψε ο mermaid tavern.
Το πρωτότυπο εδώ με μια θαυμάσια παλιά φωτογραφία δεκαετίας 30 ή 40.

http://themermaidtavern.gr/i-malthakopiisi-ton-agorion/

Ακολουθεί τη μοίρα πολλών άρθρων και τη γνωστή πεπατημένη. Γενικεύει.

Επιπλέον επικεντρώνεται στην αλάνα και στο ξύλο ή στα ματωμένα γόνατα σαν τη μοναδική "πύλη" μέσα από την οποία το αγόρι γίνεται "άνδρας".

Χωρίς όμως να αναφέρεται ποια είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν άντρα αλλά και μια γυναίκα έστω δευτερευόντως.

Εδώ θα γράψω ένα εντελώς δικό μου αρθράκι και να ναι καλά ο Κάσσανδρος που μου πέταξε την πάσα.

Βασίζεται στη δική μου παρατήρηση και πείραμα.

...............................................................................
Το "αδερφάκια"

Προσπαθήστε να θυμηθείτε ή να παρατηρήσετε διαχρονικά τα χαρακτηριστικά της μικροαστικής οικογένειας. Θυμηθείτε από το συγγενικό περιβάλλον, από την πολυκατοικία, από τους φίλους σας.

Η οικογένεια των "μικροαστούληδων" έχει σχεδόν πάντα και κατά κανόνα 4 μέλη

Τον μπαμπά, τη μαμά, το παιδί και το......................................"αδερφάκι". Μπορεί να έχει και σκυλάκι γατάκι χαμστεράκι αλλά αυτοί είναι οι 4 πυλώνες.
Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα και έτσι η οικογένεια με μοναχοπαίδι βιώνει πάντα την εξορία από το "μικραστικό" κάρδο. Είναι λειψή σαν να λείπει ένα ποδάρι. Λείπει το "αδερφάκι" που είναι κάτι σαν το τελευταίο ηλεκτρόνιο του Λιακόπουλου.
" Γιατί δεν κάνατε στο παιδί σας ένα αδερφάκι Κρίμα που το αφήσατε μόνο"

Και ποιος δεν το άκουσε!!!!!!! Σαν να λένε ότι το αδερφάκι όταν γεννηθεί θα είναι καταδικασμένο να παίζει στη Β Εθνική, να είναι ....υποδεέστερο και πιο κοντά στο........σκυλάκι.

Πάντα μιλάμε για ροπές και οποιαδήποτε ομοιότητα με γνωστά πρόσωπα είναι απολύτως συμπτωματική.

Το πρωτότοκο παιδί λοιπόν των <"μικροαστούληδων" μοιάζει με ψωμί πολυτελείας, αλλά μπορεί να μοιάζει με μπριόζ ή τσουρέκι...........................άρα "θηλυκό" με τη σημασία που δίνει το άρθρο.
Το αδερφάκι είναι το τελευταίο ηλεκτρόνιο και έχει την τάση να φεύγει με το πολυτελείας να προσπαθεί να το επαναφέρει στην τάξη. Το αδερφάκι είναι αυτό που φοράει τα αποφόρια, που τα βήματα του το οδηγούν στην αλάνα και αν είναι κορίτσι είναι το αγοροκόριτσο.
Το αδερφάκι είναι κατά κανόνα "αρσενικό"

Ποιο παιδί είναι το πιο τυχερό?
Ποιο παιδί έχει περισσότερες ευκαιρίες?

Απάντηση: Το ΑΔΕΡΦΑΚΙ Γιατί έχει όλα τα προσόντα για να προχωρήσει.
Του δόθηκε η ευκαιρία να αμφισβητήσει.
Έβλεπε τα λάθη. Επιθυμούσε να μην τα επαναλάβει, δεν βολεύτηκε.
Μαθαίνει από τα λάθη του
Και το σπουδαιότερο. Παίρνει την ευθύνη των πράξεων του
Αυτό είναι το κλειδί. Αυτή είναι η ουσία.

Αλίμονο στα παιδιά "πολυτελείας". Τα τσουρεκάκια. Βγαίνουν στη ζωή και νομίζουν πως είναι η οικογένεια, νομίζουν πως θα πατήσουν στο κόκκινο χαλί. Αμ δε!!!!!!!!!

Εύκολα θα κατηγορήσουν τους γονείς για ότι παθαίνουν.
Καμιά φορά κατηγορούν στα 50 τους γονείς για κάτι που τους έκαναν στα 4 π.χ αν τα μπούκωναν και έγιναν χοντροί.

Παρατηρήσεις κάνω πάνω σε οικογένειες με μικραστική νοοτροπία η οποία προϋπήρχε.
Κατέστρεψαν τα παιδιά "πολυτελείας" που φρόντισαν πολύ και θυσιάστηκαν και όχι τα........αδερφάκια τους.
Τα αδερφάκια σώθηκαν γιατί ήξεραν από πολύ μικρή ηλικία ότι τα λάθη πληρώνονται και δεν υπάρχει κανείς για να τα "φορτώσουν".

Η ανάληψη της ευθύνης για τις πράξεις και η επίγνωση ότι όταν ενηλικιώνεσαι είσαι πλέον στο....τιμόνι είναι αυτό που κάνει τον "άντρα" αλλά και τη γυναίκα η οποία δεν είναι κακό να είναι και λίγο "αντράκι"...πάντα από την άποψη να έχει την ευθύνη της ζωής της και να είναι στο "τιμόνι"

[_Divine_Sinner_]

Αυτο με τα αδερφακια το βλεπω παντου. Ως δευτεροτοκος κι εγω αλλα το βλεπω και γυρω μου. Πχ μια φιλη μου ελεγε ότι η αδερφη της (μεγαλυτερη) είναι πάντα δεμενη "ηθικα" στο αρμα της μαμας της. Οτι ηθικες αρχες εχει η μαμα (η οποια ειναι θρησκοληπτη) τις ιδιες εχει η κορη. Ενω η μικροτερη απο την ηλικια των 7 χρονων αρχισε να αυτοπροσδιοριζεται απο μονη της και τωρα εχει ενα τελειως δικο της αξιακο συστημα. Ομως το αδερφακι δεν ειναι παντα τυχερο. Το να αντιμετωπιζουν το μεγαλο σαν αυθεντία ή στον τον πάπα της ρώμης ενώ εσυ να πρέπει να αποδεικνύεις πάντα ότι δεν έκανες καποια μπαγαποντια στο τέλος σου ρίχνει την αυτοεκτίμηση.

[doctormarkon]

Κι εσύ το είδες και το παρατήρησες για τα αδερφάκια.
Είσαι και εσύ αδερφάκι όπως κι εγώ όπως και ο σύζυγος.
Λες και γίνεται κλαμπ.

Ομως το αδερφακι δεν ειναι παντα τυχερο. Το να αντιμετωπιζουν το μεγαλο σαν αυθεντία ή στον τον πάπα της ρώμης ενώ εσυ να πρέπει να αποδεικνύεις πάντα ότι δεν έκανες καποια μπαγαποντια στο τέλος σου ρίχνει την αυτοεκτίμηση.

Εκεί είναι το στοίχημα και η μαγκιά. Μπορεί να συμβεί και αυτό.
Όμως κατά κανόνα δεν συμβαίνει.
Γιατί όταν ενηλικιώνεσαι η πραγματική ζωή δεν κάνει χατήρια.
Τα "αδελφάκια" το έχουν μάθει αυτό από κούνια.
Μαθαίνουν να ελίσσονται, να αποφεύγουν τις κακοτοπιές.

Όσο για τους γονείς ήταν πιο σωστοί με τα "αδελφάκια" παρά με τα παιδιά πολυτελείας που τα κάνουν καμιά φορά να μοιάζουν με "τσουρέκια".

Δεν μου αρέσει ο όρος θηλυκός.
Γιατί σε μια κοινωνία υπάρχουν και γυναίκες.

Τον σωστό όρο τον είχαν δώσει κάποτε κάποιοι φίλοι παλαιστίνιοι.
Μαλακό παιδί.
Πολυτελείας μπριόζ τσουρεκάκι σε μια πιο χιουμοριστική παραλλαγή.

Αυτό το παιδί είναι "μαλακό" χα χα χα χα λέει ένας.
Τι θα πει "μαλακό παιδί"? του λέω.

Δεν σκλήρυνε να γίνει άντρας, δεν ψήθηκε και έμεινε "παιδί"......μαλακό.

Ύστερα άρχισε να μου λέει ιστορίες από τα ιδιαίτερα μαθήματα αγγλικών που έκανε.
Ότι οι γονείς πλήρωναν τα ιδιαίτερα για το γιο και ο γιος δεν διάβαζε και τόσο και δεν πήγαινε καλά. Η κόρη πλήρωνε με δικά της λεφτά και ....έσκιζε. Τα παιδιά τα ήξερα και ήταν το "μαλακό" αγόρι ο πρωτότοκος και η δυναμική κόρη το......"αδερφάκι".

[_Divine_Sinner_]

Για μενα το θηλυκο μπορει να ειναι πολυ δυνατο. και το λεω ως ποιοτητα οχι απαραιτητα ως φυλο.

[doctormarkon]

Γι αυτό ο όρος "μαλακό" είναι πιο δόκιμος.

Γιατί η μαλθακότητα δεν είναι γυναικείο χαρακτηριστικό αλλά ανεπιθύμητο και στα δύο φύλλα.
Η μαλθακότητα είναι ακόμα χειρότερη για τη γυναίκα αφού έχει να διαχειριστεί πολλούς ρόλους.

[doctormarkon]

Όσον αφορά την αλάνα και το παιχνίδι στους δρόμους δεν ήταν αυτό που έκανε τον άντρα.
Εγώ προσωπικά δεν έχω εικόνα με παιδιά να παίζουν μαζικά στους δρόμους.
Μόνο από διηγήσεις του πατέρα μου που όπως έλεγε έπαιζε με τα άλλα παιδιά ξυλίκι στακαμαν τσέρκι.
Κινέζικα μου φαίνονται και δεν ξέρω τι ακριβώς ήταν τα παιχνίδια αυτά.

Βέβαια ακόμα και σήμερα βλέπω παιδιά στη γειτονιά.
Λίγα. Στη γειτονιά μας έγινε ένα ατύχημα και σκοτώθηκε ένα παιδί το 2007 όταν περνούσε το δρόμο με ποδήλατο. Από τότε η γειτονιά ερήμωσε. Ήταν και κάποια κρούσματα κλοπών σε μαγαζιά.
Η αλάνα και ο δρόμος σήμερα μπορεί να οδηγήσει σε παραβατική συμπεριφορά και κλοπές από μαγαζιά και αυτό κάθε άλλο παρά μορφή θετικής σκληραγωγίας είναι.
Δεν θα ήμουν καθόλου περήφανη αν με έπαιρνε ένας μπάτσος τηλέφωνο και με καλούσε στο τμήμα επειδή ο γιος μου έκλεψε κάτι από το περίπτερο ή ένα μαγαζί.
Θα άνοιγε η γη να με καταπιεί.

Στα χρόνια που ήμουν 12 χρονών για να μην παίζουν τα παιδιά στις αλάνες τα έβαζαν οι γονείς να δουλεύουν σε βιοτεχνίες.
Τα καλοκαίρια είχαμε πολλά πιτσιρίκια στη βιοτεχνία μας και φτιάχναμε κουτιά απογευματινές ώρες ή κόβαμε κλωστές που περίσσευαν από τις κιλότες και τα σώβρακα. Λέγαμε ανέκδοτα για να περνάει η ώρα. Κάποια παιδιά πήγαιναν και στην οικοδομή για να φτιάχνουν λάσπη ή να κάνουν άλλες ελαφρές βοηθητικές δουλειές.
Αυτό είχε καλύτερα αποτελέσματα από την αλάνα και το ξύλο και τα ματωμένα γόνατα, τα σπασμένα δόντια και χέρια. Η σκληραγωγία ήταν να ξυπνάς πολύ νωρίς, να είσαι συνεπής στο χρόνο και παραγωγικός. Η ανταμοιβή και η αυτοεκτίμηση ήταν τα λεφτά στην τσέπη.
Το τελευταίο ήταν καταλυτικό.
Δικά μας λεφτά από μικρή ηλικία.
Να κεράσουμε να κάνουμε δώρα να έχουμε ότι θέλουμε χωρίς να ζηλεύουμε.
Το αίσθημα της Α-φθονίας.

Λίγα λεφτά αλλά πολύ περισσότερα από ένα χαρτζιλίκι.

Λίγοι άνω των 40 θα πουν ότι έπαιζαν στην αλάνα.
Πολλοί θα πουν ότι δούλευαν από τα 12 περνώντας το γεγονός από το "φίλτρο" της δραματοποίησης.
Η δουλειά ανηλίκων την εποχή εκείνη δεν είχε χαρακτήρα εκμετάλλευσης.

Απ ότι θυμάμαι ακόμα και οι πιο φτωχοί γονείς παιδιών που δούλευαν 14 χρονών μόνιμα και με ασφάλιση δεν έπαιρναν τα λεφτά των παιδιών να τα ....φάνε.
Τα έβαζαν στην τράπεζα για την ........... προίκα τους.
Οι συνθήκες ήταν πολύ καλύτερες και τα λεφτά φαίνονταν πολλά.

Άλλο είδος σκληραγωγίας πολύ καλύτερο.

Το αίσθημα να στηρίζεσαι στα πόδια σου και στα χέρια σου.
Να μην περιμένεις σωτήρα.
Να μην απλώνεις χέρι να σου δώσει κάποιος λεφτά.
Να μη ζητήσεις ποτέ δανεικά.
Ότι αγοράζεις με τη δύναμή σου και τα χρήματα που έβγαλες από τη δουλειά σου είναι πιο "γλυκό" και πιο όμορφο.
Το πρώτο μου αμάξι αργότερα ένα άθλιο citroen visa μεταμορφώθηκε σε πόρσε σαν την κολοκύθα της σταχτοπούτας. Σαν "αδερφάκι" αλλά και κορίτσι δεν μου πήραν αμάξι από τα 18 για δώρο. Το πήρα με δικά μου χρήματα.

Δεν είναι η κακουχίες και τα βάσανα που σκληραίνουν τον άνθρωπο και παύει να είναι "μαλακό" παιδί.
Δεν είναι το ξύλο και οι τραυματισμοί.

Είναι η ευθύνη να πάρεις στα χέρια σου τη ζωή σου και ότι σε αφορά.
Αν αυτό δεν είναι δυνατόν τουλάχιστον στο βαθμό που μπορείς.

Να είσαι στο "τιμόνι" και εννοείται όχι πάντα του αυτοκινήτου, συμβολικό τιμόνι, με την έννοια να οδηγείς τη ζωή σου και να μη σε πάνε όπου θέλουν οι καταστάσεις τα πρέπει και οι άλλοι και να παίρνεις την ευθύνη γι αυτό.

Έψαξα να βρω τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των "μαλακών" τσουρεκιών όπως τα αντιλαμβάνομαι.
Εντάξει θα παραδεχτώ ότι έχουν πληθύνει.

1. Αναβάλλουν τα πάντα για αύριο ή για όταν.........Όταν κερδίσω το λαχείο θα.........μπλα μπλα
2. Τελειομανείς. Αυτό είναι ένα καλό γνώρισμα αλλά επειδή ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και ο εχθρός του καλύτερου το τέλειο μπορεί αυτό να οδηγήσει σε απραξία.
3. Αν η γιαγιά μου είχε καρούλια θα ήταν τρόλεϋ Πολύ "αν" πέφτει και είναι η χαρακτηριστική λέξη ενός μαλακού. Αν ήμουν πιο ψηλός, αν ήμουν πιο ωραίος, αν ήμουν πιο πλούσιος, αν είχα γεννηθεί σε άλλη πόλη, αν οι γονείς μου........αν αν αν αν. Πάντα ριγμένοι και αδικημένοι οι μαλακοί χωρίς όμως να κάνουν κάτι γι αυτό.
4. Κατηγορούν πάντα τους άλλους. Και πάλι αυτό δεν είναι πάντα κακό δεδομένου ότι βρισκόμαστε σε έναν κόσμο που δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Είναι κακό όταν δεν αναλαμβάνεις δράση για να αλλάξεις ότι δεν πάει καλά. Προπαντός αν κατηγορείς άλλους για γεγονότα που έγιναν πριν 20 χρόνια. Χαρακτηριστικό είναι όταν κατηγορούν τους γονείς για τη συμπεριφορά τους όταν ήταν ανήλικοι ενώ έχουν περάσει τα 40 και είναι εδώ και χρόνια στο .....τιμόνι.
5. Πετάνε τις ευθύνες σε άλλους και διατάζουν από μακρυά κουνώντας το δάχτυλο αυστηρά.
6. Ακολουθούν άκαμπτους κανόνες και περιμένουν ανταμοιβή γι αυτό που όμως δεν έρχεται και απογοητεύονται. Χαρακτηριστικό των τροφίμων σε ιδρύματα όταν βγαίνουν έξω. Είναι πολύ μαλακοί. Δεν αυτοσχεδιάζουν ποτέ και περιμένουν συνταγές και οδηγίες ειδικών ή αυτών που παρουσιάζονται ως ειδικοί. Έντονη ροπή προς χειραγώγηση ακόμα και από το Σώρρα.
7. Έχουν εσωτερικεύσει πολλά από τα "πρέπει" του κατεστημένου ακόμα και αυτά που δεν έχουν καμία βάση ούτε υλική ούτε ηθική.
8. Προσκόλληση στη λεπτομέρεια και πολλές φορές σε ανούσιες λεπτομέρειες. Κολλάνε.
9. Αίσθημα ανικανοποίητου. Ποτέ δεν εκτιμάνε αυτά που έχουν και επικεντρώνονται σε ότι τους λείπει.
10. Ζήλεια γκρίνια και κουμάντο. Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα

Αυτός ήταν ο δεκάλογος του μαλακού.
Έτσι όπως τον αντιλαμβάνομαι.

[doctormarkon]

Αλλάζω θέμα και ποστ για μια άλλη πτυχή.

Έχουμε την τάση να γκρινιάζουμε για την "κατάντια" της νεολαίας και των εφήβων και ξεχνάμε τα αρνητικά που είχαμε όταν είμασταν εμείς νέοι.
Έτσι σήμερα δαιμονοποιείται η ενασχόληση με το ίντερνετ και τους υπολογιστές.
Δεν είναι αρνητικό και δεν οδηγεί σε μαλθακότητα αλλά έχει και θετικές προεκτάσεις.
Η άρτια κατάρτιση σε ηλεκτρονικά συστήματα και η τελειοποίηση ακόμα και αν είναι ικανότητα αυτοδίδακτη μπορεί να οδηγήσει σε επαγγελματική αποκατάσταση ακόμα και χωρίς "χαρτί" πανεπιστημίου.
Από το ίντερνετ παίρνεις γνώσεις, μαθαίνεις γλώσσες. Αν χρησιμοποιηθεί σωστά.

Από την άλλη η δική μας γενιά και οι πέριξ είχε επηρεαστεί από την αμερικανιά του Τζεημς Ντην επαναστάτης χωρίς αιτία. Κόντρες με μηχανάκια και αυτοκίνητα. Κοιτάζω παλιές φωτογραφίες και μετράω τους φίλους που δε ζουν πια.

Δύο οι πόλοι. Από τη μια τα παιδιά δούλευαν από μικρά.
Από την άλλη ήταν και αυτό.
Η μαγκιά ήταν η ταχύτητα. Η μοτοσυκλέτα και μια σχέση ερωτική με αυτήν.
Είχαμε και κάτι γάμους από τα 18 σπάνιους μεν αλλά υπήρχε η δυνατότητα και οι προϋποθέσεις.
Γι αυτό μιλάμε για ροπές και τάσεις και δεν γενικεύουμε.

[_Divine_Sinner_]

Κάποιος είχε πει. Οποιος γενικευει για την νεολαία, το μόνο που καταφέρνει είναι να αποκαλύπτει την ηλικία του.

[Dhmellhn]

Σε όλα υπάρχει το όριο. Η τεχνολογία, μέρος της οποίας είναι οι Η/Υ και το διαδίκτυο, είναι απαραίτητη. Το πρόβλημα είναι στην αδυναμία διακρίσεως μεταξύ χρήσεως και καταχρήσεως. Το ίδιο ισχύει και για την γενιά της δεκαετίας του '80 και τις μηχανές. Όσο δεν θέτουμε τα όρια τόσο θα μετράμε θύματα από τον υπερθεματισμό. Η αρχική τοποθέτηση από τον Κόκκινο ουρανό για την μαλθακοποίηση σε αυτό ακριβώς στοχεύει, με την μόνη διαφορά ότι η μαλθακότης προωθείται, συστηματικώς, εκ των άνωθεν για συγκεκριμένους σκοπούς.

Απλά τα πράγματα.

[KASSANDROS]

Παρατηρώ ότι οι doctormarkon και twospirited (πιθανόν και άλλοι) να ενοχλούνται από αυτό που αποκαλούν "γενίκευση".

Όταν εντοπίζεις ένα κοινωνικό φαινόμενο και το αναλύεις, γνωρίζεις εξ'αρχής ότι αυτό ΔΕΝ ισχύει στο 100% της κοινωνίας. Ποτέ και πουθενά δεν συνέβαινε αυτό.
Το ζήτημα είναι να εντοπίζονται οι κυρίαρχες τάσεις ειδικά απ΄την στιγμή που αυτές προωθούνται ποικιλοτρόπως απ΄την εξουσία.

Προφανώς και δεν είναι μαλθακά ΟΛΑ τα σημερινά αγόρια. Κανείς δεν το ισχυρίστηκε αυτό.
Είναι όμως εξίσου προφανές ότι η μαλθακοποίηση των αρσενικών και η συνεπακόλουθη θηλυκοποίηση της κοινωνίας, είναι κάτι παραπάνω από έντονα, υπερπροβάλλονται εμμέσως ή αμέσως και φυσικά είναι πλήρως εναρμονισμένα με τα λοιπά ιδεολογήματα της δικτατορίας της πολιτικής ορθότητας.
Όλα συνδέονται μεταξύ τους.

Επίσης, η ύπαρξη κάποιων ισχυρών κοινωνικών τάσεων δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι αυτές είναι μη-αναστρέψιμες. Το μέλλον είναι άδηλο.
Δεν μπορούμε όμως να αγνοούμε τον εντοπισμό τους, μην τυχόν και "γενικεύσουμε".

[doctormarkon]

Σωστά τις εντοπίζουμε.

Δεν έδωσε τα χαρακτηριστικά της μαλθακοποίησης.

Προσπάθησα να δώσω έναν ορισμό και κάποια χαρακτηριστικά και να εντοπίσω το φαινόμενο και τις αιτίες του και μέσα στην μικροαστική οικογένεια που και αυτή ήταν και παραμένει χειραγωγημένη.

Η άρνηση ανάληψης ευθυνών, πρωτοβουλιών, η άρνηση να είσαι στο.........."τιμόνι", η αναζήτηση σωτήρα είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της μαλθακότητας που δεν αρνούμαι ότι υπάρχει και βασιλεύει.

Όπως βλέπουμε τα αγόρια αρνούνται να σκεφτούν το γάμο που σημαίνει ευθύνες.

Με πρόσχημα την οικονομική κρίση.
Η οικονομική κρίση δημιούργησε πολλά προσχήματα και δικαιολογίες.
Ως ένα σημείο "βόλεψε" κάποιους.
Και πάλι δεν γενικεύω.....................Αλλά δημιούργησε συνθήκες για μαλθακότητα με......άλλοθι.
Που να πάω τώρα.....δεν γίνεται τίποτα όλα μαύρα και σκοτεινά.
Αντέδρασε, φώναξε βγες στο δρόμο.
Μα αφού δε βγαίνει τίποτα είναι όλα μαύρα δεν βλέπεις τι γίνεται.........

Προωθείται γιατί συμφέρει.

[_Divine_Sinner_]

Eνα είδος μαλθακοτητας που εντόπισα πάνω μου ήταν όταν εργαζόμουν σε διανομη εντυπων να φοβάμαι να διεκδικήσω τα δεδουλευμένα και καλύτερες συνθηκες εργασιας απο φοβο μην χασω την δουλεια μου. Τελικα δουλεψα πολυ με τον εαυτο μου και απελυσα εγω τον εργοδοτη μου και οχι το ανάποδο. και είπα "οτι γινει"

[doctormarkon]

Είναι και αυτό.
Να μη διεκδικείς και να σκύβεις το κεφάλι.
Να δουλεύεις χωρίς να πληρώνεσαι.

Αν τα καταπίνεις όλα π.χ και παριστάνεις το σκληρό αντράκι στη γυναίκα σου στα παιδιά σου ή σε άλλα κοντινά πρόσωπα τότε επίσης είναι κρυφή μαλθακότητα.
Γιατί είναι εύκολο να ξεσπάς σε άτομα που δεν φταίνε επειδή τα βρίσκεις π.χ βολικά ή αδύναμα ή σε....ανάγκη.

Εδώ θα δώσω έναν ορισμό του "αυταρχικού ανθρώπου"
Αυτός που μοιάζει κομμένος στη μέση.
Από τη μέση και πάνω υποκλίνεται ευγενικά.
Από τη μέση και κάτω κλωτσάει δυνατά.

[kostas]

Αδυνατώ να διαβάσω ολες τις απαντήσεις, συγχωρέστε με αν επαναληφθω κάπου.
1. Οι γονείς τις γεννιάς που μεγαλώνει "μαλθακά" ειναι αυτοί που μεγάλωσαν "σκληραγωγημένα" στις αλάνες κτλ κτλ. Αυτός ειναι το βασικότερο που πρέπει κατά την άποψή μου να αναρωτηθεί ο αρθρογράφος. Γιατι εμεις που μεγαλώσαμε στην αλάνα δε θέλουμε τα παιδιά μας να μεγαλώσουν με παρόμοιο τρόπο? Μηπως τελικά, δεν μεγαλώσαμε όπως θα έπρεπε?
2. Η κάθε γενιά ζει στην εποχή της. Οι γονείς μου, μου έλεγαν οτι στην εποχή τους δεν υπήρχε τηλεόραση και ολα τα παιδιά ηταν έξω και έπαιζαν πεντόβολα. Τα σημερινά παιδιά έχουν υπολογιστές και κινητα, τα αυριανά έχουν άλλα πράγματα. Εμεις σκληραγωγουσαμε το σωμα, τα σημερινά παιδιά, κακά τα ψέμματα, έχουν μεγαλυτερη προσβαση στη πληροφόριση σε σχέση με εμάς.
3. Ζούμε σε μια κοινωνία μοναξιάς. Ο κόσμος έχει απομονωθεί και αποξενωθεί. Για κάποιον φανταστικό λόγο, οι νεότεροι γονείς, δεν θέλουν να προχωράνε σε νέες γνωριμίες.
4. Ζουμε σε μια εποχή ψευτοτσαμπουκά. Όλοι ειναι έτοιμοι να τσακωθούν στο δρόμο για το παραμικρό. Οι γεννιά αυτή των "σκληραγωγημένων" παιδιών, τσακωνεται με το παραμικρό. Η γενιά των μαλθακών, δε θα κάτσει να τσακωθεί. Θα συζητήσει.
Ο tempora o mores.
Ο καθένας στην εποχή του.
Ναι μου λείπει η εποχή που έφευγα απ το σπιτι στις 5 το απογευμα και γυρνουσα βρωμικος στις 10 το βράδυ με ένα τεράστιο τσουρμο πιτσιρικάδων.
Θα θελα το παιδί μου να κάνει τα ιδια πράγματα με εμένα, να περνάει το ιδιο ομορφα.
Μονο που κοιτάω τη γειτονιά Σαββατο βράδυ, καλοκαίρι και δε κυκλοροφορεί ψυχή.
Γονεις φοβισμένοι, η αδιάφοροι. Προτιμουν να έχουν την ηρεμία τους...Δε θυμούνται πως μεγάλωσαν αυτοι.

[_Divine_Sinner_]

Υπηρχε και διαφορετικη εγκληματικοτητα. Ηταν πιο πιθανο ενας γονιος να αφησει το παιδι του να τριγυρναει εξω τοτε (αν και εμενα δεν με αφηναν πολυ και ισως αυτο να με εκανε πιο intellectual και σε αυτο μοιαζω στα σημερινα παιδια), ομως δεν μπορεις με την καμια οταν κλεβουν παιδια για οργανα ή για παιδεραστια ή για οτιδήποτε να αφησεις το παιδι σου τοσο λάσκα όσο αφήνανε τα παιδια της ηλικιας μας.
Επισης υπαρχει και ο εκπαιδευτικος πληθωρισμος που λεμε. Ενα παραδειγμα.
Κάποτε αν τελειωνες το γυμνάσιο ησουν μαγκας. Περισσοτερος χρονος για παιχνιδι χαρτι γυμνασιου και βρισκεις δουλεια.
μετα εγινε το ιδιο με το λυκειο.
μετα εβρισκες ανετα δουλεια αν τελειωνες το πανεπιστημιο. Πανεπιστημιο σημαινει επαγγελματικη αποκατασταση.
μετα στα 90ς ηθελε να πηγαινουμε ολοι να μαθαινουμε αγγλικα (Εγω δεν πηγα λογω οικονομικων αν και τα μιλαω καλυτερα απο αυτους που πηγαν).
Τωρα πρεπει να εχεις 3 μεταπτυχιακα να εισαι 20 και να εχεις 30 χρονια επαγγελματικη εμπειρια που λεει ο λογος.
Κοινως για να ανταπεξελθει ενας μελλοντικος ενηλικας στις απαιτησεις (αν υποθεσουμε οτι η κατασταση θα μεινει ως εχει και δεν θα αυξηθουν και αλλο οι απαιτησεις) θα πρέπει απο τώρα να ειναι με φροντιστήρια ιδιαίτερα ξενες γλωσσες πληροφορικη κλπ.
Δηλαδη να μην ζει ως ενα παιδι της ηλικιας του.
Δεν ειναι μονο το ιντερνετ. Ειναι και οτι τα βαζει η ιδια η κατασταση σε ενα τριπακι ανταγωνισμου. μονο που ο ανταγωνισμος πλεον δεν ειναι στο "ποιος ειναι ο πιο δυνατος" όπως ηταν στην εποχη μας αλλα το ποιος εχει καλυτερες επιδοσεις απο μικρος.
Αναγκάζομαι να λέω "στην εποχή μας" και νιωθω πουρότεκνο

[kostas]

A μπράβο. Τότε ο καλός μαθητής συνηθως ηταν ο μαλθακός. Λογικό διοτι ηταν ένα παιδί πάνω απ τα βιβλία. Αντιθετα οι υπόλοιποι που ηταν μέτριοι, ηταν και πιο σκληραγωγημένοι.
Το θέμα ειναι οτι πλέον δεν έχει καμια σημασία αν εισαι μαλθακος, αφου η επιβίωσή σου εξαρτάται από το αν εργάζεσαι ή οχι. Και για να εργαστεις πρέπει να έχεις εφόδια.