H Τρελα ως Αvantage

[totispap]

Τελικα στην τεχνη η τρελα δινει στο ταλεντο ενα αβανταζ η οχι?
Θα ηταν πολλοι καλλιτεχνες το ιδιο καλοι αν ηταν ισορροπιμενοι, η τα εργα τους θα ειχαν να δειξουν κατι λιγοτερο?
Παραδειγματα οπως του Van Gogh του Χαλεπα και αλλων μας δινουν την εντυπωση οτι μια δοση ..τρελας χρειαζεται για να παραχθει ενα αριστουργημα.
Μηπως αυτη η εκκεντρικοτητα που συχνα-πυκνα προσδιοριζει τους καλλιτεχνες ,και θα εκανε εναν υπαλληλο τραπεζας να τον μαζευουν με μανδυα,ειναι αναγκαια στην κατασκευη ενως καλου εργου?Μονομανιες,μελαγχολια,αλκοολισμος λογω ψυχικων νοσηματων,παθογενειες,οικογενιακες τραγωδιες,φαινεται να συνδραμουν θετικα στην κατασκευη αριστουργηματων,χερι-χερι παντα με το πηγαιο ταλεντο,γιατι ολοι οι ψυχικα ασθενεις δεν ειναι και καλλιτεχνες!
Μηπως ειναι τελικα αληθεια αυτο που λενε οτι<<Απο τοτε που γιατρευτηκε η φυματιωση,χαθηκε η καλη ποιηση?>>Τα σχολια δικα σας..

[PELTASTIS VARNAVAS]

τα εν οικω
στον Πανίκο

οπως δηλωνει συγχρονος στοχαστης διανοητης του porto lagos state...

στην τεχνη λοιπον τα ενδοτερα δεδομενα καποιων σαφως ταλαντουχων καλλιτεχνων βγαινουν προς τα εξω με μια αλλη μορφη...πιο σουρεαλιστικη πιο μινιμαλιστικη αφαιρετικη
συμβολικη...ισως οταν συνθετουν να μην εχουν επιγνωση τι παιζει...οτι η λογικη μπαινει στην ακρη λλιον και το κοχλαζον σημειολογικο συναισθημα με τον καλλιτεχνη ισως να υποφερει δινει προς τα εξω τα προιοντα των καταραμενων ποιητων του 19ου αιωνα της γαλλιας μποντλερ, βερλεν ,ραμπω κτλ...υπο κανονικες συνθηκες τι θα εγραφε ο ποε?ο μπλεηκ?ο παυλος?ο νικολας?καποιοι υπεφεραν αυθορμητα ωστε να μας διεγειρουν εν αγνοια των τα κρυφια ανακλαστικα τες πεποιθησεις μας περα απο τις λογικες μας και τα χαρτοφυλακια...πιο υποσυνειδητα ισως...βαινοντας στον χομο ουνιβερσαλις ειτε παρελαυνοντας ειτε ακροποδητι...
συνεχιζουμε την αναρριχηση...μεστα σκοτεινα σαυτα που ναι να γινουν και ταλλοτινα

χωρις βεβαια ο καθε δηθεν ..πιωμενος ψυχακιας του παρακρατους των ΜΜΕ και του ουγκαντα εχεις ταλεντο ντεμεκ να ειναι καλλιτεχνης ελεος...

ΗΡΘΑΝ ΤΑ ΑΥΡΙΑ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΝ ΤΑ ΣΗΜΕΡΑ
[ηταν μεσημερακι πισω απο δημαρχειο ειχα πιει αρκετο κρασακι...ενας νεαρος υπο την επιρρεια οχι ρετσινας...το γραφε σε εναν τοιχο...κατι τετοια καλα δεν γραφονται με μιλκο και γιοκο τσοκο...]

[KELAINO]

Για τους ζωγράφους, τα πράγματα είναι απλά: πολλές αναθυμιάσεις. Όλα κείνα τα διαλυτικά, φιξατίβ, οξείδια και δε συμμαζεύεται... ανθυγειινά πράματα.

Ίσως ο καλλιτέχνης να υποφέρει από λιγότερες αναστολές, ή να εστιάζει σε άλλα πράγματα από το μέσο συμπολίτη του, κι αυτά εκλαμβάνονται ως τρέλα, παραξενιά στην καλύτερη περίπτωση. Τί να γίνει, αν τον άλλον τον απασχολεί το άπειρο και το πως θα το φέρει στη διάστασή μας, δε γίνεται να τον απασχολεί και το να ξυριστεί, να πάει στο γραφείο και να περάσει κι από το καθαριστήριο στο γυρισμό.
Η κατανάλωση ουσιών νομίζω πως κάπου είναι υποπροϊόν και όχι προϋπόθεση της δημιουργικής "μανίας".

[totispap]

Αυτο για τους ζωγραφους θα το εκλαβω ως χιουμορ...
Η απλησια ναι ειναι ενα υποπροιον της δημιουργικης μανια του καλλιτεχνη ισως,αλλα δεν ειναι η απλησια αυτο που τον εκανε εκκεντρικο.
Οσο για τις αναστολες,μπορει να εχει σε περιπτωσεις και μεγαλυτερες απο τους υπολοιπους και αυτο να τον κανει πιο...πληγωμενο ας το πω ετσι..
Η χρηση ουσιων μπορει να του φερει εμπνευση πιστευω αλλα σε καμια μα καμια περιπτωση δεν τον βοηθαει στο τεχνικο μερος μιας δουλειας

[KELAINO]

Τότη, για τις ουσίες εννοούσα πως μπορεί να χρησιμοποιηθούν και ως αυτοχορηγούμενο φάρμακο από άτομα με έξτρα λαρτζ ανγκστ. Οι καλλιτέχνες είναι τέτοιοι. Οι ουσίες δεν αποτελούν πηγή έμπνευσης, κάποιες φορές διευκολύνουν την έκφραση, άλλες πάλι τη δυσχεραίνουν (όταν ο άλλος είναι τόσο λιάρδα που δεν ξέρει το μπρος της κιθάρας από το πίσω πχ)

Αυτό με τους ζωγράφους δεν είναι και τόσο χιούμορ, ξέρεις...

[ArELa]

Όχι ότι την έχω δει ποιήτρια, μάλλον στιχοπλόκος άνθρωπος είμαι, αλλά ναι, είναι σαφές πως γράφω γλαφυρότερα, καλύτερα, εντονότερα και με περισσότερη έμπνευση όταν κάτι με πονάει...

Ο πόνος είναι κίνητρο αλλά και κινητήριος δύναμη... αρνητικός φαντάζει, αλλά μπορεί να βγάλει πάρα πολλά θετικά.

Και νομίζω ότι αυτό συμβαίνει και σε πραγματικούς ποιητές.
Όσο περισσότερο τους βασανίζει κάτι, τόσο πιο σπουδαία τα αριστουργήματα που παράγουν...

[totispap]

Καιλενω μου η δεν εχεις καλλιτεχνικη φλεβα ντιπ η δεν πολυπας τους καλλιτεχνες
Οι ουσιες δεν προσδιοριζουν τον καλλιτεχνη αλλιως θα ειχαμε κανα 1000000 τετοιους στην Ελλαδα,και δεν εχουμε...οι ουσιες παλι σαν αυτοχορηγουμενο φαρμακο ειναι σωστο και αυτο ειναι που λεω στο ερωτημα οτι ισως αυτα να ειναι αποροια καποιας ψυχικης διαταραχης του καλλιτεχνη.Ως πηγη εμπνευσης παλι αυτο επαφιεται στον καθε ενα ξεχωριστα και δεν υπαρχει καμια μελετη νομιζω για το αν καποιος παιρνοντας ουσιες κατεβαζει ιδεες μονο η απλως προυπηρχε η ιδεα και η ουσια την απελευθερωσε.
Συμφωνω απολυτα οτι η καταχρηση επιφερει αχρηστια στον καλλιτεχνη στο τεχνικο κομματι της δουλειας (αν μπορεις ζωγραφισε σουρωμενος να δω τι θα βγει...)αλλα αυτο με τις μπογιες και τα νεφτια ειναι τραβηγμενο λιγο γιατι το ταλεντο προυπαρχει συνηθως μαζι με την αποκλινουσα συμπεριφορα πριν την δηλητηριαση απο τοξικα που μπορει να παθει ενας ζωγραφος.

[KELAINO]

Βρε Τοτουλίνι, έλεος, τα ίδια πράγματα λέμε.

Οι καλλιτέχνες είναι ανήσυχες φύσεις.

Αυτό, εκτός από τη δημιουργία, μπορεί να τους ωθήσει και στις ουσίες.

Οι ουσίες δεν αποτελούν πηγή έμπνευσης και μπορεί να δράσουν ανασταλτικά στο τεχνικό μέρος, ενώ δεν αποκλείεται να διευκολύνουν κιόλας, όταν μειώνουν τις αναστολές.

Το ότι η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά των ζωγράφων προκαλείται από αναθυμιάσεις είναι ένα μεταξύ σοβαρού και αστείου καλαμπούρι που πρωτοάκουσα από φοιτητές της Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Η άποψή τους ήταν πως "δεν αποκλείεται".

[ArELa]

Παραδειγματα οπως του Van Gogh του Χαλεπα και αλλων μας δινουν την εντυπωση οτι μια δοση ..τρελας χρειαζεται για να παραχθει ενα αριστουργημα.

Ο Βαν Γκωχ δεν ήταν που'κοψε το αυτί του;
Σχιζοφρενής διαγνωσμένος/δηλωμένος συν μανιοκαταθλιπτικός με συχνές μανιοκαταθλιπτικές κρίσεις. Πραγματικά μια βασανισμένη ψυχή που έκοψε το αυτί του "για να μην ακούει άλλο τις φωνές"...

[alexandros]

σημειωτέον ότι ο βαν Γκογκ είχε πουλήσει μονάχα έναν πίνακα όσο ήταν εν ζωή...

[totispap]

Ο Βαν Γκωχ δεν ήταν που'κοψε το αυτί του;
Σχιζοφρενής διαγνωσμένος/δηλωμένος συν μανιοκαταθλιπτικός με συχνές μανιοκαταθλιπτικές κρίσεις. Πραγματικά μια βασανισμένη ψυχή που έκοψε το αυτί του "για να μην ακούει άλλο τις φωνές"...[/quote]

---

Ναι ο βαν Γκογκ το εκοψε αλλα απο οσο γνωριζω το εκανε μετα απο μια διαμαχη που ειχε με τον Γκογκεν με τον οποιο συζουσαν.Επιτεθηκε στον Γκογκεν με ενα ξυραφι,ο Γκογκεν προλαβε το εσκασε και μετα ο βαν Γκογκ αυτοτραυματιστηκε απο απογοητευση μαλλον πρως τον ιδιο του τον εαυτο...