Μήπως ο Δυτικός Πολιτισμός γύρισε ανάποδα;

Πριν από από περίπου 40 χρόνια, τότε που η Αθήνα είχε αρχίσει να μετατρέπεται από χωριό σε πόλη, χιλιάδες (μπορεί και εκατομμύρια) άνθρωποι εγκατέλειπαν τα χωριά όλης της χώρας για να βρουν δουλειά στην πρωτεύουσα. Αρχικά η μεγάλη βιομηχανική ανάπτυξη, επέτρεπε σε όλους εκείνους να βρουν δουλειά, να βρουν σπίτι, να κάνουν οτιδήποτε για να ζήσουν λίγο καλύτερη ζωή από αυτήν που θα ζούσαν στην επαρχία. Αρκετά χρόνια αργότερα, η Αττική φούλαρε από κόσμο, βιομηχανοποιήθηκε πλήρως και τα χρήματα σιγά σιγά λιγόστεψαν. Κάτι έπρεπε να γίνει.

Και φτάσαμε στο σήμερα που το δρομολόγιο είναι διαφορετικό. Είναι έτσι δομημένη η οικονομία πια, που όποιος δεν έχει μεγάλες οικονομικές δυνατότητες γυρίζει στο χωριό όπου οι απαιτήσεις είναι πολύ λιγότερες. Εκτός από αυτό, και η ποιότητα ζωής είναι πολύ διαφορετική. Αν πριν από μερικές δεκαετίες το ζητούμενο ήταν η μεγάλη πόλη με τον μπόλικο κόσμο και τη βαβούρα που σε κάνει να μην βαριέσαι ποτέ, τώρα πια ισχύει ακριβώς το αντίθετο.

Με λίγα λόγια βρισκόμαστε στη φάση της μεγάλης αλλαγής των προτύπων του Δυτικού κόσμου. Αν δεν έχουν ήδη αλλάξει. Και αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Ακόμα κι αν το προσεγγίσουμε στην ακραία του μορφή, οι σταρ του Χόλιγουντ, δεν αγοράζουν πια τα παλάτια τους στο Χόλιγουντ ή στην Νέα Υόρκη για να είναι μέσα στο πανηγυράκι. Τώρα αγοράζουν φάρμες, φτιάχνουν ξενοδοχεία σε μικρά νησιά και προτιμούν απομονωμένες περιοχές για να μπορούν να έχουν την ησυχία τους. Αυτό πριν από μερικές δεκαετίες ήταν αδιανόητο.

Προσωπικά πριν καν σκεφτώ ότι μπορεί να πληρώνομαι για να γράφω, είχα πάρει την απόφαση να φύγω από την Αθήνα και να ζήσω στην επαρχία. Τα οικονομικά μου ήταν χάλια, η τότε δουλειά μου δεν με κάλυπτε σε καμία περίπτωση και γενικότερα έψαχνα οποιαδήποτε αφορμή για να την κάνω. Μετά από ώριμη σκέψη είχα κατασταλάξει στο ότι είναι πολύ σημαντικότερο να μπορείς να αναπνέεις καθαρό αέρα, από το να μπορείς να δεις θέατρο όποτε το θελήσεις. Είναι θέμα προτεραιοτήτων. Θα έφευγα. (Τελικά το ακύρωσα τελευταία στιγμή, αν έχει σημασία, αλλά ακόμα πιστεύω πως θα μπορούσα να το κάνω αν ένιωθα την ανάγκη.)

Αυτό είναι το σημείο στο οποίο υστερούν πλέον τα Δυτικά πρότυπα ζωής. Γιατί μπορεί στα αστικά κέντρα να έχεις μία πληθώρα κινηματογράφων για να διαλέξεις, αλλά δεν μπορείς να βρεις οξυγόνο. Βρίσκεις πανεύκολα, αμέτρητα διαφορετικά fast food για να επιλέξεις, αλλά δεν μπορείς να βρεις ούτε μία ντομάτα που να μην είναι πηγμένη στα χημικά (έχω δουλέψει σε σούπερ μάρκετ και ξέρω εγώ). Έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε χιλιάδες δευτερεύοντα πράγματα αλλά στα πολύ σημαντικά μένεις λίγο πίσω.

Με τα χρόνια έχει καλλιεργηθεί και στους ανθρώπους η σημασία της αυτάρκειας. Ο κόσμος έχει στραφεί προς τη φύση αγνοώντας τα αστικά κέντρα. Άλλοι από ανάγκη, άλλοι από άποψη, άλλοι ακόμα και από μόδα. Αυτό που συμβαίνει όμως είναι πολύ ευχάριστο, για πολλούς λόγους.

Αν το δούμε από την οικονομική πλευρά τα οφέλη είναι πολλαπλά. Μείωση ανεργίας στα αστικά κέντρα, αύξηση παραγωγής σε αγροτικές και κτηνοτροφικές περιοχές και μια πολύ πιο ίση κατανομή του χρήματος μέσα στη χώρα. Από πλευράς ποιότητας ζωής, η υπερσυγκέντρωση πληθυσμού στις μεγάλες πόλεις έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα και το τέλος της εντονης αστικοποίησης είναι ένα τεράστιο βήμα ώστε αυτό να λυθεί.

Μη ξεχνάμε όμως και την αυτάρκεια. Ίσως την πιο σημαντική όλων. Όλοι τρέμουμε σε μια αλλαγή πολιτικοικονομική και όλοι κοιτάμε τους ανθρώπους που πριν μια γενιά αφήσαμε πίσω. Οι κληρονόμοι τους σήμερα έχουν τη δική τους παραγωγή για τη δική τους κατανάλωση, τις ασχολίες που θα γεμίσουν ψυχή και σώμα και μάλλον σε λίγα χρόνια και τις παρέες που θα επιστρέψουν από τα κέντρα και θα γεμίσουν τα καφενεία.

Έφτασαν οι καπιταλιστικές κοινωνίες να επιβάλλουν με τον τρόπο τους την αποστροφή στην αστυφιλία και τον επαναπατρισμό στα χωριά. Και αισθάνομαι πως βρισκόμαστε ακριβώς στη στιγμή που μάλλον πρέπει να ξανασκεφτούμε την ιδέα του χωριού.

Πηγή: provocateur.gr / Νίκος Μπόβολος

Ανεβ'αζεις κειμενάκια που αξίζουν να σχολιαστούν.
Τίποτα δεν είναι απόλυτο και όλα εξαρτώνται από τα συμφραζόμενα και αν κουμπώνει η επιστροφή στην επαρχία με την υπόλοιπη ζωή.

Το μόνο που παραδέχομαι από τα νεοεπιχίτικα και το εφαρμόζω είναι ευγνωμοσύνη στο ότι ΕΧΕΙΣ ......ΤΩΡΑ.

Δηλαδή αν είχα σπίτι στο χωριό θα πήγαινα.

Αλλά δεν έχω!!!!!!!!!

Μία συνάδελφος αποφάσισε να κάνει μετάταξη σε νησί.
Ελεύθερη και ωραία και νέα αποφάσισε να φύγει.
Πολύ σωστά!!!!!!!

Αν έχεις οικογένεια τα πράγματα δυσκολεύουν και πρέπει τα γεγονότα να κουμπώσουν καλά.
Η κατάσταση είνι πιο πολύπλοκη και πολλοί παράγοντες μπαίνουν μέσα.

Για όσους δεν μπορούν να φύγουν.

Δεν είναι ανάγκη να γκρινιάζουν για το χάλι της Αθήνας.
Δεν είναι και τόσο χάλι μαύρο η Αθήνα.

Και γαμώ τις πόλεις είναι!!!!!!

Και δεν εννοώ τα θέατρα και τα σινεμά.

Είναι πόλη για όλα τα γούστα.

Αθήνα δεν είναι μόνο η Πατησίων και η Ομόνοια.
Υπάρχουν και άλλα μέρη πολύ ωραία.

Μιλούσα με έναν κύριο ηλικιωμένο και έλεγε πως είναι χειμερινός κολυμβητής.

Πάει στα Βοτσαλάκια και συναντάει και άλλους επίσης ηλικιωμένους και χειμερινούς κολυμβητές .
Κάποτε πήγαινε στα Βράχια της Πειραϊκής που κοιμάται ο Στέλιος ο μπεκρής.
Χειμερινός κολυμβητής θέλεις να είσαι. Υπάρχουν παραλίες.

vegeterian θέλεις να είσαι?
Μπορείς!!!!!!

vagan? Και πάλι μπορείς.

Όποιος δεν μπορεί να φύγει να μην γκρινιάζει.
Αν δεν μπορεί να ζει στην Αθήνα καλά δεν θα μπορεί ούτε στο χωριό.
Γιατί κι εκεί με κάτι θα μανουριάσει.

Δεν φταίει η Αθήνα αλλά η ζοχάδα που έχει γίνει σαν καρύδι

Αν έχεις οικογένεια, παιδιά κλπ δύσκολα θα φύγεις μακρυά τους, λογικό είναι. Αν θέλεις και δεν μπορείς τι να κάνεις...υπομονή.
Έχω φίλο στην Αθήνα ο οποίος γενικά δεν μπορεί την επαρχία. Έχει συνηθίσει στον τρόπο ζωής της πρωτεύουσας. Να πάει λίγες ημέρες και μετά πάλι πίσω.

Όποιος δεν μπορεί να φύγει να μην γκρινιάζει.
Αν δεν μπορεί να ζει στην Αθήνα καλά δεν θα μπορεί ούτε στο χωριό.
Γιατί κι εκεί με κάτι θα μανουριάσει.

Δεν φταίει η Αθήνα αλλά η ζοχάδα που έχει γίνει σαν καρύδι

θα συμφωνήσω γιατί με περιγράφει το παραπάνω τον πρώτο καιρό που επέστρεψα στο χωριό. Είχα την γκρίνια ψωμοτύρι λόγω των προβλημάτων υγείας στην αρχή και κόντεψε να μου μείνει κουσούρι η ζοχάδα. Άλλαξα μυαλά στο 6μηνο, προσαρμόστηκα και τώρα απολαμβάνω την ησυχία, τα αηδόνια το πρωί που ξυπνώ , τα μελίσσια μου και γενικά μπορώ να σκεφτώ ψύχραιμα καθαρά και έχω αναπτύξει άλλες αντοχές. Είναι όμως στον άνθρωπο αν θελήσει θα τα καταφέρει ,αν δεν θέλει εκεί θα γκρινιάζει.

Πάντως υπάρχουν ευκαιρίες τώρα με την κρίση. Πουλάνε πολλοί τα σπίτια σε χαμηλές τιμές στα ορεινά. Στο δικό μυ χωριό δεν πήρα πρέφα ότι πουλούσαν και τελικά ήρθε ένας Αθηναίος. Προσαρμόστηκε γρήγορα στην κλειστή μας κοινωνία παρά τις αναμενόμενες "φοβικές" συμπεριφορές των ντόπιων.

Σε κάθε περίπτωση κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις Συμβαίνει πάντα αυτό.

Η αυτάρκεια είναι όντως ένα πολύ σημαντικό υπέρ.
Βέβαια σε μια μεγάλη επαρχιακή πόλη δεν το έχεις αυτό.
Αγρίνιο Λάρισα Ηράκλειο είναι σαν την Αθήνα.
Με τις πολυκατοικίες το καυσαέριο και όλα τα σχετικά.

Στο χωριό είσαι κοντά στη φύση και αυτό μετράει πολύ.

Θέλω να μου πεις λίγα λόγια για το "στενό κύκλο" και την κλειστή κοινωνία ενός χωριού.

Πιστεύω ότι έχει τα καλά του και τα άσχημα.

Και στην Αθήνα υπάρχουν στενοί κύκλοι αν και βρίσκονται διασκορπισμένοι σε νησίδες.
Είναι η γειτονιά αλλά και οι χώροι εργασίας ή οι κύκλοι συγγενών.

Κουτσομπολιά: Καλά ότι έχει σχέση με γκόμενους εννοείται ότι σχολιάζεται.
Ή με παράξενο έξαλλο ντύσιμο που παραπέμπει ....."κάπου" ή σε κάτι.

Σχολιάζεται στην Αθήνα αλλά και στο χωριό εννοείται.

Υπάρχουν και άλλα που σχολιάζονται στην Αθήνα.
Τα σχόλια τα κουτσομπολιά και τον πόλεμο ακόμα δεν τα γλυτώνεις ούτε στην Αθήνα.

Είχαμε σχολιάσει πολλές φορές ότι σε ένα στενό κύκλο όπως τα "γραφεία" αν είσαι γυναίκα και έχεις σύζυγο έστω και ένα χρόνο νεότερο θεωρείται η γυναίκα "μη σοβαρή".

Αλλά υπάρχουν και άλλα χειρότερα όπως να είναι κάποιος σχετικά ηλικιωμένος και να οδηγεί.
Οι γνωστοί και ο περίγυρος παίρνουν στη γωνία τα παιδιά του και συμβουλεύουν να πάρουν τα κλειδιά του αυτοκινήτου.

Στο χωριό τι γίνεται?
Ο ηλικιωμένος στο χωριό δεν έχει ανάγκη το αυτοκίνητο αφού η ζωή είναι πιο απλή.
Έχω δει περισσότερους ηλικιωμένους σε χωριά να οδηγούν κάτι σαραβαλάκια.
Αλλά και αν δεν οδηγούν οι ηλικιωμένοι δεν είναι στο περιθώριο στο χωριό όπως είναι στην Αθήνα.
Έχουν κοινωνική ζωή και δραστηριότητες.

Θεωρείται επίσης παράλογο και τρελό ένας ηλικιωμένος να είναι κυνηγός και να χειρίζεται καραμπίνα.
Αν έχει την άδεια και τα έχει 400 γιατί όχι?

Τρίτη περίπτωση. Ηλικιωμένη γυναίκα που νοικιάζει διαμέρισμα 90 τ.μ σε πολυκατοικία.
Στην Αθήνα έχει προβλήματα με τους άλλους ενοίκους.
Τα ενοίκια δεν είναι πολύ ακριβότερα και η διαφορά μπορεί να είναι περίπου 50 ευρώ.
Ένας ηλικιωμένος πρέπει να στριμώχνεται και καλά σε 30 τ.μ
Πολλοί και κυρίως γυναίκες προτιμούν τα μεγάλα σπίτια σε σχετικά νέες πολυκατοικίες για να μη χρειάζονται σκάλα να πάρουν ένα πιάτο ή μία κατσαρόλα για να μαγειρεψουν.

Στο χωριό εννοείται ότι η άνεση χώρου είναι δεδομένη με αυλή για γλάστρες.

Τελικά πως είναι η θέση των ηλικιωμένων στο χωριό?
Είναι καλύτερη?
Υποθέτω ότι είναι καλύτερη.
Στα χωριά η λέξη Αλτσχάιμερ πόσο συναντιέται στο λεξιλόγιο μιας τοπικής κοινωνίας?

Δεν είναι τυχαίο ότι οι ηλικιωμένοι προτιμούν να είναι στο χωριό.
Ή όταν κάποιος παίρνει σύνταξη πάει στο χωριό.

Ακόμα και διάσημοι πάνε στις φάρμες.
Παραδείγματα Έλλη Κυπραίου και Νίκος Ξανθόπουλος.

Όταν κάποιος νοιάζεται για το τι θα πει ο ....κόσμος και είναι ζωσμένος και αλυσοδεμένος σε πολλά ΠΡΕΠΕΙ τότε και στην Αθήνα θα τα φάει τα ΠΡΕΠΕΙ στη μάπα.
Και το χειρότερο θα είναι στο περιθώριο.

Στο χωριό και στην κλειστή κοινωνία υπάρχουν πολύ συγκεκριμένα ΠΡΕΠΕΙ που έχουν σχέση με την παράδοση.
Στην Αθήνα υπάρχουν πολλά άλλα "μοντέρνα" ΠΡΕΠΕΙ πολύ πιο καταπιεστικά από τα "χωριάτικα"
ΠΡΕΠΕΙ πολυτελείας δηλαδή κάτι σαν τα ψωμιά "χωριάτικο" , "ολικής" "πολύσπορο" και "πολυτελείας"

Από κουτσομπολιά...το αγαπημένο τους άθλημα εδώ. Ποιος βγαίνει έξω που πάει, πότε πήγε στο καφενείο, τι είπε.
Πας Εκκλησιά στην Ανάσταση τα κεφάλια γυρνάν όλα ταυτόχρονα προς την πόρτα , ποιος μπήκε, πως ανάβει το κερί, τι φοράει , που θα πάει να κάτσει , με ποιον θα μιλήσει.
Πας στο χωράφι; Στον κήπο; νομίζεις δεν το ξέρει κανείς;

Δεν δίνω σημασία στον βαθμό που να επηρεάζουν εμένα τον ίδιο για να ζω σύμφωνα με τα δικά τους "σωστά" πρέπει. Αλλά και τι να κάνουν. Από ίντερνετ δεν ξέρουν, η τηλεόραση δεν πιάνει πάντα οπότε με τι άλλο να ασχοληθούν;
Ηλικιωμένους με Αλτσχάιμερ δεν έχουμε κανέναν ούτε σαν ιστορικό απ όσο γνωρίζω.

Τα κυνήγια είναι άλλη φάση. Έχουμε 2 πωρωμένους παππούδες 90 χρονών δεν το κόβουν το άθλημα. Ο ένας δεν ακούει. Πάει για αγριογούρουνα μαζί με άλλους. Φεύγει απ το καρτέρι του χωρίς να ειδοποίηση....είναι επικίνδυνος! ο άλλος κατάλαβε ότι γέρασε και κυνηγάει πλέον μπεκάτσες.

Η ζωή την ηλικιωμένων είναι καλή στον βαθμό που καταναλώνουν φυσικά προϊόντα από τον κήπο που καλλιεργούν , δεν έχουν πάθει κάτι σοβαρό. Όσοι αγοράζουν από σουπερ μάρκτετ αλλαντικά και κρέατα έχουν ήδη προβλήματα υγείας. Βλέπεις οι πρώτοι έχουν προβατάκια και κατσίκια. Τα αμολάν έξω και βοσκάν χορταράκια οπότε ξέρουν τι τρώνε. Τώρα είναι η εποχή για τα ραδίκια, τα ζόχια πας μαζεύεις, τ α καθαρίζεις , τα πλένεις , τα βράζεις και τα τρως. Ότι σου προσφέρει η φύση.

Οι δεύτεροι δεν ασχολούνται τα θέλουν έτοιμα αλλά δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά.

Αγριογούρουνα? Προχωρημένα πράγματα δηλαδή.
Εγώ στις μπεκάτσες είχα μείνει.

Αλτσχάιμερ δεν υπάρχει και καλά το κατάλαβα που σημαίνει ότι είναι αρρώστια της πόλης.

Κουτσομπολιά? Και στην Αθήνα υπάρχουν.
Προπαντός αν μένεις σε .....γειτονιά που μένουν επί πολλά χρόνια οι ίδιοι.
Ο στενός κύκλος έχει και τα καλά του όπως αλληλεγγύη ή ανταλλαγές ή συνεργασίες ενώ στην Αθήνα είναι μόνο κουτσομπολιό.

Αν είχα σπίτι στο χωριό δεν θα το σκεφτόμουν και πολύ.
Για να αγοράσω όσο φτηνά και να είναι δεν περισσεύει τίποτα.

Αν είναι κάποιος αποκλειστικά χορτοφάγος ή ακόμα χειρότερα vegan θα πρέπει να βόσκει μαζί με τα πρόβατα χλόη.
Αν απλά δεν τρώει κρέας τότε υπάρχουν τα αυγουλάκια και τα τυράκια αγνά και όμορφα

Ναι από αυγουλάκια και τυράκι μπορείς να έχεις όσο θέλεις αρκεί βέβαια να έχεις ένα-δυο χωραφάκια να κάνεις την δουλειά σου.
Και σιγά-σιγά να προσαρμοστείς στους ρυθμούς τους χωριού. Πρωινό ξύπνησα , να ανοίξεις τις κοτούλες να βγουν, να πας στα πρόβατα κλπ να τα τακτοποιήσεις. Πρωί , μεσημέρι, βράδυ θα είσαι εκεί να τα φροντίζεις για να έχεις το αυγουλάκι σου και το κρέας σου είτε έχεις αρρωστήσει κλπ.
Αν σου αρέσει όμως αυτά τα αντέχεις. Εμένα μου αρέσουν γιατί τα ζώα είναι αγαθά. Και μάλλον καταλαβαίνουν. Γιατί όταν εγώ πάω να τα φροντίσω τα πρόβατα κλπ δεν μου κάνουν την ζωή δύσκολη; Τους φέρομαι καλά , ήρεμα. Ο άλλος δίπλα πάει η χριστοπαναγία και η κλωτσιά και ακούς τα καημένα να βελάζουν και να σκοτώνονται να γλυτώσουν.

Είναι θέμα λοιπόν να μπεις στο κλίμα, να εκτιμήσεις τα πράγματα και να φέρεσαι αναλόγως.

Από αλληλεγγύη ναι υπάρχει μέχρι ενός βαθμού. Υπάρχει βέβαια και η "ανταλλακτική αλληλεγγύη". Σου δίνουν ένα πιάτο φαγητό...για να σε ρωτήσουν αυτό που θέλουν να μάθουν.

Ιδεογραφήματα

Μήπως ο Δυτικός Πολιτισμός γύρισε ανάποδα;

Μήπως ο Δυτικός Πολιτισμός γύρισε ανάποδα;

Re: Μήπως ο Δυτικός Πολιτισμός γύρισε ανάποδα;

Re: Μήπως ο Δυτικός Πολιτισμός γύρισε ανάποδα;

Re: Μήπως ο Δυτικός Πολιτισμός γύρισε ανάποδα;

Re: Μήπως ο Δυτικός Πολιτισμός γύρισε ανάποδα;

Re: Μήπως ο Δυτικός Πολιτισμός γύρισε ανάποδα;

Re: Μήπως ο Δυτικός Πολιτισμός γύρισε ανάποδα;

Re: Μήπως ο Δυτικός Πολιτισμός γύρισε ανάποδα;