Ιδεογραφήματα

Πολύς λόγος και διαμάχες γίνονται για τα θρησκευτικά ή όχι θρησκευτικά.
Θεωρούν οι περί το Φίλη την απουσία θρησκευτικών σαν εκσυγχρονισμό και δε συμμαζεύεται.

Αλλά ποτέ κανείς δεν μίλησε για τη σχολική τσάντα των 15 κιλών σε παιδάκια 6 και 7 χρονών.

Ότι πιο αναχρονιστικό υπάρχει και διατηρείται ακόμα και σήμερα.
Αναχρονιστικό και επικίνδυνο και προπαντός για τα δευτεράκια και τα τριτάκια που οι τάξεις βρίσκονται σε όροφο και ανεβαίνουν και κατεβαίνουν από τις σκάλες.
Είναι θαύμα που δεν υπήρχε θύμα ανάλογο με τη θύρα 7.

Κάποια πράγματα τα συνηθίσαμε και τα θεωρούμε φυσικά αλλά δεν είναι.
Λες και το σχολείο φτιάχτηκε για να δημιουργήσει γενιές σακάτηδων.

Όταν πήγαινα σχολείο ήταν αυτό που έκανε να μισώ το σχολείο και ιδιαίτερα τις τάξεις του δημοτικού.
Πήγε ο γιός μου το πρόβλημα παρέμενε όλο και μεγαλύτερο.
Ξεχνούσε τα βιβλία και κάποια από τα τετράδια επίτηδες για να μη βαραίνει η τσάντα και έτρωγα κατσάδα.
Πολλές μανούρες θυμάμαι τότε με τις δασκάλες που έδιναν περισσότερο βάρος στην πειθαρχία και στην ....επιμέλεια

Για μένα αυτά πέρασαν και στο γιο που τελειώνει φέτος.

Προβλέπω να πηγαίνει στο σχολείο και ο εγγονός μου σαν χελωνάκι με το καβούκι στην πλάτη.

Γιατί ένα αίσχος όταν διαιωνίζεται συνηθίζεται?

Προκαλεί τεράστια προβλήματα στη σπονδυλική στήλη δεδομένου ότι τα παιδάκια της πρώτης και δευτέρας είναι κάτω από 30 κιλά και κουβαλάνε τσάντα σχεδόν όσο το βάρος τους.
Υπήρχαν και εκείνες με τα ροδάκια.
Είναι μόνο για πρωτάκια γιατί η πρώτη πάει στα ισόγεια των κτιρίων.
Η δευτέρα ανεβαίνει σκάλες.

Να τα προβλήματα.

http://apopsilive.gr/ygeia/6-sobara-ort ... iki-tsanta

Σε καποια φαση πιστευω πως η τσαντα θα αντικατασταθει με ενα και μονο ταμπλετ. Αλλα το θεμα ειναι να μειωθει η υλη, οχι μονο το βαρος.

Τα περί θρησκευτικών νομίζω είναι τα προεόρτια για τον πολυπόθητο διαχωρισμό κράτους Εκκλησίας και στάχτη στα μάτια μας για άλλα ποιο σημαντικά πράγματα. Εμείς όμως δεν μασάμε σε τίποτα.

Το άλλο με το βάρος.είναι πρόβλημα, το είχαμε και εμείς. Ειδικά μετά τον σεισμό του '99 μας έστειλαν σε ένα γυμνάσιο εμάς του δημοτικού όπου έπρεπε να ανεβούμε σκάλες στον τρίτο όροφο φορτωμένα σαν τα γομάρια. Υγεία.
Άντεξε η μέση...όχι σε όλους.

Είναι θέμα κατασκευής κτηρίων, μέσων εκπαίδευσης κλπ.Ένα μεγάλο κομμάτι της ύλης μένει αδίδακτο οπότε τζαμπα χαρτί χαλάμε και τζάμπα βάρος σηκώναμε.

Γιατί όταν κάτι γίνεται επί χρόνια συνηθίζεται όσο αισχρό και αν είναι.
Αναρρωτήθηκα κι εγώ στο σχολείο.
Και όταν πήγαινα δημοτικό αλλά και στο γυμνάσιο και στο Λύκειο που ως εκ θαύματος οι τσάντες ξαλαφρώνουν.

Θα μπορούσε να πάρει πρωτοβουλία η δασκάλα σε κάτι τέτοιο?
Και αν ναι πως μπορεί να κατανέμει τις ώρες ώστε να παίρνουν τα παιδιά τα μισά βιβλία και τετράδια?

Τι θα μπορούσε να γίνει ώστε η τσάντα των παιδιών να γίνει ελαφρύτερη?

Το χειρότερο που μπορεί να πάθει ένα παιδί είναι το bullyng στις σκάλες με πιθανότητα τραυματισμών ή πτώσης από ψηλά με 15 κιλά στην στην πλάτξη

Γιατί δεν το σκέφτηκαν να γίνει όπως στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο?
Να μοιράζονται τα μαθήματα ανά μέρα και να μην είναι απαραίτητο να κουβαλάνε όλα τα βιβλίο.
Οι τσάντες είναι μικρότερες και πιο κομψές και τα παιδιά δεν είναι φορτωμένα σα γομάρια.
Και στο Λύκειο είναι σχεδόν άντρες και γυναίκες κατά κανόνα γυμνασμένα και δε μασάνε αν η τσάντα είναι βαριά.

Η τσάντα είναι βαριά στα μωρά και αυτό είναι το παράδοξο.
Ξαναθυμήθηκα το θέμα σήμερα που είδα μικρά παιδάκια να πηγαίνουν σχολείο σαν χελώνες με τσάντες μεγαλύτερες από το μπόι τους.
Κάποια τα βοηθάνε οι μαμάδες που φορτώνονται τις τσάντες.

Ή τα πηγαίνουν με αυτοκίνητο.

Δυστυχώς το θέμα της τσάντας είναι διαχρονικό. Κάπως σώζεται με τις τσάντες με τα ροδάκια αλλά κι αυτό όχι εντελώς γιατί είναι δύσκολο να κατέβουν και να ανέβουν στη σκάλα. Πόσα και πόσα παιδάκια κουτρουβαλάνε κάθε μέρα επειδή η τσάντα είναι τεράστια και τα παίρνει παραμάζωμα?? Και δεν θεωρώ πως η αφαίρεση των θρησκευτικών θα λύσει το θέμα. Μία φίλη μου στο Βέλγιο, μου εξήγησε ότι, ο γιος της όταν πήγαινε δημοτικό, γυρνούσε στο σπίτι στις 3 και είχε ελάχιστα να κάνει για την επόμενη μέρα. Ίσως κάποια εργασία ή έξτρα διάβασμα, και οι τσάντες τους, ήταν αναλόγως ελαφριές. Δυστυχώς στην Ελλάδα της παραπαιδείας, κάτι τέτοιο το κοιτάμε μόνο από μακρυά. Το ελπιδοφόρο κατ εμέ είναι πως αρκετά σχολεία έχουν γίνει ολοήμερα και οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα να γυρνούν στο σπίτι κάπως πιο έτοιμοι για την επόμενη μέρα. Μακάρι να γινόταν αυτό παραπάνω. Να ξέρεις ότι με το παιδί σου ασχολείται ειδικός απ ευθείας στο σχολείο του, έτοιμος να του λύσει κάθε απορία, ενώ ο δικός σου ρόλος παραμένει γονεϊκός. Είδωμεν

Η αφαίρεση των θρησκευτικών δεν λύνει το πρόβλημα. Το ανέφερα γιατί η προοδευτικότητα εξαντλείται εκεί και όχι στην ουσία. Στο αν θα κάνουν θρησκευτικά ή θρησκειολογία ή ότι άλλο. Αλλά για το διαχρονικό αυτό θέμα ούτε κουβέντα.
Θα μπορούσαν να κάνουν π.χ σ μία μέρα θρησκευτικά που το βιβλίο είναι κατά κανόνα μικρό, μαζί με ένα άλλο μάθημα όπως π.χ γλώσσα που τα βιβλία είναι κάπως πιο πολλά και να παίρνουν το 1/3 των βιβλίων κάθε μέρα και όχι όλα τα βιβλία. Απλό θέμα και δεν ξέρω γιατί δεν το σκέφτηκε ποτέ κανείς.
Θα μπορούσαν να υπάρχουν ντουλάπια στο σχολείο με διπλά βιβλία αφού τα βιβλία στο σχολείο στοιχίζουν λίγο. Ένα βιβλίο ανά δύο παιδιά το οποίο θα μένει μόνιμα στο σχολείο. Υπάρχουν πολλές λύσεις και είναι πανεύκολο να λυθεί το θέμα και απορώ γιατί διαιωνίζεται.
Έτσι κι αλλιώς τα βιβλία των προηγούμενων τάξεων θα μπορούσαν να μένουν στο σχολείο για τα επόμενα παιδιά που θα έρθουν. Μπορεί να υπάρχει ένα στοκ βιβλίων με ελάχιστο κόστος και έτσι τα βιβλία να παραμένουν σπίτι και να υπάρχουν τα ίδια και στο σχολείο.
Κανένας εγκέφαλος δεν το σκέφτηκε αυτό, αλλά σκέφτονται να καταργήσουν τα θρησκευτικά θεωρώντας τα και καλά αναχρονιστικά αλλά το πιο αναχρονιστικό πράγμα που είναι η τσάντα και μάλιστα άκρως επικίνδυνο να παραμένει σαν επουσιώδες.

Ότι γκρεμοτσακίζονται στις σκάλες συμβαίνει και είναι θαύμα πως δεν υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια κάποιο δυσάρεστο περιστατικό. Γιατί θα έπρεπε να περιμένουν να συμβεί κάτι και να μην το προλάβουν?

Οι τσάντες με τα ροδάκια δε λύνουν το πρόβλημα γιατί υπάρχουν σκάλες.
Σε ένα Λύκειο με πρότυπη αρχιτεκτονική για σχολείο (της πράσινης ανάπτυξης και δε συμμαζεύεται) υπάρχει ασανσέρ με κωδικό. Δεν χρησιμοποιείται όμως αφού τα παιδιά είναι μεγάλα πλέον. Κάποιοι καθηγητές το χρησιμοποιούν αν και μπορούν και οι μαθητές.

Εκτός από την τσάντα υπάρχει και κάτι άλλο αναχρονιστικό και συναντιέται περισσότερο στο δημοτικό.
Στο γυμνάσιο και στο Λύκειο που τύχαμε σε πολύ καινούργια κτιρια ΕΥΤΥΧΩΣ δεν υπήρχε!!!!!!!!!!!!!

Καμπινέδες αλά τούρκα. Άλλο αίσχος.
Η καθαρίστρια τραβούσε τα μαλλιά της γιατί όλα τα παιδιά τα έκαναν έξω.
Ποιος εγκέφαλος σκέφτηκε ότι είναι υγιεινές?
Και πάλι στα μικρούλια τις βάζουν.
Φοβούνται να ανοίξουν τα πόδια για να μη γλιστρήσουν.
Τα πολύ μικρόσωμα παιδάκια δεν φτάνουν.

doctormarkon έγραψε:Η αφαίρεση των θρησκευτικών δεν λύνει το πρόβλημα. Το ανέφερα γιατί η προοδευτικότητα εξαντλείται εκεί και όχι στην ουσία. Στο αν θα κάνουν θρησκευτικά ή θρησκειολογία ή ότι άλλο. Αλλά για το διαχρονικό αυτό θέμα ούτε κουβέντα.
Θα μπορούσαν να κάνουν π.χ σ μία μέρα θρησκευτικά που το βιβλίο είναι κατά κανόνα μικρό, μαζί με ένα άλλο μάθημα όπως π.χ γλώσσα που τα βιβλία είναι κάπως πιο πολλά και να παίρνουν το 1/3 των βιβλίων κάθε μέρα και όχι όλα τα βιβλία. Απλό θέμα και δεν ξέρω γιατί δεν το σκέφτηκε ποτέ κανείς.
Θα μπορούσαν να υπάρχουν ντουλάπια στο σχολείο με διπλά βιβλία αφού τα βιβλία στο σχολείο στοιχίζουν λίγο. Ένα βιβλίο ανά δύο παιδιά το οποίο θα μένει μόνιμα στο σχολείο. Υπάρχουν πολλές λύσεις και είναι πανεύκολο να λυθεί το θέμα και απορώ γιατί διαιωνίζεται.
Έτσι κι αλλιώς τα βιβλία των προηγούμενων τάξεων θα μπορούσαν να μένουν στο σχολείο για τα επόμενα παιδιά που θα έρθουν. Μπορεί να υπάρχει ένα στοκ βιβλίων με ελάχιστο κόστος και έτσι τα βιβλία να παραμένουν σπίτι και να υπάρχουν τα ίδια και στο σχολείο.
Κανένας εγκέφαλος δεν το σκέφτηκε αυτό, αλλά σκέφτονται να καταργήσουν τα θρησκευτικά θεωρώντας τα και καλά αναχρονιστικά αλλά το πιο αναχρονιστικό πράγμα που είναι η τσάντα και μάλιστα άκρως επικίνδυνο να παραμένει σαν επουσιώδες.

Ότι γκρεμοτσακίζονται στις σκάλες συμβαίνει και είναι θαύμα πως δεν υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια κάποιο δυσάρεστο περιστατικό. Γιατί θα έπρεπε να περιμένουν να συμβεί κάτι και να μην το προλάβουν?

Οι τσάντες με τα ροδάκια δε λύνουν το πρόβλημα γιατί υπάρχουν σκάλες.
Σε ένα Λύκειο με πρότυπη αρχιτεκτονική για σχολείο (της πράσινης ανάπτυξης και δε συμμαζεύεται) υπάρχει ασανσέρ με κωδικό. Δεν χρησιμοποιείται όμως αφού τα παιδιά είναι μεγάλα πλέον. Κάποιοι καθηγητές το χρησιμοποιούν αν και μπορούν και οι μαθητές.

Εκτός από την τσάντα υπάρχει και κάτι άλλο αναχρονιστικό και συναντιέται περισσότερο στο δημοτικό.
Στο γυμνάσιο και στο Λύκειο που τύχαμε σε πολύ καινούργια κτιρια ΕΥΤΥΧΩΣ δεν υπήρχε!!!!!!!!!!!!!

Καμπινέδες αλά τούρκα. Άλλο αίσχος.
Η καθαρίστρια τραβούσε τα μαλλιά της γιατί όλα τα παιδιά τα έκαναν έξω.
Ποιος εγκέφαλος σκέφτηκε ότι είναι υγιεινές?
Και πάλι στα μικρούλια τις βάζουν.
Φοβούνται να ανοίξουν τα πόδια για να μη γλιστρήσουν.
Τα πολύ μικρόσωμα παιδάκια δεν φτάνουν.

Δεν νομιζω το ενα να αναιρει το αλλο. το βαρος της τσαντας δεν κανει λιγορερο αναχρονιστικό το μάθημα των θρησκευτικών ή των βουντου ή δεν ξερω τι.

Δεν θέλω να αναφερθώ στο περιεχόμενο των μαθημάτων και στα μαθήματα γενικά αλλά σε όλα τα άλλα.
Τα θρησκευτικά και η γεωγραφία όπως και όλα τα μαθήματα ξεχνιούνται.
Σχεδόν όλα ξεχνιούνται και αυτό που τελικά μένει είναι το σχολείο σαν σύστημα παραγωγής υπηκόων.
Την τσάντα την βλέπω σαν ένα είδος καψονιού και μάλιστα χειρίστης μορφής.
Ένα καψόνι που συνηθίζεται και όταν συνηθιστεί κανείς δεν μιλάει πια γι αυτό.
Τα μαθήματα γίνονται γι να ξεχαστούν.
Ο κόσμος μένει στο περιεχόμενο των μαθημάτων ενώ είναι αυτό που παίζει το μικρότερο ρόλο.
Αν έχεις μνήμη ελέφαντα θυμάσαι τα θρησκευτικά του δημοτικού όπως και τα άλλα μαθήματα.
Αν τελικά δεν εκπαιδευτείς να έχεις μνήμη χρυσόψαρου και γλυτώσεις τότε τα θυμάσαι.
Εγώ τα θυμάμαι π.χ και αν έδινα εξετάσεις θα πλησίαζα το άριστα.
Δεν είχα καλούς βαθμούς.
Αυτοί που είχαν καλύτερους μπορεί να μη θυμούνται τον Ανανία και τη Σαπφείρα, το Λωτ και τη γυναίκα του που έγινε στήλη άλατος επειδή γύρισε να δει. Και ότι δεν ήταν Σόδομα και Γόμορα αλλά Σόδομα και Γομόρρα (η Γομόρρα) και το λένε όλοι λάθος επηρεασμένοι από την Σαπφώ Νοταρά.
Αυτοί που είχαν πολύ καλούς βαθμούς το έμαθαν καλά το ποιηματάκι της πειθαρχίας χωρίς κριτική σκέψη. Έτσι είναι έτσι τα βρήκαμε και δεν αλλάζει. Σκάσε και κολύμπα. Σκάσε και μη μιλάς. Πολλά λες κλπ κλπ κλπ.
Το σχολείο εκπαιδεύει φρονίμους και αν έχουν γνώσεις θρησκευτικών και αν ξέρουν για το γάμο της Κανά και την παραβολή του άφρωνα πλουσίου πάλι φρόνιμοι θα γίνουν.

Ας δούμε όμως κάτι που άλλαξε σε κάποια σχολεία και πως μπορεί η αλλαγή αυτή να επηρεάσει.
Και πάλι όχι στο περιεχόμενο αλλά στην αρχιτεκτονική της Ατζέντας 21 πράσινη ανάπτυξη κλπ κλπ


Είχαμε τη τύχη να πάει ο γιος μου σε πρότυπο κτίριο. Το εγκαινίασε πριν δύο χρόνια η τάξη του.
Ήταν τα πρώτα παιδιά που μπήκαν μέσα.
Διαθέτει ασανσέρ με κωδικό που μπορούν να το χρησιμοποιήσουν και οι μαθητές αν θέλουν.

Αλλά δεν έχει προάυλιο!!!!!!!!!!
Ένας χώρος ελεύθερος παραμένει αδιάθετος επί δύο χρόνια γιατί απαγορεύεται σύμφωνα με τις προδιαγραφές να γίνει προαύλιο. Μάλλον υπάρχει πρόβλεψη το σχολείο του μέλλοντος να μη διαθέτει προαύλιο. Ο ελευθερος χώρος προβλέπεται να γίνει περιβόλι με λεμονιές και νεραντζιές με μικρά δρομάκια ανάμεσα και παγκάκια.
Έξω από το κτίριο υπάρχει κήπος φυτεμένος με λεβάντα και κρόκο Κοζάνης πλακόστρωτο διαδρομάκι και παγκάκια.
Μεγάλα μπαλκόνια στα οποία έχουν βάλει καναπέδες.
Διάλειμμα στα μπαλκόνια στην ταράτσα που υπάρχει ρουφ γκάρντεν με παγκάκια και πάλι.
Γυμναστική σε εσωτερικό χώρο σε μια μεγάλη αίθουσα που είναι σαν θέατρο. Υπάρχει και ένα υπόγειο γυμναστήριο. Δεν χρησιμοποιεί ρεύμα παρά μόνο φωτοβολταϊκά. Δεν υπάρχει πρόβλημα θέρμανσης. Οι αίθουσες είναι ζεστές αλλά απαγορεύονται οι κουρτίνες και ο ήλιος μπαίνει μέσα.
Οι τουαλέτες διατηρούνται σε άριστη κατάσταση και θυμίζουν τουαλέτες σε εστιατόριο πολυτελείας.
Ευτυχώς όχι αλά Τούρκα
Γιατί δεν υπάρχει προάυλιο και δεν προβλέπεται είναι περίεργο.
Σχολείο με προδιαγραφές Ατζέντας 21.
Μας βόλεψε αυτό γιατί δεν υπάρχουν προβλήματα με εξωσχολικούς και περίεργους τύπους.
Αλλά θα έπρεπε όλα αυτά να γίνονται στο δημοτικό που τρέμαμε και όχι στο Λύκειο.

Τα παιδιά σέβονται το κτίριο και το διατηρούν καθαρό.
Αλλά δεν τους αρέσει.
Το βλέπουν σαν στρούγκα.
Καναπές στο μπαλκόνι με στέγαστρο Μάλλον κάτι από γηροκομείο θυμίζει.
Νέα αρχιτεκτονική νέοι τύποι χειραγώγησης. Οι οποίοι όμως δεν έχουν εμφανιστεί ακόμα.

doctormarkon έγραψε:Δεν θέλω να αναφερθώ στο περιεχόμενο των μαθημάτων και στα μαθήματα γενικά αλλά σε όλα τα άλλα.
Τα θρησκευτικά και η γεωγραφία όπως και όλα τα μαθήματα ξεχνιούνται.
Σχεδόν όλα ξεχνιούνται και αυτό που τελικά μένει είναι το σχολείο σαν σύστημα παραγωγής υπηκόων.
Την τσάντα την βλέπω σαν ένα είδος καψονιού και μάλιστα χειρίστης μορφής.
Ένα καψόνι που συνηθίζεται και όταν συνηθιστεί κανείς δεν μιλάει πια γι αυτό.
Τα μαθήματα γίνονται γι να ξεχαστούν.
Ο κόσμος μένει στο περιεχόμενο των μαθημάτων ενώ είναι αυτό που παίζει το μικρότερο ρόλο.
Αν έχεις μνήμη ελέφαντα θυμάσαι τα θρησκευτικά του δημοτικού όπως και τα άλλα μαθήματα.
Αν τελικά δεν εκπαιδευτείς να έχεις μνήμη χρυσόψαρου και γλυτώσεις τότε τα θυμάσαι.
Εγώ τα θυμάμαι π.χ και αν έδινα εξετάσεις θα πλησίαζα το άριστα.
Δεν είχα καλούς βαθμούς.
Αυτοί που είχαν καλύτερους μπορεί να μη θυμούνται τον Ανανία και τη Σαπφείρα, το Λωτ και τη γυναίκα του που έγινε στήλη άλατος επειδή γύρισε να δει. Και ότι δεν ήταν Σόδομα και Γόμορα αλλά Σόδομα και Γομόρρα (η Γομόρρα) και το λένε όλοι λάθος επηρεασμένοι από την Σαπφώ Νοταρά.
Αυτοί που είχαν πολύ καλούς βαθμούς το έμαθαν καλά το ποιηματάκι της πειθαρχίας χωρίς κριτική σκέψη. Έτσι είναι έτσι τα βρήκαμε και δεν αλλάζει. Σκάσε και κολύμπα. Σκάσε και μη μιλάς. Πολλά λες κλπ κλπ κλπ.
Το σχολείο εκπαιδεύει φρονίμους και αν έχουν γνώσεις θρησκευτικών και αν ξέρουν για το γάμο της Κανά και την παραβολή του άφρωνα πλουσίου πάλι φρόνιμοι θα γίνουν.

Ας δούμε όμως κάτι που άλλαξε σε κάποια σχολεία και πως μπορεί η αλλαγή αυτή να επηρεάσει.
Και πάλι όχι στο περιεχόμενο αλλά στην αρχιτεκτονική της Ατζέντας 21 πράσινη ανάπτυξη κλπ κλπ


Είχαμε τη τύχη να πάει ο γιος μου σε πρότυπο κτίριο. Το εγκαινίασε πριν δύο χρόνια η τάξη του.
Ήταν τα πρώτα παιδιά που μπήκαν μέσα.
Διαθέτει ασανσέρ με κωδικό που μπορούν να το χρησιμοποιήσουν και οι μαθητές αν θέλουν.

Αλλά δεν έχει προάυλιο!!!!!!!!!!
Ένας χώρος ελεύθερος παραμένει αδιάθετος επί δύο χρόνια γιατί απαγορεύεται σύμφωνα με τις προδιαγραφές να γίνει προαύλιο. Μάλλον υπάρχει πρόβλεψη το σχολείο του μέλλοντος να μη διαθέτει προαύλιο. Ο ελευθερος χώρος προβλέπεται να γίνει περιβόλι με λεμονιές και νεραντζιές με μικρά δρομάκια ανάμεσα και παγκάκια.
Έξω από το κτίριο υπάρχει κήπος φυτεμένος με λεβάντα και κρόκο Κοζάνης πλακόστρωτο διαδρομάκι και παγκάκια.
Μεγάλα μπαλκόνια στα οποία έχουν βάλει καναπέδες.
Διάλειμμα στα μπαλκόνια στην ταράτσα που υπάρχει ρουφ γκάρντεν με παγκάκια και πάλι.
Γυμναστική σε εσωτερικό χώρο σε μια μεγάλη αίθουσα που είναι σαν θέατρο. Υπάρχει και ένα υπόγειο γυμναστήριο. Δεν χρησιμοποιεί ρεύμα παρά μόνο φωτοβολταϊκά. Δεν υπάρχει πρόβλημα θέρμανσης. Οι αίθουσες είναι ζεστές αλλά απαγορεύονται οι κουρτίνες και ο ήλιος μπαίνει μέσα.
Οι τουαλέτες διατηρούνται σε άριστη κατάσταση και θυμίζουν τουαλέτες σε εστιατόριο πολυτελείας.
Ευτυχώς όχι αλά Τούρκα
Γιατί δεν υπάρχει προάυλιο και δεν προβλέπεται είναι περίεργο.
Σχολείο με προδιαγραφές Ατζέντας 21.
Μας βόλεψε αυτό γιατί δεν υπάρχουν προβλήματα με εξωσχολικούς και περίεργους τύπους.
Αλλά θα έπρεπε όλα αυτά να γίνονται στο δημοτικό που τρέμαμε και όχι στο Λύκειο.

Τα παιδιά σέβονται το κτίριο και το διατηρούν καθαρό.
Αλλά δεν τους αρέσει.
Το βλέπουν σαν στρούγκα.
Καναπές στο μπαλκόνι με στέγαστρο Μάλλον κάτι από γηροκομείο θυμίζει.
Νέα αρχιτεκτονική νέοι τύποι χειραγώγησης. Οι οποίοι όμως δεν έχουν εμφανιστεί ακόμα.

To καταλαβαινω αυτο που λες και ημουν απο τα παιδια που σκοπιμα ξεχνουσαν βιβλια και γενικα καναν οτι χρειαζεται για να την βγαλουν σωματικα και κυριως πνευματικά καθαρή.
Ομως τα θρησκευτικα μπορει να ξεχνιουνται ως γεγονοτα. Ομως ειναι ενα απο τα δυο μαθηματα που δεν ξεχνιεται ο τροπος σκεψης που προωθουν.
Το ενα μαθημα ειναι τα θρησκευτικα. που σε μαθαινουν να δεχεσαι αξιωματα (δεν μιλαω για το θεολογικο κομμάτι, ακομα και χριστιανος να ημουν θα ημουν κατα των θρησκευτικων γιατι αναιρουν την ελευθερια της βουλησης που διδαξε ο Χριστός), και το αλλο ειναι η φιλοσοφια η οποια σε διδασκει να σκεφτεσαι ΟΡΘΑ.
Δεν πηγαινουν αυτα τα δυο μαζι. Δεν μπορεις απο την μια να να πιστευεις κατι επειδη το ειπε ενας μαγκας (δεν λεω καν για τον Χριστό ή για κάποιον ευαγγελιστή εδω αλλά για τον τύπο που διδασκει τα θρησκευτικα ως γεγονότα, λες και ήταν εκει, δίχως καμια αιδω).
Εγω θελω το σχολειο να προβληματίζει όχι να φυτεύει. Αλλα αν ειχαμε τετοιο σχολειο δεν θα λειτουργουσε με κανόνες και όρους φυλακής.
Και αν ειχαμε τετοιο σχολειο στις μερες μας τωρα δεν θα είχαμε αυτά τα κόμματα στην βουλή.

Τρία πράγματα με εκνεύριζαν ως μαθήτρια αλλά και ως μαμά πολλά χρόνια αργότερα.

Το ένα είναι η τσάντα. Βαριά και ασήκωτη. Όμως όσο περνούν τα χρόνια γίνεται όλο και πιο βαριά.
Ένας απαίσιος μπόγος που συχνά σκίζεται και φεύγουν τα βιβλία.
Σήμερα δίπλα στα βιβλία έρχονται και οι απαράδεκτες και σιχαμερές φωτοτυπίες.
Μαζί με τα μαθήματα του σχολείου υπάρχι και άλλη δουλειά για τους μαθητές και τους γονείς.
Να νταντέψουν τις φωτοτυπίες.
Θυμίζει παλιό στρατιωτικό καψόνι με το ξύρισμα του Κολοκοτρώνη.
Έτσι σε δουλειά να βρισκόμαστε.

Το άλλο ήταν οι καμπινέδες αλά Τούρκα.
Εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες.
Βρωμούσαν γλιστρούσαν. Ακόμα τους βλέπω εφιάλτη με μύγες και σκνίπες.

Το τρίτο η δουλειά στο σπίτι.
Με τους γονείς να μπαίνουν στο λούκι αλλά με ρόλο βοηθητικό.
Να κάνουν τη λάντζα του σχολείου και τη βρώμικη δουλειά της μανούρας.

Κάποιοι γονείς λένε τα παιδιά με χαρακτηρισμούς του τύπου είσαι ντουβάρι στουρνάρι κλπ κλπ ή θα γίνεις λούστρος σκουπιδιάρης (και αν συμβεί αυτό τι έγινε?). Η χαμηλή αυτοεκτίμηση στην οποία συμβάλει το σχολείο συμπληρώνεται από τους γονείς. Οι οποίοι πρέπει να επιβληθούν στα παιδιά.
Μπορεί και να μην το κάνουν δεν είναι υποχρεωτικό.
Θα χρειαστεί βέβαια να κάνουν μερικά ματς με τις δασκάλες και τους δασκάλους.

Καλε νομιζα οτι αυτες ηταν μονο στων αγοριων. Και στις κοριτσιστικες ειχαν βυζαντινες; Αλλο ενα κοινο με την φυλακη. Στα κρατητητρια τετοιες εχουν.

To καταλαβαινω αυτο που λες και ημουν απο τα παιδια που σκοπιμα ξεχνουσαν βιβλια και γενικα καναν οτι χρειαζεται για να την βγαλουν σωματικα και κυριως πνευματικά καθαρή.
Ομως τα θρησκευτικα μπορει να ξεχνιουνται ως γεγονοτα. Ομως ειναι ενα απο τα δυο μαθηματα που δεν ξεχνιεται ο τροπος σκεψης που προωθουν.
Το ενα μαθημα ειναι τα θρησκευτικα. που σε μαθαινουν να δεχεσαι αξιωματα (δεν μιλαω για το θεολογικο κομμάτι, ακομα και χριστιανος να ημουν θα ημουν κατα των θρησκευτικων γιατι αναιρουν την ελευθερια της βουλησης που διδαξε ο Χριστός), και το αλλο ειναι η φιλοσοφια η οποια σε διδασκει να σκεφτεσαι ΟΡΘΑ.
Δεν πηγαινουν αυτα τα δυο μαζι. Δεν μπορεις απο την μια να να πιστευεις κατι επειδη το ειπε ενας μαγκας (δεν λεω καν για τον Χριστό ή για κάποιον ευαγγελιστή εδω αλλά για τον τύπο που διδασκει τα θρησκευτικα ως γεγονότα, λες και ήταν εκει, δίχως καμια αιδω).
Εγω θελω το σχολειο να προβληματίζει όχι να φυτεύει. Αλλα αν ειχαμε τετοιο σχολειο δεν θα λειτουργουσε με κανόνες και όρους φυλακής.
Και αν ειχαμε τετοιο σχολειο στις μερες μας τωρα δεν θα είχαμε αυτά τα κόμματα στην βουλή.

Τα θρησκευτικά δεν προωθούν κανένα τρόπο σκέψης.
Ούτε και τα άλλα μαθήματα.
Όποιο μάθημα δημοτικού και γυμνασίου υποχρεωτικής εκπαίδευσης είναι γραμμένο αποσπασματικά θράυσματα γνώσης κομματάκια πεταμένα εδώ και εκεί.
Όποιο και αν είναι το περιεχόμενο χάνει το νόημά του.

Η αποδοχή αξιωμάτων και η ανελευθερία βούλησης περνά μέσα από τα καψόνια που τα ίδια συναντιώνται στα ψυχιατρεία και τις φυλακές και όχι στο περιεχόμενο των μαθημάτων.

Ακόμα και η πρακτική της παπαγαλίας είναι καψόνι γιατί μαθαίνεις για να ξεχάσεις. Μαθαίνεις κάτι με πολύ κόπο και πόνο και τελικά το ξεχνάς.
Μηχανιστική σκέψη μέσα από μη λεκτικό κώδικα σε κάνει να δέχεσαι αξιώματα.
Αξιώματα δέχονται οι καλοί μαθητές και οι γονείς των καλών μαθητών.

Έδινα ματς στο σύλλογο για τις τσάντες και το θεωρούσαν επουσιώδες οι άλλοι γονείς.
Είναι από το υπουργείο και δεν θα το αλλάξουμε.

Κι όμως λόγω bullying στις σκάλες παραλίγο να χτυπήσει άσχημα μία κοπέλα.
Τους είπα ότι κάτι πρέπει να γίνει με τις τσάντες και μόνο που δε με έβρισαν οι άλλοι γονείς.
Είχα τσακωθεί με μια δασκάλα επειδή μου έκανε επίπληξη ότι δεν προσέχω την τσάντα και δεν ελέγχω να παίρνει όλα τα βιβλία τα οποία ξεχνάει συστηματικά και ο στρατιώτης στο πόλεμο με το όπλο και άλλες μαλακίες των δασκάλων.

Και πάλι στους γονείς η βρώμικη δουλειά πειθαρχίας και επιβολής.

Καμία νοσταλγία για τα χρόνια που πέρασαν.

Βλέπω τα παιδάκια φορτωμένα σαν χελώνες με ένα καβούκι στην πλάτη και σκέφτομαι ότι τα άσχημα χρόνια πέρασαν. Αλλά θα μπορούσαν να ήταν πολύ ωραία.

Καλε νομιζα οτι αυτες ηταν μονο στων αγοριων. Και στις κοριτσιστικες ειχαν βυζαντινες; Αλλο ενα κοινο με την φυλακη. Στα κρατητητρια τετοιες εχουν.

Εννοείς τις τουαλέτες.
Ναι σε κάποια σχολεία που χτίστηκαν σχετικά πρόσφατα οι τουαλέτες των κοριτσιών είναι κανονικές και των αγοριών αλά Τούρκα. Μπορεί να πρόλαβες καινούργιο κτίριο.
Στα πολύ καινούργια από το 2002 και μετά όλες είναι κανονικές σαν στο σπίτι μας.

Στο δημοτικό αλά Τούρκα και ακόμα αλά Τούρκα.
Πήγαινα σε ιδιωτικό και εκεί αλά Τούρκα.

Εκπαιδεύονται στη δυσκοιλιότητα.
Αλλά το κατούρημα δεν μπορείς να το ελέγξεις.

Στα κορίτσια είναι ότι χειρότερο γιατί κατουράνε τα παπούτσια τις κάλτσες και τα ρούχα.
Σε άλλα κορίτσια το πόδι γλιστράει στην τρύπα ή πέφτουν και χτυπάνε ενώ λερώνονται άσχημα εννοείται.

Ναι θυμίζουν στρατό κρατητήρια κλπ κλπ

Μέχρι στιγμής, σε όλα τα σχολεία που έχω δουλέψει, οι τουαλέτες για δημοτικό/γυμνάσιο είναι τούρκικες. Στου νηπιαγωγείου ήταν κανονικές σε παιδικό μέγεθος φυσικά, και αρκετά παιδάκια του δημοτικού (συστεγαζόμασταν συνήθως) μας χτυπούσαν το τζάμι εκλιπαρώντας να χρησιμοποιήσουν τις μπεμπέ, όπως τις λέγαμε. Αρκετά παιδάκια, ειδικά της ά δημοτικού μπορεί να τα έκαναν πάνω τους επειδή φοβούνταν την "μεγάλη τρύπα του μπάνιου" και πάει λέγοντας. Η αλήθεια είναι πως, οι τούρκικες τουαλέτες είναι πιο "εύκολες" στα σχολεία στο θέμα της καθαριότητας και της απολύμανσης. Όσο και να σου ξεφύγει απ' έξω, έχει λιγότερη λάτρα από τις κανονικές, τα παιδιά δεν ακουμπούν σε στόμιο στη λεκάνη και πάει λέγοντας. Τουλάχιστον αυτό κοκορεύονται οι κατά καιρούς καθαρίστριές μας. Στις δε μπεμπε, αν ένα παιδάκι δεν προλάβαινε, μπορεί να τα έκανε και μέσα και έξω και παντού. Έχω δει "μονπάτια" από κακάκια, που μου φτάνουν για αρκετές ζωές ;) Ή αν κάποιο παιδάκι είχε θέμα με ουρολοιμώξεις ή θέματα με τα νεφρά, κάναμε συνεχώς απολύμανση, κάθε 5 με 10 λεπτά γιατί ειδικά στον παιδικό σταθμό, πάνε συνέχεια στο μπάνιο. Ωραίο θέμα πιάσαμε
Στο θέμα της τσάντας, ακόμα και οι τσάντες του παιδικού σταθμού είναι βαριές πλέον. Του νηπιαγωγείου δε, σχεδόν ασήκωτες. Τα παιδάκια κουβαλούν μαζί τους δεύτερη αλλαξιά ρούχα/εσώρουχα, τα τετράδιά τους, το κολατσιό τους (αν δεν προσφέρεται σίτιση από το σχολείο) τις εκάστοτε στολές αν παρακολουθούν κάποιο έξτρα μάθημα (πολεμικές τέχνες, κολυμβητήριο, τέννις, κ.ο.κ), ζακέτες, αδιάβροχα, ομπρέλες, αντηλιακά, καπέλα, γυαλιά ηλίου (ανεξαρτήτου καιρού), κούκλες, αγαπημένα τους παιχνίδια, αντικείμενα από το σπίτι, και η λίστα δεν τελειώνει ποτέ. Γενικά, υπάρχει μία υπερβολή απ' όλες τις πλευρές. Από την άλλη, γι' αυτό είμαστε κι εμείς εκεί, ώστε μετάξύ άλλων, να τα βοηθάμε στο κουβάλημα ;)

Ειναι αθλιες. Λες και κανουν επιτηδες καψονια στα παιδια για να τους σπασουν τον χαρακτηρα.

Είναι πιο οικονομικές στο στήσιμο και τη συντήρηση. Αν το δεις επιχειρηματικά, στέκει. Παιδαγωγικά είναι απαράδεκτο.

Να κοψουν τους καρανικες να φτιαξουν αξιοπρεπείς υποδομές.

Απαράδεκτες γιατί τα παιδιά επειδή φοβούνται τα κάνουν έξω.
Η καθαρίστρια έμπαινε μετά από κάθε διάλειμμα και έπλενε και στο άλλο διάλειμμα πάλι τα ίδια.
Στις άλλες ξέρουν και ξέρουν επίσης να μην ακουμπάνε.

Σε νέα κτίρια καταργήθηκαν.
Γι αυτό δεν θα συνεχίσω με το θέμα που φαίνεται να είναι στα υπόψιν και να μη διαιωνίζεται.

Βέβαια δεν χτίζονται νέα σχολεία παρά μόνο τρία σε όλη την Ελλάδα από το 2010. Μνημονιακά πράσινα πολυτελείας. Άλλα δεν έχει.

Αυτο διδασκεται σε εναν μελλοντικό πολίτη που θα εχει δικαιωμα ψηφου (αν δεν του το παρουν κι αυτο), στην Γ δημοτικου. Μην μου λετε οτι δεν καταργουν τετοια αξιωματα την κριτικη σκεψη σε μια τοσο ευαισθητη ηλικια...

Δεν διαφέρει σε τίποτα από το : Αποδέχομαι θέλω δεν θέλω την ομοφυλοφιλία και όλα τα παρεμφερή...''ανοίγματα''.
Δεν διαφέρει σε τίποτα από το : Αποδέχομαι θέλω δεν θέλω πως προέρχομαι από τα πιθήκια γιατί το λέει ο Δαρβίνος.
Δεν διαφέρει σε τίποτα από το : Αποδέχομαι θέλω δεν θέλω τα θρησκευτικά ως έχουν και με ότι εμπεριέχουν.

Τονίζω το ''θέλω δεν θέλω'' γιατί εκεί είναι ουσία.

Επιβάλλουν κάποια πράγματα. Ποιοι τα επιβάλλουν;

Ποιοι ωραιοποιούν την ομοφυλοφιλία και την επιβάλλουν στο ευρύ κοινό ως κάτι ''συνηθισμένο'' με τα ανάλογα ψεύτικα πρότυπα οικογένειας;
Ποιοι διδάσκουν μια αναθεωρημένη θεωρία της εξέλιξης; Αναθεωρημένη δηλαδή κομμένη και ραμμένη...πράγμα που σημαίνει ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή κάτι συμβεί ξανά αλλά θα διδάσκεται ως ΔΟΓΜΑ στους μαθητές.
Ποιοι επιβάλλουν τα θρησκευτικά και με ποια κριτήρια μπαίνει και τι εκεί μέσα;

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις ΠΟΙΟΙ επωφελούνται...και ποιοι είναι οι χαμένοι;

Thinking outside the box is Κριτική σκέψη.

Και κριτική σκέψη is :

Η κριτική σκέψη περιλαμβάνει ένα πολύπλοκο συνδυασμό δεξιοτήτων. Ανάμεσα στα κύρια χαρακτηριστικά είναι τα εξής:

Λογική: Η Λογική ασχολείται με τους κανόνες που χρησιμοποιούμε για να βγάζουμε σωστά συμπεράσματα, συνεπώς μας ενδιαφέρουν τα επιχειρήματα και οι συλλογισμοί. Σκεφτόμαστε κριτικά όταν:

- Βασιζόμαστε στη λογική και όχι στο συναίσθημα
-Απαιτούμε αποδεικτικά στοιχεία
-Βρίσκουμε τις καλύτερες δυνατές εξηγήσεις

Αυτογνωσία: Σταθμίζουμε τις επιδράσεις των κινήτρων και των προκαταλήψεων μας
 αναγνωρίζουμε τις δικές μας υποθέσεις ή προκαταλήψεις

Τιμιότητα: Αναγνωρίζουμε τις συναισθηματικές παρορμήσεις, εγωιστικά κίνητρα, ή άλλες πλάνες.

Ευρύτητα πνεύματος:

-Αξιολογούμε όλα τα εύλογα συμπεράσματα
- Μελετούμε την ποικιλία των πιθανών απόψεων ή οπτικών γωνιών
-Παραμένουμε ανοικτοί σε εναλλακτικές ερμηνείες
- Δεχόμαστε νέες εξηγήσεις και μοντέλα, διότι για παράδειγμα είναι καλύτερα τα στοιχεία, ή είναι πιο απλά, ή έχουν λιγότερες ασυνέπειες ή καλύπτουν περισσότερα δεδομένα
-Αποδεχόμαστε νέες προτεραιότητες, προχωρώντας σε επαναξιολόγηση των αποδεικτικών στοιχείων ή επανεκτίμηση των πραγματικών συμφερόντων μας

Πειθαρχία:

-Είμαστε ακριβείς, λεπτομερείς, πλήρεις και εξαντλητικοί
-Αντιστεκόμαστε στην χειραγώγηση και σε παράλογες προσφυγές
- Αποφεύγουμε γρήγορες αποφάσεις

Αποφασιστικότητα:

-αναγνωρίζουμε τη σημασία και αξία των εναλλακτικών υποθέσεων και προοπτικών
-αναγνωρίζουμε την έκταση και το βάρος της απόδειξης

Εν ολίγοις, οι άνθρωποι που έχουν αναπτύξει την κριτική τους σκέψη, είναι από τη φύση τους σκεπτικιστές, είναι ενεργοί, όχι παθητικοί.

Πηγή: http://tvxs.gr/news/paideia/ti-einai-ka ... iki-skepsi

Δεν διαφέρει σε τίποτα από το : Αποδέχομαι θέλω δεν θέλω την ομοφυλοφιλία και όλα τα παρεμφερή...''ανοίγματα''.

Ουτε πως οι μαυροι και οι ασπροι ειναι ισοι, θελω δεν θελω. Κοινως τερμα η αγωγη του πολιτη και θα μπορει να πιστευει ενα παιδι οτι ο διπλανός του θα πρεπει να εχει λιγοτερα δικαιωματα, και αν η δασκαλα του πει το αντιθετο να θεωρειται οτι του επιβάλλει αξιωματα.
Το οτι εμπλεξες την ομοφυλοφιλια με το θαυμα της παναγιας της τανκο-σταματουσας με ξεπερναει.
Οσον αφορα τον Δαρβινο. Ε τι να γινει, ειναι η θεωρια με τα περισσοτερα ευρήματα. Διατυπωστε μια αλλη πιο λογικη που να συμφωνει με τα μεχρι τωρα στοιχεια να τις συγκρινουμε.
Btw δεν λεει οτι καταγόμαστε απο τον πίθηκο. Αν εμπαινες στον κοπο να την διαβασεις ισως να ειχες λιγοτερες ενστάσεις. Απλά λέω.

Η ουσία είναι στο τι επιβάλλουν και ποιοι το γράφω ακριβώς στην προηγούμενη μου απάντηση κάνε κόπο και διάβασε τη προσεκτικά χωρίς συναισθηματισμούς λόγω ομοφυλοφιλίας. Δεν σύγκρινα κανένα θαύμα με την ομοφυλοφιλία.
Ανέφερα τα θρησκευτικά αν δεν το είδες και ότι εμπεριέχουν αυτά συν κάποιες άλλες περιπτώσεις.
Πως επικαλείσαι κριτική σκέψη όταν δεν μπορείς να βγεις έξω από το δογματικό σου καλούπι;

Όχι φίλε, κάνεις λάθος.
Η πράξη διαφέρει από την θεωρία.

Γιατι συμφωνα με την επιστημη καλε μου η οποια δεν μυριζει τα δαχτυλα της αλλα ερευνα. η ομοφυλοφιλια δεν ειναι αρρωστια, ουτε ομως και καποια μεμπτη επικτητη συμπεριφορα και ακομα και αν ητανε αρρωστια δεν υπάρχει "θεραπεια" οπότε θα ηταν ενας παραπανω λογος αποδοχης(επισης δεν ειμαι ομοφυλοφιλος αλλα non binary οποτε δεν εχω συναισθηματικο θεμα). Επισης γιατι ο ομοφυλοφιλος ειναι πολιτης αυτης της χωρας,δεν ηρθε απο τον Αρη, ενδεχεται να ειναι συμμαθτης καποιου που διδασκεται ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ στο σχολειο ή και να ειναι ο ιδιος ο μαθητης που θα γινει αποδεκτης του μαθήματος. Και λεμε αυτο το σχολειο να μας κανει να αποδεχομαστε τον ομοφυλοφιλο συμμαθητη μας ή γενικα αυτον που διαφερει χωρις να ενοχλεί, και να μας κανει να αποδεχομαστε τον εαυτο μας χωρις να χρειαζεται να κρυβομαστε απο την παιδικη μας ηλικια μεχρι να μπουμε στον ταφο απο κοινωνικα δημιουργημενες ενοχες και προκαταληψεις. Στα πλαισια μαθηματος συμπεριφορας και οχι αξιωμάτων που περνάνε ως αντικειμενική γνώση.

Η επιστήμη και το τι θα βγει προς τα έξω είναι συνάρτηση των πολιτικών δυνάμεων της κάθε εποχής και παλαιότερα του θρησκευτικού μεσαίωνα. Επομένως μας ενδιαφέρει ποιοι και γιατί χειραγωγούν την επιστήμη αναλόγως τα συμφέροντα τους;
Δεν μας ενδιαφέρει αν είναι αρρώστια ή όχι η ομοφυλοφιλία. Αλλά γιατί και από ποιους προωθείται τόσο έντονα ;
Δεν μας ενδιαφέρει αν είναι σωστή ή όχι η θεωρία των πιθήκων αλλά από ποιους και γιατί προωθείται ;
Δεν μας ενδιαφέρει αν όντως έγινε θαύμα ή αν η γη φτιάχτηκε το 5.508 π.χ αλλά ποιοι και γιατί επιβάλλουν συγκεκριμένες θρησκευτικές γνώσεις;
Κάνε τα όλα σούμα στο μυαλό σου. Σκέψου κόντρα σε οτιδήποτε πιστεύεις και διατύπωσε τις σκέψεις και γιατί και πως.
Το εύκολο για μένα είναι να σου πω ναι το θαύμα είναι αληθινό, η θρησκεία έχει την μόνη αλήθεια αλλάχ ακμπάρ μπουμ.

Οι πιστοί το λένε leap of faith...
Εσύ κάνε leap of logic...

Τώρα αν επιμένεις να βλέπεις το δένδρο και να χάνεις το δάσος δεν μπορείς να επικαλείσαι κριτική σκέψη καλουπωμένη όπως σε συμφέρει.Αυτό δεν είναι κριτική σκέψη.

Βρίσκοντας τις πιθανές απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα μας κάνει να προχωρήσουμε παρακάτω λαμβάνοντας υπόψιν όλες τις περιπτώσεις. Κριτική σκέψη στην πράξη.