Όχι γιατί δεν ήθελα…. αλλά ίσως γιατί δεν μπορούσα να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά με λέξεις….
Όχι ότι πάλι το κατάφερα, αλλά τουλάχιστον πιστεύω ότι έχει ένα μπούσουλα το παρακάτω κείμενο….
Αυτό που πραγματεύεται λοιπόν η σκέψη μου, είναι η όλο και περισσότερη απογοήτευση από το περιβάλλον που ζω, την κοινωνία στην οποία είμαι μέλος, και την χώρα της οποίας είμαι υπήκοος (εντελώς λάθος λέξη, if you know what I mean , απλά την χρησιμοποιώ γιατί αυτή χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό της εθνικής και κρατικής ταυτότητας του καθενός μας).
Ακόμα δε περισσότερο, που με το φτωχό μου το μυαλό, είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι δεν πρόκειται να αλλάξει απολύτως τίποτα, ούτε βραχυπρόθεσμα αλλά ούτε και μακροπρόθεσμα….
Και να εξηγήσω τι εννοώ....
1) Πολιτικά, είναι όλα τόσο στημένα όμορφα, και με τόσο αδαείς και προβατοποιημένους ψηφοφόρους, που δεν πρόκειται να αλλάξει απολύτως τίποτα τουλάχιστον για τα επόμενα 10-15 χρόνια (όχι ότι θα αλλάξει μετά, αλλά λέμε τώρα….)
2) Εργασιακά, είναι όλα τόσο όμορφα προγραμματισμένα, που το μέλλον του Έλληνα εργαζομένου, είναι από μαύρο μέχρι κατράμι… Μισθοί (αν υπάρχουν), επιπέδου 350-500€, ΕΟΖ ανά την Ελλάδα με αυτόνομους «εργασιακούς» νόμους (τα εισαγωγικά ενίοτε δηλώνουν και απουσία), και ένα σωρό άλλες όμορφες καταστάσεις που θα ήταν άσκοπο να παρατεθούν στην παρούσα παράγραφο, μιας και είναι γνωστές τοις πάση….
Για να μην αναφερθώ στο θέμα της ανεργίας, μιας και με 30% ανεργία, για να επανέλθει το εργατικό δυναμικό της χώρας στα προ του 2009 επίπεδα, θα πρέπει να έχει ανάπτυξη 4-6% ΚΑΘΕ χρόνο, για 10 χρόνια. Βλέπετε το αδύνατο της ιστορίας, φαντάζομαι….
3) Το θέμα της φορολογίας ? Κάθε μέρα, κάθε μήνας, κάθε χρόνος…. κάθε κυβέρνηση, κάθε υπουργός κ.ο.κ. που περνάει, άλλαζε ότι γούσταρε, με αποτέλεσμα τα φορολογικά του επόμενου έτους, να παίζονται στο στοίχημα με τρελές αποδόσεις….
Αυτά μέχρι πριν 4 χρόνια. Γιατί μετά μνημονίων, οι αποφάσεις αλλάζουν κατά το δοκούν, και με ανωτέρω εντολές….
4) Παιδεία ? Μάλλον είναι αστείο και το να αναφερόμαστε σε αυτήν….
Είτε από την ποιότητα των εκπαιδευτικών, είτε από την ποιότητα των μαθημάτων, είτε από την ποιότητα εγκαταστάσεων, είτε από την σταθερότητα στις εξετάσεις (βλπ θέμα οικονομίας… όποιος υπουργός παιδείας, και άλλο σύστημα σχεδόν….)
5) Υγεία ? Εδώ είναι η σφαγή του Δράμαλη…… Κάθε μέρα που περνάει και χειρότερα….
Δυστυχώς τα έζησα και από πρώτο χέρι στο ευαγές ίδρυμα του Ερυθρού με την μητέρα μου….
6) Εξωτερική πολιτική ? Να γελάσω λίγο ή πολύ ?
Ποια εξωτερική, και ποια πολιτική, όταν ότι και να κάνουν οι εκάστοτε κυβερνόντες, πρέπει πρώτα να έχει πάρει την έγκριση από τους ….. διευθυντές τους….
Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολύ ακόμα, μιας και απ’ όπου κι αν το πιάσεις το θέμα, βρωμάει….
Αλλά θα σταματήσω εδώ, για να περάσω στην επόμενη, και κατ’ εμέ πιο σημαντική παράγραφο….
Δεν υπάρχει μέλλον κυρίες και κύριοι εδώ….
Δεν υπάρχει, και ούτε θα υπάρξει….
Πιθανόν γιατί δεν υπήρξε ούτε και , κοντινό τουλάχιστον, παρελθόν…..
Και για να χρησιμοποιήσω μια κλισέ φράση , που όταν μικρότερος την άκουγα έβγαζα σπυριά, αλλά που τώρα την πιστεύω σε κάθε της γράμμα….
Η Ελλάδα είναι ΜΟΝΟ για διακοπές. ΜΟΝΟ.
Και καθότι μετά από την δική μου ανεργία των τελευταίων 18 περίπου μηνών, έρχεται και της γυναίκας μου (οσονούπω ), η πιο λογική κίνηση είναι ….τα μπογαλάκια μας και αντίο.
Έχω μπροστά μου 20-25 χρόνια εργασίας. Η γυναίκα μου άλλα 30 χρόνια….
Θέλω να μπορώ να ΖΗΣΩ σαν άνθρωπος, ή τουλάχιστον να μου δοθεί η ευκαιρία να το κάνω…
Θέλω να κάνω ένα παιδί, το οποίο να μεγαλώσει σαν άνθρωπος….
Θέλω τα δικαιώματα μου, να τα θεωρώ δεδομένα, και όχι διεκδικούμενα κάθε μέρα που περνάει….
Θέλω να με σέβονται οι συνάνθρωποι μου, όσο τους σέβομαι κι εγώ, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, έθνος, θρησκεία…
Θέλω να με σέβεται το κράτος μου, οι αρχές, και να μην με θεωρούν εκ πεποιθήσεως παράνομο….
Θέλω να σέβομαι το κράτος που ζω, σαν άνθρωπος, και όχι να συμπεριφέρομαι σαν ένα υπανάπτυκτο ζώο….
ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ.
Και επειδή ούτε από σωτήρες, ούτε από εξωγήινους, ούτε από πολέμαρχους, προφήτες, γέροντες κλπ, περιμένω σωτηρία….
Επειδή δεν περιμένω σωτηρία ούτε από τους συνανθρώπους μου…. χαμένοι είναι κι αυτοί….
Και επειδή τα παραπάνω θέλω μου, δεν πρόκειται να τα βρω ποτέ εδώ…..
Θα κάνω τα αδύνατα δυνατά, για να την κάνω….
Υ.Γ. Μπορεί να διαφωνήσει όποιος θέλει….. επιθυμητό είναι άλλωστε….
Μπορεί να μου προσάψετε ότι επιθυμείτε….
Αλλά μετά από 43 κύκλους σ’ αυτή τη ζωή, και σ’ αυτή τη χώρα, αυτά έχω στην καρδιά και στο μυαλό μου…
Και το πιθανότερο είναι ότι δεν πρόκειται να αλλάξουν σύντομα….
Φιλικά...
